Οι εκατό πρώτες μέρες του νέου ΣΑΕ και η δράση του
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
«Συναγερμός» χτύπησε στα ΟΜΜΕ με το πρόσφατο δελτίου Τύπου του Προέδρου του ΣΑΕ κ. Στέφανου Ταμβάκη που κυκλοφόρησε όχι μόνο στην Ομογένεια αλλά και στην Ελλάδα. Ένας «συναγερμός», διαφορετικός από τους γνωστούς και απόλυτα δικαιολογημένος όσο αφορά την επιβίωση των ΟΜΜΕ (Ομογενειακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) τα οποία, όσα απέμειναν, κοντεύουν να σβήσουν. Και χωρίς τα ΟΜΜΕ, κακά τα ψέματα, το σκοτάδι του Απόδημου Ελληνισμού θα… πρυτανεύσει. Και δεν είναι μόνο τα ΟΜΜΕ. Είναι ολόκληρος ο Απόδημος Ελληνισμός που κι αυτός κοντεύει να σβήσει. Αυτή τη γάγγραινα, η οποία «γεννήθηκε» από την κ ο μ μ α τ ι κ ή πολιτική της μητέρας Ελλάδας και δηλητηρίασε όλους τους μηχανισμούς του χτεσινού ΣΑΕ, έρχεται ο νέος Πρόεδρος με τους συνεργάτες του να ανακόψει ή καλλίτερα να ανατρέψει.
Πιστεύουμε και ευχόμαστε στον Αλεξανδρινό Πρόεδρο του ΣΑΕ κ. Σ. Ταμβάκη να πραγματοποιήσει το πρόγραμμά του, αυτό που εξήγγειλε κατά την προεκλογική του εκστρατεία και υποστηρίχτηκε σθεναρά από τον Απόδημο Έλληνα. Βεβαίως για την επιτυχημένη πορεία, εξέλιξη και πραγματοποίηση των στόχων του ΣΑΕ, το «αγκάλιασμα» του Απόδημου Ελληνισμού, όπως και να το κάνουμε, επιβάλλεται. Κι αυτό το αγκάλιασμα πρέπει να είναι αμοιβαίο
Δεν θα αναφερθούμε στο πρόσφατο δελτίο Τύπου τη στιγμή που αυτό μιλά από μόνο του, όσο αφορά τις δράσεις του στις πρώτες εκατό μέρες. Σημασία έχει ότι το ξεκίνημά του νέου ΣΑΕ αξίζει προσοχής και συγχαρητηρίων.
Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα, ας του επιτραπεί να αναφέρει ότι η κριτική προς το ΣΑΕ, επίσης επιβάλλεται φτάνει να είναι εποικοδομητική και η μεμψιμοιρία, αν κάπου υπάρχει, δε βοηθά. Βέβαια ο Απόδημος Ελληνισμός έχει κουραστεί στο ψέμα και στην υποκρισία για τα χαμένα 12 χρόνια, η εμπιστοσύνη του σε μεγάλο βαθμό έχει χαθεί και γενικότερα το κλίμα έχει σκεπαστεί από ένα πέπλο αιθαλομίχλης, κι αυτό, όπως διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου, είναι ένα βήμα προς το «σκίσιμο» της ομίχλης και άλλωστε είναι γεγονός ότι αποτελεί μια από τις πρώτες προτεραιότητες του ελληνοαιγύπτιου Προέδρου του ΣΑΕ η επανάκτηση της εμπιστοσύνης.
Σίγουρα το νέο ΣΑΕ δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει πώς θα υλοποιήσει το πρόγραμμά του (απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ο κ. Ταμβάκης δεν έχει καμιά πρόθεση να ξεφύγει από το πρόγραμμά του) αλλά υπάρχουν και άλλες δυσκολίες και είναι λογικό να υπάρχουν μετά από όσα αναφέραμε.
Καλοπροαίρετα θα παρακολουθούμε το ΣΑΕ, θα επικροτούμε τις κινήσεις του και δεν θα αποφεύγουμε την κριτική όταν και όπου χρειαστεί. Τέλος μιας και έχουμε μια νέα αρχή, ένα νέο ΣΑΕ, ας επιτραπεί στον γράφοντα να επαναφέρει ένα παλιό σχόλιο, γραμμένο στις 01.12.1995 και να αφιερωθεί σε όλη τη νέα διοίκηση του ΣΑΕ. Β. Φ.
* * *
«Εν ονόματι της Δημοκρατίας – Το ΣΑΕ στην έδρα του Προέδρου»
Του Βάιου Φασούλα
«30 Νοέμβρη 1995. Πρώτη και πολυπόθητη ημέρα της συνάντησης των Ελλήνων της Διασποράς στην Ιστορική από κάθε άποψη Θεσσαλονίκη. Μια πραγματικά υπέροχη προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας να φέρει εδώ και τώρα, μια Χαμένη υπόθεση, την υπόθεση της Ελληνικής Διασποράς, σ' ένα μεγάλο τραπέζι, όμοιο με μιας «Άγιας τράπεζας», άλλοι για να μεταλάβουν και άλλοι για να εξομολογηθούν, για να μπορέσουν στη συνέχεια να εξουδετερώσουν πάσης μορφής Ιούδες που υπήρξανε και που υπάρχουν.
Μια μεγάλη εκστρατεία που θυμίζει, αν όχι χριστιανική σταυροφορία (με διαφορετική βέβαια έννοια και χροιά), σίγουρα μια μεγάλη ροή ανθρώπων που πηγαίνουν στον Επιτάφιο ή στην Ανάσταση να προσευχηθούν και να γιορτάσουν. Κι έχουν φέρει μαζί τους: Το δέος και την ευλάβεια, την αγωνία και την περιέργεια, το θάρρος και την αποφασιστικότητα, τους πόνους και τους καημούς, μπερδεμένα με φωνές και παράπονα, έχοντας σ' ένα μαντήλι δεμένα σφιχτά, την απογοήτευση και την εγκατάλειψη.
Σημάδια που ο τόπος αυτός της μετάνοιας και της εξομολόγησης, θα δυσκολευτεί πολύ να τα βγάλει πέρα και να τα βάλει σε δρόμο σωστό. Σημάδια που στα γιορτινά τραπέζια πολλές φωνές θα μετατραπούν σε σφυριά, επικυρώνοντας κάθε φορά ένα κατηγορώ χωρίς αρχή και ίσως, χωρίς τέλος, για να φτάνει πολλές φορές η μεγάλη αίθουσα να παίρνει το χαρακτήρα μιας ομαδικής δίκης.
Μαζί η Πολιτεία έχει φέρει κι αυτή το ενδιαφέρον της, την έκδηλη αγάπη της, ώστε να νιώσουν οι Έλληνες της Διασποράς, ότι το παρελθόν δεν έχει σχέση καμιά με το παρών κι ότι η πρόνοια της Μητρόπολης θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να καλύπτει όλα σχεδόν τα προβλήματα στις χώρες διαμονής των, όπως και της παλιννόστησης όταν αυτοί το θελήσουν και όταν βεβαίως δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις της σιγουριάς των. Ας ευχηθούμε να βρεθούν ανθρώπινες λύσεις, τόσο για τους Απόδημους της Διασποράς, όσο και για το Ελληνικό Κράτος. Όσοι είναι οι αντιπρόσωποι τόσες είναι και οι γνώμες οι οποίες πρέπει να διαμορφωθούν και να συγκεντρωθούν σε ένα πρόσωπο.
Θα υπάρχει άραγε η ικανότητα αυτή από πλευράς του Ελληνικού Κράτους να διαμορφώσει μια τέτοια εκφραστική υποδοχή από κάθε άποψη για τους Απόδημους; Λατινική Αμερική, πρώην χώρες της Σ.Ε., Εύξεινος Πόντος, πολιτικοί πρόσφυγες, ακόμα και ιερείς ορθόδοξοι και καθολικοί, ο κάθε ένας με το δικό του πρόβλημα. Ανάμεσα και κάποιες απαιτήσεις ή διεκδικήσεις αρχίζουν να ακούγονται και που δίνουν άλλο χαρακτήρα και διάσταση, ότι αυτό το κοπάδι των εφτά εκατομμυρίων Ελλήνων θα πρέπει, ίσως, να είναι κάτω από κάποια σημαία, αιγίδα, ή σύμβολο. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πρώτης ημέρας στην ημερήσια διάταξη.
Και είναι η πρώτη φορά που ακούμε φωνές απλών ανθρώπων που έρχονται απ' όλα τα σημεία του Πλανήτη μας, που θέλουν να είναι Έλληνες και που δε μπορούν να μιλήσουν την πάτρια γλώσσα. Εκατοντάδες αντιπρόσωποι, αγράμματοι και μορφωμένοι, επιχειρηματίες και εργάτες, νέοι και παππούδες, Έλληνες και «μισοέλληνες», στο κάλεσμα αυτών των «μαγικών σειρήνων», έτρεξαν να διατρανώσουν με την παρουσία τους δυο πράγματα: Τη μεγάλη υπερηφάνεια για την καταγωγή τους, τον μεγάλο αγώνα της επιβίωσης μέσα από αναρίθμητες συμπληγάδες, οι οποίοι δεν επέτρεψαν ποτέ να σβήσει από μέσα τους, η αγάπη για την πατρίδα. Έφεραν όμως τη μεγάλη πίκρα τους και την απογοήτευση που η Πολιτεία καλείται να παίξει το ρόλο της και να δώσει λύσεις. Λύσεις που θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η συνέχεια της πίστης απ' τους Απόδημους Έλληνες όλης της γης και προπαντός από ορισμένα σημεία του ορίζοντα που αξίζουν πραγματικά μεγάλη προσοχή και ευθύνη. Κι αν έφεραν μαζί τους κάποια «αφωμοιώματα» οποιασδήποτε μορφής και να 'ναι αυτά, είναι συνεπακόλουθο της αδιαφορίας του Ελληνικού Κράτους, που τόσο στον αιώνα μας όσο και στον προηγούμενο δημιούργησε.
Τέλος θα είναι μεγάλο λάθος και παράληψη να μην τονίσουμε εδώ, ότι δεν πρέπει κανείς να σκεφτεί, οποιοσδήποτε και να είναι αυτός, είτε ιερέας, είτε πολιτικός είτε βιομήχανος και να περάσει απ' το μυαλό του, έστω και μια εικόνα μιας δημιουργίας δεύτερου κράτους. Ας είναι λοιπόν σ' αυτή την περίπτωση ορισμένοι δέκτες και πομποί προσεχτικοί σε δηλώσεις, σε οράματα και σε ορέξεις. Οι Έλληνες της Διασποράς, δεν έχουν σε καμιά περίπτωση τέτοιου είδους αξιώσεις και οράματα. Πέρα από ένα χέρι βοήθειας, αγάπης και συμπαράστασης, που να τους δίνει τη δύναμη να ορθώνουν το ανάστημά τους στις ποικίλες αντιξοότητες και ανισότητες στους τόπους που ζουν, δεν θέλουν. Για να μπορούν και αυτοί να αντέξουν τη συνέχεια της προβολής των κληρονομημάτων της σοφίας και του πολιτισμού και να νιώθουν ότι ο Ελληνικός ουρανός, περνάει τα σύνορα της μητέρας πατρίδας και τους σκεπάζει και αυτούς.
Γερμανία 01.12.1995
Με απεριόριστη εκτίμηση Φασούλας Βάιος».
Ε.Ε. Ελλάδα, Απρίλης 15 2007 pelasgos@fasoulas.de http:\\www.fasoulas.de
