«Μαυρίσατε τους ουρανούς με φτερωτά πουλιά πυρός και με σκληρό ατσάλι».

 

Σταματήστε τον Πόλεμο, άνθρωποι!

Αφιέρωμα από τον Πολίτη Βάιο Φασούλα

Είναι αλήθεια πως τα λόγια έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Πολλές φορές επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. «Βρίζουμε» και ησυχάζουμε. Καμιά φορά θυμόμαστε κάποιον αγωνιστή ή κάποιον ηγέτη. Άλλοτε προσποιούμαστε ότι έχουμε ευαισθησίες αλλά βρισκόμαστε αιχμάλωτοι της αναισθησίας. Πολλές φορές αναγνωρίζουμε την εσκεμμένη ή μη ανοχή και αδιαφορία μας, ενώ παράλληλα η όσφρησή μας έχει εθιστεί απ' τις χιλιάδες των ανθρώπινων πτωμάτων και το χειρότερο, καταργήθηκε η αίσθηση του ανθρώπινου χρέους και ασυνείδητα προσαρμοζόμαστε στο εμπρός μας μακάβριο χάος.

Βομβιστές και τρομοκράτες, μάρτυρες και καμικάζι αποτελούν το παζλ της Μέσης Ανατολής για το οποίο οι… άνθρωποι των δυτικών κυβερνήσεων δεν κάνουν τίποτα ή κάνουν ελάχιστα για την αποτροπή του ανθρώπινου εγκλήματος έτσι που το δολοφονικό παζλ να συνεχίζει την παράλογη βία παίρνοντας ανεξέλεγκτες διαστάσεις και επί πλέον, η ανθρωπότητα να ζει έναν πρωτόγνωρο εθισμό απ' την τραχύμαλλη σκιά του θανάτου που του έχει αχρηστεύσει τις αισθήσεις. Παιδάκια, γυναίκες, άνθρωποι κάθε ηλικίας εκτίθενται στο παρανάλωμα του θανάτου. Ακούμε εμείς οι…πολιτισμένοι Πολίτες από προστατευτική θέση και απόσταση πολυάριθμους θανάτους, οσφραινόμαστε το θάνατο αλλά μη μπορώντας (προϊόν εκφαυλισμού) να συνειδητοποιήσουμε αυτή την καταστροφή, αδιαφορούμε παθητικά σηκώνοντας τους ώμους ή φτύνοντας στους κόρφους μας λέγοντας μέσα μας, μακριά από μας.

Βέβαια γίνονται αγώνες ενάντια στους Πολέμους από ευαίσθητους Πολίτες, πλην όμως οι αγώνες αυτοί είναι κουκιά μπροστά στα εγκλήματα που καθημερινά διαπράττονται σε βάρος της ανθρωπότητας. Το σύνολο των Πολιτών και οι διάφοροι Σύλλογοι, Οργανισμοί κλπ που τους εκπροσωπούν με μπροστάρηδες τη διανόηση και ολόκληρο το …επιτελείο των τεχνών πρέπει να βρεθούν στους δρόμους. Ο θάνατος, όχι ο φυσικός αλλά ο κατευθυνόμενος, δεν γνωρίζει πρόσωπα και τίτλους.  

Έχοντας κατά νου ότι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στο μέτωπο του Γ` Παγκοσμίου Πολέμου, οι επιλογές είναι ελάχιστες: αντιδρούμε ή σιωπούμε. Και ο Γ` Παγκόσμιος Πόλεμος είναι εδώ· τον ζούμε· και στην Ελλάδα και στον Κόσμο ολόκληρο. Και αλλού είναι «ψυχρός», αλλού «θερμός», αλλού αλήτικος, διεφθαρμένος και ανελέητος αρπάχτης, οικονομικός γδάρτης και κατασταλτικός διώκτης τής ανθρωπότητας προς ατέρμονες κατευθύνσεις, αδιανόητες για τον ανθρώπινο νου. Κι αυτό μεταφράζεται, φασιστοσιωνιστικό κεφάλαιο επανδρωμένο με κάθε λογής ανδράποδα και αποτελεί τη μήτρα των κακών. 

Η Μέση Ανατολή, δεκαετίες τώρα, δεν έπαψε στιγμή να αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» για τη Δύση. Δυο λαοί, Παλαιστίνιοι και Ισραηλίτες, ο ένας λιγότερο, ο άλλος περισσότερο πληρώνουν το τίμημα. Και όχι μόνο. Είναι πολλοί οι λαοί της Ασιατικής Ηπείρου που πληρώνουν με τις ζωές τους, που χάνουν τα υπάρχοντά τους, που διαμελίζονται οι πατρίδες τους και άρον-άρον παίρνουν το δρόμο της φυγής χάρη σ' αυτούς που «μαυρίσατε τους ουρανούς με φτερωτά πουλιά πυρός και με σκληρό ατσάλι».

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι ο Γ` Π. Πόλεμος. Είναι μια «ομάδα»-εκτροφείο εκμαυλιστών, μια ομάδα-έκτρωμα της «Παγκοσμιοποίησης», μια μαφία «απυρόβλητων», ανάλγητων και αμοραλιστών, μια γκρουπούσκουλα εθισμένη απ' τον εκφαυλισμό-προϊόν που αφήνει ο Πόλεμος-, μια χούφτα ανθρώπων που προκαλεί στον Κόσμο μας μια αδυσώπητη δίνη.

Μέσα στην Παγκόσμια καταισχύνει η «ομάδα» των κρατούντων τα ηνία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, εκείνο που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει, οι άμοιροι, είναι η μεγάλη και αέναη οργή που προκαλούν στους λαούς, που κάποια μέρα, κάποια στιγμή, θα τους φέρει αντιμέτωπους μπροστά τους. «Όταν ο λαός εξεγείρεται και παραδίνεται στην οργή του είναι μια φλόγα σφοδρή, που μάταια προσπαθεί κάποιος να σβήσει». (Ευριπίδης). Με όλα τα παραπάνω ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε παλιό μας σχόλιο αφιερωμένο στον Πόλεμο στο Ιράκ και σήμερα στην Παλαιστίνη.

 Σταματήστε τον Πόλεμο, άνθρωποι!

(Αφιερωμένο στους λαούς του Ιράκ και της Παλαιστίνης)

Στο ρυθμό του Πολέμου, προς κάθε σκεφτόμενο

άνθρωπο και προς κάθε κατεύθυνση,

επιστρατεύω το Λόγο και κράζω:

Ε! Εσείς, άνθρωποι, υπερόπτες, σαδιστές και κακούργοι

Εσείς που δεν μπορείτε πια να κρύψετε

στις δολοφονικές μάσκες τις μαύρες ψυχές σας  

Εσείς, οι πέρα του Ατλαντικού,

που μαυρίσατε τους ουρανούς με φτερωτά πουλιά πυρός

και με σκληρό ατσάλι 

Κι εσείς οι από δω, της γηραιάς Ευρώπης,

δειλοί και υποκριτές,

που συνηγορείτε και μιμείστε τον Πόντιο Πιλάτο

Με τους «μοντέρνους» βάρβαρους,

που σφάζουνε και γδέρνουνε τον Κόσμο μας,

μπλεχτήκατε, καημένοι… 

Σταματήστε τον Πόλεμο, άχαροι  

Παύσατε πυρ, άθλιοι, φονιάδες κι αφουγκραστείτε

Τις βόμβες σας που ρίχνετε, σα να' ναι κομφετί,

τον Κόσμο μας χαλάτε 

Δεν το αντιληφθήκατε, γιοι πολεμοχαρών θεών

Πού βρήκατε το δικαίωμα να σπέρνετε τον όλεθρο;

Και τα παιδιά μας που μας κράζουν και ρωτούν:

«Μάνα! Πού είναι η ζωή;»

Αυτή, που υποσχεθήκατε μ' ανθρώπινη μορφή;

Ποιος θα τους τη δώσει;

Ο βάρβαρος πολυπολιτισμός σας ή κάποιος σας θεός;

Κι είναι μιλιούνια· μαύρα, λευκά, κίτρινα και πρησμένα!   

Τον Ουρανό και το Θεό και όλους τους αιθέρες

Με μένος απαράμιλλο και με περίσσιο μίσος

Σκίζουν τα αεροπλάνα σας τις νύχτες και τις μέρες

Κι απλόχερα σκορπίζετε το θάνατο, αδίστακτοι,

πανούργοι και τον Πλανήτη στην πυρά δίνετε, δολοφόνοι

Σταματήστε τον Πόλεμο, σφαγείς

Κι αφήστε τη Ζωή να Ζήσει

Πέφτουν τ' αθώα θύματα απ' όλες τις μεριές

Άτλαντες κι ευρωπαίους, θερίζει τ' άρχοντα Χάρου το δρεπάνι

Κι οι πιο άμοιροι ασιατικοί γεμίζουν το πιθάρι

Να πιει ο ανθρώπινος θεός, στη μέθη να πνιγεί

Κι εκεί να ηδονίζεται η μαύρη του ψυχή  

Εσείς, που πια δεν μπορείτε κάτω απ' τις μάσκες σας

να κρύβετε τον μαύρο σας θεό

Που πάντα στ' όνομά του προσεύχεστε για μας

Και συντηρείτε τριγύρα μας τα σκότη

Για να μισείτε, δαιμονισμένοι,

τα κάλλη τής ζωής και στην καταστροφή να χαίρεστε

του ανθρωπίνου γένους, που τώρα συντελείται

Αυτό κάνετε σήμερα

Πάνω από μισό αιώνα το προετοιμάζατε

Υποτιμώντας απάνθρωπα την ανθρώπινη νοημοσύνη 

Κρατώντας τον Κόσμο μας με χαλινάρια

και με σκόρπιες φωτιές

Βρήκατε τη στιγμή κι ανάψατε μια μεγάλη πυρά

Που αργά ή γρήγορα εσάς πρώτα θα κάψει

Κι είμαστε στο ξεκίνημα του εικοστού πρώτου αιώνα

Που θα 'πρεπε η ευημερία και η ειρήνη να πρυτανεύει

Που όμως, εσείς παράφρονες,

τη λεηλατείτε και τη δολοφονείτε

Ίσα που προλάβαμε και περάσαμε στον τρίτο Μάρτη

του αιώνα. Και αναρωτιόμαστε αν θα υπάρξει άλλος

Αυτό γίνεται σήμερα

Ένα σήμερα με αίσχος και ντροπή, με θειάφι και κραυγή  

Πνιγμένο στα μαύρα σας σκοτάδια

Άγνωστα για μας, που αποτελούμε τον «Όχλο» 

Ένα σήμερα που οι νέοι μας δεν το αναγνωρίζουν

Και πιότερο οι δικοί σας νέοι, δυνάστες

Που τους διδάσκετε το μίσος και τον Πόλεμο

Και τους παραχώνετε με βαριές σημαίες και τιμές, φονιάδες,

Και οδύρεται η μάνα, ο πατέρας, το παιδί

Μένει χήρα η νια γυναίκα, γίνεται τρελή

Απ' την παρηγοριά τής… δόξας και αμοιβής

Και η θεά οδύνη, απλόχερη, καθώς τάχτηκε να είναι

Απλώνει τα μαύρα της φτερά, κάνοντας τον ήλιο

να σκιαχτεί. Σκοτείνιασε από φρίκη η Ανατολή·

θερίζει ο θάνατος εκεί· γιατί θελήσατε εσείς,

μεγάλοι του Κόσμου τρομοκράτες

Στα ματωμένα χέρια σας πυρά ν' αρπάξετε

Για να καείτε μαζί μ' εμάς κι εσείς

Σταματήστε τον Πόλεμο των πανούργων, Πολίτες του Κόσμου 

Κι έχετε, υπερόπτες, μαζί με τη φωτιά,

το θράσος σας και λέτε:

«Με τη βοήθεια του θεού θα νικήσουμε…»

Ποιος είναι, αλήθεια, ο θεός σας, δύστυχα πλάσματα;

Πού τ' «άγιο» του χέρι; Ποιος σας ευλόγησε;

Χέρι θεού φτιαγμένο στα μέτρα σας από δικό σας χέρι

Ιούδες της «μοντέρνας» εποχής

Στα ματωμένα χέρια σας πιάνετε το Σταυρό

Και ξεδιάντροπα τ' άδεια στήθη σας δείχνετε φανερά

Σταματήστε τον Πόλεμο, επονείδιστοι σφαγείς, κι αφουγκραστείτε.

Ο Κόσμος μας δεν τάχτηκε να πεθάνει για κανέναν λόγο

Ούτε από σας, δύστυχοι παραμυθάδες, ούτε από θεό

Κι αν ακόμα έχετε εντολή να είστε πάντα οι ισχυροί

Τότε κι αυτός ο θεός σας, είναι το ίδιο μ' εσάς

Άψυχος και πικρός, πολεμοχαρής κι εξωπραγματικός

Τι κάνετε για το ψωμί, που μας λείπει, όσο καμιά φορά

Οι αρρώστιες και οι θάνατοι πληθαίνουν τρομερά

Άδικα στον Πλανήτη μας πεθαίνουν τα παιδιά

Οδύσσειες συνανθρώπων μας,

οι άγνωστες και μαύρες τους φυγές

Εσείς του Ατλαντικού κι εσείς οι από δω, της γηραιάς Ευρώπης

Τι κάνετε, φονιάδες και ληστές;

Ποιοι είσαστε και πούθε ήρθατε;

Τούτη η Γη δεν έχει θέση για Πολέμους και οδύνες

Δεν έχει θέση για δίποδα μιάσματα

Τούτη η Γη είναι όλων μας και όχι κάποιον θεών 

Αόρατων ή ρευστών

Ανέκαθεν παντοδύναμοι εχθροί της ανθρωπότητας

Τούτος ο Κόσμος δεν έχει ανάγκη από είδωλα· γκρεμίστε τα

Υπάρχουν μεγαλύτερες αξίες που αξίζει κανείς να ζει,

να μάχεται και να παθαίνει:

Για την Αγάπη μεταξύ των Ανθρώπων και την Ειρήνη

Αυτόν το Θεό υπηρετούμε εμείς

Στον ρυθμό του Πολέμου,

προς κάθε σκεφτόμενο άνθρωπο και προς κάθε

κατεύθυνση, επιστρατεύω το Λόγο και κράζω:

Σταματήστε τον Πόλεμο, άνθρωποι

Ξεσηκωθείτε απ' τη μια άκρη ως την άλλη

Αρχηγοί εκκλησιών, συναγωγών, τζαμιών

Πρώτοι αυτοί να γίνουνε ανθρώπινες ασπίδες

Πάπηδες, δεσποτάδες, ραβίνοι και μουλάδες

Ν' αφήσουνε τα βρώμικα, να σκώσουν το κορμί

Κι όλοι μαζί να τρέξουνε στον τόπο της σφαγής

Και πάνω απ' τα χαλάσματα, της άλλοτε Βαγδάτης

Όλοι τους να ουρλιάξουνε, μήπως,

τ' ανύπαρκτα είδωλά τους στάλα αφουγκραστούν    

Βάνδαλοι, να κράξουν, ξεπεράσατε κάθε προηγούμενο

Μήτε τα μνημεία δεν σεβαστήκατε·

το μίσος σας τα γκρέμισε όλα

Ισχυροί και ανίσχυροι, πονηροί και αγαθοί

Να συναχτούν στ' ανάχωμα του Τίγρη

Κι όλοι μαζί να πνίξουμε τα πάθια και τα μίση

Κι όλοι μαζί να διώξουμε τα μιάσματα, το θειάφι

Κι όλοι μαζί ν' αφήσουμε τον ήλιο να χαράξει 

Αντίσταση καθολική μας έχει απομείνει

Κι όλοι μαζί οι λαοί να κάνουμε την πλάση όλη να τρίξει

Όχι στον Πόλεμο, άνθρωποι! Ναι στην ειρήνη!

Γερμανία 25.03.2003 – 25.03.2004

 

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα – Μάρτιος  16  2008 pelasgos@fasoulas.de     http://www.fasoulas.de/.