«Στην αρχή γεννήθηκε το Χάος, κι έπειτα η πλατύστηθη Γαία παντοτινός και ασφαλής τόπος των αθανάτων που εξουσιάζουν τις χιονισμένες κορφές του Ολύμπου και τα σκοτεινά Τάρταρα στα βάθη της γης με τους πλατείς δρόμους.
Μετά ο …. που είναι ο ωραιότερος και σοφότερος ανάμεσα στους αθάνατους θεούς, που λύνει τα μέλη όλων των θεών και των ανθρώπων και δαμάζει στα στήθια την καρδιά και τον νου. Εκείνος είναι η κορωνίδα της Δημιουργίας, ο Υπέρτατος Κριτής των Πάντων θνητών τε και Αθανάτων. Κατέχει την Γνώση στην ολότητά της. Το νου του δεν τον θολώνουν η αμφιβολία και η άγνοια που τυραννούν τους απλούς θνητούς. Η ίδια η Γαία του χάρισε Γνώμη ακλόνητη, απόσταγμα συμπαντικής Αλήθειας. Λέγεται ότι την μέρα που γεννήθηκε τρόμος κατέλαβε τους απανταχού σοφούς. Συγκλονισμένοι από το κάλλος και την Σοφία του, προσκύνησαν το θείο βρέφος και απόθεσαν στα πόδια του το δικαίωμα του λόγου. Μόνον Εκείνος θα είχε πια την ελευθερία να μιλά, μόνον Εκείνος μπορεί να κατέχει την Γνώση και να εκφέρει άποψη. Από τότε οι θνητοί προσκυνούν τον…" Απόσπασμα από την Θεογονία του Ησιόδου
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΗΣΙΟΔΟΣ ΣΤ "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ"
