EΙΡΗΣΘΩ

TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

Ε Ι Ν Α Ι ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η επαναπροσέγγιση αποτελεί, καθ' όλην τη διάρκεια της 2ης Τουρκοκρατίας, το ιερό ευαγγέλιο του ΑΚΕΛ. Με αρχιερείς μάλιστα, και κατά καιρούς πιο πρωτοπόρους στην πράξη, την ηγεσία της κληριδικής δεξιάς. Επί δεκαετίες και οι μύχιες ελπίδες, στις λεγόμενες «δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων». Έναντι των οποίων, πάσα συγκατάβαση ήταν a priori επιβεβλημένη. Έτσι, όταν λ.χ. στις 15.11.1983 οι «προοδευτικές δυνάμεις των Τ/κ» ψήφισαν μαζί με τους ντενκτασικούς την αυτοανακήρυξη του ψευδοκράτους, η συγκατάβαση του ΑΚΕΛ τούς παρουσίασε ως δι' απειλών εξαναγκασθέντας, τους… καημένους! «Τι άλλο μπορούσαν να κάνουν κάτω από τις κάννες του Αττίλα;». Ακόμα κι όταν, στη συνέχεια, ανήρχοντο στους θώκους του κατοχικού καθεστώτος…

Μ Ε Τ Α την άνοδο του κ. Χριστόφια στον θώκο του Γ.Γρ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, δοκιμάστηκε και η πρώτη διά ζώσης επαφή του προοδευτικότερου των Τ/κ, συγχωρεμένου πλέον, Οζκέρ Οζγκιούρ, πλάι στον Χριστόφια, με τη λαϊκή βάση στον σύλλογο «Άτλας» Αγλαντζιάς. Τον ήκουσε άναυδο το πλήθος, να απαντά με τέτοιον τρόπο για τις κύριες πτυχές του Κυπριακού (μη επιστροφή όλων των προσφύγων, μη αποχώρηση όλων των στρατευμάτων, παραμονή εποίκων) ώστε παριστάμενος φίλτατος Ακελιστής κτηνίατρος να του φωνάξει δημοσίως «και σε τι διαφέρουν όλα αυτά, σύντροφε Οζγκιούρ, από την πολιτική του Ντενκτάς;».
Σ Τ Α ΕΠΟΜΕΝΑ χρόνια το ιερό ευαγγέλιο του ΑΚΕΛ ανέλαβε να διαδώσει κι η ηγέτιδα δύναμη του αμερικανο-νατοϊκού ιμπεριαλισμού, με τα «όλα πληρωμένα» δικοινοτικά σεμινάρια και τις άοκνες προσπάθειες του διεθνισμού των Κκόνφλικτ Ρεζολούσιον. Καρποφόρησαν εν τέλει. Τον Ντενκτάς αντικατέστησε, επιτέλους, ο σύντροφος και φίλος και προοδευτικός Ταλάτ. Την αναμενόμενη οσονούπω επανάσταση, του οποίου, ενάντια στον τουρκικό στρατό, οραματιζόταν μεγαλοφώνως να βοηθήσει, ως πρόεδρος πλέον, ο Γ.Γρ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ: Ιδού γαρ, ήγγικεν η ώρα, τριών και πλέον δεκαετιών πολιτική της επαναπροσέγγισης, με τόσες και τόσες ικεσίες, γονυκλισίες και μετάνοιες, ευχέλαια, αγιασμούς, εσπερινούς και πανηγύρια, να φέρει επιτέλους την πολυπόθητη καρποφορία της: «Υπέρ πάντων ών ίσμεν και ών ούκ ίσμεν» (για όλα όσα γνωρίζουμε και όσα δεν γνωρίζουμε), όπως θα 'ψελνε και η ρασοφόρος πτέρυξ της επαναπροσέγγισης. Αλί και τρισαλί, όμως! Την 3η Σεπτεμβρίου, ο σύντροφος και φίλος Μεχμέτ Αλί, θρύψαλα έκαμε τόσων δεκαετιών επενδύσεις επαναπροσέγγισης. Ούτε… ΧΑΚ να ήταν! Ακολουθεί, νυν, η 11η Σεπτεμβρίου. Περί ής, εισέτι, ούκ… ίσμεν, άραγε;