Επίκαιρα Ανεπίκαιρα
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Ακούσαμε τις προηγούμενες εβδομάδες, ότι η Πυροσβεστική έχει μεγάλα «κενά επάνδρωσης». Κι ότι η έλλειψη αυτή έπαιξε ρόλο στις αδυναμίες που εμφανίστηκαν κατά την κατάσβεση των φετινών δασικών πυρκαγιών. Ισχύει αυτό; Όχι ακριβώς…
Κάθε επιχείρηση είναι συνδυασμένο αποτέλεσμα χρήσης πολλών μέσων. Στις πρόσφατες πυρκαγιές φάνηκε μια βασική αδυναμία: Όλη τη δουλειά την κάνουν, πλέον, τα «εναέρια μέσα». Αλλά τα πυροσβεστικά αεροπλάνα είναι για την «αναχαίτιση» και τον «έλεγχο» της φωτιάς. Από τη στιγμή που τεθεί υπό έλεγχο, η επιχείρηση πρέπει να ολοκληρωθεί από τα πεζοπόρα τμήματα. Δεν μπορούν τα αεροσκάφη να τα κάνουν όλα από ψηλά. Πολύ περισσότερο, όταν μεσολαβεί νύκτα, όταν τα εναέρια μέσα δεν πετάνε…
Φέτος, με εκατοντάδες πυρκαγιές να ξεσπάνε καθημερινά, ακόμα κι αν είχαμε τριπλάσια αεροσκάφη πάλι δεν θα έφταναν. Οι μεγάλες ζημιές έγιναν από αναζωπυρώσεις πυρκαγιών (κυρίως τη νύκτα). Δηλαδή από ελλείψεις των πεζοπόρων τμημάτων. Γιατί η αποτροπή αναζωπυρώσεων – κυρίως το βράδυ – είναι δουλειά των επίγειων δυνάμεων.
Γιατί αδράνησαν τα πεζοπόρα τμήματα; Όχι από έλλειψη προσωπικού. Την δουλειά αυτή μπορούν να την κάνουν όχι μόνο μόνιμοι πυροσβέστες, αλλά και εποχικοί και απλοί κάτοικοι. Με μια προϋπόθεση: Ότι υπάρχουν μαζί τους βυτιοφόρα οχήματα. Κανείς δεν μπαίνει σε φλεγόμενο δάσος ή σε δάσος όπου ακόμα σιγοκαίνε εστίες, χωρίς τη υποστήριξη υδροφόρας. Πολύ περισσότερο όταν φυσάνε ισχυροί άνεμοι…
Αυτό που λείπει σήμερα στις επιχειρήσεις εδάφους δεν είναι πρωτίστως το προσωπικό, αλλά τα υδροφόρα οχήματα. Και διπλάσιους πυροσβέστες να είχαμε, πάλι δεν θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους, λόγω έλλειψης πυροσβεστικών οχημάτων.
Κάθε σύνθετη επιχείρηση – και η δασοπυρόσβεση τέτοιας κλίμακας είναι εξαιρετικά σύνθετη επιχείρηση – απαιτεί ορισμένες «βέλτιστες αναλογίες» ανάμεσα στα μέσα που διαθέτεις. Εκεί που υστερούσαμε φέτος δεν ήταν σε προσωπικό τόσο, όσο σε υδροφόρες.
Για να επιτύχουμε τη μεγαλύτερη βελτίωση από το κάθε επί πλέον ευρώ που ξοδεύουμε – για να μεγιστοποιήσουμε το οριακός όφελος από την επένδυσή μας – πρέπει να αγοράσουμε αυτό που μας λείπει περισσότερο, αυτό που αποκαθιστά τις «βέλτιστες αναλογίες» ανάμεσα στα μέσα που διαθέτουμε. Αυτή όμως, είναι η λογική του «επιχειρησιακού οφέλους» (άγνωστου όρου στην Ελλάδα) και του δημοσίου συμφέροντος (απαγορευμένης έννοιας στην Ελλάδα). Όχι η λογική του πολιτικαντισμού (που κυριαρχεί στην Ελλάδα).
Σήμερα οι συνδικαλιστές ζητάνε περισσότερες προσλήψεις, οι «τοπικές κοινωνίες» περισσότερα εναέρια μέσα, αλλά ουδείς ζητά αυτό που πράγματι έλλειψε: περισσότερα βυτιοφόρα. Διότι η αγορά βυτιοφόρων δεν έχει μεγάλο «πολιτικό όφελος» (μαζικές προσλήψεις) ούτε μεγάλες «προμήθειες» (κοστίζουν πολύ λιγότερο από τα αεροσκάφη).
Βλέπετε, στα αποκαΐδια δεν κερδοσκοππγούν μόνο οι οικοπεδοφάγοι…
