"ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΚΟ ΕΚΑΝΑΝ!  ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ"  (μιλώντας σε Ρ/Σ με αφορμή τις εξελίξεις στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

Από τα μέσα προς το τέλος της δεκαετίας του 80' με την – υπόθεση Κοσκοτά – η εξέλιξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν κρίνεται από την εσωτερική διαλεκτική του αλλά εξαρτάται από το εξωτερικό περιβάλλον. Τότε άνοιξα αυτήν την συζήτηση στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. με ένα ενδιαφέρον κείμενο. Το επανέκδοσα το 2004 με αφορμή την συμπλήρωση τριάντα χρόνων από την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και επειδή αφορά το σημερινό του γίγνεσθαι την σημερινή  παθολογία του. Νομίζω είναι ένα ιστορικό – σύγχρονο κείμενο για την εισαγωγή αυτού του χώρου σε μια απελευθερωτική δημόσια συζήτηση. Όσον αφορά το τι πρέπει να γίνει. Παρόλο που ως γνωστόν θεωρώ ότι η πολιτική είναι πρόλογος και όχι  ένας παρακμιακός επίλογος θα πρότεινα.

 Πρώτον την απομάκρυνση των Γ. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη. Νομίζω ότι είναι κακόγουστο, κωμικό πλέον το θέατρο του περάσματος από τον Άννα στον Καγιάφα και από τον Καγιάφα στον Άννα. Έτσι δεν αναγεννιέται η δημοκρατική παράταξη αντίθετα βουλιάζει καθημερινά. Ποιο χαμηλά δεν υπάρχει. Αρκετό κακό έκαναν στην χώρα, τον λαό, το έθνος των Ελλήνων, το παλιό δεν μπορεί να φέρει το νέο. Δεύτερον το άνοιγμα των διαδικασιών για την δημιουργία ενός μεγάλου ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ που θα δημιουργήσει εκτός των άλλων μια νέα πολιτική παράδοση στην χώρα. Οι δυνάμεις για αυτό υπάρχουν και είναι πολλές.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συγχρονισθεί – αυτό είναι ορατό – με τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες του νέου αιώνα εξαρτημένη από αυτές τις χρόνιες παθολογίες και ανθρώπους που διαβάζουν. Ούτε καν διαβάζουν, συλλαβίζουν.

Ανεξάρτητα απο τις απόψεις που έχει κάποιος για τον Σαρκοζί ο άνθρωπος δεν συλλαβίζει, ούτε διαβάζει, ομιλεί. Μέχρι και οι καθολικοί παπάδες έχουν συνείδηση του όρου ομιλία. Για αυτό χρησιμοποιούν αυτή την λέξη.

Το ζήτημα της χώρας είναι η αφωνία και οι άφωνοι που καταφεύγουν στο εξωτερικό περιβάλλον για να συντηρηθούν, να υπάρξουν ως πολιτικοί, ως διάδοχοι. Στον Κοσκοτά, στην siemens, στις εγχώριες siemens. Έτσι διατηρούν, καθηλώνουν την χώρα σε μία παρακμιακή ατμόσφαιρα όταν η ιστορία και η οικονομία είναι πολύ φιλικές μαζί της.