ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ… ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ειδική  συνεργασία 

Του Ηλία Ηλιόπουλου*

(Ιδρυτή -Ιδιοκτήτη-Διευθυντή του Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος)

Αυτό που δεν κατάφερε, ΟΧΙ ποτέ δεν το κατάφερε, στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, ο ισχυρός Ιταλός δικτάτωρ Μουσολίνι, με τους επτά εκατομμύρια φημισμένους και χορτάτους λογχοφόρους στρατιώτες του, ουρλιάζοντας επί πέντε μήνες, το κατάφεραν σε μισή ώρα 100 «γνωστοί άγνωστοι» κουκουλοφόροι στην πλατεία  Συντάγματος. Στην καρδιά της Ελλάδος μας.

Επί πέντε μήνες από 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι 6 Απριλίου 1941, οπότε και παραιτήθηκε της φιλοδοξίας του ο Μουσολίνι, το νηστικό « Εν-δυο, Ευζωνάκι γοργό», με έστω και ένα δικτατορικό λαοκραύγατο ΟΧΙ έμβλημά του, στεκόταν βράχος, ακοίμητος φρουρός στα παγωμένα σύνορα, της Ελλάδος-Πατρίδος. ΟΧΙ, δεν απαγορευόταν να τραγουδάς ΕΛΛΑΔΑ-ΠΑΤΡΙΔΑ τότε. Κατάφορτο, το «Εν-δυο, Ευζωνάκι γοργό» με ακατανίκητο εξοπλισμό τον Πατριωτισμό, την Πίστη και την Ανδρεία.

Από τη ματιά, μέχρι την καρδιά και μέχρι τις φούντες των τσαλακωμένων τσαρουχιών του. Λασπωμένων μεν,  γυαλισμένων δε, από το καθάρειο σκοπό του. Κι όταν  αγνάντευε, τους Ιταλούς αλαζόνες,  που διακήρυσσαν ότι σε 15 ημέρες θα έφταναν από τη Ρώμη στην Αθήνα, όχι μόνον το νηστικό «Εν-δυο Ευζωνάκι  γοργό» τους έτρεπε σε άτακτη φυγή με ένα φύσημά του, αλλά τους γελοιοποιούσε φωνάζοντας Αέραααα και τραγουδώντας :«Κορόϊδο Μουσολίνι, κανένας δεν θα μείνει…ακόμη και στη Ρώμη θα υψώσουμε σημαία Ελληνική…». Κι αντιλαλούσαν τα βουνά και οι ψυχές του λαού μας και δοξολογούσαν οι Τσώρτσιλ κι οι Στάλιν, ακόμη κι ο Χίτλερ.. «Κορόϊδο Μουσολίνι», μια πετυχημένη παρωδία γραμμένη από τον βιαίως λησμονηθέντα αείμνηστο μεγάλο Γιώργο Οικονομίδη, στο ιταλικό τραγουδάκι της εποχής «Μικρή χωριατοπούλα». ΟΧΙ, τότε η λέξη Πατριωτισμός δεν ήταν επικηρυγμένη, αποκηρυγμένη και απαγορευμένη.

Σήμερα, 8 Μαρτίου 2007, ώρα έξι το απόγευμα. Οι εκατοντάδες χορτάτοι,  «πάνοπλοι» με την αφθονία όλων των αγαθών, Έλληνες της δημοκρατικής Ελλάδας δεν κατάφεραν να προστατεύσουν το χορτάτο «γοργό Ευζωνάκι». Ούτε από την Ιστορία του, ούτε από τη Φήμη του, ούτε από το Μέλλον του. Ούτε καν τη Σκοπιά του, στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου». Που βρίσκεται και αποτελεί τα θεμέλια του Κοινοβουλίου μας. Και του βάλανε φωτιά στα θεμέλιά του. Όχι στου Κοινοβουλίου. Αλλά στα τσαρούχια του. Και το «Ευζωνάκι γοργό», με βήμα βουβό, θλιβερό, στην καρδιά του σκυφτό, ντροπιασμένο και νικημένο, με την υπερηφάνειά του σκεπασμένη από τους μαύρους καπνούς της απόγνωσης, το ανάγκασαν με συνοδεία, να εγκαταλείψει τη φρούρησή του στο ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ.

Δηλαδή το συμβολικά σύνολον των Ηρωϊσμών ,(άλλη απαγορευμένη λέξη) της Ιστορίας και του δείξανε το δρόμο του Μέλλοντος της ΕΛΛΑΔΟΣ μας. Μα κανένας δεν βρέθηκε να βροντοφωνάξει:  ΟΧΙ, μην το κάνετε αυτό. ΟΧΙ είναι το τέλος μας. ΟΧΙ ξεθεμελιώνετε την ΕΛΛΑΔΑ. Μας χρειάζεται ένας σημερινός που να γράψει Ιστορία με ένα βροντερό ΟΧΙ που να ακουσθεί Ελπίδα στην Οικουμένη μέχρι και μέσα στον ΟΗΕ. Μας χρειάζεται ένας ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ( Ο Τάσσος, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας).

* Ο    Μ    Ο    Γ    Ε    Ν    Ε    Ι    Α    Κ    Ο