Προεκλογικός περίπατος ΚΑΘΟΔΟΝ ΜΠΡΟΣΤΑ – ΚΑΘΟΔΟΝ ΠΙΣΩ

λεύτερος, όπως τάχτηκε να είναι, επαναστάτης και αφέντης,

προς κάθε σκεπτόμενο Πολίτη και κατεύθυνση, 

να τρέξει, να προλάβει, να ουρλιάξει και να προγκήξει

τους θηριοδαμαστές και αδηφάγους, που κατάφεραν,

μέσα από τους νόμους της κοινωνικής ζούγκλας,

να μας καθυποτάξουν και να μας δαμάσουν.

Άριστοι κατασκευαστές της ανομίας, της διαφθοράς,

ρήτορες-βερμαλιστές μεγάλων μεγεθών του ψεύδους,

αλαζόνες και ένθερμοι υποστηριχτές του προσωπικού συμφέροντος 

και ακόμα πιο άριστοι στην αρπαγή της νοημοσύνης.

Μεγάλες γραβάτες, παχουλοί μισθοί και μεριά,

υπερόπτες στα γραφεία τους, μυγιάγγιχτοι και βλοσυροί 

-ο καταδυναστευόμενος Πολίτης πληρώνει-, 

οι δημόσιες υπηρεσίες σφύζουν από το εγώ του ατόμου,

άσχετοι οι πιότεροι και προερχόμενοι από τις κομματικές επετηρίδες

και ο λειτουργικός και ανθρώπινος Υ π ά λ λ η λ ο ς

αποτελεί πλέον σπάνιο φαινόμενο.

Δρόμοι, πλατείες, πάρκα, πεζοδρόμια, φυσικό περιβάλλον κατεστραμμένο     

και σ’ όλα αυτά συμβάλλανε και οι κομματικοποιημένοι Πολίτες.

Από κει και μετά η καταδικασμένη Κοινωνία των «Πολιτών»

μέσα από μια αδιαπέραστη χαβούζα εκπέμπει σήματα  s o s

ζητώντας σανίδα σωτηρίας.

Πού θα τη βρει; Οι «πολιτικοί», καλά να είναι, πάντα προσφέρονται.

Έτσι και τώρα. Γνωρίζοντας και οι ίδιοι την αθλιότητα των πραγμάτων

ζητούν να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να μας πατούν το σβέρκο… 

Λοιπόν, στον ρυθμό του προεκλογικού περιπάτου

προς κάθε σκεπτόμενο Πολίτη και προς κάθε κατεύθυνση 

επιστρατεύω το Λόγο και κράζω:

Τρέξτε Πολίτες και σήμανε η ώρα,

-μια άγια ώρα, που ποτέ δε θα ξαναρθεί- 

σε πανελλαδικό προσκλητήριο τώρα μας καλεί

με πρωταγωνιστάδες, όλους τους βολεμένους,

τους αρπάχτρες, τους ψευταράδες και τους διεφθαρμένους.

Οραματιστές του μηδέν, του πίσω, του χάους,

αλχημιστές αποτυχημένοι και άλλοι «επιτυχημένοι»

βουτηγμένοι ως στ’ αφτιά στο καζάνι των σκανδάλων

αρχιτέκτονες, κάθε λογής μασόνοι ή αλλιώς μιάσματα

ή αλλιώς οδηγοί ερπυστριών μεγάλων τόνων βάρους

-ίσαμε τους Έλληνες Πολίτες-

που μοιάζουν ή θυμίζουν ή γίνανε σαν ξερασμένα βότσαλα

βυθισμένα στις βαριές σκιές των βράχων,

σκιές που κι ο ήλιος δεν μπορεί να διαπεράσει

αφήνοντας τα βότσαλα να τα πνίγουν οι σκιές,

τα λυσσώδη κύματα, τ’ άγρια σκουξίματα τ΄ αγέρα

και οι οδηγοί των ερπυστριών να αλωνίζουν.

Είχαμε και τις φωτιές, τα κάψανε όλα και οι βροχές

θα ορμήσουν στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια

και τα ανθρωπάκια θα πιλαλούν να σώσουν τα υπάρχοντά τους

που η λάσπη θα σβαρνίζει ανεξέλεγκτα

μεταβάλλοντας την απόγνωση σε οργή και κατάρα,

μέχρι να ’ρθει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση

για να τα ξεχάσουν όλα.

Και περάσαμε στο χινόπωρο, θα ’ρθει κι ο χειμώνας,

θα φρυάζει με μανία ο άνεμος στις μικρές μέρες, κρύες και μαύρες,

θα ρίχνει ο ουρανός τα ασημένια καρφιά του   

στους πυρόπληκτους, στους σεισμόπληκτους, στους παλιννοστούντες,

στους επαναπατριζόμενους, στους μετανάστες- λαθραίους και μη,

οι συνταξιούχοι θα αγγελοκρούονται με το χάσμα της ακρίβειας

και οι αγρότες θα περιμένουν να πάρουν κάποια βοήθεια.

Τρέξτε Πολίτες και σήμανε η ώρα,

Να, κοιτάξτε, μας έρχονται πάλι.

Καθοδόν μπροστά κι ολοταχώς, με κομμένα πόδια κι ανάσα

απ’ την αγωνία της αρπαγής των ψήφων

για την κατάχρηση της εξουσίας. 

Στην όψη και στα μάτια να ζει  ο ξύλινος λόγος

-που κι αυτός με το πέρασμα των δεκαετιών σάπισε· ατόνησε-

μα και σ’ άλλα σημεία αφώτιστα,

μακιγιαρισμένα με άρωμα πόρνης

και καμουφλαρισμένα με στολίδια… δημοκρατικά! 

Αμ! πώς αλλιώς θα εξαπατήσουν τους Πολίτες;

Η πόρνη δείχνει το βρακί της για να προσελκύσει.

Αυτοί, οι «πολιτικοί», έχουν για ελκυστικό δόλωμα τη δημοκρατία

κολλημένη σε ξεσχισμένα πανό, άθλια απ’ την πολυχρησία,

υπόδουλη, έρμη και καρφωμένη στο σταυρό των συμφερόντων

με «γύφτικα» σκουριασμένα καρφιά,

τα φτιαγμένα στα καμίνια των τζακιών,

που τα ονόματά τους, οι Έλληνες, απαξιούν να προσφωνήσουν.

Τρέξτε Πολίτες και σήμανε η ώρα,

Να, κοιτάξτε, έρχονται πάλι.

Με τα τριτοκοσμικά τροπάρια, τα κομματικά τους ευαγγέλια

και με παρατεταμένες τις «σύγχρονες» λόγχες,

στοχεύουν στη νοημοσύνη, την ελάχιστη που απόμεινε των Πολιτών.

Και απλώνουν τα χέρια ψηλά, να πιάσουν ήλιους, αστέρια

Να πιάσουν εμάς!

Και τη σκόνη που πίσω σηκώνουν, δεν τη βλέπει κανείς.

Δεν τη βλέπει κανείς τους, δε φτάνει το μυαλό ως εκεί.

Έχει πιάσει κι αυτό το δικό του αλάτι ή σκουριά,

μαύρη, βαριά ή μια πλάνη;

Κι εμείς…; Ποιοι εμείς;

Εμείς που τους δώσαμε τα ηνία της εξουσίας

για να εφαρμόσουν σε βάρος μας μια «μοντέρνα» δικτατορία

πλαισιωμένη με όλα τα κακά στοιχεία του αμοραλισμού,

της ανελέητης δήωσης, του ονάγρου εκφαυλισμού

μετατρέποντάς μας κατά κράτος σε βορά κερδοσκόπων και κομπιναδόρων,

με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε πάντα στο χρόνο μηδέν,

να βρισκόμαστε πάντα σε απυρόβλητες διελκυστίνδες

να σφυρηλατούμε στα καμίνια μας τη δική τους αναλγησία

που προβάλλεται μεγαλοπρεπώς ως κομματική ελίτ

που δεν είναι παρά μόνο ανδράποδα made in USA, NATO, EU, 

και άλλων διεθνών οργανισμών και της Παγκόσμιας αισχροκερδείας

του μεγάλο κεφαλαίου.

Μια γκρουπούσκουλα με πολλά κεφάλια και κοφτερά δόντια,

που δεκαετίες τώρα τα μπήγει στο λαό, ο οποίος,

καλείται τώρα να τους εμπιστευτεί και να τους ψηφίσει,

περνώντας και πάλι στο περιθώριο – στρατόπεδο των μη προνομιούχων

και κατόχων του καπιταλιστικού εκτρώματος, 

-προπαρασκευαστικό στάδιο ανυπαρξίας…

Πολίτη, θέλεις να πλουτίσεις; Γίνε βουλευτής!

Θ’ αποκτήσεις και λεφτά και μεριά

αλλά θα’ σαι και ισόβια καταραμένος· αναξιοπρεπής,

θα ζεις αιωνίως σε μια στάνη, άγνωστη για τον σκεπτόμενο άνθρωπο.

Ακούστε Πολίτες και σήμανε η ώρα,

μια πανσπερμία ανάλγητων ανθρώπων χτυπά την πόρτα μας

οι σαγηνευτικές σειρήνες τους ηχούν ήδη

και λένε, τι λένε, ότι λένε κάθε φορά

μόνο που τώρα τα παραλένε, ποιοι;

Οι γλυκαμένοι από τη μέθη της εξουσίας    

και οι κουρασμένοι που προσδοκούν την αλλαγή.

Αλλά και άλλοι κομπαρσοκομματάδες μικρών κομμάτων,

«δεξιών» και «αριστερών».

Στην πίτα των τριακοσίων μετέχουν κι αυτοί.

Αμ πώς; Μεγάλη δουλειά το έδρανο, που απομακρύνει τον άνθρωπο

απ’ την πραγματικότητα, δίνοντάς του άλλα χαρακτηριστικά.

Και να οι αντιπαραθέσεις των «μονομάχων!»

Και να τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης

βάναυσα να επιδίδονται στην απόκτηση του «μεροκάματου. 

Μηνύματα, προγράμματα, δεσμεύσεις όσο ποτέ.

Τι να κάνουν οι άμοιροι!

Ο Παγκόσμιος καπιταλισμός έχει απαιτήσεις.

Κάνει τον «πολιτικό» εργαλείο του.

Βέβαια, αραιά και πού υπάρχουν και κάτι αναλαμπές

όπως αυτή που κρατά το κύρος της πατρίδας μας κάπως ψηλά.

Αλλά αυτές οι ελάχιστες αναλαμπές,

δεν πηγάζουν από τις σημερινές προεκλογικές υποσχέσεις

που προσπαθούν να δώσουν έμφαση

μέσω αλχημιστικών προγραμμάτων και μεθόδων

κι ούτε μέσω κυβερνήσεων που μετέτρεψαν την Ελλάδα,

αν όχι σε τσιφλίκι τους, σε «σύγχρονο» ευρωκαντόνι.

Αυτές οι αναλαμπές είναι πολιτιστική κληρονομιά,

που χάρη στον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό

και στον Παγκόσμιο Έλληνα Μετανάστη 

μας γνωρίζουν ως Έλληνες…

Αλλιώς θα ψαχνόμασταν.

Μας έχει μείνει όμως το όνομα, το χρωστάμε στους προγόνους μας,

μα κι αυτό έχει περάσει στα μεγάλα παζάρια των κούρων.

Το ακόνισμα των ψαλιδιών τους ακούγεται.

Εθνικά θέματα, τα λένε.

Κατά τ’ άλλα, είμαστε κούφιοι! Είμαστε άτομα της ύλης!

Και καλά οι αγράμματοι, τους κάνανε αγράμματους

και ανάλογη η συμπεριφορά τους σαν Πολίτες.

Οι σημερινές καθεστηκυίες τάξεις, αγράμματους θέλουν.

Σ’ αυτούς χρωστάν τους «θριάμβους» τους.

Κι έναν ακόμα εκλογικό θρίαμβο

που θα τους ανεβάσει στο σβέρκο του λαού διεκδικούν και τώρα.

Κάτι δεν πήγε καλά με το κυβερνών κόμμα.

Όχι από σκάνδαλα… σκάνδαλο σημαίνει κλεψιά, αρπαγή,

βίλες, κότερα και αστρονομικές κονόμες.

Αυτά τα έχουν οι …έλληνες (με μικρό έψιλον).

Δε μοιάσανε τους ήρωες του ‘21! Ούτε της Εθνικής Αντίστασης!

Τα «ΘΑ» τους κολλούν σαν πρησμένες βδέλλες στα στόματά τους.

Κι εμείς φτάσαμε στον ανοιγμένο από μας πάτο.

Να πάει άραγε ακόμα πιο κάτω;

Ξυπνήστε Πολίτες απ’ τον μακάβριο ύπνο.

Κοιταχτείτε μεταξύ σας και αφουγκραστείτε τα μηνύματα των καιρών.

Οι στρωματοποιημένες πανστρατιές –πλέμπα στα μάτια των αετονύχηδων-

σας φωνάζουν.

Ανθρωποκύματα από νέους ανέργους, εργάτες, αγρότες.

Συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι, βιοτέχνες, επιχειρηματίες

και άλλα κοινωνικά στρώματα πατημένα

από τους οδοστρωτήρες των κομματικών νομενκλατούρων…

…

Ας μου επιτραπεί να κλείσω με ένα απόσπασμα του Κωστή Παλαμά αφιερωμένο κι αυτό στους Πολίτες.

«Όποιος στοχαστικός, σα γιαταγάνι
το στοχασμό του αντρίκεια ας τόνε βγάζει.
Πές τα, και ακέρια και γυμνά? δε φτάνει

να λάμπ' η αλήθεια? πρέπει και να σφάζει.
Ο λόγος, που χτυπά και που θυμώνει,
ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει.5

Ο λόγος, άξιος, και σφυρί, και ακόνι
Μην κοιτάς το χοντρόλογο παζάρι,
μην ακούς τ' ανοστόλογο σαλόνι

Μα σ' όλα νόημα, δύναμη και χάρη,
σ' αρχοντιά και σε πλέμπα, γη δεν είναι
να την καταφρονάς, περιβολάρη

Παντού μπορείς ν' ανθίσεις, το νου κρίνε!»
(Ο Λόγος που χτυπά – Κωστής Παλαμάς)

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Σεπτέμβρης 09  2009 pelasgos@fasoulas.de   www.fasoulas.de