AKP (Ισλαμιστές/Φιλελεύθεροι) 34,3 (2002) 46,6 (2007) 39 (2009)
CHP (Κεμαλιστές/Αριστερά) 19,4 (2002) 20,9(2007) 23,2 (2009)
MHP (Γκρίζοι Λύκοι) 8,4(2002) 14,3(2007) 16,1(2009)
DTP (Koύρδοι) 6,2(2002) 5,2(2007) 5,4(2009)
SP (Ισλαμιστές) 2,3(2002) 2,5(2007) 5,4(2009)
DP (Κεμαλιστές/Δεξια) 9,12(2002) 5,4(2007) 2,7(2009)
Το ΑΚP του Ερντογάν ανεδείχθη ο μεγάλος χαμένος των χθεσινών Τοπικών εκλογών στη γείτονα Τουρκία. Συγκριτικά (βλέπε πίνακα) με το 2007 (βουλευτικές εκλογές) το ΑΚP έχασε 7,6 ποσοστιαίες μονάδες οι οποίες κατανεμήθηκαν στο CHP (2,3), στο SP(2,9) και στο ΜΗP(1,8). Το DTP διατήρησε τις δυνάμεις του (5,4) αλλά και λόγω νέων εγγραφών στους εκλογικούς καταλόγους κατάφερε να «κρατήσει» δήμους-προπύργια (Ντιγιαρμπακίρ) αλλά και να κερδίσει δήμους (Βαν, Σιιρτ) ελεγχόμενους από το ΑKP το 2004.
Συμπεράσματα:
– Τα συνολικά αποτελέσματα κρίνονται «υγιή» καθώς το κυβερνών κόμμα χρεώθηκε τη φθορά εξουσίας (2002-2009) αλλά και την αύξηση της ανεργίας και πτώσης των εξαγωγών. Είναι πολιτικά σημαντικό ότι οι διαρροές του κατευθύνθηκαν σε αντι-κουρδικά κόμματα (CHP, MHP) και Ισλαμιστές και ότι διατήρησε τη δύναμη του στις Κουρδικές επαρχίες. Βέβαια τα αποτελέσματα του ΑΚP είναι απογοητευτικά για όσους ήλπιζαν ότι η λειτουργία του TRT-6 στα κουρδικά και η διανομή «ηλεκτρικών συσκευών» σε φτωχούς Κούρδους θα λειτουργούσε ως πόλος έλξης περισσότερων ψήφων.
– Καμία ηγεσία πολιτικού κόμματος δε πρόκειται να «αμφισβητηθεί» εκ των έσω λόγω των θετικών τους αποτελεσμάτων. Εν ολίγοις οδηγούμαστε στις εκλογές του 2012 (εκτός απρόοπτου-απαγόρευση DTP) με τα δεδομένα ηγετικά σχήματα.
– Η πτώση του ΑΚP δε μεταφράζεται ως μήνυμα της βάσης για εντατικοποίηση των ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων. Οι ψήφοι διαρροής μεταφέρθηκαν σε αντι-ευρωπαικά κόμματα (SP, MHP, CHP). Πρόκειται κυρίως για ψήφο απογοήτευσης-διαμαρτυρίας για τη τρέχουσα οικονομική κρίση. Αναμένεται ο Ερντογάν να εμπλακεί και να εντείνει τη φιλο-αραβική του διπλωματία προκειμένου να αντλήσει αραβικά κεφάλαια που θα τονώσουν την οικονομία και θα προσφέρουν θέσεις εργασίας.
– Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η «παντοδυναμία» Ερντογάν είναι τρωτή και ότι μία πιθανή αλλαγή του εκλογικού νόμου στη Τουρκία (πλαφόν 10%) θα έφερνε το τέλος της μονοκομματικής διακυβέρνησης καθώς το SP και το DTP θα έμπαινε στο κοινοβούλιο.
-Με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα μία κοινή κάθοδος των ΜΗP-CHP (στις εκλογές του 2012) θα τους έφερνε στη πρώτη θέση (23,2+ 16,1 αντίστοιχα).
