ΣΥΝΗΛΘΕ Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.

ΤΙ ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤZΑΣ. ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΑΦΗΣΕ ΑΙΧΜΕΣ;  

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕ   Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ UNIVERISTY PARK TOY KANSAS SITY  ΘΥΜΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ;

ΤΙ ΤΟΝΙΣΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΥΠΕΞ, & ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΜΚΟ "ΟΡΑΜΑ"  ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΣΝΑΚΗΣ;

ΠΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΝΑΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ "ΚΟΙΝΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ" ;

ΠΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ;

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ  ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟ Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ;

ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Α. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ  ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 

Πραγματοποιήθηκε* το Σάββατο 20 Οκτωβρίου(2007) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο η οργανωτική συνδιάσκεψη εν όψει συζήτησης και προβληματισμού που έχει ανοίξει μεταξύ ανεξάρτητων φορέων και προσωπικοτήτων για τη  σύγκληση παγκοσμίου συνεδρίου με θέμα «ο οικουμενικός Ελληνισμός μπροστά στις προκλήσεις του 21^ου αιώνα». Η Συνεδρίαση  κράτησε περισσότερο από 5 ώρες χωρίς διάλειμμα. Παρά το ενδιαφέρον των ΜΜΕ η συνεδρίαση με απόφαση των ιθυνόντων της οργανωτικής επιτροπής της συνδιάσκεψης  παρέμεινε κλειστή και αυτό για ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με το γεγονός ότι όσοι μετέχουν δεν επιθυμούν να καπηλευθεί  από κανέναν αλλά ούτε και να πολεμηθεί η προσπάθεια. Στο ξεκίνημα της συνεδρίασης η δημοσιογράφος  Δέσποινα Συριοπούλου αφού παρουσίασε τους εισηγητές και τους αντιπροσώπους των φορέων  καλωσόρισε όλους τους  προσκεκλημένους  και τους μετέχοντες στην συνδιάσκεψη. Κατά την εισαγωγική διαδικασία παρακάμφθηκαν οι χαιρετισμοί και οι  αναγνώσεις μηνυμάτων που απέστειλαν βουλευτές, πολιτευτές, προσωπικότητες και εκπρόσωποι φορέων  για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ώστε να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία. 

Στην αρχή της συνεδρίασης έγιναν τοποθετήσεις επί της προτάσεως σύγκλησης παγκόσμιου συνεδρίου από τους εκπροσώπους των φορέων αλλά και από ανεξάρτητες προσωπικότητες. Στις εισηγήσεις οι αντιπρόσωποι μετέφεραν εμπειρίες, στοιχεία αλλά και προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ο λόγος τιμητικά δόθηκε πρώτα στους κ. Θύμιο Ζαχαρόπουλο καθηγητή από το Κάνσας Σίτυ και τον Νικόλαο Γεωργαντζά που ήρθαν από Αμερική ειδικά για το σκοπό αυτό.  Τοποθετήθηκε πρώτος ο κ. Γεωργαντζάς που βρέθηκε  για δεύτερη φορά στην Ελλάδα μετέχοντας σε αυτή τη προσπάθεια. Νωρίτερα ο κ. Γεωργαντζάς στις 2 Οκτωβρίου  είχε συμμετάσχει σε μια από τις πολλές συνεδριάσεις των φορέων που μετέχουν της προσπάθειας για τη σύγκληση του παγκόσμιου συνεδρίου.   

Ο Νικόλαος Γεωργαντζάς, μετά από συγκεκριμένο αίτημα που τέθηκε από τους μετέχοντες  και εκτός κειμένου,  εισαγωγικά έκανε ενημέρωση για το πως φτάσαμε στο σήμερα εκθέτοντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην ΝΥ  step by step  μετά την πρωτοβουλία και απόφαση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης να οργανώσει συνέδριο με θέμα «ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21^ο αιώνα». Ξεκίνησε με την βασική επισήμανση «σήμερα εδώ βρίσκομαι κυρίως ως Νίκος. Δεν εκπροσωπώ και δεν θέλω να εκπροσωπήσω κανέναν και κυρίως την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων αν και έχω τη σχετική έγκριση από τον αντιπρόεδρο. Δεν θέλω να εκπροσωπήσω κανένα απολύτως. Θέλω να είναι μια ελεύθερη συζήτηση για αυτό και προτείνω να μετανομαστεί η η προσπάθεια αυτή σε συμπόσιο και όχι σε ιδρυτική ή οργανωτική συνδιάσκεψη ώστε να μπορέσουμε ελεύθερα και χωρίς δεσμεύσεις  να πούμε αυτό που σκεφτόμαστε.»  Η πρόταση συζητήθηκε και έγινε δεκτή δια βοής και ανατάσεως της χειρός. Ο  καθηγητής Ν. Γεωργαντζάς συνέχισε   παραθέτοντας τα γεγονότα   από τον Ιανουάριο μέχρι την απόφαση της 23^ης Αυγούστου για την οποία είπε «υπάρχουν ερωτηματικά για την νομιμότητα της αφού ελήφθη σε καθαρά καλοκαιρινή περίοδο γεγονός που απαγορεύει το καταστατικό και κυρίως αγνόησε την σαφή και καθαρή απόφαση της Γ.Σ. της 31^ης Μαϊου 2007» τονίζοντας ότι «παραβιάστηκε  η εντολή της Γενικής Συνέλευσης της 31^ης Μαϊου» ενώ επεσήμανε επίσης ότι πέρα από τον πόλεμο που έγινε από τους έξω που εδώ και χρόνια καταδυναστεύουν την ομογένεια κάνοντας τον κόσμο να φεύγει μακριά από την Ομοσπονδία είπε με έμφαση ότι και μέσα από το συμβούλιο με συγκεκριμένες ενέργειες ατόμων μελών του Δ.Σ. «δυστυχώς αυτοϋπονομεύθηκαν και οι αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου το οποίο κατά πλειοψηφία έχει αποφασίσει πολλές φορές για την συνέχεια αυτού του συνεδρίου που όλος ο κόσμος ήθελε εκτός από εκείνους τους γνωστούς λίγους που δημιούργησαν όλο αυτό τον άσκοπο θόρυβο επειδή απλά δεν ήταν αυτοί μέσα στο συμβούλιο και παρά το γεγονός ότι η οργανωτική επιτροπή τους προσκάλεσε παραμερίζοντας όλα τα παλιά». Ο Ν. Γεωργαντζάς  ευχαρίστησε εκ μέρους της Ομοσπονδίας την Δέσποινα Συριοπούλου και τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο για την προσπάθεια τους και τόνισε ότι «βρίσκομαι σήμερα εδώ στο Πάντειο     για να σταθώ δίπλα τους όχι γιατί εκπροσωπώ την Ομοσπονδία ή έστω και την επιτροπή παιδείας της οποίας είμαι πρόεδρος αλλά για να υποστηρίξω αυτούς τους δυο ανθρώπους που ήρθαν κοντά μας. Είναι δυο νέοι που τους χρειαζόμαστε. Απέδειξαν σε όλη την ομογένεια πολλά. Όσο και αν τους πίκραναν κάποιοι θα τους έλεγα- καλύτερα θα τους παρακαλούσα- να συνεχίσουν  τις προσπάθειες τους γιατί μας ξύπνησαν και μας έφεραν άλλη πνοή. Οι άψογες  εργασίες της Πανομογενειακής Συνδιάσκεψης στη ΝΥ αυτές τις τέσσερις μέρες{23,24, 30 Ιουνίου και 1^η Ιουλίου} είναι κάτι που η ομογένεια πουθενά όπως τόνισαν όλοι όσοι παραβρέθηκαν στις εργασίες μας  δεν έχει ξαναγίνει. Τουλάχιστον στη ΝΥ αλλά και από τις γύρω πολιτείες που ήρθαν. Έγινε ουσιαστικός διάλογος και κατατέθηκαν προτάσεις από έγκυρους πανεπιστημιακούς αλλά και από νεολαία που πρώτη φορά πέρασε το κατώφλι του Σταθάκειου για να προβληματιστεί για το μέλλον της.  Η παρουσία της νεολαίας ήταν το πιο μεγάλο και θετικό μήνυμα γι αυτό και  είμαι εδώ σήμερα ανάμεσα σας. Για να μεταδώσω αυτό το μεγάλο και θετικό μήνυμα. Το μέλλον είναι οι νέοι. Οφείλουμε να τους έχουμε κοντά μας σε κάθε στιγμή.

Δουλέψαμε  χωρίς να έρθουν επίσημοι. Οι επίσημοι είμαστε εμείς και το ευχαριστηθήκαμε γιατί η όλη διαδικασία και τις τέσσερις ημέρες {23,24,30 Ιουνίου & 1^η Ιουλίου} είχε ουσία και διάλογο. Προβληματισμό για θέματα όπως η παιδεία, τα εθνικά θέματα, η εσωτερική μας οργάνωση. Είχαμε επικοινωνία επί της ουσίας. Ανταλλαγή απόψεων. Κατάθεση προτάσεων. Διάλογο. Αυτό μας λείπει και αυτό χρειαζόμαστε. Όχι φωτογραφίες και αυτοπροβολή όπως κάνουν όλοι εκείνοι οι γνωστοί που πιάνουν τις καρέκλες και δεν λένε να τις αφήσουν» καταλήγοντας τόνισε ότι « το παράδειγμα της ΝΥ είναι προς μίμηση αλλά και προς αποφυγή. Προς μίμηση γιατί τολμήσαμε παρά τις αντιδράσεις. Γιατί έχει την πλέον άψογη για πρώτη φορά στα δεδομένα της ομογένειας κατά κοινή ομολογία για όσους ξέρουμε και έχουμε μέτρο σύγκρισης αντίστοιχες εκδηλώσεις είτε της ομοσπονδίας είτε άλλων ομογενειακών οργανισμών. Από κάθε άποψη υπήρξε άψογη. Αποτελεσματική παραδειγματική η διοργάνωση χάρη στον Αλέξανδρο και τη Δέσποινα που δούλεψαν με αυταπάρνηση, αν και ο κ. Στεφανόπουλος κατά γενική ομολογία είναι ιδιαίτερα σκληρός management εν τούτοις η αποτελεσματικότητα του, αντισταθμίζει τα όποια μειονεκτήματα του. Κοντά σε αυτά τα δυο στελέχη δουλέψαμε όλοι και μια σειρά άλλων νέων ανθρώπων που ήρθαν παρά τα εμπόδια που έβαζαν κάποιοι ακόμα και από μέσα από το Δ.Σ. Είναι όμως και παράδειγμα προς αποφυγή γιατί ενώ ουδείς μας εμπόδισε να συνεχίσουμε εμείς ο Δ.Σ. εμείς οι ίδιοι βάλαμε τροχοπέδη. Λάβαμε χωρίς να πρέπει υπόψη μας  «αντιδράσεις» από τους ολίγους -δε θέλω στο σημείο αυτό να σχολιάσω την επιστολή Κασσίμη της 18^ης Ιουνίου ο υφυπουργός είπε την άποψη του αλλά δεν την επέβαλε αυτή είναι η αλήθεια- και κάναμε εύσχημα και άκομψα πίσω. Δεν έπρεπε. Οφείλαμε στους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν να συνεχίσουμε τη διαδρομή ως το Πάντειο. Είναι αδιανόητο να σε στηρίζει σύσσωμη η πολιτική ηγεσία -όμως σύσσωμη- και «Εσύ» δηλ. Εμείς να σκαλώνουμε στο τι είπε ο κ. Κασσίμης -καλά έκανε και το είπε στο κάτω – κάτω αφού κάποιοι από εμάς του έδωσαν το δικαίωμα- τι είπε ο κ. Σπυρόπουλος χωρίς να ρωτήσει το συμβούλιο και τη Γενική Συνέλευση του και τι είπε ο τάδε κύριος Βεληβασάκης επείσης χωρίς να ρωτήσει κανένα από τα διασυλλογικά όργανα Γενική Συνέλευση και Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου όπως απέδειξε η έρευνα του Γενικού Γραμματέα κ. Δημήτρη Δημητρίου και των υπολοίπων στελεχών που δουλεύαμε. Εγώ θα παρακαλέσω τον κ. Στεφανόπουλο να συνεχίσει να βοηθά την Ομοσπονδία. Η Ομοσπονδία έχει χρέος να αναζητά τέτοια στελέχη όπως ορίζει το καταστατικό της. ο Αλέξανδρος και η Δέσποινα  συντόνισαν άψογα την όλη διοργάνωση. Το πρόβλημα ήταν εσωτερικό διοικητικό και εκεί πραγματικά εμείς ως διοικητικό συμβούλιο είχαμε ευθύνες. Επί πλέον με βάση το καταστατικό υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην απόφαση της 23^ης Αυγούστου αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.    Μπορούσαμε και έπρεπε να συνεχίσουμε. Δεν μας εμπόδισε κανείς. Όλα τα άλλα είναι πρόσχημα και προφάσεις. Μακάρι να οργανωθεί το συνέδριο όπως το οραματιστήκαμε και το σχεδίασε ο κ. Στεφανόπουλος ως concept διότι πράγματι σήμερα η Ομοσπονδία έστω και αν δεν προχώρησε τελικά έχει ένα πλήρη οδηγό διοργάνωσης συνεδρίου και μάλιστα πρότυπης διαδικασίας που στο μέλλον θα της παρέχεται η δυνατότητα να οργανώνει παρόμοια συνέδρια. Όπως έχει οδηγό παρελάσεως.  Κάτι που δεν προσέξαμε -αν και μας το είπε – ο κ. Στεφανόπουλος έκανε δωρεά προς την Ομοσπονδία όλο αυτό το έργο που έγραψε ο ίδιος. Πρωτότυπα. Χωρίς αντιγραφές. Ειδικά για την Ομοσπονδία. Εκατοντάδες σελίδες είναι μόνο η αλληλογραφία που έφυγε ως εξερχόμενο και έμαθε όλη η Ελλάδα την Ομοσπονδία. Όλα τα υπουργεία. Δεκάδες οργανισμοί και ιδρύματα. Το ίδιο δεκάδες σελίδες είναι η αλληλογραφία, οι εγκύκλιοι, και άλλα σχετικά που αφορούν στην διοργάνωση αυτή.  Τρεις ή τέσσερις τόμοι είναι τα εξερχόμενα μόνο. Χωρίς να υπολογίζονται και άλλα έγγραφα. Αυτά είναι μια πνευματική περιουσία που τώρα ανήκει στην Ομοσπονδία η οποία δυστυχώς δεν χαρακτηρίζεται για την οργάνωση της σε τέτοια ζητήματα.   Πρέπει να οργανώνονται τέτοιες πρωτοβουλίες.   Το οφείλουμε στα παιδιά μας. εύχομαι αυτό το παράδειγμα να ακολουθήσουν και άλλοι ομογενειακοί οργανισμοί κρατώντας τα καλά και τα θετικά αυτής της προσπάθειας.  Μου έχει ανατεθεί η ευθύνη να αναλάβω να οργανώσω μόνο στην ΝΥ  την περίοδο της παρέλασης του 2008 το συνέδριο αλλά είναι κάτι που θέλει πολύ δουλεία. Δεν έχω απαντήσει ακόμα γιατί πρέπει να μπουν οι βάσεις. Τονίζω ότι σήμερα εδώ βρίσκομαι μαζί σας ως Νίκος και δεν αντιπροσωπεύω παρά μόνο τον εαυτό μου αλλά κυρίως για να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους δυο ανθρώπους που μας έδειξαν πολλά με τη δουλειά και την αυταπάρνηση τους. Θα παραμείνω και σε αυτή τη προσπάθεια αφού πρώτα δω τους όρους και τις προϋποθέσεις της συνέχειας. Κάθε προσπάθεια που ξεκινά πρέπει να  ολοκληρώνεται. Εγώ θα είμαι δίπλα σας. Δε με ενοχλεί καθόλου που δεν είμαστε πολλοί αντιθέτως οι πολλοί τρομάζουν και ενοχλούν.»

Η συνδιάσκεψη μετά από πρόταση του Νικόλαου Γεωργαντζά ζήτησε αυτή η προσπάθεια να μετονομασθεί σε συμπόσιο ως πρώτο βήμα και εν συνεχεία να καθορίσει τους στόχους και τους άξονες που καθορίσουν το πλαίσιο της προσπάθειας.  

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Γεωργαντζά.  

Στη συνέχει το λόγο πήρε ο κ. Θύμιος Ζαχαρόπουλος Κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Park University, Parkville, Missouri. Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ (#372) του Κάνσας. Μέλος της Επιτροπής Πολιτισμικού  Εμπλουτισμού του Δημάρχου της Πόλης Kansas City, Missouri. Δάσκαλος στο Ελληνικό   Σχολείο της Ευρύτερης Περιοχής της Κάνσας Σίτι. Θέμα Εισήγησης: «Η Σύνδεση της   Ελληνικής Εκπαίδευσης στις ΗΠΑ και η Αμερικανική Εκπαίδευση στην Ελλάδα»

Ο κ. Ζαχαρόπουλος εκτός κειμένου,  αναφέρθηκε εκτενώς στα όσα έχει ζήσει στην περιοχή του στο Κάνσας Σίτυ αναφέροντας με λεπτομέρεια την εμπειρία του. Μεταξύ άλλων είπε ότι «τα δικά μας προβλήματα εκεί κάτω είναι τελείως  διαφορετικά από αυτά της ΝΥ και άλλων πολιτειών. Εκεί εμείς παρά το ιστορικό διχασμού από το 1926 με τα Βενιζελικά που έχει αφήσει κατάλοιπα προκειμένου να το γεφυρώσουμε κάναμε το εξής. Το σχολείο μας λειτουργεί έξι μήνες με την μια ενορία και έξι μήνες με την άλλη. Είναι μεγάλη πολυτέλεια τη σημερινή εποχή να σκοτωνόμαστε. Να τσακωνόμαστε.  Η Εκκλησία εκεί με όποιες δυνάμεις βοηθά το ίδιο και το chapter της AHEPA. Όμως ξεπεράσαμε τα παλιά. Δώσαμε πρωτοβουλία στους νέους. Αυτό βοήθησε πολύ.   Έχουμε ανάγκη επικοινωνίας και διαλόγου και ούτε και μένα με ενοχλεί που σήμερα εδώ  δεν είμαστε πλήθος.  Το πλήθος τρομάζει. Φοβίζει.  Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που έχει τις ίδιες ανησυχίες και κάθε καλή πρωτοβουλία πρέπει να στηρίζεται. Μας λείπει η επικοινωνία. Αυτή η προσπάθεια είναι μια καθαρά πρωτοβουλία με ουσία και για αυτό είμαι σήμερα. Εδώ».  Τόνισε επίσης ότι «ένα τέτοιο συνέδριο δεν είναι απαραίτητο να αναζητήσει λύσεις οπωσδήποτε. Προέχει η επικοινωνία και ο μεταξύ μας διάλογος. Οι λύσει θα προκύψουν εν συνεχεία αλλά να μην είναι αυτοσκοπός». Εν  όψει της διοργάνωσης του παγκόσμιου συνεδρίου ζήτησε κατά προτεραιότητα να υπάρξει το θέμα της παιδείας σε όλες του τις εκφάνσεις.  

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο πρόεδρος της Ονοματολογικής εταιρείας ιατρός κ. Χρήστος Οικονομόπουλος ο οποίος  εισαγωγικά αναφέρθηκε και αυτός στην ανάγκη υποστήριξης τέτοιων πρωτοβουλιών και εν συνέχεια έκανε εισήγηση με θέμα « πρόταση για δημιουργία ελληνικού κέντρου ονοματολογικών και   ανθρωπωνυμικών σπουδών». Στην επιστημονική εισήγηση του ο κ. Οικονομόπουλος μίλησε για την αναγκαιότητα καταγραφής τοπωνυμιών και ονομάτων ιστορικών τόπων αλλά και επωνύμων που έχουν γράψει ιστορία.

Τη σκυτάλη του λόγου πήρε ο δημοσιογράφος  Αλέξανδρος Στεφανόπουλος ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: « καταρχήν σας ευχαριστούμε όλους που είστε σήμερα εδώ μαζί μας. Τιμώντας όχι εμάς αλλά όλους εκείνους που ήρθαν από Αμερική και Ευρώπη και κυρίως έστειλαν ένα όγκο θαυμαστών εισηγήσεων με επιστημονική επάρκεια και ουσιαστικές προτάσεις. Δε θέλω να σας κουράσω με το ιστορικό και το χρονικό αυτής της πρωτοβουλίας αλλά δεν είναι και το θέμα της σημερινής μας συνάντησης. Σημασία  έχει το γεγονός ότι σήμερα είμαστε εδώ μαζί. Μέχρι να φτάσουμε ως εδώ πέρασαμε πολλά στάδια. Πολλές διαφορετικές φάσεις. Πολλά επεισόδια. Υπήρξαν κακοτοπιές. Άνθρωποι που θέλησαν να καπηλευθούν. Να καπελώσουν. Αλλά κυρίως όλοι εκείνοι που πολέμησαν με ένταση και φανατισμό την ιδία του συνεδρίου όταν ξεκίνησε από την ΝΥ στο οργανωτικό πλαίσιο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ. Φανταστείτε όλοι εκείνοι που πολεμούσαν αν παραμέριζαν για μια φορά τις μικροψυχίες, τις μικρότητες, τα προσωπικά πάθη, τις ίντριγκες και όλα αυτά που χαρακτηρίζουν τη φυλή μας που έκαναν τον Κολοκοτρώνη να λέει ότι ο χειρότερος εχθρός της πατρίδας είμαστε εμείς οι ίδιοι, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν όλοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν αδίκως και αναίτια ωσάν η ομοσπονδία να μην έχει δικαιώματα και ενώνονταν με όλους εμάς που εργαστήκαμε για ένα σκοπό. Μια ιδέα. Δυστυχώς το πρόβλημα του Ελληνισμού από την πρώτη δομημένη κοινωνικά και πολιτικά κοινωνία π.Χ  μέχρι σήμερα είναι το ίδιο. Ο διχασμός. Το εγώ. Η ζήλια. «Γιατί αυτοί και όχι εμείς»; Ο χειρότερος εχθρός όμως που βούλιαξε το έθνος σε μεγάλες ιστορικές καταστροφές από τότε μέχρι σήμερα είναι ο εσωτερικός εχθρός. Οι διάφοροι προδότες θεσμών και ιδεών. Σαν αυτούς που ανέδειξε η όλη εσωτερική διαδικασία  στους κόλπους της Ομοσπονδίας. Υπήρξαν άνθρωποι που μάχονταν πρόσωπα ενώ η ιδέα ήταν καλή αλλά «να φύγει αυτός!» έλεγαν «δεν το άκουσα το όνομα αυτό» και το έλεγε υποτίθεται Έλληνας αναγνωρισμένος που αύριο θα διεκδικήσει και την προεδρεία του οργανισμού αυτού. Ενάντια αν θέλετε και στο ίδιο το καταστατικό τους που από τα πρώτα άρθρα του ορίζει του τους στόχους και τους σκοπούς του οργανισμού.  Το χειρότερο ρόλο δυστυχώς τον διαδραμάτισαν τέσσερα άτομα μέσα από το συμβούλιο και εδώ σταματώ. Δεν είναι τοις παρούσης. Έτσι κι αλλιώς αυτά θα λυθούν εκεί από όπου άρχισαν. Στη Νέα Υόρκη. Όλο αυτό το διάστημα και των δυο φάσεων εκεί στην ΝΥ αλλά και εδώ στην Αθήνα είδα πολλά.   Ανακάλυψα πολλά πρόσωπα. Θετικά και δυναμικά. Αλλά και άτομα που θέλησαν να καπηλευθούν. Ωστόσο εκείνο που κράτησα είναι ότι υπάρχουν φορείς και θεσμοί  που έχουν τις ίδιες αγωνίες και κοινό όραμα. Την πρόοδο του ελληνισμού και την ανάληψη συγκεκριμένου ρόλου. Την απάντηση στις προσκλήσεις και τις προκλήσεις καθ' όδόν προς τον 21^ο αιώνα. Την απάντηση στη προέλαση της παγκοσμιοποίησης. Την αντιμετώπιση των απειλών του ελληνισμού. Την συνένωση του Ελληνισμού. Την αξιοποίηση όλων των δυνάμεων του. Οργανωμένων και μη. Και κυρίως,  την αφύπνιση. Την εγρήγορση. Την συνεργασία. Το διάλογο. Την ιεράρχηση των προβλημάτων. Το σχεδιασμό. Την κοινή στρατηγική. Εκείνο που λείπει είναι ο σωστός συντονισμός. Ο γόνιμος διάλογος. Η δημιουργική κριτική.  Σε τέτοιες προσπάθειες δεν περισσεύει κανείς. Όλοι είναι απαραίτητοι. Όλοι χρειάζονται. Όλοι μπορούν και όλοι θέλουν αρκεί να παραμερίσουν μικρότητες. Για όλους υπάρχει δουλειά. Για όλους υπάρχει ρόλος. Αρκεί να κάτσουμε να συνεργαστούμε. Χωρίς αποκλεισμούς. Χωρίς διαιρέσεις. Υπάρχει χώρος και για το νέο και για το παλιό. Χρειάζεται συνδυασμός δυνάμεων. Το ζητούμενο είναι η ανανέωση προσώπων και θεσμών. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την πείρα που προσφέρουν οι παλαιότεροι. Έχουν την εμπειρία και την ωριμότητα που απαιτείται για την πρόοδο που ευαγγελίζεται το νέο και αυθόρμητο. Ο αυθορμητισμός καμία φορά οδηγεί σε λάθη.

Εκεί είναι που χρειάζεται η πείρα. Η Εκκλησία του δήμου. Η δημογεροντία.    Είχα υποχρέωση να φτάσουμε ως εδώ έστω και χρειάζονταν να είμαστε μόνο τρεις ευτυχώς είμαστε αρκετά πολλαπλάσιοι και αυτό είναι το ουσιαστικό. Θα μπω απευθείας στην πρόταση μου και το σώμα την  συζητά και την εξετάζει.  Πριν τοποθετηθώ επιτρέψτε μου δυο λόγια ακόμα.  Στη διαδρομή αυτής της πορείας έμαθα πολλά και έγινα σοφότερος. Έμαθα και είδα πολλά. Δεν μπορώ να λησμονήσω ότι δίπλα μου στάθηκε ο κ. Δημητρίου Δημήτρης Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ. Κατηγορήθηκα και κυρίως κατηγορήθηκε και λοιδορήθηκε εξ αιτίας μου. Λασπώθηκε και πολεμήθηκε από λίγους και δυστυχώς σε αυτή τη λυσσαλέα μάχη  έδωσαν στήριξη έστω και εν αγνοία τους γνωστές εφημερίδες όπως η Ελευθεροτυπία η οποία έχει μια ιστορική διαδρομή και εμένα προσωπικά μου στάθηκε σε άλλους αγώνες και άλλα μετερίζια. Ωστόσο δυστυχώς έμπλεξε στις μικρότητες κάποιων και τώρα η υπόθεση έχει πάρει την δικαστική οδό. Άκουσα στην ΝΥ κραυγές και πανηγυρισμούς για ήττες.  

Δεν ξέρω αν χάσαμε ο δρόμος είναι μεγάλος. Μπορεί να χάθηκε μια ευκαιρία; Μπορεί… δε ξέρω  ίσως η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων βγει κερδισμένη από όλη αυτή την εσωτερική διαδικασία που θα αναπτυχθεί και αποβάλει τα τελευταία «σταγονίδια» από το παρελθόν. Αποβάλει όλους εκείνους που αναζητούν την καταξίωση και την αναγνώριση και ανοίξει επιτέλους δρόμος για όλους αυτούς που έχουν θέληση, δύναμη και θάρρος να δουλέψουν.  Αποβάλει όλα εκείνα τα βαρίδια και το γκρίζο παρελθόν τους. Αποτινάξει «ζυγούς» που την κρατούν δέσμια στην εσωστρέφεια. Η Ομοσπονδία σίγουρα δεν είναι όπως πριν. Οφείλουν να αντιταχθούν στη σήψη και τη διαφθορά που υπάρχει στο εσωτερικό της  και συντηρούν κάποιοι. Οι ίδιοι και ίδιοι.   Στη ζωή μου έχω ένα μότο. Κάθε ήττα, είναι το εφαλτήριο για μια μεγάλη νίκη.  Αν βεβαίως  μπορεί να θεωρηθεί ήττα το γεγονός ότι τελικά η Ομοσπονδία δεν βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει τα εμπόδια και την αυτοκαταστροφική  εσωστρέφεια της για να φτάσει ως εδώ.  Ίσως έγιναν παραλείψεις. Λάθη πάνω στη δουλειά.   Μπορεί… καταλόγιζαν βιασύνη στα βήματα και τις ενέργειες. Ίσως να είναι έτσι.

Ερωτώ όμως ποιο το λάθος; Γιατί ας πούμε έχει δικαίωμα να οργανώνει εδώ και έξι χρόνια συναντήσεις με το ίδιο ακριβώς θέμα το ΑμερικανοΕλληνικό Ινστιτούτο (AHI)  το οποίο σε λίγες ημέρες στις αρχές Νοεμβρίου οργανώνει παρόμοια εκδήλωση και δεν έχει το δικαίωμα ο μεγαλύτερος ομογενειακός οργανισμός της Αμερικής; Αυτό ας προβληματίσει τα υγιή μυαλά της Ομοσπονδίας και της ομογένειας. Γιατί πρέπει να πάρει άδεια η ομοσπονδία από το ΣΑΕ Αμερικής και τον Ελληνομαερικανικό Εθνικό Συμβούλιο για να κάνει το αυτονόητο. Να προβληματιστεί για το μέλλον της; ας προβληματιστούν εκείνοι που πρέπει; Και κάτι ακόμα γιατί ακούστηκαν πολλά για το πως οργανώθηκε ποιοι κλήθηκαν και ποιοι όχι. Σας διαβεβαιώνω ότι ουδείς αποκλείστηκε. Όλοι προσκλήθηκαν. Ειδικά στον προσυνεδριακό διάλογο όπου όλοι θα κατέθεταν τις σκέψεις και τις απόψεις τους για το συνέδριο στο Πάντειο. Το ότι δεν έφτασαν μέχρι το τέλος δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουν. Χρόνος υπάρχει. Η ιδέα κατατέθηκε ως διαχρονική προσπάθεια. Όχι εφάπαξ.  Αναρωτιέμαι γιατί πολεμήθηκε τόσο πολύ μια ιδέα -και κυρίως από την Ιερά Αρχιεπισκοπή – που ενώ όλοι συμφωνούν ότι είναι παρά πολύ καλή εν τούτοις άλλοι φανερά και άλλοι υπογείως και κρυφά την πολέμησαν μανιωδώς και λυσσαλέα. Πρότεινα στον κ. Δημητρίου να αποχωρήσω ή στη χειρότερη να εργαστώ αθόρυβα και χωρίς να φαίνομαι. Προς τιμήν του δεν το αποδέχτηκε και όταν αυτό του προτάθηκε επίσημα από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων κ. Διαμαντίδη τόνισε με οργή στη συνεδρίαση της 10^ης Μαϊου ότι «κάτι τέτοιο είναι ανήθικο! Είναι ανέντιμο και πάνω από όλα δε μας το επιτρέπει όχι μόνο το ήθος μας αλλά και το καταστατικό στο σύνολο του, είχε πει σε εκείνη την πράγματι θυελλώδη συνεδρίαση. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και έγιναν πολλά που δεν είναι της παρούσης.» Στο σημείο αυτό οι παρευρισκόμενοι ζήτησαν να συνεχιστεί η εξιστόρηση των γεγονότων ωστόσο αυτό συμφωνήθηκε να το κάνει ο κ. Γεωργντζάς.

Συνεχίζοντας ο κ. Στεφανόπουλος τόνισε  «είχα χρέος και υποχρέωση να φτάσω ως εδώ σήμερα. Δε με ενδιαφέρει η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Έπρεπε σήμερα να είμαστε σήμερα εδώ. Σεβάστηκα τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας  να μη γίνει συνέδριο στο Πάντειο στις 28, 29 και 30 Σεπτεμβρίου και προχώρησα σε άλλη πλατφόρμα. Είχα χρέος να το κάνω.  Θα θέσω πρώτα όμως ένα βασικό ερώτημα για όλους που είμαστε εδώ σήμερα.  Ξέρω ότι οι κλυδωνισμοί στο μεγάλο αυτό οργανισμό  θα συνεχισθούν ειδικά στο διάστημα που θα ακολουθήσει. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο στο θέμα αυτό. Άλλωστε δεν είναι και το θέμα μας σήμερα εδώ αλλά όφειλα κι εγώ όπως και ο κ. Γεωργαντζάς να μην αφήσουμε αναπάντητα τα δικαιολογημένα ερωτήματα σας για το τι πραγματικά συνέβη και δεν προχώρησε το συνέδριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και χρειάστηκε να μεταλλαχθεί η αρχική προσπάθεια ώστε να βρεθούμε σήμερα εμείς εδώ. Σίγουρα δεν λάβατε τις απαντήσεις που θέλατε. Είμαι στη διάθεση σας κατ' ιδίαν να σας δώσω όσα στοιχεία χρειάζεστε ώστε να κατανοήσετε αυτό που σε σας εδώ στην Αθήνα φαίνεται αδιανόητο και ακατανόητο πως και γιατί στην Ομογένεια της Αμερικής και ειδικά στη ΝΥ είναι φυσικό επακόλουθο μιας κατάστασης αρρωστημένης έστω.  Επαναλαμβάνω και δε θα κουραστώ να το λέω, να το γράφω και να το υπογράφω: ο Ελληνισμός της Αμερικής έχει μέσα του μια ανεπανάληπτη  πολιτιστική -και πολιτική θα προσέθετα-  δύναμη μέσα του. Και μπορεί και θέλει να κάνει πολλά και προσφέρει πολλά όχι μόνο στην  πατρίδα αλλά και στην ίδια την κοινότητα η οποία μετά από 150 έτη συνεχούς παρουσίας στη νέα γη θα πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί. Η δύναμη κρύβετε όχι σε αυτούς που έχουν τη δύναμη  του φαίνεσθαι αλλά του είναι. Αυτοί οι χιλιάδες αποστασιοποιημένοι από όλους και όλα. Το ανεξάντλητο πνευματικό δυναμικό που υπάρχει στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Οι  δυναμικές προσωπικότητες που κρύβει η καθημερινότητα. Τα κουρασμένα στελέχη των συλλόγων που αργοπεθαίνουν. Οι νέοι που κουράστηκαν να βλέπουν τους ίδιους και τους ίδιους να αλληλοσφάζονται για την καρέκλα της  Ομοσπονδίας ή της Παμακεδονικής ή άλλων πάλαι ποτέ ιστορικών ομοσπονδιών ή και συλλόγων με ιστορία 100 και 150 ετών.  Οι πετυχημένοι σε κάθε τομέα που περιμένουν να δουν την σπίθα που θα τους εμπνεύσει στη συστράτευση. Θα τους αφυπνίσει. Θα τους συνενώσει. Θα τους συντονίσει. Τη δυναμική εκείνη που θα τους αναβαπτίσει και τους θα τους επαναφέρει στις αξιακές αρχές του Οικουμενικού Ελληνισμού και θα δράσουν συντονισμένα  ως άλλοι νέοι απόστολοι του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας σε αυτή τη γη που σήμερα κυριαρχεί μεν το Ευαγγέλιο αλλά σε μια άλλη εκδοχή του. Σε αυτήν που εκφράζει το αξιακό σύστημα των χριστιανών  φονταμενταλιστών που από το ένα χέρι κρατούν την Βίβλο και από το άλλο έχουν όπλο! Από τη μια υμνούν τον ύμνο της Αγάπης και από την άλλη επικροτούν την εισβολή στο Ιράκ και προετοιμάζονται για το επόμενο βήμα που θα φέρει την ανθρωπότητα δεκάδες χρόνια πίσω. Προετοιμάζουν την οδό ή καλύτερα τη λεωφόρο για την μεγάλη νέα εποχή. Ε!  καλοί μου φίλοι συνδαιτυμόνες αυτής της προσπάθειας, σας διαβεβαιώνω   ότι εδώ ακριβώς είναι που ρόλος του Οικουμενικού Ελληνισμού είναι που μπορεί να δράσει καταλυτικά και αποφασιστικά συνδυάζοντας τις διαχρονικές αξίες του κλασικού αρχαίου Ελληνισμού της δημοκρατίας και της Ελευθερίας με το εμβαπτισμένο πνεύμα της Συνοδικότητας και της Καθολικότητας της Ορθοδοξίας. Αρχές που μπολιασμένες και δοκιμασμένες στο πλαίσιο της χιλιόχρονης βυζαντινής  αυτοκρατορίας απέδωσαν καρπούς πνευματικούς στην ανθρωπότητα. Ο Οικουμενικός Ελληνισμός είναι μια πραγματικότητα που με σωστούς χειρισμούς, συντονισμό, δράση, σχεδιασμό και στρατηγική μπορεί να παρέμβει καθοριστικά και αποφασιστικά στα σημεία λήψης αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν δείτε προσεχτικά σε ποιες θέσεις -όχι μόνο στην Αμερική- αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν καταφέρει να φτάσουν οι Έλληνες θα κατανοήσετε τι ακριβώς εννοώ και τι υπαινίσσομαι  πως μπορεί να κατορθώσει ο Οικουμενικός Ελληνισμός στη νέα του πορεία. Είπαν πως αυτός ο αιώνας(Στήβεν Ράνσισμαν) θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας. Πιστεύω πως αυτός ο αιώνας θα είναι η απαρχή εξελίξεων για ένα νέο διαφορετικό κόσμο όπου πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει -και πρέπει να έχει αν και αυτό είναι που φοβούνται οι γνωστές δυνάμεις – ο Οικουμενικός Ελληνισμός  και η Ορθοδοξία. Το όραμα μου είναι μεγαλύτερο από ένα απλό συνέδριο έστω καλά οργανωμένο  με παγκόσμιο χαρακτήρα.  Με αυτές τις σκέψεις θέτω το παρακάτω ερώτημα και την απάντηση θα τη δώσετε εσείς από τη συνέχεια ή όχι. Προσωπικά όμως δε θα σταματήσω όσο ζω και αναπνέω να εμπνεύσω, να αφυπνίσω, να ξυπνήσω, να συστρατεύσω, να στρατολογήσω, να επιστρατεύσω, να οργανώσω,  όσους μπορώ περισσότερους σε αυτό το μεγάλο όραμα για το ρόλο που μπορεί -και πρέπει να διαδραματίσει – ο κάθε  Έλληνας ή μετέχων της ελληνικής παιδείας. Ο Ελληνισμός -όπως είπα και έγραψα – είναι υπόθεση όλων μας. Επανέρχομαι στο προβληματισμό μου και ερωτώ:  Αξίζει άραγε να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια  ή σήμερα να κλείσουμε εδώ και μετά να πάμε για ένα ωραία δείπνο να ανταλλάξουμε κάρτες και να μείνουμε απλώς γνωστοί ή και φίλοι συμμετέχοντας σε άλλες προσπάθειες και άλλους αγώνες;  Η απάντηση στο ερώτημα μου είναι ουσιαστική για τη συνέχεια του ενχειρήματος. Η πείρα μου έδειξε πολλά.  Δε θα είχα πρόβλημα σήμερα εδώ να κλείσει οριστικά η προσπάθεια αυτή όπως εξελίχτηκε. Αν όμως εσείς το αποφασίσετε θα με βρείτε συνεργό και αρωγό.  Η πρόταση μου τώρα είναι η εξής:

Βήμα πρώτο.

Συνεχείς επικοινωνία για το επόμενο εξάμηνο και επαύξηση των υποστηρικτών είτε πρόκειται για θεσμούς είτε πρόκειται για πρόσωπα δυναμικά. Ανεξάρτητα και αδέσμευτα. Ανταλλαγή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Πρακτικά  συνεργασίας.

Βήμα δεύτερο

Σταδιακή δημιουργία ενός διαρκές ηλεκτρονικού forum όπου εκεί θα κατατίθενται ενυπόγραφα  οι θέσεις και οι απόψεις σε μια διευρυμένη θεματική αντζέντα με θέματα που απασχολούν όλο τον ελληνισμό. Από τα εθνικά μέχρι τη αντιμετώπιση  τοπικών ζητημάτων. Το forum  αυτό να είναι το πρώτο μεγάλο βήμα που θα λειτουργεί όχι ως ένας  ακόμα θεσμό. Υπάρχουν τόσοι και αρκετοί αρκεί να λειτουργούν. Το ΣΑΕ είναι ήδη σημαντικό εκείνο που χρειάζεται είναι νέο αίμα. Ανθρώπους που θα δουλέψουν και θα απαλλαγούν  από αγκυλώσεις. Θέλει αυτοκάθαρση από τους οργανισμούς σφραγίδες.  Ο ρόλος του μπορεί να γίνει ακόμα σημαντικότερος αν προχωρήσει δυναμικά σε ρήξεις με το παρελθόν και ότι αυτό κομίζει ως αρνητική παρακαταθήκη. Ο νέος πρόεδρος του και θέλει και μπορεί. Το θέμα είναι να σταθούμε πλάι του. Το ίδιο ισχύει και για τους υφιστάμενους θεσμούς σε όλο το κόσμο. Είτε πρόκειται για δευτεροβάθμια όργανα είτε πολύ περισσότερο για τριτοβάθμια. Το forum αυτό που προτείνω θα είναι μια συλλογική βάση όπου με συγκεκριμένα κριτήρια και προυποθέσεις θα μπορεί ο κάθε ένας να μετέχει. Μια μεγάλη ηλεκτρονική βάση δεδομένων δηλαδή και στις δυο γλώσσες όπου θα μπορεί ο κάθε ένας να βρίσκει θέματα, αναλύσεις και απαντήσεις για το Κυπριακό, το Ποντιακό και άλλα εθνικά θέματα μέχρι άλλα συλλογικής φύσεως θέματα. Ανταλλαγή απόψεων και θέσεων.

Βήμα τρίτο.

Διοργάνωση συνεδρίων θεματικών. Όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά. Θεματικές ημερίδες με θέματα που απασχολούν την περιοχή ή τους φορείς που αναλαμβάνουν  την πρωτοβουλία διοργάνωσης. Τήρηση πρακτικών.  Όταν λέμε συνέδρια όμως εννοούμε συνέδρια. Διάλογο. Επικοινωνία. Συνεργασία. Όχι αρχαιρεσίες. Όχι εκλογές για την ανάδειξη διοικητικών συμβουλίων. Αυτό που γίνεται δηλαδή παντού. Να εισαχθεί παντού και να διαδοθεί η ιδέα που όλοι στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική του διαλόγου. Της τριβής και διατριβής ιδεών και απόψεων.  Όχι μόνο δέκα άτομα της οικογένειας, εκλογές, σουβλάκια, φαγητό  και αυτό που γενικά  έχει επικρατήσει στην ομογένεια. Όταν λέμε συνέδρια εννοούμε συνέδρια. Διάλογος. Βάσανος. Θέματα. Αντζέντα. Προσκεκλημένοι ομιλητές. Εισηγητές με προτάσεις πάνω στα θέματα.  Διήμερα ή τριήμερα. Μέσα σε Σαββατοκύριακα. Το ελάχιστον ας  είναι ημερίδες. Μπορούν να γίνονται παντού. Με θέματα που μπορούν να καταρτίζονται μέσα από διάλογο και ιεράρχηση. Όλα αυτά εννοούνται μόνο χωρίς αποκλεισμούς.  Και πάντα σε πνεύμα ενότητας.  

Βήμα τέταρτο.

Η διοργάνωση τοπικών και περιφερειακών προσυνεδρίων-συνελεύσεων ή πανομογενειακών συγκεντρώσεων, όπως θέλει μπορεί να ονομαστεί αυτή η προπλασματική διαδικασία που πρέπει να ισχύσει   σε διάφορες περιφέρειες και ηπείρους με αντιπροσώπους από παντού. Χωρίς αποκλεισμούς. Είναι βασικό στοιχεία της διαδικασίας αυτής.   Έστω και ένας από κάθε φορέα που υπάρχουν έλληνες ή άνθρωποι που νιώθουν Έλληνες και μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας και Πολιτισμού είναι σημαντικό. Τήρηση πρακτικών. Ενημέρωση και αλληλοϋποστήριξη. Εκλογή επιτροπών και επιλογή αντιπροσώπων στο κεντρικό προσυνέδριο στην Ελλάδα που είναι το επόμενο βήμα.  

Βήμα πέμπτο.

Με τη βάση και τα δεδομένα που θα έχουν προϋπάρξει step by step. Το υλικό έμψυχο και ιδέες με προτάσεις  που  θα έχει περισυλλεγεί μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για ένα τέτοιο παγκόσμιο ενχείρημα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μαζευτούν στην Ελλάδα σε τόπο και χρόνο που θα οριστεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες  στο προσυνέδριο που μπορεί να γίνει στο τέλος του 2008 στην Ελλάδα. 

Βήμα έκτο

Από εκεί και πέρα πάμε για την επόμενη και τελευταία φάση που θα είναι η σύναξη όλων αυτών των ανθρώπων επί το Αυτό.  Εγώ δε θα ονόμαζα συνέδριο και μάλιστα παγκόσμιο μια τέτοια κίνηση. Αυτό που οραματίζομαι είναι κάτι άλλο. Εντελώς διαφορετικό.  Πολύ μεγαλύτερο. Διαχρονικό.  Πρωτοποριακό για τα σημερινά δεδομένα που συνθέτει την ιστορία και τους προϋπάρξαντες θεσμούς της  με  την παράδοση πανάρχαιων και  νεότερων θεσμών που επιβίωσαν διαχρονικά ή μετεξελίχθηκαν στην πορεία του γένους. Συνυφασμένο με την εθνική και οντολογική ταυτότητα του Έθνους των Ελληνορθοδόξων.  Περισσότερα επ' αυτού έχουμε χρόνο και καιρό να πούμε στο μέλλον. Εκείνο που μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας είναι ότι μπορεί σήμερα εδώ να μπαίνει ο θεμέλιος λίθος μιας ιδέας που γεννήθηκε από τις ανάγκες της εποχής μας,  αλλά ουδείς μπορεί να γνωρίζει αν θα ολοκληρώσουμε εμείς αυτή τη προσπάθεια. Είναι όμως η αρχή για κάτι διαφορετικό που δεν  μπορεί να καταπνιγεί.  Η ιστορία έχει δείξει ότι άλλοι ξεκινούν τις μεγάλες ιδέες και άλλοι τις ολοκληρώνουν ίσως και μετά από χρόνια  ή και ολόκληρες γενιές. Ίδωμεν. Πάντως προσωπικά όπου μου ζητηθεί είμαι πρόθυμος να προστρέξω και να βοηθήσω όπως έκανα με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης. Εύχομαι δε, ο καθηγητής κ. Νικόλαος Γεωργαντζάς να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της διοργάνωσης του συνεδρίου στην ΝΥ το 2008 όπως δεσμεύτηκε το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας ».

Στη τοποθέτηση και εισήγηση του ο κ. Ανάστος Δημητρόπουλος, δικηγόρος και ιδρυτικό μέλος του ιδρύματος «Κοινόν Πελοποννησίων», αντιπρόσωπος του AHEPA "Attica chapter Pericles" αλλά και εξ εκείνων που προσέτρεξαν να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία μετά την απόφαση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ να αναβάλει το συνέδριο της για το 2008.  Ο κ. Δημητρόπουλος εξ αρχής τόνισε ότι στη συνάντηση αυτή  εκπροσωπεί  μόνο το ίδρυμα «Κοινόν Πελοποννησίων» και κυρίως τον εαυτό του. «Μας ενώνει -είπε- ο κοινός πόθος και η κοινή αγωνία για ένα πραγματικά μεγάλο παγκόσμιο συνέδριο από το οποίο να μη λείπει κανείς. Να υπάρχουν όλοι από κάθε γωνία της γης. Κανείς δε περισσεύει σε τέτοιε προσπάθειες. Χρειαζόμαστε όλοι αρκεί να παραμερίζουμε τα προσωπικά και τα μικρά. Να διώξουμε όλα εκείνα που χωρίζουν και να προτάξουμε αυτά που μας ενώνουν. Μας ενώνει η ιδέα του Ελληνισμού. Η αγάπη μας για την πατρίδα μας και την ιστορία της. Μας φέρνει κοντά το κοινόν των Ελλήνων. Είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε. Δε με τρομάζει το ότι σήμερα δεν είμαστε εδώ σε αυτή την αίθουσα εκατοντάδες. Είμαστε μια πρώτη μαγιά. Είναι η αρχή και κάθε αρχή και δύσκολη. Δεν επιδιώκαμε να είμαστε πολλοί. Θέλαμε επίσημα και όχι μεταξύ τυρού και αχλαδιού να ενημερωθούμε. Και μετά να αποφασίσουμε αν μπορούμε. Αν υπάρχει χημεία». Ο κ. Δημητρόπουλος συνέχισε παραθέτοντας στοιχεία για το πως κατέληξε να υποστηρίξει αυτή τη πρωτοβουλία. Ζήτησε επίσης και εγκρίθηκε η σημερινή συνάντηση «να μην ταυτιστεί η παραλληλιστεί  με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου τον οποίο όλοι σεβόμαστε και εκτιμάμε αλλά  είναι άλλος ο σκοπός για τον οποίο βρισκόμαστε εδώ σήμερα και άλλα όσα έγιναν  στην Νέα Υόρκη. Δε μας αφορούν στη συνάντηση αυτή. θέλαμε να τα γνωρίζουμε από τους πρωταγωνιστές όπως μας τα είπε ο κ. Γεωργαντζάς αλλά  θέλουμε να κάνουμε  ένα βήμα πιο πέρα από τις καταστάσεις αυτές. Είμαστε εδώ  για να ενώσουμε. Για επικοινωνήσουμε. Για να συνεργαστούμε. Για γνωριστούμε. Για να συζητήσουμε την αναγκαιότητα σύγκλησης παγκόσμιου συνεδρίου με θέμα τον Οικουμενικό Ελληνισμό μπροστά στις προκλήσεις του 21^ου αιώνα. Το πρότεινα στον κ. Στεφανόπουλο το αποδέχτηκε και  συνεχίσαμε. Θέλαμε η σημερινή συνάντηση να έχει ουσία. Ποιότητα.  Να ακούσουμε τους προβληματισμούς όλων και κυρίως όλων εσάς που ζείτε στο εξωτερικό και σήμερα είστε εδώ μαζί μας σε αυτή την ιστορική αίθουσα. Είμαστε εδώ για να πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Δε μας αφορά σήμερα εδώ  να έχουμε μάζες και ποσότητα αλλά ποιότητα. Μη ξεχνάμε ότι η Φιλική εταιρεία ήταν  πολύ λιγότεροι από όσοι είμαστε σήμερα εδώ. Δεν λέω ότι είμαστε φιλική εταιρεία αλλά δίνω ένα στίγμα.  Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να προχωρούν όταν είναι καλοπροαίρετες.  Προτείνω λοιπόν στο πλαίσιο του 86^ου συνεδρίου της AHEPA που θα γίνει στην Ελλάδα το διάστημα μεταξύ 1^ης και 7^ης Ιουλίου του 2008 αμέσως μετά, ως παράλληλη δραστηριότητα μεταξύ 7 και 12 Ιουλίου  να διεξαχθεί αυτό το θεματικό  συνέδριο ή προσυνέδριο -όπως προκύψει ως τότε – και θα έχουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ομογενείς που ούτως ή άλλως θα έρθουν. Να ξεκινήσει συμβολικά τις εργασίες του από την Ολυμπία τον Μάρτιο και να ολοκληρώσει τον Ιούλιο. Η AHEPA είναι μια μεγάλη παραδοσιακή δύναμη του Ελληνισμού και μπορεί να βοηθήσει. Αυτό θέλουμε γι αυτό είμαστε εδώ. Είμαι εδώ μαζί σας ως  πρόσωπο και ως εκπρόσωπος του ιδρύματος Κοινόν Πελοποννησίων αλλά αν υιοθετηθεί η πρόταση μπορώ και θέλω να βοηθήσω.  Οφείλουμε να εξετάσουμε σε αυτό το συνέδριο όταν και όποτε αυτό συγκληθεί όλες εκείνες τις πτυχές και τις παραμέτρους που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός μπροστά στη παγκοσμιοποίηση». Η πρόταση του κυρίου Δημητρόπουλου δεν συγκέντρωσε την αποδοχή των μετεχόντων και έτσι δεν ετέθη σε ψηφοφορία.

Το λόγο έλαβε ο  γνωστός φυσιογνωμιστής κ.Φώτης Γεωργουλάκης οποίος επιμορφωτικά στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης μίλησε με θέμα «γνώθι σε αυτόν και επικοινωνία». Στην εισήγηση του ο κ. Γεωργουλάκης τόνισε μεταξύ άλλων πως με την φυσιογνωμική μπορούμε να πλησιάσουμε περισσότερο στο γνώθι σε αυτόν. Ολόκληρη η ομιλία.  

Η δημοσιογράφος Δέσποινα Συριοπούλου κατά την διάρκεια της παρέμβασης της αφού ευχαρίστησε για την ευκαιρία που της δόθηκε να μεταφέρει την εμπειρία της μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:

«δούλεψα για αυτό το συνέδριο της Ομοσπονδίας και το έκανα γιατί το πίστευα παρά τις εσωτερικές δυσκολίες που είχε και έχει ο οργανισμός και οι οποίες προσωπικά ουδέποτε με απασχόλησαν ούτε δημοσιογραφικά. Υπήρξαν στιγμές που κλείσαμε μαζί με άλλους συναδέλφους εκεί 26 και 28  ώρες σερί. Το ήθελα. Δε πιέστηκα. Κρίμα που δε φτάσαμε ως το τέλος. Προβληματίζομαι όμως γιατί; Ποιοι ήταν οι παράγοντες που έκαναν κάποιους να το πολεμήσουν ενώ όλοι συμφωνούσαμε ότι πρόκειται για μια θαυμάσια ιδέα αλλά οι περισσότεροι την πολέμησαν. Αναρωτιέμαι γιατί; Είδα και  άκουσα πολλά που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν ή να σχολιαστούν όμως η όλη εξέλιξη της υπόθεσης εμένα προσωπικά με αποτρέπει από το να ξανά προσφέρω. Με αποτρέπουν αν θέλετε οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες γκέτου που κυριαρχούν.  Γιατί οι ώρες κόπου και μόχθου που μπήκαν για αυτό το σκοπό δεν ανταμείβονται με το ελάχιστο αντίτιμο ανά ώρα. Ένιωθα ότι προσφέρω σε μια συλλογική προσπάθεια για το καλό και την πρόοδο του Ελληνισμού της Αμερικής έστω και αν εργαζόμουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Το ήθελα. Πικράθηκα διότι η συνέχεια ήταν απογοητευτική.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Θυμάμαι κάποια φράση που μου είπε κάποιος όταν πρωτόηρθα στη ΝΥ «μακριά από έλληνες παιδί μου! Μακριά! δούλεψε με άλλους αλλά όχι με τη φάρα μας». Το ίδιο μου έχουν τονίσει και άλλοι σε συνεντεύξεις που έχω κάνει. Αναρωτιέμαι γιατί; Ποια κίνητρα δίνονται στους νέους που έρχονται να βοηθήσουν την κοινότητα; Κανένα! Ούτε ένα κέντρο υποδοχής δεν υπάρχει! Ποτέ δεν καλούν να ρωτήσουν και ας μη γνωρίσουν τίποτα σε επί μέρους τομείς. Ενώ υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και ταλέντο. Με μεράκι και διάθεση τους απομονώνουν αυτοί οι ίδιοι που κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες.  Αναρωτιέμαι για όσα έγιναν και κυρίως αναρωτιέμαι για όσους πολέμησαν υπόγεια και ύπουλα αυτή τη προσπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι ναι στην πραγματικότητα κανένας δεν μπορούσε να εμποδίσει την Ομοσπονδία να προχωρήσει. Σίγουρα εκείνοι που πήραν την απόφαση για την αναβολή -αν δεν μιλάμε για ματαίωση- είχαν κάποιους λόγους και κάποιες σκοπιμότητες. Αυτό το γνωρίζουν εκείνοι που αποφάσισαν το θέμα είναι όμως ότι με την απόφαση τους αυτή φαινομενικά δικαίωσαν όλους εκείνους που ήταν εναντίον. Είναι σα να δέχτηκαν τις επιταγές και τις προσταγές τους. Εκτός αν ο κοινός εχθρός ενώνει… ποιος είναι ο κοινός εχθρός; Ας αναρωτηθούν τα υγιή μέλη της ομοσπονδίας. Εκείνο που θα πω είναι αυτό: τέτοιες προσπάθειες πρέπει να οργανώνονται. Ο ελληνισμός τις έχει ανάγκη. Έστω και αν χρειαστεί να υπάρξουν ρήξεις.

Ρήξη με το παλαιό. Ρήξη με το σάπιο κατεστημένο εκείνων που διψούν για αυτοπροβολή. Ρήξη  σε κάθε τι σάπιο και αποδομημένο. Αναζήτηση του νέου. Κίνητρα για να έρθουν νέοι κοντά. Τους νέους τους διώχνουν. Εμένα με έδιωξαν κυριολεκτικά και μεταφορικά! Αν αυτή είναι η κοινότητα του Ελληνισμού στην Αμερική τότε ας προβληματιστούν εκείνοι που πρέπει. Η εμπειρία μου έδειξε ότι την επόμενη φορά θα είμαι προσεχτικότερη. Συμφωνώ και εγώ και δεν ταυτίζω αυτή μου την εμπειρία με ολόκληρο τον Ελληνισμό της Αμερικής. Υπάρχουν δυνάμεις που κοιμούνται. Δυνάμεις που χρειάζονται αφύπνιση. Εγρήγορση. Συντονισμό. Δράση. Υπάρχει ανάγκη για διάλογο πάνω στα μεγάλα προβλήματα της κοινότητας. Όλο αυτό το διάστημα που είμαι στην ΝΥ δεν είδα κάτι τέτοιο. Αντίθετα είδα διαγκωνισμούς. Ανταγωνισμούς πικρούς. Πόλεμο κάτω  και χτυπήματα από τη μέση ακόμα και στο χώρο μας. Δυστυχώς δε λέμε ούτε καλημέρα μεταξύ μας! Η ΝΥ για μένα δεν ήταν απλά ένα σχολείο αλλά ένα δεύτερο πανεπιστήμιο! Είδα. Άκουσα.

Έμαθα πολλά που κανένα σχολείο δεν μαθαίνει! Δεν σε προετοιμάζει κανείς για το τι θα συναντήσεις εκεί που πας… δεν πήγα ως μετανάστης. Πήγα συνειδητοποιημένα να σπουδάσω. Με τις γνώσεις αυτές να προσφέρω στην πατρίδα. Η Εμπειρία που προσέφερε η δουλειά και η συνεργασία κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του συνεδρίου αυτού που όντως όμοιο του δεν έχει ξανά οργανωθεί στην ομογένεια όπως είπαν και όσοι  είχαν το θάρρος  και την τόλμη να έρθουν παρά το πόλεμο και τα συντονισμένη δράση κάποιων πραγματικά λίγων που όμως αποτελούν ένα σύστημα. Ένα καθεστώς. Αρρωστημένη κατάσταση. Δεν ξέρω αν πρέπει να είμαι υπερήφανη που δούλεψα για την ομοσπονδία αλλά σίγουρα είμαι περήφανη γιατί βρήκα φίλους όπως ο Ν. Γεωργαντζάς, η Παναγιώτα Σπυροπούλου, ο Θανάσης Αρώνης, ο κ. Γιώργος Ρουσάκης ένας εκλεκτός άνθρωπος που με το χαμόγελο του μόνο με ξεκούραζε όλο αυτό το διάστημα, ο Διονύσης Πυλαρινός ένα νέο παιδί που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά και η Ομοσπονδία οφείλει να τον αξιοποιήσει,  και τόσους άλλους που γνώρισα όχι μόνο κατά την προετοιμασία της διοργάνωσης του Συνεδρίου αλλά γενικότερα στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων.

Κλείνοντας θέλω να προσθέσω ότι χρέος ων Ελλήνων κάθε κοινότητας να συνδιαλέγεται. Να προβληματίζεται πάνω στα κοινά προβλήματα. Να θέτει στόχους και να αγνωίζεται για να τους πετυχαίνει. Ο Ελληνισμός είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για να αφορά μόνο τους πολύ λίγους που έχουν και αυτοπροβάλλονται ως ηγέτες του. Είναι υπόθεση όλων μας όπου και αν βρισκόμαστε ειδικά για όλους εκείνους που ζούμε μακριά από τη πατρίδα. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.       

Παρέμβαση έκανε και ο αρθρογράφος στο ΠΑΡΟΝ κ. Τάκης Φλοριάς ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: μια τέτοια πρωτοβουλία πρέπει να θέσει τους άξονες της προβληματικής ενός πραγματικά παγκόσμιου συνεδρίου. Οφείλει αυτό το συνέδριο όταν συγκληθεί πρωτίστως να δώσει προτεραιότητα στην  θεματική της αντζέντα στους κινδύνους που απειλούν τον Ελληνισμό. Ελλάδα για μένα είναι όπου υπάρχουν και ζουν Έλληνες. Αν καταφέρουμε και φέρουμε και άλλους σε αυτή την ανεξάρτητη προσπάθεια και φτάσουμε σε ένα πραγματικά παγκόσμιο συνέδριο αυτό για συμβολικούς λόγους θα μπορούσε να γίνει στη θεσσαλονίκη που είναι σταυροδρόμι πολιτισμών και εθνών και να δώσουμε και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους καπηλεύονται τη Μακεδονία. Να δεσμευτούμε ότι στην επόμενη συνάντηση που θα ορίσουμε ο κάθε ένας μας να φέρει αντίστοιχα ένα δίκτυο ανθρώπων ως πρόσωπα πάνω από όλα και εν συνεχεία ως εκπροσώπους φορέων που όμως θα δουλέψουν.

Όπου μπορώ να θα το κάνω θα βοηθήσω. Τα θέματα ενός Παγκόσμιου  συνεδρίου  ας μην καταπιαστούν με τις διοικητικές έριδες και τις μικροψυχίες που υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν αλλά με τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει ο όπου Γης Ελληνισμός. Μια δεύτερη πτυχή ενός τέτοιου βεληνεκούς  ενχειρήματος θα πρέπει να είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε όλο το κόσμο. Να έχει χαρακτήρα αφύπνισης.  Η ιδέα όπως την ακούσαμε από τον κ. Στεφανόπουλο αξίζει υποστήριξης. Σε διαδικαστικό επίπεδο προτείνω τα βήματα να είναι μικρά και σταθερά. Να πατούν γερά και να φέρουμε δίπλα μας όσο περισσότερους αφού όμως πρώτα προσδιορίσουμε τους στόχους. Να μην ασχοληθεί με τα εσωτερικά προβλήματα των κατά τόπους κοινοτήτων. Αυτά είναι εσωτερικά τους και εκείνοι γνωρίζουν πως θα τα επιλύσουν.

Στην κατακλείδα της συνεδρίασης το λόγο έλαβε ο κ. Παναγιώτης Μποσνάκης,

Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Μισσούρι ΗΠΑ, πρόεδρος της διεθνούς εταιρείας Εθνικών Ευεργετών, πρόεδρος της ΜΚΟ «ΟΡΑΜΑ» και πρώην σύμβουλος ΥΠΕΞ.  Θέμα εισήγησης :«Oικουμενικός Ελληνισμός και Παγκοσμιοποίηση». Ο καθηγητής   τόνισε εξ αρχής ότι συμφωνεί με την πρόταση που κατέθεσε ο δημοσιογράφος  Α. Στεφανόπουλος γι αυτό και θα εργαστεί για το σκοπό αυτό. Στην εισήγηση του μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:  είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να ξεπεράσουμε τα όποια εμπόδια υπάρξουν. Να υπάρξει ένα χρονοδιάγραμμα ενεργειών και δράσεων. Δεν μπορούμε να κινηθούμε ούτε και να βασιστούμε στις ομογενειακές οργανώσεις πρέπει να προχωρήσουμε ανεξάρτητα χωρίς να παραθεωρήσουμε ή να αγνοήσουμε. Η εμπειρία μου στην Αμερική μου έχει δείξει ότι πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς να υπολογίζουμε  πολύ στις ομογενειακές οργανώσεις οι οποίες πάσχουν από τα εσωτερικά τους προβλήματα και ενδεχομένως η προσπάθεια να γίνει μέρος των προβλημάτων τους όπως συνέβη στη ΝΥ με την προσπάθεια της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ η οποία έκανε το αυτονόητο και δεν κατανοώ γιατί υπήρξε αυτή η δυσμενής εξέλιξη σε μια τόσο καλή προσπάθεια. Οφείλουμε  να στραφούμε προς κάθε υγιή πλευρά. Όφειλαν να προχωρήσουν ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω γιατί και με ποιο πρόσχημα έκαναν πίσω.  

Να μην έχουμε αποκλεισμούς. Τους χρειαζόμαστε όλους υπό σαφείς όρους και προϋποθέσεις. Κανείς δεν περισσεύει σε μια τέτοια προσπάθεια.   Να δουλέψουμε ενωμένοι. Μας ενώνει ο κοινός τόπος και στόχος που είναι το μέλλον του Οικουμενικού Ελληνισμού. Να ενεργοποιήσουμε τους πανεπιστημιακούς που είναι μια τεράστια δύναμη ειδικά στις ΗΠΑ.  Τη νεολαία. Να φτιάξουμε δίκτυα συνεργασία και να ξεκινήσουμε άμεσα αν γίνεται και από αύριο. Συμφωνώ ότι πρέπει να στηθεί ένα ηλεκτρονικό forum όπου θα καταγράφονται οι θέσεις και οι απόψεις μας πάνω στα μεγάλα θέματα του Ελληνισμού. Να χτυπήσουμε κάθε πόρτα. Κανείς δεν μας πιέζει. Χρόνος υπάρχει. Εκείνο που λείπει είναι η συνεργασία μεταξύ μας. Αν θέλουμε πολύ να πετύχει η προσπάθεια πρέπει να την επικοινωνήσουμε. Να την προωθήσουμε και αλλού. Να την ασπαστούν και άλλοι. Δεν πρέπει να κάνουμε ένα παγκόσμιο συνέδριο όπου θα έρθουν πάλι οι γνωστοί από την Αμερική και από κάποιες άλλες χώρες οι γνωστοί των γνωστών και οι φίλοι όπως συμβαίνει με το ΣΑΕ. Πρέπει αυτό που θα στηθεί να είναι ένα πραγματικό παγκόσμιο συνέδριο ή όπως αλλιώς ονομαστεί που θα μπορούν να μετέχουν και άλλοι οργανωμένοι  φορείς αλλά κυρίως ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι φορείς και προσωπικότητες που έχουν άποψη, θέσεις και ιδέες πάνω στα μεγάλα ζητήματα του Ελληνισμού. Κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να πω ένα ευχαριστώ στα δυο παιδιά που με πείσμα κατάφεραν σήμερα να μας συγκεντρώσουν όλους εμάς για να προβληματιστούμε πάνω στο καυτό θέμα του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει ο Οικουμενικός Ελληνισμός. Και εμένα δε με φοβίζει που δεν είναι κατάμεστη η αίθουσα. Θα με φόβιζε αν ήταν γεμάτη. Θα φοβόμουν αν ξεκινούσαμε πολλοί και  στην   πορεία θα λιγοστεύαμε. Τώρα ξεκινάμε ορθά. Οι λίγοι θα φέρουν και τους πολλούς. Ευχαριστώ για την πρόσκληση σας.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών υπήρξαν και αντεγκλήσεις ειδικά μεταξύ του κ. Δημητρόπουλου ο οποίος προσπάθησε χωρίς διαδικασία να κατοχυρώσει θέση και άποψη ώστε το προσυνέδριο ή το συνέδριο να συγκληθεί στο πλαίσιο του συνεδρίου της AHEPA που προγραμματίζεται να γίνει στην Αθήνα τον Ιούλιο του 2008.  Πρόταση που προκάλεσε την αντίδραση της πλειοψηφίας  των  μετεχόντων  κυρίως αφού δεν  υπήρχε κάτι προγραμματικά δομημένο αναφορικά με την πρωτοβουλία σύγκλησης της συνδιάσκεψης αυτής.

Τα αίματα άναψαν όταν ο κ. Φλοριάς κατήγγειλε τον κ. Δημητρόπουλο για την πρακτική που ακολουθούσε κατά την συζήτηση όπου διέκοπτε όποιον διαφωνούσε με την πρόταση του ή παραποιούσε τα λεγόμενα άλλων εισηγητών.  Στην αίθουσα επεκράτησε πανδαιμόνιο όταν ο κ. Δημητρόπουλος άρχισε να εκτοξεύει μομφές και ύβρεις εναντίον συγκεκριμένων εισηγητών που καταψήφισαν την πρόταση του για διεξαγωγή του προσυνεδρίου στην Ολυμπία  τον Μάρτιο και εν συνεχεία το συνέδριο στο πλαίσιο των εργασιών του 86^ου συνεδρίου της AHEPA τον Ιούλιο του 2008. Το επεισόδιο έλαβε τέλος με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων  αλλά δεν σβήστηκε από τα ηλεκτρονικά  πρακτικά  που κατέγραφαν την όλη διαδικασία.     

Η εκπρόσωπος του προγράμματος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ κ. Κ. Μινώτου σε επικοινωνία που είχε με τον δημοσιογράφο Α.Σ. τόνισε ότι «το πρόγραμμα στηρίζει κάθε σοβαρή και αξιόπιστη προσπάθεια. Ότι χρειαστείτε μπορείτε γραπτώς να υποβάλλετε την πρόταση για την τυπική διαδικασία και θα είμαστε κοντά να στηρίζουμε».      

Οι μετέχοντες  συμφώνησαν εξ αρχής ότι η προσπάθεια αυτή δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει να υποκαταστήσει  κανέναν από τους υπάρχοντες φορείς του Ελληνισμού. Ωστόσο κατατέθηκε συγκεκριμένη πρόταση δημιουργίας φορέα η οποία όμως δεν ετέθη καν σε ψηφοφορία. Οι παρευρισκόμενοι λόγω των όσων προηγήθηκαν στην Αμερική ζήτησαν  να διαχωριστούν πλήρως οι θέσεις και οι προτάσεις τους  για την σύγκληση του εν λόγω συνεδρίου το οποίο χρονικά τοποθετείται στα τέλη του 2008 με αρχές του 2009. 

Οι εργασίες  ξεκίνησαν στις 11 το πρωί και σε αυτή μετείχαν προσωπικότητες και φορείς από Ελλάδα Ευρώπη και Αμερική.  Τέλος οι μετέχοντες συμφώνησαν να εργαστούν όλοι πάνω στα σημεία της πρότασης του δημοσιογράφου Αλ. Στεφανόπουλου.

Με τη λήξη των εργασιών της πρώτης ημέρας   συμφωνήθηκε:  

α) να μη δοθούν  περισσότερες λεπτομέρειες  στην δημοσιότητα για όλους  τους μετέχοντες και όσους παρακολούθησαν την διαδικασία στο Πάντειο.  

β) να συνεχισθεί η επικοινωνία των φορέων και των προσωπικοτήτων σε μόνιμη και τακτική βάση

γ)  να υπάρξει ανταλλαγή επιστολών συνεργασίας.

Στο περιθώριο του Συμποσίου έγιναν πολλές συναντήσεις μεταξύ των εκπροσώπων των φορέων που προσήλθαν,  στην Ελλάδα ειδικά για την πρωτοβουλία αυτή με στόχο να παρακολουθήσουν και με την επιστροφή τους να ενημερώσουν και εν συνεχεία να λάβουν θεσμικά απόφαση για το αν συμμετέχουν ή όχι στην προσπάθεια σύγκλησης ενός παγκόσμιου συνεδρίου κάτω από τους όρους και τις προϋποθέσεις που συμφωνήθηκαν.  Οι συναντήσεις ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 21  και την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου.   

Η επιστολική ψήφος: πρόταση από τον Πασχάλη Παπαχρηστόπουλο

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ  από τον Αποστόλη Ζώη

ΕΙΣΗΓΗΣΗ Νο2 . ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ Νο 3 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑ

*Σταχυολογήσαμε τις πλέον ενδιαφέρουσες και γενικές τοποθετήσεις που έγιναν με δημοσιογραφικό κριτήριο χωρίς να παραθέσουμε εξειδικευμένες επιστημονικές και μη  εισηγήσεις, περιπτωσιολογία, και άλλες παρεμβάσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης εστιάζοντας το ενδιαφέρον κυρίως και πρωτίστως σε κείμενα και παρεμβάσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο της είδησης.