ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 40/09
19 Ἀπριλίου 2009
Ἅγιον Πάσχα
Ἑορτή Ἑορτῶν
Ἔστι δέ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων. (Πρός Ἑβραίους 11:1)
Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Χριστός Ἀνέστη!
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτῆς τῆς μεγάλης καί ἐνδόξου ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἀπέραντη χαρά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας καί μέ τήν εἰρήνη τῆς ἀναλλοίωτης ὑποσχέσεώς Του γιά σωτηρία καί ἀληθινή ζωή. Καθώς συγκεντρωνόμαστε αὐτή τή νύκτα καί προσμένουμε τήν αὐγή τῆς νέας ἡμέρας, οἱ ἐκκλησίες μας, τά σπίτια μας, καί βεβαίως οἱ ψυχές μας εἶναι γεμάτες ἀπό τήν λάμψη τῆς Ἀναστάσεως καί τήν ἀπαστράπτουσα Ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ πίστεώς μας.
Τά Βιβλικά κείμενα εἶναι γεμάτα μέ διηγήσεις τῆς φανερώσεως τοῦ Χριστοῦ στούς μαθητές Του μετά ἀπό τήν θριαμβευτική ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του. Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο (20:19-29) μᾶς παρουσιάζει δύο τέτοιες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στούς ἀποστόλους Του στό «ὑπερῷον» ὅπου συχνά συγκεντρώνονταν. Στήν πρώτη ἀπό τίς ἐμφανίσεις αὐτές, ὁ Ἀναστάς Χριστός ἐπέδειξε στούς ἀποστόλους τά χέρια Του καί τήν πλευρά Του, τά σημάδια τῆς σωματικῆς ἀγωνίας τήν ὁποία ὑπέμεινε ἐπί τοῦ Σταυροῦ μέχρι θανάτου. Ἡ παρουσία Του ἐνώπιον τῶν μαθητῶν ἦταν ἕνα ὁρατό σημεῖο τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεώς Του. Ὡστόσο, σ'αὐτήν τήν πρώτη φανέρωση τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στό «ὑπερῷον» δέν ἦταν παρών ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς. Ἀκούγοντας γιά τήν ἐμφάνιση αὐτή ἀπό τούς ἄλλους ἀποστόλους, ὁ Θωμᾶς δήλωσε σαφῶς ὅτι δέν θά πίστευε ὅτι ὁ Χριστός εἶχε ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν ἐάν ὁ ἴδιος δέν ἔβλεπε τόν Χριστό καί ἐάν ὁ ἴδιος δέν ἄγγιζε τίς πληγές Του. Ὀκτώ μέρες ἀργότερα, ὁ Χριστός ἐμφανίστηκε γιά δεύτερη φορά στούς ἀποστόλους Του στό «ὑπερῷον». Αὐτή τήν φορά, ὁ Θωμᾶς ἦταν παρών καί ἦτο σέ θέση νά δεῖ τόν τύπο τῶν ἥλων καί τῆς λόγχης στό σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Τότε ὁ Θωμᾶς ἀναγνώρισε τόν Ἀναστάντα Χριστό μέ τήν ἀκόλουθη, μοναδική διακήρυξη τῆς πίστεώς του: Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου (Ἰωαν. 20:28). Στήν διακήρυξή του αὐτή, ὁ Χριστός ἀπάντησε στόν Θωμᾶ: ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας∙ μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες (Ἰωαν. 20:29).
Ὁ Θωμᾶς χρειάσθηκε νά δεῖ γιά νά πιστέψει καί ὁ ἀγώνας του μεταξύ ἀμφιβολίας καί πίστεως εἶναι ὄντως ἀνθρώπινος. Σήμερα, ὁμολογούμε τήν πίστη μας στόν Ἀναστάντα Χριστό σχεδόν 2000 χρόνια μετά ἀπό τις ἀναστάσιμες παρουσίες Του στούς ἀποστόλους Του. Καί τό πράττουμε ἐντός μιᾶς κοινωνίας, ἡ ὁποία, μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου, εἶναι ἱστορικά ἀπομακρυσμένη ἀπό τίς Θεῖες αὐτές ἐμφανίσεις. Γι' αὐτό τόν λόγο, μποροῦμε νά χαροῦμε γιά τήν πίστη μας στόν Ἀναστάντα Χριστό, διότι γνωρίζουμε τόν μακαρισμό τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς εἶπε ὅτι εἴμαστε μακάριοι ἀφοῦ εἴμαστε ἀνάμεσα στούς μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες (Ἰωαν. 20: 29).
Σήμερα, Γιορτή τοῦ Πάσχα, συγκεντρωνόμαστε γιά νά γιορτάσουμε αὐτή τήν συνεχιζόμενη καί ἀληθινή παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσά μας, Τοῦ Ὁποίου ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση βρίσκεται στό κέντρο τῆς Χριστιανικῆς πίστεώς μας. Ἡ γνήσια παρουσία τοῦ Χριστοῦ βιώνεται ἀπό τόν κάθε ἕνα ἀπό ἐμᾶς μέ πολλούς τρόπους, ὅπως ὅταν συγκεντρωνόμαστε ἐν τῷ ὀνόματί Του γιά προσευχή ἤ ὅταν ἀκοῦμε τό Ἱερό του Εὐαγγέλιο. Ὡστόσο, ἡ παρουσία Του καταδεικνύεται μέ τόν πιό ὑπέροχο τρόπο ὅταν ἐμεῖς μεταλαμβάνουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του στό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, μέσω τῶν φυσικών στοιχείων τοῦ οἴνου καί ἄρτου. Γι' αὐτό τόν λόγο, στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, εὐχαριστούμε τόν Θεό ὅταν μετέχουμε τῆς Θείας Κοινωνίας, ὁμολογώντας ὅτι ἔχουμε μεταλάβει «τῶν θείων, ἁγίων, ἀχράντων, ἀθανάτων, ἐπουρανίων, και ζωοποιῶν, φρικτῶν τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων». Ἔτσι, παραδόξως, παρά τό ὅτι δέν «εἴδαμε» τόν Ἀναστημένο Χριστό μέ τόν ἴδιο τρόπο πού τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοί Του, Τόν «βλέπουμε» καί ἔχουμε τήν ὁλική καί πλήρη ἐμπειρία Του, ὅπως ἀκριβῶς εἶχαν καί οἱ ἀπόστολοι. Αὐτή εἶναι ἡ περίπτωση πού βλέπουμε τό στοιχεῖο τοῦ Θείου Μυστηρίου, τό ὁποῖο εἶναι εὐδιάκριτο χαρακτηριστικό τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς πίστεώς μας. Σέ αὐτή τήν ἐξαιρετικά εὐλογημένη ἐμπειρία τῆς συμμετοχῆς στήν Θεία Κοινωνία μᾶς δίδεται ἡ δυνατότητα νά δούμε καί νά βιώσουμε αὐτό πού ὁ Θωμᾶς χρειάστηκε νά δεῖ πρίν 2000 χρόνια γιά νά πιστέψει. Στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας ἔχουμε τήν ἐμπειρία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, λαμβάνουμε τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ σωματικῶς στόν φυσικό μας ὀργανισμό καί πνευματικῶς στίς ζωές μας καί ἔτσι συνεχῶς ἀνανεωνόμαστε διά τῆς θεραπευτικῆς Του δυνάμεως.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Στήν Ἁγία αὐτή Ἑορτή τοῦ Πάσχα, καθώς γεμίζουμε τίς ἐκκλησίες μας καί τίς καρδιές μας μέ τό φῶς καί τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, ἄς ὁμολογήσουμε χαρμοσύνως τήν πίστη μας στόν Ἀναστάντα Κύριο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνάμεσά μας. Διά μέσου τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας μας στό σῶμα Του καί στό αἷμα Του διά τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἄς δεχθοῦμε τήν ἀγάπη Του καί ἄς ἐπιβεβαιώσουμε τήν ἐγγύηση τῆς εὐλογίας Του. Ἄς ἐξαγγείλουμε στόν κόσμο, πού ἔχει ἀνάγκη, ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως, ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ἐλπίδος καί τῆς σωτηρίας, καί ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι πίστεως. Καί ἄς καλέσουμε ὅλους τούς ἀνθρώπους νά ἔρθουν στήν στοργική ἀγκαλιά τοῦ Ἀναστάντος καί ζῶντος Κυρίου, γιά νά Τόν δοῦν, νά Τόν βιώσουν, καί γιά νά ἀνακαλύψουν τήν ἀτέλειωτη χαρά καί εἰρήνη ἐν Αὐτῷ, ὁ Ὁποῖος κατήργησε τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ'ἔχῃ ζωήν αἰώνιον (Ἰωαν. 3:16). Γιά μιά ἀκόμη φορά γεμᾶτοι χαρά διακηρύσουμε: Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι,
† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
