ΑΡΘΡΟ* ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΣΚΟΥ,

Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου Καστορινών Νέα Υόρκης  

        Πάμπολλοι, δια μέσω πάμπολλων Οργανώσεων, Ενώσεων, Συνδέσμων, Ομοσπονδιών, Συνομοσπονδιών, Κομμάτων ή Στεμμάτων έχουν αναζητήσει το χρίσμα του Σωτήρα  του Ελληνισμού ενταύθα, στην Γενέτειρα, όσο και στις λοιπές και ιδιαίτερες νέες πατρίδες της Διασποράς.

        Ακόμη περισσότεροι έχουν στευθεί, και αυτόχειρα ακόμη, αυτοκρατορικά, σε βάθρα ηγεσίας.

        Αρκετοί με ικανότητες και προσόντα, και διαπιστευτήρια.

 

Περισσότεροι όμως, χωρίς τα άνωθεν, παρά μόνο ένεκεν συγκυρίας που τους διατήρησε στα πράγματα και τους παρείχε ανοχή στο γίγνεσθαι να αντιπαραθέτουν προσωπείο.

        Όταν η ανάγκη απαιτούσε, και που απαιτεί ακόμη, Ικανότητα, Δυναμικότητα, Αποτελεσματικότητα, και Αξία, αναπτύχθηκε δικαιολογια, ανικανότητα, θρασυδειλία, εσωστρέφεια και ανάξια ήττα, μεταμφιεσμένη σε ντιρεκτοράτα ορθολογίας, παρουσιαζόμενα υπο προσωπείον καθοδηγημένων δημογερόντων, περιβαπτισμένων και θαμπωμένων κυριολεκτικά αυτοπρακτί στην αυτοσπουδαιότητά τους.

        Όσο για το Σύνολο, αυτό ας ακολουθεί μηχανικά, έρμαιο θολής εστίασης και αστιγματισμού, αιωρούμενο, ελλείψη κρυστάλλινων στόχων και πορεία επιτυχίας, άπυγμο,  άσχετο,  ανυπολογισταίο-όρος που λείπει απο το λεξικό, χαρακτηριστικός δε,

αλλά ΟΧΙ ΠΙΑ!

        Ορίονται σε συσκέψεις και συνέδρια αντιπρόσωποί μας ότι από τα πράγματα λείπουν οι νέοι-Αυτοί σαφώς οι ίδιοι νέοι οι Δυναμικοί, και Ικανοί, και Ενήμεροι των προαναφερθέντων πραγμάτων, και άνθρωποι άξιοι Προβολής,  τους οποίους οι Γλυεροί μας «διπλωμάτες» έχουν αποκλείσει και διώξει, μιας και ένιωσαν οτι ο προβολέας θα εστιαστεί προς νέα κατεύθυνση.

        Ορίονται λοιπόν οι άνθρωποι που λείπουν οι αντικαταστάτες τους στις οργανώσεις της Ομογένειας, μήν έχοντας δοθεί την ευκαιρία συμμετοχής, ή συσχέτισης, ή αλοίμονο, ουσιώδους και ευεργετικής ποιότητας, μήν εκ των ειδημόνων εκπορευόμενη.

        Καλά κάνουν οι νέοι υπο τέτοιες συνθήκες.  Δέν επιθυμούν την καθήλωσή τους και τον αφανισμό.  Δέν ανέχονται την έντεχνη αποσάθρωση και υποβάθμιση της Αξίας, της Σπουδής, των Ικανοτήτων τους, την περικοπή της Ανοδικής και Ουσιαστικής πορείας, συμμετοχής, και προσφοράς στα Κοινά.

        Λείπουν σε πλείστο βαθμό αυτοί που Αναγνωρίζουν και Προοθούν, και Χαράζουν Πορεία, και που αισθάνονται Υπερήφανοι όταν προοδεύει το Σύνολο, ερήμην του εγωϊσμού και της αυτοπροβολής.

        Καθημερινά ζούμε τα φαινόμενα αυτά τα κουρασμένα, της κατάπτωσης και της ταπείνωσης.  Στα Συνολικά μας θέματα νιώθουμε τα κληροδοτήματά τους- πογοήτευση, αναποτελεσματικότητα, έλλειψη πυγμής, έλλειψη σεβασμού, έλλειψη Παρουσίας.

        Αυτή, αγαπητοί μου είναι η πραγματικότητά μας, αυτή ειναι η εικόνα που παρουσιάζουμε.

Αυτό αγαπητοί μου ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΑΛΛΟ.

        Είστε μάρτυρες σήμερα στην ενεργοποίηση ‘αλλης μιάς Δύναμης του Ελληνισμού.

Μιας Δύναμης που μας έλλειπε.  Μιας Δύναμης που Πρεσβεύει την Υλοποίηση Στόχων και Προσδοκιών, που Σέβεται Αξίες και Έμψυχο Υλικό, που ΔΕΝ σκύβει πλέον κεφάλι, ως το

έχει συνήθειο ο Ραγιάς.

        Γίνετε Μάρτυρες στην Ενεργοποίηση του πιό Δυναμικού ίσως κλάδου που έχει και προσφέρει η Διασπορά προς όλες τις κατευθύνσεις, ακόμη και προς τον γηγενή Ελληνισμό-

Την Ανάδυση Του Νέου Δυναμικού του ΕλληνοΑμερικανισμού-

το Δυναμικό των Νεοτέρων,

των Επαγγελματιών,

των Ακαδημαϊκών,

των Ικανών της Υλοποίησης,

των της Προβολής, και της Λάμψης, και της Προόδου,

του ΚΥΡΟΥΣ, και

της Εξύψωσης του Συνόλου  από το τέλμα της αποδεκτής στατικότητας, της διαχειριζόμενης μετριότητας, της υποδεικνυόμενης αποδοχής, και την σκευωρία της απόχρωσης.

        Η μηχανή της Ομογένειας, αλλά και του ευρύτερου Ελληνισμού της Διασποράς Διεθνώς, και όχι μόνο, αλλά και του Φιλελληνισμού ακόμη έχει υπέρτατη ανάγκη στον καιρό οπου ζούμε να δουλεύει με όλους τους κυλίνδρους της, με πλήρες το οπλοστάσιό της, μέ ενεργά και παρόντα όλα της τα προσόντα.

        Κοιτάξτε γύρω σας στην κοινωνία-

Στα Πανεπιστήμιά μας Λάμπουμε πλέον και Επώνυμα, όπως και μας αξίζει!

Εκεί, στο Αμερικανικό Στερέωμα, στήν Αμερικανική και Διεθνή Ακαδημία.

Σε αυτό, το Σύγχρονο πεδίο δίδονται και κερδίζονται  (ή χάνονται)  μάχες.

Εδώ φαίνονται η Αξία και η Ουσία  (ή οϊμέ, η έλλειψή των).

        Τα περιθώρια είναι πλέον στενά.  Ο Χρόνος οσον αφορά τα διεθνή πεπραγμένα Κλέψυδρος και Αμετάκλητος, και ερήμην ημών, και Περασμένος.

        Οργάνωση επιτέλους και Διακυβέρνηση από Ύψος και Δύναμη!

Όχι από το κατατρεγμένο του Ναδίρ της Αφάνειας.

-ΔΕΝ τρέχουμε πια!

-ΔΕΝ σκύβουμε κεφάλι!

-ΔΕΝ ντρεπόμαστε εμείς να παραδώσουμε όγκο και ύλη Έργου στα παιδιά μας-

Έργο ΑΞΙΟ, ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ, ΣΧΕΤΙΚΟ, ΜΕ ΕΜΒΕΛΕΙΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ για τις Γενεές των Ελλήνων που θα ακολουθήσουν και, εν τέλει, θα μας Κρίνουν.

Σας Ευχαριστώ,

Μετά Τιμής,

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Α.  ΤΟΣΚΟΣ

* Η ομιλία εκφωνήθηκε στο Χιώτικο Σπίτι το Σάββατο 19 Απριλίου  κατά την διάρκεια της ανοιχτής σύσκεψης που οργάνωσε η "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ"  με το γενικό συντονισμό του GREEK AMERICAN NEWS AGENCY 

ΠΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΧΙΩΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΣΑΣ