Η Ελλάς αναγνωρίζει (βάσει Συνθήκης Λοζάννης) μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και η Τουρκία αναγνωρίζει ελληνο-ορθόδοξη (Rum-Ortodoks) μειονότητα στη Πόλη, Ίμβρο και Τένεδο.
Περί της Τουρκικής κρατικής πολιτικής (από το 1924 και μετά) έναντι των Ρωμιών (Ελλήνων) της γείτονας χώρας, σε γενικές γραμμές, όλοι γνωρίζουμε (φόρος κεφαλαίου τη δεκαετία του '40 και Τάγματα Εργασίας, Σεπτεμβριανά 1955, απελάσεις 1964, καθεστώς βίας και καταπίεσης σε ‘Ιμβρο και Τένεδο κλπ, Νόμος για τα Βακούφια κλπ).
Τα Ελληνικά αντίποινα
Τα Ελληνικά αντίποινα, τρόπον τινά και με καθυστέρηση, αρχίζουν να εφαρμόζονται από το 1983 («ίδρυση» ψευδοκράτους στη Κατεχόμενη Κύπρο). Συγκεκριμένα:
1)Οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης συναντούν δυσχέρειες στη σύσταση σωματείων, ιδίως όταν στον τίτλο τους αναφέρονται οι λέξεις "Τούρκος", "τουρκική". Ειδικότερα, απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση (το 1986) η λειτουργία νόμιμων σωματείων όπως η «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» (ιδρύθηκε το 1927) και "Πολιτιστική Ένωση Τούρκων Γυναικών" της περιοχής της Ροδόπης λόγω της επωνυμίας τους και όχι λόγω της δραστηριότητας τους. Το ΕΔΑΔ καταδίκασε πέρυσι την Ελλάδα και για τις δύο υποθέσεις.
2) Η κυκλοφορία και διανομή του εκδιδόμενου στην Τουρκία τύπου παρακωλύεται στη Θράκη (παραδοχή ΥΠΕΞ)
3) Καταβάλλεται προσπάθεια εγκατάστασης Ποντίων προερχομένων από την πρώην ΕΣΣΔ,
αλλά και άλλων Ελλήνων, προκειμένου να μεταβληθεί η αναλογία Χριστιανών και Μουσουλμάνων στη Θράκη. Ενθαρρύνεται, επίσης, η μετακίνηση Μουσουλμάνων προς τη νότια Ελλάδα για τον ίδιο λόγο (παραδοχή ΥΠΕΞ)
4) Διοικητικές κουτοπονηριές: Κατά την κατάρτιση των ορίων της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης ο νομός Ξάνθης συνυπολογίσθηκε μαζί με τους νομούς Δράμας και Καβάλας, ο δε νομός Ροδόπης συνενώθηκε με το νομό Έβρου προκειμένου να εξασφαλισθεί η μη εκλογή Μουσουλμάνου υποψηφίου νομάρχη.
5) Άλλα διοικητικά μέτρα περιλαμβάνουν τη κρατική μισθοδοσία – έλεγχο του μουφτή (ενώ υπάρχει και ο «θεσμός» του ψευδο-μουφτή), τη κρατική μισθοδοσία- έλεγχο για τα «αυτοδιοικούμενα μειονοτικά σχολεία» καθώς και «γραφειοκρατικά εμπόδια» για τη λειτουργία μειονοτικού τηλεοπτικού σταθμού, αντίστοιχου με το TRT6 (στη κουρδική γλώσσα) στη Τουρκία.
Η Σύμβαση – Πλαίσιο για τις Εθνικές Μειονότητες και το «κρυφτούλι» του ΥΠΕΞ
Η Ελλάς που αναγνωρίζει μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη φοβάται να επικυρώσει τη Χάρτα Μειονοτικών και Περιφερειακών Γλωσσών καθώς και τη Σύμβαση -Πλαίσιο για τη προστασία των εθνικών μειονοτήτων (Συμβούλιο της Ευρώπης, 1994). Το κείμενο της Συνθήκης παρατίθεται στο (http://www.greek-language.gr/greekLang/studies/guide/thema_c5/05.html).
Έμμεσα λοιπόν η Ελλάδα ακυρώνει (η ίδια) τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης αναβαθμίζοντας την (λόγω του φόβου της για τη Σύμβαση-Πλαίσιο) σε εθνική μειονότητα.
Οι λόγοι της Ελληνικής υποκρισίας παρατίθενται με επίσημο κρατικό έγγραφο του ΥΠΕΞ στο http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060611.htm και είναι άκρως αποκαλυπτικοί…Το επιχείρημα ότι πρέπει να εφαρμόζεται η αρχή της αμοιβαιότητας και της καλής γειτονίας δε μπορεί να πείσει πλέον τους διεθνείς παρατηρητές και οργανισμούς καθώς δεν υφίσταται πρακτικά ελληνο-ορθόδοξη μειονότητα στη Τουρκία για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους.
Η Τουρκική εκμετάλλευση της μειονότητας στη Θράκη
Στη τελευταία του επίσκεψη στη Δυτική Θράκη ο Τούρκος ΥΠΕΞ Ali Babacan προέτρεψε τα μέλη της μειονότητας να προσφεύγουν στο ΕΔΑΔ για να διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Στην Αθήνα σήμανε συναγερμός για την «προκλητική» του δήλωση. Δυστυχώς αυτά που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα κράτος δικαίου για τους στενόμυαλους και δήθεν πατριώτες θεωρούνται απαράδεκτα. Άραγε η Ελλάς δε στηρίζει τις προσφυγές του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ΕΔΑΔ και τις προσφυγές Κυπρίων για τις περιουσίες τους στα Κατεχόμενα; Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν.
Συμπέρασμα:
Η προστασία των μειονοτήτων (από το 1990 και μετά) θεσμοθετείται με διεθνή κειμένα (Συμβάσεις, Χάρτες, Πράξεις, Ψηφίσματα κλπ) τόσο από την Ε.Ε όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον ΟΟΣΑ. Το ΕΔΑΔ του Συμβουλίου της Ευρώπης παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μηχανισμός απονομής δικαιοσύνης σε ατομικό επίπεδο μελών εθνικής μειονότητας. Η Ελλάς καλείται να επιλέξει είτε το διεθνή διασυρμό και την αναξιοπιστία, τις καταδίκες από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και την επιβολή προστίμων είτε την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου με αναβάθμιση της ήδη αναγνωρισμένης μειονότητας σε Τουρκική, Πομακική και Ρομά αντίστοιχα. Παράλληλα θα πρέπει να εντάξει τις μειονότητες στη σύγχρονη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας. Ισότητα και όχι προνομιακή μεταχείριση των μειονοτήτων. Αξιοποίηση της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας της νέας γενιάς μειονοτικών με επένδυση στη μόρφωση και τις νέες τεχνολογίες. Θα προτιμούσα π.χ. οι Έλληνες επιχειρηματίες να αντλούν ανθρώπινο δυναμικό από τη μειονότητα στη Θράκη για τις επαφές τους με τις μουσουλμανικές αγορές παρά να «παρακαλάνε» Τούρκους businessmen να τους συμπεριλάβουν στα επενδυτικά τους σχέδια στο Καύκασο, στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή…
