«Ο Λάμπρος φεύγει, όπως έζησε, Αξιοπρεπής! Ο Λάμπρος φεύγει, όπως έζησε, Ελεύθερος. Ο Λάμπρος φεύγει, όπως έζησε, Ανιδιοτελής. Ο Λάμπρος φεύγει, όπως έζησε, Ακέραιος. Ο Λάμπρος φεύγει, όπως έζησε, Ασυμβίβαστος! Η σημαία της Ελλάδας θα σε συνοδεύσει μέχρι την Μάνδρα, Ξάνθης». Με αυτά τα λίγα, αλλά γεμάτα ουσία λόγια, που συμπυκνώνουν όλη την πεμπτουσία όσων θα θέλαμε όλοι μας να πούμε στον καλό φίλο και εκλεκτό συνάδελφό μας αποδίδοντας στο έπακρο την προσωπικότητα και το ήθος του μεταστάντος, αποχαιρέτησε ο Έλληνας Πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Αλέξανδρος Μαλλιάς τον Λάμπρο Παπαντωνίου. Χθες (2 Ιουνίου 09) λίγο πριν τη δύση του ηλίου στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Ουάσιγκτον, στενοί φίλοι και συνάδελφοι συγκεντρώθηκαν για να πουν το τελευταίο αντίο στον Λάμπρο Παπαντωνίου. Να απευθύνουν το ύστατο χαίρε στον Άνθρωπο. Τον φίλο. Τον καλό συνάδελφο. Τον αγωνιστή. Τον πατριώτη. Τον μεγάλο δημοσιογράφο. Σε κλίμα έντονης συγκίνησης, και σε φανερά φορτισμένη ατμόσφαιρα τελέστηκε με σεμνότητα, όπως σεμνός υπήρξε ο ίδιος ο Λάμπρος, τρισάγιο, πριν μεταφερθεί στην γενέτειρά του Μάνδρα, Ξάνθης, όπου την Παρασκευή θα τελεστεί ενώπιον συγγενών φίλων συναδέλφων, πολιτικών όλων των κομμάτων και πλήθος φίλων και συναγωνιστών του στους κοινούς αγώνες για την Ελλάδα και την Κύπρο, η εξόδιος ακολουθία για να ταφεί στη γη που τον γέννησε.
Με μια σεμνή, και γεμάτη μεγαλοπρέπεια, που επισφράγιζε η λιτότητα της σιωπής, τελετή όλοι όσοι τον γνωρίσαμε, συνεργαστήκαμε μαζί του, ήταν εκεί. (Πλήν ελαχίστων…) Εκεί βρέθηκαν εκτός από τους ελάχιστους συγγενείς που είχε στην Αμερική, ο πρώην Γερουσιαστής Π. Σαρμπάνης, ο κ. Ρωσίδης από το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο μαζί με τους κ. Λαριγκάκη, και και όλο το staff του ιδρύματος, ο Μιχάλης Ιγνατίου από το Έθνος και το Mega, ο Δημήτρης Φίλιος παλιός φίλος και συνάδελφος του στην ΠΡΩΙΝΗ, ο Πανίκος Παναγιώτου (από το ΒΗΜΑ και το ΑΠΕ), ο Σταύρος Παπαγερμανός (διευθυντής του γραφείου Τύπου της Ι. Αρχ. Αμερικής) μαζί με τον αδερφό του φωτορεπόρτερ Φώτη Παπαγερμανό, ο γνωστός φωτορεπόρτερ της ομογένειας Δημήτρης Πανάγος, η Δέσποινα Συριοπούλου(ΑΞΙΑ Flash) o Αλέξανδρος Στεφανόπουλος(από τις εκδόσεις TERZO MEDIA GRUP & το Greek American News Agency), όλοι συνάδελφοι από το Ελληνικό γραφείο Τύπου στην Ουάσιγκτον με τον επικεφαλής κ. Βασίλη Καπεταγιάννη, οι συνάδελφοι από το Κυπριακό γραφείο Τύπου στην Ουάσιγκτον, οι φίλοι και συνάδελφοι του από την Φωνή της Αμερικής με επικεφαλής τους τον κ. Μπίστη, και δεκάδες άλλοι συνάνθρωποι του από την ενορία της Αγίας Σοφίας όπου επί χρόνια έψελνε και ήταν ενεργό μέλος της κοινότητας. Ήταν όλοι εκεί για να κατευδώσουν στο τελευταίο ταξίδι προς την πατρίδα τον Λάμπρο. Τον «Mr. Lambros» όπως τον γνώριζαν όλοι στην Ουάσιγκτον τρεις δεκαετίες τώρα.
Τίμησαν τον Άνθρωπο Λάμπρο. Τον δημοσιογράφο. Τον ανύστακτο και γεμάτο αγάπη για την Ελλάδα και την Κύπρο, Έλληνα! Τίμησαν τον "Lambro The Greek". Τίμησαν τον ακούραστο μαχητή. Τον γνήσιο πατριώτη. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, σε μήνυμά του προς την οικογένεια έκανε λόγο για τον μαχητικό του λόγο, τον ένθερμο πατριωτισμό του, επισημαίνοντας ότι «ο Ελληνισμός και η ομογένεια έχασε έναν άξιο συνεχιστή και αγωνιστή των εθνικών μας θεμάτων». Όλοι, όσοι τον «χαιρέτισαν» με δυο λόγια ζεστασιάς , εστίασαν στην αισιοδοξία του, στο χαμόγελο, στο καλοδιάθετο και πρόσχαρο του χαρακτήρα του, στο ήθος και στην ξεχωριστή γεμάτη στόμφο ακέραιη προσωπικότητά του. Κοινός παρανομαστής όλων των αποχαιρετισμών ήταν η ξεχωριστή μαχητικότητά και ο ζήλος που επιδείκενυε για τα εθνικά μας θέματα. Για την Ελλάδα. Για την Κύπρο. Για τους Έλληνες της Πόλης. Όλοι όσοι τον γνωρίζαμε πολύ καλά αφουγκραζόμασταν τις -για πολλούς υπερβολικές μα σε βάθος απόλυτα δικαιλογημένες και εύλογες-αγωνίες και ανησυχίες του για την κατάσταση στα Βαλκάνια. Τους κίνδυνους που έβλεπε να ζώνουν την Ελλάδα. Το Αιγίαο και την αβέβαιη κατάσταση που δημιουργείται step by step στο Ελληνικό Αιγαίο. Ο Γιώργος Μπίστης από την Φωνή της Αμερικής, ο Απόστολος Ζουπανιώτης από την Greek News, ο πρέσβης της Κύπρου Ανδρέας Κακκουρής, αλλά και ο ανηψιός του Αλέξανδρος Σταυράκης μίλησαν από καρδιάς για τον δικό τους Λάμπρο. Τον άνθρωπο. Όλοι τον "είδαν" ο κάθε ένας από την δική του σκοπιά και την δική του εμπειρία μαζί του. Ως δημοσιογράφο. Ως συνοδοιπόρο. Η πιο παραστατική ίσως ήταν Elise Labott, η Αμερικανίδα δημοσιογράφος του CNN, η οποία χαιρέτισε τον "Mr. Lambro" εκ μέρους της ένωσης Ξένων Ανταποκριτών στο State Department. Μίλησε με γλαφυρότητα για το χαρακτήρα του. Δεν στάθηκε μόνο στο χαρακτήρα του, στην αισιοδοξία του, στα φιλικά αισθήματα που τον διακατείχαν πάντα, αλλά παρουσιάσε και τον δημοσιογράφο όπως οι συνάδελφοι Αμερικανοί έβλεπαν τον Λάμπρο. Αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο επαγγελματισμό του τονίζοντας ότι «ήταν πάντα ο πιο προετοιμασμένος δημοσιογράφος, ήξερε για τι μιλούσε, ήξερε αυτά που κανείς μας δεν ήξερε. Έρχονταν διαβασμένος. Επέμενε μέχρι να πάρει απάντηση. Ρωτούσε ξανά και ξανά ώσπου ο εκπρόσωπος υποχρεώνονταν να απαντήσει. Έθετε καίρια ερωτήματα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Μας μάθαινε μέσα από τις ερωτήσεις του γεγονότα που εμείς δεν γνωρίζαμε. Μας μίλαγε με πάθος και αγάπη για την Ελλάδα και την Κύπρο. Για τα δίκαια της χώρας σας όπως εκείνος τα έβλεπε». Ο συνάδελφος Απόστολο Ζουπανιώτης εστίασε στον Άνθρωπο. Τόνισε με έμφαση τις μεγάλες αγωνίες που είχε για το Αιγαίο, τα Βαλκάνια, την Κύπρο. Μίλησε για το ήθος και την δουλειά αλλά πάνω από όλα για το ξεχωριστή ποιότητα του χαρακτήρα του. Μας έλεγε «να προσέχετε τα παιδιά σας. Την οικογένεια σας. Ρωτούσε με αληθινό ενδιαφέρον για τα παιδιά μας. Για την πρόοδο τους. Ο ίδιος δεν είχε οικογένεια αλλά νοιάζονταν για τις δικές μας οικογένεια. Η οικογένεια του Λάμπρου ήταν η Ελλάδα και οι φίλοι και συνάδελφοι του. Για όλους είχε ένα καλό λόγο. Έβαζε πρώτα το συμφέρον της πατρίδας και μετά τα χρήματα για αυτό και ποτέ δεν δημιούργησε προβλήματα σε όσους τον άδικησαν. Έχασε την δουλειά του πολλές φορές για αυτή του την μαχητικότα γιατί πάνω από όλα προέτασε το συμφέρον των εθνικών μας θεμάτων». Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Ζουπανιώτης με τον οποίο συνεργάστηκαν μαζί στην ΠΡΩΙΝΗ και στην τοπική εβδομαδιαία ομογενειακή εφημερίδα Greek News της οποία είναι εκδότης και ο Λάμπρος έγραφε ανελλειπώς επί έξι συναπτά έτη. Τις νεκρολογίες έκλεισε ο Έλληνας πρέσβης Α. Μαλλιάς με τον πιο ενδεδειγμένο σεμνό και λιτό λόγο. Λόγο που εξέφρασε όλους μας όσοι είμασταν εκεί. Τονίζεται ότι όλα τα έξοδα(μεταφοράς και κηδείας) γίνονται δημοσία δαπάνη απίο το Ελληνικό κράτος με εντολή της υπουργού Εξ. κ. Μπακογιάννη την οποία πολλές φορές επέκρινε για την στάση της στα εθνικά μας θέματα…
Στην Ελλάδα στην εξόδιο ακολουθία εκπρόσωπος των συναδέλφων από Αμερική ορίστηκε ο συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου όπου και θα τον αποχαιρετίσει εκ μέρους όλων μας.
Η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε όταν η σωρός του Λάμπρου σκεπασμένη με την Ελληνική σημαία, μεταφέρθηκε από τον έλληνα πρέσβη Αλέξανδρο Μαλλιά, τον κύπριο πρέσβη Ανδρέα Κακκουρή, στο προσκέφαλο και τους συγγενείς και κάποιους φίλους να συνοδεύουν στο αυτοκίνητο, απ' όπου θα ξεκινούσε το τελευταίο ταξίδι προς την Ελλάδα. Το ταξίδι προς την πατρίδα. Ρίγη συγκινήσεως γεμίζουν όλους μας…. δάκρυα…και λίγα λόγια ακουμπώντας την σωρό που ετοιμάζοντας για το ταξίδι προς τη γη που αγάπησε. Την Ελλάδα… Μεγάλη τιμή για κάθε Έλληνα που πονά και αγαπά ανιδιοτελώς την πατρίδα, στο τελευταίο ταξίδι της ζωής να συνοδεύει η χιλιοματωμένη γαλανόλευκη σημαία. Ήταν η στιγμή που έκανε όλα τα μάτια να «σπάσουν». Να βουρκώσουν. Να δακρύσουν. Η βουβή σιωπή που κυριαρχούσε έσπασε και άνθρωποι που ο κάθε ένας είχε το δικό του μερίδο στην καρδιά του Λάμπρου αποσυρόταν βουβά σε άκρες γύρω από το Ιερό ναό για να κλάψει το δικό του Λάμπρο. Καρδιές και μάτια δκαρυσμένα που έστελεναν μια ευχή. Μια προσευχή για τον Λάμπρο… Ήταν η στιγμή που αποδιδόταν η ελάχιστα οφειλόμενη τιμή, στον άνθρωπο Λάμπρο. Στον φίλο. Στον (συν)αγωνιστή. Στον μαχητή. Στον πατριώτη. Στον ομογενή. Στον αληθινά μεγάλο δημοσιογράφο. Στον διδάσκαλο που δίδασκε με το παράδειγμα και το ήθος του. Στον έμπειρο δημοσιογράφο που σε καθήλωνε με την γνώση και με την πολυετή παρουσία του στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Μα πάνω από όλα ήταν η στιγμή που αποδίδοταν κατ ελάχιστον η τιμή και αναγνώριση των αγώνων, των κόπων, των θυσιών και μόχθων στον Έλληνα, ήταν η στιγμή της οφειλόμενης τιμής και αναγνώρισης για την ακούραστη μαχητικότητα την υπεράσπιση και προάσπιση των εθνικών ζητημάτων της Ελλάδος. Της Κύπρου. Των Ελλήνων της Πόλης και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την Ελληνικότητα του πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Η στιγμή της αναγνώρισης εκείνης της θέρμης με την οποία προέβαλε μέσα από κάθε πεισματικά επίμονη ξανά και ξανά ερώτηση του για μια σειρά άλλα ζητήματα που απτονται των εθνικών μας συμφερόντων.
Ήταν η προσωπική στιγμή του κάθε ενός (μας) που τιμούσε την απλή και σεμνή προσωπικότητα. Το ήθος του. Την προσφορά του προς την πατρίδα. Προς το έθνος…Ήταν εκείνη η στιγμή που ο κάθε ένας αναλογιζόταν πόσες φορές βοήθεισε και μας στήριξε όταν όλοι νέοι στο ξεκίνημα όταν θέλαμε κάτι από Ουάσιγκτον πάντα στο Λάμπρο τρέχαμε… Ο Λάμπρος ήταν αυτός που με πάθος νοιάζοταν για την ουσία του θέματος για αυτό και χάριζε πολλά αποκλειστικά σε πολούς με τις ερωτήσεις που υπέβαλε… Στις δύσκολες ώρες όλοι λέγανε "Λάμπρο ρώτα εσύ αυτό…"
Θα λείψει σε πολλούς…Θα μας λείψει… Από αύριο θα βρίσκεται στην πατρίδα. Τη γη που θα σκεπάσει και αυτόν ως άλλο μεγάλο άνδρα που με την ζωή και το ήθος του τίμησε την πατρίδα.. Θα ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι όπου η ιστορία-αργά ή γρήγορα ελπίζουμε και ευχόμεθα ότι- θα τον κατατάξει στην μεγάλη χωρεία εκείνων των ανδρών που κάποτε ύστερα από χρόνια το έθνος και οι όπου γης έλληνες τιμούν ως μεγάλους διαπρεπείς Άνδρες. Θα επιστρέψει εκεί. Στη γη και τα άγια χώματα που λάτρεψε. Θα επιστρέψει στα χώματα που πότισαν με το αίμα τους οι πρόγονοι που τίμησε με τους αγώνες και την δική του προσωπική συνεισφορά στην πατρίδα. Θα επιστρέψει στη γη των ηρώων. Θα επιστρέψει πάλι στην χώρα που λάτρευε και πάλευε ασταμάτητα γι' αυτήν. Την Ελλάδα. Την Ελλάδα "από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…"
Καλό ταξίδι… Λάμπρο…(Καλό ταξίδι φίλε…)
Λάμπρος Παπαντωνίου: Ενας ασυμβίβαστος ανταποκριτής
