Ο κ. Γιανναράς στην ομι
λία του έθεσε τα μεγάλα διλήμματα που είχαν να αντιμετωπίσουν με το ξεκίνημα της επανάστασης οι Έλληνες -αν θα ξεκινούσε από τη Μολδοβλαχία ή την Πελοπόννησο – και ανέλυσε μια σειρά ζητήματα που δημιουργήθηκαν μετά την επανάσταση και την επικράτηση της σχολής και αντίληψης του Α.Κοραή. Έθεσε επίσης τα ζητήματα που στο μεταξύ αναφύησαν μετά την παραχώρηση του αυτοκέφαλου στην Ελλαδική Εκκλησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και των παραδόξων δεδομένων, όπως το γεγονός ότι για πολλά έτη πρόεδρος της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν ο Καθολικός Βαυβαρός βασιλιάς Όθωνας ή εκπρόσωπος του! Αναφερόμενος στον Ελληνισμό της Αμερικής τόνισε πως αν θέλει να πετύχει την αποστολή του το μόνο ελάχιστο που μπορεί να κάνει -και αυτό θα είναι και η μεγαλύτερη πολιτιστική επανάσταση αλλά και προσφορά της Ορθοδοξίας στην πολυπολιπολιτισμική Αμερική- είναι να επαναφέρουν τους 500 Ιερούς Ναούς στην Ορθόδοξη αγιογραφία και την ορθόδοξη βυζαντινή μουσική παράδοση. Τονίζοντας παράλληλα την μεγάλη αξία που έχουν για άλλους δυτικούς πολιτισμούς η Ορθοδοξία στο σύνολο της. «Δώστε σε αυτή την χώρα που σας έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσετε το όνειρο της ζωής σας αυτό που έχετε. Πολιτισμό και Ορθοδοξία».
Είπε πολλές φορές μέσα στις ομιλίες και παρεμβάσεις του. κατά την διάρκεια της παραμονής του στη ΝΥ. Αναφέρε και ανέλυσε ιστορικά το πόσο βαθιά επηρέασε την ζωή του Ελληνικου έθνους η επιβολή της δυτικής νοοτροπίας που εισχώρησε στο εσωτερικό γίγνεσθαι των Ελλήνων μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Ένα κράτος που εξακολουθεί να βρίσκεται 180 χρόνια μετά σε συνεχή επανίδρυση χωρίς ποτέ να έχιε καταφέρει να σταθεροποιηθεί σε γερές και στέρεες βάσεις. Με σαφείς πολιτικές αιχμές για το σημερινό πολιτικό σύστημα της Ελλάδος έκανε εκτενή αναφορά στην απαξίωση και χαλάρωση των ηθικών πολιτικών και πνευματικών αξιών που σήμερα αποτελούν την μεγάλη αιτία της κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος. Στην χειμαρρώδη και καθηλωτική εισήγηση του, μίλησε για το σύγχρονο νεοελληνικό κράτος, τα προβλήματα που αυτό κληρονόμησε από τις Βαυβαρικές αντιλήψεις και νοοτροπίες αλλά και για τον μεταπρατισμό τον οποίο συνεχίζουν μέχρι σήμερα οι διαδόχοι του φιλορωσικού, φιλογαλλικού και φιλοαγγλικού κόμματος, σημερινοί διαχειριστές του πολιτικού γίγνεσθαι της Ελλάδας. Έθιξε ακόμα τα μεγάλα και λεπτά ευαίσθητα ζητήματα που αφορούν την Ελλαδική Εκκλησία και την αποκοπή της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά το Αυτοκέφαλο που επέβαλαν οι Βαυβαροί χωρίς να φείδεται σχολιασμών και για την σημερινή πολυτεμαχισμένη και πολυδιασπασμένη Εκκλησιαστική κατάσταση πέντε διαφορετικών εκκλησιαστικών καθεστώτων που επικρατούν στον Ελλαδικό χώρο. Τόνισε ότι μόνη ελπίδα σήμερα είναι η Οικουμενική διάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για αυτό και οι Τούρκοι χτυπούν εκεί ακριβώς αρνούμενοι την Οικουμενικότητά του.
Σε σχετική ερώτηση – τοποθέτηση δεν αρνήθηκε ότι έχουν γίνει και λάθη εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά ζήτεισε την διαφύλαξη του. Σε αρκετά σημεία της διάλεξης του αναφέρθηκε στο γεγονός ότι μόνο που μπορεί σήμερα να εξάγει-αυτή η πατρίδα μας είναι η δύναμη του- είναι ο πολιτισμός και ο τουρισμός της. Ζήτησε από τους Έλληνες να επιμείνουν στην Οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού γιατί αυτή είναι η μοναδική ελπίδα επιβίωσης του έθνους, ενώ ως μια από τις βασικές αιτίες κατάπτωσης του ελληνικού γίγνεσθαι ανέφερε την καθιέρωση-επιβολή του μονοτονικού, τονίζοντας την αξία στην συνέχεια ενός έθνους και ενός λαού της γλώσσας. Απευθυνόμενος προς τους Έλληνες Ομογενείς που κατέφθασαν ακόμα και από διπλανές πολιτείες New Jersey και Connecticut απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το θέμα της ψήφου των Ομογενεών τόνισε πως «όσο πιο αυτονομημένοι είστε τόσο περισσότερο μπορείτε να βοηθήσετε με τις δικές σας δυνάμεις την πατρίδα». Ο ομιλιτής απάντησε και σε μια σειρά ερωτήσεων του κοινού που φαινόταν να διψά για ένα λόγο διαφορετικό από αυτόν που σήμερα αρθρώνεται από το σύνολο των λεγομένων πνευματικών ταγών, ενώ όταν ρωτήθηκε για το γνωστό και τετριμμένο θέμα του ρόλου της Εκκλησίας στην επανάσταση του 1821, η απάντηση του σε σχετική ερώτηση -τοποθέτηση ήρθε ως ριξηκέλευθος κεραυνός απάντηση στην ιστορική διαστρέβλωση που επί χρόνια επιχειρείται.
Απάντηση αποστωμοτική με στοιχεία αλλά περαιτέρω αναφορά για τον «αφορισμό» που αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει ως ύστατη διπλωματική πράξη για την διάσωση των Ελλήνων της περιοχής ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε'. Στην όντως εκπληκτική ομιλία του, η οποία καθήλωσε το κοινό που συνέρρευσε -και μάλιστα από τις σπάνιες περιπτώσεις που η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ προσκειμένου να προσελκύσει κόσμο δεν έβαλε φαγητό, αφού η επιτυχία της εκδήλωσης ήταν δεδομένη- προκειμένου να πάρει λίγο γεύση από τον καθάριο πνευματικό και ουσιαστικό πολιτικό Λόγο του διδάσκαλου Χ. Γιανναρά. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο πρώην υφυπουργός Γιώργος Ορφανός, ο Μητροπολίτης Ατλάντας κ. Αλέξιος, η πρόξενος της ΝΥ κ. Βέβε, μέλη του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και αρεκτοί εκλεκτοί πανεπιστημιακοί που προσήλθαν για να ακούσουν και να μετέχουν της Κοινωνίας και Επικοινωνίας Λόγου. Νωρίτερα, την περασμένη Δευτέρα 27.4 ο Χ. Γιανναράς έδωσε άλλη μια διάλεξη στον Ιερό καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Manhattan με το ίδιο θέμα. Ο κ. Γιανναράς ήταν προσκεκλημένος του Συλλόγου Αθηναίων ΝΥ και του συλλόγου "Γέρος του Μωριά" ενώ χορηγός όπως ανακοινώθηκε ήταν ο Θ. Σπυρόπουλος συντονιστής του ΣΑΕ Αμερικής, ο οποίος όμως απαξίωσε να προσέλθει στη εκδήλωση.
Αρεκτοί από τους προσκεκλημένους που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τον κ. Χ. Γιανναρά έκαναν λόγο για μια στιγμιαία πνευματική όαση δροσιάς και ανάσας στην μεγάλη έρημο που διανύει ο σύγχρονος Ελληνας της Αμερικής. Μέσα από όσα είπε ο Χ.Γιανναράς και στις δυο δημόσιες ομιλίες-παρεμβάσεις του, τα μηνύματα που έστειλε προς τους σύγχρονους Έλληνες της Αμερικής, αλλά και τους φερόμενους ως ηγέτες και ταγούς της, ειδικά μετά και την δυσάρεστη εμπειρία να παρακολουθήσει για πρώτη φορά την παρέλαση του Ελληνισμού στην 5η λεωφόρο της ΝΥ την Κυριακή 26 Απριλίου(09) από την οποία έμεινε σοκαρισμένος από το θέαμα που αντίκρυσε, ήταν πολλαπλά και με πολλούς αποδέκτες… Για αυτό και η σταθερή σχεδόν επιτακτική προτροπή του για την αναγκαιότητα στην συνέχεια της Ελληνικής γλώσσας, τονίζοντας όμως με πλάγιο, προσεχτικά διατυπωμένο και διακριτικό λόγο, την διαπίστωση του μεταπρατιμσού των σύγχρονων Ελλήνων που δεν προσομοιάζουν σε τίποτε- μα τίποτε- στους απευθείας προγόνους μας Ρωμιούς του Βυζαντίου, είτε στους προγενέστερους τον Περικλή, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ισοκράτη και άλλους, έτσι ακριβώς και οι Ελληνες του Κόσμου, ενώ το σπουδαιότερο κεφάλαιο που έχουν να μοιράστουν με τους λαούς και τους πολιτισμούς που έρχονται σε επαφή είναι ο πολιτισμός και η ιστορία τους, εκείνοι μοιάζει να αναπαράγουν αυτόν τον μεταπρατισμό στο σημερινό γίγνεσθαι του οικουμενικού ελληνισμού. Αντιθέτως τα σημερινά παράδειγματα ειδικά της πλειοψηφίας του Ελληνισμού στην Αμερική μοιάζουν περισσότερο με αυτά εκείνων που ανέλαβαν να κυβερνήσουν την μικρή και περιορισμένη γεωγραφικά Ελλάδα μιμούμενοι και πιθηκίζοντες τους Γάλλους, Ρώσσους και Αγγλους παρά να συνεχίζουν την ιστορική παράδοση των Ρωμιών του Βυζαντίου και των Αρχαίων Ελλήνων. Η σταθερή επιμονή του Χ. Γιανναρά στην αναγκαιότητα επιστροφής στην Ελληνική Ορθόδοξη παράδοση που από μόνη της έχει το άναρχο και αυτόνομο αλλά και τον σεβασμό προς Θείο και Ιερό ήταν τον μεγάλο μήνυμα που έστειλε και στους Έλληνες της Αμερικής για τους οποίους δήλωσε κατ επανάληψη ότι δεν είναι ο αρμοδιότερος για να μιλήσει, ωστόσο σε ένα πολύ στενό κύκλο φίλων του δεν έκρυψε την βαθιά απογοήτευση και θλίψη που τον κατέλαβε με όσα είδε και ήρθε σε επαφή.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ Χ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ
Εμείς αυτό που θα τονίσουμε είναι ότι πράγματι η εκδήλωση αυτή ήταν μια αληθινή δροσοσταλίδα πνευματικής ανάτασης για τους λίγους Έλληνες που επιμένουν Ελληνικά και Ορθόδοξα μέσα σε μια βαθιά πλήρως αμερικανοποιημένη και πηθικίζουσα και μιμούμενη κοινωνία. Μακάρι οι Έλληνες είτε μέσω των συλλόγων των Ομοσπονδιών ή άλλων συλλογικών φορέων να χαρίζουν τέτοιες στιγμές πνευματικής ανάτασης με παρόμοιες πρωτοβουλίες, στον όντως κουρασμένο πνευματικά, αποστασιοποιημένο κοινωνικά και πολιτικά Έλληνα της Αμερικης. Έναν έλληνα βαθιά πικραμένο και απογοητευμένο από τους ηγήτορες και περιφερόμενους ηγέτες και ηγετίσκους, παράγοντες και παραγοντίσκους που αυτόβουλα και αυτόνομα αυτόκλητα και χωρίς συλλογικές διαδικασίες φέρονται να τον εκπροσωπούν χωρίς προηγούμενα να τον έχουν ρωτήσει έστω μέσα από μια καθαρή συλλογική δημοκρατική διαδικασία. Ό Έλληνας της Αμερικής έχει απορρίψει στην πράξη και το ΣΑΕ Αμερικής και το ΕλληνοΑμερικανικό Εθνικό συμβούλιο και άλλους δευτεροβάθμιους οργανισμούς που αλληλοσπαράσσονται σε έριδες, μίση και πάθη προσωπικά, χάνοντας πολύτιμο χρόνο επικοινωνίας και Κοινωνίας με την Ελλάδα και τα υγιή πνευματικά κέντρα της. Κέντρα και θεσμοί που από κοινού θα συστρατευτούν για την επαναχάραξη εθνικής συλλογικής στρατηγικής του Οικουμενικού Ελληνισμού και των δυνατοτήτων που έχει στις χώρες που ζει και μεγαλουργεί. Πόσο μάλλον για τον Ελληνισμό της Αμερικής που και δύναμη έχει. Και οικονομική υπεροχή διαθέτει. Και πολιτική αναγνώριση έχει παρόλο που αποτελεί μόλις το 1% του συνόλου του Αμερικανικού πληθυσμού έχοντας καταφέρει μέχρι τώρα παρά το παράδοξο και αναντίστοιχο της πληθυσμιακής παρουσίας του έναντι π.χ των Ισπανόφωνων, εν τούτοις έχει φτάσει μέχρι την πόρτα του Λευκού Οίκου(βλ. Μ. Δουκάκη. Π. Τσόγκα, κτλ) Και σε κοινωνική, επιστημονική και ακαδημαϊκή ευρωστία υπερέχει έναντι άλων εθνικών κοινοτήτων αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι διαθέτουμε ως εθνική κοινότητα περισσότερους από 3500 ακαδημαϊκούς διάσπαρτους σε όλην την επκράτεια των ΗΠΑ. Αυτό που λείπει-δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε- είναι: Το μακροπρόθεσμο σχέδιο. Η στρατηγική σε βάθος χρόνου. Η επικοινωνία και κοινωνία με τα υγιή πνευματικά κέντρα της Ελλάδας και του κόσμου. Το πολιτικό και επικοινωνιακό marketing για την χρήση των δυνατοτήτων που έχουμε ως κοινότητα και ως δυο τρία το πολύ πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην Ουάσιγκτον στο όνομα και πολλές φορές ερήμην της Ελλάδας και των Ελλήνων της Αμερικής. Αυτό που λείπει και αποτελεί ζωτικό κομμάτι και αχίλλειο πτέρνα του Ελληνισμού της Αμερικής είναι η πολυκερματισμός και προεδρολαγνεία και η εξουσιομανία που πλήττει τα ανώτερα κοινωνικά οικονομικά και εκκλησιαστικά στρώματα. Αυτό που λείπει και μας κάνει ευάλωτους είναι εσωτερική ενότητα, η συνεννοήση και σύμπνοια και κυρίως η εθνική ομόνοια και η μεταξύ μας ομοψυχία. Το μεγάλο και ορατό έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας δημιουργεί το πεδίο ανεξέλεγκτης πολιτικής και εκκλησιαστικής δράσης στο προσκήνιο και κυρίως στο παρασκήνιο ανθρώπων που κινούνται αποκλειστικά και μόνο με πρόσχημα την Ελλάδα και εθνικά ζητήματα της ή ακόμα και τα θρησκευτικά ζητήματα δυστυχώς με ιδιοτελή και εντελώς προσωποπαγή συμφέροντα, εικόνα που πια έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή και στους κρατούντες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό που εν τέλει λείπει από τον Ελληνισμό της Αμερικής -και αυτή η παρουσία του Χ. Γιανναρά αλλά και των όσων είπε αλλά κυρίως των όσων δεν είπε και υπονόησε -είναι η πολιτική -και όχι θρησκευτική- εκπροσώπηση του μέσα από διασυλλογικές πολιτικά ώριμες δημοκρατικές διαδικασίες. Είθε ο Ελληνισμός της Αμερικής με τέτοιες μικρές πρωτοβουλίες να μπολιάσει τις επόμενες γενιές με το Ορθόδοξο και γνήσιο Ελληνικό ήθος. Τέτοιες μικρές πνευματικές ανάσες αρκούν για να σπείρουν την σπίθα στα στήθη νέων ανθρώπων δεύτερης και τρίτης γενιάς ΕλληνοΑμερικανών που αγαπούν την Ελλάδα αλλά δεν ξέρουν γιατί. Χρειάζονται των Ελλήνων οι Κοινότητες για να μεγαλουργήσουν και πάλι τέτοιες μικρές παρέες που θα λειτουργήσουν, όπως η μικρά ζύμη το φύραμα ζυμεί. Τέτοιες παρέες και τέτοιες προσπάθειες αρκούν για να φτιαχτεί το πρόσφορο. Δώρο και αντίδωρο στις επόμενες γενιές νέων Ισσαποστόλων Ελλήνων Ορθοδόξων που στάλθηκαν σε άλλες πατρίδες και άλλους πολιτισμούς για να Κοινωνήσουν, Επικοινωνήσουν και να μεταλαμπαδεύσουν αυτό που πάντα είχαν. Μόρφωση. Πνεύμα. Πολιτισμό. Ιστορία. Ορθοξοξία. Ελληνισμό. Τέχνη. Ήθος. Καλλιέργεια. Αυτό που εν τέλει είμαστε όταν παραμερίζουμε μικρότητες, μίση και πάθη γινόμαστε ένα σώμα. Μια καρδιά. Μια ψυχή. Όλα αυτά μαζί συνενωμένα και συγκεφαλαιωμένα σε μια λέξη. Ελλάδα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
