Παρακολουθώ τη δουλειά σκηνοθετών αρχαίου δράματος καιρό τώρα και περίμενα τις «Βάκχες» του Λοϊζίδη στην Αγγλία με ανυπομονησία. Το Σάββατο 21 Μαρτίου είχα την τιμή να παρευρεθώ στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης στο Camden του Λονδίνου και οι προσδοκίες μου ειλικρινά ξεπεράστηκαν. Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη υπό τη σκηνοθετική μαεστρία του Λεωνίδα Λοϊζίδη καθήλωσαν το κοινό σε ένα κατάμεστο θέατρο. Η αίσθηση της ελληνικότητας σε διαπερνούσε και η συγκίνηση ήταν τόσο έντονη που πραγματικά ζήσαμε μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Τα γεωγραφικά όρια σβήστηκαν, ο χρόνος έγινε άπειρος και τα φιλοσοφικά ερωτήματα – διλήμματα δε σε άφηναν να παραμείνεις αμέτοχος χάρη στην αμεσότητα με την οποία ο λόγος τα έθετε.
Η σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται μινιμαλιστική, με τρόπο που ο πλούτος του περιεχομένου αναδύεται με τον καλύτερο τρόπο. Την ίδια στιγμή η πρωτοτυπία κάνει έντονη την παρουσία της με κορυφαία στοιχεία τον εξ' ολοκλήρου γυναικείο θίασο, επιλογή που εξυπηρετεί τη συμβολοποίηση της γυναίκας, τη μελωποιημένη ερμηνεία που συντελεί έμμεσα στη σύνδεση αρχαιοελληνικών και βυζαντινών στοιχείων ανάγοντας την Ελληνικότητα ως κυρίαρχο συστατικό, αλλά και την αποστασιοποίηση των ρόλων, που είχε ως αποτέλεσμα την ‘απαίτηση' της συμμετοχής του κοινού στον ύψιστο βαθμό. Ο Λεωνίδας Λοϊζίδης μάς έπεισε για το αστείρευτο ταλέντο του και τη δύναμη της προσωπικής του ματιάς. Η διονυσιακή αίσθηση ήταν υποβλητική και το θυμικό βρισκόταν σε ένταση από το πρώτο λεπτό μέχρι την κάθαρση. Νιώσαμε την ατμόσφαιρα των Ελευσίνιων Μυστηρίων και την αντιπαράθεση αυτής με την καθεστικυία τάξη πραγμάτων. Το γνώριμο και οικείο απέναντι στο καινούριο και άγνωστο που γεννά φόβο και έλξη μαζί.
Η παραγωγή ήταν μια ευχάριστη έκπληξη σε ό,τι αφορά το πόσο προσεγμένη και πλούσια ήταν.Oκτώ ηθοποιοί επι σκηνής να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Σκηνικά λιτά που απέδιδαν με σεβασμό θεϊκό πλαίσιο, υπέροχη ενδυματολογία που ανέδιδε την ένταση κάθε ρόλου. Όλα τα συστατικά «έδεναν» μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο που το αποτέλεσμα άγγιζε την απόλυτη αρμονία. Ερμηνείες μεστές, χωρίς υπερβολές και στοχευμένες, πέτυχαν τη συμβολοποίηση των ρόλων.
Αξίζει να σημειωθεί πως η ενέργεια που το κοινό βίωσε ήταν μοναδική. Αυτό στα πλαίσια μιας παγκόσμιας περιοδείας που έχει ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο του 2008, είναι απόδειξη πως το η πίστη κάποιων ανθρώπων ξεπερνά κάθε κούραση προκειμένου το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα να είναι πάντα τόσο υψηλό όσο και οι προδιαγραφές του. Συγχαρητήρια στον Λεωνίδα Λοϊζίδη, ευελπιστώ σε μια ανάλογη συνέχεια της πορείας του.
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
