…και τα αγωνιώδη ερωτηματικά για την επόμενη μέρα
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Είναι Πέμπτη 31 Ιανουαρίου. Παρακολουθώ στην τηλεόραση βουβός την τελευταία πράξη του (ανθρωπίνου) Δράματος. Σιωπηλός. Παρατηρώ. Μελετώ. Διαβάζω. Τις εικόνες που μεταδίδει η τηλεόραση. Το τριήμερο πένθος αλλά και όσα έχουν προηγηθεί μετά το άγγελμα της Κοιμήσεως του Χριστοδούλου σηματοδοτούν ένα μεγάλο νέο κεφάλαιο της (τελευταίας) προσφοράς του εκδημούντος προς την Ελλαδική Εκκλησία. Η τελευταία προσφορά αν θέλετε του Χριστόδουλου.
Φρονώ ότι τούτες τις ώρες γράφονται οι πρώτες σειρές σε ένα βιβλίο που εύστοχα θα φέρει τον τίτλο «το φαινόμενο Χριστόδουλος». Ήδη οι πένες έχουν αρχίσει να γράφουν. Θα καταγράψουν το έργο του. Την προσφορά και τη δράση. Θα αναλύσουν το Πρόσωπο. Τον άνθρωπο. Τον ηγέτη. Κατά άλλους τον Εθνάρχη. Τον θρησκευτικό ηγέτη. Τον θεολόγο. Τον ανθρωπιστή. Τον εκκλησιαστικό Άνθρωπο. Το φαινόμενο Χριστόδουλος
Ο πένθιμος ήχος της καμπάνας σε συνδυασμό με αυτό το μοναδικό ήχο από το πένθιμο εμβατήριο συμπληρώνει το σκηνικό της τελευταίας πράξης της επί γης ζωής του Ανθρώπου που αν μη τι άλλο συγκίνησε και δίδαξε το τελευταίο διάστημα υπομένοντας καρτερικά το Τέλος (του). Η τηλεόραση μεταδίδει τις τελευταίες εικόνες. Η εξόδιος ακολουθία με τιμές αρχηγού κράτους. Η τελετή επιβλητική. Μεγάλη. Η πομπή Μεγάλη. Διδακτική. Ο φακός παγωμένος άτεγκτος, αψεγάδιαστος αλλά μοναδικός στο να καταγράφει γλαφυρά, μοναδικά και να μεταφέρει την εικόνα με μοναδική ζωντάνια. Λαοθάλασσα. Εικόνα απαράμιλλη. Ζωντανή. Η Εκκλησία ζει (;)… Ο Λαός αποχαιρετά τον δικό του άνθρωπο. Όπως εκείνος τον είδε. Τον προσέλαβε. Τον ένιωσε. Τον κατανόησε. Τον έμαθε μέσα από τα (πύρινα) κηρύγματα του.
Ο λαός που πέρα και μακριά από ίντριγκες, εκκλησιαστικές και πολιτικές διαμάχες τον βίωσε. Είναι ο δικός τους Χριστόδουλος. Ο δικός τους άνθρωπος. Διάχυτος παντού ο λυγμός. Ο πόνος. Ο θρήνος του Λαού και ο εθνικός ύμνος συνθέτουν την εικόνα. Ο φακός δεν μπορεί να αποτυπώσει το ισχυρό λαϊκό συναίσθημα που εκδηλώνεται. Η θρησκευτική ηγεσία εκεί. Η Πολιτικοί μας βουβοί. Ανέκφραστοι. Ενώπιον του σκηνώματος Κλήρος και Λαός. Η Ιεραρχία και το ποίμνιο. Εκεί σύσσωμος η Ορθόδοξος Εκκλησία δια των εκπροσώπων και αντιπροσώπων της ανά τω κόσμω προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου πνευματικού ηγέτη των εκατομμυρίων Ορθοδόξων. Ήταν η τελευταία επιθυμία του εκδημούντος να παραστεί στην εξόδιο ακόλουθια ο Οικουμενικός Πατριάρχης και εκεί να σβήσουν όλα…
Εκεί και η πολιτική ηγεσία. Ενωμένη (;)… Από το πρωί της 28ης Ιανουαρίου χιλιάδες Λαού καταφθάνουν ενώπιον του σκηνώματος. Προσκυνούν. Εκφράζεται ο Λαός του Θεού. Το Λογικό ποίμνιο. Η (διοικούσα) Εκκλησία και η Πολιτεία αποτίουν το ύστατο χαίρε στον 19ο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο τον Α΄. Με το άγγελμα της ειδήσεως της Κοίμησης του Ιεράρχη στις 28 Ιανουρίου ο Λαός, το Ποίμνιο εκδήλωσε έντονα τα συναισθήματα του. Κατά χιλιάδες συνέρρεαν αυτή τη φορά όχι σε κάποιο κάλεσμα ή εθνικό ή κοινωνικό συλλαλητήριο αλλά προς προσκύνηση του σκηνώματος του. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Νέοι και ηλικιωμένοι εκεί μπροστά του δακρύζουν. Πονούν. Συνθλίβονται. Συμπάσχουν. Υπερβολή; Μπορεί… ο Έλληνας αν για κάτι ξεχωρίζει στη μακραίωνη πολιτισμική και θρησκευτική ιστορία του είναι η έντονη εκφραστικότητα του παντί τρόπω. Λαός και Κλήρος ένα Σώμα. Καταγράφονται εικόνες που περνούν στην ιστορία. Ο λαός εκδηλώνεται. Εκδηλώσεις λατρείας. Πάθους. Αγάπης. Σεβασμού. Πρόσωπο Λατρείας… Μέγα Πλήθος. Μέγα Πάθος. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Κατά το ανθρώπινο κυριαρχεί ο πόνος. Η θλίψη. Η Οδύνη. Ο πόνος. Κατά την Εκκλησία κυριαρχεί η προσμονή. Η ελπίδα της Αναστάσεως. Η προσμονή της χαράς για την Μεγάλη Συνάντηση με Εκείνον στο τραπέζι της Βασιλείας Του Θεού. Με μια λέξη όλα αυτά τα συναισθήματα. Χαρμολύπη. Ο θάνατος είναι η οδός της Σωτηρίας και της αιωνίου Ζωής.
Κοιτώ πίσω από τις εικόνες αυτές και αναζητώ τον αληθινό άνθρωπο. Την Μετάνοια που σώζει. Το αμυδρό φως της Ελπίδας της Αναστάσεως. Τον Δίκαιο. Την καθαρότητα και την διαύγεια του Πνεύματος. Την τίμια Κοινωνία. Την Κοινωνία των ανθρώπων. Το μυστήριο του Ανθρώπου. Την Κοινωνία των Προσώπων που συγκεφαλαιώνεται μέσα στο Μυστήριο των Μυστηρίων. Θυμάμαι μέσα από τις πολλές εικόνες εκείνη την Συγνώμη του Χριστόδουλου προς την Νεολαία. Ήταν μια βαθιά ανθρώπινη στιγμή. Στιγμή ειλικρίνειας. Από τις λίγες αυθόρμητες. Αναπολώ την δεκαετή Αρχιεπισκοπική Ποιμαντορία του. Οι εικόνες περνούν από μπροστά μου. Έρχονται και παρέρχονται. Τα αφιερώματα των καναλιών δίνουν στιγμές από το βίο και την βιωματική εμπειρία του Ανθρώπου Χριστόδουλου. Η οδύνη των (αθώων) απλών Ανθρώπων που πονούν. Που συμπάσχουν στο δράμα. Στρέφω το βλέμμα μου στον Ουρανό «…και ο ουρανός δεν απαντά…» Η σιωπή του Θεού με τρομάζει. Με ανησυχεί. Με φοβίζει. Με γεμίζει δέος. Αναρωτιέμαι αν το Μεγάλο γεγονός είναι αυτό που ζούμε τώρα τούτες τις ώρες ή όλα αυτά που γίνονται στο Όνομα Εκείνου.
Στο όνομα του Σωτήρα Χριστού. Στο όνομα και την επίκληση του Θεού. Αναζητώ τον Θεό. Φωνάζω με αγωνία μέσα μου σαν άλλος Καζαντζάκης, Σάρτρ ή Γκέτζ « Μ ακούς Θεέ μου;» Που είσαι; Υπάρχεις; Που είσαι; Που βρίσκεσαι; Δεν ακούς ; τον βαρύ αχό; Τον πόνο; Την θλίψη. Την οδύνη. Δεν ξέρω… Σήμερα η μεταμοντέρνα (Χριστιανική) νοοτροπία που εισήχθη στην Εκκλησία του Χριστού. Μια εκκλησία εκκοσμικευμένη. Αποχρωματισμένη. Από-Ορθοδοξοποιημένη. Το Ευαγγελία πια δεν είναι η Μυσταγωγία αλλά εργαλείο του marketing. Ο Θεός δεν έχει θέση πια ανάμεσα μας. Δεν εμπνέει. Δεν οδηγεί. Δεν συγκινεί. Η παρουσία του είναι αποκερυμένη. Μυστική. Κρυφή και απόκρυφη η Αλήθεια Του. σήμερα συγκινούν τα είδωλα. Οι αντικατοπτρισμοί. Ο καθρέπτης. Ο Εγωκεντρισμός με τον Χριαστιανικό μανδύα Αγάπης που χρησιμοποιείται για την ανάδειξη και αυτοπροβολή του Εγώ. Το Εγώ. Η μεγάλη ασθένεια του Ανθρώπινου είδους. Μια αυτοκαταστροφική μανία που κάνει τον άνθρωπο να ζει ματαιόδοξα και φιλόδοξα αναζητώντας την μικρή ή την μεγάλη αθανασία.
Εκείνη(την αθανασία) που αναζητούν αυτοί που ξεχωρίζουν με τη ζωή, τη δράση τη προσφορά και το έργο τους. Αναζητώ, αναζητούμε το θαύμα. Το θαύμα που θα πρέπει να ανοίξει την σελίδα για την επόμενη μέρα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Να αναδείξει τον ταπεινό και αληθινά σεμνό. Αναζητώ απαντήσεις για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει ο Άξιος (;) διάδοχος και συνεχιστής (;) του έργου του εκδημούντος Χριστόδουλου. Εδώ είναι το ερώτημα που με ταλανίζει. Με βασανίζει. Ξεχνούμε ότι η αρχιερωσύνη είναι διακονία εις Χριστόν. Ότι ο Ιεράρχης – Μητροπολίτης – Αρχιεπίσκοπος είναι εις Τύπον και Εικόνα Χριστού Επίσκοπος. Ότι η μοναδική συνέχεια δεν είναι τα προσωπικά κατά Άνθρωπο χαρίσματα που αλλά τα κατά Θεόν τάλαντα που οφείλει να επαυξάνει εις Δόξαν Χριστού και Εκκλησίας. Ξεχνούν όσοι κάνουν σενάρια και εικασίες για τον επόμενο Αρχιεπίσκοπο πως Εκείνος που θα επιλεγεί κατά παραχώρηση ή κατ' Ευδοκία φέρει την βαρεία ευθύνη της Αποστολικής Διαδοχής. Που η Αρχή της ξεκίνησε από το βράδυ εκείνο της Μεγάλης Πέμπτης που ο Κύριος παρέδωσε το Μυστήριο των Μυστηρίων στους Μαθητές και Αποστόλους Του. Ο νέος κόσμος που έχει διαμορφωθεί γύρω μας στην πλήρως εκκοσμικευμένη και εξατομικευμένη διάσταση και της (Ελλαδικής) Εκκλησίας είναι πέρα και πάνω από το Μυστήριο της Εκκλησίας.
Το αποκεκρυμένο Μυστήριο της μυσταγωγίας που διατηρεί αλώβητο η Αγιοπατερική παράδοση της Εκκλησίας. Σήμερα αναζητούμε manager όχι Απόστολο του Χριστού. Όχι τον συνεχιστή της Αποστολικής Παραδόσεως. Ζητούν εκκοσμικευμένο ηγέτη που θα έχει ανατρεπτικό και πολιτικό λόγο. Απορρίπτεται εκ προοίμιου η σεμνότητα. Η ταπεινότητα. Η υπακοή. Η Σταυρική Οδός του Μαρτυρίου της θυσίας και της προσφοράς. Αναζητούμε την ανάμιξη του καίσαρα. Της εξουσίας παρά το γεγονός ότι ο Αρχηγός Χριστός ξεκαθάρισε ευθύς εξ αρχής τα του οίκου του λέγοντας «απόδωτε τα του καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Εν τούτοις οι βαρύτιμοι μητροφόροι «δίαδοχοι» του εις το όνομα του(;) προχωρούν αποκεκωμένοι στην πλειοψηφία τους από την μυστική και ταπεινή φάτνη και τον Γολγοθά στους χρυσοπόκιλτους θρόνους της εξουσίας. Φορώντας τα διάσημα της εκκοσμικευμένης Εκκλησίας. Προβάλλοντας τα σύμβολα της εξουσίας όχι του Θεού αλλά του ανθρώπου. Το ερώτημα που αναφύεται είναι όχι ποιος θα είναι ο νέος αρχιεπίσκοπος αλλά τι Εκκλησία θέλουμε στην ανθρώπινη διάσταση της;
Η επιλογή του προσώπου οφείλει να απηχεί τη συνέχεια της Εκκλησίας όπως την επανίδρυσε ο Ιδρυτής και Αρχηγός Της Τριαδικής Εκκλησίας, Χριστός. Οφείλει να έχει συνέχεια στην Αποστολική παράδοση. Σεβασμό στους ιερούς κανόνες. Ανάδειξη του Συνοδικού Πνεύματος το οποίο έχει καταρρακωθεί πολλές φορές στην ιστορική διάσταση της Εκκλησίας. Η μετάνοια και η υπακοή θα πρέπει να είναι το ποιοτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου που θα ενδυθεί όχι τον μανδύα της ισχυρής και κραταιάς πλήρως εκκοσμικευμένης εξουσίας, αλλά τον πορφυρό μανδύα της θυσίας και της προσφοράς. Εκείνοι που θα προσέλθουν στον Ναό την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008 οι Αρχιερείς που θα προσέλθουν οφείλουν να επιλέξουν με προσευχή όχι κατά παραχώρηση(δηλαδή μετά από παρασκηνιακές ζυμώσεις και εκλογομαγειρεία, συναλλαγές σκοτεινό παρασκήνιο και καμαρίλα που αναβιώνει στις κρύπτες των μοναστηριών και των επισκοπικών γραφείων) αλλά κατ ευδοκία και Ευλογία του Παναγίου Πνεύματος.
Γεγονός που σημαίνει ότι σε τούτη την ιστορική καμπή του έθνους μας που ταλανίζεται από τα νέα και παλαιά μηνύματα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας η οποία πορεύεται με την αγωνία του αύριο και της εθνικοθρησκευτικής ταυτότητας και παραδόσεως της όποιος και αν εκλεγεί έχει χρέος μεγάλο προς αυτό το λαό που μίλησε δια της σιωπής. Του πόνου, της οδύνης. Του κλαυθμού και του οδυρμού του για τον άνθρωπο που έφερε στο προσκήνιο την Εκκλησία έστω και δια της νέας πραγματικότητας αυτής που στη γλώσσα της θεολογίας ονομάζεται εκκοσμικευμένη οδός… Οφείλει να κρατήσει και αν επαυξήσει όλα τα θετικά που κληρονόμησε ο Χριστόδουλος. Να επαναφέρει την Εκκλησία στην Συνοδικότητα. Στην παράδοση. Στην αλλαγή νοοτροπίας του τρόπου διοίκησης και να το κάνει πράξη με έργα. Να οικοδομήσει στην επαναφορά του εκκλησιαστικού ήθους και ύφους. Να βγάλει από το δρόμο και την οδό της εκκοσμίκευσης την Ελλαδική Εκκλησία. Να ξεκινήσει μια εξωστρεφή διαχριστιανική σχέση με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες. Να οδεύσει με παρρησία και τόλμη αντλώντας επιχειρήματα από τον Πρώτο των Πρώτων τον Χριστό. Μεταφέροντας τα μηνύματα του Πρώτου με τον Ένα του Αποστόλου Παύλου όπου όλο το μεγάλο μήνυμα αποκαλύπτεται στην προς Κορινθίους Β Επιστολή του με τον ύμνο της Αγάπης. Απορροφώντας και αναμεταδίδοντας τα βαθιά μηνύματα της Επί του Όρους Ομιλίας του Κυρίου. Να συμβάλει στην αλλαγή του τρόπου διοικήσεως της Εκκλησίας και επαναφοράς στο αρχαίον εκκλησιαστικό ήθος και ύφος. Αλλαγή του τρόπου εκλογής των επισκόπων, άρα και του εκάστοτε αρχιεπισκόπου, αφού ο Λαός και ο Κλήρος θα έχει συμμετάσχει εις τον τρόπο εκλογής του επιχώριου Επισκόπου του, και δια αυτού μετέχει ο Λαός και ο
Κλήρος μετέχει εις την εκλογή του κάθε αρχιεπισκόπου. Οφείλει να κάνει θεσμικές ουσιαστικές παρεμβάσεις και αλλαγές εις τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας όπου θα της διασφαλίζουν την πλήρη ανεξαρτητοποίηση της από την πολιτική εξουσία που δυστυχώς αποτελεί μια βαριά σκιά της Βαυαρικής κληρονομιάς. Στοιχείο ξένο προς την Ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Ο λαός και κλήρος είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ορθοδόξου παραδόσεως. Σε ότι αφορά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά οφείλει να είναι η προσποίηση έργο και λόγο της σεμνότητας και της ταπείνωσης του Κυρίου. Η είδησης να είναι όταν ομιλεί και εν συνεχεία να εκφέρει Λόγο πνευματικό. Αγιοπατερικό. Ο λόγος του θα πρέπει να είναι λιτός. Οξύς. Ελεγκτικός κατά τους πατέρες της Εκκλησίας. Καταγγελτικός κατά το Ιερό Ευαγγέλιο που σήμερα μοιάζει να έχει γίνει ένα χρυσοποίκιλτο με βαρύτιμους πολύτιμους λίθους αλλά σκονισμένο και ξεχασμένο σε μυστικές συνάξεις αληθινών πιστών που αναζητούν τη θεία Χάρη στη μυσταγωγία και στο Μυστήριο του Θεού. Η παρουσία μέσα στην Κοινωνία ομάδων, κομμάτων ομίλων ιδεών, δεν προκαλεί πια εντύπωση πια σε κανέναν μας. το ίδιο δυστυχώς έχει συμβεί και στην Εκκλησία και αυτή τη φορά. Βασικό χαρακτηριστικό της εκκοσμικευμένης Εκκλησίας.
Μιλούν με όρους πολιτικούς και ωσάν να έχουν να κάνουν με την προαγωγή του διευθυντού μια πολυεθνικής εταιρίας. Ξεχνούν ότι είναι η Εκκλησία. Ότι ο Λαός και το Λογικό ποίμνιο έδειξε με την προσύλωση του όχι στο πρόσωπο που έφυγε την λατρεία αλλά στην Εκκλησία και στον Χριστό Ζωοδότη που οφείλει να εμπνέει και να οδηγεί τα βήματα των κατά κόσμο Ποιμένων και Αρχιποιμένων της Εκκλησίας τον περιούσιο λαό του θεού προς την Μετάνοια. Την μεταμέλεια. Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδινευμένη για την μεθεπόμενη της 8ης Φεβρουαρίου. Σίγουρα τα φαβορί είναι δυο και είναι γνωστά αλλά ουδείς μπορεί να γνωρίζει αν κάποιο από τα λεγόμενα αουτσάιντερ είναι ο επόμενος ηγέτης. Το αγωνιώδες ερώτημα δεν είναι το ποιος αλλά το πως θα πορευθεί η (Ελλαδική) Εκκλησία; Όχι με ποιον αλλά πως; Οι προβλέψεις είναι προνόμιο μόνον όσων βιώνουν την εκκοσμικεύμενη διάσταση της Εκκλησίας. Εκεί την ανθρώπινη γεμάτη αδυναμίες πλευρά των ανθρώπων που ενδύονται μανδύα εξουσίας και αρχίζουν τα παζάρια. Τις συναλλαγές. Τις υποσχέσεις για τα πέρα δώθε των Μητροπολιτών από μικρές σε πλούσιες μητροπόλεις.
Είτε ο Σπάρτης Ευστάθιος εκλεγεί όπως διατείνονται τα πολιτικά και εκκλησιαστικά σενάρια (που τον θέλουν να προηγείται στα κουκιά), που επτά μήνες τώρα εμφανίζονται με διάφορες παραλλαγές στον ημερήσιο και κυριακάτικο ή ηλεκτρονικό Τύπο που συνάμα τον θέλουν επίσης να και είναι ο εκλεκτός της πολιτικής εξουσίας (κυβερνητικής πλειοψηφίας). Είτε ο Θηβών Ιερώνυμος που με το ήθος, την προσμονή και την καρτερικότητα του που επέδειξε (και δίδαξε) την περίοδο 1996 – 2004 σηκώνοντας το σταυρό της διαβολής, του ψεύδους, της λάσπης προς το πρόσωπο του για να αθωωθεί πανηγυρικά παμψηφεί από την κοσμική δικαιοσύνη από την λάσπη των δήθεν οικονομικών σκανδάλων που εντέχνως του έστησαν όλοι εκείνοι που τότε διεκδικούσαν την εξουσία και τον θρόνο. Είτε ο χαρισματικός και βαθύς γνώστης της επικοινωνιακής τακτικής Δημητριάδος Βόλου Ιγνάτιος νεότερος στην ηλικία όπου κατά φαινόμενα θα θελήσει να εκφράσει (μόνο) το νέο και ηλικιακά ρεύμα των επισκόπων που εξελέγησαν επί Αρχ. Χριστόδουλου και όχι μόνο. Είτε ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος με τον εθναρχικό ρόλο και την παρόμοια και απαράλλαχτη επικοινωνιακή του ευρηματικότητα βαδίζοντας στα βήματα του κεκοιμημένου Χριστόδουλου. Είτε εκείνος ο «άγνωστος» που θα μπορούσε να αποτελεί την μεγάλη έκπληξη οφείλουν όλοι να εμβαθύνουν στο βαθύτερο νόημα του ανθρώπου που αναζητά απεγνωσμένα τον Θεό. Την μετάνοια. Την αποκεκρυμένη αλήθεια. Απαντήσεις που οδηγούν από το Εγώ στο Εμείς.
Στην Εκκλησία ο Λόγος αρχίζει και τελειώνει στο Ιερό Ευαγγέλιο. Το «Εγώ σας λέγω…» είναι επικίνδυνος νεολογισμός που υποκρύπτει ανθρώπινες αδυναμίες. Υποκρύπτει τον μεγάλο πειρασμό που ως θανατηφόρος υιός και μικρόβιο έχει ενσκήψει στους κόλπους της Εκκλησίας από τα χρόνια ακόμα των Αποστόλων δοκιμάζοντας την διαρκώς ανά τους αιώνες και κάθε φορά που αφήνεται κατατρώει στα σωθικά της σε έναν αέναο διαρκή και συνεχή πόλεμο. Του κακού με το καλό. Κρύβεται εκεί που ουδείς το φαντάζεται. Στα όσια και τα ιερά του Ιερού πίσω πάντα υπάρχει εκείνος. Ο πεπτωκός άγγελος. Ο έκπτωτος…. Εκείνος που Υπά Άρχει εξ αρχής όχι για να άρχει αλλά για να δοκιμάζει πρώτα τα μέλη της Εκκλησία από κτίσεως κόσμου μέχρι της Συντελείας των αιώνων.
Να δώσει ο Θεός να εκλεγεί ο αληθινά Άξιος που θα επαναφέρει την Εκκλησία στην Αποστολική οδό. Η Εκκλησία είναι εν τω κόσμο και όχι εκ του κόσμου. Όταν τον κατανοήσουμε αυτό τότε θα ζήσουμε ημέρες της αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εκείνης της Εκκλησίας που σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι άλλων δογμάτων και θρησκειών προσεγγίζουν ως μυστικό θαύμα που οδηγεί στην τελείωση του Ανθρώπου και στην κατά χάριν Θέωση. Αυτός είναι ο προορισμός του Ανθρώπου(εκ του Άνω Θρώσκω). Αυτό είναι το έργο του κάθε Επισκόπου. Του κάθε κληρικού. Ανώτερου ή κατώτερου(ενώπιον των ανθρώπων όχι Ενώπιον Του Θεού). Όσο πιο απλός και σεμνός ο Ιεράρχης -Επίσκοπος εις Τύπον και Εικόνα Χριστού Εκείνος που θα επιλεγεί (είτε κατά παραχώριση Είτε κατ΄ Ευδοκία) τόσο πιο κοντά στο δρόμο του Θεού.
ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΗ ΕΚΛΟΓΗ
Την επάυριον της επιβεβαίωσης της βαριάς ασθενείας του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Κυρού κ. Χριστοδούλου άρχισαν στους κόλπους της διοικούσας Εκκλησίας οι ζυμώσεις για την επόμενη ημέρα. Οι ομαδοποιήσεις. Οι ιερές και ανίερες συμμαχίες. Παλιά μίση και πάθη άναψαν ή αποσβέστηκαν στο όνομα της ενότητας. Σχηματίστηκαν τα blog. Οι πλερέζες και τα πανωκαλίμαυχα σιδερώθηκαν και τα αστραφτερά άμφια άρχισαν να βγαίνουν από τα συρτάρια των επισκοπείων. Τα μαχαιρώματα πάνω και κάτω από τη μέση είχαν αρχίσει να δίνουν και να παίρνουν. Στα δημοσιογραφικά γραφεία συνέρρεαν με καταιγιστική μορφή «πληροφορίες» για την επόμενη μέρα. Η επιστροφή από το Μαϊάμι σηματοδοτούσε την νέα εποχή που αρχίζει μετά την εξόδιο ακολουθία. Ο κύβος είχε ριφθεί. Η εποχή μετά Χριστόδουλου έγραφε τη τελευταία σελίδα της.
Ο επίλογος γράφτηκε με την μεγαλοπρεπή και με τιμές αρχηγού κράτους εξόδιος ακολουθία και ταφή του. Την προηγούμενη της ταφής του Κυρού Χριστοδούλου μια άλλη απλή σεμνή και λιτή εξόδιος ακολουθία, εκείνη του μακαριστού Μητροπολίτη Λευκάδος, Κυρού κ. Νικηφόρου ο οποίος ενταφιάζεται. Στην εξόδιο ακολουθία τον συνοδεύουν εις την τελευταία κατοικία του Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας. Εκεί αμέσως διεφάνει το προεκλογικό κλίμα. Αρχιερείς μιλούν ευθέως και τάσσονται υπέρ του ενός ή του άλλου εν δυνάμει υποψηφίου για τον Αρχ. Θρόνο. Το ίδιο σκηνικό στο ιερό παρασκήνιο εις το Μητροπολιτικό Ναό κατά την διάρκεια της εξόδιου ακολουθίας οι προτιμήσεις έστω και δια νευμάτων έδιναν και έπαιρναν αλλά με περισσότερη αυτή τη φορά προσοχή λόγω επισημότητας αλλά της βαριάς ατμόσφαιρας επαναλαμβάνεται. Πάντα με προσοχή. Τα δημοσιογραφικά κινητά εδώ και μήνες έχουν ανάψει από πληροφορίες για τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο. Χωρίς να διακινδυνεύουμε προβλέψεις ας δούμε πως σχηματίζονται οι δυνάμεις στο εσωτερικό της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Κατ αρχήν οφείλουμε να πούμε ότι κατά την Τάξη, τους Ιερούς Κανόνες αλλά και τον καταστατικό χάρτης της Ελλαδικής Εκκλησίας εν δυνάμει υποψήφιοι είναι και οι 78 Ιεράρχες μέλη της σεπτής Ιεραρχίας. Δυο με τρεις ίσως να μην προσέλθουν λόγω βαθύ γήρατος αλλά και ασθενείας χωρίς να είναι βέβαιο. Θα προσέλθουν οι 75. Το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας είναι αν θέλουν μια μεταβατική λύση εκλέγοντας έναν πάνω των 70αρη ή έναν σίγουρο και ικανό μετριοπαθή Ιεράρχη έστω και νεαρότερης ηλικίας. Ουδείς όμως εκ των 75 θα ήθελαν κάποιον στα αχνάρια του Αρχ. Χριστόδουλου όσα και αν λέγονται περί του αντιθέτου, διότι πέραν όλων των άλλων εντάσεων και προβληματισμών που προβάλλονται συν τοις άλλοις είναι και δύσκολο να κλωνοποιήσεις την ψυχή κάποιου ανθρώπου.
Ιδίως μιας πολυσήμαντης προσωπικότητας όπως αυτής του Χριστόδουλου. Η Πλειοψηφία τους χωρίζεται στις εξής δεξαμενές από όπου θα αντλήσουν όλοι οι εν δυνάμει υποψήφιοι και όσοι θα προταθούν. Είναι η πρεσβυτέρα Ιεραρχία, εκείνοι δηλαδή που ξεκινούν την θητεία του από τα χρόνια της Εκλογής τους κατά την περίοδο της Αρχιεπισκοπείας του μακαριστού Σεραφείμ(Τίκα) κατά πρεσβεία χειροτονίας τους οι οποίοι αριθμητικά φτάνουν τους 44 συνυπολογίζοντας και εκείνους που εξελέγησαν τα χρόνια της επταετούς θητείας του μακαριστού Αρχ. Ιερωνύμου(Κωτσώνη). Η δεύτερη δεξαμενή είναι όσοι εξελέγησαν την δεκαετή θητεία του μακαριστού Αρχ. Κυρού Χριστόδουλου(Παρασκευαϊδη) οι οποίοι είναι 31 Μητροπολίτες. Οι πληροφορίες που διαρρέονται εδώ και μήνες προς τα δημοσιογραφικά γραφεία και προβάλλεται από τα γνωστά εκδοτικά κέντρα είναι ότι Σπάρτης Ευστάθιος είναι αυτός που συγκεντρώνει την προτίμηση της μιας ελάχιστης μερίδας από την Ιεραρχία περίπου 35 Αρχιερείς οι οποίοι αντλούνται και από την πρεσβυτέρα Ιεραρχία αλλά και από την νεότερη γενιά. Μια εύθραυστη και πρόσκαιρη συμμαχία που σχηματίστηκε εσχάτως αποτελούμενη από διαφορετικές συνιστώσες.
Για παράδειγμα ακούγεται ότι οι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του εκδημούντος αρχ. που έχουν διασπαστεί δεν είναι βέβαιο ότι όλοι θα τον επιλέξουν σχηματίζοντας το όνομα του στο λευκό χαρτί που θα λάβουν στον Μητροπολιτικό Ναό το πρωί της πέμπτης 7 Φεβρουαρίου. Στη μάχη της επιρροής του εκλεκτορικού σώματος έχουν μπει και οι πολιτικοί κυρίως της κυβερνήσεως παρόλο που δεν ψηφίζουν διαρρέοντας την προτίμηση τους προς τον Σπάρτης Ευστάθιο. Αντιθέτως ο Μητροπολίτης Θηβών Ιερώνυμος έχει μια συμπαγή ομάδα 28 Ιεραρχών στους οποίους θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλοι Ιεράρχες στον δεύτερο γύρο παρά να αποστούν από αυτόν. Ο πρώτος γύρος θα δώσει το νεύμα αλλά και το πνεύμα των εντυπώσεων συνυπολογίζοντας και την ανθρώπινη διάσταση που δημιουργεί ο αέρας του νικητή του πρώτου γύρου. Οι υπόλοιποι Ιεράρχες που απομένουν θα μοιραστούν μεταξύ των υπολοίπων φερομένων ως υποψηφίων που είναι οι Μητροπολίτες Άνθιμος και Δημητριάδος Ιγνάτιος αν τελικά ο τελευταίος αποφασίσει τελικά να εκτεθεί τώρα ή να αναμένει την επόμενη εκλογή αποκεκαθαρμένος και αποχρωματισμένος από την βούλα της Χρυσοπηγής. Ρίξετε μια ματιά σε όλα τα κυριακάτικα φύλλα και θα κατανοήσετε καλά τι εννοούμε για το παρασκήνιο.
Το βέβαιο είναι ότι η Ιεραρχία έχει αποφασίσει αυτή τη φορά να μην επιτρέψει περαιτέρω κατάπτωση και καταρράκωση του θεσμού γι αυτό και σμίκρυνε κατά το ήμισυ της χρονική περίοδο των ζυμώσεων. Έτσι θα αποφευχθούν εντάσεις. Μαχαιρώματα. Ύβρεις και επανάληψη του κλίματος του 1998. Καταστάσεις που ενδεχομένως θα σκιάσουν (και πάλι ) τον πληγωμένο κατά το ανθρώπινο πνευματικό και Θεοϊδρυτο Θεσμό της Εκκλησίας (της Ελλάδος).. Οιοσδήποτε θα αποτολμούσε οποιαδήποτε πρόβλεψη θα ήταν παρακινδυνευμένη και εκτός πραγματικότητας. Ουδείς γνωρίζει τι θα διαμειφθεί εντός του Μητροπολιτικού Ναού. Λέγεται ότι στις 28 Απριλίου του 1998 τα όσα διαδραματίστηκαν στις κρύπτες του Μητροπολιτικού Ναού ακόμα δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα. Γηραιός Ιεράρχης μου περιέγραφε έναν κάθιδρο Ιεράρχη που και σήμερα είναι ευρέως προβεβλημένος και αναγνωρίσιμος, σχεδόν γονυπετής παρακαλούσε έτερον εκ των τότε Υποψηφίων να του δώσει την Εκλογή στον δεύτερο γύρο… Ουδείς μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα επαναληφθούν παρόμοιες σκηνές…
Πάντως δεν αποκλείεται αυτή τη φορά με άλλους εν δυνάμει υποψηφίους, φαβορί και «σίγουρους» θα σημάνει το σήμαντρο του Μητροπολιτικού Ναού κατά την είσοδο στο Μητροπολιτικό Ναό και Άλλον θα ραίνουν με ροδοπέταλα υπό τους χαρμόσυνους ήχους των κωδωνοκρουσιών μετά το άνοιγμα των βαριά κλειστών θυρών του Ναού και την αναγγελία του νέου 20ου Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Ο καπνός που θα βγει από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών θα δείξει πολλά…
και για το τέλος αφήσαμε ένα επίκαιρο κείμενο – ανοικτή επίστολη έκκλησις το οποίο αποκαλύπτουμε σήμερα και το οποίο εστάλει προς τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Κυρό κ. Χριστόδουλο. Εκκλησις όμως που παρέμεινε μια απλή επιστολή που απλά πρωτοκολήθηκε. Σήμερα εν όψει της εκλογής νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ Πάσης Ελλαδος είναι το ίδιο επίκαιρη και απευθύνεται και προς τον νέο Αρχιεπίσκοπο που θα αναλάβει είτε κατ' Ευδοκία είτε κατά παραχώριση το πηδάλιο της Ελλαδικής Εκκλησίας. Διαβάστε το αξίζει τον κόπο.
ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ
* Αλέξανδρος Στεφανόπουλος είναι εκ των αρχαιοτέρων εκκλησιαστικός συντάκτης, αρθρογράφος σε σειρά ελληνικών και ξένων περιοδικών, ειδικός αναλυτής επί θεμάτων θρησκειών και εκκλησιολογικών νομοκανονικών ζητημάτων, πρώην εκδότης του πρώτου Θρησκειολογικού περιοδικού στον κόσμο «Θεός και Θρησκεία», σήμερα διευθυντής και εκδότης του Greek American News Agency με έδρα στη Νέα Υόρκη και την Αθήνα.
