Του Μάριου Ευρυβιάδη
Είναι πασιφανές ότι η αντίστροφη μέτρηση για να ξανατοποθετηθεί η Κύπρος στο εδώλιο του κατηγορουμένου και του φταίχτη, ώστε να εξαγνιστεί για μία ακόμη φορά η Τουρκία, έχει ήδη αρχίσει. Έτσι και αναπόφευκτα ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα υποστεί και αυτός με τη σειρά του από την αυτοπροσδιοριζόμενη «διεθνή κοινότητα», δηλαδή τους Αγγλο-αμερικάνους και τα παρακολουθήματά τους , αυτά που υπέστησαν οι προκάτοχοί του αλλά κυρίως ο Σπύρος Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Αυτή υπήρξε η στρατηγική και το παιχνίδι των Δυτικών από το 1974 μέχρι και σήμερα. Ποτέ, μα ποτέ οι Αγγλο-αμερικάνοι δεν ενδιαφέρθηκαν για την οποιαδήποτε μορφή επίλυσης που θα ικανοποιούσε στοιχειωδώς την καταπληκτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού (δηλαδή πάνω από το 80% του πληθυσμού) και η οποία θα ακύρωνε το αίτημα της ανασφάλειας που έχει επιβάλλει η Άγκυρα. Η επιβολή αυτή έγινε και με την ενεργή συμβολή των Αγγλο-αμερικανών και η οποία καλλιεργείται ευλαβικά από το 1974. Για τους Αγγλο-αμερικάνους η Άγκυρα, παλαιότερα των κεμαλικών και σήμερα των ισλαμοπασάδων, δεν πρέπει να δυσαρεστείται λόγω Κύπρου για μία σειρά από λόγους που είναι πλέον κοινός τόπος. Πρέπει συνεπώς η Κύπρος να λειτουργεί ως σατράπης της Άγκυρας. Στην Κύπρο μόνο μίας μορφής ειρήνη μπορεί και πρέπει να υπάρξει, η τουρκική.
Εδώ επανέρχομαι στον ανώνυμο Τούρκο διπλωμάτη ο οποίος στις παραμονές των τελευταίων προεδρικών εκλογών στην Κύπρο εξέφρασε την προτίμησή του για τον κ. Χριστόφια. Αλλά γιατί; Για να αποδείξουμε στην διεθνή κοινότητα, υπογράμμισε, ότι ούτε ο Χριστόφιας θέλει την ειρήνη. Ποια ειρήνη; Την τουρκική.
Δείγματα γραφής ότι τον κ. Χριστόφια τον περιμένουν στη γωνία είναι παντού. Είναι οι χρονικά επιτήδειες δηλώσεις του μέγα μάγιστρου του νεοθωμανισμού, του Νταβούτογλου. Εδώ να υπενθυμίσω την αμερικανόμπνευστη στρατηγική του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, ότι πάντα θα βρίσκεται «ένα βήμα μπροστά» από το αντίστοιχο κυπριακό. Η θέση αυτή είναι απαραίτητη για την επίφαση και το παιχνίδι των εντυπώσεων, που πρωτάρχισαν οι Αγγλο-αμερικάνοι και ολοκληρώνουν τώρα οι Τούρκοι.
Όλοι οι ενεργούμενοι των Άγγλο-αμερικανών και της Άγκυρας ξεσπαθώνουν ένας -ένας. Ο ανεκδιήγητος Λόρδος Χάνεϊ διέκοψε τις διακοπές του για να μας νουθετήσει ακόμη μία φορά, πόσο καλά θα περνάμε ως σατράπηδες της Άγκυρας. Εμφανίστηκε το γνωστό International Crisis Group, που χρηματοδοτείται εν μέρει και από την Άγκυρα καθώς και το λιγότερο γνωστό German Marshal Fund of the US. Το τελευταίο που προπαγανδίζει ασύστολα υπέρ της Τουρκίας και του κατοχικού καθεστώτος, χρηματοδοτείται εν μέρει από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και από το Niarchοs Foundation. Κορωνίδα όλων είναι η εμφάνιση μιας ονομαζόμενης «Ανεξάρτητης Επιτροπής» για την Τουρκία που προεδρεύεται από τον τ. Πρόεδρο της Φιλανδίας Αρτισαάρι. Ο τελευταίος είναι ένας από τους αρχιτέκτονες του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας και τον οποίο η «διεθνής κοινότητα» αντάμειψε πρόσφατα με το Nobel ειρήνης! Η «Ανεξάρτητη Επιτροπή» του Αρτισαάρι είναι τόσο ανεξάρτητη ώστε ο Πρόεδρός της μίλησε πρόσφατα στην Ουάσινγκτον πλέκοντας το εγκώμιο της Τουρκίας και κατηγορώντας την Κύπρο. Τα έξοδα μετάβασης και διαμονής του σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο της αμερικανικής πρωτεύουσας πληρώθηκαν από τους χουβαρντάδες Τούρκους. Οι τελευταίοι φρόντισαν να ικανοποιηθούν και οι όποιες άλλες ανάγκες του Φιλανδού.
Μπορεί να πιστεύει και να νομίζει ότι θέλει ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το επιτελείο του. Αλλά αν δεν συμμορφωθεί με την τουρκική ειρήνη και με την τουρκική θεώρηση της ιστορίας θα μαρτυρήσει και αυτός. Και θα διαπιστώσει στο πετσί του (κάτι που προφανώς πάει να ξεχάσει) και το οποίο τεκμηριώνουν δύο από τους πιο καταξιωμένους ιστορικούς, οι Ronald Robinson και John Gallagher , ότι «οι Αυτοκρατορίες καταρρέουν αλλά ο Ιμπεριαλισμός συνεχώς ανασταίνεται». (Africa and the Victorians. The Climax of Imperialism, 1961).
