| |
Η πολιτική δομή της υποδούλωσης γιγάντιων ματιών και της πολτοποίησης των εθνικών πολιτισμών είναι βαθύταταη επιδίωξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και δεκαετίες. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία. Μια χώρα της οποίας η εθνική συνείδηση χτίστηκε με αίμα απέναντι στη φριχτή αγγλική αποικιοκρατία, και που διατηρεί το νησί διχασμένο όπως περίπου και η Κύπρος, με εντονότερα εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά. Μακάρι να είναι όχι η απάντηση του ιρλανδικού λαού, για να ανακοπεί η άθλια εφαρμογή της εξοντωτικής για τους λαούς της ηπείρου μας Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την ψήφισαν εσπευσμένα, χωρίς ανοιχτή συζήτηση στην κοινωνία την ίδια ώρα που στις Βρυξέλλες η ΕΕ αποφάσισε ότι είναι δυνατή η ανθρώπινη εργασία 65 ώρες την εβδομάδα και, αν χρειαστεί, και… παραπάνω.
Παλεύοντας με ένα κόμμα των εργαζομένων που θεωρεί ότι είναι και δικαιωματικό και εφικτό να ζει κανείς σήμερα -αν βέβαια είναι κάτοχος των επιτευγμάτων της συλλογικής προόδου και τεχνολογικής ανάπτυξης- δουλεύοντας μόνο πέντε μέρες την εβδομάδα και μόνο 7 ώρες την ημέρα, με εν Ελλάδι βασικό μισθό τα 1.400 ευρώ, εδραιώνω την πεποίθηση ότι μόνον τέτοιες ιδέες είναι πράγματι πολιτισμένες και τω όντι ευρωπαϊκές. Τα άλλα ακούγονται, φαίνονται και προπάντων είναι, βαρβαρότητα. Θρίαμβος της απολυταρχικής σχεδόν μεσαιωνικής αντίληψης περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εργασίας.
Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς μαρξιστής για να αναγνωρίσει την επικαιρότητα, την πρωτοπορία και την αναγκαιότητα της «κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο». Ούτε ακραίος εθνικιστής κι εν τέλει ιμπεριαλιστής άκων εκών για να συμφωνήσει ότι δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για βίαιη εκ των άνω, νομιμοφανή κατάργηση των ορίων ενός έθνους κράτους, προς όφελος οικονομικών αυτοκρατοριών που ενδύονται στον 21ο αιώνα τον μανδύα της ελεύθερης αγοράς αλλά εννοούν και πράττουν την ελεύθερη υποταγή λαών στα συμφέροντα των ελίτ που προβάλλουν έναν βολικό και συμφέροντα κοσμοπολιτισμό.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη άνοιξε μια Κερκόπορτα στην ουσία της ήδη φθαρμένης μας συλλογικότητας, της οποίας τα επίχειρα ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τώρα και θα πληρώσουν όλοι στο άμεσο μέλλον. Τηρώντας την υπόσχεση για ουσιαστική πληροφόρηση η NEMECIS από την πρώτη μέρα της έκδοσής της δεν θέλει να παρέχει το άλλοθι της άγνοιας σε κανέναν.
Στις επόμενες σελίδες αυτού του πλούσιου τεύχους, όσο δύναμαι εκλαϊκεύοντας πολιτικές νομικές και δημοσιονομικές έννοιες, σας παραδίδω προς σκέψη, αντίσταση, αντίδραση, ανυπακοή, εξέγερση (;), επανάσταση (;) τις βασικές αρχές κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας όπως την ξέραμε ως σήμερα. Προσοχή, αγαπητοί αναγνώστες. Δεν μιλάμε για τη γέννηση ενός νέου κράτους που το αποφασίσαμε ελεύθερα και με δημοψηφίσματα (μόνον στην Ιρλανδία θα γίνει, άλλωστε) αλλά για τη συμμετοχή μας σ' ένα Ευρωπαϊκό Ράιχ που αποδέχεται στο έδαφός του και σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και γκέτο και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη μετατροπή των πολιτών σε υπηκόους μιας θολής ταξικής εξουσίας.
Καλή ανάγνωση και ενισχυτικό των αντιστάσεων καλοκαίρι.
Ζήτω η ελληνική νομαρχία Βρυξελλών
Η θρυλούμενη Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, όπως προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, θέλει εξαιρετική προσοχή, γιατί είναι διατυπωμένη ωραιοποιημένα δυσνόητη και θα εφαρμόζεται όσο οι καλοπροαίρετοι θα αναζητούν ερμηνευτικές διεξόδους από τον εκούσιο εγκλεισμό στο κελί μιας φούχτας πολυεθνικών εταιρειών και πρόθυμων να τις υπηρετήσουν πολιτικά. Έχουμε και λέμε:
Η χώρα μας παύει πλέον και τυπικώς/επισήμως να είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Από νομικής απόψεως, το Εθνικό Κοινοβούλιο οφείλει να υποτάσσεται στην Ένωση εάν και όποτε η Ένωση ενεργεί πρώτη (άρθρο 2c). Η Νομική Υπεροχή της ΕΕ αχρηστεύει την Αρχή της Επικουρικότητας (άρθρο 3b).
Θεσπίζεται Υπηκοότητα της ΕΕ -ακαταμάχητη απόδειξη του ότι δημιουργείται ένα νέο κράτος, με την Ελλάδα να υποβιβάζεται σε Νομαρχία (άρθρο 8).
Η άσκηση της Εθνικής και Λαϊκής Κυριαρχίας τίθεται υπό την αίρεση της «Καλής Λειτουργίας» της Ενώσεως. Υποβιβασμός του Εθνικού Κοινοβουλίου (άρθρο 8c).
Το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποκτά νέες εξουσίες και ρόλους, ενώ ευθέως ανάλογη είναι η δραματική μείωση των εξουσιών λήψεως αποφάσεων του Εθνικού Κοινοβουλίου (άρθρο 9a).
Οι εξουσίες της Ελληνικής Κυβερνήσεως, της Ελληνικής Βουλής και των νομίμων οργάνων της Ελληνικής Δημοκρατίας συρρικνώνονται εντυπωσιακά από τη μαζική σώρευση εξουσιών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον πρόεδρο και τον «Υπουργό Εξωτερικών της Ενώσεως (άρθρο 9d).
Στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ οι αρμοδιότητες της ελληνικής -και κάθε άλλης εθνικής- εξωτερικής πολιτικής περνούν στα χέρια του νέου «Υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ (η θέσπιση του αξιώματος του οποίου προβλέπεται από τη λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Μεταρρυθμιστική Συνθήκη») (άρθρο 9e).
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποκτά νέες εξουσίες επί των Εθνικών Δικαστικών και λοιπών Αρχών (άρθρο 9f) (να δούμε τώρα πώς θα δικαιολογήσουν απέναντι στους καλόπιστους Έλληνες την εξέλιξη αυτή οι ιθύνοντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όταν αρχίσει το «μπαράζ» αναγνωρίσεων «τουρκικών» συλλόγων, συλλόγων «Τσάμηδων», συλλόγων δήθεν «καταπιεζομένων Μακεδόνων», «Βλάχων-Αρωμούνων» κτλ.)
Η ευθύνη της συνάψεως πολιτικών συμφωνιών με τρίτες χώρες περιέρχεται στην ΕΕ (άρθρο 10a).
Τα εθνικά συμφέροντα κάθε κράτους-μέλους στο εξωτερικό τα «ορίζει» πλέον το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (άρθρο 10b).
Η τελική απόφαση για τη χάραξη ενός Κοινού Αμυντικού Προγράμματος ανήκει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (άρθρο 11) (να δούμε μετά ποιο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αποφασίσει αμυντικό πρόγραμμα που να καλύπτει την Ελλάδα έναντι της τουρκικής απειλής).
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προνοεί για «κοινές θέσεις» της ΚΕΠΠΑ και τα κράτη-μέλη συνεργούν (άρθρο 12) (ΚΕΠΠΑ=Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Άμυνας).
Τα Συμφέροντα Εξωτερικής Πολιτικής και τα Αμυντικά Συμφέροντα της Ενώσεως θα ορίζονται, αποφασίζονται και εφαρμόζονται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (άρθρο 13).
Η άλλη Εξωτερική Εκπροσώπηση της Ένωσης περιέρχεται στα χέρια του νέου «Υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ. Δημιουργείται «Διπλωματική Υπηρεσία» της ΕΕ (άρθρο 13a). Θα λέγεται όμως ύπατος αρμοστής (sic!).
Η σχεδίαση και εφαρμογή της ΚΕΠΠΑ είναι υπόθεση της Κομισιόν, του «Υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ και του Συμβουλίου, με καθοριστικό τον ρόλο του «υπουργού Εξωτερικών» (άρθρο 15a).
Μειώνονται δραματικά οι δυνατότητες της χώρας μας, και κάθε χώρας, να αποσοβήσει (να μπλοκάρει) τη λήψη αποφάσεων του Συμβουλίου και την ανάληψη ενεργειών του Υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ που κρίνονται βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα (άρθρο 5b).
Προ πάσης ιδίας δράσεως στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής η χώρα οφείλει να διαβουλεύεται με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο Υπουργών (άρθρο 16).
Ο «Υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ αποκτά νέα δικαιώματα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες καθώς και να επιλέγει τους αναπληρωτές του (άρθρο 18).
Οι εξουσίες της ΕΕ είναι υπεράνω και πέραν εκείνων των Εθνικών Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών (άρθρο 20).
Τα κράτη-μέλη υποβιβάζονται επισήμως κατά το Διεθνές Δίκαιο, αφού θεωρούνται ότι συνάπτουν συμφωνίες στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ ως Επικουρικά Συμβουλευτικά Σώματα λειτουργούντα εντός ενός Ευρωενωσιακού Κράτους.
Η ιδρυόμενη Επιτροπή Πολιτικής και Ασφαλείας (Political and Security Committee) αποκτά νομοθετικές εξουσίες καθορισμού πολιτικών για λογαριασμό του συμβουλίου και του «Υπουργού Εξωτερικών» της Ενώσεως στην εξωτερική πολιτική (άρθρο 25).
Προβλέπεται η δημιουργία Κοινού Στρατού υπό τη διεύθυνση του Συμβουλίου και την καθοδήγηση του «Υπουργού Εξωτερικών» της Ενώσεως (άρθρο 28α).
Οι Αρχές και τα Όργανα της ΕΕ παρεμβαίνουν στις Εθνικές Αρχές και Όργανα στο πεδίο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και ο «Υπουργός Εξωτερικών» της Ενώσεως συντονίζει (άρθρο 28b) (δηλαδή η Europol, η Eurojust, το Political and Security Committee κτλ.θα είναι κάτι ανάλογο του FBI, του Ομοσπονδιακού Αμερικανικού Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλείας κτλ., ενώ η Ελληνική Αστυνομία, η Ελληνική Δικαιοσύνη και οι λοιπές ελληνικές Αρχές θα είναι αντίστοιχες των Αρχών της Αλαμπάμα).
Θεσπίζονται και ενισχύονται οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Αμυντικού Οργανισμού (European Defence Agency). Ρόλο αναλαμβάνει εν προκειμένω και ο «Υπουργός Εξωτερικών» της Ενώσεως (άρθρο 28d) (να δούμε μετά ποιος θα αγοράσει ρωσικά οπλικά συστήματα).
Με τη δραστική περιστολή του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) η Μόνιμη
Διαρθρωμένη Συνεργασία στην Άμυνα καθίσταται άχρηστη, αφού δεν μας επιτρέπει τη στοιχειώδη υπεράσπιση των εθνικών θέσεων (άρθρο 28e).
Με τη μεταρρύθμιση του συστήματος λήψεων αποφάσεων η ΕΕ καθίσταται νομικά ένα Ευρωπαϊκό Κράτος (Υπερκράτος) (άρθρο 46a).
Η λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» είναι μια αυτοτροποποιουμένη Συνθήκη (self-amending), δηλαδή η Κερκόπορτα για τη μετεξέλιξη του ιδρυομένου υπερκράτους σε συγκεντρωτικό Λεβιάθαν με τεράστιες εξουσίες (άρθρο 48).
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «ορίζει» τα συμφέροντα του συνόλου των κρατών αναφορικά με τους εξωτερικούς αντικειμενικούς σκοπούς της Ενώσεως (external objectives) ενώ η Ένωση φέρει την ευθύνη διεκπεραιώσεως όλων των σχετικών πολιτικών συμφωνιών (άρθρο 188a) (συνεπώς, «πάει περίπατο» η δυνατότητα μιας ελληνικής κυβερνήσεως να ασκήσει πολιτική, π.χ., με τη Ρωσία ή με όποια χώρα το κρίνει εθνικώς συμφέρον).
Μια χώρα δεν θα μπορεί πλέον να προβαίνει σε Εξωτερικές Εταιρικές Συνεργασίες ούτε σε Αναπτυξιακές Συνεργασίες, ακόμη και από κοινού με άλλα κράτη-μέλη, διότι οι σχετικές αρμοδιότητες συντονισμού θα ανήκουν πλέον στην ΕΕ (άρθρο 188g).
Ο «Υπουργός Εξωτερικών» της Ενώσεως παρεμβαίνει στις Οικονομικές Σχέσεις των κρατών με τρίτες χώρες. Η ΕΕ αποκτά νέες εξουσίες για να προβαίνει σε επιβολή κυρώσεων εναντίον χωρών ή ομάδων χωρών (άρθρο 188k).
Η πρωταρχική νομική βάση (primary legal basis) συνάψεως συμφωνιών ανήκει στην Ένωση. Συνεπώς, τα κράτη-μέλη θα αποφεύγουν να προβαίνουν σε εξωτερικές διαβουλεύσεις (άρθρο 188 Ι).
Οι αντιπροσωπείες που ορίζει η Κομισιόν καθίστανται αντιπροσωπείες της Ενώσεως, οι οποίες και διαπραγματεύονται με τρίτους εν ονόματι της Ενώσεως (άρθρο 188q) (το «ενωτικό» πνεύμα τέτοιων αντιπροσώπων το είδαμε επανειλημμένως και από τη στάση τους σε κρίσιμα για μας εθνικά ζητήματα – Σχέδιο Χάνεϋ-Αννάν, Ελληνοτουρκικά, Σκοπιανό κτλ).
Αποφάσεις σχετικές με την ενεργειακή πολιτική οφείλουν να λαμβάνονται με «πνεύμα αλληλεγγύης και επί τη βάσει μιας Κοινής Ενεργειακής Πολιτικής, στην οποία και πρέπει να υποτάσσονται οι εθνικές κυβερνήσεις (άρθρα 100 και 176a). (Συνεπώς, μετά τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης θα ήταν πρακτικώς ανέφικτη η επίτευξη της πρόσφατης Συμφωνίας του Έλληνα πρωθυπουργού με τη Ρωσία για τον αγωγό South-Stream, όπως άλλωστε και η παλαιότερη για τον αγωγό Πύργου- Αλεξανδρουπόλεως!)
Η Ένωση ενεργεί εναρμονισμένα σε περίπτωση «τρομοκρατικής επιθέσεως», του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών αποφασίζοντας περί «επεμβάσεως» (άρθρο 188r).
Το Συμβούλιο συνεχίζει να αποφασίζει ρυθμίσεις σχετικές με τα πολιτικά κόμματα σε επίπεδο ΕΕ (άρθρο 191) (η Κερκόπορτα της επερχομένης απαγορεύσεως πολιτικών σχηματισμών υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης «political radicalism», «nationalism», «communism» κτλ).
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παράγει πρωτογενές Δίκαιο, των αρμοδιοτήτων του επεκτεινομένων πέραν της εφαρμογής των κανονισμών (άρθρο 241).
Οι δράσεις της Εθνικής Αστυνομίας, των Εθνικών Τελωνειακών Αρχών, της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας κτλ. υποτάσσονται στον συντονιστικό ρόλο της νέας Επιτροπής Ασφαλείας της ΕΕ (άρθρο 61d).
Οι Αρχές και τα Όργανα επεμβαίνουν σε οποιοδήποτε σημείο της εθνικής μας επικρατείας για την «Πρόληψη του Εγκλήματος» πέραν της ήδη υφισταμένης Διασυνοριακής Συνεργασίας (άρθρο 69c).
Τα Εθνικά Κοινοβούλια υπέχουν νομική υποχρέωση να διασφαλίζουν τηνσυνέργεια των Εθνικών Αρχών με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές της ΕΕ (άρθρο 61b.)
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο Ευρωπαίος Δημόσιος Κατήγορος (η θέσπιση του αξιώματος προβλέπεται από τη Συνθήκη) καταπολεμά «εγκλήματα κατά της Ενώσεως» (crimes against the Union (άρθρο 69e). Εδώ ελλοχεύει τεράστιος κίνδυνος θεσμοθετήσεως συστηματικών πολιτικών διώξεων εναντίον αντιφρονούντων, όχι μόνον «τρομοκρατών» αλλά και όλων όσοι εκφράζουν σκεπτικισμό έναντι της ΕΕ (κομμουνιστές, εθνικιστές, συντηρητικοί ευρωσκεπτικιστές ή απλώς πατριώτες και δημοκράτες).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΕΕ επεμβαίνει στις δικαιοδοσίες των κρατών-μελών για να διατηρήσει τον νόμο και την τάξη (interfere in member state responsibilities for maintaining law and order) (άρθρο 61i). Παν σχόλιον περιττεύει!
Αυτά στο επίπεδο της κατάργησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας θαρρώ αρκούν ώστε νοήμονες αναγνώστες να σκεφθούν καλά και στις επικείμενες ευρωεκλογές να σταθμίσουν την ψήφο τους εκατό φορές. Γιατί τα εργασιακά και οικονομικά ήδη τα ζούμε οι πολλοί στο πετσί μας από το '92 και το Μάαστριχτ. Θυμίζω ότι η χώρα μας είναι τόσο πρόθυμη να μας βάλει να τραβάμε κουπί στη γαλέρα, που είναι μία από τις 16 που εδώ και χρόνια έχει αναβαθμίσει τη σημαία με τον αστεράτο χαλκά σε ισότιμη της ελληνικής!…
Η αξία αυτών των επισημάνσεων έγκειται εκτός των άλλων και στο γεγονός ότι τις κάνουμε τώρα που επιτρέπονται. Γιατί, αφού θεσπίστηκε κατήγορος και τίτλος αδικήματος, στο μέλλον το περιεχόμενο των «κατά της Ενώσεως εγκλημάτων» θα καθορίζεται από τον συσχετισμό λαϊκών-αντιλαϊκών δυνάμεων. Έτσι, μην απορήσετε αν αύριο μια τέτοια «κριτική» κατά της ΕΕ θεωρηθεί «crime against the Union». Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά θα σας κοστίσω και ως φίλη στη φυλακή, λόγω τσιγάρων. Στην υπέροχη, ειρωνική (πού είσαι, κατακαημένη Γιουγκοσλαβία) Ευρωπαϊκή Ένωση, το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Δεν διαφωνώ. Αλλά η δουλειά του σκλάβου 65-80 ώρες την εβδομάδα είναι υγεία, πολιτισμός και όραμα των… Ευρωπαίων. Σκάστε και συμφωνήστε, γιατί ο Ευρωπαίος Δημόσιος Κατήγορος παραμονεύει… Θέλω να ζήσω, Νεμεσίτες μου, να δω μια παρατεταμένη απεργία, π.χ. της ΔΕΗ και να φτάνει στη Μεγαλόπολη, π.χ., απόσπασμα Ενωσίτικης επιβολής της τάξης απαρτιζόμενο από: λόχο Βαλτικών φασιστών, διμοιρία Κοσοβάρων μαφιόζων, Φλαμανδών αξιωματικών, Βρετανών ανακριτών και Σουηδών αρχιστρατήγων. Και συνάμα μάνες Ελληνίδες, περήφανες, που θα έχουν στείλει τα παλικάρια τους να πνίξουν την απεργία των Βέλγων ανθρακωρύχων ή τις κινητοποιήσεις των Πολωνών αγροτών, παρέα με στρατοχωροφύλακες από τη Γερμανία, την Ιταλία, την Αλβανία και τη Ρουμανία. Τέτοιο όραμα και τέτοιες ευρωπαϊκές αξίες ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σας δεν φαντάζομαι πως είχατε. Εμπρός όλοι μαζί ίνα άδωμεν «μι, μι, φα, σολ, σολ, φα, μι, ρε, ντο, ντο, ρε, μι, μι, ρε, ρε…». Οι νότες από τον Ύμνο της Χαράς του Μπετόβεν, επιλεγέντος και ως ύμνου της Union. What a crime against civilization!
|
