Του Μάριου Ευρυβιάδη
Ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες στρατηγική κατευνασμού των ανά τον κόσμο μουσουλμάνων σε βάρος συγκεκριμένων χριστιανικών πληθυσμών για ν' αποκομίσουν πολιτικά και άλλα ωφέλη; Το θέμα αυτό, έστω και με τη μορφή ερωτήματος, δεν θα το βρείτε διατυπωμένο με τόσο ευθύ τρόπο στον δυτικό κόσμο διότι είναι άκομψο και όχι πολιτικά ορθό. Επαγγελματίες «προοδευτικοί», αριστεροί πολιτικοί παντός καιρού και είδους και υπεράνω όλων οι πρόθυμοι διανοούμενοι που κορδώνονται σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, αρνούνται να προβληματιστούν, πόσο δε μάλλον να συζητήσουν δημόσια το θέμα αυτό και συναφή ερωτήματα.
Η συμβατική σοφία επιβάλλει την ενασχόληση με την «πολυπολιτισμικότητα» (multiculturalism) με «διαπολιτισμικούς» και «διαθρησκευτικούς» διαλόγους και με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εξτρεμισμό και τον φονταμενταλισμό (ριζοσπαστισμό) των Μουσουλμάνων που κάθε τόσο αιματοκυλούν άμαχους πληθυσμούς. Όλα αποδίδονται σε κάποια «παρεξήγηση» σε κάποια «παρερμηνεία» θρησκευτικών κειμένων, στους λίγους και φανατισμένους και στο αμαρτωλό παρελθόν και παρόν του δυτικού Ιμπεριαλισμού, Αποικισμού και των σύγχρονων εκφάνσεών τους.
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα υπερασπιστώ τις πραγματικά αμαρτωλές ιμπεριαλιστικές, νεοϊμπεριαλιστικές, αποικιακές και νεοαποικιακές πολιτικές των γνωστών Μεγάλων Δυνάμεων στον Τρίτο Κόσμο. Ο τόπος μας τα έχει ζήσει αυτά από πρώτο χέρι και συνεχίζει να υποφέρει λόγω των πολιτικών των δυτικών αυτών δυνάμεων. Αυτό που θέλω να επισημάνω και να υπογραμμίσω είναι ότι μεταψυχροπολεμικά, μετά τις φονικές συγκρούσεις και πολέμους στην Γιουγκοσλαβία αλλά ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, διαπιστώνεται μία εξίσου αμαρτωλή, κυνική, ηθικά απαράδεκτη αλλά και πολύ πιο επικίνδυνη στρατηγική που εκπορεύεται από τις ΗΠΑ και τους αυλικούς της στη Δύση. Αυτή είναι, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του άρθρου, ο κατευνασμός των ανά τον κόσμο Μουσουλμάνων κυρίως σε «κομβικά» μουσουλμανικά κράτη όπως την Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, την Τουρκία, το Ιράν την Ινδονησία, το Σουδάν. Ο κατευνασμός αυτός γίνεται σε βάρος συγκεκριμένων χριστιανικών πληθυσμών που ζουν στα Βαλκάνια (Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη), την Τουρκία , την Αίγυπτο, το Σουδάν, τον Λίβανο, τους Αγίους Τόπους αλλά και ναι, στην Κύπρο.
Η στρατηγική αυτή των ΗΠΑ αναζητά το «ήπιο μετριοπαθές Ισλάμ» ή το Ισλάμ με «ανθρώπινο» πρόσωπο, όπως κάποτε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αναζητείτο ο σοσιαλισμός με «ανθρώπινο» πρόσωπο για να κατισχυθεί ο Μαρξισμός-Λενινισμός και ο Σοβιετικός Κομμουνισμός. Ο παραλληλισμός εδώ με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου δεν είναι καθόλου τυχαίος. Την σημερινή περίοδο σε σημαντικά κέντρα διαμόρφωσης στρατηγικής στις ΗΠΑ όπως είναι το RAND Corporation, έχουν εκπονηθεί μελέτες που εφαρμόζονται πλέον ως πολιτικές στις ΗΠΑ, για καταπολέμηση του εξτρεμιστικού Ισλάμ με την ανάδειξη του λεγόμενου «ήπιου» Ισλάμ ως κυρίαρχου. Ως μοντέλα τους οι αμερικάνικοι εγκέφαλοι της RAND χρησιμοποιούν μουσουλμανικές ομάδες και κινήματα όπως αυτή του Σουφισμού (μουσουλμάνικου Μοναχισμού) των Μπεκτασίδων, του Φετουλάχ Γκιουλέν (Τουρκία). Χρησιμοποιούν επίσης και την μετριοπάθεια ηγετών όπως του Μουμπάρακ της Αιγύπτου και του Ερντογάν της Τουρκίας. Ο τελευταίος είναι πολύ μοδάτος σε δυτικά κέντρα εξουσίας από την Ουάσινγκτον μέχρι τις Βρυξέλλες και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ερντογάν σε δημόσιες δηλώσεις του απορρίπτει την ύπαρξη «ήπιου» Ισλάμ. Ένα είναι, λέει, το Ισλάμ και είναι μοναδικό.
Αναπόφευκτα, και επειδή δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, βρίσκεται συνεχώς υπό εξέλιξη ένα αλισβερίσι μεταξύ Ουάσινγκτον και των ηγετών/κρατών του λεγόμενου ήπιου Ισλάμ. Και αυτό εκφράζεται στην πράξη σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών σε περιοχές όπως είναι τα Βαλκάνια, η Τουρκία, η Κύπρος, η Αίγυπτος, το Σουδάν κλπ. Οι Δυτικοί λειτουργούν κατευναστικά, ξεπουλώντας τα δικαιώματα των χριστιανικών πληθυσμών ακόμη και σε περιοχές όπου αυτοί βρίσκονται σε πλειοψηφία, όπως για παράδειγμα στην Κύπρο. Πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν ότι έτσι θα «εξημερώσουν» το θηρίο του εξτρεμισμού σε άλλες περιοχές του πλανήτη όπου κυριαρχούν Μουσουλμάνοι και διακυβεύονται δικά τους πετρελαϊκά, συνήθως, συμφέροντα. Στο κυνικό τους αυτό παιχνίδι έχουν χειροκροτητές και νεροκουβαλητές την δική μας ετερόφωτη ελίτ.
