Του Παναγιώτη Ήφαιστου
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Συμμετείχα στο περιβόητο «συνέδριο» της Ζυρίχης (4,5-4-08) για μια Συντακτική Συνέλευση λύσης του Κυπριακού. Διοργανωτής ένας καλόπιστος Ελβετός συνάδελφος. Η ιδέα καλή: «Συντακτική Συνέλευση από τους Κύπριους για τους Κύπριους», η μόνη ίσως διέξοδος επίλυσης του κυπριακού χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις και επεμβάσεις. Μερικά μόνο συμπεράσματα -ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει περισσότερα αναρτημένα στην σελίδα . Πρώτον, η λύση του κυπριακού δεν μπορεί να προκύψει μέσα από συνάξεις ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένων προπαγανδιστών οργανωμένων από μη κυβερνητικούς φορείς οι οποίοι στερούνται πολιτικής εντολής, οργανωτικών δομών, πόρων και δεξιοτήτων πολιτικής διαχείρισης. Είναι ένα πράγμα η επιστημονική οριοθέτηση μιας Συντακτικής Συνέλευσης συμβατής με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα ενταγμένης στο πλαίσιο της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και άλλο η πολιτική προώθηση της ιδέας για Συντακτική Συνέλευση που απαιτείται να γίνει από συνταγμένους πολιτικούς φορείς της ΚΔ.
Μια πρόταση επιστημονική για Συντακτική Συνέλευση μπορεί να διατυπωθεί σε αυστηρά ακαδημαϊκά πλαίσια και στην συνέχεια να την διαχειριστούν οι υπεύθυνοι πολιτικοί φορείς της Κύπρου. Κακώς η τελευταίοι ενθαρρύνουν την δρομολόγηση διεθνών συναντήσεων όπου η εκτροχιασμοί της διεθνούς πρακτικής δυνατό να προσδώσουν κίβδηλη νομιμοποίηση σε εντολοδόχους των διεθνικών παρασκηνίων που συνδέονται με «υπηρεσίες», «στρατηγικούς σχεδιασμούς» και δολοπλοκίες. Η κυπριακή κοινωνία δεν μπορεί να γίνεται υποχείριο μη κυβερνητικών δραστηριοτήτων και ανεξέλεγκτων διεθνικών συνάξεων. Δεύτερον, στην Ζυρίχη «όλως περιέργως» οι λίγοι έλληνες και ξένοι ακαδημαϊκοί που θέλαμε να προσδώσουμε ένα επιστημονικό χαρακτήρα στην συνάντηση, βρεθήκαμε μπροστά σε απροσπέραστο τείχος.
Η «κυρία της Οχφόρδης» -το «παρατηρητήριο» της οποίας πριν το ΟΧΙ του 2004 διοργάνωνε σεμινάρια για ιθαγενείς, υποψήφιους υποτελείς στο πλαίσιο του σχεδίου Αναν-, βρέθηκε εκεί να κραυγάζει, να κατηγοριοποιεί και περίπου να διατάζει την δημιουργία μιας νέας Κύπρου μεταμορφωμένης σε γενικευμένο τουρκοαγγλικό αναμορφωτήριο. Λόγια ενορχηστρωμένα με ποικιλόχρωμους ξένους με ελληνόφωνους νοσταλγούς του σχεδίου Αναν και με την «τουρκική αντιπροσωπεία». Την Τουρκική Αντιπροσωπεία «καθηγητών», η οποία σαν μια γροθιά μας καλούσε περιπαιχτικά να ξεχάσουμε την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, να προσαρμοστούμε στα τετελεσμένα και να δεχθούμε δύο κράτη σφικτά αγκαλιασμένα από τους τούρκους στρατοκράτες και τους βρετανούς νέο-αποικιοκράτες. Μάλιστα, όταν εμείς μιλούσαμε για διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα μαζί με άλλους αγγολοφερμένους σύνεδρους μας αντέτασσαν σαρκαστικά και περιπαικτικά πως «τα πράγματα στην Κύπρο άλλαξαν».
Αυτά εν ολίγοις παθαίνουμε όταν κάποιοι ηγέτες νόμισαν πως με ένα γεύμα στην Κερύνεια στην βάση του: «εγώ Δημήτρης-εσύ Μεχμέτ = φίλοι, όλα τελείωσαν, είμαστε (νέο)Κύπριοι. Σας κάναμε μας κάνατε, τέλος καλά όλα καλά». Επιπλέον, απαιτείται να παραμεριστούν οι ιστορικές αστειότητες πως δήθεν, «όλοι φταίμε». Το κυπριακό είναι πρωτίστως ζήτημα ξένων παρεμβάσεων και επεμβάσεων. Οι συγκρούσεις στην Κύπρο είναι δευτερογενές αποτέλεσμά τους αυτών των επεμβάσεων. Οι ελληνοκύπριοι και οι τουρκοκύπριοι, αντίθετα με το παραμύθι των τουρκοάγγλων και των συνειδητών ή ασυνείδητων εγχώριων ανθρώπων τους, δεν είναι μανιακοί που απαιτείται, δήθεν, να τεθούν υπό τουρκοαγγλική επιτήρηση: α) Οι ενδοκοινοτικές διενέξεις, παρά το διαίρει και βασίλευε των άγγλων, ουσιαστικά άρχισαν μόνο το 1958, β) το διχαστικό δοτό σύνταγμα και η τουρκοαγγλική συνομωσία οδήγησαν στα γεγονότα του 1963-4 και γ) το αμερικανοκινούμενο χουντικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή επέβαλαν μια τεχνητή και αφύσικη διαίρεση της Κύπρου. Συμπέρασμα: Η βρετανική διπλωματία ξεδιπλώνεται ξανά και απειλητικά. Κύριο έρεισμά τους, νομίζουν, είναι «η αλλαγή στην Κύπρο» που εκτιμούν ότι καθιστά εφικτή νέο σχεδιασμό για τουρκοαγγλική επικυριαρχία. Ενθαρρύνονται από αστειότητες περί «νέων κυπριακών ταυτοτήτων» και αφελείς δηλώσεις που οδηγούν αν εφαρμοστούν σε υπονόμευση της κυριαρχίας της ΚΔ.
Η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της απαιτείται να επαναπροσδιορίσει την αμετάθετη προσκόλλησή της στην κυριαρχία της ΚΔ και την διακήρυξη ότι το μόνο που δεχόμαστε είναι λύση συμβατή με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομιμότητα. Μόνο μια τέτοια λύση θα είναι βιώσιμη, μόνο μια τέτοια λύση συμφέρει όλους τους Κύπριους και μόνο μια τέτοια λύση θα επιτρέψει σε όλες τις κοινότητες του νησιού να ζήσουν με αξιοπρέπεια και αλληλοσεβασμό. Οι κύπριοι δεν είναι μπατίρηδες. Είτε έλληνες είτε τούρκοι ή οτιδήποτε ο καθείς θέλει να ονομάζεται μπορούν όλοι να διασφαλιστούν σ' ένα βιώσιμο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Κακός γάμος είναι καλύτερος από ένα γάμο-βάσανο. Το κράτος δεν είναι παίξε γέλασε. Για κάθε κοινωνία είναι ο συλλογικός «τρόπος ζωής και ο φορέας κυριαρχίας-συλλογικής ελευθερίας.
πηγη:ΠΟΛΙΤΗΣ
