ΑΞΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ή αλλιώς το προπύργιο της Pax Americana
Της Δέσποινας Συριοπούλου
Νέα Υόρκη
Η προ δύο εβδομάδων αποκάλυψη του απόρρητου μυστικού εγγράφου της σλοβένικης αντιπροσωπείας στην Ουάσιγκτον με την κωδική ονομασία VWA070767, σύμφωνα με το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση ύστερα από συνάντηση αμερικανών αξιωματούχων του State Department και της Σλοβενίας -προεδρεύουσα χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση- έδωσε σαφείς εντολές-"παραινέσεις" για τον ρόλο της χώρας στην προεδρεία της ΕΕ, αρχικώς στο θέμα της οργάνωσης της υποστήριξης της διεθνούς αναγνώρισης της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και εν συνεχεία σε μια σειρά άλλα ζητήματα, επιβεβαιώνει -για μια ακόμη φορά- την πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών για έλεγχο, ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανιίων. Το εν λόγω έγγραφο, αποκάλυψε μια σειρά σημαντικά στοιχεία για την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτείων αλλά και τις -όπως αποδείχτηκε από τα γεγονότα- σχεδιασμένες κινήσεις τους που αφορούσαν στο μελλοντικό status του Κοσόβου και της ευρύτερης περιοχής, καθώς επίσης και τις προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ενημερώνοντας τους ομολόγους των αμερικανών αξιωματούχων «για το ποιες κινήσεις θα έπρεπε να γίνουν» στα θέματα που αποτελούν την πρώτη γραμμή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής (Μέση Ανατολή- Κεντρική Ασία).
Η επιμονή των Ηνωμένων Πολιτειών για την αναγνώριση του κρατιδίου του Κοσόβου, με όλες τις διεργασίες-πιέσεις που προηγήγθηκαν αλλά και με όσα επακολούθησαν δεν αφήνουν την παραμικρή υπόνοια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σε καμία περίπτωση δεν έχουν απομακρυνθεί από την ιδέα μιας ισχυρής παρουσίας στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων. Μιας παρουσίας που φτάνει και στην διείσδυση στην ΕΕ, παρακάμπτοντας την -τουλάχιστον μέχρι σήμερα-χαλαρή αντίσταση της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Η αναγνώριση έστω και μονομερώς της ανεξαρτησίας του Κοσόβου φαίνεται να διασφαλίζει κάποιες από τις αμερικανικές επιδιώξεις που δεν συνδέονται μόνο με τα Βαλκάνια, αλλά επεκτείνονται και προς Ανατολάς, εκεί που οι ενεργειακές πηγές προσελκύουν έντονα το ενδιαφέρον τους…
Τα σενάρια, οι αναλύσεις αλλά και οι εκτιμήσεις που εδώ και χρόνια έβλεπαν το φως της δημοσιότητας -που αφορούσαν στον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στα Βαλκάνια- δεν απείχαν πολύ από την σημερινή πραγματικότητα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια η Μέση Ανατολή να είχε αντλήσει την μερίδα του λέοντος στο ενδιαφέρον, ωστόσο η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης» δεν σταμάτησε ποτέ να απασχολεί και βρίσκεται στις προτεραιότητες -έστω και σιωπηρά- της υπερδύναμης, αποτελώντας ένα από τα σημεία-κλειδιά της εξωτερικής πολιτικής της .
Τις εκτιμήσεις και τις αναλύσεις αυτές έρχεται να επιβεβαιώσει μια ακόμα αποκαλυπτική έρευνα του Ελληνοαμερικάνικου Πρακτορείου της ΝΥ {www.GreekAmericanNewsAgency.com} που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 13 Μαρτίου(2008) και ήδη κάνει το γύρω τους κόσμου. Η έρευνα με στοιχεία και ντοκουμέντα αναφέρεται στο ρόλο των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή, την σχέση με τον UCK και του KLA με εξετρεμιστικά στοιχεία του ριζοσπαστικού Ισλάμ αλλά κυρίως στην αναβιίωση της Μεγάλης Δαρδανίας (σημερινή περιοχή Κόσσοβου) και της Ιλλυρίας(σημερινή περιοχή Αλβανίας) που προωθούν τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή με απώτερο στόχο την δημιουργία της «Μεγάλης Ενωμένης Συνομόσπονδης Αλβανίας» και απόλυτα εξαρτώμενης γεωπολιτικά και οικονομικά από τις ΗΠΑ.
Μετά την αναγνώριση του Κοσόβου, άρθρο της ρωσικής καθημερινής εφημερίδας Rosiyskaka Gazeta κάνει αναφορά στην μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση εκτός συνόρων μετά το Βιετνάμ, το Camp Bondsteel, στα ανατολικά του κρατιδίου, όπου διενεργούνται μυστικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με το δημοσίευμα η αμερικανική βάση, είναι ανοιχτή στην πρόσληψη κατοίκων της περιοχής, πολλές φορές παρέχοντας την «πολυπόθητη» πράσινη κάρτα ως αντάλλαγμα για την σιωπή τους αναφορικά με τα όσα γίνονται στην περιοχή. Ως φήμες αναφέρονται στο εν λόγω δημοσίευμα ισχυρισμοί που θέλουν η βάση αυτή να λειτουργεί ως χώρος παραγωγής πυρομαχικών, καταλήγοντας ωστόσο με σιγουριά ότι οι Αμερικανοί «δεν θα αφήσουν ποτέ το Κόσοβο». Λίγα χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2002 ο Paul Stuart, σε ανάλυσή του (την οποία επικαλέστηκαν πολλοί αναλυτές σε πρόσφατα γραφόμενά τους) υπό τον τίτλο « το Camp Bondsteel και τα αμερικανικά σχέδια για τον έλεγχο του πετρελαίου της Κασπίας» αναφέρει ότι η κατασκευή της βάσης συνδέεται και με την αμερικανική παρουσία κοντά σε υπό κατακευή ενεργειακούς αγωγούς. Η κατασκευή του στρατοπέδου ήταν μια κίνηση που είχε την σφραγίδα του σημερινού αντιπροέδρου Dick Cheney. Το 1992, ως υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση του George Bush του πρεσβύτερου έδωσε το συμβόλαιο κατασκευής του στρατοπέδου στην εταιρεία Brown & Root Services, θυγατρική της Halliburton, στην οποία ο σημερινός δεύτερος στην τάξη της αμερικανικής κυβέρνησης διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος από το 1995 μέχρι και το 2000. Η Brown & Root Services είχε αναλάβει την κατασκευή αμερικανικών βάσεων στην Σομαλία (1992), στην Ταϊτή (1994), καθώς επίσης και ένα πενταετές συμβόλαιο το 1999 αξίας 180 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για την κατασκευή στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Ουγκαρία, Κροατία και Βοσνία. Ωστόσο, το συμβόλαιο για το Camp Bondsteel, σύμφωνα πάντα με τα όσα υποστηρίζει ο Paul Stuart, αποτέλεσε την «μητέρα όλων των συμβολαίων», εξασφαλίζοντας, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο διευθυντής της θυγατρικής «Brown & Roots», David Capouya «κάναμε αυτό που έπρεπε προκειμένου να μην έχουμε να κουβαλάμε όπλα»…
Για την αμερικανική κυβέρνηση η δημιουργία μιας ισχυρής βάση εξυπηρετούσε πολλούς στόχους. Όπως αναφέρει η Washington Post στις 28 Φεβρουαρίου του 1999, με την ολοένα και αυξανόμενα εύθραυστη κατάσταση στην Μέση Ανατολή, θα χρειαστούμε βάσεις στα Βαλκάνια προκειμένου να προστατεύσουμε τα πετρέλαια της Κασπίας», άποψη που είχε υποστηρίξει τον Απρίλιο του 1999 ο βρετανός διοικητής, M. Jackson στο κρατίδιο των Σκοπίων σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Sole 24 Or, ο οποίος δήλωνε ότι είναι απολύτως απαραίτητο να εγγυηθούμε την σταθερότητα της Μακεδονίας και την είσοδό της στο ΝΑΤΟ (!). Θα μείνουμε εδώ σίγουρα για αρκετό χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσουμε να εγγυηθούμε επίσης την ασφάλεια των ενεργειακών δρόμων που διασχίζουν την χώρα». Για τον Paul Stuart, «το επίπεδο των επενδύσεων των αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου στην εκμετάλλευση των πηγών πετρελαίου της Κασπίας, καθώς και το αίτημα της αμερικανικής κυβέρνησης η οικονομία να μην τόσο εξαρτημένη από το εισαγόμενο μαύρο χρυσό της Μέσης Ανατολής, απαιτεί μια μακροπρόθεσμη λύση στην μεταφορά του πετρελαίου στην ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά. Λύση στο πρόβλημα αποτέλεσε ο υπερ-βαλκανικός αγωγός AMBO μήκους 894 χιλιομέτρων και αξίας 1,3 δις δολαρίων, που μεταφέρει το αργό πετρέλαιο από την Μαύρη Θάλασσα μέσω της Βουλγαρίας, του κρατιδίου των Σκοπίων, καταλήγοντας από την Αλβανία στην Αδριατική θάλασσα. Ουσιαστικά η δημιουργία του αγωγού θα ξεπερνούσε τον σκόπελο των στενών του Βοσπόρου, αυξάνοντας στο διπλάσιο την δυνάτοτητα μεταφοράς από 150,000 τόνους σε 300,000». Κατά συνέπεια, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε ο Donald Rumsfeld, τότε υπουργός άμυνας σε επίσκεψή του τον Ιούνιο του 2001 στην βάση, όταν μιλούσε για επένδυση… και σίγουρα δεν στόχευε μόνο στην ανύψωση του ηθικού των αμερικανικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο Camp Bondsteel.
Ωστόσο, πέρα από το ενδιαφέρον για τα ενεργειακά, ο συγγραφέας σημειώνει ότι η ολοένα αυξανόμενη αμερικανική παρουσία στην στρατιωτική βαση συνοδευόταν από την ανάλογικά αυξανόμενη δραστηριότητα του KLA, που σύμφωνα με παρατηρητές δρούσε ανενόχλητη, παρά της υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικές εγκαταστάσεις παρακολούθησης του στρατοπέδου. Ο πολύ επίκαιρος χαρακτήρας της ανάλυσης του Paul Stuart επιβεβαιώνεται από το πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο του Zoran Stijovic, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Σερβίας, με τίτλο "Kosovo-Metohija-My testimony", στο οποίο δίνεται η σύνδεση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με όλες τις δραστηριότητες των αλβανών εξτρεμιστών του KLA του Κοσόβου εναντίον της Σερβίας, πριν και κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία το 1999, επισημαίνοντας ότι ο Ibrahim Rugova ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αποτέλεσε πολιτική απόφαση της CIA.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο, το State Department γνώριζε πλήρως τι ακριβώς έκανε η CIA και ο KLA στην περιοχή του Κοσόβου, δίνοντας αποσπάσματα από αναφορές της αμερικανικής αντιπροσωπείας στην περιοχή, οι οποίες έκαναν λόγο για έναν κλίμα τρομοκρατίας εκ μέρους του KLA, προκειμένου να επιστρατεύσει κόσμο. Τέλος για τον πρωθυπουργό Χ. Θάτσι, ο Zoran Stijovic αναφέρει ότι χρησιμοποιήθηκε για να εντείνει την κατάσταση, προσελκύοντας την «προσοχή» του ΝΑΤΟ, γεγονός που θα έδινε στις Ηνωμένες Πολιτείες έναν πιο αποφασιστικό ρόλο. Πιο αποκαλυπτική είναι (σε άρθρο της μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου) η Sara Flounders μια εκ των ιδρυτών του International Action Center και συγγραφέας των βιβλιων «Η κρυφή ατζέντα του ΝΑΤΟ» και «Το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια» σε άρθρο της με τίτλο «"ανεξαρτησία" του Κοσόβου. Η νέα αποικία της Ουάσιγκτον στα Βαλκάνια» επισημαίνει τρια βασικά στοιχεία, απαραίτητα για την κατανόηση του θέματος. Η συγγραφέας του άρθρου παρουσιάζει την ταύτιση απόψεων της αμερικανικής κυβέρνησης με τις ισχυρές δυνάμεις της ΕΕ (Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία) και το το ΝΑΤΟ, δίνοντας ωστόσο ιδιαίτερη έμφαση «στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που έχει εγκαταστήσει μια εξαρτώμενη αποικία στο εσωτερικό των Βαλκανίων».
Το δεύτερο σημείο της ανάλυσή της εξηγεί ότι η κίνηση της αμερικανικής πρωτεύουσας να είναι από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Κοσόβου επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός καταστρατηγεί κάθε συνθήκη ή διεθνή συμφωνία, ακόμα και αν αυτή είχε επιβληθεί με τη βία. Εξηγώντας ότι το ψήφισμα 1244 του 1999 των Ηνωμένων Εθνών παραβιάστηκε με την αναγνώριση του Κοσόβου, μια διεθνής συμφωνία, η οποία προέκυψε ύστερα από μια μακρά περίοδο διαβουλεύσεων και μετά από τους βομβαρδισμούς και τον εξαναγκασμό των ηγετών της πρώην Γιουγκοσλαβίας να συμφωνήσουν στην υπογραφή του. Τέλος, το τρίτο σημείο που αναφέρει η Sara Flounders εστιάζει στο αποτέλεσμα της αμερικανικής αυτής επεκτατικής διάθεσης, αλλά και την πολύχρονης νατοϊκής παρουσίας στους κατοίκους της περιοχής του Κοσόβου. Μια περιοχή, όπου το ποσοστό της ανεργίας αγγίζει το 60%, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα έχει μετατραπεί σε κέντρο διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών και διακίνησης λευκής σαρκός. Αναφορικά με την επιβολή της «αποικιακής διοίκησης», η Sara Flounders πηγαίνει πίσω στο 2005, όταν ο τότε γεγικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Αννάν διόρισε τον Marti Ahtisaari, ως τον ειδικό διαμεσολαβητή για την διευθέτηση του θέματος. Μια ακόμα σοβαρή επισήμανση που αξίζει της προσοχής του κάθε αναλυτή.
Ο Φιλανδός απεσταλμένος του ΟΗΕ είναι και επίτιμος πρόεδρος στο International Crisis Croup (ICG), έναν οργανισμό, χρηματοδοτούμενο από τον γνωστό Τζόρτζ Σόρο που προωθεί την διεύρυνση του ΝΑΤΟ, παράλληλα με το άνοιγμα των αγορών για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο συμβούλιο επίσης του ICG υπάρχουν άλλα δυο πρόσωπα που συνδέονται με τους βομβαρδισμούς στην Σερβία… Ο στρατηγός Wesley Clark και ο Zbigniew Brzezinski…Για την συγγραφέα, η αναγνώριση του Κοσόβου αποτελεί το τελευταίο βήμα του αμερικανικού πολέμου για την επανάκτηση και απόλυτο έλεγχο της περιοχής…
