από το alikimos

Βρισκόμαστε μπροστά στην «ανάφλεξη» ενός νέου «ψυχρού πολέμου»;
Ποιο είναι το παρασκήνιο των τελευταίων εξελίξεων στη διεθνή πολιτική σκηνή;

Δύο ρωσικά υποβρύχια καταδύθηκαν πέρυσι με επιτυχία στο βυθό του Βορείου Πόλου, αφήνοντας μία σημαία στον πυθμένα σε βάθος 4.261 μέτρων. Η εκστρατεία "αναζήτησης χρυσού" έχει αρχίσει εδώ και καιρό στο Βόρειο Πόλο, με την Ρωσία να πρωτοστατεί διεκδικώντας δικαιώματα εκμετάλλευσης των πηγών πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Αρκτικό Ωκεανό.

"Η Αρκτική είναι ρωσική", δήλωσε ο ο κορυφαίος Ρώσος εξερευνητής και πολιτικός Άρτουρ Τσιλινγκάροφ, ενώ πρόσθεσε πως "πρέπει να αποδείξουμε πως ο Βόρειος Πόλος αποτελεί προέκταση της ρωσικής ακτογραμμής". Η Μόσχα υποστηρίζει πως μία υφαλοκρηπίδα, γνωστή ως "Λομονόσοφ", είναι στην ουσία προέκταση του ρωσικού εδάφους. .
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη (Άρθρο 76 της Συνθήκης για τη διαχείριση των θαλασσών), ένα κράτος μπορεί να διεκδικήσει αποκλειστική ζώνη οικονομικής δραστηριότητας στο Βόρειο Πόλο έως και 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή του. Το 2001, η Ρωσία είχε ανεπιτυχώς υποβάλει επίσημη αίτηση στον ΟΗΕ για επέκταση των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στην Αρκτική. Η τοποθέτηση της ρωσικής σημαίας στο βυθό του Αρκτικού Ωκεανού μπορεί να θεωρηθεί ως μία ακόμη -έστω και συμβολική- προσπάθεια υποστήριξης του ρωσικού αιτήματος. .
Η αντίδραση των ΗΠΑ

Από την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ, που αντέδρασαν πολύ έντονα στην περσινή ενέργεια της Ρωσίας, φαίνεται ότι έχουν «μείνει πίσω» όσον αφορά τη δραστηριότητά τους στην περιοχή, καθώς το βάρος τους έχει πέσει στον πόλεμο κυρίως σε Ιράκ και Αφγανιστάν, όπως προειδοποίησε πρόσφατα ο διοικητής της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ ναύαρχος Ταντ Αλεν. Εντούτοις, στις 18 Ιουνίου ο πρόεδρος Μπους πίεσε πέραν του δέοντος το Κογκρέσο ώστε να επιτρέψει την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου έξω από τις ακτές της Βορειοδυτικής Αλάσκας. Αναμένεται δε ότι η αμερικανική Υπηρεσία Διαχείρισης Μεταλλευμάτων θα πουλήσει σε πετρελαϊκές εταιρείες άδειες έρευνας και εξόρυξης για τη Θάλασσα Τσούκσι, η οποία χωρίζει τη Βορειοδυτική Αλάσκα από τη Σιβηρία στη ρωσική Άπω Ανατολή, όπου κάτω από τον πυθμένα εκτιμάται ότι βρίσκονται 15 δισ. βαρέλια πετρελαίου και δύο τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, που μπορούν να ανακτηθούν με συμβατικές μεθόδους. Το εξαιρετικά έντονο ενδιαφέρον, όσον αφορά την εξόρυξη πετρελαίου στην Αλάσκα, δε συνδέεται μόνο με την ανάγκη κάλυψης των πετρελαϊκών αναγκών και της αύξησης των αποθεμάτων των ΗΠΑ, αλλά συνολικά με τη γεωστρατηγική σημασία της περιοχής. .
Ήδη τα πέντε κράτη του Αρκτικού Ωκεανού συγκεντρώνουν στοιχεία προκειμένου να τεκμηριώσουν τις διεκδικήσεις τους ενώπιον της ειδικής επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Όρια της Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας, το Μάη του 2009. Σύμφωνα με τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ (UNCLOS) του 1982 – μία συνθήκη που οι ΗΠΑ δεν έχουν επικυρώσει, καθώς μέχρι σήμερα θεωρούνταν ότι θα επέφερε περιορισμούς στις μονομερείς διεκδικήσεις των θαλάσσιων οδών εκ μέρους των ΗΠΑ – τα παραθαλάσσια κράτη μπορούν να διεκδικούν κυριαρχικά δικαιώματα επί υδάτων και ηπειρωτικών περιοχών σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων από την ακτογραμμή τους. Ορισμένα κράτη, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι τα κυριαρχικά τους δικαιώματα μπορούν να διευρυνθούν, εφόσον αποδειχτεί ότι η ηπειρωτική τους υφαλοκρηπίδα επεκτείνεται κάτω από τη θάλασσα, ενώ ήδη η Ρωσία έχει θέσει ζήτημα κυριαρχίας επί σημαντικού τμήματος της Αρκτικής, υποστηρίζοντας ότι η υποθαλάσσια οροσειρά Λομονόσοφ αποτελεί επέκταση της ηπειρωτικής της υφαλοκρηπίδας. .
Τέλος, πέρα από τις εδαφικές διεκδικήσεις των πέντε κρατών που συνορεύουν με το Βόρειο Πόλο, αυξάνεται κατακόρυφα και το εμπορικό ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των αρκτικών κοιτασμάτων. Ο αγγλοολλανδικός πετρελαϊκός κολοσσός «Shell» ασκεί πιέσεις στη Μόσχα για την εξασφάλιση δικαιωμάτων άντλησης φυσικού αερίου στην περιοχή Γιαμάλ, ενώ η γαλλική «Total» εξασφάλισε ήδη δικαιώματα στο ρωσικό κοίτασμα φυσικού αερίου Στόκμαν. Παράλληλα, οι αμερικανικές εταιρείες επεκτείνονται όλο και πιο βαθιά στις αρκτικές περιοχές της Αλάσκας, ενώ στη Δανία έχει συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός εταιρειών που ενδιαφέρονται για την εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Γροιλανδία, η οποία ανήκει στη Δανία.

Συμπέρασμα:

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι αντιπαραθέσεις των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είχε πάντα σαν πρώτο στόχο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων, είναι εύκολο να ερμηνεύσουμε τις κινήσεις των τελευταίων ημερών στην πολιτική σκακιέρα. Εφόσον η Ενέργεια αποτελεί την πρώτιστη αναγκαιότητα για την αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη της κάθε χώρας, είναι επόμενο, να αποτελούν οι πηγές Ενέργειας το μήλο της έριδας γι' αυτούς που διεκδικούν την παγκόσμια κυριαρχία.

Όσο και να προσπαθούν οι Αμερικανοί να δώσουν μια φιλειρηνική εικόνα στην προσπάθεια δημιουργίας της περιβόητης «αντιπυραυλικής ασπίδας», στην ανατολική Ευρώπη, δεν μπορούν να πείσουν γι' αυτό ούτε τους εαυτούς τους. Φαίνεται να μην έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει, ότι οι Ρώσοι δεν είναι ένας εύκολος αντίπαλος. Αντίθετα, έχουν σαφή εικόνα των γεωπολιτικών σχεδίων των ΗΠΑ και δεν πρόκειται να αφήσουν ανεκμετάλλευτες τις όποιες ευκαιρίες διαθέτουν, για επικράτηση στο παιχνίδι του ελέγχου των ενεργειακών πόρων.

Ο «ψυχρός πόλεμος» είναι όντως παρελθόν και έχουν δίκιο οι Ρώσοι όταν δηλώνουν ότι δεν έχουν την πρόθεση να εμπλακούν σ' ένα «νέο». Γιατί εξάλλου; Το παρελθόν τους έχει διδάξει, και τώρα είναι έτοιμοι να γίνουν όχι οι κληρονόμοι της ιδεολογίας του κομμουνιστικού Σοβιέτ, αλλά της ιμπεριαλιστικής δύναμης του Βορρά, που έχει επίγνωση της δύναμής της και που έχει μελετήσει πολύ καλά τον αντίπαλό της, καθώς είναι έτοιμη να εμπλακεί τώρα στο κυνήγι για την παγκόσμια κυριαρχία. Μια κυριαρχία όμως, που ίσως να μην χρειασθεί καν μια ένοπλη σύγκρουση.

Οι Αμερικανοί δείχνουν να έχουν αιφνιδιαστεί απ' αυτή την εξέλιξη, και μ' έναν πολιτικό σαν τον George Bush στο τιμόνι, πέφτουν συνεχώς από την μία γκάφα στην άλλη. Η γραμμή που ακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι, εμφανιζόμενοι σ' αυτές τις εκλογές με τον McCain ως πρόεδρο και την «Μάμα πιστολέρο» Sarah Palin, από την Αλάσκα, ως αντιπρόεδρο, δείχνει την αγωνία τους, στο να συσπειρώσουν γύρω τους τον εθνικιστικό πυρήνα της χώρας.

Όσο όμως και να είναι τα «γεράκια» του State Department εξπέρ στις νοθείες και στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, όλα δείχνουν πως αυτή τη φορά τα πράγματα οδηγούνται προς μια άλλη κατεύθυνση, η οποία θα σηματοδοτήσει όντως την έναρξη μια «νέας εποχής», αλλά μάλλον όχι αυτή που είχαν επισταμένα σχεδιάσει οι εμπνευστές της «Νέας Τάξης».

Έχοντας υπόψη αυτό το παρασκήνιο, θα είναι άκρως ενδιαφέρον να δούμε την πολιτική που θα αποφασίσει να ακολουθήσει η Ευρώπη. Ένα είναι βέβαιο πάντως, ότι θα βγουν στην επιφάνεια νέες στρατηγικές συμμαχίες και φαίνεται οι διαπραγματεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση να έχουν ήδη ξεκινήσει.

Πηγή: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» / «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»

Σύνδεσμοι:

Στην Άγρια Δύση του Αρκτικού βυθού
Αρκτική, το νέο ενεργειακό Ελντοράντο
Υπό αμφισβήτηση τα σύνορα της Αρκτικής
Ο χάρτης της Αρκτικής – Οι αμφισβητούμενες περιοχές
Η "μάχη" της Αρκτικής – (video)
Στο Λονδίνο η συζήτηση για την πυρηνική αναγέννηση
Σε θέση ισχύος η Μόσχα μετά τη Σύνοδο της E.E..