του Σάββα Καλεντερίδη
Φόρος Περιουσίας (Varlik Vergisi)
Όσο διαρκούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Τουρκία έπαιζε με επιτυχία το ρόλο του Επιτήδειου Ουδέτερου και ενώ ήταν έστω και τυπικά σε ισχύ οι συμφωνίες Ε-Τ φιλίας του 1930, η Άγκυρα επωφελούμενη από την αδυναμία της Ελλάδας που ήταν υπό τριπλή κατοχή και της διεθνούς κοινότητας που ήταν εμπεπλεγμένη στον μεγάλο πόλεμο να παρέμβει, έβαλε στο στόχαστρο την ακμάζουσα ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης.
Ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας, Σιουκρού Σαράτσογλου, στο…πρόγραμμα της κυβέρνησής του, που διάβασε στις 5 Αυγούστου 1942, έλεγε:
«Εμείς είμαστε Τούρκοι. Είμαστε εθνικιστές Τούρκοι και έτσι θα παραμείνουμε. Κατά την άποψή μας, όσο σημαντικό είναι για τον τουρκισμό το ζήτημα του αίματος και της φυλής, άλλο τόσο σημαντικό είναι και το ζήτημα της συνείδησης και του πολιτισμού… Εμείς δεν θέλουμε απλά τον έλεγχο του κεφαλαίου και των τάξεων. Αυτό που θέλουμε είναι η κυριαρχία του τουρκικού έθνους».
Το 1942, και πάλι ο Σιουκρού Σαράτσογλου, μιλώντας σε μυστική συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (CHP) και αναφερόμενος στο νόμο περί Φόρου Περιουσίας (Varlik Vergisi) που επρόκειτο να ψηφιστεί, έλεγε:
«Ο νόμος αυτός είναι ταυτόχρονα ένας επαναστατικός νόμος. Με την εφαρμογή του νόμου αυτού θα έχουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε την οικονομική μας ανεξαρτησία. Με το νόμο αυτό θα βγάλουμε από τη μέση τους ξένους, οι οποίοι έχουν στα χέρια τους και ελέγχουν την τουρκική αγορά. Έτσι θα δώσουμε την τουρκική αγορά σε τουρκικά χέρια.»
Για να διαβάσατε την συνέχεια, πατήστε ΕΔΩ
