Κοπεγχάγη: Συνεδρίαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό τον Γ. Παπανδρέου

Τις θέσεις τους οριστικοποιούν οι σοσιαλιστές
Στη συνεδρίαση των σοσιαλιστών ηγετών στην Κοπεγχάγη, όπου θα οριστικοποιηθούν οι προτάσεις τους για την κλιματική αλλαγή, προεδρεύει ο Πρωθυπουργός, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Στη συνεδρίαση των σοσιαλιστών ηγετών στην Κοπεγχάγη, όπου θα οριστικοποιηθούν οι προτάσεις τους για την κλιματική αλλαγή, προεδρεύει ο Πρωθυπουργός, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Στη συνέχεια, γύρωσ στις 16:00 – ώρα Ελλάδος -, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Διεθνούς θα παρουσιάσει, σε συνέντευξη Τύπου, τις θέσεις των σοσιαλιστών και το βράδυ θα παρακαθίσει στο επίσημο δείπνο που θα παραθέσει η βασίλισσα της Δανίας.
Αύριο αναμένεται η ομιλία του πρωθυπουργού στην Διάσκεψη Κορυφής, ενώ στη συνέχεια θα πραγματοποιήσει σειρά διμερών επαφών με ξένους ηγέτες.
Σε ό,τι αφορά την ίδια τη Σύνοδο, το κύριο διακύβευμά της αφορά τη σύναψη μιας νέας συνθήκης για τις κλιματικές αλλαγές, σε συνέχεια του Πρωτοκόλλου του Κιότο, το οποίο λήγει το 2012.
Το δυσκολότερο σημείο αφορά το ποιος θα επωμισθεί το οικονομικό βάρος της όποιας συμφωνίας και υπό ποιους όρους, ενώ σύμφωνα με όσα απάντησε ο προεδρεύων της ΕΕ, Σουηδός υπουργός Περιβάλλοντος Ανδρέα Κάλγκριν, σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κρίτωνα Αρσένη, «η συμφωνία στην Κοπεγχάγη κρίνεται μέχρι την τελευταία στιγμή».
Ο Εκτελεστικός Γραμματέας της UNFCCC (United Nations Framework Convention on Climate Change) Ιβο ντε Μπόερ εκτιμά ότι τα στοιχεία που θα καθορίσουν την επιτυχία της Συνόδου αφορούν, πρώτον στον βαθμό δέσμευσης των αναπτυγμένων χωρών για συγκεκριμένους στόχους μείωσης των ρύπων που παράγουν. Δεύτερον, στο βαθμό που σημαντικές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία, δεσμευθούν στο να περιορίσουν την ανάπτυξη των ρύπων τους. Τρίτον, στο εάν θα συμφωνηθούν οι μηχανισμοί χρηματοδότησης των αναπτυσσόμενων χωρών για να μειώσουν τους ρύπους τους και τέταρτον εάν θα συμφωνηθεί ο τρόπος και οι θεσμοί διαχείρισης των μηχανισμών αυτών.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

LOUIS AYALA

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΧΙΛΗΣ

ΚΑΙ ΕΔΙΚΟΥ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ΤΟΥ Γ. Γ. ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

RICARDO LAGOS

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΕΛΓΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ELIO DI RUPO

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ

(16 Σεπτεμβίου)

 

L. AYALA: Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στην Κοπεγχάγη, τα μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αυτού του παγκόσμιου οργανισμού όλων των σοσιαλδημοκρατικών, σοσιαλιστικών και εργατικών κομμάτων του κόσμου, του οποίου Πρόεδρος είναι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου.

Τα μέλη της Επιτροπής είναι γνωστά πρόσωπα, που κατέχουν δημόσιες θέσεις σε πολλές χώρες διαφόρων περιοχών του κόσμου. Είναι ηγέτες πολλών κομμάτων-μελών μας, άνθρωποι που έχουν αναλάβει τις ευθύνες διαφόρων κρατών.

Η Επιτροπή εργάστηκε επί δύο έτη για λογαριασμό των 170 κομμάτων-μελών αυτού του παγκόσμιου οργανισμού, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, για να καταλήξει σε αυτές τις προτάσεις. Περιμένω σε λίγο να βρίσκεται μαζί μας ο Πρόεδρος της Χιλής, Ricardo Lagos, ειδικός απεσταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-Moon, για τις κλιματολογικές αλλαγές. Είναι ένας από τους προεδρεύοντες στη συνεδρίαση. Ο άλλος είναι ο πρώην Πρωθυπουργός της Σουηδίας, Göran Persson. Ένα από τα μέλη αυτής της Επιτροπής βρίσκεται μαζί μας εδώ. Είναι ο Elio Di Rupo, ηγέτης των Βέλγων σοσιαλιστών και υπουργός.

Όπως είπα, διάφορα μέλη μας ανήκουν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Αυτή η έκθεση παρουσιάστηκε στα μέλη μας τον Σεπτέμβριο, κατά την Εβδομάδα των Ηνωμένων Εθνών, στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και από τότε βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου διαλόγου, η κορυφαία στιγμή του οποίου, για τη λήψη αποφάσεων, είναι τώρα, σε αυτές τις τρεις μέρες της Διάσκεψη που απομένουν.

Ξεκινώντας λοιπόν αυτή τη συνέντευξη Τύπου, σας παρουσιάζω τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας και Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργο Παπανδρέου.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ.

Η σπουδαιότητα της Έκθεσης αυτής της Επιτροπής οφείλεται στο ότι είναι μια ομόφωνη απόφαση ενός μεγάλου αριθμού κομμάτων από όλο τον κόσμο, προοδευτικών κομμάτων, δημοκρατικών κομμάτων, σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, εργατικών κομμάτων, από τις αναπτυσσόμενες περιοχές του πλανήτη, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ασία, αλλά και από τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής.

Πιστεύω ότι αυτό δείχνει τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μία δυναμική, ώστε να κατανοούμε τα ξεχωριστά προβλήματά μας και να συνεργαστούμε για την επίτευξη συμφωνίας εδώ στην Κοπεγχάγη, αλλά και αργότερα.

Προφανώς, αυτό που λέγεται εδώ και που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό, είναι αποτέλεσμα των διαβουλεύσεών μας με ηγέτες από όλο τον κόσμο, από την Κίνα, τη Ρωσία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Επίσης, συμμετείχε στην Επιτροπή μας μία σημαντική προσωπικότητα από τους συνεργάτες του Προέδρου Obama, πριν εκλεγεί.

Είναι σημαντικό ότι η Έκθεση αναγνωρίζει πως υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές, που πρέπει να ισχύσουν αν θέλουμε να επιτύχουμε. Η πρόκληση είναι πολύ μεγάλη. Πρώτα από όλα, είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε εδώ στην Κοπεγχάγη, η πρόκληση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, δηλαδή να κυβερνήσουμε όλοι μαζί τον πλανήτη μας.

Αυτή είναι από μόνη της μια τρομακτική πρόκληση, αλλά και μια από τις βασικές αρχές αυτής της Έκθεσης, δηλαδή η ανάγκη για ισχυρότερη, δημοκρατικότερη, αντιπροσωπευτικότερη παγκόσμια διακυβέρνηση του πλανήτη μας.

Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο των λύσεων που διακρίνουμε είναι ότι για να πετύχουν, πρέπει να είναι βιώσιμες, να μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη. Πρέπει επίσης να είναι δίκαιες, έντιμες, καθαρές λύσεις, που θα λαμβάνουν υπόψη το διαφορετικό ιστορικό υπόβαθρο κάθε χώρας και την φάση της ανάπτυξης στην οποία βρίσκεται. Για να είναι δίκαιες, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα θέματα της φτώχειας και της ανισότητας. Προχωρώντας λοιπόν προς μια πράσινη οικονομία, πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουμε την ανισότητα και τη φτώχεια στον πλανήτη μας.

Ένα τρίτο σημαντικό στοιχείο αυτής της Έκθεσης είναι ότι όποιες κι αν είναι οι λύσεις και οι δεσμεύσεις μας, πρέπει να θέσουμε μετρήσιμους και επαληθεύσιμους στόχους. Πρέπει να υπάρξει διαφάνεια και ευθύνη και φυσικά θέλουμε να είναι δεσμευτικοί. Αυτό είναι ένα από τα βασικά σημεία του διαλόγου.

Αισθανόμαστε επίσης ότι για να υπάρξει λύση, πρέπει να ενισχύσουμε τις κυβερνήσεις, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τους πολίτες μας και ιδιαίτερα τις φτωχότερες χώρες, τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, τις αναπτυσσόμενες χώρες, θα έλεγα ακόμα και τις αναπτυγμένες χώρες και τους πολίτες τους, αφού συζητούμε για μια πολύ σημαντική αλλαγή. Όλοι πρέπει να αλλάξουμε.

Η μετακίνηση από την οικονομία με υψηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, σε αυτήν με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, δεν αφορά μόνο στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία. Πρέπει να ενισχύσουμε τους πολίτες μας.

Για αυτό το λόγο καταγράψαμε έναν αριθμό προτάσεων, τις οποίες συζητήσαμε διεξοδικά. Πρώτα από όλα, για να βοηθήσουμε στην εξεύρεση κεφαλαίων και για να καταστήσουμε τις διάφορες χώρες ικανές να αντεπεξέλθουν, προτείναμε την ιδέα του φόρου άνθρακα, ένα φόρο που θα επιβάλλεται σε όλες τις εκπομπές, στα εκπεμπόμενα αέρια που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Θεωρούμε αυτόν το φόρο δίκαιο και πρακτικό. Θα συμβάλλει στην αναδιανομή, δημιουργώντας ένα κεφάλαιο το οποίο αργότερα θα αναδιανεμηθεί σε όλο τον κόσμο.

 Δεύτερον, συζητήσαμε την ιδέα των ίσων ομολόγων ή ίσων κεφαλαίων, τα οποία θα μεταμορφώσουν ριζικά το εξωτερικό χρέος ή ένα μέρος του εξωτερικού χρέους των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, ώστε αυτά τα κεφάλαια να χρησιμοποιηθούν για την πράσινη ανάπτυξή τους.

Επίσης, συζητήθηκαν τα πράσινα ομόλογα. Θέματα όπως ο φόρος επί των συναλλαγών, που στο παρελθόν απεκαλείτο Φόρος Tobin, είναι θέματα τα οποία θεωρούμε σημαντικά. Κάποιοι από εμάς το αναφέραμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τώρα η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέλαβε να εξετάσει όλες αυτές τις εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης που είναι πολύ αξιόλογες, αφού προσπαθούμε να βρούμε πώς θα βοηθήσουμε με βιώσιμο τρόπο τη μετάβαση του πλανήτη και ιδιαίτερα των λιγότερο εύπορων τμημάτων του στην πράσινη οικονομία .

Οι προτάσεις της Επιτροπής που είναι πολύ σημαντικές. Είναι τα κίνητρα για την προστασία των δασών και την αναδάσωση, ένα πολύ σημαντικό θέμα, για το οποίο πρέπει να αποφασίσουμε και να το προωθήσουμε και φυσικά για τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας: ηλιακή, αιολική, γεωθερμική ή κάποια άλλη.

Τέλος, πρέπει να αλλάξουμε άρδην τα εκπαιδευτικά μας συστήματα, ώστε να ταυτιστούν και να υποστηρίξουν αυτή την αυξανόμενη πράσινη αλλαγή στον πλανήτη μας. Στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι θα δημιουργήσουμε την απαιτούμενη τεχνογνωσία, για να μεταβούν οι κοινωνίες μας σε νέες μορφές ενέργειας και νέες δυνατότητες στις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού στις αναπτυσσόμενες και στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, όπου ουσιαστικά πρέπει να προσφέρουμε την απαραίτητη εκπαίδευση ώστε να μεταβούν στην πράσινη οικονομία.

 Το εκπαιδευτικό σύστημα κάνει τους πολίτες μας πιο χειραφετημένους, πιο συμμετοχικούς, πιο δημοκρατικούς, αφού σε κάποιες περιπτώσεις εκείνοι θα παράγουν την ενέργεια. Θα γίνουν αυτοδιοικούμενοι παραγωγοί ενέργειας στα χωριά ή στις γειτονιές τους.

 Για να το κατορθώσουμε αυτό, πρέπει – κι αυτή δεν είναι απλά άλλη μια πρόκληση, αλλά η βασική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα εδώ – να δείξουμε ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να συμφωνήσουμε, ότι μπορούμε να δεσμευτούμε για το μέλλον του πλανήτη μας.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Ricardo Lagos, ο οποίος είναι επικεφαλής αυτής της Επιτροπής μαζί με τον Göran Persson, για το έργο του, καθώς και τον Elio Di Rupo και τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής. Το έργο τους είναι εξαιρετικό. Φυσικά, μετά τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, θα το συνεχίσουμε και ανάλογα με τα αποτελέσματα, θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε ακόμα.

Θέλω να του δώσω το λόγο για να μας παρουσιάσει τις απόψεις του και να συνδέσει το έργο αυτής της Επιτροπής με τον διάλογο που συνεχίζεται αυτές τις ημέρες. Θα μας πει ποιος είναι ο πιθανός τρόπος επίλυσης του αδιεξόδου και πώς εμείς, το δημοκρατικό και σοσιαλδημοκρατικό Κίνημα, μπορούμε να βοηθήσουμε προκειμένου να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση προς όφελος όλων.

Ricardo, σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά.

R. LAGOS: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε, κ. Πρωθυπουργέ της Ελλάδας.

Ο τίτλος αυτής της έκθεσης σημαίνει πολλά. Ο τίτλος «Από την Οικονομία με υψηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην Κοινωνία με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα» σημαίνει ότι μετακινούμαστε από την αγορά στην κοινωνία, από τους καταναλωτές στους πολίτες, που πρόκειται να διοικήσουν τη συγκεκριμένη χώρα.

Βέβαια, υπάρχει η αρχή ότι όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι, αλλά ταυτόχρονα έχουμε διαφορετικές ευθύνες. Εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να συνδυάσουμε το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης με κάποιες πολύ πρακτικές προτάσεις, βασισμένες σε όσα συζητήθηκαν ως τώρα.

Μετά το Πόζναν, φάνηκε ολοκάθαρα ότι το Πρωτόκολλο του Κιότο έπρεπε να παραμείνει ενεργό. Οι G77 και η Κίνα ισχυρίζονται ότι δεν θα δεχτούν την κατάργηση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Κι εμείς, δεν θα δεχτούμε την κατάργηση της ιδέας, ότι υπάρχουν χώρες στο Παράρτημα Ι που δεσμεύονται να μειώσουν τις εκπομπές αερίων, ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες που δεν ανήκουν στο Παράρτημα Ι δεν δεσμεύονται να μειώσουν τις εκπομπές τους.

Πάντως, θεωρώ ότι δέκα χρόνια μετά το Κιότο, κάτι έχει αλλάξει με τα έργα που έγιναν. Δεν μπορείς να παραμένεις απαθής γιατί γνωρίζεις ότι δέκα χρόνια μετά, οι χώρες που κυρίως θα εκπέμπουν αέρια θα είναι κυρίως οι αναπτυσσόμενες, ιδιαίτερα οι χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Το ζήτημα είναι ότι αυτές οι χώρες επιθυμούν να συνεχίσουν να αναπτύσσονται για να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Επομένως, το ερώτημα είναι: Πώς μπορείς να συνεχίσεις να αναπτύσσεσαι, αυξάνοντας τις εκπομπές αερίων, αλλά ταυτόχρονα να θέτεις στόχους για να μειώσεις αυτές τις εκπομπές;

Η ιδέα είναι ότι μετά το Μπαλί, όπου έγιναν κάποιες προτάσεις, η αποψίλωση των δασών πρέπει να ληφθεί υπόψη. Πέρα από τη μείωση, την προσαρμογή, τη χρηματοδότηση και τη μεταφορά τεχνολογίας, πρέπει να προστεθεί ένα πέμπτο θέμα, η αποψίλωση των δασών, η οποία σήμερα αντιπροσωπεύει το 15-20% των συνολικών εκπομπών αερίων.

 Σήμερα, η αποψίλωση των δασών της Νοτίου Αμερικής αντιπροσωπεύει το 49% του συνόλου των εκπομπών αερίων της περιοχής και των χωρών της Καραϊβικής. Επομένως, η αποψίλωση των δασών είναι πολύ σημαντική, προκειμένου να δούμε πως θα κατανεμηθούν οι ρόλοι σε αυτόν τον τομέα.

Τώρα σχεδιάζουμε και προτείνουμε την ύπαρξη οικιοθελών στόχων, αν είναι εφικτό, με την έννοια ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα αποφασίζουν ένα συγκεκριμένο στόχο, έναν οικιοθελή στόχο, για τη μείωση των εκπομπών αερίων.

Τι θα είναι αυτοί οι στόχοι; Θα είναι διαφορετικοί:

•1)           Μείωση των εκπομπών αερίων για μείωση της αποψίλωσης των δασών.

•2)           Μείωση των εκπομπών αερίων με δέσμευση προς τη διεθνή κοινότητα για τους εθνικούς στόχους κάθε συγκεκριμένης χώρας. Για παράδειγμα, το Μεξικό έχει έναν υπερβολικά φιλόδοξο εθνικό στόχο μείωσης των εκπομπών αερίων μέχρι το 2012. Όμως, είναι διατεθειμένο να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για αυτούς τους εθνικούς στόχους και να δεσμευτεί;

•3)           Αν είναι δυνατόν να υπάρξουν τομεακές συμφωνίες ανάμεσα στις διάφορες χώρες και στους διάφορους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, εφόσον τα επίπεδα τεχνολογίας είναι όμοια.

•4)           Αν είναι δυνατόν να αυξηθεί η ενεργειακή απόδοση, όπως προτείνει ο Hu Jintao για την Κίνα. Επομένως, η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης μπορεί να αντιπροσωπεύει τεράστια πλεονεκτήματα.

Με άλλα λόγια, ίσως είναι δυνατόν για τις ραγδαία αναπτυσσόμενες χώρες ή για τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες είναι ήδη αυτό που αποκαλούμε «χώρες μεσαίου εισοδήματος». Χώρες, οι οποίες μπορούσαν να λάβουν ξένη βοήθεια πριν από δέκα χρόνια, ενώ δεν μπορούν να λάβουν σήμερα.

Οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή, η Κολομβία, το Περού, η Βενεζουέλα και άλλες, δεν μπορούν πλέον να λάβουν ξένη βοήθεια, ακόμη και με το κατά κεφαλήν εισόδημα που έχουν. Συνεπώς, εάν έχουμε χώρες μεσαίου εισοδήματος, το ερώτημα είναι αν μπορούν αυτές οι χώρες να παράγουν και να εμφανίζουν σε εθελοντική βάση τις επονομαζόμενες ΝΑΜΑ, τις εθνικές ενέργειες μείωσης εκπομπών αερίων, κατάλληλες ανά χώρα.

Είναι τότε δυνατόν αυτές οι ΝΑΜΑ, οι οποίες πραγματοποιούνται σε εθελοντική βάση, να είναι δεσμευτικές, εάν και εφόσον αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες, χώρες μέσου εισοδήματος, λαμβάνουν ΝΑΜΑ, για το 3%, το 50% των συνολικών εκπομπών των αναπτυσσόμενων χωρών; 

Με άλλα λόγια, μια συγκεκριμένη χώρα που λαμβάνει ΝΑΜΑ, ενεργεί σε εθελοντική βάση, αλλά εάν ένας αριθμός αναπτυσσόμενων χωρών παρουσιάζει ΝΑΜΑ διαφόρων ειδών, τότε πρόκειται για ένα «μενού», από το οποίο θα επιλέξουν και στη συνέχεια, ο στόχος που τέθηκε σε αυτό το μενού θα γίνει δεσμευτικός.

Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι στη συνέχεια έχεις μια δεσμευτική συμφωνία για τις αναπτυγμένες χώρες σε εθελοντική βάση και θα έχεις μια δεσμευτική συμφωνία και για τις αναπτυσσόμενες χώρες σε εθελοντική βάση. Θα βλέπουν σε αυτό το «μενού» τι πρόκειται να λάβουν και για παράδειγμα, η χώρα μπορεί θα μπορεί να πει «θα μειώσω το ποσοστό αποψίλωσης των δασών σε τέτοιο ποσοστό και αυτή είναι η συμβολή μου».

Με άλλα λόγια, εάν θέλουμε να βγούμε από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε τώρα, νομίζω ότι αυτό μπορεί να είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης της πραγματικής συζήτησης. Από εκεί μπορείτε να λάβετε την ιδέα του όγκου των κατάλληλων ενεργειών μείωσης εκπομπών αερίων ανά χώρα σε εθελοντική βάση.

Παίρνετε την ιδέα της αποψίλωσης, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για αυτές τις διαπραγματεύσεις, παίρνετε την ιδέα του Vosnan ότι πρέπει να διατηρήσετε το Πρωτόκολλο του Κιότο, υπό την έννοια ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ένα ελεύθερο δικαίωμα, ωστόσο, αποδέχεστε ότι ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες ενδέχεται να δώσουν αυτούς τους στόχους σε εθελοντική βάση και οι εν λόγω στόχοι ενδέχεται να γίνουν δεσμευτικοί, εάν αρκετές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες λάβουν παρόμοια μέτρα. 

Αυτή θα είναι μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση την οποία υποβάλλουμε και νομίζω ότι αυτό είναι και μέρος της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε και που θα συζητήσουμε και τις επόμενες ημέρες.

EL. DI RUPO: Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, μόνο να επιμείνω στο γεγονός ότι τα μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τα σοσιαλιστικά κόμματα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, εργάστηκαν πολύ από το 2006 και μετά, για να συμβάλουν σε μια συμφωνία στην Κοπεγχάγη.

Και πράγματι, δεν χρησιμοποιούμε την «τεχνική» των θεαματικών δράσεων και δεν είμαστε πολύ γνωστοί. Ίσως αυτή να είναι μια ευκαιρία  για να δείξουμε τη δουλειά μας, προκειμένου να καταλήξουμε σε συμφωνία εδώ στην Κοπεγχάγη. Η σύνοψη του Προέδρου Ricardo Lagos είναι και η δική μας σύνοψη.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σας ευχαριστώ πολύ. Και βεβαίως, τόσο εσείς όσο και εγώ είμαστε σοσιαλιστές και στην Ευρώπη. Και η Ευρώπη έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο νομίζω, με την πρόταση του 30% και τις ταχείες διαδικασίες χρηματοδότησης. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Ήθελα, επίσης, να αναφέρω ότι βρίσκεται εδώ η Helen Clark, η πρώην Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας και επικεφαλής του Αναπτυξιακού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών. Σας ευχαριστώ που είστε μαζί μας.

R. LAGOS: Στο δεύτερο τμήμα της Έκθεσης, υπάρχει μια περιεκτική και σύντομη αναφορά ορισμένων εκ των βασικών δραστηριοτήτων της παρούσας Επιτροπής, που δείχνουν το έργο μας. Από το Λονδίνο, στο οποίο συμμετέχουν ορισμένα από τα μέλη της οικογένειας του Βρετανού Πρωθυπουργού, Gordon Brown, ο οποίος είναι ήδη εδώ, από συναντήσεις μας στο Σαντιάγκο, από συζητήσεις με παγετωνολόγους στην Ανταρκτική, συζητήσεις στο Συνέδριο της Αθήνας το 2008, στη Ρωσία, στις Σκανδιναβικές χώρες, στη Στοκχόλμη, συζητήσεις με την Αφρική, που διοργανώθηκαν από τον Πρόεδρο Suma και τα κόμματα-μέλη στην κυβέρνηση αυτής της περιοχής, από τη Ναμίμπια έως τη Μοζαμβίκη, την Αγκόλα και άλλες, περιλαμβανομένου του Μαυρίκιου.  Επίσης, οι συζητήσεις αυτής της Επιτροπής στο Πεκίνο, με τον Πρόεδρο Hu Jintao και εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την Κίνα σε αυτή τη Σύνοδο. Και πρόσφατα ορισμένες από τις συζητήσεις του δικού μας Συμβουλίου, που αποδέχτηκε αυτή την Έκθεση της Επιτροπής.

Είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είμαι από την ελληνική κρατική τηλεόραση. Τονίσατε την ανάγκη για μια ισχυρότερη, δημοκρατικότερη, αντιπροσωπευτικότερη διακυβέρνηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα λέγατε ότι οι υφιστάμενοι φορείς της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης πρέπει να αποτελέσουν τμήμα του οπλοστασίου της παγκόσμιας κοινότητας για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Στις συζητήσεις μας – Ρικάρντο μπορείς να προσθέσεις και εσύ σε αυτό, και εσύ Elio – τονίσαμε την ανάγκη να ενισχύσουμε τα Ηνωμένα Έθνη, να μεταρρυθμίσουμε τα Ηνωμένα Έθνη, για να γίνουν ισχυρότερα και πιο αποτελεσματικά.

Επίσης, εκφράσαμε την ανάγκη για αλλαγή και μεταρρύθμιση φορέων, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, για να είναι πιο αντιπροσωπευτικοί των χωρών σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα επειδή πολλές χώρες θα συμβάλλουν με περισσότερα χρήματα, όπως η Κίνα, Αραβικές χώρες, καθώς και η Βραζιλία και χρειάζονται μια ισχυρή φωνή. Αλλά επιπλέον, και επειδή πρέπει να δούμε αυτούς τους θεσμούς να εργάζονται για την επίτευξη μιας πράσινης οικονομίας. Και αυτό είναι το σημείο συνάντησης της οικονομικής κρίσης και της κρίσης του πράσινου κλίματος.

 Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ορμή που πρέπει να δημιουργήσουμε για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, έτσι ώστε να κινητοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό. Και όχι μόνον. Και η χρηματοπιστωτική και οικονομική ικανότητα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα αποτελέσει λύση για την οικονομική κρίση την οποία διανύουμε, αλλά και λύση για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων που υπάρχουν στον κόσμο.

Συνεπώς, είναι πολύ σημαντικό να συνδεθούν αυτά τα δύο ζητήματα και να μην αντιμετωπίζονται ξεχωριστά.

R. LAGOS: Στους G20 υπήρχε μια συμφωνία που προβλέπει τη διάθεση ειδικών δικαιωμάτων έως και 250 δισεκατομμύρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Αν ακούσετε τις συζητήσεις σχετικά με τον τρόπο χρηματοδότησης αυτών των αναγκών για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, πάντα μιλούμε για εκατομμύρια αλλά όχι για δισεκατομμύρια. Και όμως, έγιναν κάποιες συζητήσεις για δέκα δισεκατομμύρια.

Εάν είναι δυνατή η σύνδεση αυτών των δύο κρίσεων, όπως είπε μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου, πρέπει συνεπώς να συνδεθούν αυτά τα δύο θέματα. Ακούω ότι ζητείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να προβεί σε νέα εκπομπή, πράσινη εκπομπή, αναφορικά με τη διάθεση ειδικών δικαιωμάτων. Και αυτό, βεβαίως, θα ήταν ένα επιπλέον βήμα προς κάποιο είδος παγκόσμιας διακυβέρνησης ή όπως θέλετε να την ονομάσετε.

Το άλλο σημείο που θα ήθελα να θέσω είναι ότι σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, υπάρχουν ορισμένες αναφορές στην Έκθεση, σε ορισμένα σημεία, που μπορούν να συνδεθούν. Και συνεπώς, νομίζω ότι τώρα και οι άνθρωποι σκέφτονται ξανά για το είδος της παγκόσμιας τάξης που μπορεί να επιβληθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα είναι πολύ παλιός, αλλά είναι και πολύ πρακτικός. Συνεπώς, αυτό είναι κάτι που επίσης νομίζουμε ότι πρέπει να επικροτηθεί.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, πώς εκτιμά η Σοσιαλιστική Διεθνής το βαθμό ανταπόκρισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ καθώς είναι οι δύο βασικοί πόλοι του αναπτυγμένου κόσμου;  Γενικά ποιες είναι οι εκθέσεις σας για τον τρόπο με τον οποίο η Σοσιαλιστική Διεθνής προσπαθεί να προωθήσει την αλλαγή, διότι υποθέτω ότι αυτές οι δύο οντότητες, οτιδήποτε κι αν αποφασίσουν κάνουν μια τεράστια διαφορά.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν έχουμε επίσημες αξιολογήσεις, αλλά μπορώ να  γνωστοποιήσω την ανεπίσημη εκτίμησή μας.

Προφανώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε σημαντικά βήματα όταν δήλωσε ότι κινούμαστε από το 20% στο 30% της μείωσης των εκπομπών. Αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή και ένα θετικό βήμα και τίθεται στο τραπέζι για να δημιουργηθεί η ισχύς και για να δημιουργήσουμε ένα κίνητρο προκειμένου να το ακολουθήσουν και άλλοι. Και εμείς, ως σοσιαλιστές, περιμένουμε ότι θα το ακολουθήσουν και άλλοι.

Δεύτερον, υπήρξε δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ταχείες διαδικασίες, η οποία είναι σημαντικό να φτάσει αυτά τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ που ανέφερε πριν ο Ρικάρντο, ενώ το 30-40% αυτών προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τις εθελοντικές συνεισφορές των κρατών-μελών.

Τρίτον, υπάρχει μια μεσοπρόθεσμη προσφορά ύψους περίπου 100 δις ευρώ για αυτή τη μεταφορά τεχνολογίας, για προγράμματα, για την παροχή βοήθειας στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Προφανώς, η Ευρώπη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της βοήθειας.  Εμείς, βεβαίως, ως σοσιαλιστές, προτείναμε και άλλα πράγματα, όπως τον φόρο διοξειδίου του άνθρακα.

Αυτό που συνέβη, δηλαδή, ότι ένας αριθμός σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέφερε αυτό το ζήτημα στην Ε.Ε., για να εξετάσει όλους αυτούς τους εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, καθώς και το γεγονός ότι επιτύχαμε συναίνεση, ήταν πολύ σημαντικό.

Ο Gordon Brown το ανέφερε, επίσης, όπως και ο Αυστριακός Καγκελάριος, και επιτύχαμε συναίνεση και από άλλες χώρες. Συνεπώς, δεν θέλω να πω ότι είναι μόνο μια σοσιαλιστική προσδοκία, αλλά νομίζω ότι τώρα και τα συντηρητικά κόμματα σκέφτονται σοβαρά πια αυτά τα ζητήματα, καθώς αναθέσαμε στην Επιτροπή να συντάξει μια σχετική έκθεση και να την δώσει στην Ευρώπη.

Θα θέλαμε να δούμε τις ΗΠΑ να κινηθούν πολύ περισσότερο από ό,τι πριν. Και θα περιμέναμε από τις ΗΠΑ να έρθουν με μια πολύ σημαντικότερη προσφορά τις επόμενες ημέρες, την οποία ελπίζω ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι έτοιμος να κάνει. Δουλέψαμε με τους Κινέζους, με την ηγεσία του Tank Jiahuan. Ήμασταν εκεί. Μιλήσαμε με τον Hu Jintao και τους ανθρώπους του για δύο ημέρες για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Έκαναν ορισμένα πολύ σημαντικά βήματα, εάν δείτε τις αλλαγές στην κινεζική πολιτική τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα, είναι επίσης πολύ σημαντικό να προχωρήσουν ακόμη πιο πέρα, ειδικά εάν αυτό γίνει σε εθελοντική βάση, όπως ανέφερε ο Ρικάρντο, που λένε ότι θα θέσουν στόχους και ότι αυτή θα αποτελέσει μια δεσμευτική διαδικασία για όλους στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Η Κίνα είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα, αλλά είναι επίσης και μια πολύ πλούσια χώρα, υπό την έννοια του πλεονάσματος που έχει και των παραγωγικών δυνατοτήτων της.

Αυτό που προσπαθούμε να τονίσουμε, είναι ότι δεν είναι απλά θέμα δεοντολογίας, δεν είναι απλά ζήτημα ευθύνης, αλλά είναι και μια ευκαιρία για να αλλάξουμε και να κάνουμε τις οικονομίες μας πολύ πιο ανθρώπινες, αλλά και πολύ πιο ανταγωνιστικές. Και εκείνοι που προχωρούν μπροστά θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Έτσι αναμένουμε από χώρες, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία – η Βραζιλία έχει ήδη προχωρήσει, από ορισμένες απόψεις – να υιοθετήσουν αυτή την προσέγγιση.

R. LAGOS: Το μοναδικό αξιόλογο πράγμα μετά από το σχόλιό σας αφορά στην Κίνα. Η Κίνα έκανε τρεις συγκεκριμένες ανακοινώσεις και τα Ηνωμένα Έθνη βρίσκονται στη συνέλευση.

Λένε ότι θα υπάρξει ουσιαστική βελτίωση στην ενέργεια και τώρα η απόδοση της ενέργειας είναι περίπου 40% σε σχέση με το έτος 2005. Δεύτερον, το 2020, περίπου το 15% της συνολικής ενέργειας θα προέρχεται από μη παραδοσιακές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Τρίτον, θα υπάρξουν περίπου 400 εκατομμύρια στρέμματα ανανεωμένου δάσους και αυτοί είναι πολύ συγκεκριμένοι αριθμοί. Πιστεύω επίσης ότι είναι πολύ σημαντικό το πώς θα αναφερθούν, πώς θα μετρηθούν κλπ.. αλλά θεωρώ ότι αυτό το θέμα μάλλον θα λυθεί.

Όσον αφορά στις ΗΠΑ, η μόνη παρατήρησή μου είναι πως είναι σαφέστατο ότι οι ΗΠΑ προτείνουν 17% μείωση στις εκπομπές αερίων σε σχέση με το έτος 2005. Κάποιες φορές, η νέα ηγεσία των ΗΠΑ ανέφερε ακόμα και το 20%, αλλά αυτό απέχει πολύ από το στόχο που έχει προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ταυτόχρονα λένε, «κοιτάξτε, τελικά θέσαμε ένα στόχο με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το έτος 2003». Αν τα πράγματα είναι έτσι, μάλλον οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τα κριτήρια του Κιότο και τότε, αν θέλουμε να υπάρξουν κάποιοι δεσμευτικοί στόχοι, ο μόνος τρόπος είναι να γίνουν διαπραγματεύσεις τύπου ΝΑΜΑ με τις ΗΠΑ και να βρεθεί τρόπος μέτρησης αυτού του στόχου.

Γι' αυτό πιστεύω ότι η λύση είναι να τεθούν στην τρέχουσα διάσκεψη κάποιοι δεσμευτικοί στόχοι για τις ΗΠΑ, όπως και για ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες. Αν χρησιμοποιήσετε την εξίσωση των οικειοθελών στόχων αφού γίνει κάποια συμφωνία, αν το οικειοθελές γίνει δεσμευτικό κι αν αρκετές άλλες χώρες κάνουν το ίδιο, αυτό θα σημαίνει ότι κάτι άλλαξε δέκα χρόνια μετά το Κιότο, σε θετική κατεύθυνση.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σας ευχαριστώ πολύ.