ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ 

Την ώρα που τα γεγονότα τρέχουν σε Αθήνα – Σκόπια και Νέα Υόρκη στην Ελλάδα, εκεί στα Βόρεια σύνορα μας μια ομάδα ατόμων  που δηλώνουν Έλληνες πολίτες ταυτόχρονα προκλητικά δηλώνουν  και μέλη της "Μακεδονικής μειονότητας" στην Ελλάδα έστειλαν χτες 5 Νοεμβρίου 2007 μια προκλητικότατη επιστολή προς τον ειδικό διαμεσολαβητή κ. Μάθιου Νίμιτς! Η επιστολή που διακατέχεται από έμφανές πνεύμα εμπάθειας εναντίον του Ελληνισμού γενικότερα κάνει σφοδρότατη επίθεση στην Ελλάδα και "υπρεσπίζεται" το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του κρατιδίου. Την επιστολή που σήμερα φέρνει στο φως της δημοσιοτητας το Greek American News Agency υπογγράφει η πολιτική γραμματεία του πολιτικού σχηματισμού " ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ". Παρόμοια επιστολή η ίδια ομάδα ανθρώπων είχα στείλει και το Μάϊο του 2005. Διαβάστε και  τις δυο επιστολές και βγάλτε τα συμπεράσματα σας για την υπόθεση καθώς και για το ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την καλά στημένη υπόθεση μέσα στη καρδιά της Μακεδονίας.     

Προς:

Matthew Nimetz
Ειδικό Διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το όνομα μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Κοινοποίηση:
Γενικό Γραμματέα ΟΗΕ – Ban Ki-Moon
Υπουργό Εξωτερικών Ελλάδος – κ. Ντόρα Μπακογιάννη
Υπουργό Εξωτερικών Δημοκρατία της Μακεδονίας – κ. Antonio Milοsoski

Αξιότιμε κ. Nimetz,

Επιτρέψτε μας για ακόμη μια φορά,* ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, να εκφράσουμε την άποψή μας όσον αφορά το ζήτημα των αντιρρήσεων εκ μέρους της Ελλάδας σχετικά με την χρήση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από το γειτονικό κράτος της Ελλάδας.

Για εμάς υπάρχουν δύο πλευρές στο παραπάνω ζήτημα. Η μια είναι η καθαρά τεχνική πλευρά του ζητήματος, ως προς τη γενική χρήση του όρου «Μακεδονία» από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο εξωτερικό ή το εσωτερικό των δύο χωρών. Η άλλη είναι η πολιτική πλευρά του θέματος, στα πλαίσια του ευρύτερου μακεδονικού ζητήματος στη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, έτσι όπως το γνωρίζουμε από τις αρχές του αιώνα έως σήμερα.

Όσον αφορά τη πολιτική πλευρά του ζητήματος προσπαθήσαμε στη προηγούμενη επιστολή μας προς εσάς, να «φωτίσουμε» ορισμένες πτυχές του ζητήματος. Επιτρέψτε μας να θεωρούμε ότι με την ιδιότητά μας ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, έχουμε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε και αναλύσουμε την ελληνική αρνητική στάση στο παραπάνω ζήτημα από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία, γιατί παράλληλα έχουμε και την ιδιότητά του Έλληνα πολίτη. Με άλλα λόγια γνωρίζουμε πολύ καλά το "σύστημα", την ελληνική κοινωνία και τις πολιτικές αντιλήψεις "από μέσα" αφού ότι εκπαίδευση και ενημέρωση είχε η ελληνική κοινωνία την ίδια ακριβώς είχαμε την ευκαιρία να έχουμε και εμείς ως μέλη της.

1. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

1.1 Η αμφισβήτηση από την Ελλάδα του δικαιώματος του λαού της γειτονικής χώρας να επιλέγει τη ταυτότητά του, έμμεσα έχει αντίκτυπο και στη δική μας μακεδονική εθνική ταυτότητα. Ιδίως, τη σημαντική για εμάς παράμετρο του σεβασμού της προσωπικότητας μας και του δικαιώματος να επιλέγουμε μόνοι μας την εθνική μας ταυτότητα. Πιστεύουμε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε του δικαιώματος επιλογής της ταυτότητάς μας και του σεβασμού της επιλογής αυτής, από το κράτος του οποίου είμαστε πολίτες, στη βάση των διεθνών κανόνων και συνθηκών που ισχύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Παράλληλα δεν αμφισβητούμε από οποιονδήποτε συμπολίτη μας στην Ελλάδα να απολαμβάνει επίσης του ίδιου δικαιώματος.

1.2 Το πολιτικό ζήτημα αυτό καθ' αυτό, είναι καθαρά εσωτερικό πρόβλημα της Ελλάδας. Δυστυχώς ποτέ στην Ελλάδα δεν υπήρξε ενημέρωση των ελλήνων πολιτών (καθώς επίσης των πολιτών και ορισμένων άλλων γειτονικών χωρών), σχετικά με ζητήματα του δικαιώματος στον ατομικό και συλλογικό αυτοπροσδιορισμό. Γι' αυτό και είμαστε απαισιόδοξοι σε ότι αφορά το μέλλον στη περιοχή, σε ότι αφορά το μακεδονικό ζήτημα γενικότερα. Η απαισιοδοξία μας προέρχεται από τις θέση και στάση τόσο του ελληνικού όσο και του βουλγαρικού εθνικισμού στο παραπάνω ζήτημα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

1.3 Ο ελληνικός εθνικισμός έχει το εξής βασικό γνώρισμα, δημιούργησε τον εθνικό του μύθο και ιδεολογικά «έπεισε» τους πολίτες του, ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, και ότι το σύγχρονο ελληνικό έθνος αποτελεί τον συνεχιστή και κληρονόμο της αρχαίας Ελλάδας. Αυτή είναι σήμερα η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα. Όταν το ελληνικό κράτος ενσωμάτωσε τμήμα του χώρου της Μακεδονίας το 1912-13, θέλησε να επιβάλει τον εθνικό του μύθο σε όλους της κατοίκους της περιοχής, που σημειωτέον στην πλειοψηφία τους δεν ήταν εθνικά Έλληνες. Ο μέσος έλληνας πολίτης και οι έλληνες πολιτικοί κάνουν τον εξής συλλογισμό: Εμείς οι Έλληνες, είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν και αυτοί Έλληνες. Η αρχαία Μακεδονία ήταν τμήμα του ελληνικού κόσμου. Άρα σήμερα εμείς οι Έλληνες είμαστε κληρονόμοι του συνόλου του αρχαίου ελληνικού γεωγραφικού χώρου και κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα πάνω σε αυτό. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι που οδηγεί και καθορίζει τις επιλογές της ελληνικής πολιτικής ελίτ σε ότι αφορά το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς εμείς ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, απορρίπτουμε κάθε «εθνο-προγονική» αντίληψη σε ότι αφορά οποιαδήποτε σύγχρονη εθνική-κρατική ταυτότητα. Είμαστε εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα, στη βάση του δικαιώματος στον αυτoπροσδιορισμό, όπως αυτό εφαρμόζεται σήμερα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία και χώρα.

1.4 Δυστυχώς κατά την άποψή μας ο ελληνικός εθνικισμός (όπως άλλωστε και ο βουλγαρικός) ακόμη δεν έχουν αποδεχτεί το γεγονός της ύπαρξης ιδιαίτερου μακεδονικού έθνους. Εκεί βρίσκεται το «κλειδί» στο μακεδονικό ζήτημα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα συνεχώς συζητάει για μία «σύνθετη ονομασία» του γειτονικού κράτους που θα περιλαμβάνει γεωγραφικό και όχι εθνοτικό-εθνικό προσδιορισμό για τη γειτονική χώρα. Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και η Βουλγαρία. Δηλαδή η ελληνική πλευρά αμφισβητεί το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού σε ένα λαό, και συνακόλουθα το δικαίωμα επιλογής ονόματος, συμβόλων κλπ. Ακριβώς αυτή την αντίληψη εξυπηρετεί η πρόταση της ελληνικής διπλωματίας για λεγόμενη «συμβιβαστική λύση». Δηλαδή, για την ελληνική πλευρά η "απο-εθνικοποίηση" του μεγαλύτερου μέρους του λαού της γειτονικής χώρας και έμμεσα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα πρέπει να θεωρείται «δημοκρατική λύση» και «μεγάλη υποχώρηση» σε σχέση με την αρχική θέση, ότι μόνον η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν δικαίωμα στον όρο «Μακεδονία».

1.5 Η ουσία σε ότι αφορά την άρνηση της Ελλάδος να αναγνωρίσει ξεχωριστή εθνική-εθνοτική ταυτότητα βρίσκεται στο χώρο της ιδεολογίας, στο εσωτερικό πρόβλημα που δημιουργείται στην Ελλάδα, με τον κίνδυνο αμφισβήτησης του ελληνικού «εθνικού μύθου».

1.6 Σε ότι αφορά το μακεδονικό, όπως είχαμε επισημάνει και στη προηγούμενη επιστολή μας, αποτελεί για την Ελλάδα «πρόβλημα» λόγω της ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας εντός της επικράτειάς της. Εκεί βρίσκεται και το «μυστικό» στην ελληνική επιχειρηματολογία σε σχέση με το λεγόμενο «αλυτρωτισμό των Σκοπίων». Είμαστε σίγουροι ότι αν δεν υπήρχε η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα μάλλον δεν θα υπήρχαν αντιρρήσεις από τη πλευρά της Ελλάδος στη χρήση του όρου «Μακεδονία» από το γειτονικό κράτος. Το επιχείρημα που θα μπορούσε στοιχειωδώς να σταθεί σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο από ελληνικής πλευράς για αυτή τη παράλογη "διαφωνία" της Ελλάδος θα μπορούσε να ήταν το εξής: Κύριοι, αν ονομαστεί η χώρα στα βόρεια σύνορά μου Μακεδονία, φοβάμαι ότι θα υπάρξουν αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος μου, εξ αιτίας της ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας που θα μπορούσε να θέση ζήτημα στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν το λέει όμως γιατί ξέρει την απάντηση, που δεν μπορεί να είναι άλλη από το …«σεβάσου και δώσε δικαιώματα στη μειονότητα για να μην έχεις προβλήματα αλυτρωτισμού». Γιατί πως να πείσεις τη διεθνή κοινότητα για το «δίκαιο σου» με το επιχείρημα ότι το όνομα και η «οικειοποίηση» της ιστορίας από ένα μικρό και αδύνατο κράτος αποτελεί από μόνο του στοιχείο του «σκοπιανού αλυτρωτισμού»; Η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα είναι ο «αδύναμος κρίκος» της ελληνικής επιχειρηματολογίας όχι μόνον στα περί «μακεδονικού αλυτρωτισμού» αλλά και στη συνολική επιχειρηματολογία στο Μακεδονικό.

2. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

2.1 Κατ' αρχήν οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δεν είναι δίκαιο από θέση αρχής, η μία πλευρά (η Ελλάδα) να ζητάει από την άλλη πλευρά (Δημοκρατία της Μακεδονίας), να αλλάξει το όνομά της χωρίς αυτό να συμβαίνει visa versa δηλαδή και αντίθετα.

2.2 Η τεχνική πλευρά έχει ως αφετηρία, ότι όπως είναι γνωστός ο ευρύτερος χώρος της Μακεδονίας τουλάχιστον τον τελευταίο αιώνα, εκτός από τη περιοχή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, τη περιοχή της Μακεδονίας του Πιρίν στη Βουλγαρία και ένα μικρό μέρος στη περιοχή Πρέσπα της Αλβανίας, μια γεωγραφική περιοχή της Ελλάδος, η βόρεια επαρχία της, φέρει επίσης το όνομα Μακεδονία. Σε ότι αφορά τη χρήση του όρου «Μακεδονία» από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, σε Βουλγαρία και Αλβανία δεν υπάρχει πρόβλημα.

2.3 Ας πάρουμε λοιπόν τα δεδομένα. Στην Ελλάδα και στη γεωγραφική περιοχή-επαρχία που περιγράφεται γενικά με το όνομα "Μακεδονία", υπάρχουν περιοχές που χρησιμοποιείται επίσης όρος «Μακεδονία». Αυτές είναι η «Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας», η «Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας» (όπου βρίσκεται η Θεσσαλονίκη / Solun) και η «Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας». Αυτές οι περιοχές στη βόρεια Ελλάδα ονομάζονται έτσι στα πλαίσια της δημόσιας διοίκησης και είναι διοικητικές μονάδες στα πλαίσια της εσωτερικής διάρθρωσης του ελληνικού κράτους.

2.4 Σε ότι αφορά τη δημόσια διοίκηση αυτή καθ' αυτή στην Ελλάδα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η χώρα δεν είναι ομόσπονδη Δημοκρατία ούτε έχει προχωρήσει σε διοικητική αποκέντρωση τέτοια, ώστε να χαρακτηρίζεται ομόσπονδη συνιστώσα του κράτους οποιαδήποτε περιοχή, τμήμα η διοικητική μονάδα του ελληνικού κράτους ή του ευρύτερου γεωγραφικού τμήματος της Μακεδονίας στην Ελλάδα. Πρέπει να προσθέσουμε επίσης ότι υπήρξαν κυρίως τα τελευταία 15-20 χρόνια αποφάσεις εισαγωγής και χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ελληνική δημόσια ζωή και σε διάφορους τομείς. Τέτοιες είναι για παράδειγμα η μετονομασία του «Υπουργείου Βόρειας Ελλάδος» σε «Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης» το 1988, όταν ήταν φανερό ότι με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα υπάρξει ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος. Επίσης, η «Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης» η οποία στις αρχές του 1990 μετονομάστηκε σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας». Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, το οποίο λεγόταν αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης – Μίκρας», μετονομάστηκε το 1993 σε αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης – Μακεδονία», αφού η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της.

2.5 Με τα παραπάνω θέλουμε να τονίσουμε ότι πολιτικές σκοπιμότητες κυρίως οδήγησαν τις ελληνικές αρχές, στην υιοθέτηση της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην Ελλάδα. Στόχος αυτών των «τεχνικών» ενεργειών ήταν να ενισχυθεί και αν είναι δυνατόν να «κατοχυρωθεί» με τη πάροδο του χρόνου η «μακεδονικότητα» ως έννοια και ως όρος στην ελληνική πλευρά ιδίως τα τελευταία 15-20 χρόνια.

2.6 Στην άλλη πλευρά των ελληνικών συνόρων υπάρχει κρατική οντότητα που φέρει την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Από το 1945 έως το 1991 υπήρχε η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ομόσπονδη συνιστώσα της πρώην Γιουγκοσλαβίας και από το 1991 ανεξάρτητη κρατική οντότητα, η Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο όρος «Μακεδονία» και όροι σχετικά με αυτόν χρησιμοποιούνταν από το γειτονικό στην Ελλάδα κράτος από το 1945 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς ποτέ η Ελλάδα να προβάλλει αντιρρήσεις. Υπάρχουν άλλωστε πληθώρα επίσημων κρατικών εγγράφων στην Ελλάδα που αναφέρονται στη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού η Ομόσπονδη Δημοκρατία είχε το δικαίωμα της απ' ευθείας διμερούς συνεργασίας υπό προϋποθέσεις, με άλλα κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

2.7 Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε ότι υπάρχουν πληθώρα εγγράφων και στοιχείων ακόμη και πριν το 1945, όπου η αναφορά των ελληνικών αρχών σε οτιδήποτε «μακεδονικό» όριζε τη «μακεδονικότητα» ως διαφορετική έννοια από την «ελληνικότητα». Τέτοια παραδείγματα είναι το αλφαβητάριο της μακεδονικής γλώσσας, το οποίο είχαμε τιμή να σας αποστείλουμε, που εξέδωσε η Ελλάδα το 1925 για τα μέλη της μακεδονικής μειονότητας, αλλά και τα στοιχεία της απογραφής του 1920 στην Ελλάδα τα οποία αναφέρονται σε ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα.

2.8 Θεωρούμε ότι όπως στο παρελθόν έτσι και σήμερα με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει «σύγχυση» πουθενά και για κανέναν σε διεθνές επίπεδο από τη χρήση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού ο όρος υποδηλώνει σαφέστατα κρατική οντότητα, ενώ η χρήση του όρου στην Ελλάδα και η ονομασία περιοχών της Βόρειας Ελλάδος που χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» αφορούν διοικητική διαίρεση για εσωτερική χρήση εντός της Ελληνικής επικράτειας. Άλλωστε είναι διαφορετικοί στο σύνολό τους ο ένας από τον άλλον πλην της λέξεως "Μακεδονία".

2.9 Σε ότι αφορά το πανεπιστήμιο, το υπουργείο, το αεροδρόμιο και οτιδήποτε άλλο στην Ελλάδα φέρει τον όρο "Μακεδονία" στο τίτλο του, νομίζουμε πως όπως ακριβώς επιλέχτηκαν για πολιτικούς λόγους οι παραπάνω ονομασίες τα τελευταία 15-20 χρόνια, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να επιλεγούν είτε άλλες, είτε να διαφοροποιηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση, αν έτσι αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως επί της ουσίας δεν υπάρχει πρόβλήμα γιατί όπως επισημάναμε παραπάνω η χρήση του όρου στην Ελλάδα αφορά εσωτερική της υπόθεση και σπάνια έχει διεθνείς διαστάσεις.

2.10 Σε αυτά τα πλαίσια θα θέλαμε να τονίσουμε επίσης, πως όπως ακριβώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα περιοχή που να ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ώστε να υπάρχει οποιαδήποτε σύγχυση, έτσι δεν υπάρχουν και εθνικά Έλληνες πολίτες, που να δηλώνουν ότι ανήκουν στην μακεδονική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα εκτός από εμάς τα μέλη της μειονότητας.

2.11 Όπως επισημάναμε παραπάνω ο όρος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι σύνθετη ονομασία. Πριν από τη λέξη «Μακεδονία» υπάρχει το πρόθεμα «Δημοκρατία της». Αν η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι το πρόθεμα «Περιφέρεια της» που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διοικητική διαίρεση περιοχών της βόρειας Ελλάδος δεν είναι ικανοποητικό για να ορίσει τη «διαφορετικότητα», μπορεί να βρει άλλον όρο-ονομασία, ή άλλο πρόθεμα πριν από τη λέξη «Μακεδονία», κατά τη χρησιμοποίησή του για τη βόρεια Ελλάδα.

2.12 Γενικά τη τεχνική πλευρά του ζητήματος πιστεύουμε ότι μπορούν εύκολα να λύσουν εμπειρογνώμονες από τις δύο κυβερνήσεις στο τι και πως θα ονομάζεται σε ότι αφορά, προϊόντα, υπηρεσίες κλπ. στις διμερής σχέσεις των δύο κρατών.

3. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΛΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

3.1 Πιστεύουμε ότι αν θέλουμε να έχουμε σχέσεις ειρήνης κατανόησης και αλληλεγγύης στα Βαλκάνια θα πρέπει οι ισχυρές βαλκανικές χώρες (Σερβία, Ελλάδα, Βουλγαρία) να σεβαστούν το δικαίωμα του μακεδονικού λαού στον αυτοπροσδιορισμό σεβόμενοι παράλληλα τα δικαιώματα των μακεδονικών μειονοτήτων στο έδαφός τους. Φυσικά οι μειονότητες θα πρέπει να αρνούνται να γίνονται εργαλεία οποιασδήποτε μεγαλοϊδεατικής πολιτικής πράγμα που δυστυχώς συνέβη πρόσφατα στο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.

3.2 Όλοι σήμερα γνωρίζουν και είναι μια πραγματικότητα ότι όταν ο διεθνής παράγοντας διαπίστωσε ότι υπάρχει βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη αλλά και στο Κόσοβο δε δίστασε να προβεί σε δραστικά μέτρα, υπό την έγκριση μάλιστα του ΟΗΕ, ακόμη και σε στρατιωτική επέμβαση, για να προστατέψει τον άμαχο πληθυσμό αλλά και «συνετίσει» πολιτικά ένα απολυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς όπως ήταν το καθεστώς Μιλόσεβιτς στη Σερβία.

3.3 Στη συγκεκριμένη περίπτωση σχετική με το γενικότερο μακεδονικό ζήτημα, θεωρούμε ότι ο διεθνής παράγοντας (συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ), μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε ότι αφορά τη σταθερότητα, το μέλλον και την ειρήνη στη περιοχή. Η πολιτική της Ελλάδος είναι δυστυχώς αποσταθεροποιητική για τα Βαλκάνια. Στην αρχή με τη στήριξη της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του Μιλόσεβιτς και στη συνέχεια με τη διαρκή αμφισβήτηση του δικαιώματος στο γειτονικό κράτος να επιλέξει το όνομά και τη ταυτότητά του.

3.4 Ευτυχώς αυτή η πολιτική της χώρας μας δεν είχε μέχρι σήμερα ολέθριες συνέπειες για το γειτονικό κράτος και την ευρύτερη περιοχή, χάρη κυρίως στην υποστήριξη-παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα. Αλλά αποτελεί πραγματικότητα ότι η συμπεριφορά της Ελλάδος, όλα αυτά τα χρόνια, εμπόδισε-επιβράδυνε τη πορεία ένταξης της γειτονικής χώρας στους ευρωπαϊκούς και διεθνής οργανισμούς.

3.5 Σε αυτά τα πλαίσια πιστεύουμε ότι η διεθνής κοινότητα δεν θα κάνει το λάθος να ενισχύσει έμμεσα τους ισχυρούς επιθετικούς εθνικισμούς στα Βαλκάνια, όπως είναι ο ελληνικός, αμφισβητώντας το δικαίωμα του μακεδονικού λαού σε εθνικό αυτοπροσδιορισμό και σε επιλογή της ταυτότητας που αυτός επιθυμεί. Γιατί είναι γνωστό ότι ακριβώς αυτή η αμφισβήτηση και ο ανταγωνισμός των βαλκανικών εθνών-κρατών στις αρχές του περασμένου αιώνα, στον ευρύτερο μακεδονικό χώρο, είχε ως γνώρισμα την αμφισβήτηση της μακεδονικής εθνικής ταυτότητας με κύριο στόχο την εδαφική επέκταση. Δηλαδή ένας από τους λόγους ανταγωνισμού των Βαλκανικών κρατών στον ευρύτερο μακεδονικό χώρο ήταν η αποτροπή ίδρυσης ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους, με τη δική του κρατική και εθνική υπόσταση. Οι συνέπειες τότε ήταν ολέθριες για το πληθυσμό της Μακεδονίας όπως άλλωστε αναφέρουν οι εκθέσεις διεθνών παρατηρητών, όπως η "Eπιτροπή Κάρνεγκι". Ευχόμαστε να μην επαναληφθεί η "ιστορία."

3.6 Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι θα πρέπει ο διεθνής παράγοντας να δώσει σαφέστατο μήνυμα στη χώρα μας σχετικά με τη πολιτική που ακολουθεί απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πιστεύουμε ότι με αυτόν τον τρόπο, θα βοηθηθεί τόσο η ελληνική πολιτική όσο και η ελληνική κοινωνία, να προχωρήσουν στην απαραίτητη ιδεολογική μεταρρύθμιση, απαραίτητη προϋπόθεση για θετική και εποικοδομητική συνεισφορά της χώρας μας στη περιοχή. Αυτό θα είναι ιδιαίτερο σημαντικό για την ειρήνη και τη σταθερότητα στη περιοχή ιδίως τώρα που πλησιάζει το τέλος της «Γιουγκοσλαβικής κρίσης» με την οριστική επίλυση του προβλήματος του Κοσόβου.

Με τιμή,

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ,

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε.Σ. – ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Αναστασιάδης Σταύρος
Παρίσης Αθανάσιος
Βοσκόπουλος Φιλίποβ Παύλος
Βασιλειάδης Πέτρος
Δήμτσης Πέτρος
Καζίας Πέτρος
Κλιγκάτσης Παντελής
Μάντζας Λευτέρης
Μπούλες Αναστάσιος

 

Ανάλογη επιστολή  από την ίδια ομάδα ανθρώπων είχε σταλεί και το  Μάϊο του 2005!

Προς: κ. Matthew Nimetz

Ειδικό Διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το όνομα μεταξύ
Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας

May 5th, 2005

Read this page in English

Φλώρινα / Lerin

Εξοχότατε κ. Nimetz,

Στις 11-4-2005 στον ελληνικό γραπτό τύπο (εφημερίδα Ελευθεροτυπία σελ.7) παρουσιάσθηκαν οι δηλώσεις-προτάσεις σας με την ιδιότητα του Eιδικού Διαμεσολαβητή του ΟΗΕ ανάμεσα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Ελλάδα σε σχέση με το ζήτημα του ονόματος. Σύμφωνα με το εν λόγο δημοσίευμα φέρεστε να έχετε προτείνει 13 σημεία ως πρόταση ψηφίσματος για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την επίλυση του ζητήματος, μαζί με την ερμηνευτική σας δήλωση επί των παραπάνω σημείων.

Θεωρούμε ότι έχουμε δικαίωμα να σχολιάσουμε το περιεχόμενο της δήλωσης και των προτάσεων σας με τη διπλή ιδιότητα ως πολίτες της Ελλάδος αλλά και ως μέλη της Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα αφού μας ενδιαφέρει άμεσα η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Εκτός όμως από αυτόν το σημαντικό λόγο αισθανόμαστε επίσης ότι με αυτές (αφού όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα αποτελεί πρόταση ψηφίσματος) προσβάλετε βάναυσα όχι μόνο η πολιτισμική, γλωσσική και εθνοτική μας ταυτότητα αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμά μας στον αυτοπροσδιορισμό.

Συγκεκριμένα, σε τμήμα των ερμηνευτικών σας δηλώσεων αναφέρετε μεταξύ άλλων ότι:

" Ως ακόμη ένα παράδειγμα, στη Republika Makedonija-Skopje πρέπει να αναγνωριστεί ότι υπάρχει διοικητική περιοχή στην Ελλάδα με το όνομα "Ελληνική Μακεδονία" (και όχι Μακεδονία του Αιγαίου ή Αιγιακή Μακεδονία υπό την Ελλάδα) και ότι αυτοί που ζουν στην Ελληνική Μακεδονία κοινώς αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες Μακεδόνες με την ελληνική περιφερειακή και πολιτισμική έννοια του ονόματος και τέτοια ονόματα πρέπει να χρησιμοποιούνται και να γίνονται σεβαστά".

Αξιότιμε κ. Διαμεσολαβητή οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι στη περιοχή της Βόρειας Ελλάδος ή της Ελληνικής Μακεδονίας κατοικούν και Έλληνες πολίτες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Μακεδόνες (είναι τα μέλη της γηγενούς εθνικής Μακεδονικής μειονότητας) και καθόλου δεν υιοθετούν την ελληνική περιφερειακή και πολιτισμική έννοια του ονόματος, όπως εσείς αναφέρετε.

Μπορείτε να μας ενημερώσετε με βάση ποια στοιχεία θεωρείτε πως η Βόρεια Ελλάδα κατοικείται αποκλειστικά από Έλληνες ώστε όταν η γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας αναφέρεται στους κατοίκους αυτής της περιοχής, να χρησιμοποιεί για όλους, δηλαδή και για εμάς, αποκλειστικά τον όρο "Έλληνες Μακεδόνες";

Μπορείτε να μας ενημερώσετε βάση ποιας Συνθήκης ή Σύμβασης ή Οδηγίας του ΟΗΕ μπορεί ή πρέπει μια χώρα να ετεροπροσδιορίζει τα μέλη της μειονότητας μιας άλλης χώρας, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν τη δική τους επιλογή για πολιτιστική, γλωσσική εθνική ή εθνοτική ταυτότητα;

Τις περασμένες δεκαετίες ο ΟΗΕ με ψηφίσματα, διακηρύξεις, αποστολές έχει δείξει το ενδιαφέρον του για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν η Γενική Συνέλευση ενέκρινε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948, αποφασίσθηκε ότι ο ΟΗΕ δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορος στη τύχη των μειονοτήτων. (Απόφαση 217 C III της 10ης Δεκεμβρίου 1948). Ανάλογα παράδειγμα, μεταξύ άλλων, αποτελούν τα τελευταία χρόνια το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων (ICCPR), η Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Ατόμων που ανήκουν σε Εθνικές ή Εθνοτικές, Θρησκευτικές και Γλωσσικές Μειονότητες, που ο ΟΗΕ ενέκρινε το 1992, η σύσταση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων HRC και της Ομάδας Εργασίας για τις Μειονότητες (WGM) το 1995. Πιστεύουμε να συμφωνείτε πως όλα αυτά αποδεικνύουν διαχρονικά το ενδιαφέρον του Οργανισμού για τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνουν τα άτομα που ανήκουν σε μειονότητες. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους η συγκεκριμένη σας δήλωση μας προκάλεσε αρνητική έκπληξη.

Πως λοιπόν θα απολαύσουμε τα δικαιώματά μας ως μέλη της εθνικής Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα όταν εκτός από την άρνηση αναγνώρισης και την καταπίεση που επί δεκαετίες υφιστάμεθα από την ελληνική κυβέρνηση, κινδυνεύουμε τώρα να στερηθούμε ακόμη και του στοιχειώδους δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, αφού με δική σας πρόταση, αν υιοθετηθεί η πρόταση ψηφίσματος μας ετεροπροσδιορίζουν τρίτοι;

Φοβούμαστε ότι η αναφορά σας στην ερμηνευτική δήλωση έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα και τη φιλοσοφία σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ευαισθησία που ο ΟΗΕ επιδεικνύει από την ίδρυση του έως σήμερα.

Αξιότιμε κ. Διαμεσολαβητή σε άλλο σημείο της ερμηνευτικής σας δήλωσης αναφέρετε:

"…πιστεύω ότι θα βοηθούσε αν οι δύο κυβερνήσεις λάμβαναν ιδιαιτέρως υπόψη τις διεθνώς αναγνωρισμένες συμβάσεις και πρακτικές γύρω από τη χρήση των τοπωνυμίων σε άλλα κράτη και αν άρχιζαν με καλή πίστη διμερείς συνομιλίες σχετικά με το θέμα αυτό, περιλαμβανομένης της χρήσης κατάλληλου προσδιορισμού τοπωνυμίων στα αντίστοιχα εκπαιδευτικά τους συστήματα, επίσημους χάρτες και εκδώσεις και αν προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν τις ιδιωτικές εταιρείες, εκδόσεις, τουριστικούς πράκτορες και παρόμοιες οργανώσεις να τηρούν τα διεθνώς σεβαστά τοπωνύμια και ονόματα".

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η αναφορά σας σε "διεθνώς σεβαστά τοπωνύμια και ονόματα" συμπεριλαμβάνει και τον σεβασμό που πρέπει να επιδείξουν οι κυβερνήσεις στη χρησιμοποίηση των τοπωνυμίων πού χρησιμοποιούν οι μειονότητες στη δική τους γλώσσα. Ως μέλη της μακεδονικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι οι διεθνείς πρακτικές είναι στη κατεύθυνση του σεβασμού και της χρήσης των μειονοτικών τοπωνυμίων εκεί όπου κατοικούν οι μειονότητες. Έτσι και στη περίπτωση των τοπωνυμίων στη Βόρεια Ελλάδα θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι υπάρχουν πληθώρα τοπωνυμίων και μικρο-τοπωνυμίων στη μακεδονική γλώσσα τα οποία χρησιμοποιούνται σήμερα ανεπίσημα από τα μέλη της μειονότητας στη καθημερινότητά τους και που δυστυχώς δεν αναγνωρίζονται επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση. Πιστεύουμε μέσα από τις προτάσεις σας στο παραπάνω ζήτημα, να επιτευχθεί επιτέλους έστω και με αυτόν τον έμμεσο τρόπο η χρήση της διπλής ονοματολογίας, (τόσο στην ελληνική όσο και στη μακεδονική γλώσσα) για τα τοπωνύμια στις περιοχές της Βόρεια Ελλάδος όπου κατοικεί η Μακεδονική μειονότητα, αφού αυτά αποτελούν γλωσσικό και πολιτιστικό πλούτο όχι μόνον της μειονότητας ή της χώρας αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Το σημείο 8 στην πρόταση για ένα πιθανό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας το οποίο εσείς προτείνεται έτσι όπως παρουσιάζεται στο ελληνικό τύπο αναφέρει ότι: "…το Μακεδονία έχει σημασία και συνδέεται επί μακρόν με την κληρονομιά, τον πολιτισμό και την ιστορία της Ελληνικής Δημοκρατίας και του ελληνικού λαού από την αρχαιότητα, ότι το "Μακεδονία" είναι όνομα ευρέως χρησιμοποιούμενο για περιοχή της Βόρειας Ελλάδος και ότι οι κάτοικοι της περιοχής, εντός της Ελληνικής Δημοκρατίας συνήθως αποκαλούνται Μακεδόνες".

Αξιότιμε κ. Διαμεσολαβητή, μπορείτε να μας εξηγήσετε πως είναι δυνατόν να συνδέεται με μία μόνο χώρα όπως η Ελληνική Δημοκρατία, ο πολιτισμός η κληρονομιά και η ιστορία μιας περιοχής η οποία διαχρονικά ήταν γνωστή για την πολυεθνικότητα και πολυπολιτισμικότητά της, όπως ακριβώς είναι και σήμερα η Βόρεια Ελλάδα;

Για του λόγου το αληθές θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε να έρθετε προσωπικά εσείς και οι συνεργάτες σας στη Βόρεια Ελλάδα ώστε να διαπιστώσετε και ο ίδιος την υπάρχουσα πραγματικότητα.

Αξιότιμε κ. Διαμεσολαβητή, με όλον τον σεβασμό στην προσπάθεια την οποία έχετε αναλάβει και στην οποία ευχόμαστε να επιτύχετε, επιτρέψατέ μας ως Μακεδόνες μειονοτικοί στην Ελλάδα αλλά και ως μέλη του πολιτικού φορέα Ουράνιο Τόξο που συμμετέχει στην ελληνική πολιτική ζωή από το 1994 αλλά και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω του Ευρωπαϊκού πολιτικού κόμματος Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (5 Ευρωβουλευτές), στο οποίο είναι μέλος να σας εκφράσουμε την άποψή μας για το ζήτημα του ονόματος που μπορεί να βοηθήσει στο έργο σας.

Το μακεδονικό ζήτημα και κατ' επέκταση το ζήτημα του ονόματος είναι τόσο δύσκολο όσο και απλό.

Η δική μας πολιτική θέση για το ζήτημα του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας βασίζεται στη δημοκρατική αρχή πως το κάθε άτομο αλλά και ο κάθε λαός έχει το δικαίωμα να επιλέξει το όνομα με το οποίο θα αυτοπροσδιορίζεται. Πιστεύουμε ότι αυτό το ατομικό και συλλογικό δημοκρατικό δικαίωμα αποτελεί και ευρωπαϊκή και οικουμενική αξία. Άλλωστε και εμείς στη βάση αυτής της αρχής αποκαλούμαστε εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα.

Σε ότι αφορά το όνομα αυτό καθ' αυτό του κράτους της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αυτό είναι έτσι και αλλιώς σύνθετο, αφού το "Δημοκρατία της Μακεδονίας" που δηλώνει κρατική υπόσταση διαφέρει από το "Μακεδονία". Άλλωστε καμία περιοχή της Ελλάδος δεν φέρει το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας" ώστε να δημιουργηθεί σύγχυση με τη χρήση του παραπάνω όρου.

Σε ότι αφορά τον όρο Μακεδόνας η πλειοψηφία των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδος συνήθως αποκαλούνται "Έλληνες" ή "Έλληνες Μακεδόνες", γιατί είναι Έλληνες πολίτες αλλά και γιατί επέλεξαν να ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Η χρήση του όρου "Μακεδόνας" από τους εθνικά Έλληνες είναι είτε γεωγραφικός προσδιορισμός είτε εθνικός με την προσθήκη του προθέματος "Έλληνας" μπροστά από τη λέξη "Μακεδόνας". Μόνον τα μέλη της γηγενούς Μακεδονικής μειονότητας στην Βόρεια Ελλάδα χρησιμοποιούν τον όρο "Μακεδόνας" ως εθνικό προσδιορισμό όπως επίσης και τον όρο "εθνικά Μακεδόνας" για να αυτοπροσδιοριστούν. Στη Βόρεια Ελλάδα, όσοι επέλεξαν να ανήκουν στο ελληνικό έθνος χρησιμοποιούν τον όρο "Έλληνας" ή "Έλληνας Μακεδόνας" και όσοι ανήκουν στη Μακεδονική μειονότητα το όρο "Μακεδόνας" ή "εθνικά Μακεδόνας."

Οι ενστάσεις της ελληνικής κυβέρνησής στη χρήση του όρου είναι κατ' επίφαση τεχνικό πρόβλημα αφού αλλού βρίσκεται το κλειδί στο λεγόμενο "μακεδονικό ζήτημα".

Το πρόβλημα στη περιοχή, σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, είναι ουσιαστικά η άρνηση των Βαλκανικών χωρών όπως η Ελλάδα, να αναγνωρίσει την ύπαρξη και να σεβαστεί τα δικαιώματα του μακεδονικού έθνους. Αυτό βέβαια συνεπάγεται την άρνηση να αναγνωρίσει την ύπαρξη και τα δικαιώματα της μακεδονικής της μειονότητας. Το πρόβλημα έτσι όπως το θέτει η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι ούτε η πολιτιστική κληρονομιά, ούτε ότι ένα τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας φέρει το διοικητικό όνομα Περιφέρεια Μακεδονίας, ούτε ότι το γειτονικό κράτος ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτό που πεισματικά αρνείται να παραδεχτεί η Ελληνική κυβέρνηση είναι ότι δεν συμφωνεί με την εθνοτική χρήση του όρου "Μακεδονία", "Μακεδόνας", "Μακεδονικό" εξ αιτίας της ύπαρξης Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, η οποία ενδεχόμενα στο μέλλον θα εγείρει (κατά τους Έλληνες εθνικιστές) αλυτρωτικές διεκδικήσεις. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της Ελληνικής κυβέρνησης και όχι το όνομα της γειτονικής μας χώρας. Αν όμως αυτό παραδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση τότε θα πρέπει να προβεί και στα κατάλληλα μέτρα αναγνώρισης και σεβασμού των δικαιωμάτων της μειονότητας. Πιστεύουμε ότι με αυτόν ακριβώς τον τρόπο (τον σεβασμό δηλ. των δικαιωμάτων της μειονότητας), πρακτική που εφαρμόζουν οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες θα ενισχύσει την ειρήνη και την σταθερότητα στη περιοχή και όχι βέβαια με την καταπίεση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της όπως η μακεδονική ή με την αμφισβήτηση του δικαιώματος χρήσης του ονόματος Μακεδονία από το γειτονικό στην Ελλάδα κράτος.

Εμείς ως πολιτικός φορές μέσα από τη δράση μας έχουμε επανειλημμένα διακηρύξει ότι τα σύνορα στα Βαλκάνια πρέπει να είναι σεβαστά και αμετάβλητα ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη προς όφελος της ειρήνης και της ευημερίας των κατοίκων αυτής της περιοχής. Ανάλογη είναι και η πολιτική μας πρακτική όπου πολλά χρόνια τώρα προσπαθούμε μέσα από δημοκρατικές και ειρηνικές δραστηριότητες να πείσουνε την ελληνική κυβέρνηση να σεβαστεί τα δικαιώματα μας όπως κάνει κάθε πολιτισμένο και δημοκρατικό κράτος στη σημερινή Ευρώπη. Άλλωστε σήμερα αλλά και στον κόσμο που έρχεται η Ευρώπη είναι και θα είναι η κοινή μας πατρίδα.

Καλή επιτυχία στις προσπάθειες σας.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Αναστασιάδης Σταύρος
Μπούλες Αναστάσιος
Παρίσης Αθανάσιος
Μάντζας Ελευθέριος
Βοσκόπουλος Παύλος
Δήμτσης Πέτρος
Βασιλειάδης Πέτρος
Καζίας Πέτρος
Κιλγκάτσης Παντελής