Μακρόθεν
Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Η πρώτη μου επίσκεψη στο Μόντρεαλ 18 χρόνια πριν περιλάμβανε μια εκτενή περιήγηση στην πόλη και μια επίσκεψη στον ιστορικό δρόμο των Ελλήνων, τη λεωφόρο Πάρκ Αβενιου. Εκεί, μου εξήγησε ο Θεόδωρος, οι μετανάστες της μεταπολεμικής γενιάς έστησαν τα σπίτια τους και τις επιχειρήσεις τους, επινοώντας την ελληνοποίηση του δρόμου με τον περίφημο όρο «Παρκαβενέικα».
Πραγματικά, τα ελληνικά ονόματα των συλλόγων, των ζαχαροπλαστείων, των καταστημάτων, των εστιατορίων έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Στο κέντρο του Μόντρεαλ, μια λεωφόρος με υπέροχα αρχιτεκτονήματα των αρχών του αιώνα, απέπνεε ελληνικό άρωμα και μια νοσταλγία για τη μακρινή πατρίδα. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα καθώς στο πρώτο μου ταξίδι ήταν αδύνατο να αποτιμήσω τη σημασία αυτού του δρόμου για την πόλη του Μόντρεαλ αλλά ιδιαίτερα για τον Ελληνισμό.
Τα χρόνια πέρασαν. Η λεωφόρος Πάρκ, που την ανεβοκατέβαινα τα πρώτα χρόνια συχνά με το αυτοκίνητο για να παίρνω μικρές ανάσες Ελλάδας, έχανε σιγά-σιγά την αίγλη της. Η μεγάλη οικονομική κρίση των αρχών του 90 , η μετακίνηση πολλών Ελλήνων προς τα βόρεια προάστεια της πόλης, η αλλαγή του οδικού δικτύου με την προσθήκη λεωφορειοδρόμων, το άτακτο πάρκινγκ ανάλογα με τις ώρες της μέρας, αποθάρρυναν τον κόσμο να παίρνει το δρόμο με αποτέλεσμα να βουλιάζουν οι επιχειρήσεις, να πεθαίνουν τα μαγαζιά και να χάνεται η λάμψη σ' αυτή την υπέροχη γωνιά της πολιτείας. Τα κτίρια έμεναν παραμελημένα και μόνο κάποιες ελληνικές ψαροταβέρνες εξακολουθούσαν να κρατούν τον ελληνικό χαρακτήρα της λεωφόρου.
Ξαφνικά, πέρισι κατά την προεκλογική εκστρατεία για τη δημαρχία, η δημοτική σύμβουλος της περιοχής Ελεν Φωτόπουλος με τις ευλογίες του δημάρχου Ζεράλντ Τραμπλαί εξήγγειλε ότι η πόλη θα διέθετε ένα σοβαρό κονδύλιο για να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των κατοίκων για την Πάρκ Αβενιου μετατρέποντάς την σε θεματικό ελληνικό χωριό.
Ετσι, συσπειρώθηκαν οι Ελληνες επιχιερηματίες και δημιούργησαν ένα σύλλογο προκειμένου να βοηθήσουν την πολιτεία να εκπονήσει και πραγματοποιήσει μιά σοβαρή μελέτη για τον χρωματισμό του δρόμου σε ελληνικό.
Δυστυχώς, απο τις πρώτες μέρες λειτουργίας του συλλόγου υπήρξαν αντίθετες φωνές για τη δημιουργία του ελληνικού χωριού στην Πάρκ Αβενιου. Και οι φωνές αυτές δεν προερχόνταν απο τις άλλες εθνικές κοινότητες που ίσως να ένιωθαν καπελωμένες , αλλά απο Ελληνες επιχειρηματίες οι οποίοι είχαν επενδύσει σε κτίρια και δεν ήθελαν να χάσει ο δρόμος την πολυεθνική του ταυτότητα παίρνοντας ελληνική χροιά. Ετσι άρχισαν οι πίκρες, οι αποχωρήσεις, οι αντιπαλότητες που δυστυχώς χαρακτηρίζουν το γένος μας.
Τα προβλήματα κορυφώθηκαν φέτος όταν ο δήμαρχος Ζεράλντ Τραμπλαί αποφάσισε να μετονομάσει τη λεωφόρο Πάρκ σε λεωφόρο Ρομπέρ Μπουρασά, δίνοντας στον ιστορικό δρόμο το όνομα του πρώην πρωθυπουργού του Κεμπέκ.
Οι Ελληνες της περιοχής αντέδρασαν έντονα στην απόφαση του δημάρχου που έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Κι εδώ βέβαια αντί να ενωθούν σε μιά γροθιά, δημιούργησαν διάφορες ομάδες κρούσης εναντίον του δημάρχου, συγκεντρώνοντας υπογραφές, βάζοντας διαφημιστικές καταχωρήσεις στις εφημερίδες και οργανώνοντας συλλαλητήρια έξω απο το δημαρχείο. Η δημοτική σύμβουλος Ελεν Φωτόπουλος, καταψήφισε την απόφαση της μετονομασίας της Πάρκ Αβενιου στο Δημοτικό Συμβούλιο, επιλέγοντας όμως να κρατήσει χαμηλούς τόνους στην αντίδρασή της αφού ανήκε στο κόμμα της δημοτικής αρχής του Ζεράλντ Τραμπλαί.
Οι κινητοποιήσεις ανέδειξαν διάφορα πρόσωπα, που πήραν σοβαρά το ρόλο τους ως επαναστάτες για το όνομα μιάς λεωφόρου. Και τελικά, ο δήμαρχος κάτω απο διάφορες πολιτικές πιέσεις αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει , να παραδεχτεί το λάθος του και να ανατρέψει την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου περί μετονομασίας της ελληνοκρατούμενης λεωφόρου Πάρκ.
Σήμερα, λίγες μέρες μετά την επιτυχία, οι Ελληνες της Πάρκ Αβενιου έχουν μοιραστεί σε θραύσματα, διεκδικώντας δόξα για τη νίκη, μεμονωμένη καταξίωση στα μάτια των Μοντρεαλιτών και των συμπατριωτών τους. Αντί να αφήσουν πίσω τους την ατυχή στιγμή της δημοτικής αρχής, έχουν πριμοδοτήσει τα διάφορα εγώ τους ρίχνοντας φαρμακερά βέλη εναντίον αλλήλων. Κι έτσι κινδυνεύουν να χάσουν το ζητούμενο: την ελληνική πινελιά του δρόμου, που ο δήμος έχει δεσμευτεί να κάνει πράξη.
Επιτέλους, είναι είναι η τελευταία ευκαιρία για την Πάρκ Αβενιου να αναδειχθεί σε ένα δρόμο με σφραγίδα ελληνική. Εμείς οι αιώνιοι ρομαντικοί θέλουμε να καμαρώνουμε για την κεντρική λεωφόρο της πόλης, αυτήν που οι μετανάστες μας, οι εργάτες της πρώτης γενιάς, με τη μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου αποκαλούν μέχρι και σήμερα «Παρκαβενέικα»!
