Τετάρτη, 30 Απρίλιος 2008
Ήταν Πρωτομαγιά του 1976…
Σαν αύριο πριν 32 χρόνια χάσαμε τον Αλέκο Παναγούλη. Ό,τι κι αν γραφτεί γι' αυτόν τον ήρωα θα είναι λίγο. Ας αφήσουμε τον ίδιο να "μιλήσει" όπως τότε εκείνες τις αξέχαστες μέρες της ΕΔΗΝ – της νεολαίας "του"! Το παρακάτω κείμενο είναι δημοσιευμένο εδώ. Το αναζητούσα, το βρήκα, το "έκλεψα" και συνιστώ να το διαβάσει κάθε άνθρωπος που θέλει να έχει το δικαιώμα να είναι ελεύθερος πολίτης. Και ίσως κάποτε, όταν όλα θα είναι περισσότερο ισοπεδωμένα, κάποιος θα βρεθεί για να το θέσει ως κεφάλαιο στην Αγωγή του Πολίτου…
Είπε ο Αλέκος:

Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή; .
Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν

*** Για την απόπειρα κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου και την δίκη του Αλέκου και της αντιστασιακής του οργάνωσης "Ελληνική Αντίσταση" κλικ εδώ.