Επίκαιρα Ανεπίκαιρα
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Τι σημαίνει δημιουργία «σκληρού πυρήνα» στην Ευρώπη;
Τι σημαίνει περισσότερη και ταχύτερη πολιτική ενοποίηση για κάποια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Είναι αυτό τόσο εύκολο όσο ακούγεται; Κι είναι έτοιμη η Ελλάδα να το παρακολουθήσει;
* Περισσότερη πολιτική ενοποίηση σημαίνει, μεταξύ άλλων, και περισσότερη αμυντική ενοποίηση. Θα είναι πρόθυμα τα κράτη μέλη του «σκληρού πυρήνα» να ενοποιήσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους, τις αμυντικές βιομηχανίες τους και τα συστήματα προμηθειών τους; Θα είναι πρόθυμα να δαπανούν πολλαπλάσια από τα σημερινά αμυντικά κονδύλια, για να φυλάξουν κοινά σύνορα;
Θα είναι πρόθυμη η Γαλλία να διαθέσει το ναυτικό της, η Γερμανία το στρατό της και η Ιταλία την αεροπορία της, για να φυλάξουν τα ελληνικά σύνορα από «έξωθεν επιβουλές»
* Περισσότερη πολιτική ενοποίηση σημαίνει, μεταξύ άλλων, και ενότητα στο τομέα της εσωτερικής ασφάλειας και της δικαιοσύνης. Θα είναι πρόθυμα τα κράτη μέλη να ενοποιήσουν τους κανόνες εμπλοκής των αστυνομικών τους δυνάμεων, αλλά και τις δικονομικές προϋποθέσεις σύλληψης και καταδίκης κακοποιών. Ας κάνει κάποιος των κόπο να διαβάσει τους αστυνομικούς κανονισμούς και τη δικονομία χωρών όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Γερμανία, για να καταλάβει πόσοι θα πάθουν… έμφραγμα στην Ελλάδα μόνο με την ιδέα θα 'πρεπε να ευθυγραμμιστούμε μαζί τους.
Βέβαια, όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει από χρόνια, διότι αυτό απαιτεί η κοινή λογική και το δημόσιο συμφέρον, όχι γιατί το επιβάλλει η συμμετοχή μας στον όποιο «σκληρό πυρήνα».
* Το ίδιο ισχύει για το ασφαλιστικό σύστημα, για το φορολογικό, για την περιβαλλοντική προστασία, για το ενεργειακό, για την Παιδεία…
Πολλοί θεωρούν ότι η συμμετοχή μας στον «σκληρό πυρήνα» της Ένωσης, θα επιταχύνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και θα κάμψει τις αντιστάσεις που υπάρχουν.
Αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο: Να πολλαπλασιάσει τα αντιευρωπαϊκή ανακλαστικά της κοινωνίας. Αντί να πείσουμε όσους δυσφορούν να αποδεχθούν τις μεταρρυθμίσεις «εν ονόματι της Ένωσης», να πυροδοτήσουμε αντί-ευρωπαϊκή έκρηξη, για να μην περάσουν οι «αντιλαϊκές» μεταρρυθμίσεις.
Σε μια δημοκρατία, νομιμοποιητική βάση άσκησης πολιτικής είναι το δημόσιο συμφέρον της κοινωνίας, όχι η συμμετοχή της σε μια Ένωση κρατών. Ό,τι δεν μπορεί να αποδεχθεί μια κοινωνία εν ονόματι του ίδιου του συμφέροντός της δεν θα το δεχθεί εν ονόματι της συμμετοχής της σε κάποιο «σκληρό πυρήνα» κρατών.
Τελικώς, δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει Ευρώπη «δύο ταχυτήτων» ή «σκληρός πυρήνας» μέσα στην Ευρώπη. Κι αν ακόμα συγκροτείτο τέτοιος «σκληρός πυρήνας» δεν είναι βέβαιο ότι θα επιτάχυνε τα βήματα από δω και μπρος και δεν θα διέλυε όσα ήδη έχουν επιτευχθεί.
Το μόνο βέβαιο, είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα σαρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Το πρόβλημα δεν είναι να μπούμε στο «σκληρό πυρήνα» για να κάνουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Το πρόβλημα τίθεται εντελώς διαφορετικά: Να κάνουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Είτε υπάρξει Ευρώπη «δύο ταχυτήτων» είτε όχι. Είτε υπάρξει «σκληρός πυρήνας» είτε όχι. Είτε μας δεχθούν στο «σκληρό πυρήνα» είτε όχι.
Αν μια κοινωνία δεν θέλει να σωθεί η ίδια, ουδείς μπορεί να τη σώσει.
Κι αν αποφασίσει να σωθεί η ίδια, κανείς δεν χρειάζεται να τη σώσει…
