Tου Μάρκου Δραγούμη
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνος Ρόβλιας, στον όρκο που έδωσε δεσμεύθηκε να τηρεί πιστά «το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους». Στις 22 Ιουλίου, ωστόσο, προωθώντας τη γραμμή του κόμματός του για εκλογές με ευκαιρία την ψήφιση από τη Βουλή του Προέδρου της Δημοκρατίας έκανε μια πολύ περίεργη δήλωση. «Σαφώς» είπε «το εθνικό συμφέρον δηλαδή η ανάγκη για αλλαγή κυβερνήσεως, υπερέχει της όποιας ερμηνείας και εφαρμογής ενός νομικού κειμένου ακόμη και αν αυτό είναι το Σύνταγμα».
Ο κ. Ρόβλιας φαίνεται να συμμερίζεται στο θέμα αυτό την interpretatio authentica όχι έγκριτων συνταγματολόγων ως ο κ. Δημ. Τσάτσος αλλά Απριλιανών συνταγματαρχών ως ο Παπαδόπουλος. Ο κ. Ρόβλιας φαίνεται να συμμερίζεται στο θέμα αυτό την interpretatio authentica όχι έγκριτων συνταγματολόγων ως ο κ. Δημ. Τσάτσος αλλά Απριλιανών συνταγματαρχών.
Ας δούμε όμως για λίγο πως ξεδιπλώνεται το σενάριο που προωθεί με πάθος ο ΓΑΠ και οι δικοί του αλλά όχι, απ' ότι φαίνεται το «όλον ΠΑΣΟΚ» κατά την έκφραση του κ. Βενιζέλου. Ο Πρόεδρος Παπούλιας καλείται, λοιπόν, να κάτσει στ' αυγά του και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα την «εργαλειοποίησή» του κατά την έκφραση του κ. Τσάτσου. Θα έρθει έτσι η στιγμή που το ΠΑΣΟΚ θα τον καταψηφίσει και η χώρα θα πάει σε εκλογές. Ας υποθέσουμε λοιπόν τώρα κάτι πολύ πιθανό, ότι δηλαδή ο κ. Παπούλιας θα αρνηθεί να παίξει αυτό το παιχνίδι και θα αποσυρθεί. Τι θα γίνει τότε;
Μετά τις εκλογές θα χρειαστούν μόνο 151 ψήφοι βουλευτών για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές θα μπορεί – μόνο του αν έχει αυτοδυναμία, με τους οικολόγους αν δεν την έχει μια και ο ΣΥΡΡΙΖΑ θα έχει στο μεταξύ διαλυθεί – να εκλέξει τότε έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας της απολύτου προσωπικής αρεσκείας του ΓΑΠ. Ύστερα από τόσα χρόνια εκτός εξουσίας αποκλείεται να τολμήσει οιοσδήποτε «διαφωνών» να σηκώσει κεφάλι μέσα στο ΠΑΣΟΚ για ένα τέτοιο θέμα, τόσο νωρίς. Η Ελλάδα θα αποκτήσει έτσι για πέντε χρόνια έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας αφοσιωμένο στον ΓΑΠ προσωπικώς.
Όχι ότι ο ΓΑΠ θα διαλέξει, ας πούμε, τον Τσουκάτο (του οποίου κάθε αδίκημα έχει ούτως η άλλως παραγραφεί) κυρίως διότι αυτός υπήρξε άνθρωπος του Σημίτη που αντιπροσωπεύει το «κακό παρελθόν» του κινήματος. Πολλοί θα πουν ότι οι αρμοδιότητες του Προέδρου στο πολίτευμά μας είναι τόσο περιορισμένες ώστε δεν έχει και τόση σημασία ποιος κάθεται στην καρέκλα. Ως ένα βαθμό αυτό είναι σωστό. Ωστόσο ένας εκκεντρικός, αθυρόστομος πεισματάρης Πρόεδρος μπορεί να προκαλέσει προβλήματα με αυτά που λέει όχι τόσο με αυτά που κάνει ακόμη και σε μια φιλική του κυβέρνηση. Οι παλαιότεροι δεν έχουν ξεχάσει τον Σαρτζετάκη. Στον ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής όπου – προς τιμήν τους – αμφότερα τα μεγάλα κόμματα βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από την κοινή γνώμη της χώρας, ένας Πρόεδρος που θα θελήσει να γίνει δημοφιλής μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.
Ας φαντασθούμε π.χ. ένα σενάριο με Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Απόστολο Κακλαμάνη κατά το οποίο ο «ερμηνευτικός περίγελος» του Συντάγματος (σύμφωνα με τη διατύπωση του κ. Τσάτσου) οδηγεί στον καθημερινό κλαυσίγελο του πολιτικού ρεπορτάζ. Φαντασθείτε τον άνθρωπο που βλέπουμε στο κανάλι της Βουλής να ωρύεται, να φληναφεί και να αφρίζει, να πρέπει να τον υφιστάμεθα κάθε μέρα για λίγο και στις εθνικές εορτές για πολύ. Θα νοσταλγήσουμε την διακριτικότητα και τους χαμηλούς τόνους του Παπούλια αλλά τότε θα είναι πια αργά.
θα πρέπει να βρεθεί τρόπος αποφυγής ενός τέτοιου ενδεχομένου στο μέλλον. Μια ιδέα θα ήταν αν η Βουλή δεν μπορεί να βγάλει Πρόεδρο Δημοκρατίας με 181 βουλευτές αυτός τότε να εκλέγεται απ' ευθείας από το εκλογικό σώμα
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Αυτό που πρέπει να μην γίνει είναι εκλογές με ευκαιρία την ψήφιση Προέδρου από τη Βουλή τον Μάρτιο του 2010. Στα πολύ σημαντικά συνταγματικά επιχειρήματα πρέπει να προστεθεί και το πολιτικό επιχείρημα ότι δεν είναι νοητό οι Έλληνες να εμπιστευθούν στον ΓΑΠ να τους φορτώσει ενδεχομένως τον Πρόεδρο της αρεσκείας του για πέντε χρόνια, Αν αυτή η εκτροπή δεν αποφευχθεί και η χώρα οδηγηθεί όντως σε πρόωρες εκλογές πρέπει να αποφευχθεί η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ που θα του επιτρέψει να επιβάλλει στη χώρα έναν Πρόεδρο περιορισμένης απήχησης.
Πιο μακροπρόθεσμα θα πρέπει να βρεθεί τρόπος αποφυγής ενός τέτοιου ενδεχομένου στο μέλλον. Μια ιδέα θα ήταν αν η Βουλή δεν μπορεί να βγάλει Πρόεδρο Δημοκρατίας με 181 βουλευτές αυτός τότε να εκλέγεται απ' ευθείας από το εκλογικό σώμα. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο σήμερα ακόμη και ο Γιώργος θα συνετιζόταν.
