Πάρε-δώσε Χριστόφια,που εξωθούν τους Τούρκους στην υιοθέτηση της πολιτικής της Αλεξανδρέττας
Του Πανίκου Ελευθερίου Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος
Νύκτα και κατευθύνομαι οδικώς, προς την Λευκωσία. Τραβάει ξαφνικά την προσοχή μου (είναι ποτέ δυνατό να μην γίνει;) η τεράστια φωταγωγημένη Τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο. Πονάει η ψυχή, ανακατώνεται το στομάχι. Αναρωτιέμαι… Τι συμβαίνει σ' αυτό τον δύσμοιρο τόπο; Που οδηγούμαστε, όντας όλοι…, κομπάρσοι και θεατές, σε αυτό το απίστευτο θέατρο του παραλόγου;
Πως γίνεται, οι Τούρκοι κατακτητές να είναι τόσο συνεπείς στο να υπενθυμίζουν τον διαχρονικό στόχο τους, την κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου (όχι μόνο με την σημαία στον Πενταδάκτυλο), κι οι Έλληνες (κυρίως οι ανεπαρκείς ηγέτες) να συνεχίζουν να έχουν τις ίδιες ψευδαισθήσεις (για "επανένωση" τάχατες, "συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας");
Κάποιοι θα πουν ότι είμαστε… Κασσάνδρες και κυνηγοί φαντασμάτων. Τους διαψεύδει ο Ραούφ Ντενκτάς, το "ιερό τέρας" της αδίστακτης Τουρκικής πολιτικής, ο άνθρωπος που συνείσφερε τα μέγιστα στο να αναβαθμιστεί η τουρκική μειονότητα του 18%, σε διεκδικητή ισότιμου συνεταιρικού κράτους στην Κύπρο. Τι είπε λοιπόν ο Ραούφ Ντενκτάς σε πρόσφατη διάλεξη του στην Κωνσταντινούπολη (που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο); Υποστήριξε, ότι αν ζούσε ο Ατατούρκ θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική στην Κύπρο και στην Ελλάδα με αυτήν που ακολούθησε στην Αλεξανδρέττα. Ας μην υποτιμηθούν τα λόγια αυτά! Είναι ενδεικτικά του τρόπου σκέψης και δράσης των Τούρκων. Άλλωστε, είναι γνωστή η εκτίμηση που τρέφει το τουρκικό κατεστημένο στον παλαίμαχο πολιτικό. Για όσους είναι άγνωστη η ιστορία της Αλεξανδρέττας, ας μπουν στον κόπο να το ψάξουν. Είναι το τραγικό ιστορικό προηγούμενο, προς το οποίο οδεύει η Κύπρος. Είναι η ιστορία της αρπαγής μιας επαρχίας της Συρίας, δια της ίδιας μεθόδου που χρησιμοποιείται σήμερα στην Κύπρο. Μέσω δηλαδή του εποικισμού και της απειλής χρήσης στρατιωτικής βίας.
Δεν είμαστε υπερβολικοί! Με βάση τα όσα διέρρευσαν από τις διαπραγματεύσεις, αποδεικνύεται περίτρανα ότι … όντως, το επίμαχο σχέδιο Ανάν κοιμόταν και… ξύπνησε (επιβεβαιώνοντας τον σημερινό πρόεδρο, ο οποίος όπως είναι γνωστό, είπε "ΟΧΙ" το 2004, μόνο για να "τσιμεντώσει" αργότερα -σήμερα δηλαδή- το "ΝΑΙ"). Ο Δημήτρης Χριστόφιας προχωράει ακάθεκτος για λύση στο Κυπριακό, και η ιστορία (του σχεδίου Ανάν) επαναλαμβάνεται. Έχει υποπέσει σε σειρά υποχωρήσεων και λαθών, πέραν των γενικόλογων προεκλογικών δεσμεύσεων του, σε σημείο που δεν υπάρχουν πια ούτε οι υποτυπώδεις κόκκινες γραμμές. Είναι δε αλήθεια ότι έχει την στήριξη (με την συνενοχή που αυτό συνεπάγεται) των "αντιπολιτευομένων της συμπολίτευσης ",ΔΗ.ΚΟ. και Ε.Δ.Ε.Κ. και των "συμπολιτευόμενων της αντιπολίτευσης" του ΔΗ.ΣΥ". Ουσιαστικά, μόνο το Ευρωπαϊκό Κόμμα τον αντιπολιτεύεται στο Κυπριακό (γι αυτό και είναι τόσο "ευέλικτος" καθοδόν προς την "λύση").
Πού πάμε; Μόνο ως καταθλιπτικό μπορεί να χαρακτηριστεί το τοπίο. Η φιλοσοφία που διαπνέει τη σημερινή διακυβέρνηση, είναι αυτή της ισοπέδωσης των πάντων, (της Ελληνικής παιδείας, του εθνικού φρονήματος, της αγωνιστικότητας του λαού) για να επιτευχθεί μια κίβδηλη "συμφιλίωση" με τους τ/κ. Μια "λύση επανένωσης", που αν εφαρμοστεί, θα μετατρέψει την Κύπρο σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος, συνεταιρικό με την κατοχική Τουρκία. Οι Έλληνες της Κύπρου σταδιακά θα υποβαθμιστούν σε μια θλιβερή μειονότητα, με μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ με την αδικία που θα συντελείται εις βάρος τους, θα σκέφτονται σοβαρά να μεταναστεύσουν για να σώσουν τις ζωές τους.
Τα λόγια το Ντενκτάς είναι κατά κάποιο τρόπο προφητικά. Αν "επιτευχθεί " "λύση" Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας μετά το "πάρε-δώσε" στις συνομιλίες που διεξάγει ο Πρόεδρος, είναι σαν να εξωθούμε την Τουρκία στο να βάλει σε εφαρμογή την τελική φάση του σχεδίου της. Θα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις γι αυτήν, για να ακολουθήσει "πολιτική Αλεξανδρέττας" και στην Κύπρο. Ας διαβάσουν επιτέλους ιστορία (οι ανιστόρητοι ηγέτες μας), για να διαπιστώσουν αν τήρησε ποτέ η Τουρκία την υπογραφή της. Ας διαβάσουν για να μάθουν (γιατί φαίνεται ότι δεν ξέρουν) τι έπαθαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου… και στα πιο κοντινά χρόνια, οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας μας.
