Ένα νέο καλαίσθητο περιοδικό κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες στην πολιτεία της Φλόριδας. Το "ΕΛΛΗΝΙΑ" είναι μηνιαίο και διευθυντής έκδοσης είναι ο κ. Σταύρος Ζωγράφος. Το περιοδικό καθημερινά φαίνεται να κερδίζει την εκτίμηση των Ελλήνων της περιοχής. Έχει καθαρά πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρακτήρα ενώ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα παιδείας που φαίνεται να είναι και ένα από τα βασικά θέματα που θα πραγματεύεται καθότι εκπαιδευτικός ο εκδότης του. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε σε 3500 τεύχη και ήδη ετοιμάζεται το δεύτερο τεύχος.
Το νέο έντυπο στο οποίο ευχόμεθα δημιουργική πορεία, είναι όλο έγχρωμο, αποτελείται από 32 σελίδες με συμμετρικό lay out και από το πρώτο τεύχος είχε και ένα μικρό ένθετο αφιέρωμα στην εθνική μας παλιγγενεσία και στην 25η Μαρτίου 1821 το οποίο μπορεί κανείς να ξεχωρίσει και να βάλει στο αρχείο του. Ολόκληρη η έκδοση είναι επιμέλημενη με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα.Το περιεχόμενο του το κατατάσει στα έντυπα που ο κάθε ομογενής πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη του. Έχει πλούσια ύλη και δομημένη με τροπο που προσελκύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ποιασδήποτε ηλικίας. Από το πρώτο τεύχος το άρθρο που ξεχωρίζει και προβληματίζει αφορά στα charter σχολεία για τα οποία δίνει αρκετές και σημαντικές πληροφορίες ενώ αίσθηση προκαλεί και η θέση που εκφράζει ο διευθυντής έκδοσης κ. Σταύρος Ζωγράφος με τις απόψεις του επί του συγκεκριμένου θέματος. Παραθέτουμε ολόκληρο το σχετικό άρθρο.
Σχολεία «τσάρτερ» Ελληνικής Κατεύθυνσης
Άρθρο του Σ. Κ. Ζωγράφου, καθηγητή ξένων Γλωσσών
Φλόριδα. Τα σχολεία «τσάρτερ», μολονότι διοικούνται απο ιδιώτες ή απο ομάδες ιδιωτών, χαρακτηρίζονται ως δημόσια, καθόσον χρηματοδοτούνται απο Πολιτειακούς πόρους με υψηλά ποσά. Το ετήσιο ύψος τού ποσού κυμαίνεται απο πέντε μέχρι δέκα δολλάρια ανα μαθητή και διαφέρει απο Πολιτεία σε Πολιτεία.
Η γέννηση της ιδέας της ίδρυσης καθώς και η υλοποίηση της λειτουργίας τους προήλθαν μετά απο συνεχή αναζήτηση τρόπων βελτίωσης της μαθησιακής απόδοσης των μαθητών, κυρίως στις βαθμίδες της Δημοτικής και Γυμνασιακής Εκπαίδευσης.
Και τούτο διότι, μία εύρωστη οικονομικά και πρωτοποριακή τεχνολογικά χώρα, όπως η Αμερική, καταλαμβάνει μία χαμηλή θέση στην παγκόσμια κλίμακα επίδοσης των μαθητών στις παραπάνω μνημονευθείσες βαθμίδες.
Η δεκαπενταετής λειτουργία τους έχει δημιουργήσει τον σχηματισμό δύο «αντιμαχόμενων» παρατάξεων.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές τους, τα πλεονεκτήματά τους συνοψίζονται στα ακόλουθα:
1 Οι μαθητές επιτυγχάνουν καλλίτερα διαγωνιστικά αποτελέσματα.
2 Ο αριθμός σε κάθε τάξη είναι μικρότερος.
3 Τηρούνται αποδοτικότερα οι κανόνες πειθαρχίας.
4. Είναι δομημένα στα πρότυπα των ιδιωτικών σχολείων.
Για να αποδοθούν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», αντιπαρατίθενται τα επιχειρήματα των πολέμιων, όπως:
1 Ο ιδιωτικός χαρακτήρας δημιουργεί πρόσφορες συνθήκες για διοικητικές
και οικονομικές ατασθαλίες.
2 Έχουν δημοσιευθεί ορισμένες ατασθαλίες.
3 Το δικαίωμα επιλογής διευθυντών χωρίς εκπαιδευτική θητεία στον χώρο
της εκπαίδευσης.
4 Ορισμένα επέτυχαν υψηλότερο δείκτη εξεταστικών επιδόσεων, αλλά
αμφισβητείται στο σύνολό τους.
5 Η κατ'ευφημισμόν τήρηση του πειθαρχικού κώδικα, καθόσον εκτρέφεται
μία «πελατειακή» σχέση μεταξύ των «τσάρτερ» και των μαθητών, όταν
ανατίθεται η διαχείριση των οικονομικών τους σε διαχειριστικές
εταιρείες αντί υψηλού ποσοστού αποζημίωσης.
Έτσι, προκαλείται μείζον ενδιαφέρον οικονομικής υφής σε ιδιώτες ή ιδιωτικούς φορείς να εισχωρήσουν στον χώρο τους και επιχειρηματικά.
Στο προλογικό σημείωμα επιχειρήθηκε μία περιληπτική εικόνα της δομής τους, προτού αποπειραθεί η σύνδεσή τους με τα ομώνυμα Ελληνικής κατεύθυνσης, χαρακτηριζόμενα έτσι, επειδή διδάσκεται η Ελληνική ως δεύτερη γλώσσα.
Ο μισθός και η επιμισθία κάθε αποσπασμένου δάσκαλου απο την Πατρίδα υπολογίζεται σε 55.000-60.000 δολλάρια ετησίως!
Επενεργεί ως «ταύρειος» πρόκληση η αμοιβή αυτή συγκρινόμενη με την αντίστοιχη των συναδέλφων τους στη γενέτειρα χώρα και, παράλληλα, καθίσταται ευκολονόητο το τεράστιο κόστος για την Πατρίδα.
Η απασχόληση των είκοσι (20) περίπου δασκάλων στα τέσσερα «τσάρτερ» στη Φλώριδα απο τα έξι (6) που λειτουργούν στην Αμερική, μεταφράζεται σε 1.200.000 δολλάρια, συν τ'άλλα δύο, συν μερικά που βρίσκονται στα «σκαριά», συν όλα τ'άλλα που θα «ξεφυτρώσουν σαν μανιτάρια».
Σε αντιδιαστολή, στα αντίστοιχα Ισπανικής κατεύθυνσης, η μισθοδοσία ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ τα ίδια τα σχολεία.
Γιατί δεν ακολουθείται παρόμοια πολιτική και στα «τσάρτερ» Ελληνικής κατεύθυνσης; Ή μήπως η Πατρίδα έχει επιλύσει τα δικά της εκπαιδευτικά προβλήματα (κτιριακά και μισθολογικά) και έχει πλεόνασμα κονδυλίων;
Άμετρη μητρική γενναιοδωρία ή Κυκλώπειος κρατικός «ωχαδερφισμός» και κατά την όραση και κατά το μέγεθος; Η πληρωμή του Ελλήνων εκπαιδευτικών πρέπει και μπορεί να καταβάλλεται απο τους Πολιτειακούς πόρους των «τσάρτερ», πόροι που προέρχονται απο τη φορολογία των Αμερικανών πολιτών και, φυσικά, των ομογενών.
Η Πατρίδα οφείλει να τους αποστέλλει με μόνη υποχρέωση την καταβολή του μισθού της οργανικής θέσης τους στην Ελλάδα. Επιβάλλεται να τονισθεί εμφατικά ότι η πλήρωση της θέσης τους στην Πατρίδα ισοδυναμεί με έναν ακόμα μισθό, ανεβάζοντας το κόστος σε περίπου 75.000-80.000 δολλάρια!
Παράλληλα, ο αριθμός τους πρέπει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των «τσάρτερ» για τη διδασκαλία μόνο της Ελληνικής γλώσσας, αποκλειομένων γυμναστικής!!!!, μουσικής ή άλλων απασχολήσεων.
Το ακόλουθο παράδειγμα ενός σχολείου είναι ενδεικτικό:
Σχολική χρονιά 2005-6
Αριθμός μαθητών περίπου 100
Σύνολο δάσκαλων: 11
Αμερικανοί: 6
Έλληνες: 5!!!!
Ένα σχεδόν πλήρες εξατάξιο σχολείο στην Ελλάδα.
Όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν έξι (6) «τσάρτερ» Ελληνικής κατεύθυνσης στην Αμερική και, σύμφωνα με στοιχεία, ορισμένα λειτουργούν καλά, ενώ μερικά πέρασαν απο συμπληγάδες πέτρες.
Προσπαθούν να ορθοποδήσουν, αλλά δεν παύει η λειτουργία τους να είναι δαπανηρή για την Πατρίδα και ταυτόχρονα ακατανόητη.
Όμως, ας υπογραμμισθούν τα θετικά στοιχεία που επέρχονται απο τα «τσάρτερ» για την Ομογένεια και την Πατρίδα, αν ακολουθηθούν τόσο οι προτάσεις σχετικά με την πληρωμή των δάσκαλων όσο κι'αυτές που θα αναπτυχθούν στον επίλογο, έτσι ώστε η λειτουργία τους να είναι κρατικά ακριβομετρής και ταυτόχρονα Εθνικά επωφελής.
Τα στοιχεία εμφανίζουν ότι η πλειονότητα των μαθητών τους απαρτίζεται απο Αμερικανούς, ενώ η μειονότητα απο Ελληνο-Αμερικανούς.
Καθίσταται προφανής η διστακτικότητα των ομογενών να εμπιστευθούν τα παιδιά τους στα ήδη λειτουργούντα.
Όμως, είναι πασιφανής η Εθνική ωφέλεια που δρέπεται με την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας απο τα Αμερικανικά βλαστάρια και με τη συνακόλουθη έμμεση προοδευτική «μύησή τους» στον Ελληνικό Πολιτισμό.
Μία αστείρευτη δεξαμενή «εκτροφής και ανάθρεψης» Ελληνομαθών και Φιλέλληνων.
Έχουμε, λοιπόν, ένα δημόσιο Αμερικανικό σχολείο όπου παρέχεται η ευκαιρία να προβάλλεται η Ελλάδα μας.
Συνεπώς, είμαστε υποχρεωμένοι ν'αρπάξουμε την ευκαιρία απ'τα «μαλλιά» και υπόλογοι σε περίπτωση αμέλειας.
Αποτελεί Θείο Δώρο, «Μάνα» εξ Αμερικανικού ουρανού για τη Μάνα Γη, για Ελληνο-γλωσσο-πολιτιστική διατροφή και ανάθρεμα σημερινών Αμερικανών παιδιών, αυριανών επιτυχημένων ενηλίκων, μελλοντικών έμμεσα υιοθετημένων αδελφών απο τη Μητέρα Πατρίδα.
Η προσφερόμενη ευκαιρία αποτελεί θετική πρόκληση και συνάμα πρόσκληση για την ομογένεια και την Ελλάδα.
Η εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας στην Αμερική με τη δυναμική και την επιρροή του Τύπου, ας γίνει κήρυκας Πανομογενειακού Εθνικού συλλαλητηρίου καλώντας, ταυτόχρονα, το Υπουργείο Παιδείας της Πατρίδας σε εγρήγορση.
Οφείλουν η ΑΧΕΠΑ κι'όλοι οι μεγάλης εμβέλειας οργανισμοί να ενεργοποιηθούν, να συστήσουν ειδικές επιτροπές ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, να κινητοποιήσουν την διακαή για επίτευξη ευγενών και Εθνικών στόχων Ομογένεια, να ιδρύουν «τσάρτερ» με διευθυντές ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ και να αποκλείουν τη δαπανηρή ανάθεση των οικονομικών τους σε εταιρείες διαχειριστικές.
Η Εκκλησία να μην έχει μόνο ενόραση, αλλά και διόραση, να εκσυγχρονισθεί, να αναλάβει και η ίδια την ίδρυσή τους εγκαταλείποντας παρωχημένες ιδέες καθόσον «τα πάντα ρεί», χωρίς να στοχεύει στη Θρησκευτική άποψη, αλλά στην εκπαιδευτική και εθνική ωφέλεια.
Ωφέλειες θρησκευτικές θα επέρχονται προοδευτικά, με την αβίαστη έμμεση «μύηση» των γονέων των μαθητών που είναι μετέωροι θρησκευτικά.
Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν τα σχολεία αυτά μεγάλο κύρος και να αποσοβείται ο κίνδυνος πιθανής αποτυχίας τους.
Έτσι, θα συνεχίσει την παράδοση που την καλεί να είναι μπροστάρισσα σε τέτοιους αγώνες.
Η Εκκλησία, κατά μείζονα λόγο, διατήρησε τη γλώσσα μας και διαφύλαξε τη μοναδική Πολιτιστική κληρονομιάς μας στη διάρκεια της σκλαβιάς του Έθνους μας, με τις πράξεις αυτοθυσίας των ανυπέρβλητων καλόγερων και παπάδων.
Ας σημάνει Εθνικό συναγερμό ο Αρχιεπίσκοπος Β. Αμερικής και ως ένας νέος Παλαιών Πατρών Γερμανός να σηκώσει ψηλά το Λάβαρο των «τσάρτερ» Ελληνικής κατεύθυνσης, για τη διάδοση της γλώσσας, για τη διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού.
Οι κληρικοί «ν'αρματωθούν» σαν σύγχρονοι Παπαφλέσσηδες και να «πολεμήσουν» για τον ίδιο σκοπό.
Η πέννα του ιστορικού του άμεσου μέλλοντος ανυπομονεί να γράψει είτε με χρυσά είτε με μαύρα γράμματα αυτό το μοναδικό γεγονός.
Η επιλογή του χρώματος θα εξαρτηθεί απο την επιτυχημένη ή αποτυχημένη έκβασή του.
Εμπρός, λοιπόν, ΑΧΕΠΑ και Εθνικοί οργανισμοί, Εμπρός, μπροστάρισσα Εκκλησία,Εμπρός, όλοι να ομοδρομήσουμε Εμπρός, όλοι να ομοφρονήσουμε, Εμπρός, να διαδοθεί η Γλώσσα μας, Εμπρός, να εξαπλωθεί ο Πολιτισμός μας,Εμπρός, να δημιουργήσουμε μελίσσια Ελληνομαθών,Εμπρός, να στρατεύσουμε στρατιές Φιλέλληνων,Εμπρός, να μεγαλώσουμε την Πατρίδα μας, Εμπρός, να μεγαλύνουμε περισσότερο την Ελλάδα μας,Εμπρός, να τιμήσουμε τους προγόνους μας,ΕΜΠΡΟΣ ΟΛΟΤΑΧΩΣ για την ευόδωση των «τσάρτερ» Ελληνικής κατεύθυνσης. Κι'όταν πληρούνται οι κατάλληλες υποδομές, NAI! τότε η Μάνα Πατρίδα να συνδράμει με κάθε εφικτό τρόπο για τη μεγαλωσύνη της, αλλά με γνώμονα το «μέτρω χρω».
Η Πατρίδα οφείλει να βοηθά, αλλά δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο συναισθηματικής εκμετάλλευσης και να λησμονεί την προαναφερθείσα ρήση.
Επίσης, να μη λησμονηθούν απο την ΑΧΕΠΑ, τους Εθνικούς Οργανισμούς και την Εκκλησία οι έννοιες και η πραγμάτωση των διαχρονικών ρήσεων:
«καιρός παντί πράγματι», «καιρόν γνώθι», «οι καιροί ου μενετοί».
Είναι τόσο επίκαιρες και συνάμα λαμπυρίζοντες φάροι-οδηγοί.
