Επίκαιρα – Ανεπίκαιρα
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
* Το 1946- 1949 η Ελλάδα πέρασε τη δραματική δοκιμασία του Εμφυλίου Πολέμου. Και οι δύο αντίπαλοι εκείνης της αδελφοκτόνας σύγκρουσης είχαν την ίδια σημαία: Τη γαλανόλευκη! Τότε, οι Έλληνες σκοτώνονταν ανελέητα μεταξύ τους, αλλά εμψυχώνονταν από το ίδιο σύμβολο. Τώρα, το καίνε κάτι «καλόπαδια» στους δρόμους…
* Πρίν αρχίσει ο Εμφύλιος, η Αθήνα έζησε τον εφιάλτη των «Δεκεμβριανών». Δεκάδες νεκροί, μέσα σε λίγα λεπτά, στην Πλατεία Συντάγματος. Λίγα μέτρα πιο κει, το μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη, ουδείς διανοήθηκε να το βεβηλώσει. Οι άνθρωποι μεταξύ τους σφάζονταν. Αλλά τα μνημεία των πεσόντων σε αγώνες Ελευθεριας τα σέβονταν – όλοι το ίδιο.
* Μετά το τέλος του Εμφυλίου είχαμε αλλεπάλληλες κοινωνικές εκρήξεις, πότε για το Κυπριακό, πότε για τον «ανένδοτο» και το 1-1-4, πότε για την Αποστασία. Με αιματηρές συγκρούσεις στην Αθήνα. Κι όμως, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη ουδέποτε διανοήθηκε κανείς να το βεβηλώσει…
* Κι ύστερα ήλθε η επτάχρονη δικτατορία. Και η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και πάλι αιματηρές συγκρούσεις με δεκάδες νεκρούς. Αλλά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη ουδείς πλησίασε…
* Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, την γαλανόλευκη ανεμίζαμε. Δεν την καίγαμε – την ανεμίζαμε! Κι όταν κάναμε τις πρώτες επετειακές εκδηλώσεις, όπου προσέρχονταν με κατάνυξη εκατοντάδες χιλιάδες λαού, την αιματοβαμένη γαλανόλευκη του Πολυτεχνείο περιφέραμε με κατάνυξη στην «κεφαλή» της πορείας. Και ο κόσμος χειροκροτούσε και βούρκωνε…
Είμασταν…«εθνικιστές» τότε, επειδή τιμούσαμε τη σημαία;
Κι είναι… «προοδευτικοί» σήμερα, όσοι καίνε σημαίες και βεβηλώνουν μνημεία;
Όσοι πάλαιψαν για να αλλάξουν αυτό τον τόπο, μπορεί να είχαν δίκιο, μπορεί να είχαν άδικο, μπορεί να μάτωσαν μεταξύ τους, αλλά τον τόπο τους τον αγάπησαν όλοι. Σεβάστηκαν τα σύμβολά του, τους νεκρούς του, τους αγώνες Ελευθερίας που προηγήθηκαν, την Ιστορία του. Δεν έκαψαν τις σημαίες του. Δεν βεβήλωσαν τα μνημεία του. Δεν «αποδόμησαν» την Ιστορία του…
Όσοι καίνε τις σημαίες και βεβηλώνουν τα μνημεία, δεν είναι «προοδευτικοί» ούτε «αντιδραστικοί». Είναι αξιοθρήνητοι χουλιγκάνοι – σκιές χωρίς πρόσωπο, ενός Μεσαίωνα που βρυκολακιάζει.
Κι αυτοί που τους καλύπτουν, είναι ψοφοδεείς κερδοσκόποι, που ζητιανεύουν ξεδιάντροπα ψήφους από το «βαθύ» κοινωνικό περιθώριο, αφού τους έχει απορρίψει η ίδια η κοινωνία.
* Δεν είναι προοδευτικοί – προσβάλλουν τους αγώνες Ελευθερίας αυτού του λαού.
* Δεν είναι Δημοκράτες – εξαγριώνουν τον κόσμο κι υπονομεύουν τη Δημοκρατία.
* Δεν είναι Αριστεροί – γελοιοποιούν και διασύρουν την Αριστερά.
Μωραίνει Κύριος…
