Κατέβηκα αυτό το Σαββατοκύριακο στη Νέα Υόρκη για δουλειές αλλά και για να δώ απο κοντά την παρέλαση του Ελληνισμού, που έγινε ετεροχρονισμένα, ένα μήνα μετά την εθνική μας επέτειο στην περίφημη 5η λεωφόρο. Ερχόμουν υπομειδιώντας για όσα ευτράπελα περίμενα να συμβούν, έχοντας υπόψη μου ρεπορτάζ, σχόλια και φωτογραφίες άλλων παρελθόντων ετών.
Ετσι βρέθηκα καλεσμένη του ομογενή επιχειρηματία και αγαπημένου φίλου Τζόν Κατσιματίδη στην εκδήλωση της Ομοσπονδίας Σωματείων Νέας Υόρκης στο ξενοδοχείο Χίλτον το Σάββατο , παραμονή της παρέλασης. Ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα απο τον Κύπριο ομογενή λομπίστα κ. Φίλιπ Κρίστοφερ, ο οποίος παρουσίασε τη βραδυά σε κλίμα προσωπικής ευφορίας , μακράν του εθνικού παλμού.
Ευχαριστήθηκα όμως την παρουσία συναδέλφων όπως του Δημήτρη Φίλιου, του Πανίκου Παναγιώτου, του Δημήτρη Καστανά, του Τάμη Ελλις, της Ρεββέκας Παπαδοπούλου- Πανάγου, του Δημήτρη Πανάγου, του Δ. Τσάκα , του Ρομποτή, του Αλεξ Στεφανόπουλου, της Δέσποινας Συριοπούλου και άλλων ών ουκ έστι αριθμός. Είδα σε ιδιωτικό δείπνο τον Αποστόλη Ζουπανιώτη, ενώ δε μπόρεσα να συναντηθώ ούτε για ένα λεπτό με τον πολυαγαπημένο αδελφό και φίλο Μιχάλη Ιγνατίου. Στην παρέλαση εξάλλου είδα φευγαλέα τον Πόλ Κοτρώτσιο και το Μπόμπ Νικολαϊδη.
Επίσης, είδα φίλους βουλευτές, όπως τον αντιπρόεδρο της Διακομματικής Επιτροπής Απόδημου Ελληνισμού της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη (που έχει δώσει δυναμικά το παρόν πάντοτε στον αγώνα για τους Ελληνες της Διασποράς) ενώ γνώρισα απο κοντά τον πληθωρικό βουλευτή της Νεας Δημοκρατίας Γεράσιμο Γιακουμάτο. (Δεν θα αναφέρω τα λοιπά ονόματα παρευρεθέντων βουλευτών και υπουργών διότι δεν κάνω ρεπορτάζ επι του θέματος)
Παρόντες ήταν περίπου 15 βουλευτές και υπουργοί , κυρίως των δύο εναλλασσόμενων κομμάτων της εξουσίας, που ήρθαν απο την Αθήνα για να εμφανιστούν στην ομογένεια την ώρα της μεγάλης γιορτής χαίδεύοντας άνευ αντικρύσματος τ΄αυτιά μας ξανά και ξανά με τα ίδια λόγια του αέρα.
Η ατυχέστερη στιγμή ήταν εκείνη του υπουργού εθνικής άμυνας κ. Μεϊμαράκη, ο οποίος δήλωσε περήφανος που η Ελληνική Ομογένεια θα παρήλαυνε στην 5η Λεωφόρο την Κυριακή. (Μα, κύριε υπουργέ μου, περήφανοι θα πρέπει να νιώθουν οι Αμερικάνοι που θα δούν το πανάρχαιον έθνος μας στην 5η λεωφόρο, όπου φιγουράρουν όλα τα αρχιτεκτονικά μοτίβα των 2500 χρόνων της ιστορίας μας. Επιτέλους δεν το έχετε αντιληφθεί; Σκέφθηκα με αγανάκτηση για την τόση δουλοπρέπεια)…
Την Κυριακή ο ήλιος λάμπρυνε τον ουρανό της μητρόπολης. Απο νωρίς συγκεντρωθήκαμε στο ξενοχείο Πιέρ, όπου έγιναν οι γνωστοί βαρετοί και επαναλαμβανομενοι χαιρετισμοί απο αμερικάνους πολιτικούς, οι οποίοι έκαμαν φιλότιμη προσπάθεια να δείξουν πως γνωρίζουν έστω και ξώφαλτσα την πρόσφατη ελληνική ιστορία του ξεσηκωμού του 21 ενάντια στον οθωμανικό ζυγό.
Εξω βρίσκονταν παρατεταγμένα τα άρματα, που θα παρήλαυναν στην κεντρική λεωφόρο της αμερικάνικης μεγαλούπολης σηματοδοτώντας τον εθνικό μας γιορτασμό σε κλίμα πόπ ευφορίας.
Οι επίσημοι είχαν καθήσει στα έδρανα κάτω απο τη μεγάλη τέντα, που προστάτευε απο τον ήλιο. Πρώτη έφθασε η στρατωτική μπάντα απο την Ελλάδα που έπαιξε τον “Υμνον εις την Ελευθερίαν”. Απέναντι παρατάχθηκαν οι περήφανοι εύζωνες της προεδρικής φουράς, παραπέμποντας στους αγωνιστές του 21. Υστερα ακολούθησαν οι Πόντιοι με την αρχαία τριήρη και το σύνθημα για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Μετά εμφανίστηκε ένα τεράστιο πανό με το αίτημα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των αδερφών Αρμενίων αλλά και της γενοκτονίας των Ποντίων.
Κι ύστερα ήρθαν οι σύλλογοι, τα σχολεία, τα παιδιά μας, τα παιδιά τους ντυμένα με τις εθνικές ενδυμασίες. Ηρθαν δάσκαλοι, καθηγητές, ιερείς, απλοί πολίτες, επώνυμοι κι ανώνυμοι που παρέλασαν τιμώντας το πνεύμα της περήφανης φυλής μας.
Ολα ήταν σε καθαρότητα και ευταξία, η παρέλαση δεν έκανε κενά. Ο ρυθμός της ήταν εξαιρετικός, ο κόσμος πλημμύρισε τα πεζοδρόμια, οι εκφωνητές βασισμένοι σε καταπληκτικά ιστορικά κείμενα διάβαζαν την ιστορία της έκρηξής μας ενάντια στην τουρική κυριαρχία. Ακούστηκε απο τα μεγάφωνα παντού πως εμείς μια χούφτα Ελληνες ξεσηκωθήκαμε και αποτινάξαμε πρώτοι τον οθωμανικό βραχνά δίνοντας τον τόνο για τα κινήματα απελευθέρωσης σε όλα τα Βαλκάνια. Εμείς! μια χούφτα Ελληνες!
Δεν πειράχτηκα που ένα άρμα είχε τον Τόνυ Ορλάντο -ελληνικής καταγωγής απο μητέρα – να τραγουδάει τα πόπ τραγούδια του. Ούτε που η ομογενής Καλομοιρούλα με την τσακπίνικη φωνή κουνήθηκε μπροστά στις κάμερες με τα χαζοτραγουδάκια της.
Δεν χαλάστηκα ούτε μια στιγμή για όλα τα παρελκόμενα ενός Ελληνισμού, που πανηγυρίζει για την εθνική επέτειο με τρόπο ελληνικό κι αμερικάνικο συνάμα. Εγώ ένιωσα όμορφα που είδα τη νέα γενιά των Ελλήνων να παρελαύνει περήφανη για τη φυλή μας στη μητρόπολη του νέου κόσμου. Αυτού του κόσμου που ζεί δανεικά, στηριγμένος στο δικό μας αιώνιο Ελληνικό Πολιτισμό!
Και του χρόνου παιδιά !
