Δεν είναι λίγα τα κορίτσια που, επειδή δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, επιλέγουν να ζήσουν διπλή ζωή· και το Ίντερνετ κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα…
Η LΑURΑ D, η 20χρονη Γαλλίδα φοιτήτρια που κατέγραψε σε βιβλίο («Μes Cheres Εtudes», «Οι αγαπημένες μου σπουδές», εκδ. Μax Μilo) τη δωδεκάμηνη εμπειρία της ως πόρνη μερικής απασχόλησης, κατάφερε να αλλάξει τη ζωή της. Το βιβλίο της έχει ήδη μεταφραστεί σε 11 γλώσσες, σύντομα θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Σήμερα ζει στο Παρίσι, συνεχίζει τις σπουδές της, ζει άνετα, αλλά η πικρία την ακολουθεί: «Με ρωτούν αν υπάρχει κάτι θετικό που να μπορώ να κρατήσω από όλη αυτή την εμπειρία, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει», δήλωνε προ ημερών στους «Τimes». Η 30χρονη σήμερα Λορά δεν κάνει αποτιμήσεις. Δεν την έχει αφήσει άλλωστε πίσω της «όλη αυτή την εμπειρία», τη ζει ακόμα: «Λορά, φοιτήτρια- συνοδός, ετών 23…». Δεν είναι βέβαια 23, ούτε φοιτήτρια πια, αλλά την αγγελία τη δημοσιεύει ακόμα. Θέλει να διευκρινίσει όμως ότι «δεν εκδίδεται απόλυτα», είναι πολύ σημαντικό γι΄ αυτήν. «Μόνο» ερωτικά μασάζ προσφέρει «ή ολοκλήρωση με το χέρι». Δέχεται τους πελάτες σε ένα μικρό δωμάτιο, δίπλα στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τον γηραιό πατέρα της. Χρεώνει πιο φτηνά, το πολύ 150 ευρώ, γιατί ακριβώς αρνείται να πάει «μέχρι τέλους». Μια άλλη ζωή; Την ονειρεύεται ακόμα.
Με ιστοσελίδα παροχής υπηρεσιών…
O Ι ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ που δημοσιεύει το γαλλικό περιοδικό «Ρaris Μatch» ανήκουν, θα έλεγε κανείς, σε δύο διαφορετικές κοπέλες. Η μία φοράει αθλητικά παπούτσια, τζιν μπουφάν και γυαλιά μυωπίας, μοιράζεται το ίδιο τραπέζι με μια ακόμα φοιτήτρια, και οι δύο είναι αφοσιωμένες στα διαβάσματά τους, βρίσκονται στη βιβλιοθήκη ενός πανεπιστημίου του Παρισιού. Η άλλη φοράει μόνο τα εσώρουχα, ζαρτιέρες και ψηλοτάκουνα, μοιράζεται το τραπέζι του διαμερίσματός της με ένα λάπτοπ- οι επίδοξοι πελάτες είναι απρόσωποι, υπάρχουν μόνο μέσα από τις απαντήσεις που πληκτρολογούν στην ηλεκτρονική αγγελία της: «Φοιτήτρια… Ανυπομονώ να κάνω πιο όμορφες τις μοναχικές βραδιές σας…».
Η Ροζ μεγάλωσε σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο μιας πόλης του γαλλικού Βορρά με τη γιαγιά της μοναδικό φύλακα- άγγελο. Ονειρευόταν να κάνει καριέρα στη διαφήμιση και στα 18 της μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γράφτηκε σε μια σχολή γραφιστικής. Το μόνο της εισόδημα, όμως, ήταν ένα κρατικό επίδομα 400 ευρώ. Για μήνες, κοιμόταν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Υπήρχαν μέρες που δεν είχε να φάει, που λιποθυμούσε από την πείνα. Η κατάθλιψη καραδοκούσε.
Κάποιο βράδυ, σε ένα μπαρ της πλατείας Πιγκάλ ρώτησε αν υπήρχε δουλειά για εκείνη. Προσελήφθη αμέσως. Λίγους μήνες αργότερα, αποφάσισε να γίνει εργοδότης του εαυτού της. Η ιστοσελίδα με τις «παροχές υπηρεσιών» στην οποία δημοσιεύει την αγγελία της δέχεται καθημερινά 120.000 επισκέψεις. Για λόγους ασφαλείας, η Ροζ δίνει το πρώτο «ραντεβού αξιολόγησης» σε δημόσιο μέρος. Το δεύτερο, εφόσον όλα πάνε καλά, όπου θέλει ο πελάτης- στο ξενοδοχείο, στο σπίτι, στο γραφείο του…
«Τους πελάτες μου τους διαλέγω, κατά βάθος θα μπορούσα να είχα κάνει σεξ με κάποιους από αυτούς χωρίς να πληρωθώ». Αλλά πληρώνεται. 200 ευρώ την ώρα. Με τρία τέσσερα ραντεβού τον μήνα, βγάζει περί τα 4.000 ευρώ. Μένει σε ένα ωραίο διαμέρισμα, αγοράζει ωραία ρούχα. Όλα καλά λοιπόν; Η ίδια παραδέχεται ότι πατάει όλο και πιο σπάνια στο πανεπιστήμιο.
Ιδανικός ο ευκατάστατος και παντρεμένος
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ήδη στο πρώτο έτος του μεταπτυχιακού της, είναι μια συνηθισμένη Γαλλίδα φοιτήτρια. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο στην ιστορία της. Κόρη μεταναστών, η «Βlack Ρearl» (Μαύρο Μαργαριτάρι) βρέθηκε στο τέλος του πρώτου έτους των σπουδών της να εργάζεται συνολικά 45 ώρες την εβδομάδα χωρίς να μπορεί να τα βγάλει πέρα. Μέχρι που μια φίλη τής υπέδειξε μια ιστοσελίδα για «escort girls», «κορίτσια-συνοδούς».
«Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην αρχή ήταν η ευκολία με την οποία μπορούσα να κερδίσω τόσα πολλά χρήματα, νιώθοντας μάλιστα και κάποιες φορές ηδονή.
Πρέπει να σας πω ότι επιλέγω τους πελάτες μου, από τη φωνή, το παρουσιαστικό, την ηλικία- ποτέ δεν δέχομαι πελάτες κάτω των 35. Παλιότερα, δεν δεχόμουν κάτω των 40, αλλά τώρα με την κρίση…». Είναι νόμος της φοιτητικής πορνείας: νεαροί πελάτες δεν γίνονται δεκτοί. Ο ιδανικός πελάτης είναι ένας άνδρας ώριμος, ευκατάστατος, κατά προτίμηση παντρεμένος ή τόσο πολυάσχολος που δεν έχει χρόνο για προσωπική ζωή.
Το πιο δύσκολο στη δουλειά της, λέει, είναι ο φόβος. Προέρχεται από μουσουλμανική οικογένεια, τρέμει μήπως αποκαλυφθεί η διπλή ζωή της, γι΄ αυτό αλλάζει συχνά ψευδώνυμο και δεν λέει τα μυστικά της σε κανέναν. Έχει μαζέψει πια αρκετά χρήματα, του χρόνου που θα έχει τελειώσει το μεταπτυχιακό της, θα κάνει μια καινούργια αρχή κάπου στο εξωτερικό.
