Στις 27 Μαρτίου, μετά από εντατική διαβούλευση με τους αρμόδιους πολιτικούς και στρατιωτικούς συνεργάτες του, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος παρουσίασε από τον Λευκό Οίκο τους κύριους άξονες της στρατηγικής του για το Αφγανιστάν. Κατ'ουσίαν κινούμενος επί τα ίχνη του προκατόχου του, ως κεντρικό στόχο ο κ. Ομπάμα έθεσε την εξουδετέρωση της αλ Κάιντα Με την επίτευξη δε του στόχου αυτού κατά νουν, εξήγγειλε μια σειρά στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών και διπλωματικών μέτρων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:
* Η συνεχιζόμενη μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ στο Αφγανιστάν, με προοπτική το αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό στο τελευταίο αυτό να ανέλθει εντός των προσεχών μηνών σε 60,000 άνδρες – ήτοι στο διπλάσιο της εκεί στρατιωτικής δύναμης του συνόλου των λοιπών νατοϊκών συμμάχων.
-
Η απομόνωση, κατά το επιτυχές πρότυπο του Ιράκ, της αλ Κάιντα, δια της απόσπασης των Αφγανών εκείνων συμμάχων της – συμπεριλαμβανομένης και μιας μερίδας των Ταλεμπάν – οι οποίοι, μολονότι δεν συμμερίζονται τις τρομοκρατικές στοχεύσεις της, την στηρίζουν επί του παρόντος εν απουσία ασφαλών εναλλακτικών δυνατοτήτων.
-
* Η επίσπευση της συγκρότησης αξιόμαχων αφγανικών ένοπλων δυνάμεων, με στόχο τη δημιουργία έως το 2011 στρατιωτικής δύναμης 134,000 και αστυνομικής 82,000 ανδρών. Και παράλληλα η συμβολή στη βελτίωση της ήκιστα ικανοποιητικής, αυτή τη στιγμή, πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας. (Κατά τον κ. Ομπάμα, «το Αφγανιστάν έχει εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά υποσκάπτεται από τη διαφθορά και δυσκολεύεται να παράσχει βασικές υπηρεσίες στον λαό του. Η οικονομία χειμάζεται από ένα ανθούν εμπόριο ναρκωτικών, το οποίο ενθαρρύνει την εγκληματικότητα και χρηματοδοτεί την εξέγερση.»)
-
* Με έμφαση στην κρίσιμη σημασία του Πακιστάν, η υιοθέτηση έναντι του Καράτσι μιας δισυπόστατης προσέγγισης, συνισταμένης, αφ'ενός, στην παροχή οικονομικής και άλλης στήριξης – ο κ. Ομπάμα προανήγγειλε ότι θα ζητήσει από το Κογκρέσο τη έγκριση ετήσιας βοήθειας $1,5 δις επί πενταετία – και, αφ'ετέρου, στην άσκηση πιέσεων επί της πακιστανικής ηγεσίας για την ενεργότερη εξουδετέρωση των δυνάμεων της αλ Κάιντα των εγκατεστημένων επί των συνόρων με το Αφγανιστάν, χωρίς να αποκλείονται και μονομερή, εν ανάγκη, αμερικανικά πλήγματα κατά των ορμητηρίων αυτών των τρομοκρατών στο πακιστανικό έδαφος.
-
* Η σύμπραξη με ευρύ φάσμα κατά τεκμήριο ενδιαφερομένων να συνεργασθούν κρατών. Είναι ίσως το πιο καινοτόμο – τουλάχιστον ως προς τη μορφή – εκ των εξαγγελθέντων από τον Αμερικανό πρόεδρο μέτρων. «Μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη», είπε, «θα συγκροτήσουμε μια νέα Ομάδα Επαφής για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, με τη συμμετοχή όλων εκείνων που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την ασφάλεια της περιοχής – των νατοϊκών συμμάχων μας και άλλων εταίρων, αλλά επίσης και των κρατών της Κεντρικής Ασίας, των χωρών του Περσικού, του Ιράν, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας.»
Κατά τα λοιπά, προεξοφλείται ότι ο κ. Ομπάμα θα επωφεληθεί των εκδηλώσεων της 3ης και 4ης Απριλίου επί τη εξηκονταετία του ΝΑΤΟ για να παρακινήσει τους συμμάχους να συνεισφέρουν ενεργότερα στο αφγανικό εγχείρημα. Μολονότι όμως το κλίμα στους κόλπους της Συμμαχίας είναι ευνοϊκό για το πρόσωπο του νέου Αμερικανού προέδρου, η ανταπόκριση των περισσότερων από τα κράτη-μέλη στη συγκεκριμένη έκκλησή του προβλέπεται μάλλον χλιαρή – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη διάθεση στρατιωτικού προσωπικού για ενεργό εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το πιθανότερο, επομένως, είναι, ότι οι Αμερικανοί – μαζί με τους ελάχιστους νατοϊκούς που εν προκειμένω τους συμπαρίστανται ενεργώς – θα εξακολουθήσουν να φέρουν τα κύρια στρατιωτικά βάρη, με τους λοιπούς συμμάχους να συνεχίζουν να συμβάλλουν σε επικουρικό ρόλο.
