από το ALKIMOS ARCHIVE
Έχοντας κάνει κανόνα, εμείς οι Έλληνες, να βλέπουμε μυωπικά, αναλωθήκαμε για μια ακόμα φορά να παρατηρούμε το δέντρο ενώ βρισκόμαστε μπροστά στο δάσος. Η υπόθεση του Σκοπιανού προβλήματος, μολονότι δεν είναι μια νέα υπόθεση, έχει αρχίσει να ανησυχεί έντονα την ελληνική κοινωνία. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε μάλιστα να προεκτείνεται και σε πρόβλημα μειονοτήτων στην χώρα μας. Δεκάδες σενάρια έχουν ακουστεί, και κάθε «ειδικός» έχει εκφέρει την δική του άποψη, σχετικά με τις αιτίες που μας οδήγησαν ως εδώ αλλά και για την φαινομενική ανθελληνική πολιτική των Αμερικανών που υποτίθεται ότι κρύβεται από πίσω. Πολύς λόγος έχει γίνει επίσης για τις υποτιθέμενες αλυτρωτικές προθέσεις των Σκοπίων, κάτι το οποίο έχει προκαλέσει τα ειρωνικά έως και απαξιωτικά σχόλια για την χώρα μας. Αυτό οφείλεται, στο ότι είναι ευρέως γνωστή η ανασφάλεια των Σκοπιανών λόγω της αλβανικής και βουλγαρικής απειλής. Ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει αυτό το μικρό, νεοσύστατο κρατίδιο μια εθνική συνοχή, ήταν να καλυφθεί με μια εθνική ταυτότητα και αυτή που ήταν μόνο δυνατόν να «διεκδικήσει» ήταν η «μακεδονική». Ο λόγος που έφτασε αυτή η «σανίδα σωτηρίας» των Σκοπιανών να γίνει «εθνική απειλή», για εμάς, έχει αλλού τις αιτίες της.
Θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος, να βλέπουμε πάντα μπροστά μας τους «κακούς» Αμερικανούς. Η Αμερικανική πολιτική, και προβλέψιμη είναι και αντιμετωπίσιμη όταν βρίσκεται μια χώρα σε μια ισορροπημένη και σταθερή θέση, στο διεθνές γίγνεσθαι. Όσο μεγάλη δύναμη και αν είναι η Αμερική ποτέ δεν «θα τα έβαζε» με μια χώρα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Άρα, το πρόβλημα πρέπει να αναζητηθεί όχι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά μάλλον «εντός των τειχών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας εξετάσουμε λοιπόν αυτήν την παράμετρο.
Ο γνωστός, διεθνώς, Γάλλος καθηγητής πολιτικής ιστορίας Pierre Hillard, είναι ένας από αυτούς, που επιδιώκουν να αφυπνίσουν τους Ευρωπαίους σχετικά με την σκοτεινή πλευρά της πανευρωπαϊκής κίνησης «απελευθέρωσης» των μειονοτήτων. Ο Pierre Hillard με μια σειρά διαλέξεων, άρθρων αλλά και εκδόσεων, προσπαθεί να αποδείξει ότι πίσω από την φαινομενική αυτή φιλανθρωπική κίνηση, βρίσκεται η νέα προσπάθεια των Γερμανών ιμπεριαλιστών, να καθιερώσουν το ναζιστικό μοντέλο της «ενωμένης Ευρώπης», στο οποίο οι γερμανόφωνοι λαοί θα έχουν τον ηγετικό ρόλο. Ισχυρίζεται, πως ό,τι δεν κατόρθωσε να επιτύχει η Γερμανία δια των όπλων, προσπαθεί το επιτύχει, τα τελευταία εξήντα χρόνια, με την πολιτική και με τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακολουθεί ένα από τα άρθρα του, μεταφρασμένο από τα αγγλικά
