ΔΙΑΒΑΣΤΕ & ΑΚΟΥΣΤΕ LIVE
ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΤΕΣΗΣ ΣΤΗ ΠΟΛΥΣΗΖΗΤΗΜΕΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΤΗΣ 26ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007;
ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ "ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ" ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ 6ης Φεβρουαρίου 2007;
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕ "ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ" ;
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ "ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ" ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ
ΤΙ ΕΥΧΗΘΗΚΕ, ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ;
ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥΣ
ΤΙ ΕΙΠΕ ΛΕΞΗ ΠΡΟΣ ΛΕΞΗ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ-ΕΚΔΟΤΗ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΡΤΕΣΗ
Την Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007 έκλεισε με αίσια και θετική κατάληξη ένα ακόμα κεφάλαιο σε μια από τις πολλές αιτίες, προστρβής και έντασης στους κόλπους του Ελληνισμού της Αμερικής. Ο λόγος για την μεγάλη και από ετών διαμάχη μεταξύ του εκδότη-ιδοκτήτη του radio Diaspora και της εβδομαδιαίας εφημερίδας Hlleas News και γνωστού ραδιοφωνικού παραγωγού Θανάση Κουρτέση, και του ιδιοκτήτη και προέδρου του ραδιοφωνικού σταθμού Hellas Fm Νικόλαου Φύλλα. Και οι δυο ιδιοκτήητες αντίστοιχων Ομογενειακών ΜΜΕ που εδρεύουν στη ΝΥ και ειδικότερα στη περιοχή της Αστόριας τα οποία το καθένα από τη δική του πλευρά επηρεάζουν το δημόσιο βίο της ευρύτερης περιοχής της ΝΥ.
Μια εκρηκτική και σκληρή διαμάχη που-ξεκίνησε από το 2001 και αισίως φαίνεται πως έληξε τον Φεβρουάριο του 2007 με παρέμβαση τρίτου προσώπου που ενεπλάκει άθελα του στο πόλεμο αυτό. Διαμάχη και πόλεμο που εν πολλοίς δυστυχώς επηρεάζε και πολλές πτυχές του δημοσίου βίου της ομογένειας κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Μητροπολιτικής Νέας Υόρκης όπου και εκπέμπουν οι δυο τοπικοί ομογενειακοί σταθμοί. Η διαμάχη κράτεισε για περισσότερο από τέσσερα χρόνια με πολλά και σκληρά επεισόδια στο σήριαλ που άνοιξε μετά το επιχειρηματικό διαζύγιο που πήρανε οι κ. Θανάσης Κουρτέσης και Νικόλαος Φύλλας.
Το χρονικό της έντασης
Όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν δημόσιες εγκλήσεις και αντεγκλήσεις. Δημόσιες διαμάχες και εκατέρωθεν βολές. Υπήρξαν ομάδες και συμφέροντα που πάνω σε αυτή τη διαμάχη λειτούργησαν υπογείως ρίχνοντας καθημερινά λάδι στη φωτιά… Κάπου στο 2002 σε αυτή τη διαμάχη ενεπλάκει και ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Στεφανόπουλος ο οποίος τον Ιούνιο του 2002 εκλήθει από τον επιχειρηματία Νικόλαο Φύλλα να διευθύνει τον νέο Ρ/Σ Hellas Fm που προέκυψε μετά το χωρισμό των δυο προαναφερομένων επειχειρηματιών.
Από εκείνη την περίοδο(Ιούνιος 2002) και μετά δημιουργήθηκε ένας ακόμα σκληρότερος πόλος έντασης και προστριβής αυτή τη φορά μεταξύ του του γνωστού δημοσιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου που τότε είχε έρθει στη ΝΥ, και του Θανάση Κουρτέση ο οποίος πίστευε ότι η παρουσία του νέου τότε γνωστού δημοσιογράφου απειλούσε τα συμφέροντα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του και έτσι ξεκίνησε ως μη όφειλε ένας ακόμα σκληρότερος πόλεμος σε πολλά επίπεδα.
Ο νέος πόλος έντασης μεταξύ των δυο οδήγεισε τελικά την υπόθεση στην Ελληνική δικαιοσύνη με εγκλήσεις και μηνύσεις εκ μέρους του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου εναντίον του Θανάση Κουρτέση και αφού στο μεταξύ είχαν προηγηθεί τρια σκληρά χρόνια απρόκλητων και αναίτιων φραστικών και υβριστικών επιθέσεων από τη μια πλευρά που νόμιζετε ότι θίγετε (Ιούνιος 2002-Οκτώβριος 2005) και σιωπής εκ μέρους του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου.
Τελικά, τον Οκτώβριο του 2005 μετά από ανοχή, υπομονή και σιωπή τριών ετών ο γνωστός δημοσιογράφος μη έχοντας άλλο τρόπο προστασίας υπέβαλε μηνύσεις χωρίς ποτέ να το δημοσιοποιήσει παρά μόνο ένα μήνα πριν αρχίσει η εκδίκαση των υποθέσεων στην Ελλάδα. Οι μηνύσεις αυτές του γνωστού δημοσιογράφου, που κυρίως υπεβλήθησαν προκειμένου να προστατευθεί το ηθικό, επαγγελματικό κύρος και αξιοπιστία 20 ετών επιτυχούς καριέρας, έφεραν όπως αναμενόταν ως "ανταπάντηση" αντίστοιχες μηνύσεις εκ μέρους του Θανάση Κουρτέση που υπεβλήθεισαν από τον Δεκέμβριο του 2006.
Ουδείς στη Νέα Υόρκη γνώριζε όμως ότι η υπόθεση είχε οδηγηθεί στην ελληνική δικαιοσύνη. Υπήρξαν δε πολλοί "καλοθελητές" που εκ των υστέρων γνώριζαν από προσωπικές τους έρευνες και "πηγές" ότι ενώ η υπόθεση είχε οδηγηθεί στην Ελληνική δικαιοσύνη εκ μέρους του Α.Σ. εν τούτοις αφενός το απέκκρυπταν… και αφετέρου το εκμεταλεύονταν για να ρίχνουν λάδι στη φωτία ο καθένας για τους δικούς τους λόγους…
Τελικά από τις 9 Ιανουαρίου 2007 που άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης -και παρά τις συνεχείς αναβολές- στις 6 Φεβρουαρίου μετά από πρόταση του δημοιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου και αφού στο μεταξύ η ακροαματική διαδικασία είχε προσχωρήσει αρκετά και μάλιστα σε κλίμα ένταση και σκληρής αντιπράθεσης και από τις δυο πλευρές. Με στοιχεία και ντοκουμέντα που παρουσιάστηκαν εντός της δικαστικής αιθούσης, τα οποία αφορούσαν θεσμούς και πρόσωπα, κληρικούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, επιστολές και άλλα ντοκουμέντα η γνησιότητα και η εγκυρότητα των οποίων ελέγχθηκε από το δικαστήριο και εν συνεχεία καταχωρήθηκαν στη δικογραφία και φυσικά πλέον υπάρχουν στα πρακτικά της δίκης αυτής της υποθέσεως και προς το παρόν δε δημοσιοποιούνται…
Ένας ογκώδης φάκελος με στοιχεία και ντοκουμέντα, απόρρητη αλληλογραφία και άλλα επαγγελματικά και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που κυρίως αφορούσαν -παρόλο που δεν δικάζονταν ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος-την επαγγελματική και την ηθική υπόσταση του, τα οποία κατέριπταν σημείο προς σημείο όλα όσα κατά καιρούς εγράφονταν, λέγονταν δημοσίως και εν συνεχεία γνωστά "παπαγαλάκια" της Αστόριας που ενίοτε λειτουργούσαν και υπό τον έλεγχο ενός σκοτεινού μηχανισμού, αναπρήγαγαν και στα γνωστά στέκια, ζαχαροπλαστεία και diners με στόχο τον κατακερματισμό της ηθικής και επαγγελματικής υπόστασης του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου ο οποίος βάλλοταν με επιθέσεις και λάσπη, αναληθή και συκοφαντικά δημοσιεύματα, πάντα στο πλαίσιο της μεγάλης διαμάχης που είχε ξεσπάσει και τα οποία πράγματι ανακλήθηκαν και διαψεύστηκαν με πρωτοβουλία του Θανάση Κουρτέση.
Ο ίδιος ο Θανάσης Κουρτέσης στο περιθώρειο της δίκης και όσο γράφονταν η δικαστική απόφαση, αλλά και πριν που διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις στην πεισματική άρνηση του δημοσιογράφου να ανακαλέσει και να λήξουν όλα, αποκάλυψε πολλά…
Αποκαλύψεις για πρόσωπα και καταστάσεις που φαίνεται πως επωφελούταν αλλά και υποδαύλιζαν αυτή τη διαμάχη. Το κυριότερο όμως που έξυπνα "φωτογράφισε" ο Θανάσης Κουρτέσης είναι πως δρά ο σκοτεινός και ύπουλος μηχανισμός που τότε "περνούσε" "όπλα και επειχειρήματα" στη φαρέτρα του Θανάση Κουρτέση. Ο οποίος, ως γνωστόν από τον Ιανουάριο του 2003 δε ζει πια μόνιμα στην Νέα Υόρκη -αν και οι πληροφορίες μας λένε ότι πολύ σύντομα είναι πιθανό να επιστρέψει (μόνιμα ή όχι αυτό δεν μπορεί ακόμα να διασταυρωθεί) – δέχονταν τηλεφωνικά όλη αυτή τη στρεβλή "πληροφορόρηση" για τον γνωστό δημοσιογράφο Αλέξανδρο Στεφανόπουλο.
Πληροφόρηση" που όλως τυχαία την ημέρα-17 Φεβρουαρίου- της δημοσίευσης της δικαστικής απόφασης από τα ΜΜΕ του Θανάση Κουρτέση (ο οποίος συνηδειτά ανακαλεί όλα τα συκοφαντικά και αναληθή δημοσιεύματα) και αντίστοιχα δημοσιοποιεί και το Greek American News Agency, -απόφαση την οποία "γνωστοί κύκλοι" συστηματικά και κατ' εξακολοήθηση επειχειρούν να υποβαθμίσουν 'σπέροντας" εδώ και εκεί πάλι "ζιζάνια" διχοστασίας, επιχειρώντας να "κρατήσουν" το θέμα σε υψηλούς τόνους- βλέπουμε και πάλι να αναπαράγονται όλη αυτή η λάσπη, τα ψεύδη, η διαστρέβλωση της όποιας κατά περίπτωση αλήθειας, και τα αναληθή και συκοφαντικά "δημοσιεύματα" αυτή τη φορά σκληρότερα από άλλο σατιρικό ομογενειακό ΜΜΕ.
Μάλιστα από τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου που ο γνωστός παραγωγός και ιδιοκτήτης του εκδοτικού συγκροτήματος Hellas News – Diapsora FM Θανάσης Κουρτέσης προχώρεισε ένα βήμα μπροστά από τη δικαστική απόφαση -την οποία απλώς θα μπορούσε να διαβάσει και να σταματούσε εκεί- κάνοντας ένα μεγάλο βήμα μπροστά! 'Εδωσε το χέρι του προς κάθε πλευρά αλλά και προς όλα τα ομογενειακά ΜΜΕ σε μια πρωτόγνωρη για τα ομογενειακά δρώμενα ενωτική κίνηση που φαινομενικά -αν ισχύσει- θέτει τις βάσεις για μια καλύτερη, παραγωγικότερη και δημιουργικότερη πορεία των Ομογενειακών ΜΜΕ τα μόνο ενωμένα και χωρίς διαπσαστικές και διχαστικές -στο πλαίσιο του δήθεν ανταγωνισμού- οποία μπορούν να προσφέρουν συνολικά στον Ελληνισμό της Αμερικής και ειδικότερα στη Μητροπολιτική Νέα Υόρκη η οποία πάντα αποτελούσε το επίκεντρο όλων των θετικών και δυστυχώς αρνητικών επιδράσεων και αναδράσεων εις βάρος του Ελληνισμού.
Επιλέξαμε να σας μεταδώσουμε λέξη προς λέξη -αλλά και live- όλη αυτή τη δήλωση του Θανάση Κουρτέση η οποία πράγματι φαίνεται να επισφραγίζει το τέλος μιας μεγάλης διαμάχης και ίσως την έναρξη μια θετικής πορείας. Ο λόγος όπως θα δείτε είναι προφορικός ωστόσο δεν θελήσαμε να επέμβουμε συντακτικά για να μην παρερμηνευθεί αυτή η κίνηση μας από τους γωστούς καλοθελητές και τα κόκκινα και πολύχρωμα "παπαγαλάκια" που τριγυρνούν πόρτα πόρτα, στα στέκια, τα ζαχαρολαστεία και τις diners "διασκεδάζοντας" δήθεν τις εντυπώσεις για την απρόσμενη -δυστυχώς για κάποιους – θετική έκβαση της δικαστικής της μεγάλης διαμάχης, σπέρνοντας όμς σιγά σιγά ζιζάνια αγκάθια, πετώντας πεπονόφλουδες και στήνοντας άλλες "παγίδες". Το ερώτημα είναι ποιοι θα τη πατήσουν αυτή τη φορά..;
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΗΜΕΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΡΤΕΣΗ ΤΗΣ 26ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007 Live
Θανάσης Κουρτέσης : Με Αγάπη δίνω το χέρι πρώτος!
Παίρνω την αφορμή να κάνω αυτό το σχόλιο το οποίο έπρεπε να κάνω στις 24 Φεβρουαρίου -προχθές Σάββατο- αλλά την ημέρα που γράψαμε 24 Φεβρουαρίου δε ξέραμε ότι είναι Σάββατο και ότι δεν υπάρχει εκπομπή δική μου και επίσης ήταν και η χοροεσπερίδα του Ρ/Σ και θα ήταν δύσκολο γιατί δε θα ήταν και εύκολο να υπάρχει και ακροατής μετά της 15:00 μεσημέρι. Οπωσδήποτε το σχόλιο αυτό θα ήθελα να το κάνω πολύ πιο πριν αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω με μεγαλύτερη Αγάπη σήμερα. Και θα σας πω γιατί θα το κάνω με μεγαλύτερη Αγάπη. Στη ζωή κάθε μέρα μαθαίνουμε καινούργια πράγματα. Και αυτό τα καινούργια πράγματα που μαθαίνουμε στη ζωή, οι εμπειρίες δηλ. της ζωής, πρέπει να μας κάνουν καλύτερους Ανθρώπους. Αυτό λέει και η θρησκεία μας και πάντοτε έτσι στη ζωή όλοι οι άνθρωποι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. π.χ. βλέπεις έναν άντρα και μια γυναίκα της κάνεις φλέρτ, του κάνει φλέρτ, παντρεύεστε από αγάπη κτλ. Μετά από λίγο καιρό, ένα χρόνο, δυο χρόνια πέντε χρόνια μπορεί και να σκοτωθείτε, μπορεί και μετά από είκοσι μέρες. Δηλ. ξεκινάτε κάπως αλλιώς και μετά χαλάει η «συνταγή» που λέμε. Το ίδιο γίνεται και με τους συνεταίρους. Δηλ. ξεκινάς κάνει μια δουλειά, και πριν ξεκινήσει η δουλειά «θα κάνουμε αυτό θα κάνουμε το άλλο, θα ανοίξουμε το μαγαζί θα πάρουμε πράγματα, θα το διαφημίσουμε, θα βγάζουμε τόσα κτλ. κτλ. ». Το ίδιο με ένα γείτονα «καλώς ήλθατε στη γειτονία μας, πάντα ήθελα να έχω ένα καλό γείτονα» ε! Μετά από λίγο καιρό μπορεί να πετά τα σκουπίδια του στο δικό σου σκουπιδοτενεκέ, μπορεί να σου κλέψει και τίποτα λουλούδια.
Όλα μπορούν να γίνουν ώστε να σκοτωθούμε εμείς οι έλληνες! Είναι πολύ πιο εύκολο να σκοτωθούμε εμείς, οι Ιταλοί και να πάμε στα άκρα. Καμιά φορά μεγαλώνοντας ακόμα και μια επαγγελματική διαμάχη σε σημείο που δεν θα έπρεπε. Αλλά είτε ο μεσογειακός χαρακτήρας μας, είτε διότι μας πνίγει το δίκιο προχωράμε σε πράγματα τα οποία καμιά φορά περνάνε τα όρια και της κοινωνικής φαντασίας κτλ. Οπωσδήποτε πριν τέσσερα – πέντε χρόνια που ξεκίνησα αυτό το ραδιοφωνικό σταθμό -και πιστέψτε με ότι μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια- άλλαξα πολλές ιδέες, και ειδικά το τελευταίο καιρό. Δηλ. ξεκινώντας για πρώτη φορά στη ζωή μου να κάνω ραδιοφωνικό σταθμό, δε πίστεψα ποτέ ότι μετά από λίγα χρόνια θα υπάρχουν άνθρωποι που θα με χρησιμοποιήσουνε για προσωπικούς τους λόγους… και οι οποίοι θα προσπαθήσουνε να εκμεταλλευτούν καταστάσεις που εμένα δε μπορεί να πάει το μυαλό μου ή το μυαλό κάθε ανθρώπου που κάνει αυτή τη δουλειά 100% για προσωπικά τους οφέλη. Και όχι γιατί δείχνουν ότι αγαπάνε εμένα ή εκτιμούν το έργο μου κτλ.
Το κακό σε αυτή τη δουλειά που κάνουμε και ειδικά στη Νέα Υόρκη, που είναι ένα μικρό χωριουδάκι είναι να έχουνε διαφορές επαγγελματικές -χωρίς να κάτσω να εξετάσω ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι γιατί αυτό δε μπορεί να το βρει ούτε δικαστήριο ούτε ο Θεός δε μπορεί- ο κάθε ένας θα πιστεύει ότι έχει δίκιο. Υπάρχουν όμως συμβιβασμοί. Υπάρχουν πράγματα που σε αναγκάζει η κοινωνική σου υπόσταση , η προσωπικότητα , η οικογενειακή σου γαλήνη άλλες οικογενειακές καταστάσεις κτλ. Αυτό που κατάλαβα το τελευταίο χρόνο στην όμορφη γειτονιά μας στη ΝΥ – ευτυχώς από μερικούς ανθρώπους μπορώ να πω απειροελάχιστους – οι οποίοι μπορεί να είναι απειροελάχιστοι, είναι όμως… μάλλον δεν είναι, δείχνουν σημαντικοί στη κοινωνία που ζούμε. Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που ξέροντας, υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι, π.χ. ο Κουρτέσης που έχει ένα Ρ/Σ μια εφημερίδα, η οποία συντηρείται από το κόσμο. Δηλ. υπάρχει οικονομικό πρόβλημα και μετά από 30 χρόνια χοροεσπερίδα θα κάνω για να ζήσω.
Εγώ διάλεξα αυτό το δρόμο. Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που δε πίστευα ποτέ ότι, μπορεί να βοηθάνε το σταθμό και να σε παίρνουνε να σου λένε «ω καλά έκανες σήμερα και τα έχωσες του Φύλλα π.χ. του Στεφανόπουλου» ή του οποιουδήποτε άλλου διότι αυτοί έχουν τα δικά τους προηγούμενα και δεν είναι ότι εκτιμούν το έργο το δικό σου ή εκτιμούν αυτό που κάνεις. Μπαίνουν μεσάζοντες γιατί βλέποντας ότι υπάρχει μια φαγωμάρα στα μέσα ενημέρωσης, σου λέει είναι ευκαιρία τώρα να εκδικηθούμε. Αυτό το αιώνιο, το τραγικό της φυλής μας, του διήρε και βασίλευε. Εγώ το έβλεπα αυτό τα τελευταία χρόνια και το έβλεπα και από συνεργάτες, από δικούς μου που μετακινούντο σε άλλους σταθμούς, ελαφρά τη συνειδήσει, δηλαδή ανθρώπους που βοηθήσαμε, ανθρώπους που δώσαμε την ψυχή μας, όχι τα λεφτά μόνο, και που βρίσκανε εύκολο έδαφος για να πηδάνε από δω και από κει. Γιατί σου λέει τώρα αν θα φύγω από τον Καστανά, -δεν ξέρω γω- από τον Φύλλα ή τον Κουρτέση και πάω από κει, θα με δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες, κτλ. Τέλος πάντων ορισμένοι κατορθώσανε για κάποιο μικρό διάστημα να επιπλεύσουνε, όπως έχω πει και άλλες φορές και τα κούτσουρα επιπλέουν.
Θα μιλήσω πρώτα συγκεκριμένα για τον Νίκο τον Φύλλα. Με τον Νίκο τον Φύλλα και τον Γιώργο τον Καλατζή ξεκινήσαμε αυτό τον ραδιοφωνικό σταθμό -όπως ξέρετε- όλοι μαζί, τον Hellas radio. Κάποια στιγμή δεν τα βρήκαμε, διαφορετικές αντιλήψεις, όπως μπορεί να συμβεί στον καθένα, και συνέχισα μόνος μου και οι άνθρωποι αυτοί συνέχισαν μόνοι τους κάνοντας και αυτοί έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Η υπόθεση είναι ότι -για να ξαναέρθω στην αρχή της ομιλίας μου- όταν ξεκινάς έναν γάμο, όταν δηλαδή γνωρίζεις μια κοπέλα, έναν άντρα αρχίζεις με τραγούδια αγάπης του Γιάννη Πάριου και αγάπες και λουλούδια και δώρα και τα λοιπά και στο τέλος καταλήγεις στα μπουζούκια και βάζεις στην ορχήστρα να σου παίζει «Απαλλάχτηκα από σένα», ρίχνεις χαρτούρα, οι φίλοι σου σού συμπαραστέκονται, καλά έκανες και τον έδιωξες/ την έδιωξες, κλπ. Δεν υπάρχει διαφορά ενός γάμου, -κοινωνία γάμου που λέμε και ενός συνεταιρισμού. Κάπως έτσι γιναν και τα πράγματα.
Υπήρξε μια τρομακτική αντιπαλότητα, η οποία ξεπέρασε και τα όρια, και επειδή εγώ είμαι και δημοσιογράφος, ενώ ο Νίκος ο Φύλλας και η γυναίκα του δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοσιογραφική οικογένεια. Λοιπόν είναι επιχειρηματίες, έχουν τις επιχειρήσεις τους και στην Αμερική και στην Ελλάδα, κάνουν κοινωνικό έργο -δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας αυτό. Η κα Φύλλα μάλιστα, η οποία έμπλεξε σε αυτήν την ιστορία, κανονικά δεν θα έπρεπε να την έχουμε μπλέξει την γυναίκα καθόλου, και η οποία-θα θελα να το πω αυτό αυτή τη στιγμή- ήταν από τους πρωτεργάτες του οργανισμού «Ελπίδα για ζωή». Κάτι που ίσως ο κόσμος δεν το ξέρει, πέρα από τους στενούς συγγενείς ή τους στενούς φίλους, τους αγαπητούς φίλους και φίλες από την Χίο.
Η κα Φύλλα ήταν από τους πρωτεργάτες του «Ελπίδα για ζωή» μαζί με τις άλλες εξαίρετες κυρίες του «Ελπίδα για ζωή». Και κάπου και αυτονών οι δρόμοι χώρισαν. Κάτι το οποίο δεν με ενδιαφέρει, αλλά η κα Φύλλα παρόλο που ήταν από τους πρωτεργάτες αποχώρησε από το «Ελπίδα για ζωή». Οπωσδήποτε ήθελα να το πω πρώτο αυτό το πράγμα, διότι πρέπει να δείχνουμε το κοινωνικό μας πρόσωπο διότι πολλές φορές -λέει- ότι κοντά και στα ξερά, καίγονται και τα χλωρά, και ειδικά δεν πρέπει να μπλέκουμε σε οτιδήποτε αντιπαλότητες εμείς οι άντρες (έχουμε) γυναίκες, και ειδικά μητέρες, γιατί η κα Φύλλα έχει τρεις γιους και τα λοιπά, που έχουν σπουδάσει.
Ο Ηλίας(σ.σ.γιός του Νίκου και της Έφης Φύλλα) που είναι και η αδυναμία μου είναι ένας εξαίρετος δικηγόρος, και δεν θα έπρεπε να μπλέξει καθόλου σε ιστορίες με αγρίους που λέμε. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν άτυχες στιγμές και ότι δεν επαναληφθεί ποτέ κάτι τέτοιο στο μέλλον και ότι θα συνεχίσει το κοινωνικό της έργο σαν μητέρα και σαν γιαγιά. Μια και είναι και γιαγιά τώρα. Είναι κομπλιμέντο να είναι μια γυναίκα γιαγιά. Και συνεχίζουμε λοιπόν…. Υπήρξε αυτή η τρομερή αντιπαλότητα που την εκμεταλλευτήκαν πάρα πολλοί. Και δεν θα σας κρύψω ότι την εκμεταλλευτήκαν και ακροατές των δυο σταθμών. Φτάσαμε σε σημείο λοιπόν… αυτό που λέμε δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα…
Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν να με πάρει κάποιος πολύ γνωστός επιχειρηματίας να μου μιλάει εναντίον του κ. Φύλλα, να συζητάμε…ξέρετε καμιά φορά και εσείς οι κυρίες και οι άντρες και οι γυναίκες, όταν πχ έχει χωρίσει η φιλενάδα σου ή η ξαδέρφη σου με τον άντρα της, είσαι δίπλα της, είσαι στο πλευρό της. και την άσχημη κουβέντα θα πεις «τον κερατά, πώς της φερόταν της κοπέλας…και τώρα βλέπουμε πως ο άλλος σκότωσε τον πατέρα του, λέμε βάραγε την γυναίκα του, ο άλλος είναι στο χώμα, το παιδί μπορεί να πάει φυλακή και όμως δεν μπορεί κανένας να δικαιολογήσει τέτοιες πράξεις.
Υπήρξαν λοιπόν άνθρωποι, και θα σταθώ, δεν θα πω όνομα -σήμερα τουλάχιστον- πολύ αξιότιμος Έλληνας της παροικίας μας και μας βοηθάει οικονομικά κτλ, ο οποίος με έπαιρνε να μου μιλήσει, να μου συμπαρασταθεί στα δικαστήρια που περνάγαμε το ένα και το άλλο τον τελευταίο καιρό, με δικαστήρια που δεν θα έβγαιναν πουθενά, γιατί με όποια απόφαση και να έβγαινε υπέρ της μιας πλευράς ή της άλλης, δεν χανόταν ούτε η κοινωνία, ούτε παίρναμε μέρος του Πεκίνου.
Ήταν ένας εγωισμός 100% και από τις δυο πλευρές, γιατί υπήρχαν δικαστήρια και από την μια πλευρά και από την άλλη, 4-5 δικαστήρια από την μια πλευρά, 4-5 δικαστήρια από την άλλη πλευρά. Υπήρξαν λοιπόν άνθρωποι, οι οποίοι με παίρναν να μου πάρουν λόγια, με μαγνητοφωνούσαν -ναι καλά ακούσατε- με μαγνητοφωνούσανε και τα μεταφέρανε στον Φύλλα. Φτάσαν σε σημείο άνθρωποι για να βγάλουν τα απωθημένα τους να χρησιμοποιούν εμάς παραδείγματος χάρη, είτε ήταν προσωπικό, είτε ήταν κάποιοι ακροατές για τον α ή β λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω ποιος τους είπε ότι μπορούνε να ελέγξουνε τα Μέσα Ενημέρωσης της Αμερικής επειδή βγαίνουν και κάνουν μια αφιέρωση.
Εισαγγελέας: Λυπάμαι για τους Έλληνες της Αμερικής…
Φυσικά όταν φτάσαμε στο δικαστήριο και βαίνει η Εισαγγελέας συγκεκριμένα και θα πει «Λυπάμαι -μου λέει σε μένα, στον Φύλλα, στον Στεφανόπουλο, στους δικηγόρους μας- Λυπάμαι γιατί εσείς οι Έλληνες του εξωτερικού είσαστε η ελπίδα μας, εσείς οι άνθρωποι του εξωτερικού είστε οι άνθρωποι που θέλουμε να παίρνουμε παραδείγματα από εσάς σύμπνοιας και αγάπης… και γω τα ‘χασα. Και ο Αλέξανδρος και ο Νίκος την ώρα εκείνη. Και πραγματικά βγήκαμε απ'έξω, κάτσαμε και ανταλλάξαμε κάποιες απόψεις, παραμερίζοντας οποιεσδήποτε διαφορές και βγάζοντας στην φόρα κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι καταλάβαμε ότι ήταν ο βασικός πυρήνας για να φτάσουμε εκεί που έχουμε φτάσει. Σε δικαστήριο. Ο καθένας ήταν στο σπιτάκι του, με τη γυναικούλα του, τον άντρα της, τη δουλίτσα του και δεν ρώτησε κανένας τον Κουρτέση -δεν με ενδιαφέρει άλλοι σε ποια κατάσταση οικονομική είναι- είχε λεφτά για δικαστήρια; Και σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε, και το τι θα γίνει, και το τι θα έβγαινε. Θα έβγαινε κερδισμένη η κοινωνία ή η παροικία από έναν τέτοιο διχασμό, ο οποίος μπορεί να διαιωνίζετο για πάντα. Πρώτα λοιπόν από όλα και ακούγοντας τα λόγια αυτού του δικαστηρίου -να χει καλά ο Θεός τους ανθρώπους- προσωπικά εγώ, είπαμε ότι θα κάνουμε ένα βήμα πίσω, θα υποχωρήσουμε για το καλό αυτής της παροικίας
Την δικαστική απόφαση-συμφωνία έγραψε ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος.
και αν υπήρξαν υπερβολές -και έκανα εγώ περισσότερες υπερβολές- δεν υπήρχε κανένας λόγος να συνεχίσει αυτή η κουτή διαδικασία. Είπαμε λοιπόν να κάτσουμε κάτω, να γράψουμε ένα γράμμα -δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα και πιστεύω να το διαβάσατε- μάλιστα το γράμμα -να καταλάβετε- δεν το έγραψε το δικαστήριο, το έγραψε ο ίδιος ο Αλέξανδρος ο Στεφανόπουλος. Δεν με ενδιέφερε να το γράψει το γράμμα ο δικηγόρος μου. Το γράμμα το έγραψε προσωπικά ο κ. Στεφανόπουλος.
Όταν διάβασα το γράμμα το θεώρησα πολύ soft, δηλαδή ελαφρύ. Λέω όχι, επειδή ξέρω τη δύναμη του ραδιοφώνου και της εφημερίδας μας, και ξέρω ότι έχουμε κάνει ζημιά σε αυτή την ιστορία, γράψτε κάτι περισσότερο για να μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα διότι ο Φύλλας δεν ήταν δημοσιογράφος να βγει να αντιπαρατεθεί μαζί μου. έτσι όπως εγώ δεν ξέρω τη δουλειά του, έτσι και αυτός δεν ξέρει τη δική μου. είναι επιχειρηματίας. Όπως και στην Ελλάδα, ο Μπόμπολας ή ο Λαμπράκης δεν είναι δημοσιογράφος ή κριμένοι εκδότες, είναι επιχειρηματίες. Έχουν εφημερίδα και δουλεύουν 2-3000 κόσμος.
Επειδή λοιπόν ήταν τρομερή η αντιπαλότητα αυτόν τον καιρό και έχω πει πάρα πολλά, είπα να γραφτούνε πιο σκληρά λόγια, όπως θα τα διαβάσατε στο γράμμα, το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε και είναι και στην διάθεσή σας, αν δεν έχετε πάρει την εφημερίδα, να έρθετε να την πάρετε από το γραφείο, προσωπικά εγώ είπα να γίνει πιο σκληρό το γράμμα, παρουσία όλων. Τελικά επειδή δεν θα κάτσω να κάνω αυτή τη διαδικασία περισσότερη, ερχόμενοι και τελειώνοντας το δικαστήριο.
Υπήρξαν άνθρωποι δυστυχώς δικοί μας Έλληνες, οι οποίοι αντί να ευχαριστηθούν και να πουν «Μπράβο, καλύτερα, γιατί ο καθένας έχει το ραδιοφωνικό του σταθμό, δεν θα αλλάξει τίποτε σε αυτό, ο κάθε άνθρωπος έχει την εφημερίδα του. αλλά να ευχαριστηθούν ότι υπάρχει ένας συμβιβασμός και δεν υπάρχει αυτό το αλληλοφάγωμα, η τραγική κατάσταση, το οποίο μόνο κακό κάνει στην ομογένεια, ορισμένοι αθεράπευτοι -άρρωστους τους λέω εγώ για να μην πω ανώμαλους- οι οποίοι ευτυχώς μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών μας.
Προσπαθήσανε παίρνοντας τηλέφωνο τον κ Φύλλα, ή εμένα ή τον κ Στεφανόπουλο να τους πουν «μα είσαι τρελός, και γιατί τα φτιάξατε, μα δεν ντρέπεστε». Φυσικά κάποιος από αυτούς δεν θα τολμούσε να βγει να το πει στο μικρόφωνο, γιατί ίσως να ξέχναγε το επώνυμό τους και ίσως να έπρεπε να μετακομίσει από την Αμερική.
Και θα μου πείτε ευγενικοί μου ακροατές και ακροάτριες, υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν τόσο πολύ το διαμελισμό των Ελλήνων; Κατηγορηματικά το λέω. Ναι! Είναι άνθρωποι δυστυχισμένοι, άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν γνωρίσει οικογενειακή ευτυχία, γιατί ένας άνθρωπος που έχει οικογενειακή ευτυχία, παιδιά εγγόνια, αλλά και να μην έχει παιδιά ή εγγόνια, ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει όμορφη οικογενειακή ζωή, δεν μπορεί να θέλει να βλέπει ανθρώπους να σκοτώνονται, ειδικά σε μια κοινωνία που κάθε μέρα βλέπουμε παιδιά να σκοτώνουν τους γονείς τους, πατεράδες να βιάζουν τις κόρες τους, διπλή ζωή, παράνομες σχέσεις κλπ. Και η κοινωνία να πηγαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον κατήφορο.
Κάποια στιγμή λοιπόν, και λέγοντας ότι είμαστε και Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι, και για να μην μιλάμε για ευρεία κατανάλωση, γιατί πιστεύω ότι είναι χριστιανός ορθόδοξος, πιστεύω ότι πρέπει να υποκύπτω καμιά φορά ακόμη και σε πράγματα που δεν πιστεύω και να συμβιβάζομαι για το καλό του συνόλου, θα προχωρήσω με αυτό το γνώμονα, το συμφέρον της παροικίας μας, και οπωσδήποτε δεν θα υπάρξει και εύχομαι -γιατί κανένας δεν μπορεί να πει τίποτε και ποτέ δεν μπορείς να πεις ποτέ- να μην υπάρξει στο μέλλον καμιά τέτοια αντιπαλότητα ώστε να επωφελούνται άνθρωποι ποταποί -και όταν λέω ποταποί, το εννοώ-.
Άνθρωποι ποταποί, οι οποίοι να στεναχωριούνται γιατί τώρα δεν το έχουν δίπορτο. Τώρα δεν το έχουν από δω και από κει να παίρνουν τον καθένα και να λένε στον καθένα από εμάς τι θέλει να χαϊδέψει τα αυτιά μας. ξέρουμε πολύ καλά μια και είμαστε μεγάλα παιδιά, το τι πρέπει να κάνουμε. Και οπωσδήποτε επειδή στη ζωή, στη δύσκολη αυτή ζωή και θα μιλήσω προσωπικά για μένα που περνάμε και κάνοντας χορεσπερίδες, πουλώντας διαφημίσεις, δουλεύοντας εγώ και η Αγγελική η Στάση 38 ώρες την ημέρα, δεν υπάρχει πλέον καιρός για οτιδήποτε.
Θα αφήσουμε ακόμη και την αντιπαλότητα των Μέσων Ενημέρωσης, και το έχουμε αρχίσει, όπως ξέρετε να την κρίνετε εσείς ο κόσμος. Γιατί εσείς ο κόσμος μπορείτε να κρίνετε εμάς, έχετε αυτή την ιδιαιτερότητα που ίσως δεν τη ξέρατε και σας τη λέω κάθε μέρα. Κάποιος που προσφέρει πρέπει να αμείβεται. Και ο ανταγωνισμός να κάνεις καλύτερο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, καλύτερη εφημερίδα, καλύτερη τηλεόραση-γι' αυτό στην Ελλάδα υπάρχουν τόσα κανάλια, τόσα ραδιόφωνα-. Το κάθε κανάλι, το κάθε ραδιόφωνο προσπαθεί να προσφέρει, να αμείβεται, να έχει ακροαματικότητα, να το ακούει ο κόσμος, να συζητιέται περισσότερο, ώστε να παίρνει τις περισσότερες διαφημίσεις.
Επειδή από 16 ετών παιδάκι είμαι σε αυτή τη δουλειά, πολλές φορές παρεκτρεπόμεθα από αυτή την αντιπαλότητα -το έχω κάνει και εγώ-, είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσουμε όχι με λόγια, με πράξεις, γιατί τα λόγια τα παίρνει ο αέρας να δώσουμε στην παροικία δείγματα αλτρουισμού και δείγματα ότι ο ελληνισμός μπορεί να έχει πολύ πιο περισσότερα αυτά που τον ενώνουν, παρά αυτά που τον χωρίζουν. Και ο κάθε ένας προσφέροντας στο δικό του κοινό, στους δικούς του ανθρώπους, δεν υποτίθεται ότι συνεταιρίζεσαι ή κάνεις κάτι με κάποιον άλλον σταθμό. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ, διότι έχουμε διαφημίσεις, υπάρχουν οι δημοσιογραφικές συναλλαγές που ο καθένας προσπαθεί για το καλύτερο του σταθμού του, με τη διαφορά Ότι εμείς προσπαθούμε για το καλό του Διασπορά FM και του Hellas News και αυτό θα συνεχίσουμε και έχουμε αρχίσει ακόμη πιο δυνατά βλέποντας η εφημερίδα μας έχει φτάσει 70 σελίδες και πολύ σύντομα θα γίνει 80 και 90.
θα ήθελα λοιπόν για να τελειώσω την υπόθεση ότι τελείωσε αυτή η υπόθεση, για το λόγο ότι όταν είσαι και επιχειρηματίας, είσαι δημοσιογράφος ή οτιδήποτε πρέπει να πρυτανεύει πρώτα από όλα η λογική, και πάνω από όλα για την οικογενειακή γαλήνη. Διότι ήταν πραγματικά ταραγμένες οι οικογενειακές γαλήνες οικογενειών και ήταν πολύ φυσιολογικό.
Θέλω να πιστεύω λοιπόν ένας έξυπνος άντρας, επιχειρηματίας, ή οτιδήποτε πρέπει να πρυτανεύει και ακόμα όταν θα έρθει κάποιος να του βαυκαλίσει ή να του χαϊδέψει τα αυτιά, λέγοντάς του εναντίον του Φύλλα ή εναντίον του Κουρτέση, θα πρέπει να ξέρουμε τι θα απαντήσουμε. Εγώ προσωπικά έχω δώσει ήδη αρκετές απαντήσεις σε ορισμένους αλλά έχω χαρεί που το 90% του ακροατηρίου μας -θα μου πεις δεν λες εκατό τοις εκατό;
Όχι- γιατί υπήρχαν μερικοί από το δικό μου ακροατήριο που δυσαρεστηθήκανε. Δεν με πειράζει. Ίσως ο χρόνος να δείξει για άλλη μια φορά, μέσα σε όλους αυτούς τους αγώνες που έχουμε κάνει -εσείς και γω- να δείξουμε για άλλη μια φορά όταν να πρυτανεύει η λογική και είμαστε στον δρόμο αυτόν που χαράζουμε και συμβουλεύουμε κάθε μέρα τους άλλους, αλλά θα πρέπει πρώτα εμείς να κάνουμε, από κει και πέρα είναι γεγονός ότι η παροικία βλέπει καλύτερες μέρες, απομονώνονται τα καρκινώματα, απομονώνονται, γιατί ένας άνθρωπος, ο οποίος θέλει να βρίζονται άλλοι και επωφελούνται από αυτό, δεν παύει να είναι άρρωστος, ανώμαλος, σάπιο μυαλό, και σάπια ψυχή. Έτσι δεν είναι; τα έλεγα και θα τα λέω πάντα ωμά, γι' αυτό μας αγαπάτε, γι' αυτό μας εκτιμάτε, γι' αυτό γεμίζετε τις αίθουσες, γι' αυτό γεμίζετε την εφημερίδα με διαφημίσεις.
Αυτό θα ήθελα πω λοιπόν γι' αυτή τη διαμάχη και να πω ότι είναι σίγουρος ότι δεν θα επαναληφθεί στο μέλλον κάποια διαμάχη και εύχομαι -γιατί δεν μπορούμε να πούμε ποτέ, ποτέ- να μην επαναληφθεί, ο καθένας να κοιτάζει τη δουλειά του και όλοι μαζί το καλό αυτής της παροικίας, της εκκλησίας μας, της ελληνικής γλώσσας, για το καλό του ελληνισμού της διασποράς. Θα επανέλθω γιατί θα ήθελα να πω και δυο λόγια για το Αλέξανδρο τον Στεφανόπουλο. θα πάω και για λίγα λεπτά και στην υπόθεση και του Αλέξανδρου του Στεφανόπουλου, με τον οποίο είχαμε δικαστήρια.
Θανάσης Κουρτέσης: Ο Δημοσιογράφος Αλέξανδρος Στεφανόπουλος θα γράψει ιστορία!
Ο Αλέξανδρος ο Στεφανόπουλος είναι ένας άνθρωπος, τον οποίο δεν τον ήξερα -τον είχα δει μια δυο φορές- , συνεργάστηκε σε κάποιες εκπομπές στο Hellas Radio μαζί με κάποια συνεργάτιδά του Δέσποινα, και οπωσδήποτε από κει και πέρα τα 3-4 χρόνια που δραστηριοποιείται στην Νέα Υόρκη δεν είχαμε άλλες επαφές και υπήρξε μια τρομακτική αντιπαλότητα με την υπόθεση ότι πίστεψα ότι θίγεται η επαγγελματική μου υπόσταση μετά από 35 χρόνια και ο ίδιος πίστεψε ότι θίγεται η δική του δημοσιογραφική υπόσταση μετά από 20 -δεν ξέρω πόσα χρόνια είναι στη δημοσιογραφία-.
Στην δημοσιογραφία υπάρχει η εποικοδομητική δημοσιογραφία, η καταστρεπτική δημοσιογραφία και η δημοσιογραφία του εντυπωσιασμού. Ο κάθε άνθρωπος δημοσιογράφος που θέλει να υπάρχει σε μια πολύ μικρή παροικία, χωριουδάκι όπως το λέω εγώ που λέγεται Αστόρια, θα πρέπει να ξέρει ότι σε αυτό το χωριουδάκι και ειδικά άμα είσαι πολλά χρόνια, ακολουθείς μια από αυτές τις δημοσιογραφίες. Ζεις με τους ίδιους ανθρώπους κάθε μέρα, ζεις και αναπνέεις με τους ίδιους ανθρώπους κάθε μέρα, και οπωσδήποτε μετά από 10-15-20 χρόνια ό,τι καλό και να κάνω και ό,τι κακό και να κάνω, έχεις αποτυπωθεί στο μυαλό του Έλληνα και της Ελληνίδας.
Τέλος πάντων υπήρξε μια δικαιολογία ότι ο Αλέξανδρος ο Στεφανόπουλος, ο οποίος για εμένα -τώρα που τον γνώρισα και του μίλησα περισσότερο- πιστεύω ότι είναι ένας δημοσιογράφος που θα μπορούσε να προσφέρει τα μέγιστα στην παροικία, είτε δουλεύοντας μόνος του, είτε συνεργαζόμενος με κάποιον δημοσιογραφικό οργανισμό. Με λίγα λόγια την ξέρει τη δουλειά, το ξέρει το αντικείμενο. Η υπόθεση είναι όμως ότι ο κάθε καινούργιος άνθρωπος που έρχεται στην παροικία, ενθουσιάζεται εύκολα γιατί έπεσε και αυτός στην παγίδα ότι τον πλησιάσανε άνθρωποι που είτε δεν τους γούσταρε η μύτη του Κουρτέση, είτε του Φύλλα, είτε του Καστανά, είτε οτιδήποτε και μέχρι να κατασταλάξει σε ορισμένα πράγματα, όπως όλοι κάνουμε λάθη, -όπως και γω κάνω λάθη και αυτός κάνει λάθη, όλοι κάνουμε λάθη-
Σε αυτή την παροικία, που είναι πολύ μικρή και δεν υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι, -το έχω ξαναπει-, που μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, θα πρέπει ο κάθε ένας να κάνει τη δουλειά του για τον εαυτό του. δηλαδή, δεν μπορώ εγώ να κάνω δουλειά, -γιατί έχω κάνει τέτοια λάθη- όταν εγώ κάνω τη δουλειά μου και με θίξει ο άλλος δεν θα τον αφήσω ήσυχο. Δεν υπάρχει περίπτωση, Θα του αλλάξω τα φώτα. Όταν όμως έρχεσαι να κάνεις τη δουλειά σου και δεν σε πειράξει κάποιος, γιατί αν σε πειράξει, χωρίς να τον πειράξεις, τότε είσαι λάθος εκατό τοις εκατό. Όταν όμως ξέρεις ότι έχεις μια αξία.
Πιστεύω ότι ο Αλέξανδρος ο Στεφανόπουλος μπορεί να κάνει σωστή δημοσιογραφία, καλό ρεπορτάζ, να τρίξει κόκαλα(!) με τη διαφορά ότι αυτό που πιστεύω εγώ γιατί συνεργάστηκα μαζί του σε 2-3 εκπομπές, δεν θυμάμαι πολύ καλά, η Αγγελική η Στάση ξέρει καλύτερα γιατί ήταν εκεί τότε, με τη διαφορά ότι κατασταλάζοντας κάπου πιστεύω ότι είναι το άτομο που θα μπορέσει να γράψει τη δική του ιστορία στην Νέα Υόρκη.
Εύχομαι να το κάνει ο Αλέξανδρος, εγώ δεν πρόκειται να τον ενοχλήσω πουθενά, ούτε να τον χρησιμοποιήσω πουθενά, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Και θέλω να πιστεύω ότι κάνοντας αρχή με αυτό το δικαστήριο που έγινε, γιατί καμιά φορά πολύ δραματικές καταστάσεις, φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα στο τέλος. Και καμιά φορά -εγώ το λέω αυτό πάντα- πολλοί άνθρωποι που προσπαθήσανε να μου κάνουνε κακό σε αυτά τα 35 χρόνια που είμαι γύρω-γύρω, 37, 38 έχω ξεχάσει πόσα χρόνια, αφήνανε τη δουλειά τους για να κάνουν κακό σε μένα.
Εγώ όμως δεν άφηνα τη δουλειά μου γιατί δεν έχω την πολυτέλεια να αφήσω την δουλειά μου. αν αφήσω τη δουλειά μου μια εβδομάδα και δεν πάω για διαφημίσεις, την επόμενη εβδομάδα δεν θα με ακούτε στο μικρόφωνο. Εγώ έκανα την δουλειά μου, φυσικά κοίταξα να αμυνθώ. Το ίδιο προσπάθησε και ο Αλέξανδρος. Να αμυνθεί. Διότι και αυτός είναι καινούργιος στην Νέα Υόρκη. Προσπαθεί να βρει μια αγκαλιά. Βέβαια υπήρξαν άνθρωποι που του προσέφεραν την αγκαλιά τους αλλά με ανταλλάγματα, τα οποία τον έμπλεξαν περισσότερο παρά τον άφησαν.
Θέλω να πιστεύω λοιπόν ότι θα προσφέρει σε αυτή την παροικία, και όταν το αποφασίσει πραγματικά να προσφέρει είτε κάνοντας ένα δικό του έντυπο, είτε συνεργαζόμενος με έναν οργανισμό, θα κάνει μια ιστορία και θα μπορεί να λέει μετά από χρόνια, γιατί είναι νέος ακόμα -40 όπως μου είπε- θα μπορέσει να κάνει την δική του ιστορία την δημοσιογραφική, γιατί η παροικία έχει ανάγκη από δημοσιογράφους καλούς, οι οποίοι να εργάζονται και να υπάρχουν για το σύνολο του Ελληνισμού. Δηλαδή όχι για προσωπικά συμφέροντα, γιατί μετά ξεκινάς για προσωπικά και περνώντας ο χρόνος, είτε λέγεται αρχιεπισκοπή, είτε λέγεται προξενείο, είτε ελληνική κυβέρνηση, είτε λέγεται οτιδήποτε σε βλέπουνε αλλιώς.
Σε βλέπουνε σαν έναν άνθρωπο, σαν μια γέφυρα, που μπορούν να βασιστούν, να πατήσουν πάνω σε αυτήν την γέφυρα, να έχουν αερογέφυρα με τον ελληνισμό της Αμερικής, αυτό το πιο ζωτικό κομμάτι Ελληνισμού που υπάρχει εκτός Ελλάδος, και κατά αυτό τον τρόπο επειδή στην Αμερική δυστυχώς δεν έχουμε δημοσιογράφους, να υπάρξουν. Γιατί ο ήλιος ανατέλλει για όλο τον κόσμο.
Ας κλείσουμε λοιπόν όλοι τα αυτιά μας σε σειρήνες, σε ανθρώπους που δυστυχώς μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, και ας δουλέψουμε ο καθένας ξεχωριστά για το καλό αυτού του Ελληνισμού, αυτής της παροικίας. Αυτά μας είπε σε μένα, στον Αλέξανδρο και στον Νίκο και η εισαγγελέας και η δικαστίνα. Κάτσαμε, γράψαμε αυτό το γράμμα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα, και ήθελα να πω αυτά τα λόγια με εκτίμηση και αγάπη και προς τον Αλέξανδρο και προς τον Νίκο, και εύχομαι να είναι το ίδιο από αυτούς και για μένα. Γιατί αυτό ήταν και για τις δυο πλευρές, όπως θα διαβάσετε και στο γράμμα.
Εύχομαι λοιπόν πραγματικά όλοι μαζί, ο καθένας για τον εαυτό του γιατί δεν γίνεται διαφορετικά γιατί ο καθένας έχει τις δικές του υποχρεώσεις, να προσφέρουμε για το καλό του ελληνισμού. Πρώτος δίνω το χέρι μου γι' αυτό το πράγμα, το έχω ήδη δώσει, και εύχομαι ο ελληνισμός να παίρνει παραδείγματα από εμάς, καλά και όχι κακά.
Διότι αν κάποιος θα προσπαθήσει να διαμελίσει αυτό το πράγμα, θα με βρει αντιμέτωπό του! Σας δίνω το λόγο της αντρικής μου τιμής. θα προσπαθήσω με τους συναδέλφους να είναι πάντα -αυτούς που έχουν το μυαλό κάτω από τη σκούφια- τους συναδέλφους που βλέπουμε ότι παλεύουν για την ελληνική ορθόδοξη θρησκεία, για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Παλεύουν για να βγάλουν τίμια το ψωμί τους, με θεμιτούς τρόπους και όχι αθέμιτους και σκοτεινούς και από κει και πέρα, η κοινωνία ξέρει να κρίνει και ειδικά η φανταστική κοινωνία της Νέας Υόρκης που εμένα με κρατάει τρεισήμισι δεκαετίες, που δεν με άφησε ποτέ σε ό,τι ζήτησα, που έκανα καταπληκτικούς φίλους και έχω και αρκετούς που δεν θέλουν να με βλέπουν ούτε ζωγραφιστό, αλλά και αυτοί με αγαπάνε, όπως και γω τους αγαπάω.
Όταν σ' αγαπάνε όλοι, αρχίζει και μου φαίνεται σαν πραξικόπημα ή σαν δημοψήφισμα επί δικτατορίας. Πρέπει να υπάρχουν και κάποιοι που δεν θέλουν να σε βλέπουν ούτε ζωγραφιστό, αλλά να σε εκτιμάνε, να σε αγαπάνε, να παραδέχονται το έργο σου. Τελειώνοντας λοιπόν, θα ήθελα να ευχηθώ και στους δυο καλή τύχη στη ζωή τους, στο έργο τους, στο σταθμό τους, στη σταδιοδρομία τους, και οτιδήποτε και αν γίνεται να γίνεται με γνώμονα πρώτα από όλα της ελληνικής παροικίας της Νέας Υόρκης.
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ Live ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΡΤΕΣΗ
<ahref=http://www.greekamericannewsagency.com/gana/images/stories/video/rec0226-kourtesis.mp3 target="_blank">Kourtesis Audio</a>
