Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Είχα μια δεκαετία να προσέλθω στις κάλπες εν Ελλάδι και παρότι ήμουν προετοιμασμένη για τρελλές αντιπαλότητες, πολιτικολογίες και «δολιοφθορές» εντεύθεν κακείθεν, τελικά οι ευρωεκλογές -τουλάχιστον στη Λευκάδα- εξελίχθηκαν σε απόλυτα πολιτισμένο κλίμα. Στα εκλογικά κέντρα επικράτησε ησυχία, σαφώς εκφράζουσα τη μεγάλη αποχή που παρατηρήθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Οι πολίτες προτίμησαν τις δροσερές παραλίες απο τις χλιαρές κάλπες, ήταν πασιφανές.
Μαζί μου ψήφισε για πρώτη φορά ως Ελλην πολίτης και ο Αλεξανδρίνος, ο οποίος ζύγιζε απο καιρό τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της πατρίδας, καταλήγοντας στην απόφαση πως σίγουρα δεν πρόκειται να ρίξει την ψήφο του σε αποδεδειγμένα διαπλεκόμενους και φθαρμένους ηγέτες. Η απολυτότητα της κρίσης του με έπεισε πως η νεολαία τελικά είναι η μόνη μας ελπίδα για ένα γύρισμα σελίδας στο πολιτικό σκηνικό της κουρασμένης διπολικής εξουσίας των τόπων.
Ο Αλέξανδρος κυριολεκτικά έμεινε έκπληκτος απο τον αριθμό των ψηφοδελτίων. 18 χαρτιά με ονόματα υποψηφίων παρέλαβε το άτομο για να ρίξει 1 στην κάλπη και 17 στα σκουπίδια (που δεν είναι κάν της ανακύκλωσης). Το παιδί, που έχει ψηφίσει κιόλας δύο φορές σε εθνικές και επαρχιακές εκλογές του Καναδά, αναρρωτήθηκε γιατί γίνεται τέτοια σπατάλη χαρτιού, όταν θα μπορούσαν τα κόμματα να αναγράφονται ονομαστικά σε ένα ψηφοδέλτιο και να ψηφίζονται με ένα σταυρό στο πλάι.
Κανείς δεν ήταν σε θέση να του δώσει απάντηση για τη διασπάθιση του χρήματος και του χαρτιού κι έτσι η κουβέντα δεν προχώρησε περαιτέρω.
Για τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών δεν θα μιλήσω. Οι κάθε λογής πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι κάνουν εικασίες, συγκρίσεις, σενάρια και προβλέψεις. Ενα είναι σίγουρο: πως αυτές οι εκλογές ανέδειξαν νικητή το Γιώργο Καρατζαφέρη με το ΛΑΟΣ των ασαφών θέσεων και ασαφέστερων κινήτρων. Ποιός να το περιμένει πως η αντιδραστική , ρατιστική άποψη για την πολιτική θα αποθεωνόταν και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκθέτοντας κανονικά τους Ελληνες ψηφοφόρους και την ελληνική πολιτική σκηνή;
Απο την άλλη, η κατάκτηση έστω και μιάς έδρας στο Ευρωκοινοβούλιο απο τους Οικολόγους κάπως σώζει το πρόσωπό μας στο ευρωπαϊκό μωσαϊκό, όπου η περιβαλλοντική μέριμνα κερδίζει διαρκώς έδαφος σε επίπεδο πολιτικής και κομμάτων.
Ξεφεύγοντας απο τα ελληνικά δεδομένα, όπου οι ευρωεκλογές εξελίχθηκαν σε ράπισμα της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα σπουδαίο να σταθούμε στους νέους συσχετισμούς δυνάμεων, όπως καταγράφονται μετα τις ευρωοεκλογές του 2009 στην Ευρωπη.
«Η Κεντροδεξιά αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, συγκεντρώνοντας λίγο πάνω από το ένα τρίτο των ψήφων και των εδρών. Ενώ κυβερνά στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών, σχέδιο πέρα από κάποια προστατευτικά μέτρα εθνικής κλίμακας δεν διαθέτει. Αλλά η ανασφάλεια φάνηκε να σπρώχνει μεγάλο αριθμό πολιτών σε συντηρητικές επιλογές, καθώς μάλιστα τα κόμματα που συναπαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν είχαν ενδώσει στις νεοφιλελεύθερες σειρήνες για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, σωτήριου σήμερα.
Η σοσιαλδημοκρατία, αντίθετα, υπέστη απώλειες – σε χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Μόλις που πλησιάζει το ένα τέταρτο ψήφων και εδρών (εφ΄ όσον συνυπολογίσουμε τους μη ενταγμένους τυπικά Ιταλούς Δημοκράτες). Εισπράττοντας φθορά για την κυβερνητική της πρακτική, όπου δεν διαχωρίζεται από τις ευθύνες για τις πολιτικές που έφεραν την οικονομική κρίση, χωρίς νέα στρατηγική πρόταση για την Ευρώπη και με έντονες εσωτερικές διαφορές, περισσότερους δεν έπεισε.»
Τα Νέα , Ελίζα Παπαδάκη
Πάντως, ο Γιώργος Καρατζαφέρης κράτησε τον τόνο της ευρωπαϊκής τάσης- τρέντ, όπως θα έγραφαν οι Ελληνες συνάδελφοι.
