ΑΠΟΨΗ
Του Αποστόλη Ζώη
Απάθεια και αδιαφορία και επιβολή του νόμου του ισχυρού πλέον απροκάλυπτα… Αυτό είναι το παγκόσμιο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε πλανητικό επίπεδο. Μάλιστα παρ' ότι η συσσώρευση πλούτου στις ανεπτυγμένες χώρες είναι μεγάλη και παρ' ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας βλέπουμε όπως αρχικά σημειώνουμε, μια απάθεια και αδιαφορία σε διεθνές επίπεδο όπου ακόμα κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρού και το αυστηρά εθνικό συμφέρον.
Αν και υφίσταται ανάπτυξη σε αρκετές χώρες σύμφωνα πάντα με τους αριθμούς, η πρόοδος αυτή είναι άνιση ενώ σε πολλές χώρες έχει σημειωθεί επιδείνωση. Ιδιαίτερα άσχημη, έως τραγική είναι η κατάσταση στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, ενώ στασιμότητα παρατηρείται στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Αντίθετα στη δυτική Ασία η φτώχεια αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο επικίνδυνα…
Ωστόσο σήμερα, αν και υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να βελτιωθούν τα πράγματα, οι κανόνες του διεθνούς εμπορίου είναι φτιαγμένοι κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοούν τις πλουσιότερες χώρες και τις επιχειρήσεις τους. Αυτοί ακριβώς οι μεροληπτικοί κανόνες στο εμπόριο κρατούν δέσμιες τις φτωχές χώρες οι οποίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη για χρηματοδότηση κοινωνικών πολιτικών και πολιτικών για τη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού. Τα υπέρογκα ποσά που οι αναπτυσσόμενες χώρες πληρώνουν για την εξυπηρέτηση των δανείων τις στερούν αναγκαίους πόρους για να επενδύσουν στη βελτίωση της εκπαίδευσης, της υγείας και της ανάπτυξης. Τα άμεσα αποτελέσματα της φτώχειας και οι αιτίες που τη συντηρούν δεν πρόκειται να εξαλειφθούν χωρίς άμεση και μεγάλη αύξηση της διεθνούς βοήθειας. Τα πλούσια κράτη έχουν υποσχεθεί να παρέχουν το 0.7% του ακαθάριστου εθνικού τους προϊόντος σε βοήθεια προς αναπτυσσόμενες χώρες, χωρίς μέχρι τώρα να γίνει κάτι τέτοιο στην πράξη…
Τα πλούσια κράτη υποσχέθηκαν να προχωρήσουν και στην άμεση διαγραφή του συνόλου των χρεών φτωχών χωρών χωρίς άλλους οικονομικούς όρους ή πολιτικά ανταλλάγματα, μια υπόσχεση που βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά…
Πάντως αξίζει να υπογραμμίσουμε πως η φτώχεια σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί προνόμιο των αναπτυσσόμενων χωρών του κόσμου. Στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός πολιτών που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια. Είναι οι απόκληροι των κοινωνιών που στην ίδια τους τη δομή έχουν ενσωμάτωση τη φτώχεια και την ανισότητα σαν δομικά χαρακτηριστικά τους. Έτσι μετά από όλα τα παραπάνω προβάλλει η ανάγκη του αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία, για διεθνή αλληλεγγύη και συνεργασία η οποία περνάει μέσα από την παράλληλη δράση για εξάλειψη της ανισότητας και των αιτίων που τη συντηρούν.
