Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη -αρκετούς μήνες μετά την παραίτησή του από τη θέση του Ύπατου Γραμματέα της Παμμακεδονικής- ο Θεόδωρος Τόσκος μιλά αποκλειστικά  στο Greek American News Agency για όσα συνέβησαν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο  στο εσωτερικό της Παμμακεδονικής κατά την παραμονή του στη θέση του Ύπατου Γραμματέα.  Ο πρώην Ύπατος Γραμματέας κάνει σοβαρότατες  καταγγελίες για ύπαρξη πλαστών πρακτικών, την χρήση της υπογραφής του χωρίς την έγκριση του(sic) και αναφέρεται με αποκαλυπτικές λεπτομέρειες  στην κάκιστη και ανάρμοστη συμπεριφορά του προέδρου κ. Πάνου Σπηλιάκου προς το πρόσωπο του, ενώ δε διστάζει να προχωρήσει και  σε αποκαλύψεις για τη πλαστογράφηση των πρακτικών με συγκεκριμένη σκοπιμότητα .

Αφορμή για τα όσα είπε ο κ. Τόσκος στάθηκε ένα κείμενο του κ. Σπηλιάκου στο περιοδικό «Μακεδονία», στο όποιο αναφέρεται η παραίτηση του, με τρόπο που θίγει την προσωπικότητα και το ήθος του προκαλώντας το θυμό και την οργή του για τη συμπεριφορά του προέδρου της Παμμακεδονικής.  Θα πρέπει να τονίσουμε ότι πολλά από αυτά που καταγγέλλει τα στηρίζει σε ντοκουμέντα τα οποία ήδη το Greek American News Agency έχει στη διάθεση του. Η εκρηκτική όσο και αποκαλυπτική συνέντευξη του Θεόδωρου Τόσκου αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει το ήδη βαρύ κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της Παμμακεδονικής το οποίο καταγράφηκε και στη συνεδρίαση της 28ης Απριλίου κατά την οποία έγινε λόγος για παρασκηνιακές ενέργειες του κ. Πάνου Σπηλιάκου για τις οποίες ζήτησε να ενημερωθεί ο κ. Ηλίας Νεοφυτίδης.  Στη συνέντευξη μεταφέρει σκηνές και εικόνες από τα όσα διαδραματίζονταν κατά τις εκρηκτικές όπως φαίνεται συνεδριάσεις οι οποίες και τον οδήγησαν ή τον εξώθησαν  σε παραίτηση.   

Από την αρχή της συζήτησης μας τονίζει ότι αποφάσισε να πει την αλήθεια με μοναδικό κριτήριο το καλό και την πρόοδο της οργάνωσης στην οποία τον προσέλκυσε ο κ. Πρώιος τον οποίο δηλώνει ότι τιμά και σέβεται.

Από την αρχή μας τόνισε -πως με όσα αποκαλύπτει σε μια ατυχή συγκυρία της ιστορικής οργάνωσης – αυτό δε σημαίνει πως απαξιώνει το έργο και την προσφορά της οργάνωσης που είναι αποτέλεσμα συλλογικών ενεργειών πολλών στελεχών. Τονίζοντας πως  «σε καιρούς που το ελληνικό κράτος δεν υπήρχε πουθενά με καμία ενέργεια του για το μακεδονικό θέμα υπήρχε η Παμμακεδονική και αυτό δεν αλλάζει ούτε ακυρώνεται ή αμαυρώνεται από μια προσωπική κακή συμπεριφορά ενός και μόνο στελέχους. Το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι η Παμμακεδονική προσέφερε και μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα αν έρθουν στο εσωτερικό της οργάνωσης νέοι και γιατί όχι και επαγγελματίες του είδους που θα αντιμετωπίζουν όχι πια σε εθελοντικό επίπεδο την προπαγάνδα των Σκοπίων αλλά με επιστημονικό και εφαρμοσμένο επικοινωνιακό τρόπο».   Διαχωρίζει τα ικανά και ιστορικά στελέχη όπως η κ. Περοπούλου η κ. Γκατζούλη ο Γερασόπουλος και ο Ηλίας Νεοφυτίδης από τον πρόεδρο Πάνο Σπηλιάκο το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για πολλά λάθη αναγνωρίζοντας του όμως και θετικές  ικανότητες οι οποίες ακυρώνονται από τον εγωκεντρικό και αυταρχικό χαρακτήρα του.

Ο Θ. Τόσκος θεωρεί ότι είναι φυσικό να υπάρχουν εντάσεις και έντονες διαφωνίες στο εσωτερικό κάθε οργανισμού -δείγμα δημοκρατίας-, υποστηρίζοντας ότι είναι θέματα εσωτερικά και δεν οφείλουν να δημοσιοποιούνται, εντούτοις η σημερινή δημοσιοποίηση όλων όσων λέει στοχεύουν στην ανάδειξη των πραγματικών γεγονότων, και όχι σε πιθανές εντυπώσεις που δημιουργεί η ανάγνωση του κειμένου.

Εκείνο όμως που διαπιστώνει, αναδεικνύοντας και την ουσία του όλου προβλήματος, είναι ότι με βάση την σημερινή πραγματικότητα, δεν υπάρχει χώρος για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και να συνδράμουν στην πρόοδο και στην εξέλιξη του οργανισμού, θεωρώντας ότι «αν φανούμε ανάξιοι έναντι των επόμενων γενεών, τότε τις έχουμε χάσει».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

Πώς μπήκατε στην Παμμακεδονική, πότε;

Το βασικό κίνητρο για να μπω στην παμμακεδονική ήταν η θέληση μου να συμβάλω όσο φυσικά μπορούσα, βοηθώντας το έργο της οργάνωσης,  ώστε να αντιμετωπίσουμε την φοβερή προπαγάνδα που γίνεται από τους γείτονές μας στο βορρά. Η αφορμή ήταν μια συζήτηση που είχα με τον τέως πρόεδρο, τον κ. Σ. Πρώιο, ο οποίος μου έκανε νύξη για μια πιθανή συμμετοχή μου στην Παμμακεδονική, με απώτερο στόχο το καλό του οργανισμού και του ελληνισμού. Και έτσι στο συνέδριο που έγινε στην Καβάλα, τον Ιούνιο του 2005, η Ολομέλεια του συνεδρίου με ψήφισε Ύπατο Γραμματέα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από κει και έπειτα, ήμουν και γω μέτοχος της προσπάθειας, ως νέος άνθρωπος με καινούργια δύναμη, με φρέσκιες ιδέες, -αν θέλετε- και με μια άλλη οπτική γωνία- να προσφέρουμε και να συμπληρώσουμε το έργο που είχε γίνει μέχρι τότε στην Παμμακεδονική. Ξεκίνησε η δουλειά μας στα πολύ στενά όρια της Ύπατης Γραμματείας, ωστόσο υπήρχαν κάποια μικροπροβλήματα. Από το συνέδριο της Καβάλας, είχα ζητήσει αρχικά να αναβαθμιστεί το γραφείο της Γραμματείας για τις ανάγκες της δουλειάς (εξοπλισμός κομπιούτερ, τηλέφωνα κλπ), αίτημα που αφέθηκε στο μέλλον, μέχρι που μου εδόθη η αρνητική απάντηση από τον Ύπατο πρόεδρο κ. Σπηλιάκο στο «Σπίτι των Καστοριανών» στην πρώτη συνάντηση που είχαμε μετά την ψηφοφορία με το αιτιολογικό της έλλειψης χρημάτων. Μιλάμε όμως για μηδαμινά έξοδα, 1200 με 1500 δολάρια. Η τεχνική μη αναβάθμιση του γραφείου -όπως καταλαβαίνετε- έφερε μια μικρή δυσλειτουργία στην Ύπατη Γραμματεία, αλλά παρόλα αυτά, και με αναλογικούς τρόπους αυτά που έπρεπε να γίνουν, γίνονταν.

Φτάσαμε τον Φεβρουάριο του 2006, όπου αντιμετώπισα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Εστάλη επιστολή με την υπογραφή μου, δυστυχώς εν αγνοία μου.

Από το καλοκαίρι του 2005 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2006 η συνεργασία πώς ήταν;

Ήταν καλή. Έφυγαν αρκετές επιστολές.

Με βάση το καταστατικό, ποιος έχει την ευθύνη της αλληλογραφίας;

Με βάση το καταστατικό, την αλληλογραφία την χειρίζεται ο ύπατος γραμματέας σε συνεργασία με τον πρόεδρο. Ωστόσο, το modus operandi μέχρι τότε που ανέλαβα τη θέση του Ύπατου Γραμματέα, ήταν οι επιστολές να γράφονται από την Ύπατη Αντιπρόεδρο κ. Γκατζούλη και τον πρόεδρο κ. Σπηλιάκο, αλλά και με τη συμβολή του πρώην προέδρου κ Πρώϊου σαφώς. Έτσι και συνέχισε, εγώ απλά επικύρωνα ή έδινα την άποψή μου πάνω στην αλληλογραφία.

Θέλω να πάμε λίγο στα γεγονότα ιστορικά. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα ανά έτος,  υπάρχουν κάποιες καταγγελίες για πλαστά πρακτικά, ώστε να μην φαίνονται αυτά που γίνονται μες την οργάνωση.

θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε πώς φτάσαμε σε αυτήν την εκρηκτική κατάσταση.

Ουσιαστικά όλη αυτή η κατάσταση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2006. Υπήρχαν επιστολές που έπρεπε να φύγουν, με τις οποίες δεν συμφωνούσα, ούτε με τον τρόπο που ήταν γραμμένες, ούτε με το περιεχόμενό τους, αλλά και ούτε με τον τρόπο που οι επιστολές αυτές προέβαλαν την οργάνωση και τα θέματα που την απασχολούσαν. Για παράδειγμα σε κάποιες από τις επιστολές, υπήρχαν ορισμένοι λεκτικοί «χρωματισμοί» με τους οποίους σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούσα. Κατά την δική μου εκτίμηση, οι επιστολές οφείλουν να είναι γραμμένες όσο το δυνατό με επαγγελματικό τρόπο, αποχρωματισμένες από κάθε συναισθηματική ή άλλη φόρτιση.

Αυτές τις επιστολές τις γράφατε εσείς ή σας έρχονταν έτοιμες;     

 Ως επί το πλείστον μου έρχονταν έτοιμες προς επικύρωση. Δεν σας κρύβω ότι στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν η σκέψη ότι η γραμματεία τους περίσσευε. Πάντως προσπάθησα να συνεργαστώ όσο το δυνατό καλύτερα.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το Φλεβάρη, όπως σας προανέφερα. Είχε παραιτηθεί τότε ο Μολυβιάτης, ο Έλληνας υπουργός των Εξωτερικών, και μου ζητήθηκε 7 και 57 το πρωί, να επικυρώσω μια επιστολή, η οποία ήταν πέρα και από το δικό μου λεκτικό στυλ αλλά και της φιλοσοφίας μας, αναφορικά με το τρόπο που θα ήθελα να προβάλλεται η οργάνωση. (δείχνει την επιστολή).

Έρχεται το κείμενο αυτό νωρίς το πρωί, το οποίο μου ζητήθηκε να το επικυρώσω. Αφιέρωσα το πρωινό μου λοιπόν να φτιάξω μια επιστολή σε ύφος -όπως θεώρησα- ότι αρμόζει περισσότερο, και εξαιτίας αυτού, τηλεφωνικά μου έγινε επίπληξη, άνευ προηγουμένου και μου ζητήθηκε να έχω την παραίτησή μου στο γραφείο του προέδρου την επόμενη μέρα. Αυτό έγινε στις 16 Φεβρουαρίου. 

Και ο λόγος επειδή διαφωνήσατε με το ύφος της επιστολής…

 Επειδή διαφώνησα με τον συνολικό χρωματισμό του κειμένου. Εδώ είναι το κείμενο που προσωπικά θα ήθελα να βγει προς τα έξω. Φαντάζομαι ότι μπορείτε να καταλάβετε την διαφορά μεταξύ των δυο κειμένων. Φτάνουμε στην συνεδρίαση του Ύπατου Συμβουλίου στις 18 Φεβρουαρίου, ύστερα από τις συζητήσεις και τις επιπλήξεις στην γραμματεία εντός της συνεδρίασης, ο πρόεδρος θεωρεί αναγκαίο να μου κάνει προσωπική πλέον επίθεση, ενώπιον όλης της επιτροπής. Το πρόβλημα ήταν ότι ο πρόεδρος θεώρησε ότι επειδή είχα διαφωνήσει με τον τρόπο διατύπωσης των επιστολών και αισθανόμουν ενοχλημένος, ότι ήθελα να παραιτηθώ.

Δηλαδή διαφωνούσατε με τον τρόπο λειτουργίας της γραμματείας…

Ερμήνευσαν λοιπόν ότι παραιτήθηκα. Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι. Στην συνεδρίαση, θα σας διαβάσω λίγο από τα πρακτικά τα οποία έχουν εγκριθεί, διότι θεωρώ ότι δίνουν μια σαφή εικόνα: «…άλλοι ρώτησαν αν όντως υφίσταται παραίτηση, ο κ. Τόσκος απαντά κατηγορηματικά όχι. Ο πρόεδρος ανακοινώνει ότι ο κ. Τόσκος του υπέβαλε την παραίτησή του πριν μια εβδομάδα, ο κ. Τόσκος απαντά ότι αυτό δεν αληθεύει και ότι σε κατ' ιδίαν συνάντηση που είχαν, ενημέρωσε τον πρόεδρο ότι έφυγε γράμμα με την υπογραφή του χωρίς την άδεια ή την έγκρισή του και επιπλέον εν αγνοία του…Τον έχει στενοχωρήσει πολύ, ώστε να σκέπτεται κάτι τέτοιο, χωρίς όμως να έχει προβεί σε οιανδήποτε παραίτηση. Σε αντίθεση, του ζητήθηκε από τον πρόεδρο να παραιτηθεί για κάτι το τελείως διαφορετικό και άσχετο με την περίπτωση αυτή, ήτοι η επιστολή που στάλθηκε στις 18 Φεβρουαρίου και ώρα 7 και 57 το πρωί να προσυπογράψει, και η οποία κατά την κρίση του κ. Τόσκου δεν άρμοζε στην οργάνωση και είχε ανάγκη επεξεργασίας. Χωρίς περαιτέρω συζήτηση απαιτήθηκε από τον κ. Τόσκο από τον πρόεδρο να υποβάλει και να έχει την παραίτησή του στο γραφείο του προέδρου την επομένη το πρωί. Ο πρόεδρος σηκώνεται και εξαπτόμενος λέει ότι έχει πρόβλημα με τον Τόσκο, φωνάζει πως δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Τόσκο, ο Τόσκος δεν έχει κινητό, ο Τόσκος δεν έχει κομπιούτερ, ο Τόσκος δεν έχει e-mail, ο Τόσκος δεν μπορεί να λέει στο πρόεδρο τι να γράψει. Όταν οι δυο στην εκτελεστική επιτροπή, (κανονικά η επιτροπή είναι 3 με την εκτελεστική γραμματεία και 4 με τον ταμία) συμφωνούν γίνεται ό,τι πει ο πρόεδρος.  Ο πρόεδρος μπορεί να γράφει ό,τι θέλει και δεν γίνεται να τον περιορίζει τον ίδιο και την αντιπρόεδρο κανείς. Ο κ. Τόσκος του υπενθυμίζει ότι ο πρόεδρος δεν έχει κανένα δικαίωμα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα αυτό, να χρησιμοποιεί την υπογραφή του χωρίς τη γνώση και την άδειά του και πως κάτι τέτοιο ανοίγει νομικές επιπλοκές. Ο κ. Σπηλιάκος συνεχίζει ότι έχει το δικαίωμα αυτό, και κατόπιν πολλών που δεν γράφονται, ανακοινώνει…», (με φώναξε αλλοπαραταξιακό)…

Τι σας είπε δηλαδή;

Ότι δεν είμαι της παράταξής του, και ότι «ο Τόσκος δεν πιστεύει εις τον θεόν». Και αυτό επειδή είχα κάνει θέμα αναφορικά με την επιστολή προς τον Μολυβιάτη, η οποία αναφέρει ότι «Ο Ύψιστος κλπ…). Με αυτό ψάχνει τα ντοσιέ του και ανακοινώνει ότι μπορεί να απολύσει τον γραμματέα, αλλά όντας αντικαταστατική η κίνησή του αυτή, βγάζει την καρφίτσα της οργάνωσης από το πέτο στην έδρα, και φωνάζοντας «παραιτούμαι», αποχώρησε από την αίθουσα. Ήταν μια παραίτηση δική του, η οποία απλά δεν ίσχυσε ποτέ.

Η παραίτηση αυτή δεν βγήκε ποτέ στην φόρα;   

Όχι, ποτέ. Θεωρήθηκε ως ψυχική έξαρση της στιγμής. Από κει και πέρα έγιναν κάποιες προσπάθειες να χαμηλώσουν οι τόνοι, συμφωνήσαμε για το καλό όλων να συνεργαστούμε, ακολούθησε η παρέλαση του 2006, προσπαθήσαμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Στις 5 Μαΐου στην επόμενη συνεδρίαση που έγινε στην Βοστόνη, έπρεπε να παρουσιαστούν τα πρακτικά. Τα πρακτικά όμως που παρουσιάστηκαν στην συνεδρίαση της Ύπατης Εκτελεστικής Επιτροπής ήταν πλαστά. Πρακτικά που μου έδωσε ο πρόεδρος δακτυλογραφημένα και μου λέει «αυτά θα διαβάσεις». Η απειρία μου σαν Ύπατος Γραμματέας εκεί όντως φάνηκε, ενώ είχα σκοπό να τα διαβάσω όπως ήταν τα πραγματικά καταγεγραμμένα, ύστερα από παρέμβαση άλλων προέδρων, γεγονός που δεν τους τιμά, δέχτηκαν τα πλαστά πρακτικά.

Τα πρακτικά αφορούσαν όλα όσα είχαν γίνει στην προηγούμενη συνεδρίαση… 

Αυτά που διάβασα νωρίτερα…

Και προκειμένου να ωραιοποιηθεί η κατάσταση φτιάχτηκαν καινούργια πλαστά πρακτικά…

Σωστά. Όμως έγινε παρατήρηση από τα υπόλοιπα άτoμα που βρίσκονταν στη συνεδρίαση της 18ης Φεβρουαρίου, οι οποίοι και αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο «αυτά που έγιναν στην Νέα Υόρκη, δεν εγράφησαν;». Και είχαν απόλυτο δίκιο. Η επόμενη συνεδρίαση ήταν θα ήταν στο συνέδριο του Λας Βέγκας τον Ιούνιο του 2006. Κάθισα και έγραψα τα σωστά πρακτικά για τις δυο προηγούμενες συνεδριάσεις (Νέα Υόρκη, Βοστόνη), καθώς και ένα γράμμα συγνώμης προς την ολομέλεια για την αδυναμία μου να παρουσιάσω τα σωστά πρακτικά, τα οποία και έστειλα στην Ύπατη Εκτελεστική Επιτροπή. Στο συνέδριο του Λας Βέγκας παρουσίασα τα πράγματα, όπως ήταν, -αυτά άλλωστε είναι και τα θέματα με τα οποία ασχολείται η γραμματεία -. Δυο κείμενα που ουσιαστικάν κατέγραφαν τα όσα έγιναν στις 2 συνεδριάσεις.

Ακολούθησε το καλοκαίρι, τα πράγματα δεν ήταν ιδιαίτερα θερμά αλλά ούτε και υπήρχαν έντονες καταστάσεις.

Εσείς πότε ακριβώς παραιτηθήκατε;

Υπέβαλα την παραίτησή μου τον Νοέμβρη…

Πριν πάμε στην παραίτησή σας, καταλαβαίνω ότι είχατε πρόβλημα με τα πλαστά πρακτικά. Πόσες φορές έγινε αυτό;

Δυο φορές. Στην Βοστόνη για την συνεδρίαση της 18ης Φεβρουαρίου στην ΝΥ και έπειτα όταν δεν παρουσιάστηκαν τα σωστά πρακτικά τον Μάιο. Φτάνουμε στη συνεδρίαση στο Connecticut στις 11 Νοεμβρίου του 2006 που έλαβε χώρα στο Storrs, στην έδρα Ελληνικών Σπουδών του Ηλία Τομάζου, όπου θα παρουσιάζονταν άλλα πρακτικά. Είχε παραιτηθεί στη συνεδρίαση της ΝΥ (18 Σεπτεμβρίου) ο κυβερνήτης της ΝΥ κ. Μπαρμπαλιός, λόγω κάποιου διαξιφισμού με τον πρόεδρο, και έπρεπε στα πρακτικά να γραφεί σωστά για να μην υπάρξει κάποια παρεξήγηση, ο λόγος για τον οποίο παραιτήθηκε ο κ. Μπαρμπαλιός (εξαιτίας της διαφωνίας του με τον Πρόεδρο).

Διαφωνίας πάνω σε ποια θέματα;

Θα σας γελάσω, ήταν πολλά τα θέματα που είχαν μεταξύ τους, και ο κ. Μπαρμπαλιός θεώρησε σωστό να παραιτηθεί. Εγώ αυτά έπρεπε να τα παρουσιάσω σωστά στη συνάντηση της 11ης Νοεμβρίου. Μετά από πολύωρη συζήτηση επί των πρακτικών με όλους που παρευρίσκονταν στην συνεδρίαση εκείνη -διότι έπρεπε να παρουσιαστούν σωστά τα πράγματα- πάλι παρουσιάστηκε κείμενο δακτυλογραφημένο, από τον πρόεδρο, το οποίο μάλιστα είχε και λάθος ημερομηνία της συνεδρίασης που είχε γίνει, και έπρεπε να το διαβάσω, πρακτικά τα οποία δεν ήταν σωστά.

Δηλαδή σας ζήτησαν να επικυρώσετε πρακτικά πλαστά…

Κατά τη γνώμη μου μόνο έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω.

Αυτή τη φορά, έχοντας την πείρα από τον Φεβρουάριο και τον προηγούμενο Μάρτη, επέμενα και διάβασα στη συνεδρίαση τα σωστά πρακτικά, άσχετα με το πώς παρουσιάζεται ο καθένας μέσα από αυτά. Στο μεταξύ είχε προηγηθεί ότι η ΝΥ δεν δέχτηκε την παραίτηση Μπαρμπαλιού, και παρουσιάστηκε γράμμα όλων των συλλόγων της Παμμακεδονικής της ΝΥ ότι δεν δεχόμαστε την παραίτηση. Ο κ. Γκατζούλης αμφισβήτησε την εγκυρότητα των υπογραφών των προέδρων που υποστήριξαν ότι δεν δέχονται την παραίτηση Μπαρμπαλιού, και όπως καταλαβαίνετε από εκεί και έπειτα επικράτησε πανδαιμόνιο. Όλα αυτά δείχνουν το χαρακτήρα ορισμένων ανθρώπων…

Ποτέ δεν σκέφτηκα να μεταφέρω όλα όσα έγιναν σε εκείνη τη συνεδρίαση, γιατί απλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος όλα αυτά να βγαίνουν προς τα έξω, είναι εσωτερικά θέματα και συμβαίνουν σε όλους τους συλλόγους. Και διαφωνίες υπάρχουν και διαφορετικές θέσεις, αλλά όταν γίνεται αναφορά στο χαρακτήρα μου από ορισμένους ανθρώπους, έχω την εντύπωση ότι πρώτα πρέπει να βάζουν το δικό τους χαρακτήρα ενώπιων των γεγονότων…

                       

Μετά το Thanksgiving, κατάλαβα ότι στην ουσία με είχαν παρακάμψει και είχαν παρακάμψει την Ύπατη Γραμματεία ως μη αναγκαία. Από εκεί και έπειτα, δεν μου έλεγαν τι γινόταν, οπότε δεν υπήρχε λόγος να μείνω για λόγους αξιοπρέπειας και μόνο, στην Εκτελεστική Επιτροπή. Τηλεφώνησα στον κ. Νεοφυτίδη, ήταν παρόν και ο κ. Σερέτης εκείνο το βράδυ, και σαν κύριος υπέβαλα την παραίτησή μου, τους παρέδωσα μια επιστολή προς ανακοίνωση αρχική. Πέραν αυτού, έδωσα μπροστά σε όλους στον κ. Νεοφυτίδη το κλειδί του κτιρίου, ως όφειλα, ο οποίος και το δέχτηκε. Την πλήρη επιστολή της παραίτησης την παρέδωσα τον Φεβρουάριο του 2007, στην συνεδρίαση της Ύπατης Επιτροπής, όταν πλέον είδα ότι δεν υπάρχει καμία συνεργασία. Όλο αυτό το διάστημα όλα ήταν νεκρά, από τυπικότητα και επίσημα μόνο η επιστολή εδόθη στα χέρια της έδρας στην Ύπατη Αντιπρόεδρο. Φτάνουμε στον Απρίλιο του 2007, και ενώ από πλευράς μου δεν αναφέρθηκα ποτέ στο τι είχε γίνει με την Ύπατη Γραμματεία, το περιοδικό Μακεδονία αναφέρει ένα κομμάτι, γραμμένο από τον πρόεδρο, κάνοντας λόγο για απρεπή συμπεριφορά εκ μέρους μου. ("In late December-early January 2007, Elias Neofytidis informed me that the Supreme Secretary informed him that he has resigned his position and he returned to Elias the keys to the building. I consider the secretary's behavior totally inappropriate for a member of the Pan-Macedonian Association, especially a member of the Executive Committee. I have accepted the secretary resignation and have taken all other actions I deemed necessary to secure the integrity of the Association's headquarters")   

Και θέτω τα ερωτήματα: Δηλαδή τι είμαι; Είμαι κοινώς εγκληματίας που θα φάω τα τραπέζια της Παμμακεδονικής, τι ακριβώς εννοεί ο κ. Πρόεδρος; Αυτό είναι μια φοβερή επίθεση εναντίον μου. Δηλαδή, τι; Να αλλάξεις τα κλειδιά; Μα αφού τα έδωσα πίσω τα κλειδιά. Ποια είναι η απρεπής συμπεριφορά; Το ότι παραιτήθηκα σαν κύριος για να μην δοθεί συνέχεια σε πράγματα που δεν πρέπει να δοθεί συνέχεια; Προφανώς κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να δοθεί συνέχεια, γιατί αισθάνονται ότι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στην όλη υπόθεση…δεν ξέρω τι να πω…

Η συμπεριφορά αυτή εναντίον μου με έχει εξοργίσει, το θεωρώ ανεπίτρεπτο να μου συμπεριφέρονται έτσι και μου λύνει και μένα πλέον τα χέρια, εφόσον μου κάνουν τέτοια επίθεση, να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να μιλήσω για τους ανθρώπους που κάνουν την επίθεση αυτή.

Η συνεργασία με τον κ. Σπηλιάκο έκανε κακό στην πρόοδο του θέματος το οποίο ασχολείται η Παμμακεδονική; Έχει σαν σκοπό να ενημερώσει το κόσμο για το θέμα της Μακεδονίας, για την προπαγάνδα που υπάρχει από πλευράς Σκοπίων. Πού οφείλεται αυτή η δυστροπία στη σχέση που δημιουργήθηκε; Εξαιτίας του κ. Σπηλιάκου, και ο κ. Μπαρμπαλιός παραιτήθηκε αλλά φρόντισαν εκείνη την παραίτηση να την ανακαλέσουν, εξαιτίας του κ. Σπηλιάκου αποχώρησε και ο κυβερνήτης της Φλόριδας κ. Στέλιος Σεβαστός, και από ότι μαθαίνω και άλλοι πολλοί. Μπορείτε να μας πείτε τα πράγματα λίγο πιο καθαρά;

Ο κ. Σπηλιάκος έχει ένα πολύ ιδιόρρυθμο χαρακτήρα και στυλ. Ενώ έχει τη δυνατότητα να κάνει κάθε δυνατό καλό, πολλές φορές χάνεται στην διαδικασία, λόγω του κάκιστου και εγωκεντρικού χαρακτήρα που έχει. Έχει κάνει πολύ καλές κινήσεις αλλά έχει κάνει και κινήσεις, οι οποίες θέτουν πολλά ερωτηματικά. Πέρα από το δικό μου θέμα και τη δυσλειτουργία της Γραμματείας, πρέπει να πούμε και ότι έχουν γίνει και πολλές καλές κινήσεις στην παμμακεδονική, αυτές που έπρεπε να γίνουν και εντάσσονται στο πλαίσιο του οργανισμού να κάνει. Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, έχουν γίνει και πολλές καλές κινήσεις. Και άλλοι κυβερνήτες και άλλες επιτροπές έχουν δουλέψει πολύ καλά.

Θα ήθελα να τοποθετηθείτε για κάποια πρόσωπα.

Για την κα Περοπούλου, ή για την κα Γκατζούλη…

Με την κα Γκατζούλη, από την πρώτη στιγμή είχα μια πολύ καλή συνεργασία, όχι ότι δεν υπήρχαν διαφωνίες, αλλά από τις διαφωνίες αυτές πρέπει να ομολογήσω ότι έχουν βγει πολύ καλά αποτελέσματα, έχουν βγει πολύ καλές επιστολές, είναι συνεργάσιμη, δεν έχω κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα μαζί της. Η συνεργασία μας ήταν όπως έπρεπε να είναι, ήταν μια σχέση συμπληρωματική που μέσα από την ανταλλαγή απόψεων έβγαινε πάντα κάτι πολύ καλό.

Με την κα Περοπούλου;

 Με την κα Περοπούλου δεν είχα την τιμή να συνεργαστώ. Ήταν πριν την δική μου είσοδο στην οργάνωση, 2-3 φορές που έχει τύχει να μιλήσω μαζί της θεωρώ ότι πρόκειται για έναν πολύ αξιόλογο άνθρωπο, δυναμικότατη, όπως άλλωστε και η κα Γκατζούλη, της οποίας το έργο μιλάει από μόνο του. Συμφωνήσαμε ότι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, έχω πάρει την συμβουλή της για αρκετά θέματα, και τα αποτελέσματα -ακολουθώντας την συμβουλή της- ήταν πάντα θετικά.

Εσάς ποιος σας έφερε στην Παμμακεδονική;

Ο κ. Σωτήρης Πρώιος όταν ήταν πρόεδρος της παμμακεδονικής σε μια συζήτηση που είχαμε συζήτηση που είχαμε κάνει για το πού πάνε τα πράγματα, συμφωνήσαμε ότι οι ικανότητές μου θα συμπλήρωναν το έργο της οργάνωσης, για το καλό όλων, για το καλό των εθνικών θεμάτων.

Επειδή είστε ένας νέος άνθρωπος είναι λυπηρό ότι φεύγετε από την ενεργό δράση της παμμακεδονικής, η οργάνωση έχει νέο κόσμο; Γίνονται προσπάθεια να έρθουν νέα παιδιά;

Υπάρχουν νέα παιδιά που θέλουν να έρθουν, αλλά στην υπάρχουσα κατάσταση θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο. Όλοι οι νέοι άνθρωποι χρειάζονται μια καθοδήγηση, ενθάρρυνση για τις ικανότητές τους και της αξίας τους. Σε μια οργάνωση όμως που δεν υπάρχει άλλος χώρος όπως φάνηκε, ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί.

Η παμμακεδονική έχει ένα στόχο από τότε που ιδρύθηκε. Πιστεύετε ότι επιτελεί το έργο της; έχει καταφέρει να κάνει κάτι, έχει στόχους, στρατηγική, έχει πλάνο ή απλά γίνονται εκδηλώσεις για τις εκδηλώσεις και τις φωτογραφίες και δεν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, πάντοτε σε σύγκριση με την προπαγάνδα που κάνουν τα Σκόπια;

Θέλω να πω ότι υπάρχει στρατηγικό πλάνο. Εκ των πραγμάτων, ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για εθελοντικό οργανισμό, μακάρι να ήταν επαγγελματικό το στάτους, μακάρι να είχαμε τους πόρους και τις δυνάμεις να υλοποιούμε τα στρατηγικά σχέδια. Εκ των πραγμάτων αυτό δεν είναι εφικτό. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το έμψυχο δυναμικό αλλά και τα οικονομικά. Δεν μπορεί μια εθελοντική οργάνωση να κάνει αντιπροπαγάνδα σε έναν κρατικό μηχανισμό, όπως είναι των Σκοπίων, της Τουρκίας. Το ότι έχουμε κρατήσει, η παμμακεδονική ή άλλοι σύλλογοι μακεδονικοί το θέμα στην επιφάνεια, ως αντίβαρο στην όλη προπαγάνδα και αρνητική πολιτική που μας γίνεται, αυτό είναι κάτι το φοβερά αξιέπαινο. Σίγουρα αξίζει ο έπαινος στους ανθρώπους που κατά το παρελθόν χειρίστηκαν το θέμα δυναμικά και το δυνατόν αποτελεσματικά.

Τώρα πού βλέπετε να πηγαίνουν τα πράγματα;        

 Φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Τα Σκόπια έχουν αναγνωριστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τώρα θα μπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, και σε αυτό το σημείο θα επωμιστούν όλοι τις ευθύνες τους.

Τι άλλο θα θέλατε να θίξετε που θεωρείτε ότι πρέπει να μάθει ο κόσμος;

Πρώτα η νέα γενιά καλά θα κάνει να ενημερωθεί, να μορφωθεί και να διεισδύσει στα εθνικά μας θέματα. Μα Μακεδονία λέγεται, μα Κυπριακό, μα Βόρειος Ήπειρος, τα νέα παιδιά, πλην λίγων εξαιρέσεων, δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου με την εξωτερική πολιτική και της Ελλάδος και την εξωτερική πολιτική που αφορά εμάς σαν ελληνοαμερικανούς. Πρώτα πρέπει να μορφωθούν επί τω θεμάτων, ποια είναι ακριβώς τα θέματα που μας απασχολούν. Οι εχθροί μας, πέρα από το γεγονός ότι έχουν φοβερά κεφάλαια έχουν διεισδύσει σε όλα τα ΜΜΕ, προβολής, δημοσίων σχέσεων, έχουν ισχυρό λόμπι, σε όλα τα επίπεδα. Τα δικά τους θέματα προβάλλονται, άσχετα αν είναι σωστά ή όχι, οι δικές μας αλήθειες καταπατούνται χωρίς απάντηση, γεγονός που προσωπικά με λυπεί σε μεγάλο βαθμό. Ουδέποτε έχουμε καταφέρει αποτελεσματικά να σταματήσουμε τη ροή αυτή. Τα νέα παιδιά πέρα από το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν τα θέματα, δεν έχουν διεισδύσει σε αμερικανικές πολιτικές οργανώσεις, από τις κατώτατες μέχρι και το State Department. Δεν έχουμε αντιπροσώπευση. Έχουμε αντιπροσώπευση πάντα εκ των υστέρων ποτέ προ κάποιου κινδύνου. Εκ των υστέρων, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φωνάξεις, να διαδηλώσεις αλλά είναι δυστυχώς πολύ αργά. Δεν έχουμε λοιπόν προβάλει τα θέματά μας σωστά και έχουμε επιτρέψει στους άλλους να καταπατήσουν τις ιστορικές αλήθειες.

Ποιο είναι το βαθύτερο αίτιο;

Άγνοια. Θέλω να πιστεύω ότι είναι άγνοια και όχι ότι είναι ανικανότητα. Το ότι ήρθαν οι έλληνες στην Αμερική ήταν επειδή δεν ήταν εύποροι, δεν ήταν άνθρωποι των γραμμάτων, ήρθαν για να εργαστούν και είναι αξιέπαινοι γι' αυτό. Έχουν δημιουργήσει παιδιά μορφωμένα και κάνουν το παν -όπως και οι δικοί μου γονείς- για να κρατήσουν τα ιερά και τα όσια του γένους μας. ωστόσο, από την νέα γενιά, δυστυχώς είναι λίγοι αυτοί που είναι στα πράγματα δυναμικά.

Ποιος είναι ο λόγος;     

Δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι θέμα έλλειψης υποστήριξης και ενθάρρυνσης των νέων ανθρώπων να ασχοληθούν. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο θα είναι τραγικό για όλους μας. Οι οργανώσεις από την άλλη πλευρά δεν διείσδυσαν στον πολιτικό τομέα, όπως έπρεπε. Παρά τους διαξιφισμούς, τις αντιπαραθέσεις, -όπως υπάρχουν σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς- εμείς δεν έχουμε κυνηγήσει το θέμα για να έχουμε αποτέλεσμα. Δηλαδή να μεταφράζεται η δύναμή μας στην εξωτερική, εσωτερική και κοινωνική πολιτική του κράτους.

Και από ό,τι καταλαβαίνω, δεν υπάρχει σχεδιασμός…

Τι να πω; Εάν αιωρούμαστε, είναι πραγματικά λυπηρό.

Βλέπετε ότι απαντώ στις μομφές που μου επιρρίπτουν. Το έργο μου μπορεί κανείς να το δει από τη δράση μου. Είμαι υπόλογος για τα όσα λέω, ό,τι λέω το έχω ελέγξει, έχω προσπαθήσει να κρατήσω το επίπεδο ψηλά, και όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά πιστεύοντας ότι ό,τι κάνουμε θα μας κρίνουν οι επόμενες γενιές. Και αν φανούμε ανάξιοι έναντι των επόμενων γενεών, τότε τις έχουμε χάσει.