Απευθυνόμενος σε στρατιωτικό ακροατήριο, ο πρόεδρος Ομπάμα, αφού διαπίστωσε ότι «[η] κατάσταση στο Ιράκ έχει βελτιωθεί.» και ότι «[η] ικανότητα των Ιρακινών Δυνάμεων Ασφαλείας έχει βελτιωθεί και οι ηγέτες του Ιράκ έχουν κάνει βήματα προς μια πολιτική διευθέτηση», εξήγγειλε τη σταδιακή απόσυρση έως την 31η Αυγούστου 2010 των δύο τρίτων περίπου των 142,000 Αμερικανών στρατιωτικών που σήμερα βρίσκονται στην ιρακινή επικράτεια, με μια δύναμη 35-50,000 να παραμένει για ενάμισυ ακόμη έτος προκειμένου να «εκπαιδεύει, εξοπλίζει και συμβουλεύει τις Ιρακινές Δυνάμεις Ασφαλείας…να διεξάγει στοχευμένες αντι-τρομοκρατικές αποστολές, και να προστατεύει τις εν εξελίξει [αμερικανικές] πολιτικές και στρατιωτικές προσπέθεις εντός του Ιράκ».
Συγχρόνως δε παρέσχε τη διαβεβαίωση ότι, εις εφαρμογήν της (συναφθείσης επί προεδρίας Μπους) αμερικανο-ιρακινής συμφωνίας, η πλήρης απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων θα έχει συντελεσθεί έως τα τέλη του 2011.
Το χρονοδιάγραμμα αυτό, το οποίο δεν αποκλίνει ουσιωδώς από τις δεδηλωμένες προθέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, έχει προκαλέσει τη δυσφορία υψηλόβαθμων στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος – μεταξύ άλλων της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Nancy Pelosi – αλλά και θετικά σχόλια Ρεπουμπλικανών, όπως του ηττηθέντος υποψηφίου του κόμματός του για την προεδρία γερουσιαστή Μακ Κέιν. Ενώ, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού άμυνας Γκέιτς και του Ρεπουμπλικανού πρόεδρου της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων John McHugh, δεν αποκλείει και την επανεξέταση των προβλεπόμενων προθεσμιών, εφ'όσον οι συνθήκες το επιβάλουν. (Βλ. σχετικώς Democrats dismayed by Barack Obama's decision to leave 50,000 troops in Iraq, "The Times", 28-2-2009.)
Όμως, η ομιλία αυτή του προέδρου Ομπάμα είναι ενδεικτική και των στοχεύσεων της νέας αμερικανικής κυβέρνησης στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο. Με χαρακτηριστικά τα ακόλουθα αποσπάσματα (βλ. πλήρες κείμενο στη "New York Timew" της 27ηςτρέχοντος): «…επανεστιάζουμε [τις προσπάθειές μας]: Στην αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. Στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής για τη χρησιμοποίηση όλων των συνιστωσών της αμερικανικής ισχύος για να εμποδισθεί το Ιράν να κατασκευάσει πυρηνικό όπλο. Και στην ενεργό επιδίωξη ειρήνης διαρκείας μεταξύ του Ισραήλ και του αραβικού κόσμου.» «Όλα τα έθνη και όλες οι ομάδες πρέπει να γνωρίζουν – είτε θέλετε το καλό ή το κακό της Αμερικής – ότι το τέλος του πολέμου στο Ιράκ θα καταστήσει δυνατή μια νέα εποχή αμερικανικής ηγεσίας και εμπλοκής στη Μέση Ανατολή. Και ότι η εποχή αυτή μόλις άρχισε.»
