Ξεφεύγοντας για λίγο από το εκρηκτικό, μετεκλογικό «πολιτικό» κλίμα, θα αναφερθούμε στο αυτό καθαυτό Κλίμα που είναι ο Πλανήτης μας και τα υπάρχοντά του. Δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνονται αναφορές με «κόκκινο» από διάφορους επιστήμονες και περιβαλλοντολόγους για την αυξανόμενη ρύπανση του όμορφου Πλανήτη μας, που με μαθηματική ακρίβεια οδεύει προς την από ανθρώπων χέρια καταστροφή.
Λοιπόν, ως λάτρεις και εραστές αυτού του κόσμου και του Πλανήτη, μέχρι στιγμής τίποτα θετικό δεν έχει παρουσιάσει ο νέος αιώνας μας και στους ορίζοντές του δεν βλέπουμε κάποιο ξαστέρωμα. Και λέμε λάτρεις και εραστές για να μη θεωρηθεί ότι βλέπουμε μόνο αρνητικά. Προσπαθούμε να δούμε και τα θετικά, αλλά έχουμε δυσκολίες να τα εντοπίσουμε. Άλλωστε η ταχύτητα στις Παγκόσμιες εξελίξεις επιβάλλει να είμαστε ρεαλιστές έστω και αν κολλάμε στο θειάφι της απαισιοδοξίας ή της μεμψιμοιρίας. Και όσο και αν προσπαθούμε να δείξουμε αισιόδοξοι, δεν τα καταφέρνουμε. Πίσω απ' τις σκιές των αισιοδοξιών, πρυτανεύουν οι σκιές των απαισιοδοξιών.
Μονολεκτικά θα λέγαμε ότι πρόκειται για έναν από κάθε άποψη αιώνα-εκτελεστή των ανθρωπίνων θηριωδιών. Ένας αιώνας κατευθυνόμενος, απρόσωπος και απορυθμιστής των κοινωνιών και των λαών του Πλανήτη από αχυράνθρωπους της Δύσης. Αυτοί, οι αχυράνθρωποι, που με βεβαιότητα θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα στη Δύση της ζωής και του Πλανήτη, θηριωδώς πρωτοστάτησαν τους τελευταίους αιώνες και ιδιαίτερα στον 20ο αιώνα. Τα δε χαρακτηριστικά του περασμένου αιώνα, που η Δύση του επέβαλε, είναι η αποσύνθεση με ό, τι συνεπάγεται στον Πλανήτη και ό, τι ζει σ' αυτόν, ο οποίος δέχτηκε παραφρόνων πυρηνικά μαχαιρώματα και που εξακολουθεί να δέχεται και να συσσωρεύονται στα σπλάχνα του αλλά και στην επιφάνειά του των «ανθρώπων» δηλητήρια.
Βεβαίως για όλα αυτά δε φταίει ο 21ος αιώνας που ήρθε και ο Πλανήτης με τις καρκινογόνες μεταστάσεις που ζει και που μετατράπηκε σε ηφαίστειο, αλλά ένα μικρό μέρος του κόσμου μας που μαζί του διαγράφει την πορεία της και η ανθρωπότητα. Μαζί, μία μετά την άλλη, παρασύρονται και οι αξίες που αυτές και μόνο κατάφεραν να κρατήσουν κάποιες ισορροπίες σε έθνη και λαούς και τον Πλανήτη στη ζωή. Μια από αυτές ήταν η αγάπη και ο σεβασμός προς τη Φύση. Όμως, ιδιαίτερα στο τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα, στην προσπάθειά του να πρυτανεύσει το άγριο, ανήθικο και αιμοβόρο, πολυπρόσωπο, δολοφονικό και κατασταλτικό κεφάλαιο, το ίδιο μέσω των μηχανισμών του εγκαθίδρυσε τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, αφού προηγουμένως έγδαρε κυριολεκτικά τους λαούς και κατάστρεψε το οικολογικό μας σύστημα. Ανυπολόγιστα κονδύλια πληρώνουν οι λαοί για εξοπλισμούς, για Πολέμους, για μίση, για μόνιμη και ακαταπολέμητη ραδιενέργεια ενώ η εκμετάλλευση που περνά μέσα απ' τα γρανάζια της άνευ προηγουμένων καπιταλιστικής τεχνολογίας, κατάφερε και τους παρέσυρε στα ποταπά και ανήθικα σκοτάδια του.
Μια άλλη αρνητική όσο και σπουδαία παράμετρο αποτέλεσε και ο Πολιτισμός, ο οποίος, αφού μπασταρδεύτηκε με διάφορα σύμβολα και είδωλα, μπήκε στο χορό της γάγγραινας του αιώνα. Πολιτισμός με όλη τη σημασία της λέξης, τον οποίο επικαλούνται κέρβεροι και δολοφόνοι, καταστροφείς και παρανοϊκοί, κακούργοι και πανούργοι για να δείχνουν όχι μόνο απολίτιστοι και άγριοι που ήταν και είναι, αλλά ό, τι χειρότερη ξετσιπωσιά μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Τόσο ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος όσο και ο Δεύτερος επιβεβαιώνουν το αναμφισβήτητο. Μέσα από το δυτικό πολιτισμό ξεκίνησαν. Ο μεν Πρώτος Παγκόσμιος είχε ως σημείο αναφοράς τις ανθρώπινες απώλειες και τις διαστάσεις των Δυστυχιών σε εκατομμύρια συνανθρώπους μας, στον Δεύτερο προστέθηκε η αργή μα σίγουρη καταστροφή του Πλανήτη μας από τη χρήση των ατομικών όπλων και των πυρηνικών δοκιμών στη συνέχεια σε θάλασσες και ωκεανούς από τους παράφρονες της Δύσης.
Εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις ατόμων, μικρών οικολογικών και λοιπών οργανώσεων, δεν είδαμε σήμερα τον κόσμο των γραμμάτων και των τεχνών να εναντιώνεται και να αντιδρά προς το σταμάτημα της καταστροφής του Πλανήτη. Και επίσης δεν είδαμε ούτε τον πνευματικό κόσμο (κάθε εκκλησία του χριστιανισμού) να βγαίνει στου δρόμους, ως όφειλε, και να διαμαρτύρεται. Όλοι οι παραπάνω φορείς έχουν εξανδραποδισθεί ή κάτω από το βάρος των οικονομικών συμφερόντων, της ιδιοτέλειας και των μικρόψυχων φιλοδοξιών τους έχουν αλλοιωθεί. Και μαζί τους παρέσυραν σε μεγάλο βαθμό και τους λαούς έτσι ώστε οι απλοί Πολίτες του κόσμου να μένουν αδιάφοροι περιμένοντας από άλλους να βγάλουν τα φίδια απ' τις τρύπες. Βέβαια δεν περιμένουμε να δούμε τίποτα από την πολιτική και τους πολιτικούς και πολύ περισσότερο από τους Αμερικανούς, οι οποίοι είναι μπροστάρηδες και αμετάκλητοι καταστροφείς και εξακολουθούν να δημιουργούν πληγές στον Πλανήτη εν ονόματι της… τρομοκρατίας… της δημοκρατίας, των… ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της… ειρήνης!
Μεγάλες πληγές δέχτηκε και η Ευρώπη ένεκα της επικράτησης των αγριάνθρωπων -«πολιτισμένων», τους οποίους μέσω της ιστορίας γνωρίσαμε. Καλυμμένοι πίσω από τα προσωπεία των στεγνών αυτοκρατόρων, βασιλιάδων κ.α. που παρήγαγαν υποταγή και τρόμο, φτάνουν στις μέρες μας… αναβαθμισμένοι ως… δημοκρατικοί ηγέτες της Δύσης. Και οι μεγάλες πληγές της Ευρώπης, τα αυτομαχαιρώματα και οι δολοπλοκίες, τα αέναα σκάνδαλα κάθε μορφής από εξωμότες και επονείδιστους πολιτικούς, (μοναρχοφασίστες, αποικιοκράτες και ρουφιάνους παλιά) και με… δημοκρατικούς, «πράσινους» και χριστιανοδημοκρατικούς, αμοραλιστές και ανδράποδα, όπως παρουσιάζονται και φτάνουν στις μέρες μας, ήταν προτιμότερα από το να ασχολούνταν με το οικολογικό μας σύστημα.
Μια αλυσίδα παθών και σύγχρονων δυναστειών που εδράζεται στη γηραιά Ήπειρο και, περνώντας πάνω από ερείπια και στάχτες, συγκροτείται… πολυπολιτισμικά «χτίζοντας» έναν κόσμο ανδραπόδων, σ' ότι αφορά τη μεγάλη πλέον παραγωγή κατωτέρων μαζών και αντίστοιχα την κατάργηση των τάξεων των λαών της, οδηγώντας τους στα στάδια του εκφαυλισμού.
Ο εκφαυλισμός, ο οποίος όπως ο καρκίνος που περνά σε στάδια μετάστασης και «τρώει» όλα τα σωθικά, έτσι κι αυτός αποτελεί το πιο άγριο αποτέλεσμα των Πολέμων και το βλέπουμε στην κοινωνική αποσύνθεση ή αλλιώς εκφύλιση του ανθρώπινου στοιχειού. Αυτό συντελείται στις μέρες μας. Και για να ακριβολογούμε, συντελείται με τεχνολογική ακρίβεια και ταχύτητα.
Εν κατακλείδι, θα επαναλάβουμε τη ρήση: μην περιμένεις να πεθάνει η μάνα σου για να δεις ότι υπάρχει θάνατος. Τα βήματα που κάνουν οι …πολιτισμένες Χώρες της δύσης είναι ελάχιστα. Το παραμορφωμένο πρόσωπο του Πλανήτη μας δεν θεραπεύεται με παχιά λόγια και διαπραγματεύσεις για το ποιος καίει περισσότερο κάρβουνο. Σίγουρα οι «ηγέτες» της Δύσης δε νιώθουν στη ραχοκοκαλιά τους το σύγκρυο που αφήνει η βοή του Πλανήτη. Τα συμφέροντα των απάνθρωπων πολιτικών της, μαύρισαν τον ουρανό από τη μια άκρη ως την άλλη και οι αισθήσεις τους έχουν μεταβληθεί σε ύλη. Οι δε προσπάθειες που καταβάλουν μεταφράζονται σε αδικαιολόγητη και διαχρονική εγκληματική αδιαφορία. Να γιατί ο αιώνας δεν έχει να παρουσιάσει κάτι ξεχωριστό κάτι δικό του, κάτι που να ελπίζει κανείς. Στον Πλανήτης μας οι «άνθρωποι» έχουν δημιουργήσει το μεγάλων και επικίνδυνων διαστάσεων ηφαίστειο. Οι λαοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα και να αφουγκραστούν τις ανατριχιαστικές και αλλεπάλληλες δονήσεις του. Δεν αρκεί στο να αντευχόμαστε τις εκρήξεις του. Λαοί ξυπνήστε από το λήθαργο και ενωθείτε. Ο Πλανήτης γη αφορά όλους μας.
. . . .
«…Μα σας βλέπω αδιάφορους, ψυχρούς σαν παγωμένους
Και σας θωρώ, μεν ζωντανούς, μα πιότερο πεθαμένους / Με πουλημένη την ψυχή στο σατανά
Και με τα σχέδιά του βαθιά στα λογικά σας / Πού να μπορείτε να ανοίγετε αράδα
Πα στους ανθρώπους και Πλανήτη μας πληγές / Συμπυκνωμένες, τις κάνετε, αχρείοι
Και μεταβάλλονται σε χρήμα και φωτιά / Χρήμα για σας, χλιδή και βογκητό δυσβάσταχτο δικό μας
Μα και φωτιά και τ' άναμμα θα φτάσει
Δε μάθατε, ω άθλιοι, πως η φωτιά δε στέκετε στη φούχτα και όλους θα σας κάψει
Και στάζουνε τα χέρια σας από αίμα / Και να φωνάζει, άμοιροι, η ίδια η καρδιά σας:
«Στοπ! να ουρλιάζει αδιάκοπα, σταθείτε, θυμηθείτε / Ποιοι είστε, πούθε έρχεστε, τι θέλετε, που πάτε;»
Αφήστε την ταχύτητα
Κι εσάς θα αφανίσει κι εμάς θα μας γκρεμίσει…»
(Απόσπασμα από το: «Κραυγές στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα!»)
