Του Κώστα Βενιζέλου

ΓΙΑ τον Τάσσο Παπαδόπουλο θα γραφτούν πολλά και θα ειπωθούν ακόμη περισσότερα. Θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε δακρύβρεχτες δηλώσεις με έντονη την αίσθηση της υποκρισίας. Αυτό είναι ίδιον της πολιτικής. Σημασία έχει πως καταγράφεται μια μακρά πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου, όπως αυτή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Συνέδεσε την πολιτική του διαδρομή με την ιστορική πορεία της Κύπρου. Άνθρωπος με συμμετοχή στο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, αλλά και μέλος της «παιδικής χορωδίας», του πρώτου υπουργικού συμβουλίου, ήταν πρωταγωνιστής όλων των σημαντικών εξελίξεων των τελευταίων δεκαετιών. Υπουργός, βουλευτής, πρόεδρος της Βουλής, διαπραγματευτής, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πάντα στη μάχιμη πολιτική. Τα συν και τα πλην της πολιτικής του διαδρομής αποτελεί ένα ζήτημα που θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος. Απασχόλησε, όμως, ήδη την κοινωνία, απασχόλησε την πολιτική ζωή του τόπου. Για τους πολίτες, για τους ανθρώπους της Κύπρου και του ελληνισμού ευρύτερα, αυτό που θα παραμείνει, βαθιά ριζωμένο στη μνήμη είναι ασφαλώς το γεγονός ότι σήκωσε το βάρος να αντιταχθεί στην επιβολή του σχεδίου Ανάν το 2004. Βρέθηκε απέναντι στις μεγάλες και ισχυρές χώρες του κόσμου και χωρίς να αγνοεί το κόστος, πήρε τις αποφάσεις του και ενημέρωσε τους πολίτες. Θεώρησε ότι αυτό ήταν το καλύτερο για τη χώρα του και το υποστήριξε με σθένος. Προέβλεψε τις πιέσεις, τις αισθάνθηκε, ήξερε πως η επόμενη ημέρα θα ήταν πολύ δύσκολη, αλλά δεν έκανε πίσω. Γνώριζε άλλωστε πως αποδοχή του σχεδίου θα ήταν καταστροφική εξέλιξη για την Κύπρο. Έπραξε αυτό που θεώρησε πως διασφάλιζε το μέλλον της χώρας, του Ελληνισμού και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια: Με τη στάση της τουρκικής πλευράς, του «προοδευτικού» Ταλάτ αλλά και από όσους είχαν την ευκαιρία για «δεύτερη ανάγνωση» του σχεδίου Ανάν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς. Ακόμη κι αυτοί που διαφώνησαν μαζί του, του αναγνώριζαν τη σταθερότητα στις θέσεις του. Το σθένος και την αποφασιστικότητα που υποστήριζε τις απόψεις του. Είτε διαφωνεί κανείς με τη φιλοσοφία και την πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο πολιτικός κρίνεται συνήθως από τις μεγάλες και καθοριστικές αποφάσεις του. Και ο Τάσσος, κρίθηκε το 2004. Στην πιο καθοριστική ώρα για τον Ελληνισμό.