Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardiη, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία, στηλιτεύεται ο τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης. Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει μία σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεμαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει.

Αξίζει να παρατεθεί το πλήρες κείμένο το οποίο το πρωτότυπο μπορεί στην συγκεκριμένη διεύθυνση:
SABAH «Μην το θυμίζετε αυτό στους μη μουσουλμάνους!
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω στην Πόλη» …;

ΑΝ έφτιαχναν μακέτα με τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες με τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη …;

ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό μας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω …;

ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης …;

ΑΝ έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά σταυρό …;

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα σας άρεσε;
Δεν θα μας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας. Τότε γιατί το κάνετε εσείς αυτό; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την άλωση) σαν να ήταν χθες;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή διακηρύσσετε σε όλο τον κόσμο: «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, ήρθαμε εκ των υστέρων και τα πήραμε με τη βία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη μνήμη μια υπόθεση 6 αιώνων;
Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;
Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατομμυρίων και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν.
Αυτό το όνειρο το βλέπουν μια χούφτα βλάκες μόνο.
Κι οι δικοί μας που γιορτάζουν την Άλωση είναι μια χούφτα φανατικοί μόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε σεις, αν μας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε;
Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε με αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν.
Αλλά δεν υπάρχουν.
Όλη η Ανατολή είναι περιοχή κατακτημένη.
Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=μανα, dolu=γεμάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.
Ακόμα και η ονομασία της Ισταμούλ δεν είναι όπως μας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάμ» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».
Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε πέντε τα διαμερίσματα.
Κανείς δεν μπορεί να μας κουνήσει, ηρεμήστε πια …
Οι χωριάτες μας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς πολλές φαμφάρες …;».

ΠΗΓΗ: Τμήμα ειδήσεων http://www.defencenet.gr/

"- Πολλοί Έλληνες φοβούνται τους Τούρκους, επειδή ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια. Αυτό, όμως δεν έχει καμία σημασία. Η ουσία είναι ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του, γιατί βρίσκει και τον Θεό βοηθό . Με τους εχθρούς μας, όμως , συμβαίνει ότι και με τους λύκους :

Ένας λύκος, όταν πλησιάζει σε κάποιο κοπάδι με πρόβατα, έρχεται σιγά-σιγά, για να μην τον πάρουν χαμπάρι. Κι ενώ είναι άγριος και δυνατός, επειδή αισθάνεται ένοχος, με το πρώτο γάβγισμα κι ενός κουταβιού ακόμα σκιάζεται και φεύγει μακριά. Η συναίσθηση της ενοχής του τον κάνει να φοβάται ακόμα και το γάβγισμα του μικρού, αδύναμου κουταβιού. Το ίδιο παθαίνουν και οι Τούρκοι. Κι εκείνοι νιώθουν ένοχοι. Επειδή δεν είναι δικά τους τα μέρη, σκιάζονται. Και σε ένα πόλεμο ο φόβος το πεσμένο ηθικό και η ενοχή είναι ο πιο μεγάλος εχθρός. Είπε, μάλιστα ότι οι Τούρκοι δεν έχουν πολλές μέρες ακόμα. Συμπλήρωσε επί λέξει :

– Οι Τούρκοι τα κόλλυβα (για το μνημόσυνο τους) τα έχουν στο ζωνάρι τους!"

(ΓΕΡΟΝΤΑC ΠΑΪCΙΟC)