Το μήνυμα ότι η τουρκική κυβέρνηση εμμένει σταθερά στην πολιτική της ενιαίας Κίνας και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν εντός της Τουρκίας να υπονομεύσει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της ασιατικής χώρας, μετέφερε στον Κινέζο πρωθυπουργό Γουέν Τζιαμπάο ο ειδικός απεσταλμένος του πρωθυπουργού Ερντογάν, υπουργός Εσωτερικών Ζαφέρ Τσαγλαγιάν, αναφέρει η εφημερίδα "Τσάινα Ντέιλι".

Η Τουρκία κατανοεί τα μέτρα που έλαβε η κινεζική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις ταραχές στο Ουρουμτσί στις 5 Ιουλίου, δήλωσε ο κ. Τσαγλαγιάν. Ο κ. Ερντογάν πιστεύει ότι η επαρχία Σιντζιάνγκ θα επιστρέψει σε κατάσταση σταθερότητας αρμονίας και ευδαιμονίας. Η Τουρκία επιθυμεί να ενισχύσει τις υψηλού επιπέδου επαφές, την εμπορική συνεργασία με την Κίνα και τη συνεργασία σε διεθνή θέματα σε οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, αναφέρει στο μήνυμά του.

Ο κ. Γουέν δήλωσε ότι οι δύο πλευρές θα πρέπει να δείξουν κατανόηση και να αλληλοϋποστηρίζονται σε σημαντικά θέματα που αφορούν στα ζωτικά τους συμφέροντα και να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν σημαντικές προκλήσεις. Ο αμοιβαίος σεβασμός της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της μη ανάμειξης στα εσωτερικά ζητήματα είναι σημαντικά κριτήρια για τις διεθνείς σχέσεις και η πολιτική βάση για φιλική συνεργασία μεταξύ Κίνας και Τουρκίας, δήλωσε ο κ. Γουέν.

Πρόσθεσε, δε, ότι η κινεζική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει τη σταθερότητα και την φυσιολογική τάξη στην περιοχή και θα λάβει αποτελεσματικά μέτρα για την οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική πρόοδο στην Σιντζιάνγκ. Ως αναπτυσσόμενες και πολυεθνοτικές χώρες ωστόσο, τόσο η Κίνα όσο και η Τουρκία συχνά αντιμετωπίζουν αδιαλλαξία/εξτρεμισμό, τη διάσπαση/σεπαρατισμό και τρομοκρατία, και η Κίνα επιθυμεί να προσπαθήσει από κοινού με την Τουρκία για την καταπολέμηση αυτών των "τριών δυνάμεων".

"Η Κίνα εκτιμά τη σχέση της με την Τουρκία από στρατηγική σκοπιά, θεωρεί πολύτιμη τη φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς και επιθυμεί να καταβάλει κοινές προσπάθειες με την Τουρκία προκειμένου να καταπολεμήσει αποφασιστικά τις τρεις αυτές δυνάμεις", τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Γουέν.

Ο κ. Τσαγλαγιάν δήλωσε ότι η Τουρκία και η Κίνα, που μοιράζονται κοινούς προβληματισμούς και συμφέροντα, δεν επιθυμούν να ζημιωθούν οι διμερείς σχέσεις τους. Η Κίνα είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος της Τουρκίας και θα ενισχύσει τη συνεργασία με το Πεκίνο σε τομείς, όπως το εμπόριο, οι επενδύσεις, οι υποδομές και η ναυτιλία, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν από κοινού την οικονομική κρίση, κατέληξε ο κ. Τσαγλαγιάν.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Σοβαρές προσπάθειες καταβάλλονται από πλευράς Λευκωσίας να διευθετηθεί συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Το προεδρικό θεωρεί πως η συνάντηση Χριστόφια – Ομπάμα θα ήταν σημαντική αυτή την περίοδο, αλλά εγείρονται πολύ σοβαρά εμπόδια. Το προεδρικό κινείται παρασκηνιακά προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και αρκετό καιρό, επικαλούμενο τις άριστες σχέσεις Κύπρου – ΗΠΑ, όμως η απόφαση της κυβέρνησης να ανοίξει πρεσβεία στην Κούβα, ίσως μας στοιχίσει. Άνθρωποι κλειδιά, όπως ο φίλος της Κύπρου Αμερικανοκουβανός γερουσιαστής κ. Μενέντες, φέρονται ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι από την πρόθεσή μας. Προσπάθειες προεδρικού για διευθέτηση συνάντησης Χριστόφια με τον πρόεδρο των ΗΠΑ
Συνάντηση με Ομπάμα

Σοβαρές προσπάθειες καταβάλλονται από πλευράς Λευκωσίας να διευθετηθεί συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Το προεδρικό θεωρεί πως η συνάντηση Χριστόφια – Ομπάμα, θα ήταν «ωφέλιμη», ειδικά αυτή την περίοδο, ενόψει των εξελίξεων στο κυπριακό αλλά και της αξιολόγησης της Τουρκίας στην ΕΕ. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η αξίωση της Λευκωσίας έχει ήδη διαβιβαστεί διά της επίσημης διπλωματικής οδού στο Λευκό Οίκο και αναμένεται η απάντηση από πλευράς Ουάσιγκτον. Το προεδρικό κινείται προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και αρκετό καιρό, όπως πληροφορούμαστε, και στόχος ήταν και είναι η διευθέτηση της συνάντησης χωρίς «τυμπανοκρουσίες και πολλά λόγια», όπως συγκεκριμένα μας λέχθηκε από διπλωματική πηγή. Συντονισμός

Προς τη διευθέτηση της συνάντησης Χριστόφια – Ομπάμα, κινητοποιήθηκαν αρκετά πρόσωπα, τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν καταστάσεις και μπορούν να συμβάλουν θετικά στην προσπάθεια της Λευκωσίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Α», προς τούτο λειτουργούν πρόσωπα από τους απόδημους, καθώς και Αμερικανοί αξιωματούχοι, οι οποίοι διατηρούν άριστες σχέσεις με την ομογένεια και το ελληνικό και κυπριακό λόμπι στις ΗΠΑ. Σημαντικό ρόλο στην όλη προσπάθεια διαδραματίζει και ο αμερικανικός οίκος στην Ουάσιγκτον, με τον οποίο η κυπριακή κυβέρνηση υπέγραψε συμβόλαιο, ύψους ενός εκατομμύριου δολαρίων, για συνεργασία με την κυπριακή πρεσβεία στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Συμβολική
Το προεδρικό γνωρίζει ότι μια ενδεχόμενη συνάντηση θα είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Ωστόσο επιθυμεί την πραγματοποίηση της συνάντησης έτσι ώστε να μη δημιουργείται η εικόνα ότι η Κύπρος, υπό την προεδρία Χριστόφια, έχει περισσότερο στενές σχέσεις με τη Ρωσία ή ότι «υπάρχει ενδεχόμενο υποβάθμισης των σχέσεων Κύπρου – ΗΠΑ». Προς τούτη την κατεύθυνση και σε αυτό το κλίμα γίνονται οι προσπάθειες για διευθέτηση της συνάντησης με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Η συνάντηση πολύ πιθανό να πραγματοποιηθεί τέλη Σεπτεμβρίου, επ’ ευκαιρία και της παραμονής του προέδρου Χριστόφια στις ΗΠΑ λόγω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, χωρίς ωστόσο να θεωρείται μέχρι στιγμής δεδομένο.

Τα «όπλα»
Όσοι μεσολαβούν για τη διευθέτηση της συνάντησης Χριστόφια – Ομπάμα, προτάσσουν κυρίως ως επιχειρηματολογία τις άριστες σχέσεις Κύπρου – ΗΠΑ, οι οποίες όχι μόνο συνεχίστηκαν και επί διακυβέρνησης Χριστόφια αλλά μάλιστα ενισχύθηκαν, αφού ο πρόεδρος Χριστόφιας ουδέποτε αρνήθηκε να δώσει το «οκ» για παραχώρηση διευκολύνσεων προς τις ΗΠΑ τόσο σε στρατιωτικό όσο και οικονομικό επίπεδο. Ενδεικτικό τούτων, είναι πως ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν αρνήθηκε να δώσει διευκολύνσεις σε αμερικανικά πολεμικά πλοία, έστω και αν αυτά είχαν προορισμό τον Περσικό Κόλπο. Μάλιστα, τον Ιούλιο του 2008 (25 Ιουλίου 2008), η κυβέρνηση Χριστόφια έδωσε άδεια κατάπλου και παρείχε διευκολύνσεις σε αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο (USS Dallas (SSN 700) το οποίο συνοδευόταν από το αμερικανικό θωρηκτό USS Momsen (DDG 92) με προορισμό τον Περσικό Κόλπο, ενώ η ΕΦ έδωσε δεξίωση προς τιμήν των πληρωμάτων του Momsen και Dallas. Παράλληλα υπενθυμίζεται ότι ο πρόεδρος Χριστόφια στις 12 Δεκεμβρίου 2008, στις Βρυξέλλες, υπέγραψε και συμφώνησε για ενίσχυση των στρατιωτικών σχέσεων ΕΕ – ΝΑΤΟ. ΣΚΡΙΝ

Πρόβλημα η Κούβα
Η πρόθεση της κυβέρνησης Χριστόφιας να ανοίξει πρεσβεία στην Κούβα, ίσως της στοιχίσει και σε αυτό το επίπεδο, αφού άνθρωποι κλειδιά, οι οποίοι μπορούν να μεσολαβήσουν και να διευθετήσουν συνάντηση μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του προέδρου των ΗΠΑ δεν βλέπουν με θετικό βλέμμα την πρόθεση αυτή της κυβέρνησης. Ενδεικτικό τούτου, είναι και η ομολογία του κ. Φίλιπ Κρίστοφερ, ο οποίος στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Α» (και δημοσιεύεται σήμερα στη σελ. 7) δηλώνει ξεκάθαρα πως ο γερουσιαστής Μενέντες (κουβανικής καταγωγής) για παράδειγμα (ο οποίος είναι ένας εξ αυτών των «κλειδιών») δεν είναι και ιδιαίτερα ευχαριστημένος με την απόφαση του προέδρου Χριστόφια να ανοίξει πρεσβεία στην Κούβα.

Του Παναγιώτη Τσαγγάρη
ΑΛΗΘΕΙΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Το «άνοιγμα δημοκρατίας» που εξήγγειλε από τα τέλη Ιουλίου το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν να λυτρώσει την Τουρκία από τα κατάλοιπα της στρατιωτικής κηδεμονίας στο δημόσιο βίο. Η κυβέρνηση, με τη σύμφωνη πια γνώμη της στρατιωτικής εξουσίας, προχωρεί στην υλοποίηση –μετά από καθυστέρηση δύο ετών– των προεκλογικών της εξαγγελιών για δημοκρατική επίλυση του Κουρδικού και των λοιπών μειονοτικών προβλημάτων της χώρας, με γνώμονα τις δημοκρατικές αρχές και εντός των πλαισίων του ενιαίου τουρκικού κράτους.

Η κυβέρνηση μιλά για «άνοιγμα δημοκρατίας», για πακέτο μέτρων εκδημοκρατισμού που στοχεύουν στην άρση των νομικών και άλλων διακρίσεων εις βάρος των εθνοτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών μειονοτήτων της χώρας. Σε δεύτερο επίπεδο, τα μέτρα αποσκοπούν στην αναγνώριση και προάσπιση από το κράτος της γλωσσικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής ετερότητας των μειονοτήτων που διαβιούν εντός των συνόρων του. Δεδηλωμένος σκοπός της κυβέρνησης είναι να βοηθήσει τις ομάδες αυτές να αισθανθούν ότι το τουρκικό κράτος τις αντιπροσωπεύει και μεριμνά για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, ώστε τελικά να κερδίσει την αφοσίωσή τους, να τους μετατρέψει σε πιστούς πολίτες.

Ο τύπος, παράλληλα, αναφέρεται σε «κουρδικό άνοιγμα», μιας και οι πρώτοι και κύριοι αποδέκτες των μέτρων εκδημοκρατισμού θα είναι οι Κούρδοι, η κυριότερη μειονοτική ομάδα της χώρας. Ωστόσο, οι φιλελεύθεροι αναλυτές συμφωνούν πως στόχος της κυβερνητικής προσπάθειας είναι η μετατροπή της Τουρκίας από «χώρα με έλλειμμα δημοκρατίας» σε χώρα με δημοκρατικό καθεστώς, κατά τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την τελευταία, εξάλλου, η Τουρκία βρίσκεται στο στάδιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Πίσω από το «κουρδικό άνοιγμα» της δεύτερης κυβέρνησης Ερντογάν λανθάνει η συνειδητοποίηση -ακόμη και από τους φανατικότερους πολέμιους της κυβερνητικής πολιτικής- πως η αποτυχία της ένταξης των Κούρδων στην κοινωνία της Τουρκικής Δημοκρατίας αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα ασφάλειας της τελευταίας. Επί 25 χρόνια, στις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας μαίνεται ένας ένοπλος αγώνας που έχει στοιχίσει στην Τουρκία 40.000 νεκρούς, την εσωτερική σταθερότητα και το διεθνές της γόητρο. Πηγές του στρατεύματος αλλά και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί παραδέχονταν στον τύπο εδώ και χρόνια, ότι στρατιωτική λύση του Κουρδικού δεν είναι εφικτή. Επί 25 χρόνια, ο τουρκικός στρατός –κατά γενική ομολογία ένας από τους αρτιότερους του κόσμου– απέτυχε να εξαρθρώσει το ΡΚΚ, που κατέφυγε στα Κανδύλια όρη του Βόρειου Ιράκ, απ’ όπου συνεχίζει αλώβητο τη δράση του.

Η δεύτερη κυβέρνηση Ερντογάν ξεκίνησε από τα τέλη του περασμένου μήνα σειρά επαφών με φορείς της κοινής γνώμης, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, φορείς των μειονοτήτων, παράγοντες του οικονομικού τομέα και τις δυνάμεις ασφαλείας με στόχο την επίτευξη ευρείας κοινωνικής συναίνεσης γύρω από το «δημοκρατικό άνοιγμα». Όσον αφορά το κομμάτι των πρωτοβουλιών που προσβλέπουν στους Κούρδους, ο Ερντογάν εμπιστεύθηκε την πρωτοβουλία κινήσεων στον υπουργό Εσωτερικών, Μπεσίρ Αταλάι.

Ο Αταλάι έχει επανειλημμένως επισημάνει τη σημασία του «δημοκρατικού ανοίγματος» για τη σύνολη τουρκική κοινωνία, τονίζοντας πως ο εκδημοκρατισμός δεν αποτελεί συμφέρον και αίτημα μόνο των Κούρδων. Έχει δε, απευθύνει εκκλήσεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης να αποφύγουν τη μικροκομματική εκμετάλλευση του ζητήματος. Η κυβέρνηση επιθυμεί να λάβει το πράσινο φως από την εθνοσυνέλευση, το στρατό και την κοινή γνώμη για διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ, ώστε να πεισθεί το τελευταίο να καταθέσει τα όπλα.

Το στράτευμα, που βρέθηκε κατά καιρούς σε σύγκρουση επί σειράς θεμάτων εσωτερικής πολιτικής με την κυβέρνηση Ερντογάν, έχει δώσει τη συναίνεσή του στις κυβερνητικές προσπάθειες εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο Κουρδικό. Την ευλογία του στρατεύματος αναζητούσε επίμονα η κεμαλική και εθνικιστική αντιπολίτευση, που θεωρεί πως αυτό εκπροσωπεί πιο αξιόπιστα από την, ισλαμικών καταβολών κυβέρνηση, το εθνικό συμφέρον. Την περασμένη εβδομάδα, συνεκλήθη το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΜGK), που δήλωσε ότι το πακέτο εκδημοκρατισμού «στα αυστηρά πλαίσια του ενιαίου και αδιαίρετου κράτους» αποτελεί θετική εξέλιξη για την ασφάλεια της χώρας.

Το ΜGK συνεδριάζει υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αποτελεί σημείο συνεύρεσης της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Το συναπαρτίζουν οι πολιτικοί αρχηγοί, οι αρχηγοί των όπλων, των μυστικών υπηρεσιών και των σωμάτων ασφαλείας. Η έγκριση από το ΜGK των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης στο Κουρδικό καταδεικνύει, σύμφωνα με τους Τούρκους αναλυτές, πως αυτές δεν αποτελούν κυβερνητική πολιτική αλλά επίσημη πια πολιτική του κράτους.

Με άλλα λόγια, ο «σκληρός πυρήνας» του κράτους επιθυμεί την πολιτική επίλυση του Κουρδικού. Τη λύση οι αρχές βλέπουν στην παραχώρηση πολιτιστικών και γλωσσικών ελευθεριών στις περιοχές με κουρδική πλειοψηφία, που δε θα φθάνουν όμως στην αναγνώριση περιφερειακής αυτονομίας, αντίστοιχης με αυτής των Κούρδων του Ιράκ.

Δείγματα των πολιτικών παραχωρήσεων, στις οποίες προτίθεται να προχωρήσει η κυβέρνηση, δημοσίευσε ο τουρκικός τύπος. Ένα πρώτο αποτελεί η επαναφορά των κουρδικών τοπωνυμίων, που είχαν εκτουρκισθεί κατά χιλιάδες στα πλαίσια της προσπάθειας εξάλειψης των κουρδικών, ελληνικών και αρμενικών γλωσσικών μνημών στη Μικρά Ασία. Το εάν η κυβέρνηση Ερντογάν θα προχωρήσει στην αναγνώριση δικαιώματος παροχής εκπαιδεύσεως στην Κουρδική και γλωσσική αυτονομία στις περιοχές με κουρδική πλειοψηφία θα φανεί στην πορεία. Εξαρτάται, τονίζουν οι αναλυτές, από το μέγεθος της αντίδρασης που θα συναντήσουν οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες στην κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση, ακόμη, δοκιμάζει τα όρια ελευθερίας κινήσεων που θα της αναγνωρίσει ο πληθυσμός.

Η ανακοίνωση του MGK ότι στηρίζει τις κυβερνητικές προσπάθειες άλλαξε τις πολιτικές ισορροπίες προς όφελος της κυβέρνησης, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια του γραφικού Ντενίζ Μπαϊκάλ. Ο αρχηγός του ψευδο-σοσιαλδημοκρατικού και άκρως εθνικιστικού Ρεμπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ακολουθεί μια μικροπολιτική αντιλογίας έναντι σε όλες τις πρωτοβουλίες της παρούσας κυβέρνησης, χωρίς να προσφέρει ο ίδιος κάποια εναλλακτική.

Ντενίζ Μπαϊκάλ
Στηριζόμενος στην επίκληση του κινδύνου «ισλαμοποίησης» της χώρας από το ΑΚΡ και στα δήθεν σχέδια διαίρεσής της, που απεργάζονται ξένοι κύκλοι και «ντόπιοι δωσίλογοι», ο Μπαϊκάλ προσπαθεί πάντα να εγείρει τα φοβικά αντανακλαστικά των Κεμαλιστών, επικαλούμενος το ρόλο τοποτηρητή -που αυτοί αναγνωρίζουν στο στράτευμα. Το τελευταίο, όμως, τώρα συντάχθηκε με την πολιτική εκδημοκρατισμού της κυβέρνησης και ο Μπαϊκάλ και οι επιτελείς του καταδικάσθηκαν σε σιγή. Μια σιγή ιδιαίτερα ανακουφιστική για την φιλελεύθερη τουρκική διανόηση, που θεωρεί τον Μπαϊκάλ δημαγωγό και τσαρλατάνο, με μία ιδιάζουσα δόση φασισμού. Ο Μπαϊκάλ, που εκδηλώνεται με τους εθνικιστικούς παροξυσμούς του CHP, έχει φέρει το κόμμα του ένα βήμα πριν τη διαγραφή από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, στελέχη της οποίας επισημαίνουν ότι το κόμμα αυτό δεν έχει καμία σχέση ούτε με το διεθνισμό ούτε με το σοσιαλισμό.

Μιλώντας για φασισμό, αυτός εκπροσωπείται στη γνήσια, αμιγή εκδοχή του από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP). Αυτό, κυρίως, στόχευε η ανακοίνωση του MGK. To MHP, που στηρίζει την εκλογική του δύναμη στην επίκληση κάθε φοβικού συνδρόμου των Τούρκων, έχει επανειλημμένα καταγγείλει το «κουρδικό άνοιγμα» της κυβέρνησης ως δήθεν «συμμόρφωση σε εντολές δυτικών κυβερνήσεων, που επιθυμούν να εγκαταστήσουν στις νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας αυτόνομη κουρδική διοίκηση, όπως εκείνη στο Βόρειο Ιράκ». Το ΜΗΡ προσπαθεί να πείσει τους Τούρκους ότι κάθε άνοιγμα προς τον κουρδικό πληθυσμό της χώρας –ακόμη και προς την απλή αναγνώριση πολιτιστικών ελευθεριών– δεν είναι παρά ένα βήμα προς εκπλήρωση των σχεδίων για ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο τουρκικό έδαφος.

Ο ηγέτης του, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αντλεί σημαντικό μέρος της εκλογικής του δύναμης από τις οικογένειες των Τούρκων στρατιωτών που δολοφόνησαν οι αντάρτες του ΡΚΚ. Αν στο Ιραήλ οι μητέρες των νεκρών στρατιωτών της Τσάχαλ έχουν ιδρύσει οργανώσεις (Μητέρες στα μαύρα κλπ) που αγωνίζονται δυναμικά για την εμπέδωση της ειρηνευτικής διαδικασίας, στην Τουρκία οι συγγενείς των νεκρών στρατιωτών, με ελάχιστες δυστυχώς εξαιρέσεις, έχουν πέσει στην αγκαλιά του ΜΗΡ και των φασιστικών νεολαιών του (Γκρίζοι Λύκοι, Ιδεαλιστές κλπ). Ο Μπεσίρ Αταλάι συναντήθηκε με ομπρέλα οργανώσεων που εκπροσωπούν τους συγγενείς νεκρών στρατιωτών. Οι εκπρόσωποί τους του δήλωσαν απερίφραστα, πως δε στηρίζουν τις προσπάθειες πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού, και πως θα κάνουν τα πάντα δυνατά -στο πλαίσιο του δικαίου- για να εμποδίσουν την αναγνώριση περαιτέρω δικαιωμάτων στους «προδότες της πατρίδας».

Ντεβλέτ Μπαχτσελί
Η κυβέρνηση συγκρότησε «Επιτροπή Ενημέρωσης της Κοινής Γνώμης», ώστε να προλάβει την παραπληροφόρησή της από τα, γεμάτα δηλητήριο, μηνύματα του Μπαχτσελί. Ο Αταλάι συναντήθηκε με φορείς των Ιδελιστών, φασιστικών αποχρώσεων ακροδεξιάς νεολαίας. Σε μία απρόσμενα θετική εξέλιξη, οι εκπρόσωποί της δήλωσαν πως στηρίζουν τα κυβερνητικά ανοίγματα προς τους Κούρδους, στο μέτρο που δεν «απειλούν την ενότητα και ακεραιότητα του τουρκικού κράτους και έθνους». Η συγκατάβαση αυτή, με την έστω γενική και αόριστη έκφραση επιφυλάξεων, δείχνει πως ακόμη και η ακροδεξιά βάση του πληθυσμού επιθυμεί το τέρμα της αιματοχυσίας.

Το εύλογο ερώτημα για πολλούς είναι το «γιατί τώρα», γιατί ο Ερντογάν -όπως πρόσφατα τον κατηγόρησαν εξοφλημένοι πολιτικοί όπως ο Ντεμιρέλ- άφησε επτά χρόνια να περάσουν προτού να καταπιαστεί σοβαρά με την πολιτική λύση του Κουρδικού. Ο Ερντογάν υπήρξε, πράγματι, ο πρώτος Τούρκος πολιτικός που παραδέχθηκε την ύπαρξη κουρδικού προβλήματος. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘90, σε μια κωμική άσκηση άρνησης, το κράτος αρνείτο και την ύπαρξη Κούρδων στην Τουρκία. Χαρακτηριστικά, τα εγχειρίδια των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων έκαναν λόγο για «ορεσίβιους Τούρκους», που ονομάζονται «Κιουρτ» από τον ήχο καρτ-κιουρτ που αφήνουν τα πατήματά τους στο χιόνι!

Ο Ερντογάν είχε πολύ στενά περιθώρια ενεργειών κατά την πρώτη τετραετία διακυβέρνησης από το ΑΚΡ, με κύκλους των Κεμαλιστών και του στρατεύματος να υφαίνουν σχέδια πραξικοπήματος το 2004. Η Τουρκία βρισκόταν σε σοβαρή πόλωση μεταξύ του κυβερνητικού στρατοπέδου, που συνένωνε ισλαμιστές και φιλελεύθερους δημοκράτες, και της σύμπραξης των Κεμαλιστών με τους εθνικιστές και τους θιασώτες της στρατιωτικής εκτροπής. Παρότι η ειρηνική επίλυση του Κουρδικού αποτέλεσε προεκλογική υπόσχεση του Ερντογάν, που του χάρισε το ήμισυ και πλέον των κουρδικών ψήφων, το ΑΚΡ δεν μπόρεσε να τιμήσει την προεκλογική του υπόσχεση τα πρώτα δύο χρόνια της δεύτερης διακυβέρνησης Ερντογάν. Δεν τήρησε ούτε την υπόσχεσή του στους Τούρκους, να αντικαταστήσει το υπάρχον Σύνταγμα, προϊόν της χούντας Εβρέν, με ένα φιλελεύθερο Σύνταγμα, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Ο λόγος της υπαναχώρησης αυτής στις προεκλογικές υποσχέσεις, που στοίχισε στον Ερντογάν τη συμμαχία των φιλελευθέρων διανοουμένων και σημαντική πτώση των ποσοστών του ΑΚΡ στις φετινές δημοτικές εκλογές, οφείλεται στον αγώνα που το κόμμα έπρεπε να καταβάλλει για την ίδια του την ύπαρξη. Το 2007, οι προεδρικές εκλογές και η αποφασιστικότητα του ΑΚΡ να κατεβάσει δικό του υποψήφιο για τον προεδρικό θώκο οδήγησαν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, ανάμεσα σε απειλές για στρατιωτική εκτροπή και ογκώδη συλλαλητήρια των Κεμαλιστών. Το 2008, η σύμπραξη Κεμαλιστών – στρατεύματος – δικαιοσύνης προσέφυγε στην προσπάθεια δικαστικής απαγόρευσης του ΑΚΡ, αντιλαμβανόμενη ότι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για την απομάκρυνσή του δε θα γινόταν πια αποδεκτό από το διεθνές περιβάλλον.

Μέχρι φέτος, το ΑΚΡ αναγκάσθηκε εν πολλοίς να επικεντρωθεί στην εδραίωσή του στην εξουσία, εξαπολύοντας αγώνα για τη διάλυση του παρακράτους που έχει οικοδομήσει η ακροδεξιά με τους ακραίους Κεμαλιστές, το οργανωμένο έγκλημα και στρατιωτικούς κύκλους. Η διαβόητη σπείρα Εργκένεκον απεργαζόταν σχέδια «έμμεσου πραξικοπήματος»: οικοδομώντας με τυφλά χτυπήματα μία κατάσταση κοινωνικού χάους, θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις που θα «δικαιολογούσαν» την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και την ανατροπή, τελικά, του ΑΚΡ.

Η εξάρθρωση της Εργκένεκον, οι συλληφθέντες για συμμετοχή στην οποία αποτελούν ένα πάνθεον της τουρκικής ακροδεξιάς και του υποκόσμου, έλυσε τα χέρια στην κυβέρνηση του ΑΚΡ να επιχειρήσει φιλελεύθερα και τολμηρά ανοίγματα, χωρίς να φοβάται τις ενέργειες σαμποτάζ του παρακράτους. Οι ένοπλες δυνάμεις, εξάλλου, έχουν δηλώσει πίστη στη δημοκρατία και καταδικάσει τα σχέδια των επίδοξων πραξικοπηματιών. Σύμφωνα με κακές, αλλά καλά ενημερωμένες γλώσσες, ο Ερντογάν «τα βρήκε» με το στράτευμα, υποσχόμενος να μη θίξει τα οικονομικά προνόμια των ένστολων. Ως αντάλλαγμα, κόμισε τη συνεργασία του στρατεύματος στην εξάρθρωση της Εργκένεκον και την πολιτική επίλυση του Κουρδικού.

Έχοντας το δρόμο ανοικτό και τα σκυλιά πίσω από της φυλακής τα σίδερα, ο Ερντογάν μπορεί πια να υλοποιήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις, που του εξασφάλισαν το 2007 την επανεκλογή με το ιστορικό ποσοστό του 47%. Το κόμμα γνωρίζει πως η καθυστέρηση πραγμάτωσής τους, του στοίχησε απώλεια ψήφων της τάξης του 8% στις φετινές δημοτικές. Το «δημοκρατικό άνοιγμα» δεν έγινε μόνο, όπως υποστηρίζουν κάποιοι Έλληνες αναλυτές, για τα μάτια της ΕΕ και ενόψει της έκδοσης της ετήσιας έκθεσης για την Τουρκία. Οι επιτελείς του κόμματος γνωρίζουν πως μια περαιτέρω καθυστέρηση της ικανοποίησης των αιτημάτων των Κούρδων και των άλλων μειονοτήτων θα οδηγούσε μοιραία σε περαιτέρω αιμορραγία ψήφων, ιδίως στη Νοτιονατολή.

Αποφασισμένο πια να προχωρήσει δυναμικά στην απομάκρυνση και των τελευταίων καταλοίπων της στρατοκρατίας στο δημόσιο βίο, το ΑΚΡ ετοιμάζει πρωτοβουλίες και προς την κατεύθυνση της συνταγματικής αναθεώρησης, τόνισαν στο newstime.gr κυβερνητικές πηγές. «Μετά την εξάρθρωση της Εργκένεκον, το όραμα εκδημοκρατισμού του κόμματος θα προχωρήσει ταχύτατα και χωρίς αξιόλογα εμπόδια», τόνισαν.

newstime.gr

Διαβάστε Περισσότερα…

Το τουρκικό εμπάργκο είναι ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για την κυπριακή αλλά και την ευρωπαϊκή ναυτιλία. Στο πλαίσιο αυτό, η Κυπριακή Ενωση Πλοιοκτητών ΚΕΠ προτίθεται να θέσει και πάλι το θέμα σε προσεχή συνεδρία του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Πλοιοκτητών (ECSA).

Συγκεκριμένα, εν όψει της εξέτασης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, θα ζητηθεί από τον πρόεδρο της ECSA να αποστείλει μια επίσημη επιστολή στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ζητώντας του να προχωρήσει στις κατάλληλες νουθεσίες προς την Τουρκία, με την επισήμανση ότι δεν μπορεί να ζητεί να γίνει μέλος μιας Ενωσης εναντίον της οποίας λαμβάνει παράνομα περιοριστικά εμπορικά μέτρα.

Για τις πρωτοβουλίες της ΚΕΠ ενάντια στο τουρκικό εμπάργκο ενημερώθηκαν ο υπουργός Συγκοινωνιών και Εργων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Νικολαΐδης, και ο διευθυντής του Τμήματος Εμπορικής Ναυτιλίας (ΤΕΝ), Σέργιος Σεργίου, σε συνάντηση που είχε μαζί τους πρόσφατα το νέο προεδρείο της ΚΕΠ.

Πέραν του τουρκικού εμπάργκο στις δύο συναντήσεις της νέας Διοικούσας Επιτροπής της Κυπριακής Ενωσης Πλοιοκτητών (ΚΕΠ) με επικεφαλής τον πρόεδρο της Ενωσης, Γιώργο Μούσκα, και τον αντιπρόεδρο, Ανδρέα Χατζηγιάννη, ανταλλάχτηκαν, σε πολύ φιλικό κλίμα, απόψεις για την αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξη του Κυπριακού Νηολογίου, της Εμπορικής Ναυτιλίας και την αναβάθμιση της προσφοράς της στην εθνική οικονομία.

Σημαντικό μέρος της συνάντησης με το διευθυντή του ΤΕΝ αναλώθηκε στην εξέταση των διαφόρων τρόπων που θα βελτιώσουν τη συνεργασία ιδιωτικού και κυβερνητικού τομέα, πάντα με γνώμονα το συμφέρον της κυπριακής ναυτιλίας. Στην εν λόγω συνάντηση συμμετείχαν επίσης ανώτερα στελέχη του ΤΕΝ, όπως επίσης και ο γενικός διευθυντής της Ενωσης.

Σαν καταληκτικό συμπέρασμα, το προεδρείο της Ενωσης τόνισε ότι η ποιοτική αναβάθμιση των στελεχών και των προσφερόμενων υπηρεσιών του ΤΕΝ είναι πλέον αισθητή και εκφράστηκε η βεβαιότητα ότι μέσα από μια πιο στενή συνεργασία ο στόχος για ανάκαμψη και περαιτέρω ανάπτυξη του Κυπριακού Νηολογίου θα γίνει σύντομα πραγματικότητα.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την απόκτηση της ΕΛΒΟ έδειξαν οι Γάλλοι στα πλαίσια της παρουσίασης του ελαφρού τεθωρακισμένου οχήματος αναγνώρισης VBL Mk. 2 καθώς και του τροχοφόρου τεθωρακισμένου οχήματος μάχης (ΤΟΜΑ) VBCI.
Στο ΕΜΠΑΕ 2006-2010 περιλαμβάνονται δύο προγράμματα γαλλικού ενδιαφέροντος, η προμήθεια 209 ελαφρών τροχοφόρων τεθωρακισμένων οχημάτων αναγνώρισης, προϋπολογισμού 111,5 εκατ. ευρώ (για το οποίο η γαλλική πλευρά προωθεί το VBL Mk. 2, μία αναβαθμισμένη έκδοση των 243 οχημάτων που υπηρετούν ήδη στον Ελληνικό Στρατό) και 84 τροχοφόρων ΤΟΜΑ (κυρίως για ειρηνευτικές αποστολές), συνολικού προϋπολογισμού 435 εκατ. ευρώ (για το οποίο η γαλλική πλευρά προτείνει το VBCI). Ειδικά τα τελευταία είναι επείγοντα και λόγω των απαιτήσεων των Ελληνικών δυνάμεων που έχουν αποσταλεί στο Αφγανιστάν.
Η κίνηση αυτή των Γάλλων υποστηρίζεται από την προοπτική προμήθειας από τον Ελληνικό Στρατό του VBCI, του VBL Μk.2 και των φορτηγών οχημάτων της οικογένειας Sherpa (δυνατότητας μεταφορικού φορτίου 2,5 έως 20 τόνων, που θα προταθούν για την ανανέωση του στόλου οχημάτων κυρίως του Ελληνικού Στρατού), και δικαιολογούν πλήρως το εγχείρημα της απόκτησης της ΕΛΒΟ σε καιρό οικονομικής κρίσης που θα αποτελέσει και την κύρια εγχώρια κατασκευαστική μονάδα.
Στον ανωτέρω όγκο εργασιών θα πρέπει να προστεθεί το βιομηχανικό έργο που αφορά το πρόγραμμα LEOPARD-2HEL αλλά και αυτό που θα ανατεθεί στην εταιρεία στο πλαίσιο προμήθειας του νέου ΤΟΜΑ BMP-3HEL. Ήδη έχει αποφασιστεί στο πρόγραμμα BMP-3HEL η εταιρεία να αναλάβει το πολύ σημαντικό έργο της εγκατάστασης και προσαρμογής όλων των ελληνικής παραγωγής υποσυστημάτων (θερμικά, περισκόπια, ασυρμάτους, καπνογόνα κλπ) την μαγνητομέτρησης, του βαψίματος κλπ. Έργο που θα της αποφέρει περισσότερα από 25 εκ. ευρώ.
sofokleousin.gr

Διαβάστε Περισσότερα…

Διπλωματικές σχέσεις θα συνάψουν Τουρκία και Αρμενία μετά από έναν αιώνα «ψυχρότητας»
Με ελβετική διαμεσολάβηση

Την πρόθεσή τους να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις, μετά από «εσωτερικές διαβουλεύσεις», ανακοίνωσαν από κοινού Αγκυρα και Γερεβάν.

Η διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί σε έξι εβδομάδες, ενώ οι δύο χώρες είχαν συμφωνήσει από τον Απρίλιο να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους, οι οποίες ήταν ουσιαστικά παγωμένες από την ίδρυση του αρμενικού κράτους το 1918.

Ο «οδικός χάρτης» εξομάλυνσης συμπεριλαμβάνει, σύμφωνα με διπλωμάτες, άνοιγμα των συνόρων Τουρκίας και Αρμενίας (κλειστά από το 1993) και εγκατάσταση διπλωματικών αποστολών.

«Οι πολιτικές διαβουλεύσεις θα ολοκληρωθούν μέσα σε έξι εβδομάδες, μετά από τις οποίες τα δυο Πρωτόκολλα θα υπογραφούν και θα υποβληθούν στα κοινοβούλια των δυο χωρών για την επικύρωση από την κάθε πλευρά» αναφέρουν σε κοινή τους ανακοίνωση τα ΥΠΕΞ Τουρκίας και Αρμενίας και η Ελβετία ως διαμεσολαβητής.

Εκτός από το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων, αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών αποτελεί και η διαμάχη της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στο οποίο η Αγκυρα υποστηρίζει το Αζερμπαϊτζάν.

Γαλλία: Συγχαρητήρια για την αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας-Αρμενίας

Η Γαλλία συνεχάρη χθες τις αρμενικές και τουρκικές αρχές, έπειτα από την ανακοίνωση για την επανέναρξη χωρίς χρονοτριβή των διαπραγματεύσεων για η αποκατάσταση των διμερών διπλωματικών σχέσεων και την «επαναλειτουργία των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες».

«Η Γαλλία συγχαίρει τις αρμενικές και τουρκικές αρχές και τις παροτρύνει να εντείνουν τις προσπάθειες για να καταλήξουν τάχιστα στην υπογραφή μίας συμφωνίας», τονίζεται στο ανακοινωθέν της γαλλικής προεδρίας.

Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εκτιμά πως η «εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στην Αρμενία και την Τουρκία θα αποτελέσει ένα ιστορικής σημασίας γεγονός, το οποίο θα συμβάλλει σαφώς στην σταθερότητα στην περιοχή», προστίθεται στο ανακοινωθέν.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Η Ουάσινγκτον χαιρετίζει τη συμφωνία Αρμενίας-Τουρκίας

Οι ΗΠΑ εξέφρασαν ικανοποίηση σήμερα μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας για την επανέναρξη των πολιτικών διαβουλεύσεων με σκοπό την αποκατάσταση των διμερών σχέσεων και το άνοιγμα των συνόρων τους.
«Οι ΗΠΑ καλωσορίζουν θερμά την κοινή ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα από την Τουρκία και την Αρμενία για μια συμφωνία», ύστερα από δεκαετίες δυσπιστίας και αλληλοκατηγοριών, δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών κ. 'Ιαν Κέλι.
«Η θέση των ΗΠΑ ήταν πάντα και παραμένει ότι η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών θα πρέπει να γίνεται χωρίς προϋποθέσεις και σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα».

Νταβούτογλου: "Δεν θα ανοίξουν ακόμη τα σύνορα"
Η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και την Αρμενία δεν σημαίνει το άμεσο άνοιγμα των συνόρων των δύο χωρών, όπως διευκρίνισα αργά το βράδυ της Δευτέρας ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.
Προς το παρόν δεν αντιμετωπίζεται το θέμα του ανοίγματος των συνόρων. Δεν αποτελεί προτεραιότητα", δήλωσε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV.

Ο υπουργός επεσήμανε ότι μια εξομάλυνση των σχέσεων με το Γερεβάν εντάσσεται "στο περιφερειακό όραμα της Τουρκίας για την ειρήνευση στον Καύκασο".

Σε δηλώσεις που δημοσιεύονται στην εφημερίδα Hurriyet της Τρλίτης, ο Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε την εκτίμηση ότι η συμφωνία η οποία υπεγράφη μεταξύ των δύο χωρών προβλέπει επίσης τη συγκρότηση μικτής επιτροπής ιστορικών η οποία θα είναι επιφορτισμένη με την αποσαφήνιση του θέματος των σφαγών των Αρμενίων στην οθωμανική αυτοκρατορία (1915-1917), τις οποίες η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει ως γενοκτονία και βρίσκονται στο επίκεντρο των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών.
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ,ΝΕΑ,ΒΗΜΑ,ΕΘΝΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Πηγή www.secondworldwarhistory.com & http://flamehistory.blogspot.com/2009/01/blog-post.html

Διαβάστε Περισσότερα…

Στο προαναφερθέν τίμημα, δεν περιλαμβάνεται βεβαίως ο κόπος, οι ατέλειωτες ώρες μελέτης, η αγωνία, αλλά και οι στερήσεις στις οποίες υποβάλλεται ένας νέος άνθρωπος, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του στις εξετάσεις.

Φέτος ως γνωστόν, είχαμε την εκτίναξη των βάσεων στα τμήματα νηπιαγωγών και δασκάλων, καθώς η υποχρεωτική φοίτηση στα νηπιαγωγεία και η καθιέρωση των ολοήμερων δημοτικών, προσφέρει εύκολη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και μάλιστα στο δημόσιο!
Είναι εντυπωσιακό και συμβαίνει για πρώτη φορά, η βάση Παιδαγωγικού Τμήματος (Δυτικής Μακεδονίας), να είναι μεγαλύτερη από τη βάση Νομικής Σχολής (Θράκης).

Είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι εμφανές πως υπάρχει μια στροφή στην κοινωνία γενικότερα. Αφ’ ενός η κρίση που βιώνουμε και η μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον, δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους χιλιάδες νέους ανθρώπους, που αγωνιούν για το αύριο.

Παιδιά με ταλέντο, μαθητές αριστούχοι, ανταλλάσσουν τις φιλοδοξίες και τα όνειρα τους, με τα «λίγα και σίγουρα» που μπορεί να τους προσφέρει (ακόμη) το Δημόσιο. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς, την αντιστροφή των πραγμάτων. Την πρωτοτυπία Νομική Σχολή να υπολείπεται στις προτιμήσεις των υποψηφίων, έναντι Παιδαγωγικού Τμήματος.

Άραγε σημαίνει κάτι αυτό; Δανείζομαι ένα μικρό απόσπασμα, από μια εξαιρετική συνέντευξη στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία πριν από καιρό, ενός διαπρεπούς επιστήμονα, του ακαδημαϊκού Σταμάτη Κριμιζή, επικεφαλής διαστημικών προγραμμάτων της ΝΑΣΑ.

Στο ερώτημα τι θα συμβούλευε ένα νέο παιδί με ταλέντο και όνειρα, η απάντηση ήταν: «να προσπαθήσει να φύγει από την Ελλάδα. Σ’ αυτή τη χώρα, οι αξίες που κυριαρχούν … δεν θα του επιτρέψουν να προοδεύσει. Θα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί (με τη βοήθεια κάποιου συγγενή) στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο».

Είναι προφανές πως όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Δεν παύει όμως η διαπίστωση αυτή, να αντιπροσωπεύει μια πραγματικότητα, σε μια κοινωνία που αλλάζει, μάλλον προς το χειρότερο!

takis.spiliopoulos@gmail.com
Πηγή http://adianoito.blogspot.com/

Διαβάστε Περισσότερα…

«Ούτε από πλευράς ΗΠΑ αλλά ούτε και από το ΝΑΤΟ υπήρξε κάποιο αίτημα για εγκατάσταση αντιπυραυλικής ασπίδας στο έδαφός μας», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, από τη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις από το σχετικό άρθρο των New York Times.

Η αμερικανική εφημερίδα είχε δημοσιεύσει εναλλακτικό σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα για την αντιπυραυλική ασπίδα που σχεδίαζε να εγκαταστήσει σε Πολωνία και Τσεχία η κυβέρνηση Μπους, αναφέροντας την Τουρκία και βαλκανικές χώρες.

Ο Νταβούτογλου είπε ότι η πληροφορία βασίζεται σε ψέματα και ότι δεν προτίθεται ούτε καν να σχολιάσει «αναφορές που δεν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια».

Οι New York Times σημείωναν ότι η τελική απόφαση δεν έχει ληφθεί προς το παρόν και πως όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν σε ισχύ, ακόμη και το πρόγραμμα της Πολωνίας και της Τσεχίας.

Στη Μόσχα υπήρξε αντίδραση από τον πρώην πρέσβη της Ρωσίας στην Άγκυρα, Αλεξάντερ Λέμπεντεβ, που δήλωσε ότι σε περίπτωση που εγκατασταθεί στην Τουρκία η αντιπυραυλική ασπίδα θα διαταραχθούν σοβαρά οι σχέσεις Κρεμλίνου-Άγκυρας και ότι η Ρωσία θα αντιδράσει.

Η δήλωση Λέμπεντεβ έρχεται σε αντίθεση με παλαιότερη δήλωση του Βλαντιμίρ Πούτιν που έγινε στη Γερμανία τον Ιούνιο 2007 κατά τη διάρκεια της Συνόδου G8 και όταν αυτός ήταν ακόμη πρόεδρος της Ρωσίας.

Ο Πούτιν είχε πει ότι οι πύραυλοι αμυντικής ανίχνευσης θα μπορούσε να εγκατασταθούν στο Ιράκ και στην Τουρκία ή να τοποθετηθούν σε πλατφόρμα στη θάλασσα, ώστε να αποδειχθεί ότι οι ΗΠΑ δεν επιδίωκαν την περικύκλωση της Ρωσίας χρησιμοποιώντας βάσεις σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Ο δήμαρχος του χωριού, Abdullah Demirbaş λέει πως η μικρή προσέφερε μαθήματα κουρδικών σε άλλα παιδιά, στο πλαίσιο ενός προγράμματος του δήμου, με τίτλο «ένα παραμύθι για κάθε νύχτα μετατρέπει το κάθε σπίτι σε κέντρο μόρφωσης». Σύμφωνα με τον δήμαρχο, η έρευνα για τη δραστηριότητα της 10χρονης ξεκίνησε όταν η ιστορία της έφτασε στις μεγάλες εφημερίδες.

«Συνεισέφερα στις προσπάθειές της πνευματικά και υλικά. Ο δήμος δεν παρείχε καμία οικονομική βοήθεια. Στήριξε μοναχά τις προσπάθειες του κοριτσιού πνευματικά. Το κορίτσι δεν είναι ένοχο. Δεν διέπραξε κανένα έγκλημα.» σημειώνει ο δήμαρχος του χωριού και συμπλήρωσε ότι η 10χρονη θα καταθέσει στις αρχές στα κουρδικά αφού δεν γνωρίζει τουρκικά.
TVXS

Διαβάστε Περισσότερα…

Ένα στρατιωτικό μεταγωγικό τύπου "Ηρακλής" μετέφερε στην αεροπορική βάση Ρίτσμοντ του Σίδνει, τα λείψανα των δύο 24χρονων αεροπόρων, του υποσμηναγού Μάικλ Χέρμπερτ και του ανθυποσμηναγού Ρόμπερτ Κέιρβερ, οι οποίοι είχαν χαρακτηρισθεί ως αγνοούμενοι το Νοέμβριο του 1970, όταν το τύπου "Καμπέρα" βομβαρδιστικό τους δεν επέστρεψε από αποστολή πάνω από το Βιετνάμ.

Όμως εφέτος, 39 χρόνια αργότερα, βρέθηκαν συντρίμμια του αεροπλάνου τους και τον προηγούμενο μήνα βρέθηκαν και οι σοροί τους.

Στο Βιετνάμ υπηρέτησαν περίπου 60.000 Αυστραλοί, 500 από τους οποίους σκοτώθηκαν εκεί. Οι σοροί έξι από αυτούς δεν είχαν βρεθεί όταν οι αυστραλιανές δυνάμεις αποσύρθηκαν από την χώρα το 1971, αλλά έκτοτε οι τέσσερις είχαν εντοπισθεί και επαναπατρισθεί.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Η συνάντηση με τον Κύπριο Πρόεδρο, που διάρκεσε πάνω από μία ώρα, έγινε σε θερμό και φιλικό κλίμα και οι δύο πλευρές δήλωσαν την ικανοποίησή τους για τη δημιουργική ανταλλαγή απόψεων σε θέματα που ενδιαφέρουν την Κύπρο και την Ευρώπη.

Ο Έλληνας Πράσινος ευρωβουλευτής ευχαρίστησε κατ' αρχήν τον κ. Χριστόφια για την άμεση και ουσιαστική βοήθεια που πρόσφερε η Κύπρος στην αντιμετώπιση της τεράστιας οικολογικής καταστροφής στην Αττική. Στη συνέχεια έγινε αναλυτική συζήτηση για τη φάση στην οποία βρίσκεται σήμερα το κυπριακό ζήτημα και τις προοπτικές επίλυσής του. Ο Μ. Τρεμόπουλος κατέθεσε επίσης προτάσεις για μια άλλη προοπτική πράσινης ανάπτυξης της Κύπρου.

Μετά το πέρας της συνάντησης, ο Μ. Τρεμόπουλος δήλωσε μεταξύ άλλων:

«Χαίρομαι που οι προτάσεις μας για μια πράσινη, ειρηνική και αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρο βρίσκουν εύφορο έδαφος στη Μεγαλόνησο. Η Αμμόχωστος, με τη συμβολή Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σχεδιασμό και την υλοποίηση, μπορεί να αποτελέσει ένα πρότυπο πράσινης και πολυπολιτισμικής πόλης, ως έμπρακτη απόδειξη ότι το Κυπριακό ζήτημα είναι δυνατόν να επιλυθεί και ταυτόχρονα να γίνει ένα ελκυστικό υπόδειγμα για ολόκληρο τον κόσμο».
ecogreens-gr.org

Διαβάστε Περισσότερα…

Έγγραφο με τις συνθήκες διαβίωσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, ενεχείρησαν στον Αλεξάντερ Ντάουνερ, οι συνομιλητές του στο τουρκικό ΥΠΕΞ.

Αυτό, όπως πληροφορούμαστε, έγινε τον περασμένο Μάιο, όταν ο αξιωματούχος του Διεθνούς Οργανισμού επισκέφθηκε την Άγκυρα για επαφές. Στο τουρκικό ΥΠΕΞ τού έδωσαν και έγγραφο «για την επικρατούσα κατάσταση στη Δυτική Θράκη και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι μουσουλμάνοι».

Αυτό έγινε προφανώς για να αναδειχθεί «η στάση και η συμπεριφορά της ελληνικής πλευράς» έναντι των μειονοτήτων. Θέλησαν να κάνουν έναν παραλληλισμό με τους Τουρκοκύπριους πριν από το 1974 και ταυτόχρονα να θέσουν ένα ζήτημα που συνεχώς προβάλλουν, σε έναν αξιωματούχο του ΟΗΕ.

Πηγή των Ηνωμένων Εθνών ανέφερε πως ο Διεθνής Οργανισμός παρέλαβε το έγγραφο αν και θεωρεί πως το περιεχόμενό του δεν αφορά την αποστολή του κ. Ντάουνερ. Είναι, πάντως, προφανές πως η κίνηση αυτή εντάσσεται στους ευρύτερους σχεδιασμούς της Άγκυρας έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Του Κώστα Βενιζέλου
costas.venizelos@phileleftheros.com

Διαβάστε Περισσότερα…

Η κηδεία του τελείται στις 5 το απόγευμα, από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Συνοικισμό Στρόβολος 3.
Της νεκρώσιμου ακολουθίας θα προστεί ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Υ Ψ Ι Σ Τ Η ΚΡΑΤΙΚΗ σπουδαιότητα σηματοδοτούσε η παρουσία του προέδρου της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ και του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην τελετή «παράδοσης – παραλαβής» της αρχηγίας του Πολεμικού Ναυτικού στην Άγκυρα. Και, συνεπώς, ύψιστη κρατική επισημότητα έχουν τα όσα διακήρυξε, κατά την ομιλία του στην τελετή, ο παραλαβών τα καθήκοντα νέος αρχηγός, ναύαρχος Χασάν Ακσάι. Κι οι απειλές χρήσης πολεμικής βίας, που διατύπωσε ξεκάθαρα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, για τις έρευνες υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου. «Οι ναυτικές δυνάμεις της Τουρκίας, δεν θα επιτρέψουν στην Κύπρο να προχωρήσει σε έρευνες πετρελαίου στη Μεσόγειο», είπε ο ναύαρχος Ακσάι. Και διαβεβαίωσε ότι το ναυτικό «θα συνεχίσει να προστατεύει τα δικαιώματα της Τουρκίας στα χωρικά ύδατα και τις οικονομικές ζώνες της χώρας», μέσα στις οποίες η Τουρκία συμπεριλαμβάνει ως δική της ΚΑΙ την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακόμα και στις νότιες θάλασσες. Όπου μοίρα του τουρκικού στόλου κατ’ επανάληψη προέβη σε παρενοχλήσεις πλοίων, που για λογαριασμό της Κύπρου αναζητούσαν κοιτάσματα. Ο στόλος των νοτίων ναυτικών δυνάμεων της Τουρκίας, με έδρα τη Μερσίνα και την ονομασία «Ασπίδα Μεσογείου», πολλαπλασίασε εσχάτως την ισχύ του με την πρόσκτηση άλλων δύο φρεγατών και δύο επιπλέον κανονιοφόρων.
Δ Ε Δ Η Λ Ω Μ Ε Ν Η με σαφήνεια η απειλή χρήσης πολεμικής βίας και ξεκάθαρος ο τουρκικός επεκτατισμός που επιχειρεί να καταβροχθίσει την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και την ΑΟΖ της Ελλάδος από την περιοχή Καστελορίζου. Όλα τα σενάρια των τουρκικών αεροναυτικών ασκήσεων τα τελευταία χρόνια έχουν στόχο την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ στην Αν. Μεσόγειο. Την ΚΑΘΥΠΟΤΑΞΗ Ελλάδας και Κύπρου, με τις απειλές πολεμικής βίας. Ο εκπρόσωπος του ναυτικού της Τουρκίας, υποναύαρχος Γκιούρντενιζ, στην άσκηση «Θαλασσόλυκος 08» είχε δηλώσει με περισσή έπαρση: «Τα πολεμικά μας πλοία έχουν τη δυνατότητα να εκδιώξουν οποιοδήποτε πλοίο που ενεργεί για λογαριασμό της ελληνοκυπριακής διοίκησης και δεν μας ενδιαφέρει αν τους Eλληνοκυπρίους υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση».
Κ Α Τ Α Γ Γ Ε Λ Ι Α των νέων απειλών του ναυάρχου Ακσάι έκαμε, με επιστολή του προς το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και τους σοσιαλιστές βουλευτές της Ευρωβουλής, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου. Δεν αρκεί όμως. Οι κυβερνήσεις Λευκωσίας και Αθήνας θα πρέπει να ενεργοποιηθούν στην ΕΕ, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στον ύψιστο βαθμό, καταγγέλλοντας τις τουρκικές απειλές. Ιδίως τώρα που κρίνεται στην ΕΕ η «πρόοδος» της Τουρκίας. Και οι κυβερνήσεις Λευκωσίας και Αθήνας θα πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να αναστήσουν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Διαβάστε Περισσότερα…

Σερβία – Τέσσερις πυλώνες εξωτερικής πολιτικής, σύμφωνα με τον πρόεδρο Τάντιτς
Πηγή: ΑΠΕ 31/08/09-08:30

Η Σερβία έχει τέσσερις πυλώνες εξωτερικής πολιτικής, την Ε.Ε., τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, αλλά και την Κίνα, σύμφωνα με δηλώσεις του Σέρβου προέδρου Μπόρις Τάντιτς, ενώ μακροπρόθεσμα θα σχεδιαστεί και θα εφαρμοστεί ένα σύγχρονο δόγμα εξωτερικής πολιτικής.
Ο κεντρικός πολιτικός στόχος της παρούσας εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η Σερβία, είναι η ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον πρόεδρο Τάντιτς, αλλά και η συγκρότηση στρατηγικού πλαισίου σχέσεων, με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.
Παράλληλα, το Βελιγράδι δίνει έμφαση στην ενίσχυση των πολιτικών, εμπορικών και οικονομικών του σχέσεων με τη Ρωσία, με δεδομένη την πολιτική υποστήριξη της Μόσχας στην υπόθεση του Κοσόβου.
ΕΞΠΡΕΣΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Για μερικές μέρες, μερικοί (οι ίδιοι κάθε χρόνο, αφού τα περισσότερα προγράμματα είναι παραγωγής πολλών χρόνων πριν) από τους πρωταγωνιστές της άνισης αυτής μάχης θα βρεθούν για λίγο στο προσκήνιο, αλλά και πάλι θα ξεχαστούν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

Αυτοί όμως που τόσο το κορμί όσο και η ψυχή τους έχει διαμελιστεί, δεν ξέχασαν και δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα όσα βίωσαν. Μα πιο πολύ όμως, δεν ξεχνούν αυτούς που τους αγνόησαν και τους αγνοούν για 35 τώρα χρόνια.

Ο Μιχάλης Ευαγγέλου δέχτηκε πέραν των 20 σφαιρών (είναι αδύνατο να μετρηθούν με ακρίβεια) στα πόδια. Για 35 τώρα χρόνια ζει με διαλυμένα και τα δυο πόδια, αλλά με διαλυμένη κυρίως τη ψυχή από την κρατική αστοργία.

Ο Ξένιος Δαμαλάς παραμορφωμένος από τις ναπάλμ.

Ο Ζαχαρίας Μακρυνικόλας με ένα βλήμα σφηνωμένο για 35 χρόνια πίσω από το μάτι.

Ο ……….. , όλοι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, ξεχασμένοι από όλους.

Αρκετές φορές, με διάφορες ευκαιρίες, αλλά και μέσα στον πρόλογο του βιβλίου μου <<ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ 1974>> έγραψα ότι τις κασέτες από τη συλλογή του μαρτυρικού υλικού για το βιβλίο, είμαι έτοιμος να τις δωρίσω στο Κράτος ή σε άλλο επίσημο φορέα. Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο κυκλοφόρησε εδώ και ένα χρόνο και έχει δωριθεί στον Πρόεδρο, σε Υπουργούς και άλλους επισήμους, κανένας δεν επέδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον. Γιατί άλλωστε να ενδιαφερθούν; Το υλικό αυτό δεν έχει καμία ‘’κατανάλωση’’, όπως π.χ. ο ‘’στρατηγός Κετσπάγια’’.

Πριν μερικούς μήνες, στην Πάφο οργανώθηκε μεγάλη εκδήλωση για να τιμήσουν τον ‘’ήρωα’’ αστυνομικό ο οποίος πήδηξε από τον 1ο όροφο για να συλλάβει ένα αλλοδαπό ο οποίος κατάφερε να του ξεφύγει ενώ ήταν υπό κράτηση. Μπάντες της αστυνομίας, δεξιώσεις, προαγωγές, τιμές και δόξες στον ‘’ήρωα’’ αστυνομικό. Παρόντες Υπουργοί, Δήμαρχοι, Δημοτικά Συμβούλια και άλλοι. Τι έκανε κύριοι ο ‘’ήρωας’’ αστυνομικός; Απλά δεν έκανε καλά τη δουλειά του και του ξέφυγε ο κρατούμενος. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Αντί για κατηγορούμενο που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του, κάποιοι για κάποιους δικούς τους λόγους, τον μετέτρεψαν σε ήρωα. Παρούσα και η Πολιτεία με Υπουργούς της.

Που είναι έστω η απλή αναγνώριση, σε αυτούς που όντας άοπλοι και προδομένοι, είχαν το θάρρος να πολεμήσουν τον πάνοπλο τούρκο εισβολέα;

Κούφια λόγια κάθε 15 και 20 του Ιούλη. Και μετά ………… ΤΙΠΟΤΑ, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι!!!

Πανίκος Νεοκλέους (Συγγραφέας του <<ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ 1974>>)

Διαβάστε Περισσότερα…

Παράλληλα, το μήνυμα της Ουάσιγκτον για την ανάγκη μείωσης της έντασης στο Αιγαίο και εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων αναμένεται να καταστήσει σαφές η νέα αναπληρώτρια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίνα Κάινταναου, η οποία επισκέπτεται αυτήν την εβδομάδα την Αθήνα και την Άγκυρα. Θα συναντηθεί μάλιστα αύριο με την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ έχει ζητήσει συναντήσεις και με άλλα κυβερνητικά στελέχη, μεταξύ των οποίων με τον υπουργό Άμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Μείωση της έντασης
Κατά την περιοδεία του κ. Ράσμουσεν σε Αθήνα και Άγκυρα, αντικείμενο των συζητήσεων αποτέλεσε η μείωση της έντασης στις σχέσεις των δύο χωρών που δημιουργεί, όπως αναφέρεται από την πλευρά ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, προβλήματα στη λειτουργία της Συμμαχίας στην περιοχή. Το μοντέλο που έχει επεξεργαστεί το ΝΑΤΟ και έχει επιχειρήσει ξανά να επιβάλει στο Αιγαίο προβλέπει την υποβολή από την Άγκυρα μόνο ορισμένων στοιχείων της πτήσης για τα αεροσκάφη της και μάλιστα όχι στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, αλλά στο ΝΑΤΟϊκό Αεροπορικό Κέντρο της Λάρισας. Με το πρόσχημα ότι οι τουρκικές πτήσεις γίνονται για σκοπούς της Συμμαχίας (ασκήσεις κ.λπ.), ο κ. Ράσμουσεν ζήτησε από την Ελλάδα να υιοθετηθούν, μεταξύ άλλων, οι προτεινόμενες διαδικασίες προκειμένου να μειωθεί η ένταση.

Ερωτηματικά
Παρ΄ όλο που η Αθήνα αντέταξε- κυρίως σε επίπεδο υπουργείου Άμυνας- ότι οι κύριες πηγές έντασης είναι άλλες, συμφώνησε στο να γίνουν συζητήσεις στις Βρυξέλλες σε «τεχνικό επίπεδο» μεταξύ εμπειρογνωμόνων. Κίνηση που, όπως εκτιμούν διπλωματικοί και στρατιωτικοί αναλυτές, ανοίγει τον δρόμο για συνδιαχείρηση του Αιγαίου υπό την αιγίδα και διαιτησία του ΝΑΤΟ.

Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο προκαλούνται ερωτηματικά σχετικά με την αποδοχή της διαδικασίας αυτής είναι- όπως έλεγαν στρατιωτικές πηγές- ότι η ελληνική πλευρά γνωρίζει ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω όσον αφορά τις αξιώσεις πλήρους συνδιαχείρισης που προβάλλει, παρά τα βήματα καλής θέλησης που έχει κάνει η Ελλάδα.

Η νέα απεσταλμένη

Το βιογραφικό της Τίνα Κάινταναου, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, προϊδεάζει για το τι μπορεί η Αθήνα να περιμένει από τη νέα Αμερικανίδα αναπληρώτρια υφυπουργό Εξωτερικών. Θεωρείται «βετεράνος» στα Βαλκάνια, καθώς έχει υπηρετήσει στη Βοσνία, στη Σερβία και στο πλευρό του Αμερικανού πρέσβη Κρίστοφερ Χιλ στα Σκόπια. Η Κάινταναου, μάλιστα, η οποία ήταν επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής στην Πρίστινα, έγινε το 2008 η πρώτη πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Κόσοβο.

Σημειώνεται ότι η Τίνα Κάινταναου αναλαμβάνει το πόστο του Μάθιου Μπράιζα (που προορίζεται για πρεσβευτής στο Αζερμπαϊτζάν) και θα είναι από εδώ και στο εξής η αρμόδια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο.
ΝΕΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

«Στο γεμάτο με χώμα εσωτερικό της ασημένιας ληκύθου (;) δεν είναι φανερά κάποια υπολείμματα ταφής. Δεν είμαστε, επομένως, προς το παρόν σε θέση να συμπεράνουμε άμεσα αν πρόκειται για τεφροδόχο αγγείο ή πολύτιμο κτέρισμα. Αντίθετα, στο εσωτερικό της ασημένιας υδρίας διακρίνουμε οστά και είναι βέβαιο πως η μικρανασκαφή που θα ακολουθήσει στο εργαστήριο θα παράσχει (όπως και η περυσινή) ενδιαφέροντα στοιχεία για το φύλο και την ηλικία του νεκρού/ής που θα βοηθήσουν ενδεχομένως στην ιστορική αποτίμηση του ευρήματος», δηλώνει η επικεφαλής της πανεπιστημιακής ανασκαφής καθηγήτρια αρχαιολογίας του ΑΠΘ (και ευρωβουλευτής από τον Ιούνιο) Χρυσούλα Σαατσόγλου-Παλιαδέλη. Πέρυσι, στις 25 Αυγούστου σ' ένα μεγάλο ορθογώνιο όρυγμα στην Αγορά των Αιγών είχε αποκαλυφθεί στην ίδια θέση μέσα στο χώρο της αγοράς των Αιγών, ένα χάλκινο αγγείο που περιείχε μια μοναδική για το μέγεθός της χρυσή πυξίδα, με ένα πολύτιμο χρυσό, επίσης, στεφάνι βαλανιδιάς, τοποθετημένο πάνω στα καμένα οστά ενός νεκρού. Το σύνολο παρέπεμπε άμεσα σε βασιλικό νεκρό και η οστεοαρχαιολογική εξέταση των οστών που ακολούθησε, έδειξε πως επρόκειτο για ένα νεαρό άτομο.

Τα αποτελέσματα της διεπιστημονικής αξιολόγησης του ευρήματος μάς οδήγησαν στη γοητευτική υπόθεση για την πιθανή ταύτιση του νεκρού με έναν από τους δυο γιούς του Αλεξάνδρου, πιθανότερα του Ηρακλή της Βαρσίνης, που κατατέθηκε στην κρίση της επιστημονικής κοινότητας τον περασμένο Απρίλη, στο πλαίσιο του 22ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και Θράκη, ανέφερε η κ. Σαατσόγλου-Παλιαδέλη και πρόσθεσε: «Είμαστε ευτυχείς ότι το νέο εύρημα συμπληρώνει τα δεδομένα της περασμένης χρονιάς και επιβεβαιώνει με νέα στοιχεία τις παρατηρήσεις και τις πρώτες ερμηνείες μας. Σε πρακτικό επίπεδο είμαστε σίγουροι ότι οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, τις οποίες ευχαριστούμε για τη συμπαράστασή τους, θα συνεχίζουν να στηρίζουν υλικά και ηθικά τις μακρόχρονες προσπάθειες της πανεπιστημιακής ανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας».
greekinsight

Διαβάστε Περισσότερα…

Το νέο σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πρόσφατα ο αρμόδιος τούρκος υπουργός, με προφανή στόχο τη βελτίωση της θέσης της χώρας στην πορεία προς την εναρμόνισή της με τα κεκτημένα της ΕΕ. Οι αλλαγές που προτείνονται, ωστόσο, φαίνεται να προωθούν την περαιτέρω πολιτικοποίηση της δικαστικής εξουσίας, παρά την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της.

Προτού ωριμάσει η συζήτηση περί του «κουρδικού ανοίγματος» που εξαγγέλθηκε στις αρχές του μήνα, και με τους στρατηγούς να υποδεικνύουν στον πρωθυπουργό της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τις «κόκκινες γραμμές» που πρέπει να τηρήσει, η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ επιχειρεί να προωθήσει νέες μεταρρυθμίσεις, προφανώς στο πλαίσιο των προσπαθειών βελτίωσης της εικόνας της χώρας κυρίως στην Ευρώπη.
Την εβδομάδα που κύλησε ανακοινώθηκαν στην τουρκική κοινή γνώμη η νέα στρατηγική για τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης και το σχετικό σχέδιο δράσης, καθώς και το σχέδιο για τη μεταρρύθμιση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που αποσκοπούν να αμβλύνουν το υφιστάμενο χάσμα μεταξύ της τουρκικής Δικαιοσύνης και του ευρωπαϊκού δικαιικού συστήματος, εν όψει της κρίσιμης εξέτασης προόδου της Άγκυρας ως υποψήφιας για ένταξη χώρας στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκέμβρη.
Σε μια περίοδο που η ανεξαρτησία και η ουδετερότητα της τουρκικής Δικαιοσύνης αμφισβητείται απ' όλους, ο τούρκος υπουργός Δικαιοσύνης, Σαντουλάχ Εργκίν, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην Άγκυρα, ανακοίνωσε το σχέδιο νόμου με τις μεταρρυθμίσεις που επιδιώκει να πραγματοποιήσει η κυβέρνησή του. Εφόσον αυτό εγκριθεί στις αρμόδιες επιτροπές και ψηφιστεί στην Εθνοσυνέλευση, προβλέπεται να υλοποιηθεί την περίοδο 2010-2013.
Η μεταρρύθμιση αγγίζει δομικά και λειτουργικά ζητήματα της τουρκικής Δικαιοσύνης και, όπως αναφέρεται στο προοίμιο του εγγράφου, στοχεύει στην «ισχυροποίηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης», στην «ανάπτυξη της ουδετερότητάς της», στην «αύξηση της εμπιστοσύνης σε αυτήν» κ.λπ.
Μία από τις κυριότερες μεταρρυθμίσεις που προτείνονται, αφορά το Ανώτατο Συμβούλιο Δικαστών και Εισαγγελέων (ΗSΥΚ), που έχει θέση-κλειδί στο σύστημα της τουρκικής Δικαιοσύνης. Η αλλαγή που προτείνεται είναι προς την κατεύθυνση της επαναφοράς του συστήματος εκλογής των μελών του συμβουλίου όπως περίπου ίσχυε στο Σύνταγμα του 1961. Συγκεκριμένα προτείνεται ένα 21μελές συμβούλιο, αντί του επταμελούς που είναι σήμερα, τα μέλη του οποίου θα εκλέγονται από τον τουρκικό Άρειο Πάγο (Γιαργκιτάι), το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ντανιστάι), το δικαστικό σώμα, την Εθνοσυνέλευση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συμβούλιο προβλέπεται να έχει τουλάχιστον δύο επίπεδα και να δέχεται μέλη εκτός του δικαστικού επαγγέλματος, από τις τάξεις της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το τελευταίο αυτό στοιχείο, σε συνδυασμό με το δικαίωμα του Προέδρου να διορίζει, αποτελεί και την «αχίλλειο πτέρνα» του νομοσχεδίου, που προδίδει το πνεύμα μέσα στο οποίο κινείται η κυβέρνηση. Θα πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι στο συμβούλιο προβλέπεται να συμμετέχουν και ο υπουργός Δικαιοσύνης με τον γενικό γραμματέα. Το γεγονός αυτό κάνει εντονότερη την τάση «πολιτικοποίησης» της Δικαιοσύνης και επισκιάζει την προσπάθεια σύστασης αυτόνομης γραμματείας του συμβουλίου, η οποία προβλέπεται να αναλάβει ορισμένες από τις αρμοδιότητες που κατείχε μέχρι πρότινος το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Τα υπόλοιπα σημεία της μεταρρύθμισης προβλέπουν τον επαναπροσδιορισμό των αρμοδιοτήτων του Συνταγματικού Δικαστηρίου και το δικαίωμα της ατομικής προσφυγής σε αυτό, την ίδρυση Εφετείων στην περιφέρεια, τον έλεγχο των στρατιωτικών δικαστών, τη διεξαγωγή της δίκης σε χώρο εκτός στρατιωτικών εγκαταστάσεων, την ίδρυση νέου δικαστικού σωματείου (Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων Τουρκίας) ανεξάρτητου από το υπουργείο Δικαιοσύνης, την αύξηση του χρόνου φοίτησης στις νομικές σχολές σε πέντε χρόνια, την παρουσία διερμηνέων της κουρδικής και της αραβικής γλώσσας στα δικαστήρια για τις ανάγκες των μειονοτήτων, καθώς και τη θέσπιση της θέσης ακολούθου νομικών θεμάτων που θα υπηρετεί στις διπλωματικές υπηρεσίες στο εξωτερικό για τη διευκόλυνση των τούρκων μεταναστών!
Η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, επιδιώκοντας να βελτιώσει την εικόνα της διεθνώς, διέπραξε το ολίσθημα να προωθήσει τη διευθέτηση πολλών και κρίσιμων ζητημάτων ταυτοχρόνως. Η μεταρρύθμιση της τουρκικής Δικαιοσύνης, που είναι ένα από αυτά και χρήζει άμεσης προσοχής, έχει μετατραπεί σε πεδίο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ Ισλαμιστών και Κεμαλιστών. Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει το ΑΚΡ, όπως εκείνη του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων, έχουν στόχο μάλλον τη διείσδυση των Ισλαμιστών στο δικαστικό σύστημα και τον «εξοβελισμό» των Κεμαλιστών στο άμεσο μέλλον. Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση, τελικά, παραβλέπει σημαντικά ζητήματα που ταλαιπωρούν την τουρκική Δικαιοσύνη, όπως η απουσία «ουδέτερου» χαρακτήρα, γεγονός που εξανεμίζει και την όποια ελπίδα απέμενε για την «ανεξαρτησία» της.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Προφάσεις εν αμαρτίαις, λέει ο Αρχιεπίσκοπος
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄ δήλωσε πως το κατοχικό καθεστώς δεν είχε πρόθεση να ανοίξει το οδόφραγμα του Λιμνίτη και αφού χαρακτήρισε προφάσεις εν αμαρτίαις τα προσκόμματα που παρεμβάλλει, είπε ότι είναι υπέρτατου βαθμού αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι θα ανοίξει το οδόφραγμα.

Σε δηλώσεις μετά το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα της Δημοκρατίας Δώρου Λοϊζου στη Λευκωσία και αναφερόμενος στις εξελίξεις αναφορικά με το οδόφραγμα του Λιμνίτη, ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι «εμείς ποτέ δεν πιστέψαμε ότι θα άνοιγε το οδόφραγμα του Λιμνίτη για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι της περιοχής Πύργου».

«Οι Τούρκοι είναι Τούρκοι, για 35 ολόκληρα χρόνια δεν έχουν κάνει πίσω ούτε πόντο», είπε.
Ο Αρχιεπίσκοπος είπε επίσης πως παρατήρησε την αγωνία του κοινοτάρχη Κάτω Πύργου που έλεγε να επιτρέψουν τη διέλευση και από τον παλιό δρόμο και όταν θα ολοκληρωθούν τα οδικά έργα να διευκολυνθεί περαιτέρω η διακίνηση.

«Το έλεγε, γιατί και ο ίδιος πίστευε πως αν δεν άνοιγε αμέσως μετά τη συμφωνία, ποτέ δεν θα ανοίξει» πρόσθεσε.

Ο Αρχιεπίσκοπος συνέχισε λέγοντας πως «έρχεται η ώρα που το ψέμα βγαίνει στην επιφάνεια και δεν μπορούν πλέον να κρυφθούν».

Πρόσθεσε πως «αν οι Τούρκοι θέλουν πράγματι να ανοίξουν το οδόφραγμα ας το ανοίξουν τώρα έστω και με τον παλιό δρόμο, που ικανοποιεί τους κατοίκους του Κάτω Πύργου. Ιδού η Ρόδος, ιδού και πήδημα».

«Δεν πρόκειται να το ανοίξουν, μας κοροϊδεύουν και τουλάχιστον όσοι πιστεύουν ότι το οδόφραγμα θα ανοίξει, έχουν υπέρτατου βαθμού αφέλεια», συνέχισε.

Απαντώντας σε ερώτηση ο Κύπρου Χρυσόστομος Β΄ είπε ότι από εθνικής άποψης «δεν μας συμφέρει η διάνοιξη και κακώς το ζητήσαμε», προσθέτοντας ότι «για 35 χρόνια περάσαμε».

«Χωρίς αγώνα δεν μπορούμε να επιτύχουμε τίποτε. Πρέπει να είμεθα έτοιμοι για τον μακροχρόνιο αγώνα τον οποίο δυστυχώς μας επέβαλαν οι Τούρκοι», είπε, επισημαίνοντας ότι «οι Τούρκοι μας τον επέβαλαν και πρέπει να το αντιληφθούμε και να ετοιμάσουμε κατάλληλα το λαό, που φαίνεται ταλαιπωρημένος και κουρασμένος».

«Η ηγεσία του λαού οφείλει να σχεδιάσει το δρόμο της δικαίωσης και να τραβήξει το λαό στο δρόμο αυτό ώστε να έρθει και η μέρα της δικαίωσης του λαού», πρόσθεσε.

Σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις των κατοίκων του Πύργου στο μήνυμα που εστάλη μέσω Ηνωμένων Εθνών για τη διενέργεια ελέγχων από το κατοχικό καθεστώς στα λεωφορεία που διέρχονται του οδοφράγματος Λιμνίτη και τις σκέψεις που γίνονται από τους κατοίκους για ακύρωση του προγραμματισθέντος προσκυνήματος, ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι δεν είναι αυτοί οι λόγοι που δεν θέλουν να ανοίξουν το οδόφραγμα, επαναλαμβάνοντας ότι είναι προφάσεις και μπορούν να βρουν όσες άλλες επιθυμούν ώστε να μην ανοίξει.

«Νομίζω είναι καιρός να μην παίζουμε τα παιγνίδια τους» ανέφερε.
Απαντώντας σε ερώτηση αναφορικά με τον Υπατο Αρμοστή της Βρετανίας στην Κύπρο Πίτερ Μίλετ, ο Αρχιεπίσκοπος είπε πως ο Υπατος Αρμοστής επικοινώνησε μαζί του και εναπόκειται στον ίδιο να τον καλέσει στην Αρχιεπισκοπή.

«Θα μαζέψω όλες τις δηλώσεις που έχει κάνει και όλες τις ενέργειες και θα τον καλέσω για να του αποδείξω ότι δεν ήταν αποκύημα φαντασίας όταν είπα ότι συμπεριφέρεται σαν αποικιακός κυβερνήτης», είπε ο Κύπρου Χρυσόστομος Β΄.
«Το βιβλίο «Η αιματηρή αλήθεια» εκδόθηκε για να καταδείξει τις μανούβρες που έκανε η Μεγάλη Βρετανία με την Τουρκία για να φθάσουμε στο 1974», συνέχισε και πρόσθεσε ότι «η αποικιακή πολιτική της Βρετανίας έναντι της Κύπρου δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα».

iKypros
30/08/2009

Διαβάστε Περισσότερα…

Η Καταστροφή της ΣμύρνηςΑπό τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Mε τον όρο καταστροφή της Σμύρνης αναφέρονται τα γεγονότα της σφαγής του ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού της Σμύρνης από τους Τούρκους, καθώς και της πυρπόλησης της πόλης, που συνέβησαν το Σεπτέμβρη του 1922. Η καταστροφή αυτή άρχισε 7 ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από την Μικρά Ασία και την είσοδο των ατάκτων του Κεμάλ Ατατούρκ στην πόλη. Η φωτιά που εκδηλώθηκε κατέκαψε όλη την πόλη εκτός από την μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία, και διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922.

Προηγηθέντα της πυρπόλησης
Μετά την κατάρρευση του μετώπου, την ευθύνη του οποίου έφερε ο τότε Διοικητής του Α' Σώματος Στρατού Νικόλαος Τρικούπης και την άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από το Αφιόν Καραχισάρ, (στα μέσα Αυγούστου του 1922), άρχισε και ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού (Ελλήνων και Αρμενίων) προς τη Μικρασιατική ακτή που κατά τους υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου έφτανε τις 250.000. Επίσης στη Σμύρνη είχαν βρει καταφύγιο και 15.000 Αρμένιοι που συνωστίζονταν στα διάφορα ιδρύματα και σπίτια της Αρμενικής Κοινότητας.

Η αδιάκοπη όμως άφιξη των τρένων που μετέφεραν στρατιωτικά υπολείμματα και δεκάδες πρόσφυγες στη Σμύρνη, καθώς και οι έντονες φήμες της γενικής κατάρρευσης του μετώπου μεγάλωναν την ένταση και την ανησυχία του πληθυσμού, ενώ η προετοιμασία της ελληνικής διοίκησης για αναχώρηση δεν άφηναν πλέον τις παραμικρές αμφιβολίες για τη μετέπειτα εξέλιξη. Έναντι της έντρομης εκείνης κατάστασης που εξελίσσονταν χαρακτηριστική υπήρξε η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου, όταν ο δεύτερος του συνέστησε να ενημερώσει άμεσα τον ελληνογενή πληθυσμό για να φύγει, φέρεται να του δήλωσε: "Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θ΄ ανατρέψουν τα πάντα"

Στις 24 Αυγούστου/6 Σεπτεμβρίου αναχωρεί και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα. Την επομένη οι χιλιάδες των προσφύγων Έλληνες και Αρμένιοι που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης προκυμαίας "Κε" της Σμύρνης μάταια περίμεναν πλέον τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Μετά όμως από έντονη παρέμβαση του Αμερικανού Προξένου Γ. Χόρτον, (G. Horton), στάλθηκαν δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά για την εξυπηρέτηση των προσφύγων. Την επομένη, 26 Αυγούστου/8 Σεπτεμβρίου (1922), αναχωρούν οι ελληνικές Αρχές Σμύρνης. O μέχρι τότε Έλληνας Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αρ. Στεργιάδης επιβιβάστηκε σε αγγλικό πολεμικό πλοίο που του διατέθηκε με προορισμό την Κωνσταντινούπολη.
Η αντίστροφη μέτρηση για την πόλη της Σμύρνης είχε πλέον φθάσει.

Ο ελληνικός στόλος
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1922, δηλαδή δύο ημέρες πριν την έναρξη της καταστροφής της πόλης είχε εκδηλωθεί κίνημα στη Χίο και στη Μυτιλήνη. Τούτο είχε ως συνέπεια όλος σχεδόν ο ελληνικός στόλος με το σύνολο των επίτακτων πλοίων να τεθεί υπό τους κινηματίες για τη μεταγωγή του ελληνικού στρατού προς το Λαύριο προκειμένου να επικρατήσει η επανάσταση στην Αθήνα. Μάλιστα δε, το ελληνικό θωρηκτό Κιλκίς που ναυλοχούσε και είχε ως βάση τη Σμύρνη, με την έκρηξη του κινήματος και υπό τον κυβερνήτη πλοίαρχο Δεμέστιχα μετέβη στη Σάμο όπου και παρέμεινε εκεί προκειμένου να επιβάλει την επανάσταση παρότι οι καπνοί της καταστροφής, (κατά την ημέρα), και το φέγγος της πυρκαιάς, (κατά τη νύκτα), ήταν ορατοί τόσο από τη Χίο όσο και από τη Σάμο.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1922 κατά τη 3η ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης το θωρηκτό Κιλκίς απέπλευσε και ενώθηκε με το θωρηκτό Αβέρωφ, μεταξύ Χίου Σάμου, που κατέρχονταν ολοταχώς το Αιγαίο προς Πειραιά προερχόμενο από Κωνσταντινούπολη αφού προηγουμένως είχε σημειωθεί ανταρσία και είχε αποχωρήσει από τη Διασυμμαχική Ανταντική ναυτική δύναμη, που ναυλοχούσε στο Βόσπορο, (στην οποία είχε ενταχθεί μετά την υπογραφή της ανακωχής του Μούδρου), υπό τον κινηματία κυβερνήτη Αντιπλοίαρχο Γ. Χατζηκυριάκο

Διαβάστε Περισσότερα…

Εδαφικό
ΣΤΟ μείζον θέμα του εδαφικού, το οποίο αφορά την επιστροφή των προσφύγων, η ελληνική κυπριακή πλευρά ζητά εδαφικές αναπροσαρμογές για επιστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας των προσφύγων. Επισημαίνουμε εδώ ότι έχει ξεχαστεί το παλαιότερο σύνθημα για επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους! Η επιδίωξη της πλευράς μας είναι τώρα η επιστροφή 100.000 έως 120.000 προσφύγων, που εδαφικά σημαίνει την επιστροφή υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση της Αμμοχώστου, της Μόρφου και της Καρπασίας και αναπροσαρμογή της ακτογραμμής, η οποία σήμερα κατέχεται κατά 60% από τα τουρκικά στρατεύματα. Η τουρκική πλευρά, με βάση τα έγγραφα τα οποία έχει καταθέσει, επιμένει ότι «δεν πρέπει να δημιουργηθούν κοινωνικά προβλήματα με τις εδαφικές αναπροσαρμογές, ούτε αυτές να απειλήσουν την κοινωνική ειρήνη με την εκ νέου δημιουργία προσφύγων οι οποίοι μετακινήθηκαν το 1963-64 και το 1975». Με τις θέσεις αυτές που έχουν κατατεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η μεν ελληνική πλευρά εμφανίζεται να υπαναχωρεί από παλαιότερες θέσεις αρχών σε ό,τι αφορά την επιστροφή των προσφύγων, η δε τουρκοκυπριακή πλευρά με το πρόσχημα της δήθεν δημιουργίας κοινωνικών προβλημάτων επιδιώκει να απαλλάξει από την ευθύνη την Τουρκία για την εισβολή και την κατοχή και να εξισώσει τον ελληνικό πληθυσμό των προσφύγων με τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι μετακινήθηκαν στα κατεχόμενα, και τους οποίους αποκαλεί πρόσφυγες, ενώ μπορούσαν να παραμείνουν στις ελεύθερες περιοχές.

Περιουσιακό
ΣΤΟ ακανθώδες θέμα του περιουσιακού, η θέση της ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις είναι ότι την προτεραιότητα πρέπει να την έχει ο νόμιμος ιδιοκτήτης δυνάμει του Κτηματολογίου μέχρι το 1974, δικαίωμα το οποίο απορρέει από τον Καταστατικό Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, τις ευρωπαϊκές αρχές και το περί δικαίου αίσθημα. Ο νόμιμος ιδιοκτήτης, πρόσφυγας ή μη, όπως υποστήριξε η πλευράς μας, πρέπει να έχει ως πρώτη επιλογή την πλήρη αποκατάσταση της περιουσίας του -δηλαδή αν πρόκειται για κατοικία την εγκατάστασή του και αν πρόκειται για γη, την πλήρη αξιοποίησή της- ως δεύτερη επιλογή την ανταλλαγή της και ως τρίτη επιλογή την αποζημίωση.
Η θέση της τουρκικής πλευράς πόρρω απέχει από τον διεθνή νόμο, τις ευρωπαϊκές αρχές και το περί δικαίου αίσθημα. Επιμένει ότι την προτεραιότητα πρέπει να την έχει ο σημερινός (παράνομος) χρήστης και οι επιλογές να είναι αντίστροφες από αυτές που υποστηρίζει η ελληνική πλευρά. Η τουρκοκυπριακή πλευρά υποστηρίζει ότι πρέπει η πρώτη επιλογή να είναι η αποζημίωση της περιουσίας, η δεύτερη η ανταλλαγή της και η τρίτη η αποκατάσταση.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι διαγράφεται το ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας και αυτό μεταφέρεται στον παράνομο χρήστη της. Έτσι η αποζημίωση και αποποίηση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας καθίσταται υποχρεωτική για τον Ελληνοκύπριο πρόσφυγα-ιδιοκτήτη, πράγμα παράνομο με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως επίσης και η ανταλλαγή της περιουσίας. Όσο για την αποκατάσταση της περιουσίας, αυτή περιορίζεται μόνο για τις περιοχές, οι οποίες θα συμφωνηθεί να τεθούν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, αλλά και πάλι η επιλογή αυτή τελεί υπό την αίρεση του «δικαιώματος» που έχει ο παράνομος χρήστης, δηλαδή ο Τουρκοκύπριος ή ο έποικος, ο οποίος χρησιμοποιεί την περιουσία του νόμιμου ιδιοκτήτη. Ανάλογη πρόνοια υπήρχε και στο σχέδιο Ανάν, με βάση την οποία η ανάκτηση της κατοικίας Ελληνοκυπρίου θα γινόταν με την προϋπόθεση της έγκρισης του παράνομου χρήστη της!

Ασφάλεια – Εγγυήσεις
ΕΝΤΟΝΟ σημείο διαφωνίας αποτελεί και το καυτό θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων επί του οποίου επίσης δεν υπήρξε σύγκλιση.
Η ελληνική πλευρά επί τούτου έχει τη θέση ότι δεν χρειάζονται εγγυήσεις, διότι μόνο πηγή κακών αποτελούν. Εξάλλου, πρόκειται για ξεπερασμένο και αναχρονιστικό θεσμό, που σε καμίαν άλλη χώρα δεν ισχύει. Επαρκές εγγυητικό πλαίσιο για την πλευρά μας αποτελεί η συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε.
Κάθετα αντίθετη είναι η θέση της τουρκοκυπριακής πλευράς, η οποία θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ τις εγγυήσεις και άκρως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμφωνία. Ισχυρίζεται δε ότι αν αλλάξει το καθεστώς των εγγυήσεων, πρέπει να συγκατατεθουν σ’ αυτό και οι δύο κοινότητες. Τη θέση αυτή αποκρούει η πλευρά μας, καθώς τις συνθήκες εγγυήσεως και συμμαχίες δεν τις υπέγραψαν οι κοινότητες αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία.
Εξωφρενική είναι επίσης και η θέση, την οποία διατυπώνει η τουρκική πλευρά, σύμφωνα με την οποία οι εγγυήτριες δυνάμεις πρέπει να εγγυώνται όχι μόνο την ασφάλεια και την ειρήνη του κράτους, αλλά και την ασφάλεια και την ειρήνη των κρατιδίων που θα αποτελούν το ομόσπονδο κράτος. Με απλά λόγια, η Τουρκία θα έχει δικαίωμα να επεμβαίνει για τη δήθεν αποκατάσταση της ειρήνης και στο ελληνοκυπριακό κρατίδιο. Η πρόνοια αυτή περιεχόταν και στο σχέδιο Ανάν, κάτι που προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων εισέρχεται και το καθεστώς στο οποίο βρίσκονται τα εδάφη υπό επιστροφή, για το οποίο επίσης υπάρχει διαφωνία. Εδώ οι Τούρκοι λένε ότι τα εδάφη αυτά πρέπει να παραμείνουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση μέχρι την εγκατάσταση σε νέα σπίτια και σε νέες περιοχές. Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι τα εδάφη αυτά θα πρέπει να περιέλθουν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση από την πρώτη μέρα της συμφωνίας.

Ζητούν βέτο για την εκπροσώπηση στην Ε.Ε.
ΣΟΒΑΡΕΣ διαφωνίες υπάρχουν και στα θέματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν δέχεται παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ενώ η τουρκοκυπριακή επιμένει ότι πρέπει να υπάρξουν παρεκκλίσεις, μερικές, μάλιστα, από τις οποίες να έχουν μόνιμο χαρακτήρα.
Για την τοποθέτηση των εκπροσώπων της Κύπρου στα διάφορα ευρωπαϊκά σώματα οι Τουρκοκύπριοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει συναίνεση, (βέτο) των δύο συνιστώντων κρατών και αν δεν επιτυγχάνεται αυτή, τότε η Κύπρος να απέχει από τα όργανα αυτά. Η πλευρά μας δεν αποδέχεται την τουρκοκυπριακή θέση, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να υπάρχει μηχανισμός άρσης του αδιεξόδου.

Θέλουν ισότητα συμμετοχής στα πολιτειακά όργανα
ΜΙΑ γενική παρατήρηση που αφορά τις διαπραγματεύσεις είναι ότι οι Τούρκοι επιμένουν να υπάρχει στα πλείστα πολιτειακά όργανα αριθμητική ισότητα. Όπου υπάρχει Ελληνοκύπριος αξιωματούχος να υπάρχει και βοηθός Τουρκοκύπριος και όπου υπάρχει Τουρκοκύπριος να υπάρχει και Ελληνοκύπριος βοηθός. Τέτοια όργανα είναι, για παράδειγμα, ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Γενικός Ελεγκτής, ο Επίτροπος Διοικήσεως κ.ά.
Στην απαίτηση αυτή των Τουρκοκυπρίων δεν είναι βέβαιο ποια είναι θέση της πλευράς μας, αν δηλαδή γίνεται αποδεκτή ή αν υπάρχει διαφωνία.

Ουσιώδεις διαφωνίες στις λεγόμενες συγκλίσεις
ΟΠΩΣ αποδεικνύεται από τις χαώδεις διαφορές που υπάρχουν στα ουσιώδη και καυτά ζητήματα των διαπραγματεύσεων που παραθέτουμε, η λεγόμενη πρόοδος που έχει επιτευχθεί αποτελεί κυβερνητική μεγαλαυχία. Οι λεγόμενες συγκλίσεις σε κάποια ζητήματα δεν αφορούν καθόλου την ουσία των διαπραγματεύσεων, αλλά περιορίζονται σε επουσιώδη θέματα που αφορούν κυρίως τη διακυβέρνηση και άλλα. Ακόμη, όμως, και σε αυτές τις λεγόμενες συγκλίσεις εμπεριέχονται τουρκικές θέσεις, τις οποίες αν τις δει κανείς προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι στην ουσία εξανεμίζουν τη λεγόμενη πρόοδο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ακόλουθα σημεία «συγκλίσεων», τα οποία εξουδετερώνονται από «ουρές», δηλαδή άλλες πρόσθετες τουρκικές θέσεις:
Πρώτον: Εμφανίζεται ως θετικό στοιχείο το ότι γίνεται αποδεκτό η Κύπρος να συμμετέχει στα διάφορες ευρωπαϊκές συμμαχίες και θεσμούς. Παράλληλα, όμως, οι Τούρκοι αξιώνουν όπως κατά τη λήψη των αποφάσεων λαμβάνει μέρος και η Τουρκία.
Δεύτερον: Όσον αφορά τη συμμετοχή των Κυπρίων στα ευρωπαϊκά όργανα εγείρεται ευσχήμως από τουρκοκυπριακής πλευράς δικαίωμα βέτο αξιώνοντας συναίνεση των «συνιστώντων κρατών» για το ποιοι θα συμμετέχουν.
Τρίτον: Η αποδοχή από μέρους της τουρκοκυπριακής πλευράς της μίας ιθαγένειας, της μιας κυριαρχίας και της μίας διεθνούς προσωπικότητας, αυτή εξουδετερώνεται από το ότι ο Ταλάτ μιλά για συνεταιρισμό δύο συνιστώντων κρατών και για δύο λαούς, πράγμα που σημαίνει ότι παρέχεται το δικαίωμα της απόσχισης και της δημιουργίας ενός νέου διεθνούς πολιτειακού συστήματος.
Τέταρτον: Συμφωνήθηκε μεν η δημιουργία συμβουλίου περιουσιών και ενός εφετείου. Η τουρκική πλευρά, ωστόσο, επιμένει, ότι πέραν του Συμβουλίου Περιουσιών πρέπει να υπάρχουν και δύο υποεπιτροπές μια σε κάθε κρατίδιο.
Η πρόνοια αυτή είναι συντονισμένη με την προσπάθεια της τουρκικής πλευράς να αναβαθμίζει τον ρόλο των κρατιδίων έναντι της κεντρικής κυβέρνησης.
Πέμπτον: Στο θέμα της συμμετοχής της Κύπρου στα θέματα ασφάλειας και άμυνας της Ε.Ε. υποτίθεται ότι η τουρκική πλευρά συμφώνησε. Η συμφωνία της όμως αυτή είναι άνευ σημασίας, διότι σ’ αυτήν προστίθεται η ουρά της συγκατάθεσης από την Τουρκία και την Ελλάδα, πράγμα που θα καθιστά το κράτος υποχείριο της Τουρκίας.
Έκτον: Σε ό,τι αφορά το θέμα της διακυβέρνησης υποτίθεται ότι υπάρχει «σύγκλιση» και «πρόοδος» ως προς τον τρόπο εκλογής του Προέδρου.
Η συμφωνία, όμως αυτή είναι άνευ σημασίας, αφού οι όποιες άλλες συγκλίσεις τελούν υπό την προϋπόθεση ότι πρέπει να υπάρξει κατάληξη στο θέμα της εκλογής του Προέδρου του Προεδρικού Συμβουλίου.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Παρ’ όλα αυτά, ως πολιτικός με σαφή επίγνωση των εξελίξεων και των γεγονότων, είναι μάλλον απίθανο να μην αισθάνεται ότι δεν έχει και τόσους λόγους πανηγυρισμού.

Ετσι όσον αφορά τα εσωτερικά θέματα, το μείζον πρόγραμμά του -ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του αμερικανικού συστήματος υγείας- είναι μεν αναγκαίο, αλλά, επί του παρόντος, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας του είναι ακόμη αμφίβολη. Η ανάγκη για περαιτέρω οικονομικές ενέσεις τόνωσης των αμερικανικών βιομηχανιών παραμένει υπαρκτή. O τρόπος που χειρίστηκε το ζήτημα του επαίσχυντου Γκουαντάναμο δεν του απέφερε επαίνους (αν και, για το ευρύ κοινό, το ζήτημα αυτό έχει πλέον αρχίσει να περνά σε δεύτερη μοίρα).

Οσον αφορά τα εξωτερικά θέματα, η κατάσταση είναι πιο μελαγχολική, μια και σταδιακά η πολιτική του Ομπάμα προσελκύει πλέον τον χειρότερο όλων των χαρακτηρισμών -κρινόμενη ως προς την ουσία της, ασφαλώς, και όχι με βάση τη δημιουργία εντυπώσεων-, ως «συνέχεια της στρατηγικής Μπους/Τσένι».

Η δήλωση αυτή μοιάζει ίσως υπερβολικά σκληρή, αλλά, εάν εξετάσει κανείς τις συνιστώσες της, δεν είναι εντέλει τόσο αδικαιολόγητη.

Πιο συγκεκριμένα: ο πρόεδρος Ομπάμα ελάχιστη πρόοδο έχει σημειώσει όσον αφορά τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Υπάρχουν μάλιστα ενδείξεις ότι η Ρωσία έχει ενοχληθεί σοβαρά από τη συστηματική τάση των Αμερικανών να υποτιμούν τη διεθνή σπουδαιότητά της.

Η Αμερική στα λόγια, εάν όχι και στις πράξεις (εφόσον ελάχιστα μπορεί όντως να κάνει), παραμένει επίσης προκλητική όσον αφορά τη Γεωργία και την Ουκρανία. Οι σχέσεις της με την Ευρώπη παραμένουν χλιαρές, ενώ ταυτόχρονα η σημερινή Γερμανία προσεταιρίζεται όλο και περισσότερο τη Ρωσία στο πλαίσιο ζητημάτων που δεν περιορίζονται πλέον στον ενεργειακό τομέα.

Κοιτάζοντας πιο πέρα βλέπουμε πως o πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν παραμένει εκκρεμής και αιματηρός όσο ποτέ άλλοτε, ενώ το οικονομικό κόστος του για τις ΗΠΑ (συνυπολογιζόμενης της διατήρησης στρατευμάτων στο Ιράκ) κατά το τρέχον έτος θα υπερβεί τα 730 δισ. δολάρια.

Η «συγκράτηση» του διαρκώς εντεινόμενου ισραηλινού επεκτατισμού εγείρει επίσης ανυπέρβλητες δυσκολίες, παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες να καλυφθεί η πραγματική κατάσταση. Τέλος, το φλέγον ζήτημα του Ιράν ενδέχεται σύντομα να εισέλθει σε μια νέα, πολύ πιο επικίνδυνη φάση. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα πολλαπλά προβλήματα που υποβόσκουν στις σχέσεις της Αμερικής με το Μεξικό, την ανεπίλυτη διένεξη με την Κορέα, καθώς και την εντεινόμενη οικονομική αντιπαλότητα με την Κίνα που εξελίσσεται σήμερα στη Βραζιλία, σαφέστατα διαπιστώνουμε όχι μόνον ότι η αμερικανική ηγεμονία δεν είναι ακμαία, αλλά ότι η όλη κατάσταση δύσκολα θα δικαιολογούσε το οποιοδήποτε αίσθημα χαράς ή ικανοποίησης.

Η υποβόσκουσα κρίση μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας
Μέσα σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο, και όχι μεμονωμένα, οφείλουμε να εξετάσουμε και την κλιμακούμενη ένταση ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία. Το επισημαίνω αυτό για λογαριασμό του μέσου αναγνώστη, ο οποίος έχει συνηθίσει να λαμβάνει μόνο επαναλαμβανόμενες και καθησυχαστικές δηλώσεις από το υπουργείο Εξωτερικών μας.

Οι δηλώσεις αυτές περιστρέφονται γύρω από δύο κεντρικές ιδέες που αφορούν τις διμερείς σχέσεις, αλλά λίγο-πολύ αγνοούν την επίδραση του ευρύτερου γεωπολιτικού συστήματος στη διαμόρφωση των αμερικανικών προθέσεων για την Τουρκία και, εμμέσως, για την Ελλάδα ως τον τελευταίο τροχό αυτής της άμαξας.

Η πρώτη ιδέα/διαβεβαίωση είναι ότι αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις με ηρεμία και ψύχραιμη σκέψη, γνωρίζοντας ότι το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος μας. Σύμφωνα με τη δεύτερη ιδέα, η παρούσα επιθετική στάση της Τουρκίας αποτελεί «εποχικό φαινόμενο», διόλου πρωτόγνωρο, και άρα είναι απλώς ακόμη ένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ηρεμία σε σχέση με τη γείτονα χώρα.

Διαφωνώ και με τις δύο αυτές ιδέες, για τρεις διαφορετικούς λόγους.

Κατά πρώτο λόγο, η τουρκική εξωτερική πολιτική επηρεάζεται πλέον όλο και λιγότερο από τους παράγοντες που επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση, και ειδικότερα από την προσπάθεια των κεμαλιστών στρατηγών να παραμείνουν υπολογίσιμος παράγοντας στη χώρα τους. Τo λέω αυτό διότι ο κ. Ερντογάν συνεχίζει επιτυχώς τις πολιτικές του κ. Γκιουλ και του Τ. Οζάλ, αποδυναμώνοντας όλο και περισσότερο τον παλιό αυτόν προμαχώνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα στη συλλογιστική βάση της τουρκικής επιθετικότητας βρίσκεται, όπως προσπάθησα να εξηγήσω σε προηγούμενο άρθρο μου στο «Εθνος της Κυριακής», μια πολύ πιο εκλεπτυσμένη, πολυδιάστατη και συντονισμένη εξωτερική πολιτική, την οποία ανέπτυξαν προοδευτικά και θέτουν πλέον σε εφαρμογή οι κ.κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν. Η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών θα έπρεπε επομένως να προσαρμοστεί καταλλήλως, να εκσυγχρονιστεί και να διαμορφωθεί κατά τρόπον ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το σύνθετο σχέδιο δράσης, που είναι πρωτόγνωρο με τα μέχρι τώρα τουρκικά δεδομένα. Οπως και αρκετοί άλλοι πολίτες, αναμένω και εγώ σαφείς αποδείξεις μιας μελετημένης και συντονισμένης ελληνικής αντίδρασης, αλλά, μέχρι στιγμής, μάταια.

Κατά δεύτερο λόγο, διαφωνώ με τη συχνή επίκληση του διεθνούς δικαίου ως παράγοντα που είναι με το μέρος μας και άρα καθιστά τη χώρα μας απόρθητη. Διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση όχι επειδή δεν τρέφω σεβασμό γι’ αυτόν τον κλάδο του δικαίου -πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε, τη στιγμή που ως νομικός ασχολούμαι με αυτά τα θέματα-, αλλά επειδή γνωρίζω, όπως γνωρίζει και η κυβέρνηση, ότι και εμείς οι ίδιοι δεν τολμούμε να εφαρμόσουμε πρακτικά το διεθνές δίκαιο.

Αρκεί ένα και μόνο παράδειγμα, για του λόγου το αληθές. Παρότι, λοιπόν, το διεθνές δίκαιο μάς δίνει το δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, εμείς δεν τολμούμε να ασκήσουμε το δικαίωμα αυτό στην πράξη, δεδομένης της απειλής της Τουρκίας ότι θα το εκλάβει ως casus belli.

Θεωρητικά υπάρχουν πάντα τρόποι να αντιδράσει κανείς στα φαινομενικά αδιέξοδα, υπό τον όρο, βεβαίως, ότι μπορεί να σκεφτεί ελεύθερα και πρωτότυπα. Το ζήτημα όμως είναι: «Εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο;».

Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα (2008), με τίτλο «Για το ζήτημα του Αιγαίου – Τα πετρέλαια, ο Μάρτης του ‘87, οι «συνοριακές διαφορές», η Ευρωπαϊκή Ενωση και η «ενεργειακή γέφυρα»», ο πρώην υπουργός Αναστάσιος Ι. Πεπονής έγραψε (σ. 161) ότι «η Ελλάδα μπορεί, με σωστή εκτίμηση των δεδομένων, να προπαρασκευάσει και να προχωρήσει σε διαφοροποιημένες κατά περιοχή επεκτάσεις της χωρικής της θάλασσας στο Αιγαίο, ασκώντας ευχέρεια που αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο». (Χρησιμοποίησα πλάγια στοιχεία σε αρκετές λέξεις, θέλοντας να δείξω πόσο προσεκτικά γράφει ο κ. Πεπονής.)

Δεν υποστηρίζω, στο συγκεκριμένο σημείο, ότι αυτή είναι υποχρεωτικά η λύση. Ούτε και ο κ. Πεπονής, νομίζω, υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Τα ζητήματα αυτά, ας μην ξεχνάμε, είναι πολύ περίπλοκα και δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν στο στενό πλαίσιο ενός άρθρου εφημερίδας. Αυτό πάντως που υποστηρίζω είναι ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε ρεαλιστικά σχέδια με σκοπό να προστατεύσουμε τα συμφέροντα της χώρας μας, όπως πολύ χαρακτηριστικά έκανε το 1987 η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, αναγκάζοντας τελικά την Τουρκία να εγκαταλείψει την επιθετική της στάση.

Οσον αφορά τη σημερινή κρίση, δεν έχω διαβάσει μέχρι τώρα παρά μόνο κάποιες παρασκηνιακές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι Αμερικανοί θέλουν να συναντηθούμε με τους Τούρκους και να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα διαμιάς. Είναι προφανώς αδύνατον να αποβεί λυσιτελής μια τέτοια πρόταση. Κι επιπλέον, θα ήταν ντροπή για οποιονδήποτε Ελληνα πολιτικό να καθίσει σε ένα τέτοιο τραπέζι διαπραγματεύσεων!

Αυτή είναι η γνώμη ενός πατριώτη, αν και γνωρίζει και αυτός και όλοι οι αναγνώστες ότι οι Αμερικανοί δεν θα ησυχάσουν μέχρις ότου μας επιβάλουν την πρόθεσή τους.

Τέλος διαφωνώ με τις καθησυχαστικές, αλλά κοινότοπες δηλώσεις στις οποίες προβαίνει το υπουργείο Εξωτερικών μας ότι έχει την όλη κατάσταση υπό έλεγχο, διότι απλούστατα, όπως και οι περισσότεροι συμπατριώτες μου, δεν πιστεύω ότι αυτό αληθεύει.

Η επίδειξη ψυχραιμίας και αυτοκυριαρχίας, όταν δεν συνοδεύεται από επιχειρήματα, πράξεις, αποτελέσματα, υποδηλώνει αδυναμία, όχι δύναμη. Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας δείχνει ότι και οι Τούρκοι συμμερίζονται ακριβώς την ίδια άποψη γι’ αυτές τις δηλώσεις, μια και προφανώς τις αντιμετωπίζουν με πλήρη αδιαφορία.

Κατά τη γνώμη μου θα ήταν πολύ πιο υπεύθυνη στάση να βγει κανείς και να μιλήσει ανοιχτά στους πολίτες της χώρας, να τους πει για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και, αν είναι αρκετά θαρραλέος (πράγμα μάλλον απίθανο), να τους υπενθυμίσει ποιοι μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτές τις ανούσιες διαβεβαιώσεις, προσπαθώντας να μας εξωθήσουν σε συζητήσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία.

Πράγματι -για να επανέλθουμε στο επιχείρημα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική- δεν θεωρούνται άραγε ελληνικές εδώ και εβδομήντα χρόνια, και μάλιστα βάσει του διεθνούς νομικού καθεστώτος, οι βραχονησίδες που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία; Οι πρόσφατες παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου χώρου μας δεν μπορεί παρά να αποσκοπούν στην καθιέρωση μιας de facto κατάστασης, την οποία, εν ευθέτω χρόνω, η Τουρκία μπορεί να «ρίξει» στο τραπέζι των συζητήσεων ως «διαπραγματευτικό ατού». Λυπούμαι που το λέω, αλλά το θεωρώ απολύτως λογικό η Τουρκία να εκμεταλλευτεί αυτό το επιχείρημα σε νομικό επίπεδο. Κοντολογίς, το ξαναλέω: η Ελλάδα κινδυνεύει!

Η αδυναμία της Ελλάδας σε μια επικείμενη διαμάχη
Οταν κανείς διακρίνει προβλήματα στον ορίζοντα, οφείλει να προειδοποιεί τον λαό του. Και προσωπικά διακρίνω. Αυτό μάλιστα που αντιλαμβάνομαι ως πρωταρχικό πρόβλημα -και εξυπακούεται πως μπορεί κανείς να έχει διαφορετική γνώμη- είναι δισδιάστατο. Περιέργως, όμως, καμία από τις δύο «διαστάσεις» ή όψεις του δεν σχετίζεται με την Τουρκία. Τουναντίον, αμφότερες σχετίζονται με εμάς και τους φίλους μας. Και λέγοντας «φίλους μας» εννοώ την Αμερική και την Ευρώπη.

Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει τις απόψεις που έχω διατυπώσει σε αρκετά άρθρα μου κατά τα δύο τελευταία χρόνια θα έχει ενδεχομένως προσέξει τη βαθιά μου θλίψη για τη στάση της Αμερικής απέναντί μας, αλλά και την εξίσου βαθιά ανησυχία μου για την ικανότητα των Ευρωπαίων συμμάχων μας να μας βοηθήσουν ουσιαστικά σε μια κρίσιμη στιγμή. Εξακολουθώ να φοβούμαι ότι, εάν ποτέ εμπλεκόμασταν σε μια ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία, το μέγιστο που θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν αυτοί οι φίλοι είναι μια «συμφωνία» ανάλογη αυτής των Ιμίων. Κατά τη γνώμη μου, μία μάς αρκεί!

Η απάντησή μου για ένα τέτοιο ενδεχόμενο -η καλύτερη απάντηση που μπόρεσα να σκεφτώ, έστω και αν δεν έτυχε ευρύτερης επιδοκιμασίας- ήταν πως πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε νέους φίλους. Οι σχετικές μου επισημάνσεις αγνοήθηκαν, ενώ, σε προσωπικό κύκλο, δέχτηκα και την κατηγορία πως γερνώντας είχα γίνει ρωσόφιλος.

Οι κατηγορίες, όμως, που δεν βασίζονται σε επιχειρήματα, αλλά σε προκαταλήψεις, με αφήνουν τελείως αδιάφορο. Αντιθέτως, με μεγάλο ενδιαφέρον βλέπω σήμερα ότι κάποιοι έγκυροι αρθρογράφοι -λ.χ. ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ- μετακινήθηκαν πρόσφατα (βλ. «Καθημερινή», 15 Αυγούστου 2009) προς μια εμφανώς διφορούμενη θέση, ισχυριζόμενοι, από τη μια πλευρά, ότι «η Αθήνα ούτε μπορεί να παίξει σημαντικά μεγαλύτερο ρόλο στο πλαίσιο των ρωσικών σχεδιασμών, ούτε και θα έπρεπε να το επιδιώξει» (δική μου η έμφαση), αλλά και κλείνοντας, από την άλλη πλευρά, το ίδιο άρθρο προβάλλοντας την άποψη που πρεσβεύω εδώ και αρκετό καιρό, υπέρ μιας καλοζυγισμένης μετατόπισης της χώρας μας προς την κατεύθυνση της Ρωσίας.

Η μερική αυτή προσέγγιση της πολιτικής που θεωρώ ενδεδειγμένη είναι, φαντάζομαι, καλύτερη από το τίποτε. Η κύρια ανησυχία μου όμως είναι ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Οι πρόσφατες ρωσοτουρκικές συμφωνίες για τον South Stream αποδεικνύουν ότι η Τουρκία κινείται ταχύτατα, ενώ εμείς ακόμη αμφιταλαντευόμαστε. Δυστυχώς.

Εξάλλου οφείλουμε πλέον να στρέψουμε την προσοχή μας και στα δικά μας σφάλματα, διότι είναι εξίσου υπαίτια για τη δυσχερή μας θέση με τους όποιους εξωτερικούς παράγοντες. Οπως έγραψε ο λαμπρός Γάλλος διανοητής Michel de Montaigne σε ένα από τα διασημότερα δοκίμιά του, «όταν η κρίση μας προβαίνει σε μια μομφή εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου […] τούτο δεν πρέπει να μας απαλλάσσει από μια εσωτερική διερεύνηση».

Με άλλα λόγια, δεν πρέπει μόνο να κατηγορούμε φίλους και εχθρούς για τις ατυχίες μας, αλλά να αναρωτιόμαστε κατά πόσον σε αυτό το αποτέλεσμα έχει συμβάλει και η δική μας συμπεριφορά. Και θεωρώ πως, στην περίπτωσή μας, η συμπεριφορά μας έχει όντως συμβάλει στα προβλήματά μας, για τους ακόλουθους βασικούς λόγους.

Πρώτον, έχουμε αφήσει να περάσει απαρατήρητο ένα ολόκληρο καλοκαίρι τουρκικών προκλήσεων, εκμεταλλευόμενοι (και ενθαρρύνοντας;) την επικέντρωση του Τύπου στη γρίπη των χοίρων, στις θερινές διακοπές, στο σκάνδαλο της Siemens (το οποίο, καλώς ή κακώς, ενδέχεται κάποια στιγμή να αποσοβηθεί, ώστε… να μην προκληθούν περισσότεροι και εντονότεροι πονοκέφαλοι), αλλά όχι στις κρισιμότατες εξωτερικές απειλές, και ειδικά στο πρόσφατο αμερικανικό non-paper που θέλει να καθίσουμε μαζί με τους Τούρκους και να συζητήσουμε για εδάφη και ύδατα που ανήκουν σε εμάς, αλλά που εσχάτως αποφάσισαν να τα διεκδικήσουν και οι Τούρκοι. Γιατί; Ρωτώ ξανά: ΓΙΑΤΙ;

Δεύτερον, για ποιο λόγο οι περισσότερες ηγετικές μορφές της αντιπολίτευσης έχουν υιοθετήσει τόσο χαμηλό προφίλ απέναντι σε αυτά τα ζητήματα ύψιστης εθνικής σημασίας; Δεν είναι άραγε συνταγματικό τους καθήκον να επισημαίνουν τα τυχόν ελαττώματα στον χειρισμό των εθνικών ζητημάτων; Ή μήπως οι χαμηλοί τους τόνοι υποδηλώνουν ότι, σε γενικές γραμμές, συμφωνούν και οι ίδιοι με τον κυβερνητικό τρόπο χειρισμού της υποβόσκουσας κρίσης; Οταν όμως πρόκειται για τόσο κρίσιμα ζητήματα απαιτείται απόλυτη σαφήνεια, αν όχι (ιδεωδώς) κοινή αντίδραση.

Θα αποφύγουμε τον Χειμώνα της Δυσαρέσκειας;
Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εξωτερικά μας προβλήματα εάν πρώτα δεν κατανοήσουμε και δεν διορθώσουμε τις εσωτερικές μας αδυναμίες. Τα ερωτήματα που έθεσα προηγουμένως πρέπει να λάβουν πλήρεις απαντήσεις προτού μπορέσουμε να διαπιστώσουμε πόσο ετοιμοπόλεμοι είμαστε – και χρησιμοποιώ τον όρο υπό έννοια ηθική και διπλωματική, όχι στρατιωτική. Θεωρώ, λοιπόν, ότι δεν είμαστε καθόλου ετοιμοπόλεμοι, και ιδού γιατί ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο:

Η κυβέρνησή μας είναι αδύναμη όχι μόνο επειδή εξαρτάται από μία ψήφο, αλλά επειδή είναι πολυάριθμοι οι «υποστηρικτές» της που ενδιαφέρονται απλώς για το επόμενο πόστο τους και δείχνουν, αν κρίνει κανείς από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, να αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο στις μάχες για τη διαδοχή. Μπορεί ασφαλώς αυτή να είναι η εσφαλμένη άποψη ενός «εξωτερικού» παρατηρητή. Οπως όμως και αν έχει το πράγμα, θεωρώ ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά θυμίζει έντονα τη λογική που επικρατεί στις καταρρέουσες αυτοκρατορίες και στα βυθιζόμενα πλοία: καθένας για τον εαυτό του.

Είμαστε αδύναμοι επειδή έχουμε αδύναμη αντιπολίτευση. Το στοιχείο αυτό αποτελεί «πλεονέκτημα» για την παραπαίουσα κυβέρνηση, όχι όμως και για τη χώρα στο σύνολό της. Η αδυναμία της αντιπολίτευσης έγκειται στο γεγονός ότι, σε εξωτερικό επίπεδο, δίνει την εντύπωση -και ίσως κάνω λάθος- πως είναι πολύ πιο δεκτική προς τις αμερικανικές απόψεις από όσο θα επιθυμούσαν πολλοί Ελληνες.

Η χώρα μας είναι αδύναμη διότι, και αν ακόμη νικήσει η σημερινή αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές, οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογικές στρατηγικές δείχνουν ότι, πιθανότατα, κανένα κόμμα δεν θα έχει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Η πιθανότητα αυτή μπορεί να ευχαριστεί κάποιους μηχανορράφους του πολιτικού χώρου, που ελπίζουν ότι θα έχουν έτσι μια μοναδική ευκαιρία να σχηματίσουν τεχνητές συμμαχίες και άρα να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στην πολιτική ζωή του τόπου. Η ιστορία, όμως, καθόλου δεν συμφωνεί με την ιδέα ότι το είδος του χάους που βιώνουμε σήμερα μπορεί να θεραπευτεί μέσω παρασκηνιακών κινήσεων και μηχανορραφιών, οι οποίες, τις πιο πολλές φορές, εξυπηρετούν μόνο προσωπικές φιλοδοξίες.

Καθώς και τα δύο κόμματα διαπληκτίζονται για τα σκάνδαλα ή/και την αποσταθεροποίηση ενός επιτυχούς και δημοφιλούς Προέδρου της Δημοκρατίας, η ανεργία θα συνεχίσει, κατά πάσα πιθανότητα, να αυξάνεται, το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα μεγαλώσει, οι ακάλυπτες επιταγές θα δημιουργήσουν νέες δυσχέρειες, η εγκληματικότητα θα περιμένει πάντα μια βιώσιμη λύση, η λαθρομετανάστευση θα παραμείνει απειλητική – αν και, χάρη στη βοήθεια του Γάλλου επιτρόπου Ζακ Μπαρό (έπειτα από πρωτοβουλία, ας σημειωθεί, του Ελληνα υπουργού Εσωτερικών, και όχι Εξωτερικών), έχουν αρχίσει τουλάχιστον να λαμβάνονται κάποια μέτρα.

Εάν σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα προσθέσουμε και την υποβόσκουσα κρίση στο εξωτερικό, αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ζήσουμε φέτος τον δικό μας Χειμώνα της Δυσαρέσκειας. Και η προσωπική μου ανησυχία σχετίζεται με το γεγονός ότι, σε στιγμές ανάλογης κρίσης, χαμένοι βγαίνουν κατά κανόνα η χώρα και οι «άνθρωποι του λαού».

Γενικό συμπέρασμα
Κατά τη γνώμη μου, oι επόμενοι τέσσερις μήνες θα είναι από τους πιο κρίσιμους στην πρόσφατη Ελληνική Ιστορία. Ο βασικός κίνδυνος αφορά την επιθυμία της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της σουηδικής προεδρίας της ΕΕ να υποχρεώσουν την Ελλάδα να επιλύσει μέσω διαπραγματεύσεων τα προβλήματα, αφενός, της ονομασίας της ΠΓΔΜ και, αφετέρου, των εντεινόμενων αξιώσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο προκειμένου να διευκολυνθεί η ένταξη αυτής της τελευταίας στην ΕΕ.

Αυτές οι πιέσεις από πλευράς «συμμάχων» είναι απαράδεκτες. Ακόμη πιο δυσοίωνη όμως είναι η διαφαινόμενη νοοτροπία πίσω από αυτές τις πιέσεις, σύμφωνα με την οποία πρέπει -κατά κάποιον τρόπο- να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπούλιας, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο για ένα ακόμη απροσδόκητο «Βουκουρέστι» (και αναφέρομαι στον δεξιοτεχνικό χειρισμό του Ελληνα πρωθυπουργού, που την έφερε με τον πιο έξυπνο τρόπο στους Αμερικανούς).

Μια τόσο κυνική νοοτροπία μπορεί μόνο να απορρέει από την άποψη -άποψη αβάσιμη, θέλω να πιστεύω- ότι οι Ελληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μπορεί να αποδειχτούν πιο ευπροσάρμοστοι σε αυτού του είδους τα σχέδια σε σχέση με τον πρωθυπουργό. Καθώς οσμίζομαι συνωμοσίες στην ατμόσφαιρα, θεωρώ καθήκον μου να προειδοποιήσω τους συμπατριώτες μου για τους ελλοχεύοντες κινδύνους.

ΕΘΝΟΣ
Β.ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Δύο χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά στην Αρτέμιδα, το έργο που ανέλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία φτάνει στο τέλος του. Από τον Οκτώβρη οι κάτοικοι της Αρτέμιδας θα αποκτήσουν και πάλι τη δική τους στέγη. Ωστόσο οι έριδες και τα παράπονα μεταξύ τους δεν λείπουν. Κάποιοι υποστηρίζουν πως το σπίτι του γείτονα είναι καλύτερο από αυτό που ήταν, μερικοί μιλάνε για βίλες που αντικαθιστούν πρώην ερείπια, αλλά όλοι μιλούν για την Κύπρο και στάζουν μέλι… Την ίδια ώρα έξι οικογένειες πυροπλήκτων εξακολουθούν να διαμένουν ακόμα στα κοντέινερ…

Η Αρτέμιδα πήρε «σάρκα και οστά»

Τα κλειδιά στους δικαιούχους θα παραδοθούν τον Οκτώβρη, από τον Πρόεδρο Χριστόφια ΑΘΗΝΑ: ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΨΑΡΑ

Ομορφαίνει μέρα με τη μέρα η μαρτυρική Αρτέμιδα Ηλείας που κάηκε στις φονικές πυρκαγιές του 2007. Το έργο που ανέλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζεται, ωστόσο οι έριδες και τα παράπονα μεταξύ των κατοίκων δεν λείπουν. Κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι με τη δουλειά που γίνεται στα σπίτια τους, άλλοι υποστηρίζουν πως το σπίτι του γείτονα είναι καλύτερο από αυτό που ήταν, μερικοί μιλάνε για βίλες που αντικαθιστούν πρώην ερείπια… Το μόνο σίγουρο είναι, πάντως, πως δύο χρόνια μετά την καταστροφή, έξι οικογένειες πυροπλήκτων εξακολουθούν να διαμένουν στα κοντέινερ…
«Θέλουμε να ευχαριστήσουμε πολύ τους αδερφούς Κυπρίους που προσέφεραν τον οβολό τους για το βασανισμένο χωριό μας. Είμαστε σίγουροι ότι ο κυπριακός λαός το έκανε με την καρδιά του, αλλά ο τρόπος που δουλεύει εδώ η εταιρεία και οι λειτουργοί μας προσβάλει», δηλώνει στον «Φιλελεύθερο» ο Σπήλιος Κάρτας, αδερφός της μάνας με τα τέσσερα παιδιά που χάθηκαν στη φωτιά.
Ο Σπήλιος έχει συνολικά 7 συγγενείς που έχασαν τη ζωή τους την 24η Αυγούστου του 2007… «Θέλουμε να ξέρουν οι Κύπριοι πως εμείς, οι συγγενείς των θυμάτων χρειαζόμαστε σεβασμό και όχι λύπηση. Τα υλικά, τα σπίτια και η φυτική παραγωγή, θα γίνουν καλύτερα, το ξέρουμε. Όμως ο τρόπος που λειτουργούν εδώ οι ντόπιοι παράγοντες έχουν διχάσει το χωριό. Άνθρωποι που δεν έπαθαν ζημιά επωφελήθηκαν περισσότερο από όλους. Το θέμα είναι ηθικό, όχι υλικό», τονίζει. «Την κυπριακή βοήθεια, όλοι θέλουν να την καπηλευτούν», συμπληρώνει ο Σπήλιος Κάρτας. «Θέλουμε να ξεκαθαριστεί το εξής: Γιατί ήρθε η βοήθεια από την Κύπρο ειδικά στην Αρτέμιδα; Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος που είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά, μου είχε πει γιατί: για τη μάνα με τα 4 παιδιά. Ωστόσο, η αιτιολογία που πλανάται στην τοπική κοινωνία είναι πως οι Κύπριοι ήταν φίλοι του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης και του δημάρχου Ζαχάρως και αυτοί, λέει, είναι η αιτία που τα χρήματα ήρθαν εδώ… Τι ισχύει τελικά και γιατί αυτή η κακή διαχείριση στη μνήμη των ανθρώπων μας;» «Το σπίτι μου ήταν ψηλά και το άρχισαν τελευταίο. Έφτιαξαν πρώτα του γιου μου που είναι στην Αθήνα και άφησαν το δικό μου που μένω εδώ για αργότερα», μας λέει ο Ανδρέας Καστής, ένας από τους κατοίκους των κοντέινερ. «Φτιάξανε μάντρες, φτιάξανε έρημα σπίτια, γκρεμισμένα από το ’50 και το ’60 και άφησαν τελευταία τα σπίτια των μόνιμων κατοίκων. Και όσα είναι έτοιμα δεν τα δίνουν γιατί θέλουν να κάνουν φιέστες. Ας δώσουν τα σπίτια τουλάχιστον σε αυτούς που μένουν στα λυόμενα κάτω στο λιοπύρι», λέει.

ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΜΑΣ
«Είμαστε πιστοί στα συμβόλαιά μας με την κατασκευαστική εταιρεία. Η ειδική επιτροπή από Κύπριους και Έλληνες μηχανικούς είχαν εκτιμήσει καταρχάς τα τετραγωνικά και τη λειτουργικότητα του κάθε κτίσματος και αυτό εφαρμόζουμε. Δεν ευνοούμε κανέναν και δεν «ρίχνουμε» κανέναν. Είμαστε συνεπείς στο πρόγραμμά μας. Όσο για τη σειρά χτισίματος των σπιτιών, αυτό βασίστηκε στην πορεία της έκδοσης των αδειών», εξηγεί στον «Φ» η εκπρόσωπος της Κύπρου στην Αρτέμιδα Ανδρούλα Γιαννακού. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, οι 42 από τις συνολικά 47 κατοικίες θα είναι ετοιμοπαράδοτες. Παρόλο που αρκετές κατασκευές είναι ήδη ολοκληρωμένες, κανένα σπίτι δεν θα παραδοθεί. Τα σπίτια θα παραδοθούν όλα μαζί τον Οκτώβρη, όταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα μεταβεί στην Αρτέμιδα προκειμένου να παραδώσει τα κλειδιά στους δικαιούχους.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΠΑΜΗΣ
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣόμως διίστανται. «Οι Κύπριοι έδωσαν τα χρήματά τους με την καλή τους την καρδιά, αλλά οι δικοί μας, εδώ, δεν τα διαχειρίζονται σωστά. Με αποτέλεσμα, πρώτα φτιάχτηκαν τα σπίτια των… “υμετέρων” που δεν τα έχουν ανάγκη και μετά φτιάχνονται για τους ανθρώπους που τα χρειάζονται».

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,έχω κάνει πέντε αναφορές γιατί δεν ενέκριναν την κατασκευή της αποθήκης μου». Παρόλο που είχα μέσα εργαλεία, μηχανήματα, ηλεκτρικές συσκευές, δεν αναγνώριζαν ότι έπρεπε να αποζημιωθώ. Μετά τις αναφορές αποφάσισαν τελικά να μου τη φτιάξουν. Ακόμη και οι ηλεκτρικές συσκευές που ήρθαν, τις μοιράστηκαν οι τοπικοί παράγοντες».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΜΗΣ
«ΟΛΑ καλά γίνονται και ας λένε οι αχάριστοι. Ζηλεύουν με το καλό των άλλων», λέει ο Παναγιώτης Μπάμης. «Θα δώσουν σπίτια επιπλωμένα, με το κλειδί στο χέρι και εμείς μιλάμε γιατί έγινε κάποιου το σπίτι καλύτερο από του άλλου…», απαντάει ο κ. Μπάμης.

Το χωριό θα γίνει καλύτερο

ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗΣ
ΣΥΜΦΩΝΑμε τον κοινοτάρχη του χωριού Γιώργο Κόσσυφα, «το χωριό θα γίνει καλύτερο απ’ ο, τι ήταν. Τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια που έχουν φτιαχτεί είναι υπέροχα, η κεντρική πλατεία και ο δρόμος θα πλακοστρωθεί, ενώ οι Κύπριοι έχουν αναλάβει ακόμη και την πλήρη επίπλωση των σπιτιών αυτών. Δικαιούνται να τα παραδώσουν όπως θέλουν, κάνοντας μια γιορτή για την ολοκλήρωση του έργου», τονίζει στον«Φιλελεύθερο». «Ακόμη και την απώλεια της παραγωγής μας, που υπολογίζεται στο 1,6 εκατ. ευρώ, κι αυτό οι Κύπριοι θα το καλύψουν. Ας μην είμαστε αχάριστοι».

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Η προσφορά των στρατιωτών οι οποίοι με την καθοδήγηση του Διοικητή του Τάγματος αλλά και των υπόλοιπων αξιωματικών προσέφεραν βοήθεια στους πληγέντες ήταν σημαντική. Το έργο τους αυτό εξήρε με δηλώσεις του και ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φράγκος Φραγκούλης ο οποίος δήλωνε ευχαριστημένος από τις προσπάθειες όλου του Σώματος.

Επιπλέον συνεχάρη το 596 Αερομεταφερόμενο Τάγμα Πεζικού και τον 71 Λόχο Μηχανικού της 71 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας, που μετακινήθηκαν την 24 Αυγούστου από την έδρα τους (Νέα Σάντα Κιλκίς) στον Αυλώνα Αττικής, προκειμένου να συνδράμουν για την αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Με μια κίνηση που προδίδει τουλάχιστον καιροσκοπισμό, το ΓΕΕΘΑ προχώρησε σε μια (καθ' όλα) αόριστη (θυμίζει τη γνωστή δήλωση του Άκη ότι οι πύραυλοι θα πάνε στην Κύπρο…) διαρροή περί «ενεργοποίησης» μέσω βολών του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-300. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.
Το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, από τότε που εγκαταστάθηκε σε ελληνικό έδαφος, δεν έχει πραγματοποιήσει βολή. Ούτε μία. Δεν έχει ενσωματωθεί στον αντιαεροπορικό αμυντικό ιστό, ούτε το στράτευμα προωθεί κάτι τέτοιο, φοβούμενο τις ΝΑΤΟϊκές (και κυρίως τις αμερικανικές) αντιδράσεις. Οι S-300 δεν θεωρούνται συμβατοί με τα υπόλοιπα (αμερικανικά) αντιαεροπορικά συστήματα, εκτός των TOR M1, που είναι επίσης ρωσικής κατασκευής. Επίσης: δεν υπάρχει υπογεγραμμένη σύμβαση με τους Ρώσους για τα ανταλλακτικά του. Απίστευτο, ε; Κι όμως! Άρα, βολή πως; Πότε; Και γιατί αυτές οι διαρροές τώρα; Για να καθησυχαστούν τα στελέχη και κυρίως ο κόσμος ότι η νέα ηγεσία «δεν μασάει»; Αν είναι έτσι, αυτό ας το δείξει στην πράξη και όχι με διαρροές. Εξάλλου, οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται στο Αιγαίο, είναι πολλές, ελέω Τουρκίας…
Η όλη ιστορία με τους S-300, θυμίζει αυτό που έγινε με τα σπουδαία κατά τα άλλα άρματα μάχης (δεν έχουν πυρομαχικά) και τα μαχητικά ελικόπτερα: άλλο ένα αξιόμαχο σύστημα, που παρέχει στη χώρα μας ένα σπουδαίο τακτικό πλεονέκτημα, κείται (δήθεν) ενεργό, αλλά στην ουσία άχρηστο. Γιατί «κάποιοι» στο ΓΕΕΘΑ τρέμουν στην ιδέα ότι οι Γιάνκηδες θα «στραβώσουν» και θα αρχίσουν να πιέζουν ποικιλοτρόπως.
Αυτοί οι «κάποιοι» λοιπόν, ας κάτσουν στα αυγά τους και τουλάχιστον, ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Κοινώς, ας αφήσουν τα οπορτουνιστικά επικοινωνιακά παιχνίδια κατά μέρος και ας προσηλωθούν στην αποστολή τους: στην αμυντική θωράκιση της χώρας.
elkosmos.gr

Διαβάστε Περισσότερα…

Η ουσιαστική τους δομή, είναι: 15 τεθωρακισμένες ταξιαρχίες, 18 ταξιαρχίες μηχανοκινήτου πεζικού 4 ταξιαρχίες καταδρομών, 1 αλεξιπτωτιστών και 9 ταξιαρχίες απλού πεζικού.

Οι ημέτερες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς, στην μητροπολιτική Ελλάδα, αποτελούνται από 1Στρατιά με 3 Σώματα Στρατού. Σε επίπεδο μεραρχιών, διαθέτουμε 5 επιχειρησιακά στρατηγεία (1 τεθωρακισμένης, 3 μηχανοκινήτου πεζικού και 1 Ειδικών Δυνάμεων), καθώς επίσης και 1 μεραρχία πεζικού και 2 ΑΔΤΕ (Εθνοφυλακής). Η Κύπρος ΜΑΣ, διαθέτει 1 Σώμα Στρατού με 2 μεραρχίες πεζικού, έχοντας αντιμέτωπες τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής ενός Σώματος Στρατού (εκ των 10 που προαναφέραμε), με επίσης 2 μεραρχίες πεζικού.

Με την εξής διαφορά όμως: Οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής στη νήσο, αποτελούνται από 47.500 άνδρες (συμπεριλαμβανομένων 5.000 Τουρκοκυπρίων), ενώ το προσωπικό τής Εθνικής Φρουράς αποτελείται από 11.000 (συμπεριλαμβανομένων 350 της Διοικήσεως Ναυτικού και 300 της Διοικήσεως Αεροπορίας). Όπως αντιλαμβανόμεθα, η Ε.Φ. βασίζεται -κυρίως – στις Εφεδρείες της και στην πατριωτική Εθνοφυλακή της!

Αλλά μήπως κι εδώ, το ίδιο δεν συμβαίνει με εμάς; Η εννεάμηνη στρατιωτική θητεία που θέσπισαν οι άφρονες πολιτικοί, με πρώτον – πρώτον τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, έχει αφήσει την Πατρίδα με ελάχιστο προσωπικό στον Στρατό Ξηράς. Πολύ λιγότερα στελέχη και κληρωτούς από τους 81.500 που προεβλέποντο. Έναντι μάλιστα, 450.000 Τούρκων!
Έχουμε ξαναπεί δε, ότι από κάποιο κρίσιμο σημείο και μετά, η ζωώδης ισχύς της ποσότητος, ίσως υπερισχύσει – αναγκαστικώς – της όποιας αντιπάλου ποιότητος. Λέμε «ίσως», διότι για τους Έλληνες ισχύει ανέκαθεν το «και ούτος ο αριθμός, ικανός». Μην το παρακάνουμε όμως, έτσι δεν είναι;

Πολλά τεθωρακισμένα, πυροβολικό και ελικόπτερα οι Τούρκοι…
Οι αντίπαλοί μας, διαθέτουν 3.306 άρματα μάχης, εκ των οποίων, 396 είναι υπερσύγχρονα (με πυροβόλα των 120 χιλ.) και βρίσκονται ΟΛΑ στο μέτωπο του Έβρου! Στο Πυροβολικό, διαθέτουν 3.523 στοιχεία κάθε είδους (βαλλιστικά βλήματα βραχέος βεληνεκούς, πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων μακρού, μέσου και βραχέος βεληνεκούς, αυτοκινούμενα και ρυμουλκούμενα πυροβόλα). Η Αεροπορία Στρατού τους, διαθέτει 31 επιθετικά ελικόπτερα (εκ των οποίων 16 νυκτερινής δράσεως), 136 σύγχρονα ελικόπτερα γενικής χρήσεως και 194 (!) επιπλέον, παλαιότερα.

Εμείς από την άλλη, διαθέτουμε 1.735 άρματα μάχης, εκ των οποίων τα 275 είναι αρίστης ποιότητος, με πάρα πολύ καλά εκπαιδευμένα πληρώματα (ίσως τα καλύτερα στον κόσμο, όπως μας λένε Γάλλοι και Γερμανοί), αλλά ο γ.γ. της ΓΔΑΕΕ, ο υπεύθυνος επί των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης Ευάγγελος Βασιλάκος και ο τέως Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Γράψας (ο οποίος ήταν Αξιωματικός των Τεθωρακισμένων) άφησαν τις επιλαρχίες μας δίχως πυρομαχικά των 120 χιλ.! Έτσι, τα άρματα αυτά, είναι – εδώ και χρόνια – ΜΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ!!!

Στο Όπλο του Πυροβολικού, παρουσιάζονται ελλείψεις, αν και «με τα χίλια ζόρια», ίσως «κάτι» πάει να γίνει τώρα, επιτέλους… Αν και πάλι, δεν το πολυ-βλέπουμε, με τον Βασιλάκο «καρφωμένον» – εξοργιστικώς – στη θέση του εδώ και 3,5 χρόνια! Διαθέτουμε πάντως 1.920 στοιχεία κάθε κατηγορίας.
Η Αεροπορία Στρατού, διαθέτει 19 επιθετικά ελικόπτερα νυχτερινής δράσεως, ενώ άλλα 12 – ολοκαίνουργια – «σκουριάζουν», διότι ο Βασιλάκος ΑΡΝΕΙΤΑΙ να τα παραλάβει εδώ και 2 χρόνια! Σαν να θέλει – οπωσδήποτε – να μας καταστρέψει συμπεριφέρεται αυτός ο άνθρωπος… Επίσης, διαθέτει 15 ελικόπτερα βαρέων μεταφορών και 88 παλιά ελικόπτερα γενικής χρήσεως, που χρήζουν πάντως αντικαταστάσεως το συντομότερο δυνατόν. Εδώ και χρόνια…

Προβλήματα έχει το Πολεμικό Ναυτικό μας, ενώ – αντιθέτως – παρουσιάζεται μια «κοσμογονία» στο τουρκικό…
Αυτή τη στιγμή, διαθέτουμε 7 υποβρύχια τύπου «209», τη στιγμή που οι Τούρκοι αντιπαρατάσσουν 14! Ο συσχετισμός, είναι ο δυσμενέστερος των τριών τελευταίων δεκαετιών για το ΠΝ… Το πρόγραμμα δε, της ναυπηγήσεως 4 νέων υποβρυχίων τύπου «214 ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» – με σύστημα προώσεως ανεξαρτήτου του αέρος (ΑΙΡ) – παρουσιάζει φρικτές καθυστερήσεις! Ελέω Βασιλάκου, κι εδώ, ασφαλώς…
Στα κύρια πλοία μάχης, διαθέτουμε 14 φρεγάτες, εκ των οποίων 2 (!) βρίσκονται στη Σομαλία, αντί να περιφρουρούν το Καστελλόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλη, τη στιγμή μάλιστα που αυτές τις ημέρες η Τουρκία κάνει ό,τι θέλει στα νότιά τους, μαζί με μονάδες των ναυτικών των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Πρόκειται περί μίας ασκήσεως «Ερεύνης και Διασώσεως», για την οποία η Τουρκία ΑΡΝΕΙΤΑΙ να καταθέσει σχέδια στην Ελλάδα! Αφήστε πια το περιστατικό με την κορβέτα τους που «βρήκε» σε ύφαλο της Ρω προ ημερών… Οι Τούρκοι, πάντως, διαθέτουν 19 φρεγάτες (εκ των οποίων οι 8 χαρακτηρίζονται κατευθυνομένων βλημάτων – αναβαθμισμένες) και 6 κορβέτες. Ναυπηγούν μάλιστα και δικές τους κορβέτες…

Μόνον στην Πολεμική Αεροπορία ΜΑΣ, τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα…
Ο αριθμός των τακτικών μαχητικών αεροσκαφών στις δύο χώρες, έχει ως εξής: 113 προηγμένα F-16 Block 52+ (και Mirage 2000-5 Mk2) για την Ελλάδα, με 30 (από τον πρώτο τύπο) υπό παραγγελίαν από τους Τούρκους. 91 άλλα F-16 και Mirage 2000 για την Ελλάδα και 209 F-16 οι άλλοι. 35 F-4E PI2000 ελληνικά, 51 F-4E/2020 εκείνοι. 62 Α-7Ε / ΤΑ-7C και RF-4E εμείς, 77 F-4E και RF-4E αυτοί.
Βεβαίως, οι αεροπόροι ΜΑΣ, είναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΣ καλύτεροι των Τούρκων (υπάρχουν πάμπολλα «δείγματα γραφής» τους σε διεθνείς ασκήσεις) και «βαστάνε» γερά την Πατρίδα (οι μόνοι που ασκούν εθνική εξωτερική πολιτική εδώ και χρόνια)! Αλλά θα συνεχίσουμε και την επομένη εβδομάδα…
Elkosmos.gr

Διαβάστε Περισσότερα…

Η επικοινωνία με το σκάφος Chandrayaan-1 διακόπηκε νωρίς το πρωί του Σαββάτου. «Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Εάν δεν αποκαταστήσουμε επικοινωνία, θα χάσουμε το διαστημόπλοιο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ινδικού Οργανισμού για την Εξερεύνηση του Διαστήματος (ISRO).

Η αποστολή, που κόστισε 79 εκατομμύρια δολάρια, ξεκίνησε εν μέσω εθνικής ευφορίας τον περασμένο Οκτώβριο, βάζοντας την Ινδία στον ασιατικό διαγωνισμό για την κατάκτηση του διαστήματος δίπλα στην ανταγωνίστριά της Κίνα και ενισχύοντας τον ισχυρισμό της ότι αποτελεί παγκόσμια δύναμη.

Ένα μήνα αργότερα, ένα εξερευνητικό όχημα έφθασε στο φεγγάρι και έστειλε εικόνες της σεληνιακής επιφάνειας.

Ωστόσο, ένα κρίσιμο αισθητήριο όργανο στο κυρίως σκάφος, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, παρουσίασε τον Ιούλιο προβλήματα λειτουργίας, προκαλώντας φόβους ότι η διετής αποστολή μπορεί να χρειαζόταν να περικοπεί.

Ένας από τους κύριους στόχους της αποστολής ήταν να βρει Ήλιο 3, ένα ισότοπο που είναι πολύ σπάνιο στη Γη, αλλά μπορεί να αποτελέσει πηγή ενέργειας στο μέλλον στην πυρηνική σύντηξη.

Ο ISRO έχει σχέδια για την αποστολή σε τέσσερα χρόνια μίας επανδρωμένης αποστολής στο διάστημα και στη συνέχεια στον Άρη.
NOOZ.GR

Διαβάστε Περισσότερα…

Ο Ζμπόγκαρ ανακοίνωσε πως η Σλοβενία θα ανοίξει προσεχώς εμπορική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη.

Την Κυριακή, ο Νταβούτογλου θα συναντηθεί με τον αρχηγό του σλοβενικού κράτους Ντανίλο Τουρκ και τον πρωθυπουργό Μπόρουτ Πάχορ.

Ερωτηθείς από δημοσιογράφους σχετικά με φήμες για ενδεχόμενη εγκατάσταση της αμερικανικής «πυρηνικής ασπίδας» στην Τουρκία ή στο Ισραήλ για να αντιμετωπιστεί το Ιράν, αντί της Πολωνίας και της Τσεχίας όπως προβλεπόταν αρχικά, ο Αχμέτ Νταβούτογλου αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο.
ΝΟΟΖ.GR

Διαβάστε Περισσότερα…

Πηγή:ΕΞΠΡΕΣΣ

Ο Ιταλός υπουργός 'Αμυνας Ιγνάτσιο Λα Ρούσα δήλωσε χθες Σάββατο ότι η Ιταλία και η Λιβύη –πρώην αποικία της– θα διεξάγουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο ANSA.
"Θα γίνουν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια της Ιταλίας και της Λιβύης", δήλωσε ο Λα Ρούσα στο πρακτορείο, χωρίς να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες.
Οι ασκήσεις σχεδιάζεται να γίνουν στο πλαίσιο "της συμφωνίας που υπέγραψαν η Ιταλία και η Λιβύη πριν από ένα χρόνο", πρόσθεσε ο υπουργός, αναφερόμενος στη συνθήκη που συνήψαν Ρώμη και Τρίπολη.
Η είδηση έγινε γνωστή ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι αναμενόταν να αναχωρήσει σήμερα Κυριακή για τη Λιβύη, όπου θα παραστεί στην τελετή για την επέτειο ενός χρόνου από την υπογραφή της "συμφωνίας φιλίας".
Ο γιος του Λίβυου ηγέτη Μοαμάρ Καντάφι δήλωσε ότι τα γυμνάσια θα γίνουν "σύντομα", μιλώντας στην εφημερίδα La Stampa.
Η συμφωνία είχε στόχο να αποκατασταθούν οι διμερείς σχέσεις, που δηλητηρίαζαν οι μνήμες της κατοχής και της αποικιοκρατικής κυριαρχίας της Ιταλίας στη βορειοαφρικανική χώρα από το 1911 ως τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η επίσκεψη Μπερλουσκόνι συμπίπτει επίσης με την 40ή επέτειο από το στρατιωτικό πραξικόπημα με το οποίο ο Καντάφι κατέλαβε την εξουσία στη Λιβύη–κάτι που οι περισσότεροι Δυτικοί ηγέτες προτιμούν να αποφεύγουν να θίγουν.

Διαβάστε Περισσότερα…

Μια πρωτότυπη έρευνα που φέρνει στο φως τις αγριότητες επίλεκτων σωμάτων του γερμανικού στρατού στην περίοδο της Κατοχής
του ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗ-ΒΗΜΑ
Πριν από 70 χρόνια, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, καθισμένος σε ένα μπαρ της 51ης οδού στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ο ποιητής Γ.Χ. Οντεν αισθάνθηκε την οσμή του επερχόμενου θανάτου. Ηταν η ημέρα που ξεκινούσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Επειτα από έξι χρόνια, με τη λήξη του, η ανθρωπότητα θα μετρούσε 50 εκατομμύρια νεκρούς. Τι συνέβη στο Λιντς της Αυστρίας και ποια τεράστια εικόνα δημιούργησε εκείνον τον «ψυχοπαθή θεό», όπως ονομάζει τον Χίτλερ ο ποιητής; Επτά δεκαετίες αργότερα ακόμη έρχονται στο φως στοιχεία για την εποχή, τα οποία παρέμειναν ανεξερεύνητα στα αρχεία. Και τα περισσότερα φυσικά αναφέρονται στην Ευρώπη.

Για τον βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσε η χώρα μας τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και στην περίοδο της γερμανοϊταλικής και βουλγαρικής Κατοχής και του Εμφυλίου που ακολούθησε έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες, σε σημείο που να είναι βέβαιος κανείς ότι δεν υπάρχει καμιά αφώτιστη πλευρά και τίποτε που να μην έχει ειπωθεί. Ωστόσο το δίτομο έργο του Χέρμαν Φρανκ ΜάγερΑιματοβαμμένο εντελβάιςπου κυκλοφόρησε εφέτος μας διαψεύδει- κι ευτυχώς. Πέραν των νέων πεδίων και της πληθώρας των στοιχείων που προσκομίζει στην ιστορική έρευνα, καθιστά προφανές, μέσω των τεκμηριωμένων πληροφοριών που περιέχει, αυτό στο οποίο οφείλεται το αίσθημα ενοχής της μεταπολεμικής Γερμανίας, δηλαδή η συλλογική ευθύνη για τα ναζιστικά εγκλήματα, κάτι παρόμοιο θα λέγαμε με το προπατορικό αμάρτημα. Ο Μάγερ αποδεικνύει ότι το σύνολο του ναζιστικού στρατιωτικού μηχανισμού συμμετείχε στα εγκλήματα, ότι δεν ήταν μόνο- ή κυρίως- τα Ες Ες που τα διέπραξαν και ότι ακόμη και επίλεκτα σώματα φημισμένα για τη στρατιωτική τους ηθική βαρύνονται με εγκληματικές πράξεις απίστευτης βαρβαρότητας. Αποφάσισε λοιπόν να καταγράψει την ιστορία της 1ης Ορεινής Μεραρχίας και του 22ου Ορεινού Σώματος Στρατού, αναφερόμενος εκτενώς στην εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα από το 1943 ως το 1944.

Ιστορικός από σύμπτωση

Τα αποτελέσματα μιας επιχείρησης της Βέρμαχτ στην Ηπειρο,

1943 Ο Χανς Φρανκ Μάγερ δεν ήταν επαγγελματίας ιστορικός. Στέλεχος της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενεπλάκη από σύμπτωση στα θέματα της ιστορικής έρευνας. Ο πατέρας του, έφεδρος αξιωματικός του γερμανικού στρατού που εργαζόταν στην επιμελητεία των στρατιωτικών σιδηροδρόμων της Βέρμαχτ, ήλθε στην Ελλάδα για να συντηρήσει το σιδηροδρομικό δίκτυο. Τον Νοέμβριο του 1942 έλαβε τη διαταγή να επισκευάσει τη γέφυρα του Γοργοποτάμου που νωρίτερα είχαν ανατινάξει οι δυνάμεις της ελληνικής Αντίστασης σε συνεργασία με τους Βρετανούς. Τον συνέλαβε ο ΕΛΑΣ, τον πέρασε από λαϊκό δικαστήριο στην Κολοκυθιά της Σπερχειάδας και μαζί με άλλους 30 γερμανούς στρατιώτες και την αυστριακή διερμηνέα Τρουθ Ρανβάιν εκτελέστηκε στο νεκροταφείο του χωριού.

Χρόνια αργότερα ο γιος του θέλησε να μάθει τι ακριβώς είχε συμβεί στον πατέρα του, ο οποίος επισήμως ως τότε εθεωρείτο αγνοούμενος. Οταν ανακάλυψε την αλήθεια, βρήκε τον τάφο του και μετέφερε τα οστά του στη Γερμανία. Η έρευνα αυτή εν τούτοις υπήρξε αφορμή για μια άλλη μεγάλη έρευνα, η οποία αφορούσε τη δράση των δυνάμεων Κατοχής στην Ελλάδα και ειδικότερα της Βέρμαχτ. Αυτή διήρκεσε ως το τέλος της ζωής του Μάγερ. Καρπός της υπήρξαν βιβλία εξόχως σημαντικά για την περίοδο, όπωςΗ αναζήτηση.Ανθρώπινα πεπρωμένα στον ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα,Η φρίκη του Κομμένου, τοΑπό τη Βιέννη στα Καλάβρυτα, ταΑιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδακαι, τέλος, το μνημειώδες δίτομο έργοΑιματοβαμμένο εντελβάιςπου δεν πρόλαβε να το δει τυπωμένο στα ελληνικά, αφού έπεσε θύμα τροχαίου δυστυχήματος στις 12 Απριλίου του 2009.

Για να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία από τον θάνατο του πατέρα του, ο Μάγερ έγραψε το βιβλίο Αναζήτηση.Ανθρώπινα πεπρωμένα στον ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1941-1944.Το βιβλίο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Τότε, όμως, κάποιος ιερέας από το χωριό Κομμένο κοντά στην Αρτα, όπου στις 17 Αυγούστου του 1943 η Βέρμαχτ εκτέλεσε 317 αμάχους, ανάμεσα στους οποίους 172 γυναίκες, δύο ιερείς και 13 παιδιά μόλις ενός έτους, του έγραψε ότι οι γερμανοί στρατιώτες που τους σκότωσαν έφεραν στον σκούφο και στα μανίκια της στολής τους ως διακριτικό το άνθος του αλπικού φυτού εντελβάις. Εκείνη η επιστολή, όπως γράφει ο Μάγερ, υπήρξε η αφορμή για να ερευνήσει την ιστορία αυτού του επίλεκτου σώματος, οι απαρχές του οποίου βρίσκονται στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.

Η δημιουργία της 1ης Ορεινής Μεραρχίας
Το 1914 το γερμανικό Ράιχ διαπίστωνε ότι επειδή δεν διέθετε επίλεκτες μονάδες- και μάλιστα ορεινές-, ικανές να πολεμήσουν εναντίων των γάλλων αλπινιστών, θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα ειδικό σώμα που θα το αποτελούσαν οι καλύτεροι στρατιώτες άλλων μονάδων οι οποίοι είχαν διακριθεί στο Δυτικό Μέτωπο του πολέμου. Ετσι δημιούργησε το Σώμα των Αλπεων, το οποίο σημείωσε μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, όταν το Γ΄ Ράιχ έχτιζε τη Βέρμαχτ, αποφασίστηκε την 1η Ιουνίου του 1935 η δημιουργία μιας αντίστοιχης ορεινής ταξιαρχίας. Πρώτος διοικητής της ήταν ο 45χρονος συνταγματάρχης Λούντβιχ Κίμπλερ που την κατέστησε το πλέον επίλεκτο σώμα του γερμανικού στρατού. Η δράση της καθ΄ όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε εντυπωσιακή, αφού συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις μεγάλες επιχειρήσεις: Από την εισβολή στην Πολωνία και την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (την εισβολή εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης) ως τις μάχες στο Χάρκοβο και την προέλαση στον Καύκασο. Οταν η δράση της 1ης Ορεινής Μεραρχίας τον Μάιο του 1943 μεταφέρθηκε στα Βαλκάνια, στη Γιουγκοσλαβία και κατόπιν στην Ελλάδα, ο πόλεμος για το Γ΄ Ράιχ φαινόταν χαμένος.

Το μεγαλύτερο μέρος τουΑιματοβαμμένου εντελβάιςκαλύπτει μία και μόνη χρονιά, κατά την οποία η 1η Ορεινή Μεραρχία και το κατοπινό 22ο Ορεινό Σώμα Στρατού έδρασαν στην Ελλάδα, στην Ηπειρο κατ΄ εξοχήν αλλά και στην Κέρκυρα και στην Κεφαλλονιά, όπου διαπράχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του πολέμου, η σφαγή των αιχμαλώτων του ιταλικού σώματος στρατού Ακουι.

Το ρατσιστικό δηλητήριο

Αντάρτισσα απαγχονισμένη από τους Γερμανούς,

1943 Η πυκνότητα του βιβλίου είναι τέτοια που ο αναγνώστης χρειάζεται να το διαβάσει αργά και προσεκτικά, προκειμένου να μη χαθεί μέσα στη θάλασσα των πληροφοριών, των ονομάτων και των στατιστικών στοιχείων. Δεν υπάρχει ούτε μία πληροφορία που ο συγγραφέας να μην τη διασταυρώνει και να μην την ελέγχει εξονυχιστικά. Τεράστιος είναι αναπόφευκτα και ο όγκος των υποσημειώσεων. Η πολύχρονη και εξαντλητική έρευνα του Μάγερ στις αρχειακές πηγές δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στα ελληνικά και γερμανικά αρχεία, αλλά επεκτείνεται και στα αντίστοιχα της Ιταλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελβετίας και των ΗΠΑ. Πλουτίζεται ακόμη από πλήθος συνεντεύξεων, που όλες σχεδόν τις πήρε ο συγγραφέας από επιζώντες της εποχής. Απαντήσεις θα βρει κανείς και για τον αμφιλεγόμενο ρόλο του Ναπολέοντα Ζέρβα, όπως και για την εγκληματική δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας, για τη συνεργασία των Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις και τη συμμετοχή τους σε εκτελέσεις αμάχων στη Θεσπρωτία. Ακόμη, για τη συμμετοχή στα εγκλήματα- αν και σε περιορισμένη κλίμακα- των ιταλικών και βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής. Χάρτες και πλήθος φωτογραφιών (πολλές από τις οποίες προέρχονται από τα αρχεία της Βέρμαχτ και ήταν άγνωστες ως σήμερα) συνοδεύουν αυτό το εξαίρετο δίτομο έργο. Ο Μάγερ δεν παραλείπει να παραθέσει χαρακτηριστικά αποσπάσματα από επιστολές ή αναφορές αξιωματικών της Βέρμαχτ, όπου διαπιστώνουμε σε ποιον βαθμό το δηλητήριο του ρατσισμού είχε διαποτίσει τον στρατό (όπως άλλωστε και τους πολίτες) της ναζιστικής Γερμανίας. Οσοι λοιπόν εκτελούσαν αμάχους δεν εφάρμοζαν απλώς διαταγές αλλά πίστευαν πως έτσι εξαφάνιζαν μιάσματα, υπανθρώπους, όντα που δεν είχαν το δικαίωμα, λόγω της εμφάνισης ή της συμπεριφοράς τους, να συγκαταλέγονται στα ανθρώπινα όντα. Υπάνθρωποι θεωρούνταν όχι μόνον οι ενήλικοι αλλά και τα παιδιά τους, σπορά δούλων που δεν άξιζε να καταλαμβάνουν χώρο σε τούτη τη γη.

Αξιοσημείωτα είναι όσα αναφέρει ο Μάγερ για τις απαιτήσεις των πολεμικών αποζημιώσεων της Ελλάδας, όπου γράφει ανάμεσα στα άλλα και τα εξής:«Οι ελληνικές απαιτήσεις για αποζημίωση των άμεσων και έμμεσων καταστροφών του πολέμου και κυρίως η απαίτηση επιστροφής του “δανείου” που είχε εκβιάσει η Βέρμαχτ από το ελληνικό Δημόσιο το 1942 για να καλύψει τα έξοδα της Κατοχής, εξαιρέθηκαν ρητά από τη συμφωνία του 1960(σ.σ.: η συμφωνία προέβλεπε την καταβολή συνολικά μόνο 115 εκατ. γερμανικών μάρκων).Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα,και χωρίς να ληφθούν υπόψη οι τόκοι, η αξία του δανείου ανέρχεται σε πάνω από 5 δισ.ευρώ».

Ιδιαίτερα σημαντικά επίσης είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν σχετικά με τη μεταπολεμική «τύχη» των πρωταγωνιστών. Στους περισσότερους (από τη γερμανική πλευρά) επιβλήθηκαν από μικρές ως «αστείες» ποινές- στη χώρα μας όμως υπήρξαν στελέχη των Ταγμάτων Ασφαλείας που όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά και «επιβραβεύτηκαν». Χαρακτηριστικό είναι το κεφάλαιο του δεύτερου τόμου το οποίο αναφέρεται στις εκτελέσεις ομήρων στο Αγρίνιο τον Απρίλιο και τον Ιούλιο του 1944. Υπεύθυνος για τις εκτελέσεις εκείνες ήταν ο διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Γεώργιος Τολιόπουλος, ο οποίος μετά τον πόλεμο σταδιοδρόμησε στον ελληνικό στρατό.«Μετά τον πόλεμο », γράφει ο Μάγερ,«ο Τολιόπουλος έκανε καριέρα στον ελληνικό στρατό. Στις 30 Μαΐου 1948, τη μέρα που προήχθη σε αντισυνταγματάρχη “λόγω των ηρωικών του πράξεων στο πεδίο της μάχης”, σταματά και η συγκάλυψη των δραστηριοτήτων του από το ΓΕΣ και ξαναρχίζουν οι εγγραφές στο μητρώο του. Η περίοδος από το 1939 ως το 1948 έμεινε για πάντα κενή. Εναν χρόνο αργότερα ακολούθησε η προαγωγή του σε συνταγματάρχη. Ο Τολιόπουλος πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1962 σε στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας».

Η σφαγή των Ιταλών στην Κεφαλλονιά

Μετακομιδή των οστών που περισυνελέγησαν από την Κεφαλλονιά στο Μπάρι της Ιταλίας,

1 η Μαρτίου 1953 ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που είδαν στον κινηματογράφο τη χολιγουντιανή τούρταΤο μαντολίνο του λοχαγού Κορέλιδεν θα γνώριζαν τα πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν στην Κεφαλλονιά το 1943 και ούτε θα έγιναν σοφότεροι βλέποντας την ταινία.Η ταινία,όμως,βοήθησε να γίνουν ευρύτερα γνωστά τα δραματικά περιστατικά πάνω στα οποία βασίστηκε,κι αυτά συνθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν από τη Βέρμαχτ στη διάρκεια του πολέμου.Πάνω από 200 σελίδες αφιερώνει ο Μάγερ στο σχέδιο για τον λεγόμενο«αφοπλισμό του ιταλικού σώματος στρατού»που βρισκόταν στην Κέρκυρα και στην Κεφαλλονιά,όπου περιγράφει αναλυτικά το παρασκήνιο,τις κινήσεις των πρωταγωνιστών,το κλίμα της εποχής και την κατάσταση στο νησί.

Τον Ιούλιο του 1943 τα στρατεύματα των Συμμάχων (αγγλοαμερικανικά) αποβιβάστηκαν στην Ιταλία.Το μουσολινικό καθεστώς κατέρρευσε και στις 8 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς η ιταλική κυβέρνηση του στρατάρχη Μπαντόλιο υπέγραψε συνθηκολόγηση με τους Συμμάχους.Ο Μπαντόλιο ωστόσο δεν κήρυξε ταυτοχρόνως πόλεμο εναντίον του Χίτλερ.Οταν στα τέλη του ίδιου μήνα οι άνδρες της ιταλικής μεραρχίας Ακουι που έδρευε στην Κεφαλλονιά αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα στους Γερμανούς,ο Χίτλερ διέταξε τη Βέρμαχτ να εξοντώσει τους «προδότες».Οι Γερμανοί,αν και όχι εύκολα,συνέτριψαν την αντίσταση των Ιταλών,οι οποίοι δεν είχαν αεροπορική κάλυψη.Ο τελικός απολογισμός υπήρξε τραγικός.Στα πεδία των μαχών έχασαν τη ζωή τους 1.315 Ιταλοί και 25 Σλοβένοι.Από αυτούς που παραδόθηκαν,οι Γερμανοί εκτέλεσαν 5.189,ενώ άλλοι 3.000 χάθηκαν στη θάλασσα.Ακόμη και σήμερα οι πληροφορίες για το πώς χάθηκαν αυτοί οι 3.000 άνδρες παραμένουν αντιφατικές.Βέβαιον είναι εν τούτοις ότι πολλά από τα πλοία όπου είχαν φορτωθεί έπεσαν πάνω σε νάρκες με τις οποίες ήταν γεμάτη η θάλασσα γύρω από τη νησί,ενώ μολονότι- όπως λέει ο Μάγερ- δεν έχει επιβεβαιωθεί,πολλούς από τους ναυαγούς οι Γερμανοί ενδέχεται να τους εκτέλεσαν με τα πολυβόλα.Βέβαιον επίσης είναι ότι πολλά από τα πτώματα των αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν στην ξηρά οι Γερμανοί τα πέταξαν στη θάλασσα.Τα υπόλοιπα,όσα δεν τα πέταξαν σε ομαδικούς τάφους, τα άφησαν να σαπίζουν σε χαράδρες.«Πόσοι ακριβώς έχασαν τη ζωή τους δεν θα μπορέσει να διαπιστωθεί με βεβαιότητα ποτέ» καταλήγει ο Μάγερ.

Διαβάστε Περισσότερα…

Τον Αύγουστο του 1909, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό και έφερε στην εξουσία τον Βενιζέλο
Του Θανου Βερεμη*

Τη νύχτα της 14ης προς την 15η Αυγούστου 1909 συγκεντρώθηκαν στους πρόποδες του Υμηττού, στους στρατώνες στο Γουδί, 250 αξιωματικοί και 2.000 περίπου οπλίτες, καθώς και μερικοί πολίτες για να διακηρύξουν την αντίθεσή τους προς την κυβέρνηση και τον θρόνο, υποστηρίζοντας το πρόγραμμα του «Στρατιωτικού Συνδέσμου», που τους είχε καλέσει να συμπαρασταθούν στους στόχους τους.

Το πρόγραμμα αυτό, διατυπωμένο σε ήπιο τόνο για «επαναστατική» προκήρυξη, εξέφραζε γενικές ευχές για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, της διοίκησης και της εκπαίδευσης, καθώς και την κατάργηση της «απαίσιας συναλλαγής», ευχές που έβρισκαν σύμφωνους όλους τους Ελληνες. Απαριθμούσε επίσης με σαφήνεια ποιες ριζοσπαστικές ενέργειες δεν επιχειρούσε ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος»: 1) Την κατάργηση της δυναστείας ή την αντικατάσταση του βασιλιά, 2) την εγκαθίδρυση στρατιωκρατικού καθεστώτος, 3) την κατάργηση της κυβέρνησης ή του Συντάγματος, 4) την απομάκρυνση στελεχών του στρατού ή του ναυτικού. Απαιτούσε ωστόσο: «όπως ο τε Διάδοχος και οι Βασιλόπαιδες απόσχωσι της ενεργού και διοικητικής εν τω στρατώ και τω ναυτικώ υπηρεσίας, διατηρούντες τους ους κέκτηνται βαθμούς…».

Το πρωί της 15ης Αυγούστου ο λαός της πρωτεύουσας αφυπνιζόταν με έκπληξη από την είδηση του Κινήματος. Ο αρχηγός του «Συνδέσμου», ο συνταγματάρχης του πυροβολικού, Νικόλαος Ζορμπάς, έγραφε: «Το Κίνημα του στρατού δεν κατέληξε την 15η Αυγούστου εις λαϊκήν επανάστασιν, αλλά παρέμεινε κατά την ημέραν εκείνην ως ένοπλος στρατιωτική στάσις της φρουράς των Αθηνών, διότι ο λαός δεν ανεμίχθη εις το Κίνημα, ουδέ εξεδήλωσε τι υπέρ τούτου…».

Επειδή μέσα στον «Σύνδεσμο» επικρατούσε η άποψη της διατήρησης της Βουλής και η αποφυγή της στρατιωτικής δικτατορίας, η στροφή προς τον λαό έγινε απαραίτητη. Το λαϊκό συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου οργανώθηκε από τους αξιωματικούς σε συνεννόηση με τους αθηναϊκούς συλλόγους και τις συντεχνίες εν όψει της επαναλήψεως των εργασιών της Βουλής. Κατά τον «Χρόνο» στη συγκέντρωση έλαβαν μέρος «πλέον των εβδομήκοντα χιλιάδων πολιτών, πάσης τάξεως, και πάσης ηλικίας…». Στο μεταξύ την κυβέρνηση Δ. Ράλλη αντικατέστησε με εντολή του Γεωργίου, νέα υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, αρχηγού του τρίτου σε δύναμη κόμματος στη Βουλή.

Το διεθνές κλίμα

Τα πλήγματα που δέχθηκε η εθνική οικονομία το 1908 από την αδυναμία διάθεσης των γεωργικών προϊόντων και από κακή συγκομιδή, συνδυάζονταν με τη διεθνή ύφεση, η οποία περιόριζε και τα εμβάσματα των Ελλήνων της Αιγύπτου και της Αμερικής.

Η οικονομική δυσπραγία είχε επιπτώσεις για όλους. Υπήρχαν όμως και εξωτερικές πολιτικές αιτίες για τη δυσαρέσκεια που το Γουδί εξέφραζε. Ο σοσιαλιστής ποιητής Κώστας Χατζόπουλος (1869-1920) έγραφε στις 21 Φεβρουαρίου 1910: «Η Τουρκία αφού ησύχασε με τη Βουλγαρία και την Αυστρία, έτριξε τα δόντια στους Ρωμιούς. Γυρεύοντας για την εσωτερική τους κυριαρχία οι νεότουρκοι μια διπλωματική επιτυχία, προκάλεσαν τους Ρωμιούς σε βαθμό εξευτελιστικό. Και έτσι οι Ρωμιοί αξιωματικοί έκαμαν τον Σύνδεσμο για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να κάμει πολεμικές ετοιμασίες.

Κάθε Ρωμιός πολιτικός όταν είναι στην κυβέρνηση βλέπει πως ο πόλεμος με την Τουρκία είναι αδύνατος, όταν όμως είναι στην αντιπολίτευση φωνάζει για πολεμικές προετοιμασίες για να φέρει πράγματα στην κυβέρνηση και να τη ρίξει. Οι αξιωματικοί είχαν επίσης σοβαρά παράπονα από τον Διάδοχο και τον πρίγκιπα Νικόλαο. Ο πρώτος είχε κάμει σαν γενικός διοικητής του στρατού, τη συνηθισμένη καμαρίλα. Φέρνονταν βάναυσα στους αξιωματικούς που δεν τους προσκυνούσαν…».

Το νεοτουρκικό κίνημα του 1908 με τις αρχικά φιλελεύθερες επαγγελίες του στάθηκε αφορμή να τερματιστεί ο Μακεδονικός Αγώνας και η δράση των Ελλήνων αξιωματικών. Η κυβέρνηση ανακάλεσε τον Ιούνιο του 1908 όσους αξιωματικούς βρίσκονταν ακόμα στη Μακεδονία και τους απέσπασε, ώσπου να τοποθετηθούν σε κανονικές μονάδες, στο «Ειδικό Γραφείο Εθνικής Δράσεως». Ο Αλέξανδρος Μαζαράκης σημειώνει στα «Απομνημονεύματά» του: «Ολοι όσοι επανήλθαμεν εκ Μακεδονίας, μετά την κατάπαυσιν του εκεί αγώνος, εφέρομεν μαζί μας την πεποίθησιν, ότι πολύ ταχέως ο αγών επικρατήσεως μεταξύ των Βαλκανικών λαών, ο προς στιγμήν ανασταλείς και ο αγών κατά των Νεοτούρκων θα εξελίσσετο εις πόλεμον και ότι αλλοίμονο εις τήν Ελλάδα αν τήν εύρισκε ο πόλεμος αυτός ασθενή στρατιωτικώς…»

Σύγχυση

Ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» σχηματίστηκε τον Μάιο του 1909, όταν μια ομάδα λοχαγών με δράση στη Μακεδονία, ένωσαν τις δυνάμεις τους με υπολοχαγούς. Ο επαναστατικός ζήλος των μελών ήταν αντιστρόφως ανάλογος με τα χρόνια της υπηρεσίας τους και όσοι προέρχονταν «εκ του στρατεύματος» ή τη Σχολή Υπαξιωματικών, ήταν κατά κανόνα πιο ικανοποιημένοι με την επαγγελματική τους κατάσταση από ό,τι οι απόφοιτοι της Σχολής Ευελπίδων.

Οι τελευταίοι είχαν μεγαλύτερες προσδοκίες και βρίσκονταν πολλά χρόνια καθηλωμένοι στον βαθμό τους, γιατί ο στρατός σε καιρό ειρήνης είχε συνήθως περισσότερους αξιωματικούς από ό,τι χρειαζόταν. Η αλληλογραφία του Σουλιώτη – Νικολαΐδη με τον Ιωνα Δραγούμη, αποδίδει τη σύγχυση που επικρατούσε στον «Σύνδεσμο». Σε επιστολή του της 26ης Σεπτεμβρίου 1909 ο Σουλιώτης έγραφε: «Οι αξιωματικοί κάνουν το κίνημα χωρίς πρόγραμμα, τους είπαν καλά, κάνομε ό,τι θέλετε. Ηλθε η Βουλή τώρα και ο κόσμος βλέπει ο ένας τον άλλον να μάθη τι θέλουν(…)»

Πράγματι, χωρίς να πέσει μια τουφεκιά, οι στρατιωτικοί πέτυχαν έναν απρόσμενο θρίαμβο, καθώς ο ένας μετά τον άλλον, οι εκπρόσωποι του κράτους υποχώρησαν στα αιτήματά τους. Ο βασιλιάς απέσυρε τους πρίγκιπες από τη διοίκηση του στρατού και του ναυτικού και η κυβέρνηση έπεσε. Μερικοί μάλιστα θεώρησαν ότι είχε φτάσει η ώρα της στρατιωτικής δικτατορίας.

Ο Χειμαρριώτης Μακεδονομάχος Σπύρος Σπυρομίλιος τάχθηκε με εκείνους που ζητούσαν «όπως επιβληθή τη βασιλεία δικτατορική Κυβέρνησις παρασκευάζουσα και την σύγκλησιν Εθνοσυνελεύσεως». Στην επιστολή του του Ιανουαρίου 1910 μάλλον προς τον Νικόλαο Ζορμπά, τάσσεται υπέρ της εξέγερσης του Κων. Τυπάλδου στον ναύσταθμο στις 16 Οκτωβρίου 1909. Ο Τυπάλδος με 15 αξιωματικούς του ναυτικού αξίωσαν από την Κυβέρνηση Μαυρομιχάλη να αποστρατεύσει όλους σχεδόν τους ανώτερους αξιωματικούς του ναυτικού.

Η ανταρσία αυτή καταπνίγηκε με αρκετά θύματα. «Και βεβαίως εις Σαλαμίνα η σύγκρουσις εκορυφώθη και η Συναλλαγή κατεναυμάχει την ανόρθωσιν… Βοηθοί της πρώτης ήσαν όλοι εκείνοι οίτινες εθεωρούντο υπεύθυνοι της καταστάσεως, δι’ ην εξηγέρθημεν».

Ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» εγκατέλειψε το σχέδιο ανατροπής της πολιτικής εξουσίας και επηρέασε τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου, ώστε σε μικρό διάστημα 169 νομοσχέδια να γίνουν νόμοι. Ο Βενιζέλος απάλλαξε τους στρατιωτικούς από το δίλημμα της παραμονής ή μη στην εξουσία και ανέλαβε αυτός και οι επίλεκτοι συνεργάτες του τη διαχείριση της κρίσης. Το αποτέλεσμα ήταν θριαμβευτικό.

* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Πρόκληση και απειλή για τη Μόσχα αποτελεί το κύμα των τρομοκρατικών επιθέσεων, απαγωγών και δολοφονιών που πλήττουν τον ρωσικό Βόρειο Καύκασο, δημιουργώντας όρους νέας αποσταθεροποίησης σε μια περιοχή που γνώρισε αιματηρούς αποσχιστικούς πολέμους και βρίθει αυτονομιστικών και ισλαμιστικών ένοπλων κινημάτων.
Η επίθεση αυτοκτονίας κατά του αρχηγείου της αστυνομίας στη Ναζράν της Ινγκουσετίας, που στοίχισε τη ζωή σε 25 άτομα (η φονικότερη από τον Ιούνιο του 2004, όταν επιθέσεις ανταρτών στοίχισαν τη ζωή σε 90 ανθρώπους) ήταν η κορύφωση σειράς επιθέσεων των ισλαμιστών ανταρτών που συνεχίζονται από τον περασμένο Ιούνιο.

Νέα… μαρτυρία

Τότε τραυμάτισαν σοβαρά τον πρόεδρο Γιούνους Μπεκ Γεβκούροφ και δολοφόνησαν την αντιπρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου, ενώ στα μέσα του Αυγούστου «άγνωστοι» σκότωσαν τον υπουργό Κατασκευών Ρουσλάν Αμερχάνοφ.

Την ευθύνη ανέλαβε η οργάνωση «Τάγμα Μαρτύρων Ριαντούς Σαλίχινε», του τσετσένου αυτονομιστή αντάρτη Μπασάγιεφ που υπήρξε ο περισσότερο καταζητούμενος τρομοκράτης της Ρωσίας και σκοτώθηκε πριν από τρία χρόνια. Είναι η ίδια οργάνωση που ανέλαβε την ευθύνη και για το τραγικό συμβάν στον υδροηλεκτρικό σταθμό της Σιβηρίας που στοίχισε τη ζωή σε 75 άτομα ενώ απείλησε με μαζικές επιθέσεις κατά στρατηγικών στόχων σε ολόκληρη τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι ρωσικές αρχές απέρριψαν αρχικά το ενδεχόμενο το «δυστύχημα» να οφείλεται σε τρομοκρατική ενέργεια, αλλά τις επόμενες ημέρες Ινγκουσετία, Νταγκεστάν και Τσετσενία γνώρισαν βομβιστικές ενέργειες και επιθέσεις αυτοκτονίας.

Ανάγκασαν, τότε, τον πρόεδρο Μεντβέντεφ να αναγνωρίσει πως τα γεγονότα διαψεύδουν τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί «βελτίωσης της κατάστασης» στον Καύκασο και «επιστροφής στη σταθερότητα».

Στην Ινγκουσετία, όπου αναλυτές εκτιμούν ότι πλέον μεταφέρεται ο πόλεμος του Καυκάσου, συνοριακές διαφορές με τη Βόρεια Οσετία και με την Τσετσενία τροφοδοτούν αναταραχές, οι ένοπλοι ισλαμιστές κερδίζουν έδαφος και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με τη μαζική άφιξη προσφύγων από την Τσετσενία. Ανάμεσά τους είναι και αυτονομιστές αντάρτες, που διέφυγαν από τις φονικές επιχειρήσεις του τσετσένου προέδρου Ραμζάν Καντίροφ.

Στην πολυεθνική Δημοκρατία του Νταγκεστάν, όπου τρομοκρατική επίθεση στοίχισε τη ζωή του υπουργού Εσωτερικών στις αρχές Ιουνίου, οι συγκρούσεις ανταρτών και δυνάμεων ασφαλείας στα σύνορα με την Τσετσενία είναι καθημερινές.

Και στην Τσετσενία, όπου μετά από 15 χρόνια μαχών ανάμεσα στις ομοσπονδιακές δυνάμεις και τους αυτονομιστές, ο Μεντβέντεφ τον περασμένο Απρίλιο έδωσε τέλος στην «αντιτρομοκρατική επιχείρηση», η επιστροφή στην ομαλότητα επιβάλλεται με σιδερένια γροθιά από τον εκλεκτό της Μόσχας Καντίροφ απέναντι σε κάθε επικριτή του, χωρίς ωστόσο να έχει αποτρέψει νέες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Πούτιν επισκέφθηκε επίσημα την Τσετσενία, εκφράζοντας την αμέριστη στήριξή του στον Καντίροφ. Λίγες ημέρες νωρίτερα, το δεξί χέρι του Καντίροφ Αντάμ Ντελιμχάνοφ παρομοίασε τα μέλη των οργανώσεων της «κοινωνίας των πολιτών» με «μαχητές» που πρέπει να εξολοθρευτούν.

Αρχισαν εκκαθαρίσεις

Οι απαγωγές και οι δολοφονίες, όπως της ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νατάλια Εστεμίροβα και της διευθύντριας μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης Ζαρέμα Σαντουλάεβα μαζί με τον σύζυγό της, δεν είναι προνόμιο της Τσετσενίας.

Στις αρχές Αυγούστου ένας ακόμη δημοσιογράφος, ο Μαλίκ Αχμεντίλοφ, δολοφονήθηκε στο Νταγκεστάν, ενώ έκθεση της οργάνωσης Memorial αποκάλυψε πως μόνο τον Ιούλιο 46 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην Ινγκουσετία.

Και οι τρεις ρωσικές Δημοκρατίες, που γνωρίζουν τεράστια φτώχεια, ανεργία και εγκληματικότητα, εξαρτούν την επιβίωσή τους από τις χρηματικές «ενέσεις» της Μόσχας, που όμως «εξαφανίζονται» στα δαιδαλώδη δίκτυα της διαφθοράς. Η δε ωμή καταστολή που ασκούν οι ηγέτες τους έχει στρέψει τον πληθυσμό εναντίον των εγκάθετων του Κρεμλίνου.

Η Μόσχα, προκειμένου να εξασφαλίσει την αποτροπή της επέκτασης των επιθέσεων εκτός Καυκάσου κλείνει τα μάτια της στις καταχρήσεις τους, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες, τροφοδοτώντας έτσι τη βία ως απάντηση στη βία.

Διαβάστε Περισσότερα…

Του SΤΕVΕ CΟΝΝΟR-ΒΗΜΑ

Oι μυστικές υπηρεσίες κατασκευάζουν μια τράπεζα δεδομένων τύπου Facebook για διεθνείς τρομοκράτες, η οποία θα εξετάζεται εξονυχιστικά με σύνθετα ηλεκτρονικά προγράμματα και θα έχει στόχο την αναγνώριση τρομοκρατών και την πρόβλεψη τρομοκρατικών ενεργειών. Με την ανάλυση των κοινωνικών δικτύων που υπάρχουν μεταξύ γνωστών τρομοκρατών, υπόπτων, αλλά και αθώων παριστάμενων που συλλαμβάνονται επειδή βρίσκονται στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, οι ηγεσίες των μυστικών υπηρεσιών ελπίζουν να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Το σχέδιο είναι να συγκεντρωθεί τεράστιος όγκος πληροφοριών για ανθρώπους- ασχέτως του πόσο ασαφείς ή άσχετες αυτές είναι- και να μεταβιβαστεί σε υπολογιστές που έχουν προγραμματιστεί να κάνουν συσχετισμούς και συνδέσεις οι οποίες θα διέφευγαν από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Το συγκεκριμένο δόγμα ήδη εφαρμόζεται στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί και ανακριθεί για πληροφορίες που θα διοχετευθούν σε τεράστιες ηλεκτρονικές τράπεζες δεδομένων και θα αναλύονται από προγράμματα κοινωνικής δικτύωσης. Εκτός από τις πληροφορίες που αποσπώνται από τις ανακρίσεις υπόπτων, οι μυστικές υπηρεσίες εξετάζουν τις τηλεπικοινωνιακές πληροφορίες που συγκεντρώνονται από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τις τηλεφωνικές συνομιλίες με την ίδια κατασκοπευτική τεχνολογία. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες εκατοντάδες εκατ. δολάρια δαπανώνται για την ανάπτυξη τεχνικών απόσπασης πληροφοριών. «Η ανάλυση των κοινωνικών δικτύων είναι ανάλυση για το ποιος γνωρίζει ποιον ή ποιος μιλάει με ποιον», είπε η καθηγήτρια Κάθλιν Κάρλεϊ στο Πανεπιστήμιο Κάρνετζι Μέλον στο Πίτσμπουργκ, που ελπίζει να λάβει τη χρηματοδότηση του στρατού για την έρευνα στην ανάλυση δεδομένων των κοινωνικών δικτύων. «Το Facebook και το Google είναι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή είναι η τεχνολογία που συντελεί στο να μάθει κανείς τι γνωρίζουν οι φίλοι του για κάποιον», είπε η κυρία Κάρλεϊ. Και συμπλήρωσε: «Αυτό που κάνει η ανάλυση των κοινωνικών δικτύων είναι να μας προσφέρει τις τύπου Facebook πληροφορίες και να τις αναλύει με μαθηματικό τρόπο ώστε να ανακαλύπτει ποια είναι τα δυνητικά επικίνδυνα άτομα».

Το δόγμα ωστόσο έχει χαρακτηριστεί χρονοβόρο, επιζήμιο και αναποτελεσματικό. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι οδηγεί σε κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες αθώους ανθρώπους να συλλαμβάνονται και να ανακρίνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να παρέχουν τις επιθυμητές πληροφορίες. Στην πλέον ακραία μορφή του, το δόγμα έχει οδηγήσει σε αυτό που στους αμερικανικούς στρατιωτικούς κύκλους είναι γνωστό ως «μωσαϊκή φιλοσοφία». Η φιλοσοφία πίσω από τη μωσαϊκή θεωρία είναι ότι από μόνη της μια πληροφορία μπορεί να μη σημαίνει τίποτε για τον ανακριτή ή τον ανακρινόμενο, αλλά όταν τοποθετείται ως «ψηφίδα στο μωσαϊκό» μπορεί ξαφνικά να αποτελέσει ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Οι επικριτές λένε επίσης ότι το δόγμα έχει οδηγήσει στη σύλληψη και στην ανάκριση χιλιάδων αθώων ανθρώπων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, προκειμένου να συγκεντρωθούν ψήγματα πληροφοριών που θα τροφοδοτήσουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές προγραμματισμένους με αλγορίθμους κοινωνικών δικτύων.

«Η φιλοσοφία δεν είναι καινούργια αλλά οι υπολογιστές και η επεξεργασία των πληροφοριών τής έδωσαν νέα ώθηση και νέα έμφαση», είπε ο καθηγητής Λόρενς Γουίλκερσον , απόστρατος συνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού και πρώην επιτελάρχης του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ ως το 2005. «Συνδέεις μικρά κομμάτια πληροφοριών που από μόνα τους είναι άχρηστα στον ανακριτή, αλλά όλα μαζί συμπληρώνουν τη μεγάλη εικόνα», συνέχισε ο καθηγητής, ο οποίος δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των υποστηρικτών του δόγματος. «Η μωσαϊκή φιλοσοφία δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστή. Είναι απόκρυφη, εσωτεριστική, περιορισμένη σε πολύ λίγους ανθρώπους» συμπλήρωσε. Ο Τζόσεφ Μαργκούλιες , καθηγητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Σικάγο, ο οποίος μελέτησε τη μωσαϊκή φιλοσοφία σε σχέση με τους κρατουμένους του Γκουαντάναμο, είπε ότι οι μαθηματικές και τεχνολογικές εξελίξεις στην ανάλυση κοινωνικών δικτύων σχετίζονται στενά με τη θεωρία του μωσαϊκού. «Το πρώτο τροφοδοτεί το δεύτερο. Είναι ο μύθος ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές γνωρίζουν τα πάντα,η πίστη στον παντοδύναμο αλγόριθμο,που σε παροτρύνει να ενστερνιστείς περισσότερο απ΄ ό,τι είναι απαραίτητο τα λάθη της μωσαϊκής θεωρίας», εξήγησε ο καθηγητής Μαργκούλιες. Η διατήρηση τεράστιων βάσεων δεδομένων έχει ακόμη μία αρνητική πλευρά. «Υπάρχει η πιθανότητα να θάβεσαι κάτω από βλακώδεις πληροφορίες, όπου η ποιότητα αντικαθιστάται από την ποσότητα» κατέληξε ο καθηγητής. Παρ΄ όλα αυτά αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών καθώς και ακαδημαϊκοί ειδικοί πιστεύουν στην ανάλυση των κοινωνικών δικτύων, πιστεύουν ότι τα τρομοκρατικά δίκτυα είναι δυνατόν να ελεγχθούν αποτελεσματικά με αυτή την τεχνική κυρίως στα θέατρα πολέμου όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Ο δρ Ιαν Μακ Κάλοχ, ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού στη στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ στη Νέα Υόρκη, είπε ότι έκανε χρήση της ανάλυσης των κοινωνικών δικτύων έτσι ώστε να εξακριβώσει τη σχέση μεταξύ των εκατοντάδων βίντεο με δολοφονίες Αμερικανών από τους αντάρτες στο Ιράκ. «Η λογική του τρόπου που συνδέονται είναι απόρρητη και για αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να αποκαλύψω τις μεθόδους αλλά η ερμηνεία είναι ότι τα βίντεο έχουν δημιουργηθεί από την ίδια ομάδα. Μας επέτρεψε να δούμε τη δομή μεταξύ των τρομοκρατικών ομάδων και πραγματικών επιθέσεων» σημείωσε. Ο δρ Μακ Κάλοχ συνεργάζεται με τον καθηγητή Κάρλεϊ για την ανάπτυξη της «μετα-δικτυακής» ανάλυσης, μιας πιο εξελιγμένης μορφής της ανάλυσης των κοινωνικών δικτύων. Ευελπιστεί να μπορέσει να παρακολουθεί τα τρομοκρατικά δίκτυα σε «πραγματικό χρόνο» και να εντοπίζει τις αλλαγές που υποδηλώνουν πότε μια απειλή είναι άμεση. «Προτού πραγματοποιηθεί μια τρομοκρατική επίθεση, τότε συνήθως παρατηρείται κάποια αλλαγή σε αυτή την οργάνωση καθώς αρχίζει να προετοιμάζεται και να σχεδιάζει και να εξασφαλίζει τους πόρους για την επιχείρηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορώ να παρακολουθήσω ένα δίκτυο σε “πραγματικό χρόνο” και να παρακολουθήσω και τις αλλαγές στη συμπεριφορά του προτού συμβεί μια επίθεση» είπε ο δρ Μακ Κάλοχ. «Η ανάλυση των κοινωνικών δικτύων είναι για το παραδοσιακό,παλιομοδίτικο, αστυνομικό έργο ό,τι η στατιστική είναι για τη διαίσθηση. Εφαρμόζει τους μαθηματικούς κανόνες σε αυτό που οι άνθρωποι έκαναν από παλιά» προσέθεσε. Και κατέληξε: «Ηδη λειτουργεί στις στρατιωτικές δομές. Το πού θα καταλήξει ή πόσο επιτυχής θα αποδειχθεί δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Η ανάλυση των κοινωνικών δικτύων περιλαμβάνεται στα έγγραφα του αμερικανικού στρατού που αφορούν την αντιμετώπιση του ανταρτοπόλεμου.Είναι μέρος της “τοπικής διαλέκτου” και οι υπηρεσίες πληροφοριών τη χρησιμοποιούν».

Το μάνατζμεντ της 11ης Σεπτεμβρίου
Η ΑΝΑΛΥΣΗ των κοινωνικών δικτύων είναι ο μοντέρνος τρόπος της «ένωσης των κουκκίδων» μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων που είτε γνωρίζονται μεταξύ τους απευθείας ή γνωρίζουν κάποιον ο οποίος γνωρίζει κάποιον άλλον σε ένα δίκτυο κοινωνικών επαφών. Εχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο του μάνατζμεντ στις επιχειρήσεις για πολλά χρόνια και μόλις πρόσφατα εφαρμόστηκε και στα τρομοκρατικά δίκτυα. Η κρίσιμη στιγμή για τον τομέα της ανάλυσης των κοινωνικών δικτύων ήλθε αμέσως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες (Φωτογραφία). Τότε ήταν που αναλυτές των κοινωνικών δικτύων άρχισαν να ερευνούν τους 19 αεροπειρατές και τους συνεργάτες τους χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που είχαν ήδη δημοσιοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης. Ενας σύμβουλος μάνατζμεντ, ο Βάλντις Κρεμπς, «χτένισε» τις αναφορές σε εφημερίδες, προκειμένου να κατασκευάσει ένα κοινωνικό δίκτυο των 19 τρομοκρατών το οποίο θα μπορούσε μετέπειτα να αναλύσει. Μέσα σε λίγες εβδομάδες το δίκτυό του άρχισε να εμφανίζει μια μαθηματική εικόνα της σχέσης των τρομοκρατών, με το κάθε όνομα να αποτελεί έναν κόμβο στο δίκτυο.

Διαβάστε Περισσότερα…

Πώς η Αγκυρα προωθεί και προβάλλει συστηματικά τις θέσεις της
ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΒΗΜΑ

ΣΕ ΕΠΕΛΑΣΗ στα κέντρα λήψης αποφάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες προχωρεί συστηματικά η Τουρκία. Οπως αποκαλύπτει σήμερα η έρευνα του «Βήματος», υπό την ηγεσία του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η προβολή της Αγκυρας ως σημαντικού εταίρου με ρόλο σε πολλές περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή, ο Καύκασος αλλά και τα Βαλκάνια,
έχει αποκτήσει νέο momentum. Κρατικοί φορείς (όπως το υπουργείο Εξωτερικών και το γραφείο του Πρωθυπουργού), αλλά και ιδιωτικοί (όπως η Ενωση Βιομηχάνων- ΤUSΙΑD, θρησκευτικά κινήματα όπως αυτό του Φετουλάχ Γκιουλέν ) συνεργάζονται συστηματικά για την ανάδειξη του «brand name» Τουρκία. Η έμφαση δίδεται σε τρία σημεία: στην εκμετάλλευση του θεσμού του λόμπινγκ, στην προώθηση της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας και στην εκμετάλλευση της επιρροής των δεξαμενών σκέψης (think
tanks) που τροφοδοτούν με στελέχη τις αμερικανικές κυβερνήσεις. Την ίδια στιγμή, το ελληνικό λόμπι και η Ομογένεια επιμένουν να ακολουθούν πρακτικές του παρελθόντος, προασπίζοντας με στείρο τρόπο τα στενά εθνικά συμφέροντα. Ανθρωποι με βαθιά γνώση του τρόπου λήψης αποφάσεων στην Ουάσιγκτον επιμένουν ότι «η Αθήνα κινείται νωχελικά. Δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ώστε να κινητοποιήσει το ελληνικό λόμπι. Η καλύτερη άμυνα όμως είναι η επίθεση» σημειώνουν χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Αγκυρα δαπανά ετησίως περίπου 2 εκατ. δολάρια σε εταιρείες λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την περίοδο αυτή χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της DLΑ Ρiper, μιας πολυεθνικής νομικής εταιρείας. Τα συμφέροντα της Τουρκίας προωθεί ο Ντικ Γκέπχαρντ, πρώην βουλευτής των Δημοκρατικών που εργάζεται στην DLΑ Ρiper. Το σχετικό συμβόλαιο αποφέρει στον κ. Γκέπχαρντ περίπου 1,2 εκατ. δολάρια ετησίως, όπως έγραψε προσφάτως ο Τζον Νιούχαουζ σε άρθρο του στο «Foreign Αffairs».

Η αποτελεσματικότητά του φάνηκε πολύ καλά το 2007, όταν η Αγκυρα προσπάθησε και πέτυχε να μην υιοθετηθεί από το Κογκρέσο ψήφισμα που θα αναγνώριζε την αρμενική γενοκτονία. Η τουρκική ισχύς πάντως απεδείχθη και από το γεγονός ότι οκτώ πρώην υπουργοί Εξωτερικών (μεταξύ των οποίων και ο «πολύς» Χένρι Κίσινγκερ ) και τρεις πρώην υπουργοί Αμυνας έγραψαν επιστολές εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο ψήφισμα.

Προμετωπίδα του τουρκικού λόμπι στην Ουάσιγκτον είναι το Αμερικανοτουρκικό Συμβούλιο (Αmerican Τurkish Council- ΑΤC). Η οργάνωσή του δεν αφέθηκε στην τύχη. Το πρότυπό του ήταν η κορυφαία οργάνωση του πανίσχυρου ισραηλινού λόμπι, το ΑΙΡΑC (Αmerican Ιsraeli Ρublic Αffairs Committee). Αλλωστε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι Τούρκοι είχαν ζητήσει τη βοήθεια του ισραηλινού λόμπι ώστε να επιτύχουν την άρση του εμπάργκο όπλων μετά την εισβολή στην Κύπρο.

Η εμβέλεια της επιρροής του ΑΤC αποδεικνύεται από τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του. Πρόεδρός του είναι ο Μπρεντ Σκόουκροφτ , πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας επί προεδρίας Τζορτζ Μπους πατρός και άνθρωπος με εκτεταμένες διασυνδέσεις στην Ουάσιγκτον. Εκτελεστικός αντιπρόεδρος είναι ο Τζορτζ Πέρλμαν, υψηλόβαθμο στέλεχος της Lockheed Μartin, μιας εκ των εταιρειών-κολοσσών στους αμυντικούς εξοπλισμούς και βασικού προμηθευτή της Αγκυρας. Στο ΑΤC αλλά και στη Lockheed Μartin προσφέρει τις υπηρεσίες του και ο πτέραρχος ε. α. Τζόζεφ Ράλστον , πρώην επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SΑCΕUR). Το έργο της ΑΤC συμπληρώνουν οργανώσεις όπως η Τurkish Coalition of Αmerica και η Αssembly of Τurkish Αmerican Αssociations.

Η προβολή της Τουρκίας στο εξωτερικό- με έμφαση στις ΗΠΑ- ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 επί πρωθυπουργίας Τουργκούτ Οζάλ. Το πρώτο βήμα έγινε το 1982. Τότε ιδρύθηκε, με προικοδότηση 3 εκατ. δολαρίων, το Ινστιτούτο Τουρκικών Σπουδών (ΙΤS). Εμπνευστής του ήταν ένας σκληροπυρηνικός κεμαλιστής, ο διπλωμάτης και καθηγητής Πανεπιστημίου Σουκρού Ελεγκντάγ. Η έδρα του βρίσκεται στην Εdmund Α. Walsh School of Foreign Service του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν- την παλαιότερη και πλέον αναγνωρισμένη σχολή διεθνών σχέσεων στις ΗΠΑ.

Το ΙΤS είναι αφοσιωμένο στην υποστήριξη και ανάπτυξη των τουρκικών σπουδών στην αμερικανική ανώτατη εκπαίδευση. Σε πολλά πανεπιστήμια έχουν ενσωματωθεί προγράμματα Τουρκολογίας, Τουρκικής Γλώσσας, Οθωμανικών Σπουδών ή Σπουδών Μέσης Ανατολής. Τέτοια προγράμματα εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα (Χάρβαρντ, Μπέρκλεϊ, Πρίνστον, Σικάγο, Τζορτζτάουν, Κολούμπια). Η παράμετρος «εκπαίδευση» αποτελεί κεντρικό στοιχείο της τουρκικής προπαγάνδας ώστε να αναδειχθεί η στρατηγική σημασία της χώρας και η συμβολή της σε θέματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος (όπως η συμμαχία των πολιτισμών και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας).

Βασικός πυλώνας της κυβέρνησης του ΑΚΡ είναι επίσης η ενίσχυση της παρουσίας τούρκων ακαδημαϊκών και διανοουμένων στις ΗΠΑ. Ασφαλείς πληροφορίες κάνουν λόγο για περίπου 1.500- 2.000 τούρκους ακαδημαϊκούς που εργάζονται σε αμερικανικά πανεπιστήμια και μεγάλα think tanks. Η δημιουργία μιας δυναμικής τουρκικής διασποράς κρίνεται πολύ σημαντική και σε αυτό αποσκοπεί η κοινή πρωτοβουλία των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Τουρκίας που ανακοινώθηκε κατά την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Αγκυρα με τίτλο «Υoung Τurkey/ Υoung Αmerica: Α new relationship for a new age». Στόχος, η ανάπτυξη φιλοαμερικανικών και φιλοτουρκικών ελίτ σε Τουρκία και ΗΠΑ αντιστοίχως με ενίσχυση του λόμπινγκ και των διμερών εκπαιδευτικών-πολιτιστικών σχέσεων.

Η διείσδυση στα μεγάλα think tanks
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ηγεσία έχει κατανοήσει πολύ καλά τη σημασία που έχουν τα μεγάλα think tanks στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Τα ιδρύματα αυτά λειτουργούν άλλωστε ως ακαδημαϊκός βραχίονας κάθε αμερικανικής κυβέρνησης και ενίοτε οι προτάσεις τους υιοθετούνται αυτούσιες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση του Center for Αmerican Ρrogress, την οποία πρώτο είχε αποκαλύψει «Το Βήμα» στα τέλη Ιανουαρίου, για την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αγκυρα ώστε να την αναδείξει σε πυλώνα-«κλειδί» για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στενότατη σχέση έχει αναπτυχθεί με το Βrookings Ιnstitution. Αντιπρόεδρος στο συγκεκριμένο ινστιτούτο ανέλαβε προσφάτως ο Κεμάλ Ντερβίς, πρώην υπουργός Οικονομίας της Τουρκίας και επί πολλά χρόνια στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Υπάρχει επίσης πρόγραμμα αποκλειστικά για την Τουρκία (Τurkey Ρroject) του οποίου προΐσταται ο Μαρκ Πάρις, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αγκυρα. Τον βοηθά ο Ομέρ Τασπινάρ, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και είναι τακτικός αρθρογράφος στην τουρκική εφημερίδα «Ζαμάν».

Το πόσο επιτυχημένη ήταν η επιλογή της Αγκυρας φαίνεται από το γεγονός ότι ένα από τα κορυφαία στελέχη του Βrookings, ο Φίλιπ Γκόρντον, ανέλαβε βοηθός υπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας στην κυβέρνηση Ομπάμα. Ο Γκόρντον έχει στο παρελθόν υποστηρίξει ένθερμα την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και τις τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό, τασσόμενος ξεκάθαρα υπέρ του Σχεδίου Αναν. Υπήρξε επίσης σταθερός αποδέκτης κονδυλίων από τουρκικές πηγές για συγγραφή μελετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2006 το Βrookings έλαβε από τουρκικές πηγές κονδύλια ύψους περίπου 650.000 δολαρίων.

Το έτερο στέλεχος της αμερικανικής κυβέρνησης που φέρεται να έχει στενές σχέσεις με την Αγκυρα είναι η Ελίζαμπεθ Σέργουντ-Ράνταλ . Διευθύντρια του Τμήματος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, η κυρία Ράνταλ είχε συνυπογράψει το 2006 την έκθεση «Generating momentum for a new era in US- Τurkey relations» του Council of Foreign Relations. Η έκθεση ήταν ιδιαίτερα επικριτική για τους Ελληνοκυπρίους λόγω της απόρριψης του Σχεδίου Αναν.

Προγράμματα για την Τουρκία «τρέχουν» επίσης στο Αtlantic Council (στο οποίο ήταν πρόεδρος του ΔΣ από τον Ιούνιο του 2007 ως τον Ιανουάριο του 2009 ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Ομπάμα Τζέιμς Τζόουνς ), στο German Μarshall Fund, στο Center for Strategic and Ιnternational Studies (σύμβουλοι στο πρόγραμμα υπήρξαν τόσο ο Σκόουκροφτ όσο και ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι ) και στο Ηudson Ιnstitute (εκεί εργάζεται η Ζεϊνό Μπαράν, σύζυγος του γνωστού μας Ματ Μπράιζα που πλέον ετοιμάζεται για πρεσβευτής στο Αζερμπαϊτζάν).

Διαβάστε Περισσότερα…

Της Ντίας Ζαβρά
H πλειοψηφία των Tούρκων στηρίζει το σχέδιο του Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν και της κυβέρνησης του AKP για τη λύση του Kουρδικού. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες του σχεδίου, σε δημοσκόπηση της MetroPoll την οποία δημοσίευσε η (φιλοκυβερνητική) εφημερίδα Zaman, το 52,6% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι αντιμετωπίζει θετικά την πολιτική της κυβέρνησης σε αυτό το ζήτημα.

Eναντίον του σχεδίου τάσσεται, με βάση τη δημοσκόπηση, το 43,8%. Ωστόσο πολύ λιγότεροι είναι εκείνοι που θεωρούν εποικοδομητική τη στάση των δύο βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, του Pεπουμπλικανικού Λαϊκού Kόμματος και του ακροδεξιού Kόμματος Eθνικιστικής Δράσης, τα οποία έχουν απορρίψει την πρόταση του Eρντογάν για διάλογο.

Κατηγορίες για προδοσία
Mάλιστα, ο ηγέτης του δεύτερου, Nτεβλέτ Mπαχτσελί, κατηγόρησε για προδοσία τον πρωθυπουργό της Tουρκίας -ο οποίος, με τη σειρά του, ζήτησε τη στήριξη των Tούρκων στο προχθεσινό διάγγελμά του, διαβεβαιώνοντας ότι υπάρχουν ορισμένες «κόκκινες γραμμές» τις οποίες δεν πρόκειται να περάσει.

Πάντως, αυτή την εβδομάδα, το πιο σημαντικό στοιχείο ήταν η -έμμεση πλην σαφής- στήριξη των στρατηγών προς την κυβέρνηση. O αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Iλκέρ Mπασμπούγκ, αν και απέκλεισε κάθε διάλογο με «τους τρομοκράτες του PKK», τάχθηκε υπέρ της ανάληψης πρωτοβουλιών από την κυβέρνηση «σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο» στο μεγάλο αυτό θέμα. Aυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που έκανε τον Nτενίζ Mπαϊκάλ να προχωρήσει σε μια σπάνια ενέργεια, ασκώντας δημοσίως κριτική στον στρατό.

Tην ίδια στιγμή, πάντως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν φαίνεται να αλλάζουν τα δεδομένα για την Tουρκία. Όπως επανέλαβε ο Γάλλος υπουργός Eυρωπαϊκών Yποθέσεων, Kλοντ Λελούς, μιλώντας σε 180 πρέσβεις της χώρας του ανά τον κόσμο, «θέλουμε να υπάρχει η Tουρκία στην Eυρώπη, αλλά όχι μέσα στην Eυρώπη». Zήτησε δε επανεξέταση του πλαισίου των σχέσεων της Άγκυρας με την E.E. για να μην επέλθει «ανοιχτή κρίση».
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Αύριο είναι η επέτειος της Νίκης της 30ης Αυγούστου η οποία είναι ένας από τους σημαντικότερους θριάμβους της τουρκικής ιστορίας. Είναι η επέτειος της μεγάλης νίκης που επιτεύχθηκε στη Μάχη του Ντουμλούπιναρ μετά από την Μεγάλη Επίθεση που ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου.Η Ημέρα της Νίκης η οποία είναι η ημέρα που τέλειωσε επιτυχώς ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας θα εορταστεί αύριο σε όλη τη χώρα.
Θα διοργανωθούν τελετές σε κάθε γωνιά της Τουρκίας από Άνκαρα, Άφιον, μέχρι Ιστανμπούλ και Βαν.
Φέτος διπλασιάστηκε ο αριθμός του προσωπικού και των τεθωρακισμένων που θα παρελάσουν στην επίσημη τελετή στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ.
Στις τελετές που πέρυσι είχαν πάρει μέρος 4 χιλιάδες στρατιώτες φέτος συμμετέχουν 8 χιλιάδες στρατιώτες. Στην παρέλαση για πρώτη φορά θα πάρουν μέρος οι σημαίες όλων των στρατιωτικών μονάδων της Τουρκίας.
Φέτος θα συμμετάσχουν στις τελετές και δυο επιπλέων τάγματα από την Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου και από τη Νοτιανατολική Τουρκία. Επίσης ως ένδειξη της ενότητας, η τουρκική σημαία θα μεταφερθεί από μια μονάδα 660 στρατιωτών των Πεζικών, Ναυτικών και Αεροπορικών δυνάμεων.
Η Ημέρα της Νίκης θα είναι ακόμα πιο μεγαλοπρεπής στον ουρανό.Στις τελετές θα συμμετάσχουν 56 αεροσκάφη και 25 ελικόπτερα.Για πρώτη φορά ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού θα κάνει διέλευση με τη συνοδεία τριών μαχητικών αεροσκαφών F 16.
Και η δεξίωση της 30ης Αυγούστου φέτος θα είναι πιο περιεκτική.Στη δεξίωση προσκλήθηκαν περίπου 4 χιλιάδες άτομα.
Μεταξύ των προσκεκλημένων υπάρχουν, η πολιτική ηγεσία, το στρατιωτικό προσωπικό, οι συγγενείς των μαρτύρων και των βετεράνων, διπλωμάτες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, συγγραφείς καθώς και 100 πολίτες. Στη δεξίωση θα εκτεθεί και η έκθεση «Σαρί Ζεϊμπέκ» που αποτελείται από τις στολές του Ατατούρκ την οποία ετοίμασε ο γνωστός σχεδιαστής Φαρούκ Σαράτς.

Μηνύματα με αφορμή την Ημέρα της Νίκης
Η «ενότητα» είναι το κοινό μήνυμα της πολιτικής ηγεσίας

Η Ημέρα της Νίκης της 30ης Αυγούστου είναι η ημέρα που η βούληση του τουρκικού λαού γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία.
Στην 87η επέτειο της ημέρας οι ηγέτες εξέδωσαν μηνύματα ενότητας και αδελφοσύνης.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιούλ στο μήνυμά του σημείωσε: «Αυτή είναι μια μεγάλη νίκη. Είναι η κραυγή ενός έθνους που ζει εδώ και αιώνες ελεύθερος. Είναι η απόδειξη ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά από την ενότητά μας».

Ο Γκιούλ συνέχισε λέγοντας:
«Η Τουρκία η οποία εδραιώνει τη δημοκρατία της, κάνει σημαντικά βήματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες και ενισχύει την οικονομία της ατενίζει με αυτοπεποίθηση το μέλλον. Οι διαφορές μας είναι ο πλούτος μας. Είμαστε ένα έθνος που συμβιώνει εδώ και μια χιλιετία. Κανείς δεν μπορεί να πλήξει αυτή την ενότητα. Αρκεί να συνεχίσουμε να έχουμε αυτοπεποίθηση. Να προστατεύσουμε την ενότητά μας η οποία είναι και η μεγαλύτερη μας δύναμη. Η Τουρκία η οποία διατηρεί τη σταθερότητά της και αυξάνει ολοένα το κύρος της στο διεθνή χώρο θα συνεχίσει να αναπτύσσεται».

Και ο πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας Μεχμέτ Αλί Σαχίν εξήρε τη σημασία της ενότητας λέγοντας:
«Η εδραίωση της δημοκρατίας, η ανάπτυξη των ελευθεριών και η ανάδειξη της χώρας σε επίπεδο των σύγχρονων πολιτισμών είναι κοινή ευθύνη όλων μας, εμπνευσμένοι από την μεγάλη νίκη που επιτεύχθηκε για χάρη της ανεξαρτησίας του έθνους μας. Η πηγή της δύναμης που χρειαζόμαστε για την επίτευξη των ιδανικών της δημοκρατίας μας είναι το πνεύμα ενότητας που μετάτρεψε των αγώνα ίδρυσης σε θρίαμβο».

Ενώ ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο μήνυμα του σημείωσε:
«Με την δύναμη και το θάρρος που μας δίνει αυτή η νίκη που επιτεύχθηκε με μεγάλες αυτοθυσίες, θα προστατεύουμε τη δημοκρατία μας η οποία είναι το δημοκρατικό, κοσμικό και κοινωνικό κράτος δικαίου. Θα πραγματοποιήσουμε οπωσδήποτε τον στόχο μας να αναδείξουμε την Τουρκία».

Ο Τούρκος Πρωθυπουργός συνέχισε:
«Αυτή η νίκη είναι μια από τις σημαντικότερες αποδείξεις του θάρρους και της αυτοθυσίας του ηρωικού μας στρατού και του αγώνα του έθνους μας τον οποίο ήθελαν να σβήσουν από την ιστορία. Η Μάχη αυτή απέδειξε ακόμα μια φορά στον κόσμο ότι το έθνος μας δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την ενότητα, την ελευθερία και την ανεξαρτησία του. Πιστεύω ότι αυτό το υψηλό πνεύμα και η βούληση του έθνους μας θα παραμείνει αιώνια ζωντανή και θα συνεχίσει να φωτίζει το δρόμο μας. Είναι μεγάλη χαρά για μας που είμαστε σήμερα τόσο κοντά στην επίτευξη του στόχου μας».Τ.R.T

* Η Εορτή της Νίκης

Η Εορτή της Νίκης, στις 30 Αυγούστου, είναι ακόμη πιο επίσημη. Πρόκειται για τη νίκη του τουρκικού στρατού επί του ελληνικού, στις 30 Αυγούστου του 1922. Στις 26 Αυγούστου ο Μουσταφά Κεμάλ αυτοπροσώπως είχε ηγηθεί των στρατευμάτων του στην κοιλάδα του Αφιόν Καραχισάρ με το περιώνυμο παράγγελμα «Στόχος μας είναι η Μεσόγειος! Εφοδος». Στις 30 ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε στο Ντουμλούπιναρ και η υποχώρησή του συνεχίστηκε ως τις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα της άλωσης της Σμύρνης από τους Τούρκους.

Στις μέρες μας κάθε 30ή Αυγούστου χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη πατριωτική θέρμη. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν στην πρώτη σελίδα τους μεγάλα πορτρέτα του Ατατούρκ και μερικές φορές μοιράζουν σημαίες. Ολοι καλούνται να σημαιοστολίσουν, η Τουρκία σκεπάζεται από κόκκινο και άσπρο. Ο Τύπος γεμίζει επίσημες δηλώσεις.

Το 1996 η κυβέρνηση των ισλαμιστών είχε δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη μάχη του Μαντζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν, που είχε σημάνει στις 26 Αυγούστου του 1071 την ήττα του Βυζαντίου από τους Σελτζούκους Τούρκους. Οι τούρκοι εθνικιστές και ισλαμιστές αρέσκονται να συνδέουν την 26η Αυγούστου του 1071 με την 30ή Αυγούστου του 1922, υπογραμμίζοντας τη συνέχεια εννέα αιώνων μαχών «εναντίον του ίδιου εχθρού».

Ο εορτασμός της «απώθησης του εχθρού στη θάλασσα» στη Σμύρνη, στις 9 Σεπτεμβρίου, έχει χαρακτήρα λίγο πιο ανθελληνικό. Κομπάρσοι αναπαριστούν τη σκηνή της άλωσης της πόλης, κατεβάζοντας την ελληνική σημαία και αντικαθιστώντας τη με τα τουρκικά χρώματα. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι στις 9 Σεπτεμβρίου του 1999, ύστερα από τους σεισμούς που έπληξαν τις δύο χώρες και τις ενέργειες αλληλοβοήθειας και φιλίας, η σκηνή αυτή απεσύρθη από την τελετή.

Στις 29 Οκτωβρίου είναι η μεγάλη εθνική γιορτή, η Εορτή της Δημοκρατίας. Μετά την απώθηση του ελληνικού στρατού η Συνθήκη των Σεβρών ακυρώθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάννης, στις 24 Ιουλίου του 1923. Στις 2 Οκτωβρίου οι Σύμμαχοι εκκένωναν την Κωνσταντινούπολη. Διάφορα ξένα κράτη, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, είχαν ήδη αναγνωρίσει de facto το καθεστώς της Αγκυρας. Το βράδυ της 29ης Οκτωβρίου του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αποφάσιζε να ανακηρύξει επισήμως τη Δημοκρατία της Τουρκίας.

Η επέτειος του θανάτου του Ατατούρκ δεν είναι αργία. Είναι όμως μια ημέρα μοναδική για το τουρκικό ημερολόγιο. Ο «Νικητής» («Γαζί») πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 1938, στις εννέα και πέντε το πρωί. Την ημέρα αυτή, τη συγκεκριμένη ώρα, όλες οι σειρήνες ηχούν. Τα πάντα σταματούν για πέντε λεπτά. ΒΗΜΑ 04/03/2001

Διαβάστε Περισσότερα…

Η Σαουδική Αραβία είναι σχεδόν έτοιμη να υπογράψει συμφωνία 2 δισ. δολαρίων (1,4 δισ. ευρώ) για την αγορά όπλων όπλων από τη Ρωσία, δήλωσε το Σάββατο πηγή της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας.

«Οι εργασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί για μια σερά συμβολαίων που αφορούν την παράδοση ρωσικών όπλων και στρατιωτικής τεχνολογίας στη Σαουδική Αραβία, συνολικής αξίας δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων» δήλωσε η πηγή στο πρακτορείο Interfax.

Η Ριάντ θα μπορπύσε να αγοράσει έως και 150 ελικόπτερα -30 επιθετικά ελικόπτερα Mi-35 και έως 120 μεταγωγικά Mi-17-, πάνω από 150 άρματα μάχης T-90S, περίπου 250 τεθωρακισμένα και «αρκετές δεκάδες» συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, ανέφερε.

Τα συμβόλαια για την πώληση των αρμάτων και των ελικοπτέρων «θα μπορούσαν να υπογραφούν ακόμα και φέτος» διευκρίνισε στο Interfax.

Όπως επισημαίνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Σαουδική Αραβία -στενός σύμμαχος των ΗΠΑ- μέχρι σήμερα αγοράζει τα περισσότερα όπλα της από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη.

Το 2008, όμως, το Ριάντ και η Μόσχα υπέγραψαν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και η Ρωσία ελπίζει τώρα να κερδίσει έναν ακόμα πελάτη για την εξαγωγή οπλικών συστημάτων.

ΒΗΜΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Με αφορμή την υπόθεση των πέντε Ελληνοκύπριων Εθνοφρουρών στο Τζιάος, οι οποίοι ήταν για 35 χρόνια αγνοούμενοι και τελικώς αποδείχθηκε ότι είχαν εκτελεσθεί εν ψυχρώ με μία σφαίρα στο κεφάλι, η κ. Θεοχάρους ενημέρωσε, με επιστολή και ειδικό σημείωμα για την εκτέλεση των «πέντε», τους αξιωματούχους της EE. Η επιστολή και όλα τα συναφή στοιχεία με φωτογραφικό υλικό εστάλησαν, μεταξύ άλλων, προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, καθώς και προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γιέρζι Μπούζεκ. Επίσης, το υλικό εστάλη προς τον Αρμόδιο Επίτροπο για θέματα Διεύρυνσης Όλι Ρεν και προς άλλους Επιτρόπους, καθώς και σε Προέδρους Επιτροπών και υποεπιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως είναι αυτές των Εξωτερικών και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στην επιστολή της, η κ. Θεοχάρους τονίζει ότι η υπόθεση των «πέντε» ξετυλίγει το κουβάρι της κυπριακής τραγωδίας από ανθρωπιστικής πλευράς και ζητά όπως εξακριβωθούν όλες οι υποθέσεις αγνοουμένων στην Κύπρο. Επισημαίνει ότι η ταυτοποίηση των λειψάνων δεν κλείνει το θέμα των αγνοουμένων, διότι οι συγγενείς τους δικαιούνται να γνωρίζουν πώς, γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες δολοφονήθηκαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Γι΄ αυτό, η κ. Θεοχάρους υποστηρίζει ότι, εάν η Τουρκία επιθυμεί όντως να λάμψει η αλήθεια, τότε τόσο η παρούσα Κυβέρνηση όσο και ο τουρκικός στρατός θα πρέπει να ανοίξουν τα αρχεία τους. Ταυτοχρόνως καλεί την ΕΕ να ενεργήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα εγκλήματα, τονίζει, διεπράχθησαν από τον τουρκικό τακτικό στρατό και η Τουρκία είναι νομικά, πολιτικά και πολιτισμικά υπόλογη στην ΕΕ, στην πολιτισμένη διεθνή Κοινότητα καθώς και στη διεθνή δικαιοσύνη. Υπενθυμίζει δε ότι, για υπόθεση εγκλημάτων πολέμου, η Κροατία είχε τιμωρηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με αναστολή ενταξιακών διαδικασιών.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Οι χριστιανοί έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν στα σπίτια τους λωρίδες πράσινης μπογιάς, φέρνοντας αμέσως στη μνήμη τους τις καταστροφές της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955, τότε που ο τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.

Μάλιστα βουλευτής του τουρκικού κοινοβουλίου κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες επίσημη αίτηση προς τον υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας Μπεσίρ Αταλάι, ζητώντας να του δοθούν οι ανάλογες εξηγήσεις για το τι συμβαίνει.

Επίσης ο ίδιος βουλευτής δήλωσε ότι πρόσφατα έλαβε ένα αυξανόμενο αριθμό καταγγελιών από χριστιανούς σχετικά με παρενοχλήσεις και διακρίσεις.

Να αναφερθεί ότι οι αρμενικές και ελληνικές χριστιανικές κοινότητες ζουν στην Κωνσταντινούπολη εδώ και πολλούς αιώνες, όμως τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί πάρα πολύ οι εκδηλώσεις μίσους και τα εγκλήματα εναντίον τους. Στην Κωνσταντινούπολη σήμερα ζουν περισσότεροι από 50.000 Αρμένιοι και περίπου 2.500 Ελληνες.

Προχθές, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε τον νέο διευθυντή Ασφαλείας της Πόλης Χουσεΐν Τσαπκίν. Η επίσκεψη δεν αποκλείεται να συνδυάζεται με το συγκεκριμένο γεγονός.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο συνόδευσαν στη συνάντηση ο πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου Στέφανος και ο εκπρόσωπος των μειονοτήτων της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων Παντελής Βίγκας. (Πηγή: Espresso)

Αντίδραση της Δ.Α.

Την άμεση αντίδραση της Δημοκρατικής Αναγέννησης προκάλεσε η είδηση, ότι ελληνικά και αρμένικα σπίτια στην Κωνσταντινούπολη είναι «σημαδεμένα» με κόκκινες και πράσινες λωρίδες, μερικές μάλιστα μέρες πριν την μαύρη επέτειο των Σεπτεμβριανών.

Η Δημοκρατική Αναγέννηση ενημερώθηκε από τις ελληνικές αρχές για τις ύποπτες αυτές εξελίξεις και παρακολουθεί το θέμα από κοντά.

Διαβάστε Περισσότερα…

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Γρ. Νιώτης, Μιχ. Καρχιμάκης (σχετικό άρθρο του δημοσιεύτηκε χθες στο «Εθνος»), Βάσω Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη και Β. Οικονόμου κατά τη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής κατηγόρησαν την κυβέρνηση για «ενδοτικότητα», καθώς εκχωρεί με «λευκή επιταγή» στον εκάστοτε Στρατιωτικό Διοικητή του ΝΑΤΟ εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα (λ.χ. περιορισμός του εθνικού εναέριου χώρου), αναβαθμίζοντας μία τεχνική συνεργασία σε διεθνή σύμβαση.

Το ΠΑΣΟΚ έθεσε ευθέως θέμα αντισυνταγματικότητας της διαδικασίας, καθώς το Σύνταγμα προβλέπει πως σε περιπτώσεις σπουδαίου εθνικού συμφέροντος για τη συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών για την κύρωση της συνθήκης ή συμφωνίας, συνεπώς το συγκεκριμένο MOU θα πρέπει να παραπεμφθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο υφυπουργός Εθν. Αμυνας Κ. Τασούλας υποστήριξε πως το MOU ρυθμίζει τον τρόπο διεξαγωγής των νατοϊκών ασκήσεων και ότι δεν θίγεται η εθνική κυριαρχία της χώρας. Πάντως, την τελική απόφαση για τον αν θα παραπεμφθεί για συζήτηση στην Ολομέλεια θα λάβει η Διάσκεψη των Προέδρων έπειτα από πρόταση του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας Μαξ. Χαρακόπουλου.

Εκτός από το ΠΑΣΟΚ, καταψήφισαν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπερψήφισε ο ΛΑΟΣ.
Λ. ΓΑΛΑΝΟΣ ΕΘΝΟΣ

Εμπλοκή για ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις
Θέμα εθνικού συμφέροντος και κατ' επέκταση συνταγματικότητας ετέθη χθες στην επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, με αφορμή την ψήφιση από το θερινό τμήμα της Βουλής μνημονίου κατανόησης για τη δυνατότητα ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών επιχειρήσεων και ασκήσεων στο ελληνικό έδαφος.

Το ΠΑΣΟΚ διά των Μαρίας Δαμανάκη, Γρ. Νιώτη και Β. Οικονόμου ζήτησε την αναβολή της συζήτησης για την Ολομέλεια της Βουλής, καθώς για θέματα που άπτονται εθνικού συμφέροντος απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Και καταλόγισε «ενδοτικότητα στην κυβέρνηση» καθώς θεωρήθηκε ότι εκχωρεί στον εκάστοτε ΝΑΤΟϊκό διοικητή εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως π.χ. τον περιορισμό του εθνικού μας εναέριου χώρου.
Αντίστοιχες ήταν οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ (Κ. Αλυσσανδράκης) και ΣΥΡΙΖΑ (Αννα Φιλίνη).
Ο υφυπουργός Αμυνας Κ. Τασούλας αντέτεινε ότι στο μνημόνιο ρυθμίζεται ο τρόπος διεξαγωγής των ΝΑΤΟϊκών ασκήσεων. Μόνο κόμμα που ψήφισε τη συμφωνία ήταν ο ΛΑΟΣ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Βουλή – Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ της Ελλάδος και του Ανώτατου Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης

Εγκρίθηκε από την αρμόδια κοινοβουλευτική Επιτροπή,με τις ψήφους της ΝΔ και του ΛΑΟΣ,αλλά με την έκφραση αρνητικής γνώμης από το ΠΑΣΟΚ,το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ,το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, με το οποίο κυρώνεται το Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding) μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ανώτατου Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (Supreme Headquarters Allied Power Europe/ SHAPE),σχετικά με την παροχή Υποστήριξης Φιλοξενούντος Έθνους,κατά τη διάρκεια ασκήσεων επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ.

Με την έναρξη της συνεδρίασης τα κόμματα της Αντιπολίτευσης έθεσαν θέμα αντισυνταγματικότητας του σχεδίου νόμου,έκαναν λόγο για αναρμοδιότητα της Επιτροπής να αποφανθεί επί θέματος που «άπτεται εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων» και ζήτησαν να αναβληθεί η συζήτηση μέχρις ότου αποφανθεί επ’ αυτού το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και να διεξαχθεί η συζήτηση στην Ολομέλεια. «Πρόκειται για μεταφορά αρμοδιοτήτων που προβλέπονται από το Σύνταγμα σε Διεθνή Οργανισμό»,τόνισε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γρ. Νιώτης, προσθέτοντας πως απαιτείται για την ψήφισή του Ολομέλεια και αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων.

Ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Τασούλας ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, παρά για διαδικαστική συμφωνία που ρυθμίζει τον τρόπο διεξαγωγής νατοϊκών ασκήσεων και ζήτησε να μην γίνεται σύγχυση μεταξύ των «αισθημάτων αντιπάθειας προς το ΝΑΤΟ και των πολιτικών και νομικών ζητημάτων».

Τόσο οι βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, όσο και ο πρόεδρος της Επιτροπής Μάξιμος Χαρακόπουλος, επεσήμαναν πως δεν προβλέπεται από τον Κανονισμό αρμοδιότητα της Επιτροπής να αποφανθεί για θέμα συνταγματικότητας ή μη ενός νομοσχεδίου και ως εκ τούτου διεξήχθη η συζήτηση και εγκρίθηκε η κύρωση. Η Επιτροπή συμφώνησε, πάντως, να ζητηθεί η γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής.

Επί της ουσίας του σχεδίου νόμου,ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Β. Οικονόμου και οι βουλευτές Βάσω Παπανδρέου και Μ. Καρχιμάκης ανέφεραν ότι υποκρύπτεται εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, έκαναν λόγο για συμφωνία – ομπρέλα που δίνει «λευκή επιταγή» στον στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ και καταλόγισαν στην κυβέρνηση πολιτική υποχωρήσεων στα εθνικά μας θέματα. Εκ μέρους του ΚΚΕ,ο Κ.Αλυσανδράκης καταψήφισε και κάλεσε τον ελληνικό λαό να αυξήσει την επαγρύπνησή του για την εμπλοκή της χώρας μας σε "νατοϊκούς τυχοδιωκτισμούς".

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, η κα Άννα Φιλίνη, καταψήφισε επίσης,ζήτησε να συζητηθεί το Μνημόνιο στην Ολομέλεια και χαρακτήρισε ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι δεν καθορίζονται οι περιοχές που θα διεξάγονται ασκήσεις, παρά παραπέμπονται σε μεταγενέστερα κείμενα.

Από τον ΛΑΟΣ,ο Γ. Γεωργίου ψήφισε υπέρ.

Απαντώντας ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Τασούλας επικαλέστηκε αντίστοιχη συμφωνία του 2000 που φέρει την υπογραφή της κας Βάσως Παπανδρέου, στην οποία – όπως είπε – προβλέπονται απευθείας διακανονισμοί, ασυλίες, προνόμια και ετεροδικίες και «πολύ περισσότερες εκχωρήσεις αρμοδιοτήτων» για να σημειώσει ότι το ΠΑΣΟΚ "αρέσκεται να εκφράζεται αριστερά και να πολιτεύεται δεξιά". Σε κάθε περίπτωση επανέλαβε πως δεν υπάρχει κανένα θέμα εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, τόνισε ότι εμείς επιβάλλουμε τους όρους και τους κανονισμούς μας και απευθυνόμενος προς την πτέρυγα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την κάλεσε «να αποφύγει το στερεότυπο ότι το ΝΑΤΟ είναι μπαμπούλας».Αλλωστε, πρόσθεσε, «είχατε την ευκαιρία να βγάλετε την χώρα από το ΝΑΤΟ,αν θέλατε».

© 2009 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διαβάστε Περισσότερα…

Σε επίσκεψη του χτες στο κατεχόμενο χωριό Βουνό, ο κ. Ταλάτ, σύμφωνα με τα τ/κ ΜΜΕ, αναφέρθηκε και στην παράνομη επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου στα κατεχόμενα που αρχίζει το βράδυ της Δευτέρας και θα συναντηθεί μαζί του την Τρίτη, όπου και θα αξιολογήσουν από κοινού τις εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις.

Αναφερόμενος στις συνομιλίες, είπε ότι το σημαντικότερο κεφάλαιο είναι αυτό της διακυβέρνησης και της κατανομής εξουσιών και ότι είναι ένα από τα τρία κεφάλαια που συμφώνησε με την ε/κ πλευρά.

Τα υπόλοιπα δύο, είναι αυτά της οικονομίας και των σχέσεων με την ΕΕ, ανέφερε ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, σύμφωνα με τα τ/κ ΜΜΕ.

Υποστήριξε ακόμα ότι υπάρχουν σοβαρές αποκλίσεις στο περιουσιακό, ότι το εδαφικό θα συζητηθεί τελευταίο και ότι ακόμη δεν επήλθε συμφωνία στον τρόπο εκλογής το Προέδρου και Αντιπροέδρου του «συνεταιρικού κράτους».
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΥΠΕΞ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Σκληρή η γραμμή Αγκυρας σε Ταλάτ
Του ΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Εν όψει της β' φάσης των απευθείας συνομιλιών Χριστόφια-Ταλάτ, που αρχίζει την ερχόμενη Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, μεταβαίνει στα κατεχόμενα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου για διαβουλεύσεις με τον Ταλάτ, τον ψευδοπρωθυπουργό Ερογλου και άλλους Τουρκοκύπριους ηγέτες. Αναφέρεται ότι στα κατεχόμενα βρίσκεται για επαφές και ο πρόεδρος της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Αλί Σιαχίν.

Κυβερνητικοί κύκλοι στη Λευκωσία εκτιμούν ότι οι νέες οδηγίες που στέλνει η Αγκυρα στον Ταλάτ με τον Νταβούτογλου είναι η τήρηση σκληρότερης στάσης στη β' φάση των διαπραγματεύσεων. Οι Τούρκοι εκτιμούν πως η σκληρή στάση τούς φέρνει κέρδη, διότι γίνεται αφορμή μεγαλύτερων πιέσεων προς την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Ο Νταβούτογλου έρχεται αρχές της εβδομάδας -είναι η δεύτερη φορά από την ανάληψη των καθηκόντων του- και πιστεύεται ότι είναι κομιστής του πλάνου που χάραξε το τουρκικό ΥΠΕΞ και θα ακολουθήσει πιστά ο Ταλάτ κατά τη β' φάση των συνομιλιών, όταν θα γίνει η ανάγνωση των έξι κεφαλαίων που συνθέτουν σε γενικές γραμμές το Κυπριακό. Η Αγκυρα επιδιώκει να ασχοληθεί με τις τελευταίες λεπτομέρειες της όλης διαδικασίας στην προσπάθειά της να αποφύγει δυσμενείς επιπτώσεις στην ενταξιακή της πορεία τον Δεκέμβριο.

Το μομέντουμ

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φιλελεύθερου», παρά το γεγονός ότι το κατοχικό καθεστώς επιχειρεί να παρουσιάσει την Τουρκία να ενδιαφέρεται «μόνο για το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων», είναι προφανές ότι το πλαίσιο των κινήσεων καθώς και η παραγωγή όλων των θέσεων που υποβάλλονται στις διαπραγματεύσεις ανήκουν στο τουρκικό ΥΠΕΞ.

Για την τουρκική πλευρά το επιδιωκόμενο είναι να περάσει ως «διαδικαστική αναγκαιότητα» ο δεύτερος γύρος και να μπουν στο λεγόμενο πάρε-δώσε τέλη Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου. Στόχος είναι η διατήρηση του μομέντουμ στο Κυπριακό μέχρι και την αξιολόγηση της Τουρκίας από την Ε.Ε.

Ακαρπη απέβη η προχθεσινή συνάντηση του γ.γ. του ΑΚΕΛ Αντρου Κυπριανού με τον πρόεδρο της Βουλής και του ΔΗΚΟ Μάριο Κάρογιαν για την εξεύρεση τρόπων συγκόλλησης των ρηγμάτων που έχουν δημιουργηθεί στις σχέσεις των δύο κομμάτων, καθώς και στις σχέσεις ΔΗΚΟ και προέδρου Χριστόφια. *

Διαβάστε Περισσότερα…

Μήπως τελικά έφτασε και η ώρα του Καρζάι; Η ώρα να τον …απολύσουν ΗΠΑ και ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι, επειδή ο νυν πρόεδρος του Αφγανιστάν «δεν έχει κάνει τη δουλειά», όπως την ήθελαν οι υποστηρικτές του στη Δύση, που έχασαν πλέον την υπομονή τους μαζί του; Και, το σπουδαιότερο ίσως, επειδή εμφανίζεται να ωφελείται από τα, βαθμιαίως αποκαλυπτόμενα, εκατοντάδες περιστατικά νοθείας στις προεδρικές εκλογές της 20ής Αυγούστου (έστω τον πρώτο γύρο τους), με αποτέλεσμα να τσαλακώνει έτσι και το πρεστίζ του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, για τον οποίο η διεξαγωγή έγκυρων εκλογών στο Αφγανιστάν αποτελεί δεδηλωμένο πολιτικό στοίχημα και στρατηγικό στόχο;

Τελικά, ο Χαμίντ Καρζάι «δεν έχει κάνει τη δουλειά» όπως ήθελαν οι… χορηγοί του, ενώ το τσουνάμι καταγγελιών για περιστατικά νοθείας στις εκλογές εξάντλησε και την υπομονή τους…

Οι ενδείξεις, για αυξανόμενη δυσαρέσκεια, ένταση και οργή μάλλον, στις σχέσεις των Αμερικανών με τον Χαμίντ Καρζάι, μεταβλήθηκαν πλέον σε απόλυτη βεβαιότητα, με την επιστροφή του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για Αφγανιστάν και Πακιστάν, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, στην Ουάσιγκτον. Ο Χόλμπρουκ, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής του από την Καμπούλ, είχε περιοριστεί να συστήσει «υπομονή» προς τον Καρζάι και τον κυριότερο πολιτικό του αντίπαλο, τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Αμπντουλά Αμπντουλά, γιατί και οι δύο βιάστηκαν, πριν καταμετρηθούν τα ψηφοδέλτια, να ανακηρύξουν εαυτούς ως νικητές των εκλογών.

«Ραπόρτο» Χόλμπρουκ

Επιστρέφοντας όμως στη βάση του, ο Χόλμπρουκ ενημέρωσε τους πολιτικούς του προϊσταμένους και για τις κατ' ιδίαν συναντήσεις του με τον Καρζάι: Ο οποίος ήθελε φυσικά να επανεκλεγεί από τον πρώτο γύρο και αντέδρασε με θυμό απέναντι στον Χόλμπρουκ, ενώ συζητούσαν τα ενδεχόμενα ενός δεύτερου εκλογικού γύρου ή απόσυρσής του από την προεδρία. Ο Καρζάι επέσυρε τον κίνδυνο του ξεσπάσματος εκτεταμένης εθνοτικής βίας σε αυτές τις περιπτώσεις. Και τότε προφανώς θύμωσε και ο Χόλμπρουκ…

Ακόμα και αν αποδεχόντουσαν το γεγονός ότι ο Καρζάι δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό για να καταπολεμήσει την εκτεταμένη διαφθορά κυβερνητικών αξιωματούχων και πολέμαρχων στη χώρα του, από όπου, μεταξύ άλλων, προέρχεται το 90% της παγκόσμιας παραγωγής οπιοειδών, οι Αμερικανοί με τίποτα δεν καταπίνουν αυτό: Το ότι παραμονές των εκλογών, ο Καρζάι επανέφερε στη χώρα, από την Τουρκία όπου είχε καταφύγει, τον Αμπντουλρασίντ Ντοστούμ, για να επωφεληθεί από τις ψήφους της εθνικής μειονότητας των Ουζμπέκων, της οποίας ηγέτης θεωρείται ο συγκεκριμένος, ο πλέον αιμοσταγής πολέμαρχος. Η μαζική εξόντωση εκατοντάδων Ταλιμπάν μέσα σε κοντέϊνερ κατά την προέλαση της Βόρειας Συμμαχίας το 2001 είναι από τα γνωστότερα «κατορθώματά» του, για τα οποία θα μπορούσε να παραπεμφθεί στο διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, όπως τώρα υπαινίσσονται, όλο και συχνότερα, οι Αμερικανοί – πρώην σύμμαχοί του.
(Πηγή: Reuters)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Διαβάστε Περισσότερα…

Ειρήσθω:Στα «Στενά» των Βρυξελλών…
ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Δ Υ Ν Α Τ Α Ι, άραγε, να υπάρξει επιτέλους πανστρατιά; Τώρα που επίκειται η από πολλού αναμενόμενη αναμέτρηση, στης Ε.Ε. τα «Στενά», φθινοπώρου και Δεκεμβρίου; Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, εύχαρεις θα έπρεπε να ήσαν, κατ’ ιδίαν κι αναμεταξύ τους, οι των Ελλήνων, Κυπρίων τε και Ελλαδιτών, στρατηγούντες. Οι κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις των στόλων του Ξέρξη, παρασύρθηκαν να ναυμαχήσουν. Στα ευνοϊκότερα, για τον ισχνότερο αλλ’ ορκισμένο για νικηφόρους ελιγμούς ελληνικό στόλο, Στενά. Είναι, δηλαδή, θεμιτή -με όρους στρατηγήματος- η αντιστοιχία της Ναυμαχίας στης Σαλαμίνος τα Στενά, 29η Σεπτεμβρίου 480 π.Χρ., με την Τουρκία «πά’ στο κρόδωμαν» της αξιολόγησής της, τον Δεκέμβριο 2009 μ.Χρ. στης Ε.Ε. τα «Στενά»; Γιατί να μην είναι, αφού γενικώς και απ’ όλους ανεξαιρέτως τους επί σειράν ετών στρατηγούντες σε Αθήνα και Λευκωσία, η πάσα ελπίς, στην «ευρωπαϊκή πορεία» της Τουρκίας εναποτέθηκε. Εκεί, στα ευνοϊκά «Στενά» των Βρυξελλών, όπου οι ημέτερες δυνάμεις διαθέτουν το ικανό να αναμετρηθεί με τις εχθρικές, όπλο του Θεσμικά Αυτόνομου Κριτή της Τουρκίας.

Ε Π Ε Ι Γ Ε Ι, λοιπόν, η συγκρότηση πανστρατιάς. Ο παραμερισμός της ηττοπάθειας, των δισταγμών και των «αλλού γι’ αλλού» προφάσεων. Έστω κι αν χρειαστεί να ξαναειπωθεί το θεμιστόκλειο «πάταξον μεν, άκουσον δε». Το σπουδαιότερο προαπαιτούμενο είναι η πανστρατιά. Και η συγκέντρωση όλης της προσοχής στον συντονισμό όλων των διαθέσιμων δυνάμεων, για το αποφασιστικό κτύπημα με την ορμή του αισχύλειου «νυν υπέρ πάντων αγών». Ακόμα κι αν είν’ αναγκαία η πονηράδα του Θεμιστοκλή, για να προλάβει τους ηρωικούς Λακεδαιμονίους του Ευρυβιάδη, μην αποπλεύσουν για την προστασία του Ισθμού.

Α Υ Τ Ο ΠΡΕΠΕΙ να ’ναι τώρα το πρώτιστο και ύψιστο καθήκον όλων των πολιτικών ηγεσιών, κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων, σε Κύπρο και Ελλάδα. Για την Κύπρο, για το Αιγαίο, για τη Θράκη, στα «Στενά» των Βρυξελλών. Εκεί, μας έλεγαν, άλλωστε, ότι αναμένουν τόσους και τόσους καιρούς την Τουρκία. Για την ένταξη της οποίας, στην Ε.Ε., κατέστησαν σημαιοφόροι άνευ, μέχρι τούδε, οποιουδήποτε ανταλλάγματος, αλλά και με τη διαβεβαίωση ότι η σημαιοφορία τους δεν ήταν ποτέ «λευκή επιταγή»; Καιρός να δούμε ΜΕ ΕΡΓΑ ότι τα λόγια τους δεν ήσαν σκέτες δημαγωγίες. Και, βεβαίως, προσοχή: Οι αναμετρήσεις στα Στενά κινδυνεύουν πάντα από τον αργυρώνητο Μαλιέα Εφιάλτη. Μην οδηγήσει από την Ανοπαία Ατραπό τις επίλεκτες δυνάμεις του Ξέρξη στα νώτα των ημετέρων δυνάμεων, όπως στα Στενά των Θερμοπυλών, Αύγουστο 480 π.Χρ. ή τις κεμαλικές στρατιές στη Σμύρνη, Αύγουστο 1922 μ.Χρ. και τον Αττίλα-2 στην Κύπρο, Αύγουστο 1974 μ.Χρ.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΑ 28.8.09

Εκείνο το πρώτο πληθυντικό «εμείς», στην ΑΚΕΛική εν εξουσία εκδοχή του «εμείς οι ίδιοι στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία να εισβάλει, να κατακτήσει και να μη φεύγει από την Κύπρο», εννοεί να ταυτίζει όλον τον λαό, συμπεριλαμβανομένων και των… Ακελιστών, με την ανθελληνική χούντα των προδοτών; Κι όταν λέμε για το 1974, «δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου» εννοούμε, συνεπώς, ότι το ένα από τα… δίδυμα το διαπράξαμε «οι» Έλληνες, το άλλο «οι» Τούρκοι και, άρα, πάμε… πάτσι, ας πάρουν χάρισμά τους έναν «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς»;
Λάζ. Α. Μαύρος
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Κάθε καλοκαίρι τα τελευταία έτη, η θεματολογία στα ΜΜΕ κυριαρχείται από δυο, κυρίως, ειδήσεις. Το πρώτο είναι οι πυρκαγιές και οι ζημιές που προκαλούνται στους πολίτες και τη φύση. Το δεύτερο είναι, οι χαρακτηριζόμενες από τα ΜΜΕ, ως «παραβιάσεις» του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη. Και τα δυο συμβάντα, υποτίθεται ότι παραπέμπουν σε αδιαμφισβήτητα γεγονότα και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως «ειδήσεις» και όχι ως «ισχυρισμοί». Ετσι, έχουμε την είδηση «Μεγάλης έκτασης φωτιά χθες στο Γραμματικό», αφ’ ενός και την είδηση «Παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου χθες κοντά στο Αγαθονήσι», αφ’ ετέρου.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η διαφορά μεταξύ των δυο γεγονότων είναι πολύ σημαντική. Το συμβάν με τις πυρκαγιές βασίζεται σε διυποκειμενικές παρατηρήσεις (δηλαδή, παρατηρήσεις στις οποίες συμφωνούν όλοι οι παριστάμενοι-θεατές) ενώ στο συμβάν με τις παραβιάσεις απουσιάζει τόσο η ατομική, όσο και η διυποκειμενική παρατήρηση. Αυτό κάνει το συμβάν με τις πυρκαγιές είδηση -κάτι το οποίο δεν ισχύει με τις «παραβιάσεις».

Στην περίπτωση μιας πυρκαγιάς, όλοι οι παριστάμενοι (και οι θεατές του τηλεοπτικού βίντεο), ανεξαρτήτως εθνότητας, φύλου και ηλικίας θα συμφωνήσουν ότι αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους είναι μια πυρκαγιά. Μπορεί να διαφωνήσουν ως προς τα αίτια της πυρκαγιάς και την έκταση των υλικών ζημιών, όμως, δεν θα διαφωνήσουν για τη φύση του γεγονότος που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους.

Εντελώς διαφορετική είναι η κατάσταση με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά αεροσκάφη. Κατ’ αρχάς, ποτέ κανείς δημοσιογράφος απ’ αυτούς που υπογράφουν το σχετικό ρεπορτάζ δεν είναι παρών, ούτε θα είχε ποτέ άλλωστε, τη δυνατότητα να παρατηρήσει πού ακριβώς βρίσκεται το τουρκικό αεροσκάφος. Ούτε η όρασή του, ούτε η τηλεοπτική κάμερα μπορεί να καταγράψει την ακριβή τοποθεσία του αεροσκάφους. Αρα απουσιάζει το βασικό στοιχείο μιας είδησης, η παρατήρηση. Ενώ όλοι βλέπουν τις πυρκαγιές, κανείς δημοσιογράφος δεν έχει «δει» μια παραβίαση απ’ τις εκατοντάδες στις οποίες αναφέρονται καθημερινά τα δημοσιεύματα του τύπου.

Αλλά, ακόμα κι αν μπορούσαν οι δημοσιογράφοι να δουν τις πτήσεις των τουρκικών αεροσκαφών, θα απουσίαζε η διυποκειμενική συμφωνία που καθιστά αληθή τα αναφερόμενα γεγονότα. Διότι, αν υποθέσουμε ότι τέσσερις δημοσιογράφοι- ένας Ελληνας, ένας Τούρκος, ένας Δανός και ένας Κορεάτης- παρατηρούσαν το γεγονός, θα διαφωνούσαν ριζικά μεταξύ τους. Ο μόνος από τους τέσσερις που θα χαρακτήριζε το συμβάν ως «παραβίαση» θα ήταν ο Ελληνας. Οι άλλοι τρεις θα διαφωνούσαν. Διότι μόνο η Ελλάδα θεωρεί ότι ο υπερκείμενος εναέριος χώρος επεκτείνεται πέρα των 6 μιλίων, που είναι τα χωρικά ύδατα της χώρας. Κανένα άλλο κράτος στον κόσμο δεν αναγνωρίζει ένα τέτοιο καθεστώς. Αρα, στο βαθμό που η πτήση πραγματοποιείτο πχ. στον χώρο μεταξύ 6 -10 μιλίων (10 μίλια έχει καθιερώσει μονομερώς η Ελλάδα ως τον εναέριο χώρο της), αυτό για τον Ελληνα θα αποτελούσε παραβίαση, όμως, για τον υπόλοιπο κόσμο όχι.

Η διαφορά, λοιπόν, μεταξύ της είδησης της πυρκαγιάς και της «είδησης» των τουρκικών «παραβιάσεων» είναι ότι, στην πρώτη περίπτωση, ο δημοσιογράφος έχει άμεση αντίληψη του γεγονότος ενώ στην δεύτερη, βασίζεται και υιοθετεί μια εκτίμηση των κρατικών αρχών. Η είδηση δεν είναι ότι «τουρκικά αεροσκάφη παραβίασαν τον εναέριο χώρο στο Αγαθονήσι» αλλά ότι «τουρκικά αεροσκάφη παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο στο Αγαθονήσι, ισχυρίζεται (δηλώνει, αναφέρει κλπ) το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Αμυνας». Με άλλα λόγια, η είδηση δεν βρίσκεται στην «παραβίαση» του ελληνικού εναέριου χώρου, την οποία κανείς δημοσιογράφος δεν έχει παρατηρήσει, αλλά στον ισχυρισμό του ελληνικού υπουργείου.

Μετατρέποντας τον ισχυρισμό των κρατικών αρχών σε «είδηση», ο δημοσιογράφος στην ουσία διαπράττει ένα από τα σοβαρότερα ατοπήματα στη δημοσιογραφία. Παρουσιάζει ως είδηση έναν ισχυρισμό, χωρίς να προσπαθήσει να τον διασταυρώσει εξετάζοντας και τους ισχυρισμούς των άλλων εμπλεκόμενων στο θέμα, μερών. Όμως, φαίνεται ότι τελικά ισχύει αυτό που είχε πει κάποτε ένας Ελληνας διανοούμενος: «Εκεί που αρχίζουν τα εθνικά θέματα στην Ελλάδα, τελειώνει η δημοσιογραφία…»

Τάκης Μίχας
newstime.gr
*H δημοσίευση ενός άρθρου δεν συνιστά και υιοθέτηση του περιεχομένου του

Διαβάστε Περισσότερα…

ΑΓΚΥΡΑ.–
Την υποστήριξη του ΝΑΤΟ στη «δημοκρατική κίνηση», με την οποία προτίθεται ν' αντιμετωπίσει το Κουρδικό ζήτησε, κατά τη διάρκεια σύντομης συνάντησης, από τον ΓΓ της Συμμαχίας, Αντερς Φογκ Ρασμούσεν, ο Τούρκος πρωθυπουργός, αφού υπενθύμισε με νόημα ότι επί 57 χρόνια η Τουρκία «υπηρετεί πιστά τους στόχους του ΝΑΤΟ». Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπάθησε να δώσει το στίγμα της τακτικής που σχεδιάζει ν' ακολουθήσει, λέγοντας ότι «η ανοιχτή ή η υπόγεια συμπαράσταση στην τρομοκρατία, όπως και η συνέχιση των συγκρούσεων και της αστάθειας προκαλούν μόνο αίμα και δάκρυα» και αφήνοντας, ουσιαστικά, να εννοηθεί ότι πλέον «στο τραπέζι πέφτουν» και άλλες λύσεις πλην της στρατιωτικής καταστολής, χωρίς, όμως, να υπάρχει σαφής εικόνα ποιες είναι αυτές και τι είδους βοήθεια ζητά από το ΝΑΤΟ.

Οι χθεσινές δηλώσεις Ερντογάν φαίνεται ότι αποτελούν συνέχεια της «πρωτοβουλίας» που ανήγγειλε στα τέλη Ιουλίου απέναντι στο Κουρδικό, στο πλαίσιο της οποίας, μάλιστα, συναντήθηκε με αντιπροσωπεία του φιλο-κουρδικού Κόμματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία στις 6 Αυγούστου. Αν και κατά τη διάρκεια εκείνης της συνάντησης δε θίχτηκε κανένα σημαντικό ζήτημα (ούτε για το ενδεχόμενο χορήγησης αμνηστίας στους μαχητές του ΡΚΚ που θα αποφασίσουν να αφήσουν τα όπλα, ούτε η τύχη του φυλακισμένου Οτσαλάν), αναλυτές τη χαρακτήρισαν ιδιαίτερα σημαντική αφού ήταν η πρώτη φορά που ο Ερντογάν μίλησε με το συγκεκριμένο κόμμα. Υπενθυμίζεται ότι για την πρωτοβουλία του αυτή ο Ερντογάν δέχεται σκληρές επικρίσεις από την αντιπολίτευση και από στελέχη του στρατού.
ΡΙΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διαβάστε Περισσότερα…

Με το επιχείρημα ότι οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Αφγανιστάν διακινδυνεύουν τις ζωές τους χωρίς την προστασία του ΝΑΤΟ, ο Ράσμουσεν κάλεσε χθες την Άγκυρα να διευκολύνει τη Συμμαχία στο θέμα αυτό. Ερωτηθείς για τα «μηνύματα» που έλαβε κατά την προχθεσινή επίσκεψή του στην Αθήνα, δήλωσε:

«Επικεντρώνομαι στις πρακτικές συνέπειες. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μια ρεαλιστική βάση και να βρούμε μια ικανοποιητική λύση».

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών σχολίασε ανεπίσημα ότι ρεαλισμός δεν σημαίνει εγκατάλειψη βασικών αρχών, ενώ παραπονέθηκε ότι οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. δεν προσπάθησαν αρκετά να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, ενώ η Τουρκία έκανε αυτό που της αναλογούσε.

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου Ράσμουσεν- Νταβούτογλου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, επιβεβαίωσε ότι ένα μεγάλο μέρος των συνομιλιών επικεντρώθηκε στο Αφγανιστάν, ενώ υποσχέθηκε ότι «η Τουρκία θα εξακολουθήσει να συμμετέχει στις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ στο ανώτατο επίπεδο». Πρόσθεσε πάντως ότι τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του αφγανικού στρατού και ότι δεν προτίθεται να στείλει επιπλέον δυνάμεις στο Αφγανιστάν.

«Η Τουρκία είναι στην πρώτη γραμμή των συμμάχων», είπε, απ' την πλευρά του, ο Ράσμουσεν, ο οποίος υπογράμμισε, κατά τα άλλα, την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στους κόλπους της Συμμαχίας και την υιοθέτηση ενός νέου στρατηγικού δόγματος, μέσα στον επόμενο χρόνο.

Ο κ. Ράσμουσεν δήλωσε, εξάλλου, ότι υπάρχουν ήδη «θετικά σημάδια» όσον αφορά τις σχέσεις της Ατλαντικής Συμμαχίας με τη Ρωσία.

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Διαβάστε Περισσότερα…

Μια παράνομη αεροπορική εταιρεία, με στόλο σύγχρονων αεροσκαφών Βoeing και Αirbus, βγαίνει λόγω χρεών, στο σφυρί. Το πρόβλημα είναι ποιος θα αγοράσει μια τέτοια εταιρεία, που δεν αναγνωρίζεται από την ΙΑΤΑ, που έχει περιορισμένα δρομολόγια και έδρα παράνομο αεροδρόμιο σε κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Πρόκειται για τις λεγόμενες Τουρκοκυπριακές Αερογραμμές, οι οποίες κάνουν δρομολόγια μόνο προς και από την Τουρκία και τις οποίες κανένας δεν μπορεί να αγοράσει αφού είναι παράνομες. Το μόνο που μπορεί να αγοράσει είναι τα αεροσκάφη της. Στο ζήτημα της εξαγοράς του αερομεταφορέα αυτού επενέβη ο λεγόμενος «υπουργός Συγκοινωνιών» του κατοχικού καθεστώτος κ. Χασάν Τάτσοϊ, ο οποίος υποσχέθηκε- άγνωστο πώς θα το επιτύχει- ότι τους επόμενους μήνες η αεροπορική εταιρεία του ψευδοκράτους θα προγραμματίσει και πτήσεις προς την Ιταλία, χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Βεβαίως η κυπριακή κυβέρνηση καραδοκεί και είναι αποφασισμένη να μην αφήσει, με διαβήματα στην ΙΑΤΑ, στον ΙCΑΟ, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την παράνομη αεροπορική εταιρεία να επεκτείνει τα δρομολόγιά της. Ηδη η Λευκωσία αντέδρασε έντονα όταν ένα καράβι άρχισε τα δρομολόγια από τα Κατεχόμενα προς τη Συρία και τελευταίως προς τον Λίβανο, ενώ καταγγέλλει κάθε προσπάθεια που γίνεται είτε από ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες είτε από κρατικούς αερομεταφορείς για απευθείας πτήσεις προς και από τα Κατεχόμενα.

Η αεροπορική εταιρεία των Κατεχομένων δημιούργησε μια μαύρη τρύπα της τάξεως των 150 εκατ. δολαρίων ετησίως, ενώ τα έσοδά της ανέρχονται σε 110 εκατ. δολάρια. Οι πιλότοι μένουν απλήρωτοι και την περασμένη εβδομάδα πραγματοποίησαν λευκή απεργία (slow-down), με αποτέλεσμα να προκληθεί χάος στο κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμπου. Ο τουρκοκυπριακός Τύπος έγραψε ότι η απεργία αυτή στοίχισε στις «αερογραμμές» 700.000 δολάρια.

Αφού οι «αερογραμμές» του ψευδοκράτους βουλιάζουν στα χρέη, το κατοχικό καθεστώς επιχειρεί να αξιοποιήσει το κατεχόμενο (και παράνομο κατά τους διεθνείς αεροπορικούς οργανισμούς) αεροδρόμιο της Τύμπου ζητώντας overflight fees για τα αεροσκάφη που περνούν πάνω από αυτό, χωρίς βεβαίως να ελέγχει το FΙR Λευκωσίας, που ελέγχεται πλήρως από την κυπριακή κυβέρνηση. Μόνο οι τουρκικές αερογραμμές το χρησιμοποιούν κατά παράβαση των αεροπορικών κανονισμών.

Αγορά σπιτιού με δώρο… ΙΧ
Αν η κρίση στις αεροσυγκοινωνίες του ψευδοκράτους θεωρείται μεγάλη, μεγαλύτερη είναι η κρίση στη βιομηχανία οικοδομών. Γνωστή εταιρεία κατασκευών του ψευδοκράτους άρχισε, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Πολίτης» , να δωρίζει ένα αυτοκίνητο σε κάθε αγοραστή μιας κατοικίας ή διαμερίσματος. Σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, όσοι δεν επιθυμούν αυτοκίνητο έχουν εναλλακτική λύση, αφού μπορούν να επιλέξουν τον εξοπλισμό του σπιτιού τους σε ηλεκτρικά είδη ή ακόμη… διακοπές!

ΒΗΜΑ

Διαβάστε Περισσότερα…