Έχετε μήνυμα
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. – αντίθετα με τα ρωσικά και άλλα, σλαβόφωνα Μέσα- η 4η – από εκλογής Βαρθολομαίου – Πανορθόδοξη Σύναξη των προκαθημένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην Κωνσταντινούπολη. Είμαι σίγουρος ότι 9 στους 10 αναγνώστες, θα αναρωτηθούν για το θέμα του σημερινού άρθρου. Είτε γιατί δεν συνηθίζω να γράφω για εκκλησιαστικά θέματα, είτε γιατί οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχουμε άλλα, σημαντικότερα θέματα να αναλύσουμε.
Ωστόσο, όπως σημειώνει στο Greek American News Agency o Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, που είναι σε θέση να γνωρίζει πολύ καλά και «από μέσα» τα εκκλησιαστικά, πρόκειται για ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός που « με βάση τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί λόγω της υπόβοσκουσας κρίσης, εδώ και μια δεκαετία μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, κατέληξε «χωρίς νικητές και ηττημένους» διότι «αποφεύχθηκε το σχίσμα».
Και αυτό και μόνο, αρκεί για να σκεφτεί κανείς ότι σε ένα κόσμο σπαρασσόμενο από πολέμους και συγκρούσεις, σε μιαν Ευρώπη που υποκύπτει στην πίεση του παγκόσμιου τραπεζικού / οικονομικού κατεστημένου, σε μιαν Ελλάδα που ισορροπεί επί χρόνια μεταξύ κυβέρνησης και α-κυβέρνησης, υπάρχουν και άλλες «επικίνδυνες ρότες» που θα μπορούσαν να «ρίξουν» το πλοίο σε ξέρα.
Όπως γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, « με ανοιχτά τα μέτωπα και τις ορέξεις της Μόσχας για την Τρίτη Ρώμη και την πρωτοκαθεδρία στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μεταξύ Βαρθολομαίου -Αλέξιου ο αδιαμφισβήτητος «νικητής» από πλευράς τακτικής και «στρατηγικής» είναι ο Πρώτος.»
Η αγωνία του Βαρθολομαίου για την επί χρόνια ολόκληρα απειλούμενη ενότητα, φαίνεται στη φράση του Πατριάρχη « Η ενότητα εναπόκειται εις την συνείδηση ημών καθώς η συναίσθηση της ανάγκης και του χρέους ημών όπως αποτελούμε συγκροτημένο κανονικό σώμα, μια Εκκλησία, είναι ικανή να την διασφαλίσει άνευ οποιασδήποτε έξωθεν επεμβάσεως».
Και χωρίς να αναλυθεί ιδιαίτερα το νόημα της «έξωθεν επεμβάσεως», η αγωνία του Πατριάρχη φαίνεται και για τη διεθνή οικονομική συγκυρία στις φράσεις του όπου γίνεται σχετική αναφορά στην παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία αποδίδεται σε φαινόμενα «μανιακής κερδοσκοπίας» και «στρεβλής οικονομικής δραστηριότητος», με αποτέλεσμα «το χάσμα μεταξύ πλουσίων και πτωχών να διευρύνεται δραματικώς».
Όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος, « Κατάφερε για ακόμα μια φορά -για την ακρίβεια μετά το Κίεβο όπου τελικά σύρθηκε κυριολεκτικά ο κ. Αλέξιος- να φέρει στην Κωνσταντινούπολη την Ρωσική Εκκλησία παρά τα όσα θλιβερά και τις απειλές -εκ μέρους του κ. Αλεξίου- που έχουν προηγηθεί με αφορμή τη δικαιοδοσία στην Ουκρανία και όλα τα άλλα που «χωρίζουν» Φανάρι και Μόσχα εδώ και χρόνια».
Μπορεί να υπάρχουν ακόμη πολλοί που εξακολουθούν να αναρωτιώνται για τη σημασία της Συνόδου, μέσα στη σημερινή, παγκόσμια συγκυρία. Θα πω μόνο ότι όπως κι αν έχουν εξελιχθεί παγκόσμια τα πράγματα, η ισχύς της Εκκλησίας είναι τεράστια παντού. Με μιαν Ορθόδοξη Εκκλησία διχασμένη και σπαρασσόμενη από αντιπαλότητες, σχεδόν κανένα πολιτικό και οικονομικό σοβαρό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί. Καλώς ή κακώς. Και για πάρετε ένα δείγμα του γιατί ήταν σημαντική η Σύνοδος, μεταξύ των συμμετασχόντων οι οποίοι και συνυπέγραψαν το μήνυμα του Βαρθολομαίου ήσαν ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Αλέξιος, οι Πατριάρχες των πρεσβυγενών Πατριαρχείων Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, Αντιοχείας κ. Ιγνάτιος, και Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, και οι αρχιεπίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, κ. Ιερώνυμος, Αλβανίας κ. Αναστάσιος, της Κύπρου, κ. Χρυσόστομος, της Πολωνίας κ. Βρότσλαβ Ιερεμίας, της Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστοφόρος. Και άλλοι ιεράρχες.
Επιτρέψτε μου έναν χαρακτηρισμό: Η…Εθνική Ομάδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
