Πασχαλινό μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου
8 Ἀπριλίου 2007
Ἅγιον Πάσχα
Ἑορτή τῶν Ἑορτῶν
Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας,
Καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος
(Τροπάριον Ἑορτῆς Πάσχα)
Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Προσφιλεῖς μου ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Χριστός Ἀνέστη!,
Σ' αὐτή τήν ἱερώτατη Ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας μας, συγκεντρωνόμεθα μέ χαρά καί ἀγάπη, γιά νά γιορτάσουμε τήν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἀνάμεσά μας καί νά ψάλουμε μέ μία φωνή τόν θριαμβικό ὕμνο: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος».
Ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή μιᾶς ἐκρήξεως χαρᾶς, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετά ἀπό τήν πνευματικά ἔντονη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, καί ὁ ὑπέροχος ὕμνος πού ψάλλουμε συμπυκνώνει σέ τρεῖς στίχους τό θεμελιῶδες μήνυμα τῆς Ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πρόκειται περί μηνύματος νίκης, ἀγάπης καί ἐλπίδος γιά ζωή αἰώνια. Τήν ἡμέρα αὐτή, καί κατά τήν διάρκεια ὁλόκληρης τῆς Πασχαλινῆς περιόδου διακηρύσσουμε αὐτό τό μήνυμα νίκης, ἀγάπης καί ἐλπίδος ὅλοι μαζί ψάλλοντας τό «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν», τόν ὑπέροχο αὐτό ὕμνο στήν ἔναρξη κάθε θείας λειτουργίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτός ὁ ὕμνος, ἁπλός στή μορφή, ὅμως μέ βάθος δυνάμεως, ἀξίζει νά μελετηθῇ καθώς προσπαθοῦμε νά καταλάβουμε πλήρως τόν πανηγυρισμό τοῦ Ἁγίου Πάσχα, τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Ὁ πρῶτος στίχος αὐτοῦ τοῦ ὕμνου ἐκφράζει τήν πραγματικότητα καί ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν». Ἡ πραγματικότητα τῆς Ἀναστάσεως ἔχει ἀποτελέσει ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς Χριστιανοσύνης ἀπ' ἀρχαιοτάτων χρόνων. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας στούς Κορινθίους ἐκφράζει αὐτή τήν ἰδέα μέ μία παράδοξη δήλωση: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν, ἔτι ἐστέ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν» (Α´ Κορ. 15,17). Στήν ἴδια συνάφεια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δηλώνει ἀπερίφραστα ὅτι ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ἐπαρουσιάσθη μετά τήν Ἀνάστασή Του ἐνώπιον ἄνω τῶν πεντακοσίων ἀτόμων, οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ὁποίων ἦσαν ἀκόμη ἐν ζωῇ ὅταν ὁ Παῦλος ἔγραφε (Α´ Κορ. 15,6). Γιά μᾶς σήμερα, οἱ ἀναμφισβήτητες διακηρύξεις τῆς Ἐπιστολῆς αὐτῆς συνεχίζουν νά μᾶς χαρίζουν τό σταθερό μήνυμά των, ὅτι δηλαδή ἡ πίστη μας στόν Χριστό δέν εἶναι μάταιη καί ὅτι ἀκριβῶς λόγῳ τῆς πραγματικότητος τῆς Ἀναστάσεώς Του δέν εἴμεθα πλέον αἰχμάλωτοι τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ὁ δεύτερος στίχος τοῦ Πασχαλινοῦ ὕμνου μᾶς ἐξηγεῖ τόν καταπληκτικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἐξουδετέρωσε τήν κυριαρχία τοῦ θανάτου ἐπάνω μας μιά γιά πάντα « Θανάτῳ θάνατον πατήσας ». Μέ τήν Σταύρωσή του ὁ Χριστός ἀνέλαβε τίς ἁμαρτίες ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητος καί ὑπέστη ἕνα θάνατο τοῦ ὁποίου ἡ ἔνταση παραμένει ἀπρόσιτη γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Αὐτός ὁ θάνατος φανερώνει τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας, ὁ Ὁποῖος σάρξ ἐγένετο (Ἰω.1, 14) καί ἀπέθανε ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά τήν σωτηρία μας. Παραδίδοντας τόν ἑαυτόν Του στόν θάνατο, ὁ Χριστός ὄχι μόνον ἐξολόθρευσε τήν ἁμαρτία ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν θάνατο. Ἡ τελική πτώση τοῦ μεγίστου ἐχθροῦ θανάτου, δέν θά μποροῦσε νά ἐπιτευχθῇ παρά μόνον μέσῳ θανάτου, ὄχι ὅμως οἱουδήποτε θανάτου ἀλλά τοῦ θανάτου τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ.
Ὁ τρίτος καί τελευταῖος στίχος τοῦ ὡραιοτάτου ὕμνου τοῦ Πάσχα φανερώνει αὐτήν ταύτην τήν οὐσία τῆς Ἑορτῆς, διότι ἀποδίδει τό πλῆρες ἀποτέλεσμα τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ: «Καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος». Γιά ὅλους ἐμᾶς, λοιπόν, αὐτή εἶναι ἡμέρα ὑποσχέσεως καί ἐλπίδος γιά ζωή αἰώνια μαζί Του. Ὁ τελευταῖος αὐτός στίχος ἐπαναλαμβάνει τό μήνυμα τό ὁποῖο μετέφερε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Ρωμαίους ὅταν ἔγραφε ὅτι ὡς Χριστιανοί εἴμεθα νεκροί ὡς πρός τήν ἁμαρτία ἀλλά ζωντανοί κατά Χριστόν: «συνετάφημεν οὖν Αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτως καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4). Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεώς μας τό ὁποῖο ἑορτάζουμε ὄχι μόνον αὐτή τήν ἡμέρα, ἀλλά κάθε ἡμέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας. Πρόκειται περί μηνύματος τό ὁποῖο διακηρύσσει τήν οὐσιαστική νίκη καί ἐπικράτησή μας ἐφ' ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους οἱ ὁποῖες ἐπιχειροῦν νά ἐμποδίσουν τήν πρόοδό μας στόν δρόμο τῆς σωτηρίας πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ προορισμός μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι ἔχουμε σωθεῖ διά τοῦ Χριστοῦ ὁ Ὁποῖος μᾶς προσφέρει τήν δυνατότητα νά ζοῦμε αἰώνια μαζί Του στήν βασιλεία τῆς χαρᾶς τοῦ Θεοῦ.
Μέ αὐτό ἀκριβῶς τό πνεῦμα καθώς ἐπαναλαμβάνουμε ψάλλοντας τόν θριαμβικό ὕμνο «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» μποροῦμε νά προχωρήσουμε ὅλο καί περισσότερο στήν κατανόηση τῆς δυνάμεως τοῦ σωτηρίου ἀγγέλματός του: Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Εἴθε ἡ χαρά καί αἰώνια εἰρήνη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νά εἶναι μαζί σας καί εἴθε νά ὁδεύετε πάντοτε στούς δρόμους τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Μέ θερμότατες πασχάλιες εὐχές
καί ἀγάπη ἐν Ἀναστάντι Χριστῷ,
+ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
