Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Ας τελειώνουμε επι τέλους με τις κοινοτοπίες. Μετά από τοσα χρόνια, και τόσα νέα παιδιά σπουδαγμένα εδώ και στο εξωτερικό, δεν είναι δυνατόν η πολιτική μας ζωή να κινείται πάνω σε ιδέες και προτάσεις των τελών της δεκαετίας του ‘80!! Η κυβέρνηση ασχολείται ακόμη με την αναδιανομή του εισοδήματος. Αλλά δίχως ιδέες για το πως αυτό θα παραχθεί, θα σχηματισθεί και θα μεγαλώσει. Mε εμμονές εναντίον των ανοιχτών και ελεύθερων αγορών αρχίζει να αναπτύσσει πολιτικές πάνω στην λογική πως ο νεοφιλελευθερισμός δήθεν ευθύνεται για τα διεθνή οικονομικά αδιέξοδα.
Εχω επανειλημμένα βέβαια εξηγήσει πως το σκεπτικό ότι ο νεοφιλελευθεριμός είναι υπεύθυνος για την οικονομική κρίση είναι για κατανάλωση ανεγκέφαλων κοινωνιστών. Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει περιορισμό κυκλοφορίας νομίσματος. Η κρίση προήλθε από απεριόριστες πιστώσεις και ανεξέλεγκτη κυκλοφορία χρήματος. Αρα; Η κρίση επίσης στο τραπεζικό σύστημα προήλθε από τα άνευ εγγυήσεων δάνεια στέγης που ξεκίνησαν στις ΗΠΑ με απόφαση του Κογκρέσσου. Με ποινικές μάλιστα κυρώσεις κατά Τραπεζών που επέμεναν σε εγγυήσεις – κι όχι θαλασσοδάνεια. Αν αυτά είναι νεοφιλελεύθερα, εγώ τότε είμαι οπαδός της …κας Παπαρήγα !!
Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει περιορισμό κυκλοφορίας νομίσματος. Η κρίση προήλθε από απεριόριστες πιστώσεις και ανεξέλεγκτη κυκλοφορία χρήματος. Αρα; Η κρίση επίσης στο τραπεζικό σύστημα προήλθε από τα άνευ εγγυήσεων δάνεια στέγης που ξεκίνησαν στις ΗΠΑ με απόφαση του Κογκρέσσου
Καλοί είναι οι αφορισμοί. Χρειάζονται όμως και προτάσεις. Απ΄όσα γνωρίζω, οι πολιτικές της αγοράς έκαναν τον κόσμο πλουσιότερο τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι τάχα ηλίθιοι οι εκλογείς σε ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία, Ολλανδία και τόσες άλλες χώρες που με φανατισμό ενέκριναν τέτοιες πολιτικές; Το ζήτημα δεν είναι η εξασφάλιση της ισότητας, για την οποία πολλοί φωνάζουν. Αλλά η αύξηση και η μαζική συμμετοχή στην ευημερία. Οταν η ανάπτυξη έρχεται από δυναμικές οικονομικές πολιτικές και την αξιοποιηση των ευκαιρών της αγοράς θα υπάρξουν αναγκαστικά εισοδηματικές διαφορές. Θα μεγαλώσει όμως κι ο πλούτος. Και ο κόσμος γίνεται, αν και με ανισότητες, πλουσιότερος. Με πολιτικές αναδιανομής και παροχών (λ.χ. φτηνή στέγη σε όλους) προκλήθηκε η κρίση. Και με τις επεκτατικές πολιτικές μεγαλώνει αντί να θεραπεύεται. Οπως λ.χ. οι επεκτατικές πολιτικές του Ομπαμα στις ΗΠΑ και του Brοwn τώρα στην Βρετανία. Γι αυτό θα κερδίσουν οι συντηρητικοί τις επόμενες εκλογές.
Οι ιδέες για αναδιανομή και κρατικό οικονομικό επεκτατισμό υπήρξαν, αποτυχημένες βέβαια, πλατφόρμες σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων του ‘70, του ‘80 και λιγότερο του ‘90. Οταν τα εισοδήματα ήσαν μεγάλα. Και οι πολίτες βέβαια αρνητικοί στο να τα χάσουν η να τα μοιράσουν. Γι' αυτό και συνήθως τους καταψήφιζαν. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι πολιτικές ενδυνάμωσης της οικονομίας με ενίσχυση και απελευθέρωση της ατομικής επιχειρηματικής δράσης. Με παράλληλη μείωση του δημόσιου τομέα. Λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι και μικρότερη γραφειοκρατία. Είναι απίστευτο αλλά μιά αμερικανική πολιτεία του πληθυσμιακού μεγέθους περίπου της Ελλάδας (λ.χ. το Οχάιο) έχει λιγότερους δημόσιους υπάλληλους από τον νομό Πειραιώς!
Η αντιπολίτευση από την άλλη μεριά επικεντρώνεται σε συζητήσεις για τον λεγόμενο «κοινωνικό φιλελευθερισμό». Μη γνωρίζοντας προφανώς για τι πράγμα ακριβώς ομιλεί. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αποτελεί την ραχοκοκαλιά της σοσιαλδημοκρατίας. Ο Amartya Sen είναι ο βασικός εγκεφαλικός μοχλός της νέας αυτής προβληματικής. Που δεν είναι πάντα κακή. Βάση της αποτελεί η «ενεργητική» ελευθερία. Κανένα εμπόδιο δηλ. στις ατομικές επιλογές (εδώ ταύτιση απόλυτη με τους κλασσικούς φιλελεύθερους) αλλά και ενεργοποίηση του κράτους για υλοποίηση επιδώξεων που ο καθένας από μόνος του δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Ερπων κρατικός σοσιαλισμός, δηλ. Αλλά και ενεργητική υποστήριξη ατομικών επιλογων όπως είναι οι γάμοι ανάμεσα σε ομοφυλόφυλους, νομιμοποίηση όλων των ναρκωτικών ουσιών, ελεύθερη συμβίωση, γάμοι με καταληκτικά συμβόλαια κλπ. Επίσης απόλυτη ενσωμάτωση μεταναστών, καμία διάκριση στη βάση φύλου, φυλής η θρησκείας και απόλυτος διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους. Πολλά απ' αυτά, είναι πράγματα σωστά και προχωρημένα. Τα γνωρίζουν όμως αυτά, και τα εγκρίνουν βέβαια, οι «κοινωνικά φιλελεύθεροι» της ΝΔ;
Η αντιπολίτευση από την άλλη μεριά επικεντρώνεται σε συζητήσεις για τον λεγόμενο «κοινωνικό φιλελευθερισμό». Μη γνωρίζοντας προφανώς για τι πράγμα ακριβώς ομιλεί. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αποτελεί την ραχοκοκαλιά της σοσιαλδημοκρατίας
Ενα κόμμα όμως που διεκδικεί την εξουσία είναι δυνατόν να παρανομεί; Η ΝΔ διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, εφ' όσον εισπράττει κρατικές επιχορηγήσεις. Είναι αυτονόητο λοιπόν πως οφείλει να κινείται με βάση το νόμιμα εγκεκριμένο καταστατικό της. Αυτό ισχύει για κάθε πολιτική η άλλη του κίνηση. Αυτονόητα λοιπόν με βάση το καταστατικό του θα πρέπει να εκλέξει την καινούργια του ηγεσία. Σε όσους δεν αρέσει το καταστατικό και θέλουν εκλογή από την βάση θα μπορούσαν να το θέσουν προηγουμένως. Στο προηγούμενο Συνέδριο, παρόντος του Κ. Καραμανλή. Προφανώς τότε δεν τολμούσαν. Τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν την βάση και την ηγετική τους επιβολή; Αλλά και ποιά ακριβώς βάση; Θα ψηφίσουν για αρχηγό και εκείνοι που «μαύρισαν» την ΝΔ στις εκλογές; Για επιβράβευση δηλαδή;
Αυτό κι αν είναι ρομαντισμός. Να οικοδομηθεί τελικά ένα κόμμα με στελέχη και μέλη που δεν προσβλέπουν στο δημόσιο ούτε για διορισμούς και βόλεμα ούτε και για δουλειές, δάνεια, εγολαβίες και προμήθειες. Οσο δεν υπάρχει τέτοιος φορέας πολιτικής τόσο η πολιτική ζωή θα συνεχίσει να παραμένει εξάρτημα του κρατισμού. Και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας θα συνεχίζονται. Και η συμμετοχή μας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη θα συνεχίσει να αποτελεί ανορθογραφία και ανέκδοτο της ιστορίας. Είναι δυνατόν η ΝΔ να μετεξελιχθεί σε ένα τέτοιο πολιτικό φορέα; Πολύ χλωμή προοπτική. Η ελπίδα όμως ποτέ δεν έβλαψε κανένα…
Ας σκεφθούν λοιπόν κάποιοι εκτός παραδοσιακού πλαισίου. Για να ξεκινήσει επι τέλους κάτι καινούργιο για τον τόπο.
