Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η επιλογή του Τζόζεφ Μπάιντεν ως υποψηφίου αντιπροέδρου, ήταν μία σοφή κίνηση για τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος συνειδητοποίησε, ευτυχώς νωρίς για τον ίδιο, ότι οι αντίπαλοί του θα τον «σκοτώσουν» πολιτικά αναδεικνύοντας τη μηδενική εμπειρία του στα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Βέβαια, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, αλλά οι «βρομιάρηδες» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όπως χαρακτηρίζονται αυτοί που ηγούνται του «μηχανισμού λάσπης», έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να κάνουν το άσπρο, μαύρο. Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής του Ντελαγουέαρ, είναι ο καλύτερος γνώστης των διεθνών προβλημάτων στο Κογκρέσο. Έχει θέσεις τις οποίες υποστηρίζει με επιμονή, (θέσεις) οι οποίες αρκετές φορές προκαλούν …σεισμό. Όταν οι πάντες υποστήριζαν ένα ενωμένο Ιράκ, ο Τζόζεφ Μπάιντεν, με άρθρο του στην εφημερίδα New York Times υποστήριξε ότι η μόνη λύση είναι η τριχοτόμηση. Όταν η Βοσνία φλεγόταν, με ευθύνη κυρίως του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, βρήκε το θάρρος να ζητήσει την προστασία των μουσουλμάνων, αν και ο ίδιος είναι πιστός καθολικός. Όταν η Τουρκία βομβάρδιζε την Κύπρο, έβγαλε ισχυρή φωνή εναντίον της εισβολής και κατοχής της Κύπρου, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να υποστηρίζει όλα τα ελληνικά εθνικά θέματα.

 

 

Ήδη, η ανακοίνωση για την επιλογή του ως υποψηφίου αντιπροέδρου, βοήθησε σημαντικά τον Μπαράκ Ομπάμα. Η πλειοψηφία των αναλυτών της αμερικανικής προεδρικής μάχης, συμφωνούν πως ο γερουσιαστής έχει ισχυροποιήσει το πορτρέτο του Δημοκρατικού προεδρικού υποψηφίου στα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Υπογραμμίζουν και μία άλλη θετική εξέλιξη, όπως τη χαρακτηρίζουν, που λογικά θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τον κ. Ομπάμα, όπως συνέβη, το 2000 και το 2004 στην περίπτωση του Τζορτζ Μπους. Θεωρούν ότι ο κ. Μπάιντεν θα είναι ένας Ντικ Τσέινι, που θα λειτουργήσει ως ασπίδα στον προεδρικό υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος, χωρίς όμως να είναι -την ίδια στιγμή- ο αόρατος πρόεδρος, όπως έδειξε η εμπειρία με το σημερινό αντιπρόεδρο, ο οποίος εξελίχθηκε στο «πρόσωπο» αυτού που αποκάλεσαν «παρακράτος». Οι προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την Αμερική, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Εάν δεν αλλάξει η ρεπουμπλικανική διακυβέρνηση, «θα κλάψουν μανούλες». Ο Τζον Μακέιν, ένας απίστευτα σκληρός και χωρίς αισθήματα πολιτικός, διακρίνεται για τον υπερσυντηρητισμό και την εκδικητικότητά του. Και με δεδομένο το ξύπνημα της ρωσικής αρκούδας, οι προοπτικές για τον κόσμο μας, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλές. Η εκλογή του Μακέιν, δεν θα βοηθήσει την Ελλάδα και την Κύπρο. Αντίθετα… Είναι ένας παθιασμένος υποστηρικτής της Τουρκίας και των Σκοπίων, πιστεύει ότι στη γειτονιά μας πρέπει να ενισχυθούν πάση θυσία όλες οι πρώην κομμουνιστικές χώρες που φανερά εχθρεύονται την Ελλάδα, ενώ για την Κύπρο, όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται, αλλά αποκλείεται να υποστηρίξει λύση που δεν θα εξασφαλίζει τα τουρκικά συμφέροντα. Βέβαια, η αλλαγή στο Λευκό Οίκο, δεν σημαίνει πως τα προβλήματα της Ελλάδας και της Κύπρου θα επιλυθούν με δίκαιο τρόπο. Όμως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι εάν είχαν την εξουσία οι Δημοκρατικοί, ούτε η αναγνώριση των Σκοπίων θα είχε γίνει, ούτε θα είχε προταθεί το έκτρωμα του σχεδίου Ανάν, που παρέδιδε το νησί στην Άγκυρα.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ